Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 548 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

N" 551 Cmut » Italnrzy;

Kraków, Poniedziałek 9 Listopada 1914,

Rocznik LXVH.

CZAS

Wył!aisle włeciotue.

Prenumeratą prayjmują: Admiiii*t**ey*CaątswKrakowieiwmędypoezt*w*. JSU»jM*wąpre

num eratą księg.S.A.Krsyianawski*f», haadla: St.Kulińskiego,trafik* w Snki*nado*eh,Biur* d*i*»

Kopca«* i Salomonowej, Gł. Trafika. Wa Lwiw)i ,’Csu" jat( di Mfeyefa w k!iricft dr!a*. A. ttuiwilrttf%

I. t»kfłow»kl«j«, K. aichstika, *a stacyach h(!tjawych w Tiratwlt, Rawztwlt, laila, Nawje tąan a* pereeM

w kaię;arai kolejowej, tudzlti na Innych iłtwnla]azych ttaeyach i partyarńw kalajiasyck.

Ceny ogłoszeń: od wiersza petitem za pierwszy raz 20 bal,, za każdy następny po 16 hal.: u kład tak»

iaryczny, cyfrowy, skomplikowany, pierwszy raz 40haL, następny po 15hal Nadesłane i Nekrologi*

ad miejsca wiersza drukiem petit. 60 hal. za każd,y raz. G łosy public zn oś ci po2 kor.; kasłiuićkłty handlów*

po kronice i po dziale ekonomicznym: komunikatyprywatne, śiuby, zaręczyny itp. po 1kor. o d miejsc* wi*r*s*.

Ogłoszenia 1p renum eratę przyjmują: we Lwowie biura dzienników L. Plohna, A. 01*z*w*ki«ga.

St.Sokołowskiego, K. Buchstaba; w Jarosławiu Biurodzienników; wPodgórzu Potura!aki; w P rze

myślu A. Juszyński księgarnia i E, Bil!et; w Rzeszowie M. Weintraub; w Stanisławowie J*ai*l

*ki i Sp.; w Tarnowie M. Rockach, O. Bant; w Tarnopolu Komaniewsk:; w Paryżu wyłączaj*

. W . Raczkowski, 14 Citć de Trerise; w W ied niu Haasenstein * Vogler, R. Mosz* (taki* we w*xy*V

_:ich filiach); EL Scha!ek, M. Dukes, E. Braun, J. Danneberg, Bock 6 Herzfeld, EL Friedl (tylko pr*

aumaratę B. Goldschmidt * Comp.); w Frankfurcie n. M. G. L.Daube di Comp., w Pradze cze

sk iej Fr. HoTorka. Listy z pieniądzmi i p r z ek a zy pieniężne na prenumeratę t ogłoazeuia prsyh

*»«i* Adminiitracya Czasu w Krakowie. Reklam acye nieopiecz(łowanc nie podlegają opłaci* p***t*w*J,

Listów nieopłaconych nie przyjmuje się. Rękopisów nadsyłanych nic *wr«« *%

p k P ’ 2* każdą zwianą idrcti depłacs tlą 48 hal.

"48*8

ADRES REDAKCYI: ul. św. Tomasza Nr 32, -

Telefon Nr W.

NaterenieKrólestwa.

liO !M ljn , 9 listopada.

(B. kor.). Morning Post donosi, że iWiemey na wschodnim froncie

znajdują się ua linii %Vaety i źe najlepsze swoje wojska jako tam niepotrzebne

wysłali na zachód. Należy więc oczekiwać dalszych ataków koło Ypres i La Bassee.

Nacisk rosyjski jest jeszcze za daleki, aby mógł miec faktyczne

znaczenie dla terytoryuni niemieckiego. Ciągłe nowe ataki Niem

ców na zachodnim !roncie wskazują, że nie ma jeszcze u nic!i

wyczerpania.

Pobicie Rosyan na Kaukazie.

Konstantynopol 8 listopada (Godz. 7 wiecz.)

Ajencya otomańska donosi:

Doniesienie głównej kwatery opiewa:

Według wiadomości, które właśnie nadeszły, zostali Bosyaitie pobici

w obszarze Kaukazkim po dwudniowej walce. Nasza armia zajęła sta

nowiska nieprzyjacielskie.

K,onstantynopol, 8 listopada (Godz. 10 wieczorem).

Drugie doniesienie o zwycięstwie na Kaukazie opiewa:,

Podczas, gdy nasza kawalerya wyruszyła przeciw nieprzyjacielowi przez Ta

gihsman zaatakowało gros naszej armii centrum armii rosyjskiej, które było złożone

z silnych wojsk. Po dwudniowej walce został niepizyjaciel pobity. N asza armia ob

sadziła stanowiska opuszczone przez nieprzyjaciela.

Atak Turcyina Egipt.

Konstantynopol, 9 listopada. (Godz. 5 popoł.).

Urzędowe doniesienie głównej kwatery opiewa *

Z pomocą Boską egipska grauiea została wczoraj przekroczona

przez nasze wojska.

Na półwyspie Sinai.

KoBStantysopol 9 listopada.

Urzędowo donoszą :

Gdy naci żandarmi i nasze szczepy zn iszc z yły wojsko angielskie, które wyląd«s—

Wało W Akaba, cofa§ły się 4 angielskie krążowniki które tam się znajdowały a pozostał tam

tylko jeden krążownik.

Na Morzu Czarnem.

Konstantynopol 9 listopada.

Urzędowo donoszą :

Gdy flota rosyjska schroniła się do swoich wojskowych portów, bombardowa

ła nasza flota Pot i. Bombardowanie wyrządziło szkodę.

Poti je*t twierdzą rosyjską na wybrzeżu Kaukazu, położoną na północ od Batum i w od

daleniu około 70 kim. od tego miasta. Połączone koleją z miastem Kulai?, strzeże Poti ujścia

rzeki Rion.

W Mezopotamii.

Londyn, 9 listopada.

Według urzędowego doniesienia, oddział wojsk indyjskich i brygada morska zajęła Fau

u ujścia Szatt el Arab w zatoce perskiej po jednogodzinnej walce. Nie było rannych.

Fau jest fortem na terytoryum tureckiem Mezopotamii — nad zatoką perską przy ujściu

rzeki Szattel Arab, która powstaje, jak wiadomo z połączenia s:ę rzek Eufrat i Tigris. Rzeka ta

*tanowi na przesUzeni 70 kilometrów przed ujściem swojem granicę między Mezopotamią a Perayą

Ewakuacya Krakowa.

Csłe miasto ch} wcsesoej pory było dzisiaj na no

gach, n a uliaacb wszędzie dużo osób, spie;szących za

różnymi i nteresami d o władz, urzędów, jadących Ea

kolej, lub idących z pakunkami n a n owy dworzec

towarowy . Prąd opuszcz ania mia sta zaznacza *ię dzi

siaj wy:aźijfe H* kaŁdyrn kroku,1Lpołąezeny z pewnym

gorączkowym nastrojom. Nasze u rzędy i biura opu

stoszały, duże « a r s z tłtów i zakładów przemysłowych

:wniknęło lub ograniczyło pracę do minim um . W

mieście jeszcaa prawie wasystfcie sklepy o tw a rte ; w

ulicy Grodzkiej i ua Ka?,’,mi?rr,u niektóre zamknięta.

W gmachu *sdu k arnego w szystkie rozprawy ot’,

w ołana; sędziom pozostawiono swobodę wyjazdu; z

prokurato ryi wyjech ał wczoraj r. dw . Baliński i in

ni prokuratorzy; na miejscu pozostił ce!em pełnienia

*łużby zastępca prokuratora Dr Lew amdowski; z d*

mu k arnego w;ywieziono jeszcze wczoraj wszystkich

więźniów. Dzisiaj w ojsko zajmuj e gmach na swoje

cele.

