Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 644 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

N6* 78.

Krakow 6 Lipca — Środa.

Kok 1864.

fiOW

Wyohodsl oodiieBnie rauo o gotbriiiie 7ej.

Pren.um

erata

wynosi:

r*_

, f08sn*e

kwartalnie

miealęosnie

ik wKrakowie ....złr. 20... .

-i_ *

-u

v państwie Austryackiem 8 24 .

*’

*a ..................................... o

oPrus . ..... .tal.16sgr.20..

’tal.4sgr. 5

’.

*tal”. 1 Bgr. t5

Rseszy memrock:ej

21,l0...

10. ..

" F « * ° y i i A n g ü i . frank. 1 0 8 .................. fr,nk. 2 7 ........................ frank. 10

" ? r ,? :118zw"Jcari,i

1 1 6 ..................

B 2 9 .................. B 10

..................

8 0 ....................

» 2 0 ..................

!Turner pojedyncsy kos*tnje 10 centów.

CZAS

Prenumeratę prasyjmują:

Bióro Adminletraoyi ,Czasu« w Rynku pód L. 39 w domn p. Kirchmayera na dolo,

tudsiei wsayBtkie Urzędy pocztowe auatryaokie.

OGŁOSZENIA (insoraty) w*aelkiego rodzaju przyjmują się za opłatą: od wiersza drobnego z

jednorazowe umieszezenie 8 centów, za następne po 6 centów, oraz za opłato nale+y

tośoi et§plowej po 30 centów od każdorazowego ogłoszenia.

Prenumeratę i ogłoszenia przyjmują: w Wiedniu: p. A . Oppelik, W ollżeile 22.

Na całą Francy§: w Paryiu, p. M . Weintemberger Faubourg St. Denis, 12.

l i s t t z pieniędzmi przesyłane byó winny franco uo Adminiatraoyi ,Czasu«, l i s ty reklama

cyjne nieaapieczętowane nie ulegają frankowaniu, l i s t y niefrankowune nie przyjmują się.

b; kofisma nadsyłane Redakcyi nie zwracają się i niszczone będą.

\fw

OGŁOSZENIE PRZEDPŁATY

Z dniem lszym Lipca 1864 rozpoczyna

Bi§ nowy kwartał. Przedpłata na C Z SS

na miesi§ce: Lipiec, Sierpień i Wrze

sień wynosi:

U) Krakowie

pocztą w państwie austr.

kwartalnie . . . złr. 5 kwartalnie złr. 6

półroczni» zaś . n l O

n12

rocznie....

»30

,, 34

Uprasza się pp. Abonentów o wczesne

nadsyłanie pieniędzy prenumeraeyjnych i

dawnego adresu drukowanego, a przynaj

mniej o wyraźne podpisy.

Prenumerata przyjmuje się tylko na czas

od każdego Igo do każdego ostatniego dnia

miesiąca.

Komu się kwartał kończy z dniem 31go

Lipca lub 31go Sierpnia, zechce dla wyró

wnania kwartału do końca Września

dopłacić 4 albo 2 złr.

Prenumerata miesięczna wynosi z prze

syłką pocztową w państwie austr. 2 złr. 25 c.

dwumiesięczna .... 4 złr. 50. c

Prenumeratę przyjmują:

W Krakow ie: Administracya ,,Czasu", w Rynkn

pod L. 39 w domu p. Kirchmayera na dole, oraz

w szystkie Urzgda pocztoioe w krajn i za granicą;

tudzież w Wiedniu p. A . Oppelik, Wollzeile, 22;

w Paryżu (na całą Francy§, Belgię i Anglię)

p. M , Weintemberger, Faubourg St. Denis, 12.

Kraków 5 lipca.

Pismo p. Bismarka do hr. Goltza znane

nam jest dopiero z treści telegraficznej, a

już minister pruski za pośrednictwem posła

swego w Londynie zaprzecza mu autenty

czności, la P atrie zamieszcza podobneż o

świadczenie poselstwa pruskiego w Paryżu,

a Oesterreichische Zeitung wysila się, aby do

wieść, że dokument jest fałszywy. Z drugiej

strony Morning Post, który go ogłosił, nie

zważa wcale na zaprzeczenie poselstwa pru

skiego i dalej publikuje inne dokum enta, a

całe prawie dziennikarstwo europejskie

powtarzając zaprzeczenia, niemniej opiera

swe wnioski lub domysły na wiadomościach

z listu p. Bismarka czerpanych. Dyplom a

cya widocznie mało wzbudza w dzienni

karstwie zaufania; niewierny zaś, czy jest

jaki środek prawny, coby zmusił Morning

Po st do uznania apokryfu. Co najmniej

przeto, pismo rzeczone uważanem być może

przez dzienniki za próbę, doświadczenie,

za tak zwany ballon d ’essai— za wiadomość

rzuconą w celu przekonania się, jakie spra

wi ona wrażenie i na rządach i na opinii pu

blicznej. Takie *balony polityczne" widzie

liśmy już nieraz. Tym sposobem tłomaczy

się publikacya Morning Posta i jego upór,

a oraz postępowanie poselstw pruskich.

Szczególniej zaś prowadzi na ten dom ysł

ów niezwykły pośpiech w zaprzeczaniu, tak

że mu zaledwie telegraf nastarczył, i mi

mowolnie wydawać się może, jakoby po

selstwa pruskie w Londynie i Paryżu były

na ten wypadek przygotowane.

Wszakże sam upor z jednej strony a po

śpiech z drugiej dostatecznie wskazują, jak

ważne wiadomości zawierało to pismo, jak

wielką w agę miała ta próba dyplomaty

czna, jeżeli ją nawet za to tylko uważać

będziemy. Zwierzenia p. Bismarka odpo

wiadały wybornie jego polityce. Przyznać

trzeba, że nawet w razie, gdyby dokument

był całkiem apokryfem, zastosować doń

wypada włoskie przysłowie: si non e vero,

ben trovato.

W rzeczy sam ej, cóż lepiej

przedstawia politykę chwilową Prus, jak

pokazanie Anglii, że Niemcy nie tylko na

m oralne ale i na materyalne poparcie Ro

syi liczyć mogą w sprawie duńskiej; a z dru

giej strony zapewnienie Francyi, że niemasz

dotąd żadnego przymierza, czyli po prostu,

że nie masz koalicyi, lecz skojarzenie jej

leży w rękach Prus, to jest p. Bismarka, i od

niego jedynie zawisło. Jest i tu zapewne

wadliwa strona, ale bez takowej nie obej

dzie się nigdy w żadnej kombinacyi polity

cznej. ;,Tą wadliwą stroną jest niezawodnie

polityka Austryi, bo przecież przyzwolenie

samych Prus nie wystarcza jeszcze na za

warcie *potrójnego" przymierza. Nie ma

wątpliw ości, że Austrya nie przychyliłaby

się do poręczenia Rosyi jej posiadłości pol

skich, gdyby w odwecie jej włoskie posia

dłości nieuzyskały podobnej rękojmi. Czyby

się na takową zgodziły Rosya i Prusy, o

tem nie ma wzmianki w piśmie p. Bismar

ka, a zdaje nam się, że to jest warunkiem

sine qua non wszelkiego między Austryą i

Rosyą przymierza. Zawiązałoby się ono na

gruncie polskim, bo to jedyny grunt dla po

rozumienia si§ trzech mocarstw, ale odno

siłoby si§ niezawodnie do Wenecyi i innych

posiadłości austryackich.

Bądż co bądź, pismo p. Bismarka w Mor

ning Post zamieszczone, które poniżej po

dajemy dosłownie, kazałoby się domnie

mywać, że negocyacye w zjazdach monar

szych prowadzone, pomimo wszelkich zar§

czeń barona Budberga w Paryżu, nie były

bynajmniej w kierunku polityki napoleoń

skiej, ale wprost są takowej przeciwne. Tak

spieszne i kategoryczne zaprzeczenia poselstw

w Londynie i Paryżu, miały zapewne na

oku, aby osłabić silne wrażenie, aby próba

ta, jeżeli jest próbą, nie poszła zadaleko i

nie zamieniła si§ w rzeczywistość. Gra to

zawsze niebezpieczna, ale p. Bismarka o ile

dotąd z polityki jego sądzić można, nie

cofa się przed lada obawą, i udało mu się

niejedną już usunąć. Lepiej zatem od wszel

kich zaprzeczeń i twierdzeń co do pisma

p. Bismarka przekona Europę polityka Ce

sarza Napoleona. Zbliżenie się jego do An

glii byłoby nieochybnym dowodem, że wie

le prawdy zawierała w sobie publikacya

Moming Posta. Zamiarem jej jest powstrzy

mać Anglię i wywrzeć wpływ na dyskusyę

w Parlamencie, słowem poparcie polityki

królowej i Palmerstona; niemniej, utrzyma

nie Francyi w dotychczasowej neutralności

a oraz zapewnienie przewagi polityce p.

Bismarka w Tuileryach. Wszystko to zaś

mogłoby być zniweczone zwrotem polityki

francuskiej ku Anglii. Nie uratowałby on mo

że Danii, ale w każdym razie zmieniłby

obecne położenie Europy. Najbliższe dni za

pewne rozświecą tę sytuacyą, a rozprawy

wczoraj w parlamencie rozpoczęte będą je

dną z najpotężniejszych w tej mierze ska?

zówek.

szłej konferencyi albo kongresie pokojowym hr.

Rechberg i p. Bismark byliby wstanie przyjmować

na się rękojmie oparte na wmieszaniu się w spra

wy obcych udzielnych państw, i czy areopag europej

ski z oburzeniem nie odparłby pretensyi, przypomi

uającćj opiekę św. przymierza.

IORESPONDBNCYA CZASU.

W!eiłeńi 4 lipca.

r. Kilka tutejszych inspirowanych dzienników

wspomina tajemniczo o krokach, jakie król Chry

styan IX uczynić miał u dworu tuileryjskiego w

celu otrzym ania w pew nych możliwych razach

franenzkiej opieki przeciw ultraduńskiem u stron

nictwu. Równocześnie mówią o nowych dyploma

tycznych krokach poczynionych przez Rosyą w ce

la zapewnienia się przeciw urzeczywistnieniu p ro

jektów skandynawskich. Forma, w jakiej się po

jawiają rzeczone wiadomości, upoważniają do przy

puszczania, że nie są całkiem bezzasadne i nie

należą do owych tak licznych domysłów tyczących

się skandynawskiej unii.

Że król Chrystyan, którego tronowi zagrażają

nie tylko nltraduńskie radykały i stronnictwo zwo

lenników unii skandynawskiej, lecz w najnowszym

czasie i pretendent z krwi królewskiej, książę

heski, — ogląda się za pomocą zagraniczną, nie jest

wcale nieprawdopodobnem. Narady nad rosyjskie

mi projektami, jakie się odbywały w radzie taj

nej w Kopenhadze od 16 do 21go z. m., dostate

cznym są tego dowodem a zarazem wskazują kie

runek, w którym król Chrystyan w razie potrzeby

szukać będzie pomocy przeciw swojemu pierwsze

m a ministrowi, biskupowi Monradowi. Nie jest to

także niepodobnem do prawdy, jeżeli w tutejszych

kołach dyplom atycznych opowiadają, że pośredni

ctwo rosyjskie utorowało na wypadek pewnych

ewentualności drogę do porozumienia się między

dworem duńskim a p. Bismarkiem. W tym suchym

fakcie zawiera się zapewne treść wspomnianej na

początku listu wiadom ości; być może, przynajmniej

miano tu nie dawno powody do przypuszczenia,

że i od Anglii żądała Dania opieki, a że angiel

ska flotyla, która ma zasłaniać Zelandyą i stolicę

od niemieckiej inwazyi, miałaby wystąpić i prze

ciw możliwym ruchom mieszkańców, skierowanym

przeciw królowi. To ma być jednak pewnem, że

od Cesarza francuzkiego nie żądano takiej przy

jacielskiej przysługi

Cesarz Napoleon n ajbardzićj sprzyja projektom

skandynawskim , a w ciągu zimy dostatecznie je

popierał polityką swoją. Urzeczywistnienie rzeczo

nych projektów byłoby mu nie pod jednym wzglę

dem na rękę. Niemcy byłyby mu obowiązane za

zupełne oddzielenie Księstw od Danii, Anglia zdy

skredytowana klęską tego, którym się opiekowa

la, miałaby w Skandynawii sprzymierzeńca, Fran

cya miałaby w Unii skandynawskiej pomoc prze

ciw Rosyi.

Dość sobie przypo m nieć, jaką rolę wyznaczono

Szwecyi w zeszłym roku na wypadek czynnego

poparcia sprawy polskićj i co stanowić ma Fin

landya w projektach skandynawskich. Cesarz Na

poleon nie ma więc powodu występowania prze

ciw planom skandynawskim; przeciwnie z bardzo

wielu względów z a w s z e je będzie popierał. W Tui

leryach więc pewnie nie sznkaao, opieki i pomocy

przeciw eidersko-duńskiemu stronnictwu, a przy

najmniej nie w ten sposób, o jakim donoszą tu

tejsze organ a półurzędowe.

Inaczśj rzecz się ma z wiadomością o tem, że

w Kissingen i Berlinie Rosya żądała gwarancyi

przeciw Unii skandynawskićj. Zachodzi tylko py

tanie, ktoby był w stanie dać takie zabezpiecze

nie: Mocastwa zachodnie czy też niemieckie gabi

nety? Jest to rzeczą bardzo wątpliwą, czy na przy—

Z Królestwa Polsfeiego 1lipca.

Nie nowina to w dzienniku waszym powiedzieć,

że wszelka obywatelska u nas praca przeniosła

się i skoncentrowała na polu spółecznem. Zape

wne ciekaw a rzecz wiedzieć, jak wypadły zjazdy

w Poczdamie i Kissingen, jakie stanowisko zaję

a Rosya względem kwestyj europejskich i do in

nych mocarsw. Ale nie tb polityką u gospodarza

obywatela w Królestwie Polskiem. Co się na wsi

dzieje, a zwłaszcza co się dziać będzie: oto n aj

ważniejsze pytanie, tak jak najwyższem i najpa

tryotyczniej8zem, zda mi się, zadaniem jest teraz,

zachować się na właściwem w sprawie spółecznćj

stanowisku, a mówiąc po prostu, ntrzymać się

w posiadaniu kawałka ziemi i przy wpływie, ja

ki daje własność ziemska. Bo niech tam mówią

co chcą, zawsze jeszcze u nas ziemia daje pozy

cyą w krajn, i dobrze, że tak jest, a nie będzie

inaczćj, dopóki się wszystko u nas nie zmieni.

Lnbo może przewidujecie, jak to trudno jest

w dzisiejszych okolicznościach utrzymać się na

wet temu na właściwem stanowisku we wsi, któ

ry w nićj kamieniem, tak to mówią, siedzi, je

dnakowoż rzeczywistość przechodzi podobno wszel

kie przypuszczenia. Ci bowiem co przyjęli ukazy

z dobrem sumieniem, ci nawet, co się praw ie cie

szyli w pewnym względzie myślą, że kwestyą wło

ściańska raz przecież rozstrzygniętą i ostatecznie

zamkniętą zostanie, ci powtarzam, okropnego do

znali zawodu. Przypuszczać było trudno, że wy

konanie ukazów, zamiast raz w duchu reformy

ustalić porządek spółeczny, wstrząśnie wszystkie

jego podstawy. Tak jest w istocie. Mogę wam

zaręczyć, że ogłoszenie ukazów nie wzburzyło lu

dności wiejskićj w ogóle. Ale gdziekolwiek się

komisye zjawiły, gdziekolwiek rozpoczęły swoje

doraźne działanie, tam o1 razu zniknął wszelki

lad i wzajemne między dv orcm a gromadą zau

fnie . I jakże mogło być naczćj? W przeszłym

moim liście przytoczyłem wam niektóre fak ta na

próbkę sądów i kierunku, w jakim komisye roz

strzygają przedkładane sobiö sprawy. Powtarzać

się dzisiaj nie będę.

Siedząc atoli pilnie to działanie komisyj, tru

dnoby orzec , czy przemaga n nich zła wola czy

znpełny brak doświadczenia. Ci panoWie skład a

jący komisye, są to amatorowie teoryj, zapamię

tali doktrynerzy, i wcale się z tem nietają. I tak,

jeden z nich w dyskusyi— bo są grzeczni i dy

skutują chętnie — gdy mu zrobiono uwagę, że to co

czynią w Polsce, może by ć i dla Rosyi niebez

piecznem, odpowiedział: ,O , co do tego, bądź pan

,,spokojny. My w;Po!sce przygotowujemy tylko po

, ,stawę dla Rosyi. W Polsce określamy tylko i

,,niejako konstatujemy własność, w Rosyi ją stwo

r z y ć trzeba. Bo u was mieli chłopi grnnta, i

,,mieli je przez wieki, i wy sami je nazywaliście

nchłopskiemi. To u was tradycya, ale n nas to

,,nowość, to rewolucyau Tak więc innemi słowy:

my przygotywnjemy rewolucyą w Rosyi. Ci pa

nowie zapewne robią experymenta, i jak sądzę, in

anima vili. Nienawiści, prawdę wyznać muszę,

dopatrzeć u nich nie łatwo, częścićj spotyka się

ironię.

Co zaś n astąpić może, a przynąjmnićj, że Ro

sy anie nie są znpełnie w tćj mierze spokojni, do

wodziłaby n astępująca rozmowa, którą sobie po

wtarzają w Warszawie a o której wiadomość ro

zeszła się i po kraju. Mówię ,,dowodziłaby«, — al

bowiem, chociaż ją z dobrego posiadam źródła,

nie mogę jednak za zupełną jćj ręczyć autenty

czność. Osądzicie sami.

Mówią więc, że pierwszem pytaniem było, ja

kie Cesarz Aleksander postawił jenerałowi Trepo

wowi, którego jak wiecie jenerał Berg wysłał był

niedawno do Petersburga: Czy powstanie całkiem

stłumione? Na zapewnienie, że nie ma powstania,

oświadczył Cesarz, iż cieszy go to tem bardzićj,

że będzie mógł część wojska z armii w Polsce

konsystnjącćj oderwać. Na to odpowiedział jene

rał Trepów: iż nie może zaręczyć, jakie w tćj

mierze będzie zdanie jen erała Berga, ałe zdaje

mu się, iż więcćj niż kiedy armia rosyjska w Pol

sce jest potrzebna, jeżeli nie liczniejsza to przy

najmnićj taka jak jest. Z zadziwieniem spytał Ale

ksander ligi : co może powodować tę potrzebę,

skoro powstanie przytłumione, a resztki tu i ow

dzie po lasach będące nie mogą wymagać takićj

siły w ojskow ej? Wtedy jenerał Trepów powtórzył:

że powstanie szlacheckie w rzeczy samćj skoń

czone, ale że utrzym anie w ryzie chłopów przy

obecnej reformie, w y m ag a wielkiego rozwinięcia

sił wojskowyeh.

,,A to piękne skutki tego coście

zrobili!« zawołał Cesarz. —

nWasza Cesarska Mość

raczy mi darować, że urządzenie stó3unków chłop

skich nie było ani w ręku jenerała Berga ani

w mojem"....

Nie wchodzę, jak dalece rozmowa ta autenty

czna, labo prawdopodobieństwa jej nikt znający

stósnnki obecne Królestwa nie odmówi. Zawsze

jednak rzuca ona pewne światło na nasze poło

żenie, i dla tego zdawało mi się, iż donieść o nićj

powinienem. Ktokolwiek wie, jak w reformach

spółecznych żadne n astępstwa ominąć się nie da

dzą, ten jeżeli tylko bezstronnie osądzi postępo

wanie komisyj z naszym włościaninem, nie bę

dzie ani na chwilę wątpił o owćj potrzebie woj

ska, do jakićj odwołuje się jenerał Trepów, która

znów jak się zdaje, nie była w tćj chwili na rę

kę Cesarzowi, mającemu może jakie inne euro

pejskie widoki.

go. Ostatni statek z Duńczykami odpłynął 30go

czerwca po południu. Przeprawę uskuteczniono w

nocy z 27go na 28my w trzech miejscach naraz;

a oprócz tego rzucono most na pontonach naprze

ciw Sonderhurga. Wojsko n a Alsen myśląc, że

pierwszym znakiem przeprawy będzie czynność

nadbrzeżnych praskich bateryj, omyliło się, a przy

bywający niespodzianie nieprzyjaciel zastał je tak

dobrze, jakby nieprzygotowane do natychmiasto

wego odporu. We wszystkich trzech miejscach za

każdą ra?ą 120 łodzi dawniej na ten cel sprowa

dzonych przewoziło piechotę. Sonderbnrg a nastę

pnie Augustenbnrg były teatrem walki zaciętej ze

stron obu; wszędzie jednak wojsko duńskie zmu

szone było cofać się, a gdy po moście z nadzwy

czajną szybkością zbudowanym przeszła artylerya,

a następnie jazd a , nie było sposobu trzymać się

dłużej i musiano na statkach Alsen opuścić. ,,Rolf—

Krake« dwa razy był czynnym; w czasie stawia

nia mostu skierował nań swą bateryę, lecz rażo

ny ciężkiemi pociskami Prusaków, zaniechać m u

siał dalszego udziału i skrył się w zatokę Angu

stenbnrską; po raz drugi, gdy most ukończono a

artylerya n a AlseD przechodzić poczęła, zjawił się

znowu, zrządził znaczne szkody w koniach arm a

tnich i byłby o większe straty przyprawił nieprzy

jaciela, gdyby nie pożar wszczęty na jego pokła

dzie od bomby praskiej. Straty były z obn stron

znaczne. Prusacy najwięcej ucierpieli przy p rz e

prawie i lądowaniu od strzałów kartaczowych, jak

równie na ulicach Sonderhurga, który się prawie

na wszystkich punktach palił. Liczba zabitych i

rannych oficerów dochodzi 3 0, a żołnierzy prze

szło 700. Duńczycy stracili znowu wielką liczbę

w zabranych do niewoli, bo jakkolwiek źródła

praskie zbyt przesadzają każde zwycięztwo,

trudno jednak nia przyznać, że tą razą do 2000

jeńców, między którymi pięćdziesięciu kilku ofice

rów, wpadło w ręce Prusaków. Między innymi pnł

kownik Kaufmann, znany w całej Danii za zdol

nego oficera, będąc ranny, dostał się w niewolę.

Pierwszy transp ort jeńców złożony z przeszło 800

lndzi przybył tu wczoraj wieczór, po większej czę

ści nowo pobranych w ostatniej rekrutacyi. Odwożą

ich dzisiaj do różnych twierdz w Prusach. Straty

duńskie w zabitych i rannych nie są jeszcze do

kładnie wiadome. Cały wypadek ma ważne zna

czenie militarne, a ndał się nawet łatwiej, niż się

Prusacy spodziewali. Nie wywrze on dobrego wpły

wu na lud tak w całej Danii jak i w Kopenha

dze. Co Anglia o tem nowem zwycięztwie powie,

nie wiemy jeszcze, lecz według wszelkich danych

zdaje się, że tylko nadzwyczajne wypadki jak np.

przechylanie się Francyi n a jej stronę, spowodują

gabinet do zmiany teraźniejszego kierunku polity

ki. Nawet opbżycya nie może bezwarunkowo woj

ny popierać, widząc zapewne odosobnienie i p ra

wie koalicyę w zawiązku przeciw Anglii. Po wzię

ein Alsen główna nwaga skierowana na północną

Jutlandyę, gdzie obie strony gromadzą dość zna

czne siły. Wojsko sprzymierzone rozłożone w oko

licy Aalborga i Hobroe, gdy Duńczycy z drugiej

strony Limfiordu. Donoszą o nagromadzeniu pon

tonów i łodzi przy Aalborgu, ztąd wnosić musimy

0 zamiarze przepraw y przez Lijmfiord.

Dyplomatyczna strona całej spraw y prawie uci

chła; mówią wprawdzie o zamiarze państw sprzy

mierzonych podania wniosku do Związku, by uznał

księstwa za jedno państwo i zajął się na seryo

rozstrzygnięciem kwestyi dziedzictwa; mówią o u

siłowaniach Anglii w Paryżu i Sztokolmie, lecz

wszystko to Bą pogłoski i tylko za takie brane

być powinny.

Wiadomość, iż w razie czynnego wystąpienia

Anglii i wysłania floty na Bałtyk, Rosya także

swoją wystawi, nie znajduje tu żadnej wiary, choć

łatwo możnaby przypuścić, że powstała ze wspól

nego widzenia się w Kissingen i Karlsbadzie. Ro

sya nie może się bez wielkiego zastanowienia mię

szać w ogólną wojnę; wycieńczony stan finansów

1 wewnętrzne niepokoje nurtujące od tak dawna

całą machinę, niepozwolą jej bezkarnie porywać za

oręż.

Na giełdzie dzisiejszej opowiadano o przejściu

wojsk austryackich na Fionię pod Middeliart; w ia

domość ta jednak okazała się przedwczesną.

W księstwach czynią przygotowania do utwo

rzenia własnej armii. Kilkanaście tysięcy m undu

rów oddawna uszytych leży na składzie w Kieł.

Robią forsowne starania n Pras i Austryi, lecz jak

dotąd bezskuteczne; zdaje się, że ni8 przyjdzie ten

prejekt do skutku prędzej, aż po załatwieniu kwe

styi następstwa tronu, która wikła się coraz wię

cej. W samym Holsztynie dwie teraz stoją partye:

jedna złożona ze zwolenników konstytucyi 1848

roku chce widzieć Angnstenburga na tronie, gdy

inna jej przeciwna złożona po większej części ze

szlachty, sprzyja księciu Oldenburgskiemu i w zy

wał go do Eotin bezzwłocznie, dla odebrania hoł

dów i deputacyi z różnych stron krajn. To drugie

stronnictwo sk łada się z ludzi nieprzyjaznych kon

stytucyi.

Hamburg2lipca.

T. Alsen całe jest w posiadaniu wojska praskie

o to prowadziły się układy na seryo, i jak nie

którzy utrzymują, aby je zawarła kwestyą Renu.

Times, który z Telegraph i Star stał się rządo

wym, usprawiedliwiał nieczynność Anglii uwagą,

że dzisiejsza sytuacya Europy wymaga wzmocnie

nia Niemiec. Wyznanie to zostało tu żywo podnie

sione, każdy bowiem wiedział, że od r. 1859 An

glia dążyła do otoczenia Francyi silnemi mocar

stwami. Posądzono Anglią o zdradę, o zawarcie

w końcn konferencyi tajemnej ugody z Niemcami

o trzymanie z koalicyą. Anglia ma interes po

wstrzymania Niemiec i nie pozwolenia, aby przy

szły do m arynarki wojennej. Musiała ona myśleć

o wojnie lądowej, ale skrępowana innemi intere

sami, musiała myśleć o tem nieśmiało, a ze swej

strony, Francya, jak to wyznała Patrie, musiała u

ważać, że kiedy idzie o stawienie się po stronie

Anglii przeciw Niemcom, jej wiekuistym sprzy

mierzeńcom, należało chwilowej kłótui nie ufać i

czekać aż ta bratnia kłótnia, przyjdzie do bratniej

nienawiści.

Niemcy zakupiły podczas zawieszenia broni kil

ka parowców blindowanych i dziś są niemal sil

niejsze na morzu niż Duńczycy. Zabrały one wyspę

Alsen, i jeżeli zgodzi się na to Austrya, zabiorą

Fionią i Seelandyą. Dania może zniknąć z karty

eu ropejskiej, a po Danii, może przyjść kolej na

Szwecyą, na którą czyha Rosya. Skandynawizm

nie byłby jnż w stanie zmienić położenia rzeczy,

bo miałby przeciw sobie Niemcy i Rosyą, a na

wet do pewnego stopnia Anglią, a Francya sama

nie mogłaby wystąpić w jego obronie.

Przekonany o potrzebie czekania, Cesarz, po

zamknięcia konferencyi, dał rozkaz księciu Latour

d’Auvergne wrócenia do Paryża na nrlop, ale tym

czasem lord Russell w Londynie, a lord Cowley

w P aryża uczynili nowe kroki w kierunku obmy

ślenia wspólnego działania, a książę Wałii napisał

list do Cesarz». Książę Latonr d ’Anvergne pozo

stał więc w Londynie. Dzienniki nieurzędowe pio

ronują na Anglią i wołają, że nie mając wojska

lądowego, a zatem potrzebując sprzymierzeńca

kontynentalnego, zeszła ona do mocarstw drugie

go rzędu, jak niegdyś Holandya i Wenecya. Dzien

niki te przypominają słowa Bakona: ,,Na co zda

się złoto narodowi, kiedy nie dostaje mn żelaza

na obronę jego honorn."

Ale Constitutionnel, nie

tracąc jeszcze nadziei, wyciąga z mów ministrów

angielskich to, co było w nich najlepszego, dziękuje

za obranie Napoleona III za pośrednika w sprawie

duńskiej i zapewnia, że Francya pragnie jednej

tylko rzeczy: przymierza \z Anglią.

Temps redagowany przez pana Nefftzera, byłe

go redaktora Pressy i Revue Germanique, wziął

stronę Niemiec w sprawie duńskiej. Presse jest

zawsze monitorem rosyjskim i praskim. Wytłoma

czyła ona, pozorami bardzo niewinnemi, posłanie

na Bałtyk floty rosyjskiej i wystąpienie ks. Ol

denburskiego z k andydatu rą na tron azlezwicki.

Zjazd w Kissing;en stał się przyczyną, że ks.

Montebello nie wyjedzie tak prędko do Peters

burga.

W Fontainebleau widać zawsze zaspokojenie z

przyczyny zerwania konferencyi londyńskiej, ale

widać także, że oczy dwora są ciągle zwrócone

ku Meksykowi. Los separatystów amerykańskich

niespokoi znown dwór. Federaliści czyhają na Rich

mond, stolicę separatystów ale jak dotąd nie uda

je im się. Gabinet francuzki jest bardzo zajęty i

dotąd żaden z ministrów nie wziął urlopu. Ks. N a

poleon, po dłngiej rozmowie z Cesarzem, ndał się

do Havre. Uciszyły się trochę pogłoski o zmianie

gabinetn. P. Rouher nda się w ciągu tego miesią

ca nie do Karlsbadn lecz do Vichy. Jutro mini

strowie ja d ą do Fontainebleau. Cesarstwo przybę

dą d. 6 do Paryża, w którym zabawią dni dwa.

Będąc w stolicy Cesarz zbierze radę ministrów i

całą radę stanu, z którą zdecyduje kwestyę znie

sienia procentu legalnego. D. 8 Cesarz uda się

do Vichy a Cesarzowa do St Clond.

Prowadzi się instrukcyą procesu adwokatów o

skarżonych o tajemne stowarzyszenia. Sądzą, że

proces ten wytoczy się dopiero w jesieni.

Monitor wieczorny nie jest wcale Monitorem

urzędowym. Zamieszcza on wiadomości często

wątpliwe, ja k inne dzienniki. W e wczorajszym

numerze objawił on słuszną obawę aby zbyt ra

dykalna reforma włościańska nie zubożyła Rnmn

nii w chwili kiedy dobry stan finansowy jest dla

niej tak potrzebny.

Będąc w Aleksandryi, Abd-el-Kader wstąpił do

loży wolno-mularskiej,on który groził chrześcianom

wytępieniem. Jest to ważny wypadek dla islamiz

mu, dotąd tak wyłącznego i fanatycznego. Tutej

sze sfery polityczne wnoszą z tego, że nie on rze

czywiście podniecał Algeryą, lecz sir Bnlwer.

Pary* 1lipca.

Przed przeszło tygodniem przypuściłem, że uni

kając wojny w sprawie duńskiej, gabinet angiel

ski może nżyć przeszłorocznego język a Francyi i

mówić: ,,Honor Anglii nie doznał żadnej ujmy w

tej sprawie. Anglia więc nie ma obowiązku wy

stępywać sama jedna." Przypuszczenie to sprawdził

lord Russell. Lord ten parodyował, można powie

dzieć, mowy pp. Billaulta i Rouhera. Tłómaczył on

się zresztą, że Anglia proponowała Fran cyi zrobić

na Bałtyku wspólną demonstracyą... m orską i że

p. Drouyn de Lhuys na to się nie zgodził, czy

niąc uwagę, że taka demonstracya nie rozstrzygnę

łaby kwestyi i że miałaby dla Francyi, graniczą

cej z Niemcami większą w agę niż dla Anglii. P a

miętając co chciała zrobić Anglia r. 1856 na Bał

tyku, chwalą tu za to p. Drouyn de Lhuys. Na

rozwiązanie sprawy duńskiej potrzeba było wojny

lądowej i zgody dwóch państw zachodnich. Nie

widać z mów lordów Palmerstona i Russella, aby

W ie d e ń 4 lipca. Wiener Abendpost ogłasza

następującą depeszę przesłaną przez br. Rechber

ga z Karlsbadu do reprezentantów Austryi w Pa

ryża, Londynie, Petersburgu i Sztokolmie:

Karlsbad 24 czerwca 1864 r.

Gabinet cesarski wziąwszy udział w konferen

cyach londyńskich, szczerem ożywiony był p r a

gnieniem położenia końca krwawemu sporowi, w y

buchłemu między oboma mocarstwami niemieckie

mi a Danią. Z mocnem postanowieniem zapewnie

nia Niemcom słusznego zadośćuczynienia, p rzyn a

leżnego czci ich i interesom, szukaliśmy równocze

śnie rozwiązania sporu w sposób nie naruszający

równowagi na północy Earopy. Zależało nam na

tem , aby krew naszych walecznych żołnierzy nie

napróżno była przelaną, lecz nie chcieliśmy prze

dłużać boju, skoro tylko cel, któryśmy sobie pier

wotnie wytknęli, mógł być dopiętym. Postępowa

nie nasze na konferencyach pozostało zawsze wier

ne tym zasadom. Bylibyśmy skłonnymi do przy

jęcia kombinacyW k tóra obok zapewnienia księ

stwom osobnej politycznej egzystencyi, byłaby mię

dzy niemi a właściwie D anią otrzymała związek

dynastyczny. Gdy jedn ak takowe uporządkowanie

stosunków nie znalazło przychylenia się ani ze

strony Da nii, ani ze strony mocarstw, musieliśmy

1 of 4 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Завантажити файл

Завантажити файл

Видалення коментаря

Розширений пошук

Повідомити про помилку