Czas.

Mirador - viewer

Czas.

Adnotacje

Wyświetlanie 623 adnotacji

Dodawanie notatek tylko dla użytkowników zalogowanych

Opcje

N er 139.

Kraków, Środa 21 Czerwca 1893.

Kocz ilik

Prenumeratę przyjmują:

Administracya Czasu w H rakowle i urzędy pocztowe. lWleJ*cową prenum eratę księgarnia

S. A . Krzyżanowskiego, handel Smidowicza w Sukiennicach, biuro dzienników Herza plac Maryacki

1. 9, handel Bajera ulica Grodzka, główna trafika róg Rynku i ulicy św. Jana, handei Kretschmera

w Rynku gł.

—

O gło szeniu (inserały) przyjmuje się za opłatą od miejsca wiersza drobnym dru

kiem (petitem) za pierwszy raz 10 cnt., za każdy następny po 5 cnt.

—

Wudesłune (na 3 stronie)

od miejsca wiersza drukiem drobnym po 30 cnt. za każdy raz. — Ogłoszenia l prenumeratę

przyjmują: w e Liwowie biuro dzienników ulica Karola Ludwika 1. 9, centralne biuro ogłoszeń ulica

Kopernika 1. l i ; w P a ry żu wyłącznie p. Adam rue du Four 52, (prennmeratę p. W. Raczkowski

Courbevoi pod Paryżem rue du Chemin de fer 44); w W ied n i u pp. Haasenstein Sc Vogler (także

w Hamburgu, Frankfurcie n. M., Berlinie, Lipsku, Bazylei i Wrocławiu), A. Oppelik, R. Mosse (także

w Berlinie, Hamburgu, Monachium i Norymberdze), H. Schalek, M. Dukes, J. Danneberg, H. Friedl

(tylko prenumeratę pp. H. Goldschmidt Sc, Comp,); w F rankfurcie n. Hf. G. L. Daube ScComp

w W a r s z a w i e przyjmują ogłoszenia pp. Reicbman i Frendler, biuro ogłoszeń przy ul. Senatorskie

K.r«tKÓW 20 czerwca.

W chwili, kiedy Leon XIII błogosławiąc

pielgrzymce ruskiej, wyrażał głęboką na

dzieję, że kiedyś ,,siła cudowna ogarnie

owe ludy niedalekiego Wschodu, które Ko

ściół rzymski oddawna przywołuje i zapra

sza w swoje ramiona" —

w tej chwili, na

t} m Wschodzie, około grobu Zbawiciela,

rozgrywał się fakt, który jest niejako ma

teryalną tej papieskiej nadziei i prośby

podstawą i uzasadnieniem. Od dwócli prze

szło tygodni obradował lam wielki kon

gres eucharystyczny, kongres, w którym,

pod

wodzą łacińskiego biskupa kardy

nała Langónieux, stawił się do wspólnej

pracy potężny zastęp duchownych dostoj

ników wszelkich

obrządków wschodnich

unickich: przedstawiciele Unii greccy, sło

wiańscy,

melchiccy, syryjscy, koptyjscy,

abissyńscy, maroniccy, chaldejscy, bułgar

scy, armeńscy pospieszyli na wezwanie Ojca

świętego do Jerozolimy, aby tam wspólnie i

zgodnie z prałatami łacińskimi: francuskimi,

szwajcarskimi, amerykańskimi omawiać spra

w y kościelne.

Od kwietnia 1892 r. przygotowywał się

ten wielki kongres, którego samo przyjście

do skutku, a i przebieg, jest pod wielu

względami

epoką w dziejach Kościoła

i chrześcijaństwa. Cel, który w zwołaniu

go przyświecał Ojcu świętemu, przebija już

wyraźn e z breve, które w dniu 3 maja 1892

wydane, jest pierwszym urzędowym doku

meutem, dotyczącym kongresu. *Przekonani

jesteśmy, że wszyscy, co przy tej sposo

bności ddadzą się do Ziemi św-iętej, błagać

będą Boga nadewszystko o to, aby jedno

ścią wiary połączył z Nami. aby z Nami

węzłami doskonałego miłosierdzia związał

ludy tych krajówr, które acz rozłączone

z Nami, noszą nazwę chrześcijańskich."

Widzimy, jak silną jest nadzieja, jak stałą

myśl, jak konsekwentnem działanie Papieża

Leona XIII w tym kierunku.

,,Kongres ten — mówił Leon XIII dnia

15 kwietnia b. r.

—

ma być milczącem a

wymowuem zaproszeniem."

Treść jego na

dawała się do tego wybornie. Przedmiotem

kongresu miała być kwestya Eueharystyi,

a właśnie dogmat o transsubstancyacyi jest

pomostem między katolicyzmem a schizmą

wschodnią. W szystko więc, co mówiono na

kongresie^ było akcentowaniem dobitnem

tego, eo łączy a nie tego, co dzieli.

To też była w Rzymie chwila, w której

spodziewano się, że biskupi wschodni schi

zmatyccy przybędą do Jeruzalem i wezmą

czynny udział w kongresie. Byłby to fakt

nieobliczalnego znaczenia. Nadzieje tc za

wiodły. Zmieniło to poniekąd doniosłość

kongresu, ale nie osłabiło jej w-cale. Tak,

jak sie odbył, był świetnym tryumfem ka

tolicyzmu na Wschodzie i wspaniałą aflr.

macyą Unii. W tem jego szczególne i dla

nas znaczenie.

Dnia13majab.r. —

od w-ypraw krzyżo

w-ych po raz pierwszy — legat papierki, kar

dynał Langćnieux wjeżdżał uroczyście do

Jerozolimy. Na białym mule, poprzedzony

oddziałem w-ojska tureckiego, jechał kardy

nał, otoczony tysiącami wiernych wszelkich

obrządków. Patryarcha ormiański Azarian

witał go imieniem Wys. Porty, a schizma

tyec.y patryarcliowie w ysłali archimandr)tę

na jegu spotkanie. Tak tryumf katolicyzmu

na W schodzie, o którym mówimy, zazna

czył się i na zewnątrz bardzo dobitnie.

A obrady kongresu, które się zaraz roz

poczęły, były św-ittną afirmaeyą Cliii. Sło

wa, które dnia 20 maja w-ypowiedział legat

papieski na kongresie, powinny być sły

szane w- całym chrześciańskim świeeie, a

w- szczególności do nas i do Rusinów ga

licyjskich dojść pow-inny i znałcść odgłos:

,,Kościół odróżnia to, co jest istotą nauki

katolickiej i treścią samą kultu, od tego,

co tylko jest symbolicznem wyrażeniem lub

praktyczną torinułą tej nauki i tego kultu.

W pojęciu katolickiera K ościoła nie dosyć

jest powiedzieć, że owa ha monijna różno

litość obrządków jest przyjętą, że jest tole

rowaną; ona jest wprost potrzebną, bo w ró

żnych krajach odpowiada kategorycznym po

trzebom, bo strzeże praw nabytych, bo sza

nuje narodowe wolności, które doskonale

dadzą się pogodzić z nienaruszalnością

nauki kościelnej i z pełnein wykonywaniem

kościelnej dyscypliny."

Kiedy Leon XIII w dziew-ięć dni później

w skazywał duchowieństwu ruskiemu środki,

przez które ,,odrębność greckiego obrządku

nie zostanie naruszoną, a natomiast łączność

z Kościołem łacińskim i rzymskim w spo

sób potężny popartą" — wówczas dzienniki

ruskie, z N. Fr. Presse na czele, okazy

wały w-ielkie ,,zaniepokojenie" z tego po

wodu. Niech sobie odczytają doniosłe sio

wa kardynała Langónieux, które są jakby

komentarzem do wyrazów Ojca św. Jeżeli

odczytawszy je będą ciągle ,,zaniepokojone",

to niema w nich dobrej woli, a zaniepoko

jenie, a raczej niepokojenie jest tylko wy

nikiem metody !

Jnż pisząc o znaczeniu audyencyi Rusi

nów u Papieża, podnosiliśmy ową nadzieję

Ojca św., iż schizm a kiedyś upadnie, i stwier

dziliśmy, że ,,przed tą nadzieją, jakkolw-iek

może być daleką jeszcze, uchylić trzeba

ze czcią czoła". Ze istotnie jest ona daleką

bardzo od urzeczywistnienia, o tem właśnie

świadczy nieobecność schizmatyckich bisku

pów na jerozolimskim kongresie euchary

stycznym. O tem jednak świadczy także

cały szereg innych okoliczności, wkracza

jących już wprost w zakres polityki.

Jeśli idzie o prawosławie po za Rosyą,

to w istocie ta U nia, której kongres obe

cny był takim tryumfem, może stać się po

mostem między Zachodem i Wschodem, pod

warunkiem, iż ,,unikać będzie pilnie niebez

pieczeństw błędu i daw-nych wadliw-ości." Ta

wielka rola, przeznaczona Unii przez Leo

na XIII, jest zarazem miarą wielkiej odpo

wiedzialności, jaka cięży na wszystkich tych

społecznościach kościelnych unickich, które

się świeżo zebrały były około Grobu Zba

w iciela.

Ale w Rusyi prawosławie jest nietylko

religią i obrządkiem: ouo jest polityczną

instytucyą; urząd duchowny jest nietylko

i niezawsze pasterstwem dusz, ale w pier

w szej linii ,,czynem",

którego posiadacz

do popierania rosyjskiej myśli państwowej

jest powołany. Tam Rosyanin a prawosła

w-ny to identyczne pojęcia, i ztąd właśnie,

z tego politycznego, państwowego charakteru

religii wynika szereg konsekwencyj , które

wielką myśl papieską spaczyć i skrzywić

muszą.

Kiedy znany i osławiony X. Vannutelli

objeżdżał państwo rosyjskie i wszędzie gło

sił, iż między katolicyzm em a pravvosła

iem ,,właściwie" różnicy niem a, działał

on może nawet z pewną naiwną dobrą wiarą,

sądził może, że gdyby taka prawda się

przyjęła w społeczeństwie, schizma przyj

dzie do Rzymu, powróci na łono katolicy

zmu. P. Pobiedonoscew czytał pilnie i chwalił

gorąco książkę X. Yanmitellego, ale dla

niego wniosek z tych ,,prawd" odw-rotny.

Dla niego ztąd wniosek, że wszyscy kato

licy w Rosyi powinni, bo z czystem sumie

niem mogą przyjąć praw,osławie. A dlacze

go tak jest? Oto dlatego właśnie, że to

prawosławie jest racyą i warunkiem bytu

Rosyi, że ono ją w Europie hermetycznie

izoluje od ,,rozkładczych" prądów Zachodu,

i choć duchowej ludow i siły nie daje, daje

państw-u cement i spójnię polityczną.

To też stwierdzenie dogmatycznych spól

ności, usunięcie różnic w naukach obu Ko

ściołów, nie popchnęłoby jeszcze na krok

sprawy, która tak bardzo i tak słusznie

leży na sercu Ojcu świętemu! Trzebaby

nietylko niebo, ale i ziemię poruszyć,

trzebaby zmienić zasadnicze podstawy pnń

stw-a rosyjskiego, trzebaby ideę państwową

caratu zm odyfikować z gruntu, aby dopiero

na religijnem polu spodziewać się plonu

pewnego i bogatego. A chyba żadna epoka

mniej w tym w-zględzie nie daje nadziei,

niż dwunastolecie rządów Aleksandra III.

To wszystko — pow-tarzamy — zmienia,

ale nie odejmuje znaczenia kongresowi, który

właśnie w Jerozolimie ukończył swe obrady.

Owszem, z uwag naszych dzisiejszych wy

pływa, że skutków błogich i ofitych należy

się spodziewać po tych obradach. I nie

może być inaczej. Z siejby miłości i zgody

w- Kościele musi wykwitnąć kwiat pełny i

wonny. Włoch mówi: Skoro to róże— za

kwitnąć muszą!

gdzieś daleko ponad ziemię, w jakiś raj niewy

słowionej błogości. Zdaw ało mu się, że pod wpły

wem tego czaru rozpływa się w blaskach, dźwię

kach i uśmiechach. Wszystkie uciechy, jakich w dłu

giem swem życiu doświadczył, wszystkie sny o

szczęściu, które prześnił, a którym nigdy niedo

równała rzeczywistość, przesunęły się w jednej

chwili, jako miara porównawcza przed oczyma

jego duszy; wszystkie jednak bladły i mierzcbly

wobec sł’odkiego upojenia, w jaki go czar niezna

jomej ukołysał.

Mógłbym snuć tę *subtelną analizę" w nieskoń

czoność, boć przecie oczy wistem je st, że każde

nowe wrażenie mierzymy przez porównanie miarą,

poczerpniętą z wrażeń już doświadczonych, a tycb

musiał Czaruy Tulipan zebrać niemało w swem

stupięcdziesięciosiedmioletniem życiu. Wolę jed n ak

powiedzieć odrazu, iż żadne z tych uczuć, które

tu przedstawiłem rozszczepioue, tak, jak promień

słoneczny, gdy go pryzmat na tęczę rozłamie, nie

. dochodziły do pełnej świadomości w jego umyśle;

wszystkie one bowiem spływały się jak w jednym

akordzie — w uczuciu rozkosznego oszołomieuia!

Więc też ukochał ją tem upojeniem i tęsknotą

całego życia i potęg% owego młodzieńczego ognia,

jaki we krwi jego rozpaliła Vitalina.

Serce

jego powiedziało mu odrazu, że to jest właśnie

owo drugie * J a ," będące uzupełnieuiem jego istoty,

a bez którego pomimo czarodziejskiego eliksiru

Brown-Sćquarda nie byłby jrż teraz mógł żyć na

świeeie,

Nagle wyrwał się okrzyk przerażenia z jego ust.

Komisyoner, pędzący na elektrycznem bicyklu,

w pądł był na konie idące przodem. Spłoszone ru

maki rzuciły się w bok, pociągając za sobą po

wóz na tór, po którym toczył się olbrzymi omni

bus elektryczny. Zdaw ało się, iż nieszczęście jest

nieuniki)iopem, i Że ciężki rydwan, nadjeżdżający

w szybkim pędzie, zmiażdżyć musi komisyonera,

konie i Victory§, wraz a tymi, którzy się znajdu

ją w jej wnętrzu.

Zjęty zgrozą, wpatrywał się Czarny Tulipan

w m atową szybę elektro-telefotoskopu szeroko roz

wartemi oczyma. Strach i rozpacz ścisnęły mu

gardło lodowatą dłonią, uie dozwalając piersiom

zaczerpnąć oddecbu. Biedak uie wiedział o tem,

czego się z pewnością domyślają czytelnicy, że

ze względu n a niniejszą humorystyczną fantazyę,

katastrofa, grożąca zagładą, nie może bezwarunko

wo nastąpić w tej chwili i że tli w grę mejść musi

jakiś deus ex m achina, który piękną nieznajomą

ocali, a temsamem dostarczy autorowi wątku do

dalszej powieści.

Jakoż istotnie tuż o dwa kroki przed końmi,

dębiącemi się w dzikim popłochu, zarył się elektro

wóz wszystkiemi czterema kolami w ziemię, za

trzymany przez jaKiegoś młodego i przystojnego

bloudj na w granatowy m sm okingu, białej kamizelce

i zawadyacko na tyle głowy osadzonym miękkim,

pilśniowym kapeluszu. Młodzieniec te n , wsko

czywszy ua kozioł pędzącego rydwanu i odtrą

ciwszy niedołężnego m aszynistę, użył w sam czas

ł)amulca, by omuibns na miejscu osadzić i pię

kną nieznajom ą ochronić od flieflnikniouej zguby.

Załatwiwszy się w ten sposób z elektrowozem,

zeskoczył rzeżki blondyn lekko na ziemie, podbiegł

ku wylękłemu komisyonorowi, podniósł go i po

stawił na nogach; poczem ujął lejce rzucających

się jeszcze koni i zaprowadził je na tor wła

ściwy.

Wszystko to dokonauem hyło w mguieuiu oka,

z o dw agą, przytomuością umysłu, siłą i zręczno

ścią, które wywołały podziw Czarnego Tulipana.

Ale hardziej jeszcze zdziwiło go to, iż zbawca ów

pjespodziewany był * wyglądu, ruchów i ubrania

nawet tak do nięgo podobnym, jż mą się zdawało,

że widzi chyba w łasuą postać, w zwierciedle

odbitą.

Bohater nasz sądził zrazu, że go zmysły m a

mią, u kazując mu spełnienie tego, co było naj

gorętszem jego pragnieuiem. Ąle nie, nie sposób

było przeczyć oczywistości! Zatrzymany przez

blondyną elektrowóz, ruszył zuowu po chwili

z mięjscą i popędzjł w świat, tocząc się po opró

żnionym torze. Komisyoner, który szczęściem nie

doznał cięższego szwanku, a z którym młoda nie

znajoma zamieniła słów kilka, wypytując go o coś

z widocznem zajęciem, odjechał rówuież w stronę,

Przegląd polityczny.

Od dłuższego już czasu w socyalno - demokra

tycznych sferach naszej monarchii zajiowiadano,

że w ciągu nadchodzącego lata organizowane bę

dą stale gromadne ludowe manifestaeye na rzecz

zaprowadzenia powszechnego prawa wyborczego.

Wynik wyborów niemieckich i świetue zwycię

stwa kandydatów socyalistycznych dały pierwsze

hasło do rozpoczęcia szeregu tych demonstracyj,

które przybrały rzeczywiście groźue rozmiary i d o

prowadziły w wielu miejscowościach do rozlewu krwi.

W Wiedniu samym skończyło się na siedmiu a

resztowaniach. Za to w Pradze i w Bernie zabu

rzenia miały daleko bardziej ubolewania godny

charakter. W Pradze 18 policyantów i 10 socya

listów otrzymało cięższe i lżejsze rany. W Bernie

interweniować musiał oddział kawaleryi, przyczem

poraniono z obu stron zuaczuą liczbę osób, między

temi 17 policyantów; kilkudziesięciu socyalistów u

więziono. Z różnych stron Austryi nadchodzą wia

domości o zgromadzeniach i demonstracyach, któ

re jed n ak gdzieindziej przeminęły hez poważniej

szych skutków. Wszędzie zachowanie się organów

władzy i wojska bylo energiczne i stanowcze, ale

ograniczało się do środków, ściśle przez konie

czność i wzgląd na bezpieczeństwo jiubliczuc w sk a

zanych.

Rezolucya, uchwalona n a niedzielnej konfereu*

cyi niemieckiego stronnictwa w Czechach, o któ

rej doniósł nam wczoraj telegraficzuie nasz wie

deński korespondent, brzmi, jak następuje: *My,

uiemiecey deputowani i delegaci obwodowych ko

mitetów wyborczych, zgromadzeni dnia 18 czerw

ca 1893 roku w Pradze dla obrad nad reformą

organizacyi stronnictwa, dajemy nieukrywauy w}

raz najgłębszego oburzenia i rozdrażnienia, jakiem

przejęte są wszystkie klasy ludności niemieckiej

w Czechach z powodu niesłychanego pogwałcenia

czeskiego sejmu przez stronnictwo młodoczeskie

podczas ostatniej sesyi, oraz z powodu sprowa

dzenia tym sposobem przeszkody w obradach i

uchwaleni n projektu rządowego w sprawie utwo

rzenia niemieckiego sądu obwodowego w Trutuo

wie, będącego częścią dzieła narodowego rozgra

uiczenia. Niewzruszonym według naszego zdauia

obowiązkiem rządu, świadomego swej godności

i swego celu, jest dać zupełne zadośćuczynienie

za ten akt brutalnego gwałtu, a to za pomocą

administracyjnego rozporządzenia, któreby przy

wróciło powagę projektu rządowego, wyrzuconego

bezprawnie z obrad sejmowych. Rozporządzenie to

znajdzie uzasadnienie swoje w tej zasadzie, że

funkeye, wypływające z pojęcia władzy państwo

wej, nie mogą paść ofiarą jawnego wykroczenia

przeciw publicznemu prawu. Sądzimy, że uspra

wiedliwionem je st nasze żądanie, aby rząd nie

trwał nadal w dotychczasowem biernem wyczeki

waniu, lecz natomiast począł działać stanowczo.

Domagamy się zatem, aby sąd obwodowy ą Tru

tnowie utworzony został bezzwłocznie według z a

sad programu narodowego rozgraniczenia; w prze

ciwnym razie oczekujemy z całą pewnością, że

nasi deputowani wobec opornego zachowania się

rządu, zajmą n ajskrajniej opozycyjne stanowisko.

Jaki los przypadłby w udziale Niemcom, gdyby

się poddali panowaniu t. zw. czeskiego prawa pań

stwowego, okazały w najjaskrawszem świetle

ostatnie wypadki w czeskiej sali sejmowej; dla

tego też oświadczamy z całym naciskiem, że

nieprzejednanymi jego przeciwnikami jesteśmy

i pozostaniemy, że wiernie stać będziemy przy

jedności monarchii i przy tyeh zasadach, na któ

rych wspiera się państwo i kraj, że atoli teraz, za

równo jak przedtem, wyrażamy te same postulaty

i żądania, do których zawsze dążyć będziemy,

gdzie go wolał obowiązek. Wreszcie oddalił się

i powóz uroczej, mierzchnąc powoli w zamglonej

perspektywie bulwaru, poczem znikł z oczu, uto

nąwszy w zgiełku uliczuego mrowiska.

Wszystko to wid/,ia! Czarny Tulipan w polu

elektro-telefotoskopu tak dokładnie, iż zdołał nawet

odczytać numer na czapce komisyonera. Widział,

jak się dzielny blondyu zwinnie krząta!, dziełem

ratunku zajęty; widział twarz jego, postać i ru

chy, które tak zadziwiająco, w Każdym szczególe,

odzwierciadlały niejako własną jego osobę; wi

dział uśmiech, uklou i spojrzenie, które swojemu

zbawcy przesłała m!oda nieznajoma i widział

wreszcie — o dziwo! — jak sobowtór jego zgasł

mu w oczach z całą niesamowitością, właściwą

duchom *w miękkim, pilśniowym kapeluszu i bia

łej kamizelce" . . . Nie, to było zadziwiającem ’ To

przerastało nawet Pic Clarence i w»zystkitó afry

kańskie śliczDOsci!... Zaprawdę, można było

oszaleć, patrząc na te niepojęte dziwy !.,.

Bohater nasz nie oszalał jednakże!... Ochroniła

go miłość, która jest M’Buana Kuba (wielki pau

w języku Somalisów), a która opanowawszy gło

wę i serce Czarnego Tulipaua, broniła teraz przy

stępu do swojego państwa wszelkim niezależnym

od niej uczuciom. W umyśle jego nie mógł zmrok

zagościć} radość osłoneczniała go jasnym swym

uśmiechem. Uszczęśliwiony świadomością, że jeg o

drngie *Ja" uniknęło klęski, odśmiechał się całą

duszą do tej myśli, że je znalazł nareszcie i nie

wątpił wcale, że uczucie, które na odległość kil

kuset mil w sercu jego zbudziła piękna niezuajo

rna najuiezawodniej wpłynąć musi na jego dalsze

losy.

Po chwili jednak przyszło mu na myśl, że go

od niej dzieli przestrzeń — zapora nieistuiejąca

wprawdzie jnż w XX wieku dla bogat}ch, lecz

wchodząca tutaj ?ę względów finausowej n atury

rozstrzygająco w rachunek. Czarny Tulipan posia

daj tylko, jak wiadomo, pięćdziesiąt rubli kapi

tału ; trudno było puszczać się w podróż i konku

ry z tak im zasobem,

Będąc literatem z zawodu, a więc, jak ktoś po

wiedział *poniekąd już ekonomiczną siłą," mógł

a które w w iedeńskiej ugodzie znalazły oficyalne

i zobowiązujące uznanie. Ani groźba, ani gwałt

nie wytrącą nas z tej drogi. Własnym siłom, na

szemu dobremu prawu i naszej jedności powierz

my przyszłość naszego ludu."

Wybory ściślejsze do p arlam entu niemieckiego

odbędą się w najbliższą sobotę, a tylko w Bawa

ryi, z powodn przypadającego katolickiego k rajo

wego święta dopiero w poniedziałek. Do wybo

rów ściślejszych staje kilku daw niejszych przy

wódzców stronnictw, których mandaty obecnie są

bardzo niepewne. Eugeniusz Richter w Hadze,

Yircbow w drugim berlińskim okręgu, Rickert

w Gdańsku będą musieli staczać zawzięte walki.

Niema także dotychczas wiadomości, czy wybrany

został baron Manteuffel, przywódca konserw aty

wnych; upadek StOckera także jest niewątpliwy,

jeżeli narodowo-liberalni połączą się z wolnomy

ślnymi. Hasia partyjue dla wyborów ściślejszych

są już po większej części wydane. S oey alni-de

mokraci w pierwszej linii głosować będą ze wszy

stkimi przeciwnikami ustawy wojskowej, albo

też w danym razie wstrzymają się od głosowa

nia. Narodowo-liberalni połączą się prawie w szę

dzie z wolnomyślnynii przeciwko socyalistom. Cen

trum poprze raczej kandydatów przeciwnych usta

wie wojskowej, a względuie, żeby nie pomagać

do zwycięstwa żywiołom destrukcyjnym, nie sta

uie do wyborów. Zachowanie się stronnictwa kon

serwatywnego nie jest jeszcze zdecydowane tam,

gdzie się będą w ażyły szale pomiędzy wolno-my*

śluymi a socyalistami. Woluokonserwatywna P ost

radzi glosować z wolnomyślnymi jirzeciwko socy

alistom. Zwracają przytem powszechną nwagę ar

tykuły Kreuz Ztg, która oswaja swoich czytelni

ków z myślą pouownego rozwiązania sejm u, spo

dziewając się z tego kroku nowych korzyści dla

konserwatywnego obozu.

Ks. Bismarck przypomuiał się znowu pamięci

świata m ową, wypowiedzianą we Friedrick»ruhe

do mekleniburskich pielgrzymów, którzy nmyśluie

przybyli złożyć hołd dawnemu kanclerzowi. K sią

żę mówił wiele o dokonanem przez siebie dziele

zjednoczenia Niemiec: *Nie było to rzeczą łatwą.

My Niemcy z natury lgniemy bardziej do naszych

miejscowych związków, niż do sp raw y ogólnej;

niepomyślue koleje stulecia tłumiły poczucie wspćl

uości. Partykularyzm owych czasów leży w naszej

krwi. Według mego zdania, opór przeciw zjedno

czeni u wychodził uie od dynastyi, lecz od n zęd

ników dworskich i państwowych. Lokalue wspo

mnienia nie zatarły się aż do dziś d nia; byłoby

zresztą nierozsądnie wyrzekać się swej ściślejszej

ojczyzny. Meklemburczycy m uszą pozostać Me

klemburczykami, ale idea państwową uie może

n a tem cierpieć. Stosunek do państwa musi być

dobrowolny. Dążenia unitarne są dla teorety

ków i dla innych narodów, dla Niemców są nie

praktyczne. Niemcy potrzebują ściślejszych zwią

zków; jeżeli zniknie partykularyzm geograficzny,

utworzy się partykularyzm frakcyjny, który za

truje jedność. Ciężką chorobę teraz przebywamy.

Nasze dzisiejsze frakeye w swoim partykularyzmie

są objawem gorszym, niż usposobienie Bawarczy*

ków i Saksończyków wobec idei państwowej. Nie

wiem, czy się uda zwalczyć tę chorobę przy po

wtórnych wyborach. Ustrój frakcyjny odzwiercie

dla tylko dążeuia przywódców frakcyj; wzajemna

ich zazdrość jest rakiem, toczącym nasz kraj. Nie

mieckie państwo opiera się na zjednoczeniu iuteli*

gencyi i zaufania ze strony rządu i ze strony par

lamentu. Jeśli po jednej stronie b rak nie inteligen*

cyi, po drugiej stronie wystąpić musi min us. Mu

szą się one uzupełuiać wzajemnie dla dobra j e

dności państwa ze względu na przezorność, dziel

ność i miłość ojczyzny."

on wprawdzie kupić w loteryjnym kantorze je

dnę, lnb nawet dwie ćwierci losu, a osiągnąwszj

w grudniu główną wygranę, puścić się w pogoi

za swojem drugiem ,,Ja" z flotą celowi temu od

powiednią. Ale na to potrzeba bylo czasu, a któ;

mu zaręczy za to, czy jego drugie * Ja" nie jesi

przejezdnem tylko, i czy wkrótce już może Pary

ża nie opuści?

O kogoż będzie pytał wtedy: o córkę amery

kańskiego naboba, o królewnę Madagaskaru, cz;

też o żonę indyjskiego Maharadży ? — bo i ta mo

żliwość nie była wykluczoną, że jego drugie * J a1

jest już *cudzym przykute pierścieniem." Do kogi

ma się zwrócić wówczas z zapytauiem, co się sta

lo z właścicielką zaprzęgu Ł la Daumont, któr;

w miesiącu lipcu, dnia tego a tego przejeżdżał

bulwarem św. Magdaleny? Kto po upływie sze

ściu miesięcy będzie mu umiał na to opowiedzie

w tym Paryżu, który żyje tylko dniem dzisiejszyn

o ile dziś jeszcze nie zjada swego jutra , ab,

z nim później już nie mieć kłopotu?

W głowie kipiało mu, jak gdyby w garnki

Czem się to działo, że istota, będąca niejak o pc

wtórzeniem jego własnej osoby, mogła go wyrę

czyć w Paryżu, jawiąc się w sam czas na bu!

warze św. Magdaleny, by dokonać ocalenia, kt(

rego o n , siedząc w cukierni Loursa na krakow

skiem Przedmieściu, nie mógłby sam dokonać żi

dną miarą ? Kto był ów tajemniczy zbawca, któr

z odwagą i zręcznością *blondyna w białej kam

zelce" ochronił piękną nieznajomą od niechybm

zguby? Byłoż-li możliwem, by się znalazł ktc

drugi tak do Czarnego Tnlipana podobny z twi

rzy, postaci, ruchów i ubrania? Jak sobie wytł(

maczyć nagłe zniknięcie tego tajemniczego zb:

wcy, który rozwiał się był niejako w przestrzeni

zgasłszy tak, jak postać we śnie widziana, skoi

sen uleci ?... Bohater nasz suszył sobie głowę, ni

mogąc znaleść rozwiązania tych zagadek.

(Ciąg dalszy nastąpi).

, o « - % T ^ yMhodzi °°dziennie wieczór, wyjąwn/.) medziele i dni świąteczne.

we Lwowie do 10* ciinuP*8*8tMhZy2 W Krabowl° l’° *° cnt., z przesyłkę pocztowa 12 centów;

we Lwowie po 10 c entów da nabycia w binrze dzie ników, przy allcy Karola Lndwika T. 9.

Pi1cii uiiiara1a wynosi:

w nieiurn

na caty r°k na kwartał na 1 mitsiać

Pocztę w państwie austryackiem"

.*??,’?!!!!

24 zlr!

Gzi"

2 złr. 50 et".

28*

,I,r’

3z,r

cyi 1 innych państw, należęcych do związku pocztowego

32 złr.

8 złr.

3 zlr.

!u T ? " i! :? przyjniuje_ się tylko od 1 do o«tHtnie«(o duitt w miesiącu. -

Lidy z pie

dn^dimr,;!aro,v., -

P*emezrie na prenumeratę i ogłoszenia (inseraty) uprasza się nadsyłać franco

oocztowni

Krakowie.

Listy reklamacyjne nieopieczętowane nie podlegają opłacie

j. j ów niejrankowanych nie przyjmuje się. —

Rękopismow nadsyłanych nie zwraca się.

W XX WIEKU.

Fantazya humorystyczna

|fłodzimierzą Zagórskiego.

9*9*ć«- - _

(Ciąg dalszy).

Za dawnych, dobrych czasów, gdy jeszcze wy

magano od pisarzów, by tworzyli jeno takie obra

któreby czytelnik mógł snadnie odtworzyć

w ”swojej wyobraźni - za eza6Ów, gdy do malo

wania uczuć prostych dobierano jak najprostszych

wyrazów, byłoby wystarczyło najzupełniej, gdybym

tu powiedział: ,,Na widok jej rozradowała się jego

v ^°Ale’dz.iś, w tej dobie symbolizmu, i gdy P*

w literaturze mamy nwlokące się zapachy,

zea ace się blaski,« ba nawet 1 *ciszę, od której

a f w achu dzwoni ,u nie uchodzi już tak naiwny

snosób malowania.’ Duch czasu bowiem domaga

sfe od powieściopisarzy z jednej strony *subtyh

a * u ,7 dmo’ipi yaś bv czytelnikom po°

zacyi wrażeń, z drugiej zas, uy w

u ażdeeo

kazywali nietylko wierzch, ale 1 spód każdego

uczucia, czyniąc tak , jak czynią owe^dziecb które

brzuch rozcinają nlalnsi,« by zobaczyć, co się tam

”1Nawisem mówiąc, jest to sposób

i najskuteczniejszy, gdy ^

lusi.« Ponieważ jedn ak moda tak^ chi* przeto

starajmy się drogą ,,subtelnej analizy

wvelad ał w tej chwili wierzch 1 spód uczuć Cza

negoTuIipana. Jeżeliby analiza szwankowała to

pokryjemy «królew ską purpurą stylu wldo^ kJ

jszn braki. Od czegóż bowiem jest ,królew ska

purpura stylu,« jeżeli me od tego, by służyła za

całun... dla umarłych mysh?

Owóż więc na widok nieznajomej doznał Czar

nv Tulipan takiego wrażenia, jak gdyby prąd ja

kiś potężny, bijący od uroczej (dla popisania się

,erudycyą powiedzmy: prąd w rodzaju alteinują

c y c h prądów Tesli!) porwał go ! przepoiwszy świa

)tłem ciepłem, wonią 1 pieśnią, uniósł - Len,

1 z 4 • Strona 1

Mirador - viewer

Czas.

Opis

Struktura

Podobne

Błąd 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador - viewer

Opis

Struktura

Podobne

Błąd 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Pobieranie pliku

Pobieranie pliku

Usuwanie komentarza

Wyszukiwanie zaawansowane

Zgłaszanie błędu