Ze sądu najbliższa droga do magistratu. T utaj u

r zęduje wic eprezyd ent Sare. P re zyde nt Lec* wyjechał

wczoraj. Na I piętrze gma chu magistrackiego setki

ludzi, przybyłych z prośbą o przyznanie 50 prc. zni

żkę kolejowych, W incem biurze r.a dole inny obra

z e k : g r ot o pozostających w mieście osób przybyło

do biura p. L ewandowskiego o p rzysyłkę węgi; do

m ieszkać.

Komisarz rządowy w Krakowie.

Na podstawie rozpor ządzeni* ministra spraw w e w nętrz

nych, p. nam ie stnik zamia now ał komisarze m rządu

wym miasta, w miejsce prezydyum, prof. D?a J u

liana Nowaka, radcę m iejskieg o; jego zastępcami

dyrektora Dra Ernesta Bandrowskiego ortz

Dra Kazimierza Kosta neckieg o, r ektora Uaiw.

J , gid. Komizm scw rządowemu dcdtao Radę. przy

boczną, złożoną z 12 radców miejskich. Nassmsfe*

członków Rady ogłoszono będą po nadejściu reskryp

tu rządowego . Nawy komisarz rządowy ob ejm uje z:t

raz urzędowanie.

Przed pocztą t!umy ludzi. Dowiadują aię, że kasa

pocztowa już wywiesiona z K rakow a i nie funkcye*

nuje. Nie możea nadswać przekazów, czeków i betów

poleconych. Pracuje tylko poczta listowa s odpowie

do:m peisonalem urzędniczym. Di Krakowa rie przyj

muj e się też przesyłek pieniężnych. Lad* dzi eń zdaje

się będzie wstrzycsana przygyłka gazet,

W innych urzędach i władzach również słys zy się

0 zarządzonym lub d oko nanym już wyjeździ a urząd

nisów . Wyjeżdżają też partye urzędników kolejowych

1 politycznych. Bsnki prawie wszystkie wyjechały ju

z Krakowa ; na drzwiach i oknach wywiesiły k art z:

* zswiadomi eniem, że ur zędują w Wiedniu. Urręd

dn:ry kssy oszczędności m. K rakowa wyjechali wczoraj

Ulicami p rseeiągają oddzi ały wojska różnej bron:

ulicą Sławkowską czterech dr agonów prowadzi 40 jeń

ców rosyjskich i kilkunastu s:piogów. W ulicy D!u

giej patrol prowadzi *kutego «:ęźnis-sjpiega. W mieś’

c:e p anuje oczekiw anie nadzwyczaj nych wypadków

Na nowym dworcu t owarowym wyjątkowy spokój

i cisza. Ruch towarowy zesz edł do minimum. Stąd

wyjeżdżać mogą ewakuow ani niszsm ożni mieszkańcy

Krakowa, pociągami bezpłatnymi. O te pociągi trzeba

się dopytywsć , bo t rudno się zocyentować, gdzie sto

ją, ich stanowiska trudno odgadnąć, po ruchu podró

żnych, gdyż zaledwie od czasu do c zts u zjawi się

parę osób, które również prozzą o wskazanie pocią

gów. Nareszcie wedle w skazówek dotrzt ć można do

pociągu, stojącego przy hali ładowniczej Oaoło po

ciągu znajduje się komenda nt dworca nadporueznik

Dr Kumanieck i; pacie pod; ją herbs,(ę.

Olbrzymi p o ciąg., pusty, W pierwstych wygodnych

wagonach III klasy bardzo mało podróżnych. Dopiero

w da’s tycb wojskowych wozach więcej. O gtaby:n

ruchu świadczą uajiepiej cyfry. W s obotę wyjechało

bęzpł:t nie z dworca tow arowego p?zesi,ło 200 csób,

wczoraj najwyżej 700, w dzisiejszym pociągu było

może, hojnie licząc, 300 ozób. Ciekawe z; a zisk s.

W *obotę, wczoraj i dzisiaj j adą tylko, o ile ua

pierwszy r zut oka osądzić rooins, indzie pracy, dro

bna rzesza robotn.icza i wyrobni cza; niema w siakże

ludzi, będących najmiększym ciężarem w czasie oblę

żeni*, pozbawionych środków żywności, pracy, nawe t

chęci do p:a cy, a więc jakichkolwiek funduszów.

Ludność tej kategoryi nie myśli opurz z rć :n aotn

uchyla się od kontr oli i narr:ż* się na wydalanie

bardzo srogie, bo będzie rmuaz o’?ą pierzo wydalić się

po z a rogatki miasta pod esk ortą wojskową.

Inny obraz przedstawiał wczoraj i dzisiaj główny

d utr zeć osobowy, skąd wyjeżd’ża zamożniejsza pu

bliczność. Dworzec p rzedstawia ogromne obozowisko

Tysiące osób *pieszą pi’ a-o i doróżkami. Wcroraj pa

kunkami podróż,cymi zw alono całą halę, tsk, ie

utrudnio ny b,ył dostęp do kas i sal poczekalnych

Komendant dworca, porucznik Kumaniecki i inspektor

ruchu, r adca P olaczek , zarządzili, ab y p akunki podró

żne, kosze, kufry, pościel, przełb acsońe do Wied na,

oddawa no na dworcu pospiesznych przesyłek t.e;

rowych (odjszd ad ulicy Pawiej); do innych staoj j

pakunki podróżne pr zyjmowane są oachl na dworcu

osobowym.

Lizie pcciąg za pociągiem z dw crca osoboweg o;

mimo to nie można przerz edzić tłumów czekających,

ponieważ w miejsce odjeż.:żających pr zybyw ają z min

eta nowo gromady, k upują bilety i spieszą gorąca

kowe na peron. Zdenerwowani ludzie usiłują zacho

wać pozorny spokój, ale szczególniej kobiety okazują

niecierpliwość. Niestety, z p owod a napływu podró

żnych trzeba czeksć po kilka godzin na p o ciąg; osoby,

titórs wczcrsj wieczór przybyły u* dworzec, mogły

e djechsć dopiero dzisiaj ran o. Personal kolejowy o k a

zuje n adzwy czajną spraw ność przy tym masow,ym od

jeźdz:e ; prsc« przy tem j est n ade r wytężającą. Trzeba

zaiste dożo pracy przy ekspedyow aoi u tyiu tysięcy,

Wczoraj wyjechał o z Krakowa około 10 000 ludzi r::—

njoźaisjssych, dziaiaj około 3 000. Prąd n* dworzec

oiobowy cie słabnie dalej.

gijskiej, wzmocnionej tylko kilku brygadami fran

cus kie oai.

Wojska te czynią rozpaczliwe wysiłki, aby

utrzymać się na dotychczasowym froncie, lecz

mimo wielkiej ich, uznawanej także przez prze

ciwnika brawury, nie wszędzie osiągają cel za

mierzony. Straty, jakie przy tem ponoszą, są

wprost olbrzymie. Przyznają to nawet dzienniki

angielskie. I tak D aily Chroń, stwierdza,

że

kilka brygad angielskich straciło już trzy czw arte

pierwotnego swego stanu liczebnego. Organ teu

nawołuje ministerstwo wojny do natychmiasto

wego wypełnienia tych znacznych szczerb, po

nieważ, jak dodaje, w przeciwnym razie wszyst

kie osiągnięte dotychczas na tym terenie owoce

walki pójdą na marne. Wojskowe i rządowe koła

angielskie doszły już też do przekonania, że

z obecną swą organizacyą wojskową Anglia nie

jest zdolną do prowadzenia wojny lądowej z ja

kiemkolwiek europejskie:n mocarstwem; więc roz

poczęły propagandę na rzecz zaprowadzenia tak

że w Anglii powszechnej służby wojskowej.

Lecz nawet w razie, jeśli propaganda ta pod na

ciskiem grozy wojny znajdzie oddźwięk w spo

łeczeństwie angielskiem — to na bieg wypad

ków woje mych na terenie francuskim decydu

jącego wpływu wywrzeć już nie zdoła.

Opinia publ czua w Anglii objawia wogóle co

raz silniejsze zdeoerwowauie. Fakt, że flota nie

miecka odważyła się zaatakować bezpośrednio wy

brzeża Anglii vt pobliżu portu Yarmouth, a niemniej

dotkliwa porażka w zatoce Arauco, dotknęła przy

kro dumę narodową Anglików, a nadto zwięk

szyły jeszcze obawę przed możliwością inwazyi

niemieckiej ua terytoryum wysp Wielkiej Bryta

nii. Nie ulega też wątpliwości, że pod naciskiem

opinii publicznej nowy pierwszy lord admiralicyi

F!sher wytęży wszystkie siły, aby powetować

dotychczasowe niepowodzenia i naprawić reputa*

cyę floty aagielskiej, a wobec tego spodziewać

się należy zapewne rychło juz nowych w alk na

oceanach.

Turcya tymczasem gromadzi już swe siły i przy

gotowuje się do akcyi wojennej na dwa fronty,- **

przeciwko Rosyi na Kaukazie i Anglii w Egipcie.

Do walk znaezniejssycłT na tym terenie w osta

tnich dn:ach jeszcze nie przyszło, zato mnożą się

wieści, że rząd otomański zyskuje coraz więcej

sprzymierzeńców w świec;e Islamu.

Agonia Belgii.

IV.

Dworzec w Ostendzie.

Ranni.

Zabrać ! - Ofiar*

wybuchu .

Pociąg khaki.

W drodze.

Cieko

lada i biszkopty.

Fantazye i gorączka.

W Gan

dawie.

Miasto żyje.

Ja k przed rew o!ucyą.

Na placu katedralnym -

Odparci e Niemców? -

W sztabie jeneralnym.

—

Muai umrzeć! — Los

Antwerpii .

Dworzec w Ostendzie pełen był rannych. H all,

sale przedsionkowe, poczekalnie, nawet magazyny,

wszędzie na podłodze pełno rannych, bladych,

bielejących bandażami. Jedni, ciężej skaleczeni,

leżeli na lektykach i noszach, ustawionych rzę

dem, inni, jak popadło, na ziemi, na wiązkach

*łomy. Było ich tysiące: kawalerya, artylerya,

piechota, rozpoznawało się bronie po strzępach

munduru brudnego, który leżał jak całun na ka

żdym, z pustymi rękawami, które zachowały

jeszcze fałdy na łokciach, jak gdyby były w nich

ręce, jak gdyby ramiona składały się do łago

dnego uścisku, skrzyżowane w pustce. Aby przejść

przez salę, trzeba było przeskakiwać ciała cierpią

cych, oblane jeszcze krwią świeżą.

Od tych ludzi, leżących na ziemi, szedł wielki

chór jęku, a zarazem odór znużenia, brudu, nie

szczęścia. Jakiś artylerzysta, skulony w kącie,

poruszał ciałem ustawicznie w tył i naprzód, ru

chem regularnym i nieświadomym, któremu to

warzyszył jęk głuchy, a rękami szarpał bandaże,

które obrywały mu głowę Gdy ujrzałem go

2 przodu, wstrząsnął mną dreszcz zgrozy. Cała

wmm

Sytuacya wojenna.

Podczas gdy na wschodnim terenie wojny ws!iu

tek nowych ruchów stralejicznych armii niemie

ckiej i austro*węgierskiej powstała pew na prze

rwa w wałkach — dzisiejsze bowiem cie?esze ran

ne nie donoszą nawet o mniejszych starciach pod

jazdowych— walka na zachodnim, fi aacusko-bel

gijskim terenie nie ustaje ani na chwilę. W szcze

gólności bitwa we Flandryi, między Nieuport a

Ypres wre z niezmniejszoną gwałtownością. Ar

mia niemiecka, otrzymawszy nowe posiłki, pona

wia codziennie ataki na silne już z natury a de

brze ufortyfikowane pozycye nieprzyjaciela i po

woli lecz stale posuwa się naprzód. Z depeszy

prywatnych wynika, że Niemcy mają tu przeciw

sobie całą armię angielską oraz resztę armii bel—

Upadek Czingfau.

Zjednoczonym siłom morskim i lądowym Ja

po:ii i Anglii powiodło się wreszcie, po całomie

sięczcem oblężeń u, zająć twierdzę Czingtau, sto

licę tolonii a raczej dzierżawy niemieckiej Kiau

czau w Chinach. Japo,: ia na razie dopięła celu,

dla którego przyłą,czyła się do wojny trójporo

zumienia z Niemcami i nietylko zagarnęła tę o

sadę niemiecką — obejmującą zaledwie 10 mil

kwadratowych, le z równocześnie zniszczyła sto

sunki handlowe Niemiec w północno-wschodnich

Chinach, oparte na rozległych koncesyach gospo

darczych a zwłaszcza kolejowych.

Na wzrost i rozwój niemieckich interesów

i wpływów ekonomicznych w Chinach, Japonia

spoglądała z zawiścią już od chwili ukończenia

wojny rosyjskiej. Przez tę wojnę usunięto z Chin

wpływy rosyjskie — pofem miała przyjść kolej

na Niemcy. Lecz dziesięć lat minęło, zanim n a

darzyła się sposobność spełnienia tego zamiaru

i pragnienia. Rzucić się na Niemcy na własną

rękę — to wydawało się w Tokio *prawą zbyt

ryzykowną, tem skwapliwiej teraz skorzystano

z wojny europejskiej, z osaczenia Niemiec, z u

twarz była jedną wielką raną. Raną z oczyma

o wzroku nieruchomym, szalonym.

—

JSe touche pas, voyons...

—

odezwał się

łagodnie sąsiad ranDego, ujm ując go za ręce, aby

je powstrzymać w ruchu. I zwrócił się do mnie:

—

Poparzyło go przy wybuchu w forcie, któ

ry wyleciał w powietrze. Bomba niemiecka wpa

dła do prochowni. Pięciuset było ludzi załogi,

uratowało się sześćdziesięciu. Ten w dodatau

zwaryował.

Jakiś młodzieniaszek, nieruchomy, zgnębiony,

prosi mnie głosem płaczliwym, prawie łkając:

—

Monsieur... niech oni go zabierają! Faites

le-enlever!

—

Kogo ?

—

Tego. Umarł jeszcze wczoraj wieczorem!

Niechże go zabierają !

—

11 est nerveux, ce petit -- krzyknął inny

ranny nie bez gorzkiego humoru.

Spojrzałem i zrozumiałem. Koło młodzieniaszka

leżał trup; dłonie miał kurczowo zaciśnięte, ska

mieniał w geście chwyta:na się za coś, jak to

często zdarza się u zmarłych, oczy otwarte, szklan

ce, na twarzy żółtość woskowa, usta otwarte.

Zakryłem mu głowę jego własnym mundurem i

odszedłem.

Pociąg pełen w ojska angielskiego odjeżdżał ku

Gandawie. Dzięki specyalnemu paszportowi, któ

ry zawdzięczam uprzejmości poselstwa belgij

skiego w Londynie, mogłem zająć miejsce w w a

gonie.

Co kilometr niemal spotykaliśmy pociągi z woj

skiem belgijskiem, pociągi z rannymi, pociągi

z uciekającymi. Pasażerowie siedzieli na dachach

wagonów, na tenderach lokomotyw. Pociągi wy

glądały dziwnie z tymi wszystkiemi ludźmi, któ

rzy przyczepiali się, gdzie kto mógł i potrafił,

miały profil nieregularny, żywy, gestykulujący.

Pociąg angielski, który jechał ku polu bitwy,

miał dokoła siebie atmosferę pełną ciepła, niepo

koju i eniuzyczmu.

Witały go okrzyki frene

tyczne. Każdy pociąg, który nas mijał, zapalał

się nagłe istną gorączką wzruszenia, rzucał o

k:zyki, które dochodziły do ryków.

Gwałtownie, zapalczywie objawiała się wdzięcz

ność Belgów. Na stacyach wyciągały się ręce,

ściskano się za dłonie z wagonu do wagonu. Ko

biety rozwiązywały pospiesznie pakiety i wyszu

kiwały czekoladę oraz biszkopty, przeznaczone

na żywność w długiej ucieczce, podając wspania

łomyślnie te prowianty żołnierzom angielskim.

Jakaś staruszka, w Bruges, zdoławszy schwytać

za rękę żołnierza Szkota, ucałowała ją, płacząc.

Dziwne zjawisko! Przejście pociągu angiel

skiego zatamowało na chwilę strumień ucieczki.

Fantazya tłumu wyolbrzymiła doniosłość inter*

weneyi angielskiej. Trzy c?.y cztery pułki urosły

do armii o legendarnych rozmiarach. Odrodziła

się ufność. Opowiadano, że Niemcy już odparci.

Czyż Anglicy nie szli naprzód, aby odebrać Bru

kselę? Przyszedł już czas zdobycia kraju na

po wrót.

I w ten sposób Gandawa nie opróżni!a się.

Ludzie, którzy cisnęli się na stacyi, aby wsia

dąć do pociągów, widząc, jak płyną żołnierze

w uniformach khaki, zawracali się do domu.

Sklepy pozostały otwarte, ruch handlowy zaczął

się z powrotem, miasto wyczekiwało.

Było to czekanie przenikcięte prądami zmien

nych uczuć, pełne trwogi, eotuzyazmu, niepew

ności i nadziei. Można je było porównać z po

godą w dni kapryśne i niepewne, kiedy raz nie

bo zaciemnia się burzą z hłyskawicami i piorunami,

to znów błyska niespodziewanie słońce, aby znów

ustąpić bladym cieniom.

Tkalnie, które są od średniowiecza specyalno*

ścią przemysłową Gandawy, są zamknięle. Ol

brzymi tłum z warsztatów świętujących, zajmuje

ulice, ale ich nie ożywia, tak jest spokojny, po

ważny, skupiony, milczący: Wydawałoby się, że

czeka na jakiś znak, na uderzenie jakiejś godzi

ny. Wygląda to, jak gdybyśmy byli w przedc

daiu rewolucyi w tem mieście, które ma za sc

bą najwspanialszą, jaką można sobie wyobrazić

bistoryę rewolucyj. Może z wielkiej wieżycy za

woła raz jeszcze lud do broni? Na dzwonnicach

starych kościołów kołyszą się powoli i łagodnie

chorągwie, olbrzymie chorągwie,

Przy przejściu batalionów angielskich, które,

ledwie przybywszy, maszerują zaraz na pozycye

ku południowej stronie miasta, tłum rzuca się

naprzód z okrzykami. Widać jak ludzie zbiegu

ją s:ę z ulic bocznych w zamęcie i gwar?ę. T a

bory angielskie, które szykują się na starożyt

nym placu katedralnym, mają ze sobą honorową

eskortę tłumu, jak wozy tryumfalne. Lud gro

madzi się dok’ł,r wozów, które stoją stereg ern

naprzeciw kościoła, pełni rodzaj służby policyj

nej, aby nikt się nie zbliżał, tak zupełnie jak

gdyby wozy te zawierały w sobie magiczną ta

jemnicę zwycięstwa.

Około wieczora rozeszła się pogłoska, że pod

Antw erpią odparto Niemców w tył. Pobiegłem

do sztabu jeneralnego, aby prosić o przepustkę

do Antwerpii. Biura były pełne rucho, ale spo

kojnego i cichego. List z poselstw a belgijskiego

otworzył mi drogę. Oczekiwałem, grzejąc się przy

kominku, gdy nagle za sobą usłyszałem następu

jąco słowa, jsko zakończenie rozmowy:

—

A przedewszystkiem niech go zabiją tutaj,

w moich oczach, natychmiast. Nie może wyjść

stąd Mogliby go zamienić.

Sboczyłeo: na równe nogi i obróciłem się. Ska

zaną na śmierć of:arą był gołąb pocztowy, któ

rego trzymał w ręku jakiś młodzieniec, z wyglą

du robotnik. Biedne stworz:enie, przyzwyczajone

do tego, że człowiek go dotyka, było spokojne,

tylko zwracało głowę to w jedną, to w drugą

stronę, ruchem zgrabnym i żywym, obserwując

światła w sali okiem ciekawem i błyszczącem,

tak jak gdyby chciało zoryentować się i zapa

miętać Żandarm schwycił g* łęb:a za łebek i po

chwil: złożył go na stole Uczędnik zaczął po

woli rozsuwsć piórka skrzydełek i badał każde

z osobna.

—

Ak, t)oild, roiła! — wykrzyknął nagle,

składając ostroinie jedno p ’órko na kawałku pa

pieru.

—

Na białych piórkach coś napis’:ne...

Wszyscy urzędnicy, obecni w sali, ugrupowali

się dokoła, patrząc z najwyższem zainteresowa

niem. Pióra, pokryte znaczkami, układano obok

siebie na papierze Przyjrzawszy się tajemnicze

mu pismu, wszyscy powrócili do roboty, a urzę

dnik, który dokonał tego odkrycia, zaczął powoli

spisywać znaki. Wyglądał jak matematyk, który

szuka niewiadomej.

Kap:tan sztabu jeneralnego, przyszedłszy z przy

ległego pokoju, wręczył mi przepustkę, podpi

saną przez jeneralnego gubernatora Cioosena i

rzekł:

—

Ważna tak daleko, jak daleko dochodzą

nasze wojska obecnie.

—

A Antwerpia? -

spytałem.

—

Antwerpia padła dzisiaj.

Corriere della sera.

Luigi Barzini,

»-«N.

,CZAS" wy«k«4«l i wyjątki«* ini p« a i«dii«U i Iwiąttek uroezystYch dwa rasy dxi«»nie, * *la**wt»ł»:

o godzin» 6 rano l 0 godzinie 8 popoludmiu.

Numer wieczorny 10 hal.,

ranny

6 hal.} w,.t;0;

PRENUMERATA WYNOSI:

f.na cały rok «na kwartał tna 1 mtesiąe

Irakowi« w m iejsca

ii 36 koron

li 7kor.50h.i!akor.58kil.

1 odnoszeniem dod o m «

j 36 koron

9kor.—

l!3kor. -

Pocztą w państwie Anstryackient

36 koron

9kor. -

fi3kor. —

Z dwukrotną w y syłk ą p o c z t o w ą .............................................. | 42 koron 110 kor. 50 h. j

,3 kor. 50 hal

Pocztą w p aństwie N iem i e c k i e m .............................................. J 42 koron 110 kor. 50 n. i3 kor. 50 Ual

Do wszystkich państw , należących do związku pocztowego B48 koron ji12 kor. —

j;4kor. —

W państwie rosyjskiem (abonament przez urzędy pocztowe) | 18 rb. 80k. 1 4rb. ?Ok. illrb. 60 kop.

Według urzędowego wykazu pism zagranicznych, mających debit w państwie rosyjskiem

»bonameat Czasu przyjmują urzędy pocztowe: w Petersburgu, Warszawie, Kijowie, Wi!ni«,

Moskwie i Od esie. Z innych miast i wsi można prenumerować Czas, posyłając pocztą aal«żyt«44

do urzędu pocztow ego najbliższego z powyżej wymienionych większych miast.

Prenumerat* i ogłoszenia przyjmują: w W a rsz aw ie biuro ogłoszeń Ungra, L. i E. Metz! i Syn,

Międzynarodowe Biur« ogłoszań - w K ijowie księgarnia L. Idzikowskiego - W W i!ni« biuro

dzienników K. Taubera.

1 of 2 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction