Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 623 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

jtr 279

Kraków, 7 Grudnia — Piątek.

Kok 1888.

CZAS

następcy tronu niemieckiego do Hiszpanii, a Fran

cya liczyć moie na życzliwość i sympatye mo

carstw, jeśli tylko nie będzie starała się zakłócić

pokoju ich prowokująeemi manifestacyami. Repu

bliąue francaise zwraca także uwagę na zwrot,

jaki zaszedł w ostatnich czasach między Rosyą

a Niemca_mi, oświadczając, żo chociaż między dy

plomatami obu tych państw istniało pewne naprę

żenie, eesarz niemiecki i car nie pragnęli nigdy

wojny.

Ogłoszenie przedpłaty.

Z przesyłką pocztową w państwie

Austryackiem na grudzień . . złr. 2 ,50

Od 1 grud. do końca marca 1884 złr. 8 -

Z przesyłką pocztową y państwie

Niemieckiem na grudzień

6 marek

Od 1 grud. do końca marća 1884 20 ,,

Proiiumerata \lczy sieLtylko

od pierwszego do ostatuiego dnia

w miesiącu,

Kraków 6 grudnia.

Przegląd Polityczny.

Między wnioskami rządowemi przódłożonemi na

pierwszej sesyi Izby deputowanych Rady państwa,

najdonioślejszym w swem znaczeniu jest projekt

do ustawy ubezpieczającej robotników na przypa

e kalectwa lub zrujnowania zdrowia przez za

trudnienia, do jakich użyci zostali. Ubezpieczenie

polega w głównym swym zarysie na kombinacji

współudziału jaki robotnicy sami, ich chlebo

awcy i skarb państwa weźmie w nagromadzeniu

tunduszu asekuracyjnego.

Kluby różnych stronnictw już się ukonstytuo

, ? eP’ łtiegera, jako przewodniczącego

Klubu czeskiego, zgłosili się nowo wybrani młodo

ezesey" deputowani Gregr i Heller o przyjęcie

ich do klubu. P . Rieger kazał im się zgłosić na

piśmie do zarządu klubu, który wniosek ich pod

da pod głosowanie członków klubu. Do Tri,bum

donoszą, że dep. Samei, Adamek i Trojan zamie

rzają wystąpić z klubu czeskiego, jeśliby ten po

mienionych dwóch nowo zgłaszających się człon

kow nie miał przyjąć.

Nowy ban dla Kroacyi, hrabia Khuen Heder

vai7 ’ *}°W wczoraj przysięgę w ręce Najj. P a

na i udac się miał następnie do Zagrzebia, w ce

objęcia swojego urzędu. Hr. Khuen-Hedervary

’urodził się 23 maja 1849 w Nustar w Sławonii.

S(udya odbywał częścią w Zagrzebiu, części%

w Peszcie, a po ich ukończeniu wstąpił do słu

żby publicznej, w której odznaczył się taktem i

niezwykłemi zdolnościami. Przed kilkoma laty

został wybrany do sejmu kroackiego, a ztąd do

parlamentu węgierskiego. Odtąd przebywał po

większej części w Peszcie. Niedawno temu otrzy

mał nominacyę na nadżupana komitatu raabskie

go, na której posadzie pozostawał aż do powo

łania go na godność bana. Należy on do stronni

ctwa rządowego i osobistych przyjaciół prezesa

gabinetu Tiszy.

Podług dzienników angielskich nie ulega wątpli

wości, że Giers powracać będzie z Montreux przez

Wiedeń, aby złożyć tam w imieniu cara podobne

zapewnienia pokojowe, jakie przywiózł do Berlina.

Nord, który jak wiadomo ścisłe utrzymuje sto

sunki z petersburską kancelaryą państwa, potwier

dza pośrednio te doniesienia, omawiając ostatni

zwrot w Btosunkach Rosyi do Austryi i Niemiec.

Pan Giers, pisze Nord, wyjechał z Petersburga

pod szczęśliwą gwiazdą, ponieważ właśnie wów

czas dały Niemey i Austryą dowody dobrej woli

w kwestyi bułgarskiej. Z pomiędzy czarnych

chmur, które w tym czasie zaćmiły horyzont, zni

knęła już jedna, to jest obawa z powodu podróży j

Pierwszy tom ,Księgi żółtej" zawiera szkic hi

storyczny od zawarcia traktatu w r. 1874 aż do

r. 1878, w którym to czasie wezwał Anam Chiny

o pomoc w celu stłumienia powstania. Z kores

pondencyi Myre de Yiller i sprawozdań Rivićra

pokazuje się, jak powstawała i wzrastała kwestyą

To_nkińska. Wojna z Chinami stawała się nieuni

knioną, aż Bouree doniósł, iż Chiny cofają swe

wojska i proponują, iż zatrzymają kraj na północ

rzeki Czerwonej położony, podczas gdy Francya

moźe zatrzymać to, co zajęła na południu owej

rzeki. Bouree odradzał zawarcia takiej ugody.

Times ogłasza depeszę z Chartum datowaną

z d. 30 listopada która potwierdza wszystkie do

tąd otrzymane wiadomości o pogromie wojsk egi

pskich w Sudanie. Pewien kupiec, który był

świadkiem walki, zapewnia, że naprzód poległ

Abudeen-Pasza, a na trzeci dzień dopiero Ilicks

Pasza ugodzony lancą, w chwili kiedy żołnierz

egipski nie posiadał już ani jednego ładunku.

W oiągu trzydniowej bitwy wojska Khedywa nie

m iały w ustach ani kropli wody. Mordowano ich

też głównie przy studniach, do których się cisnę

li. Pułkownik Coet-logon wysłał szpiega, który

ma zwiedzić pole bitwy i dotrzeć aż do Obeid,

aby się dowiedzieć coś pewnego o losie oficerów

angielskich. H ussan-Pasza, Ibrahim-Pasza i puł

kownik Coet logon naradzają się wspólnie nad

środkami obrony Chartum. Grecy i Koptowie o

puszczają miasto, również jak i konsul austrya

cki, który zabiera z sobą 120 chrześcian murzy

nów. Konsul francuski z Francuzami miał od

dalić się z Chartum nazajut rze to j e st dnia 1-go

grudnia.

Pod tą ostatnią datą ogłasza Obserwer telegram

z Kairu, potwierdzający wiadomość o wybuchu

pows tania w prowinnvi Darfur, i o zbu nt ow an iu się

pewnego pokolenia Beduinów w okolicach Kassala.

23 OuJuun "ia?yjff

rł

* -A----- ------y

mości. Obiega pogłoska, źe Turcya obstaje przy

swojem , pragnąc wysłać swoje wojska do tej

irowincyi w celu zaprowadzenia w niej spokoju

i porządku.

Finanse austryackie konsolidują się coraz

bardziej i zbliżają się stopniowo, ale stale

i systematycznie do głównego celu — wy

równania obu stron budżetu. Ostatnie expose

ministra Dunajewskiego przekonać musi

każdego nieuprzedzonego, że chwila zupeł

nego uchylenia deficytu, je st niedaleką, że

minister w tej mierze nic nie zaniedba, a

reszta zależeć już tylko będzie od rozsądku

i dobrej woli ciała ustawodawczego.

Rezultaty uzyskane dotąd we wskazanym

kierunku zasługują na tem większe uzna

nie, że jednocześnie z zabiegami dążącemi

do uchylenia deficytu wzrastają i potęgują

się coraz nowsze wymagania do skarbu,

że obecnemu ministrowi finansów przypadło

zadauie pokrycia kosztów okupacyi Bośni i

powstania w Dalmacyi, i że za jego rzą

dów wydarzyły się elementarne k lęski ta

kiej miary rozległej , jak powódź tyrolska

Minister rządzi się też wprawdzie jak

najsumienniej względami wszelkiej możliwej

oszczędności, ale nie cofy się jednak przed

żadnym wydatkiem, koniecznością chwili lub

dobrze rozważonemi względami ekonomi

cznemi na cele produkcyjne nakazanym, co

także na przyspieszenie usunięcia deficytu

nie wpływa.

Spojrzyjmy teraz na ej fry budżetu w tym

porządku, w jakim je e.rpose ministra Du

najewskiego grupuje:

Preliminowane na r. 1884 wydatki w y

n o s z ą ...................................... 511 ,119,390 złr.

Preliminowane dochody 472,364,577 złr.

Z czego wynika niedobór: 38 ,754 ,813 złr.

Ale niedobór ten należy do rzędu prze

mijających, spowodowanych nadzwyczajne*

mi, niepowtarzającemi się corocznie wy

datkami. Jeźli wydatki te, na które się zło

żyły koszta budowy kolei państwowych,

koszta budowy gmachów monumentalnych

i wydatki spowodowane nadzwyczajnemi

klęskami elementarnemi, w sumie łącznej

32,972,220 złr. odciągniemy od powyższej

sumy 38,754,813 złr., zyskamy kwotę rze

czywistego , administracyjnego niedoboru

wynoszącą tylko 5,782,693 złr.

Jeżli tę samą metodę obliczeń zastosu

jemy do r. 1883 i jeżli z deficytu tegoż

roku wynoszącego 36,600,463 złr. wyłączy

my wszystkie wydatki natury wyjątkowej

w łącznej kwocie 22,968 ,600 złr. pozosta

nie nam deficyt w kwocie 7,631,863 złr.

Ale że w r. 1883 były także po stronie

dochodów, pozycye natury wyjątkowej jak

np. dod -tek kraju do kosztów budowy ga

licyjskiej kolei transwersalnej i SDłata ko

nii uusznrłiuaiłiej , tuazilea *lane iwj)iłuu

wzięte spłaty w ogólnej sumie 2,898 ,958

złr., i że te , jak o niepowtarzające się eo

roeznie dochody, dodać wypada do deficytu

administracyjnego r. 1883, więc deficyt ten

wynosił rzeczywiście 10,530,821 zlr.

Porównajmy teraz tę sumę deficytu z r.

1883 z sumą deficytu r. 1884 wyuoszącą

już tylko 5,782,593 złr. a przekonamy się,

źe deficyt r. 1 8 i4 będzie od deficytu roku

p o p r z e iz ającego o 4,748,228 złr. mniejszym.

Deficyt roku 1884 jest więc już stosunkowo

bardzo niskim, a można go było bardziej

,eszcze zniżyć, może nawet i zupełnie usu

nąć, gdyby się rząd był wstrzymał od tych

wszystkich znacznych wydatków, jakie na

cele produkcyjne poczynił, ale w takim ra

zie minister kierujący sprawami finansowe*

mi byłby działał tylko na korzyść obecnej

chwili, na korzyść ostcntccyjnych rezulta

ów, a bez względu na najwyższy interes

stałego wzmagania się dobrobytu monar

chii, -

dobrobytu, który majątkom prywa

tnym pomyślną przyszłość, a skarbowi pań

stwa łatwiejszy pobór podatków i ekonomi

czną możność podwyższenia ich zapewnia.

Znikająca już prawie niskość deficytu

obliczonego na rok 1884, robi tem lepsze

wrażenie przez to, że niema obawy o to,

aby była złudną. Minieter Dunajewski opie

ra się w preliminowaniu pozycyj dochodo

wych na faktach nieulegających wątpliwo

ści, na rzeczywistych dopływach kasowych

z pierwszych dziewięciu miesięcy roku bie

żącego, których spis ogłosiła Wiener Abend

post. W pozycyach przypuszczalnego docho

du nie ma więc ani śladu optymistycznego

zabarwienia i raczej się pod tym względem

w końcu roku 1884 przyjemnych niespo

dzianek, niż zawodu spodziewać możemy,

Takie niespodzianki wydarzały się już

w poprzednich latach ministerstwa p. Duna

jewskiego, wydarzyły się też już w roku

bieżącym. Dopływy kasowe z bezpośrednich

i pośrednich podatków z pierwszych dzie

więciu miesięcy r. b. wynoszą znacznie wię

cej, niż wynosiły w tym samym okresie

czasu roku poprzedzającego ; taki sam sto

sunek nadwyżki zaszedł w poborze ceł

wcbodowycb, tak, że z zapasów kasowych

spłaconemi być mogły, w terminach przy

padających . wszystkie te kapitały długu

państwa, na których spłatę art. V usta

wy finansowej z dnia 16 kwietnia 1883 r.

dozwala wystawić obligacye na rentę o

gólną w kwocie 15 milionów i na rentę

srebrną w kwocie 600.000 złr. Obligacye

te pozostają teraz do dyspozycyi.

Stopniowe zniżanie się deficytu, zyskana

pewność, że dopływy kasowe z ceł i po

datk( w będą raczej większemi, niż mniej

szemi od preliminowanych i zdecydowane,

bez ogródki wypowiedziane oświadczenie

ministra finansów, że na stanowcze uchyle

wnego°^a^AU%^a^aisftAv

*}obo

nego na to środka, będąc pewnym, żc się

do jej uznania nie będzie odzywał na pró

żno, wywarły w bardzo szerokich kołach

jak najlepsze wrażenie.

Organa rozmaitych odcieni pospieszy

ły z wyrażeniem uznania dla rezultatów

wykazanych tak jasno w expose ministra,

a giełda — ten najkompetentniejszy sędzia

w ocenianiu pewności finansów państwa,

powitała expose p. Dunajewskiego podwyż

szeniem kursu rent austryackich.

My ze swej strony wyrażamy tylko je

szcze życzenie, aby nowe podatki dotknęły

jedynie kapitały ruchomć, nieopodatkowane

dotąd w takiej mierze, jak własność nie

ruchoma, i żeby dalszy pomyślny rozwój

finansów austryackich przyczynił się do

przyniesienia u lg w tych rodzajach poda

tków, których ciężar dziś zanadto przy

gniata.

---------------------- ,l a t Q 0 I«, n ----------------------—

Sprawy zagraniczne.

Bo§ya.

St. l\t . Wiedcmosti w dzisiejszej swej nowej

redakeyi, za sta na wi ają się bardzo powa żnie nad

pytaniem: gdzie ma źródło powszechne niezado

wolenie polityczne, którem — według słów rze

azonego dziennika— jest brzemienną teraźniejsza

epoka w Europie i w Rosyi?

Przedewszysikiem wyrażają mniemanie St. Pet.

Wied., że w Rosyi malkontencya polityczna przy

brała b ardzo o bsze rne rozm iary.

,Malkontentami

są nietylko sami krzykacze i propagatorowie libe

ralizmu, lecz także i bardzo liczna masa ludzi neu

tralnych. Niezadowolenie powszechne, niby gąszcz

w płynie, zsiada się na dnie społecznem, a dzie

je się to dlatego, że niema w tym płynie drożdży,

któreby ową gąszcz poruszyły, pozwalając wybu

rzyć się złym pierwiastkom."

Zwracając się następnie do wyjaśnienia powo

dów ma lko nt enoyi, pr zeni kającej dziś nawsk róś

masy neutralne, dzie nnik p etersburgski upatruje*

tako we (znó w figu rycz nie) ,,w ob cy ch falach, które

przez czas długi pokrywały niwy życia rosyjskie

go gęstą,*jednolitą pianą,"— a potem :— ,w go

rączkowem życiu, w którem Rosya przez długie

lata wciąż się przebudowywała od góry do do

łu"...

,,Wznosiły się nowe gmaehy dla stu-milio

nowego mocarstwa"... nJedni spieszyli się przenieść

się jak najprędzej do nowego mieszkania, — in

ni pozostawali pod otwartem niebem, bo nad sta

rąRosyą dach był rozebrany".., bo ,ktodom budu

je — czyni% dalej uwagę St. Piet. Wied. — ten

w nim nie mieszka jeszcze."

Z tych wszystkich mglistych metafor retorycz

nych należy się domyślać, iż malkontencya po

wszechna panuje w Rosyi dlatego, że po osławio

nych reformach panowania Aleksandra II, R o sj

anie ,,w n o w y m ’gmaohu" tych reform nie potrafili

jeszcze — jak to powiadają - osiedzieć się, nie

umieli jeszcze tak doń przywyknąć, aby się wy

dawał wygodnym, spokojnym i trwałym.

Ale z dalszego ciągu rozumowań St. Pd. Wie

domostiej okazuje się, że ten dziennik w możność

spokojnego i stałego mieszkania w owym ,,no

wym gmachu" wcale nie wierzy. ,Gmach ten —

zdaniem dziennika — należy jeszcze przysposa

bi»ń i restaurować wielostronnie. aby Rosjanie

trzeba przętem dużo czynnej działalności-, abj

w tym gmaehu rozpatrzeć się i oswoić się z jego

tajnikami."

Na to poglądy St. Pet. Wiedomostiej , Nowoje

Wremia niezupełnie się zgadza, uważając je za

ciemne; niezbyt trafne, —

i niezupełnie zgodne

z rzeczywistością.

,Konieczność wzniesienia nowego gmachu dla

stumilionowego mocarstwa — powiada Now. Wr.,

wchodząc w porównanie St. Piet. Wiedemostiej,—

wynikła, jak to wiadomo wszystkim Rosjanom

wogóle i każdemu zosobna, — wcale nie wskutek

przypływu jakichś ,obcych fal," ani też dlatego,

że Rosya żyła jakoby długie lata ,gorączkowem

życiem," — ’leez że bądź co bądź musiała, jaką

kolwiek ceną okupić koniec barbarzyńskiego pod

daństwa ludu. P o 19 lutego 1861 r. (dzień mani

festu emancypacyjnego) Rosya nie mogła już

mieszkać dłużej w starym swym domu, którego

fundamenta zostały podkopane i prawie zburzone.

Retorma emancypacji włościan sama przez się

pociągnęła za sobą reformy, ziemstwa, sądowni,

ctwa, wojskowości, systemu podatkowego i admi

nistracji. Na tory wszystkich tych reform wkro

czyła Rosya i z samowiedzą i w uznaniu ich ko

nieczności. Ale niemasz na świecie takich reform*

OGNIEM i MIECZEM.

PUWIEŚĆ

przez

Henryka Sienkiewicza.

(104)

Tom trzeci.

(Ciąg dalszy).

W ten sposób zeszło sześć blizko tygodni, w cza

sie których i rzeezy publiczne posunęły się zna

eznie naprzód. Wytężona walka między braćmi

feindydatami, zabiegi ich stronników, gorączka i

wzburzenie namiętności w partyzantach, wszystko

przeszło prawie bez śladu i pamięci. Wiadomo

już było wszystkim, że Jan Kazimierz będzie wy

brany, bo królewicz Karol bratu ustąpił i dobro

wolnie zrzekł się kandydatury. Dziwna rzecz, że

w tej chwili wiele głos Chmielnickiego zaważył,

gdyż spodziewano się powszechnie, że podda się

powadze króla, zwłaszcza takiego, który w jego

myśl obrany został. Jakoż te przewidywania spra

w dziły się w znacznej części. Za to dla Wiśnio

wieekiego, który ani na chwilę, jak ongi Kato

nie przestawał upominać, aby owa zaporozka Kar

tagina została zburzona — taki obrót rzeczy był

nowym ciosem. Teraz musiały już wejść na po

rządek spraw układy. Książę wiedział wprawdzie,

że te układy albo odrazu nie doprowadzą do ni

czego, albo wkrótce siłą rzeczy zostaną zerwane

i widział wojnę w przyszłości — ale niepokój o

?arniał go na myśl, jaki będzie los tej wojny,

’o układach, uprawniony Chmielnicki będzie je

szcze silniejszy — a Rzeczpospolita słabszą.

I kto poprowadzi jej wojska przeciw tak wsła

wionemu jak Chmielnicki wodzowi ? Zali nie przyj

dą nowe klęski, nowe pogromy, które do ostatka

wły wyczerpią. Bo książę nie łudził się - i wie

dział , że jem u, najżarliwszemu stronnikowi K a

rola , nie oddadzą buławy. Kazimierz obiecał wpra

wdzie bratu, że jego stronników, tak jak i swo

ich będzie miłował, Kazimierz miał duszę wspa

niałą, ale Kazimierz był stronnikiem polityki kan

clerza , kto inny więc weźmie buławę, nie książę,

i biada Rzeczypospolitej, jeśli to nie będzie wódz

od Chmielniekiego bieglejszy. Na tę myśl podwój

ny ból uciskał duszę Jeremiego, bo i obawa o

przyszłość ojczyzny i to nieznośne uczucie, jakie

ma człowiek, który widzi, że zasługi jego będą

pominięte, że sprawiedliwość nie będzie mu od

dana i że inni nad nim głowę podniosą. Nie był

by Jeremi Wiśniowieckim, gdyby nie był dum

nym. On czuł w sobie siły do dźwigania buławy,

i na nią zasłużył, więc cierpiał podwójnie.

Mówiono nawet między oficerami, że książę

nie będzie czekał końea elekcji i że z Warszawy

wyjedzie — ale nie była to prawda. Książę nie

tylko nie wyjechał, ale odwiedził nawet królewi

cza Kazimierza w Nieporęcie, od którego z nie

zmierną łaskawością został przyjęty, poczem wró

cił do miasta na dłuższy pobyt, którego wyma

gały sprawy wojskowe. Chodziło o uzyskanie środ

ków na wojsko — o co pilnie nastawał książę.

Przytem za Karolowe pieniądze tworzyły się no

we regimcnta dragonów i piechoty. Jedno wysła

no już na R uś , drugie dopiero należało do ładu

przyprowadzić. W tym celu rozsyłał książę na

wszystkie strony oficerów biegłych w rzeczach or

ganizacyi wojskowej, aby owe pułki przyprowa

dzali do pożądanego stanu. Został wysłany Ku*

szel i Wierszułł, a wreszcie przyszła kolej i na

Wołodyjowskiego.

Pewnego dnia wezwano go przed oblicze księ

cia, który taki mu dał rozkaz:

—

Pojedziesz waść na Babice i Lipków do Za

borowa, gdzie czekają konie dla regimentu prze

znaczone ; tam je opatrzysz, wybrakujesz, i za

płacisz panu Trzaskowskiemu, a następnie przy

prowadzisz je dla żołnierzy. —

Pieniądze za tym

moim kwitem tu w Warszawie od płatnika od

bier ze sz.

Pan Wołodyjowski wziął si§ raźno do roboty,

pieniądze odebrał i tegoż dnia obaj z Zagłobą

ruszyli do Zaborowa, w samodziesięć i z wo

zem , który wiózł pieniądze. Jechali wolno, bo

cała okolica z tamtej strony Warszawy roiła się

od szlachty, służby, wozów i koni; wioski aż po

Babice były tak zapchane, że we wszystkich cha

łupach mieszkali goście. Łatwo było i o przygo

dę w natłoku ludzi różnych humorów -

jakoż

mimo największych i starań i skromnego zacho

wania się, nie uniknęli jej i dwaj przyjaciele.

Dojechawszy do Babic, ujrzeli przed karezmą

kilkunastu szlachty, która właśnie siadała na koń,

aby jechać w swoją drogę. Dwa oddziały pozdro

wiwszy się wzajemnie, już miały się pominąć,

gdy n’agle jeden z jeźdźców spojrzał na pana W o

łodyjowskiego — i nie rzekłszy słowa, puścił się

rysią ku niemu.

—

A tuś mi bratku! — zakrzyknął — chowa

łeś się, alem cię znalazł... nie ujdziesz mi teraz!

Hej! mościpanowie! - zakrzyknął na swoich to

warzyszów — a czekajcie no trocha! mam temu

oficerkowi coś powiedzieć, i chciałbym, abyście

świadkami moich słów byli.

Pan Wołodyjowski uśmiechnął się z zadowole

niem, bo poznała pana Charłampa.

—

Bóg mi świadkiem, żem się nie chował —

rzekł - i sam waćpana szukałem, aby się go

zapytać, czyliś rankor jeszcze dla mnie zachował;

ale cóż! nie mogliśmy się spotkać.

—

Panie Michale -

szepnął Zagłoba — po

służbie jedziesz.

—

Pamiętam — mruknął Wołodyjowski.

—

Stawaj do sp raw y!- wrzeszczał Charłamp.-—

Mości panowie! obiecałem temu młodzikowi, temu

gołowąsowi, że mu uszy obetnę... i obetnę, jakem

Charłamp! oba, jakem Charłamp! bądźcie świad

kami waszmościowie, a ty młodziku stawaj do

sprawy!

—

Nie mogę! jak mnie Bóg miły, nie m ogę!—

mówił Wołodyjowski — pofolgujże mi wasze ehoó

parę dni.

—

Jakto, nie możesz? tchórz cię obleciał?...

Jeśli w taj chwili nie staniesz, toć opłazuję, aż

ci aię dziadek i babka przypomni. O bąku! o gzie

jadowity, w drogę wchodzić umiesz, naprzykrzać

się umiesz, językiem kąsać umiesz, a do szabli

cię niema!

Tu wmieszał Bię pan Zagłoba.

—

Widzi mi się, że waszmość w piętkę go

nisz — rzekł do Charłampa — i bacz, żeby cię

ten bąk naprawdę nie ukąsił, bo wtedy żadne

plastry nie pomogą. Tfu! do djabła, czy nie wi

dzisz, że ten oficer za służbą jedzie; spójrz na

ten wóz z pieniędzmi, które do regimentu wie

ziemy, i zrozum do kaduka, iż strażując przy

skarbie, oficer ten swoją osobą nie rozporządza

i pola dać ci nie może. Kto tego nie rozumie,

ten kiep nie żołnierz. Pod wojewodą ruskim słu

żym , i nie takich bijaliśmy jak waćpan. . ale

dzisiaj nie można, a eo się odwlecze, to nie u

cie ez e.

—

Jużci pewno, że kiedy oni z pieniędzmi jadą,

to nie mogą — rzekł jeden z towarzyszów Char

łampa.

—

A co mnie do ich pieniędzy! — krzyczał

niepochamowany pan Charłamp — niech mi pole

daje, bo inaczej płazować zacznę.

—

Pola dziś nie dam, ale parol kawalerski

dam - rzekł pan Michał - że się stawię za trzy

lub cztery dni, gdzie chcecie, jak tylko sprawy

po służbie załatwię... A nie będziecie się wasz

mościowie tą obietnicą kontentować, to każę cyn

glów ruszać, bo będę m yślał, że nie ze szlachtą

i nie z żołnierzami, ale z rozbójnikami mam do

czynienia. Wybierajcie tedy do wszystkich dja

błów, gdyż nie mam czasu tu stać!

Słysząc to eskortujący dragoni, zwrócili natych

miast rury muszkietów ku napastnikom, a ten

ruch, również jak i stanowcze słowa pana Michała

widoczne wywarły wrażenie na towarzyszach pana

Charłamp a.

—

Już też pofolguj — mówili mu — samoś żoł

nierz , wiesz, co to służba... a to pewna, że sa

tysfakcję otrzymasz, bo to śmiała jakaś sztuka,

iak i wszyscy zpod ruskich chorągwi... Pohamuj

się, póki prosim

Pan Charłamp rzucał Bię jeszcze przez chwilę,

ale wreszcie zmiarkował, że albo towarzyszów

rozgniewa, albo ich na niepewną walkę z drago

nami narazi; więc zwrócił się do Wołodyjowskie

go i rzekł:

—

Dajesz tedy parol, że się stawisz?

—

Bam cię poszukam, choćby za to, żo o taką

rzecz dwa razy pytasz .. Stawię się w czterech

dniach; dziś mamy środę, niechże będzie w so

botę po południu, we dwie godzin—

Obieraj

miejsce.

—

Tu w Babicach siła gości— rzekł Charłamp

mogłyby jakowe impedimenta się zdarzyć. Niech

że będzie tu obok w Lipkowie, tam już spokoj

niej i mnie niedaleko, bo nasze kwatery w Ba

bicach.

—

A waćpanów taka sama będzie liczna kom

pania, jak dziś ? — pytał przezorny Zagłoba.

—

O, nie trzeba! — rzekł Charłamp — przy

jadę tylko ja i panowie Sieliccy, krewni moi....

Waszmościowie też, spero, bez dragonów sta

n iecie.

—

Może u was w asysencyi wojskowej do po

jedynku stają — rzekł pan Michał — u nas niema

takiej mody.

—

Tedy w cztereeh dniach, w sobotę, w Lip

kowie ? — rzekł Charłamp. — Znajdziem się przed

karezmą, a teraz z Bogiem!

—

Z Bogiem!— rzekł Wołodyjowski i Zagłoba.

Przeciwnicy rozjechali się spokojnie. Pan Mi

chał był uszczęśliwiony z przyszłej zabawy i obie

cywał sobie zrobić prezent oanu Longinowi z ob

ciętych wąsów petyhorca. Jechał więc w dobrej

myśli do Zaborowa, gdzie zastał i królewicza Ka

zimierza, który tam na łowy przyjechał. W szela

ko pan Michał zdaleka tylko widział przyszłego

pana, bo się spieszył. W e dwa dni sprawy uła

twił, konie obejrzał, zapłacił pana Trzaskowskie

go, wrócił do Warszawy i na termin, ba nawet

o godzinę zawcześnie stanął w Lipkowie, wraz

z Zagłobą i panem Kuszlem, którego na drugie

go świadka zaprosił.

(.Ciąg dalszy nastąpi).

....

Fitn h§sr%tą gfijrjanjąi

Adminisfraeya ,CZASU" w K nk .ot., tudzież urzędypooitowe. *I.Jmww%

kaęgarniz o. A .Krzyżanowskiego, handel N-wakowzkiej wSukiennioaeh obokfiliipocztowej. -

Oy*w

,,m I* (łnseraty) przyjmuje się za opłatą od mlejsoa wiersza drukiem drobnym (petitowym) za pi«w

szy raz 10 ont, za każdynastępny raz po5 ont - k aitefi.se (na8stronnicydziennika) od miej

sca wiersza drukiem drobnym po 80 ont. zs kaidy raz. -

noiąu.alaftonCwswu(proepekta,oyr

kularze, ogłoszeni* it.p .) przyjmuje się zs cenę 1 złr. od 100 egzem, dla zamiejsoowyoh, a 50 eent.

od 100 egzem, dla miejsoowyon prenumeratorów. -

Należytośó uprasza się a .p n ó d nadesłać Prze*

kacempooztowyoa.-Ogłoseeel*łpreaaBerslęprzyjmnją: we ŁwswieAjeneya ,,CZAflU

w głównym składzie tytoniu Nr. n przy ulioy Trybunalskiej L. 4; w K aryia wyłącznie p. Adam,

Bus Clćment 4j (prenumeratę p.Wineenty Raozkowski, Faubourg Poissonićre 33); w ZWIefiwfm pp

HauensteinA Vogler (także w Hamburgu, Frankfurcie n. 1L, Berlinie, Lipsku, Bazylei i Wrooławłu),

A. Oppellk, StuDenbzstei Nr8, B . Mosse (także w Berlinie, Hamburgu, Monachium i (Norymberdze).

H.Schalek,M.Dukea, M.Stern, w Frankfurcie n. M.G.L .DaubeAComp.

OddzWMNnC^"’eM SIll^ w ^ ^ ^ ^ ^ r0*2*lwłłteesB*

y, Krakowiepo10e.,weLwowieiub zprzesyłkąpocztową18e.

r *tKiinerat«

wynoil:

Foert: wpaństwieAuzryackiom

*aealyrok %ukwartai nalmienąn

Nieuieeki?c . ( 1 * ’ * ............................

6 złr.

8złr.60a

do Włoch, Fransyi,Anglii.

98 ***

7 **»*

8 złr.

affiasTa:i

WęhogUwsów nadsyłanyohuiezwracaj

1 of 4 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction