Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 627 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

Nr. 110

Kraków - W arszaw a Poniedziałek 23 Kwietnia 1934

Ceny ogłoszeń za1 mm. wysokości:

Zwyczajne

.................................................................

N e k r o l o g i .................................................................. .

.35

Nadesłano

......................................... _

n __4q

Gospodarcze i komunikaty . : :

,,___ .50

p i e r w s z a s t r o n a .........................................

....

Tab ela ryczne — c y f r o w o ....................................

-j-ą

Drobne 15 gr. za wyraz. Paszuk. pracy 8 gr.

Ostatnia strona ogłoszeń posiada . .

10«.,.ii

W s z y s tk ie n r n e ..................................................... « s z p a n

Redakcja ręko’pisów nie zwraca.

Nd 2y’.ość p czfrwa

opłacona ootówk9.

Rok LXXXVl

WARSZAWA: Redakcja: ul. Mazowiecka 5, tel. 284-8«.

Administracja: Szpitalna l, tel. 649 ()l.

KRAKÓW: Redakcja: ul. św. Tomasza 32, telefon 100-50.

Administracja telefon 137-50

Min. Barthou w Warszawie

Na wiadomość o przyjeźdźie ministra spraw

zagraniczny ch Francji p, Bartbon do W arsza

wy, na długo przed momentem przybycia po

ciągu poczęł.y gromadzić się tłum y na ulicach

przy leg-ających d o dw orca głów nego. Odcinek

zw ,aszcza ul. M arsz,ałkowskiej od ul. Chmiel

nej do Aleji Ujazdowskiej oraz plac przed

dworcem już mniej więce’j na półgodziny przed

przybyciem pociągu z Berlina, przepełnione

były tak szc"zelnie zgro’madzoną, publicznością,

że trudno się było poruszać na chodnikach.

—

Tłum y zale’gły również w’szystkie perony.

Pociąg ,,Lux" wiozący ministra Barthou,

przybył na dworzec warszaw’ski punktualnie

o godz. 5.50 popołudniu. Wychodzącego z wago

nu sypialnego ministra Barthou w towarzy

stwie ambasadora Laroche i dyrektora gabine

tu p. Ro-chat powitał imieniem rządu Rzplitej

szef protokołu dyplomatycznego hr. Romer, o

raz w imieniu ministra spraw zagranicznych

Becka radca Dębicki, którzy przedstawili p.

ministrowi zgromadzonych na. peronie przed

stawicieli w"ładz i społeczeństwa warszawskie

go. Przechodzącego przez długi szpaler mini

stra Bartlicu tłumy witały entuzijastyozuem i

okrzykami ,,niech żyje Francja, niech ży"je so

jusz polsko-francuski i niech ży je minister

Barthou". Słychać bylo również okrzy’ki w ję

zy"ku francuskim. Minister Barthou mocno wi

dać wzruszony, kłaniał się uprzejmie, da;jąc,

wyraz wdzięczności za zgotow’ane m u gorące

przyjęcie. FI wyjścia z peronu powitała p. m i

nistra Barthou kolon;ja francu-ska oraz imie

niem b. kombatantów polskich gen. Mieh,aelis

w języku polskim. Minister Barthou odpowie

dzi.a-1 go-ściom, wyra-ża’jąc swą wdzięczność raz

jeszcze za niezwykle serdeczne i owacyjne

przy’jęcie ze strony społeczeństwa polskiego.

Przemówienie .swoje minister Barthou zakoń

czył okrzykiem na cześć Polski.

W salonie recepcyjnym, gdzie zgromadził się

tymczasem korpus dyplomatyczny i przedsta

w iciele władz, pow’itał ministra; Barthou w i

mi.eniu stowarzyszenia pols’ko-francuskiego,

prezes Lednicki, a następnie w imieniu ciała

dy-pl-omatyczneg’o nuncjusz apostolski ks. arcy

biskup Marmaggi.

Wsiadającego do auta ministra Barthou

zgromadzone wzdłuż ulic tłumy witały nie

przerwanymi okrzykami, które towarzyszyły

mu przez całą drogę aż do ambasady francu

skiej, gdzie zatrzymuje się na czas ’sw-ego po

bytu w W arszawie.

Wieczorem o god’z. 8 minister Beck podejmo

wał m’inistra, Barthou obiadem w śeisłem gro

nie. Po o!biedzie odbył się raut.

W czasi-e obiadu ministrowie spraw zagra

nicznych Polski i Francji w’yg”łosili przemó

wienia.

Mowa min. Becka.

Panie Ministrze! Niech* m i wo-lno będzie

wyrazić radość, jaką odczuwam, witając dzi

siaj u nas ministra *spraw zagranicznych Fran

cj,i, państwa zaprzyjaźnionego i sprzymierzo

nego, z którem łączą nas więzy dawne i trady

cy’jne oraz potężne i pokojowe przymierze.

—

Jestem również ,szczę’-śliwy, że mogę powitać

Pana, Panie minist;rze, w ybitnego męża stanu,

który w’ ciągu całej sw’ej działalności politycz

nej był zawsze wiernym zwolennikiem naszej

przyjaźni i jednym z głównych jej realizato

rów. U’kłady, łączące Polskę i Francję, są jed

nym z najsi’lniejszych, najbardziej żyw otnych

i najtrwalszych czynników polityki międzyna

rodowej. Jednym ich celem bow iem j-est orga

nizacja i umocnienie pokoju*. W swej treści i

w swych skutkach przyczyniają się one zaw

sze, a nie sprzeciwiają się nigdy wszystkiemu

temu, co służy do ugruntowania dobrodziejstw

pokoju, którego pragni-e cala ludzkość. W ska

zują o-ne naszym obu krajom !jednakowo przy

jazną drogę, n aj-sz1achetniejeszej idei niezależ

ności i w-olności, najskuteczniejszą drogę dla

ustanowienia w harmonijnej ko]laboracji i

przez ow ocną pracę podstaw lepszej prz\sz!ó

ści. Witam w panu, Panie ministrze, męż,a sta

nu, którego ud’ział -przy opracow ywaniu aktu

dyplomatycznego z roku 1921 tworzącego za

sady naszego sojuszu, był tak znaczny i tak

osobisty. Pragnę podkreślić specjalną radość,

jaką odczuwamy, widząc Pana wśród’ na-s i

szczęś’liwy jestem, że mogę wyrazić tę radość

w sposób jakiiajiżyw szy i jak najszczerszy. Po

dróż, jaką Pana przedsięwziął do nas pozwoli

równie i Panu. Panie ministrze, -u-czynić obser

wacje niepozbawioue wagi, g’dyż da Panu mo

żność stwierdzenia, do jakiego :stopnia czynniki,

które 13 lat tem u stanow’iły pod’staw ę Pana po

lityki, były słuszne i odpow iadaly konieczności

i wskazaniom życia. Stwierdzenie takie jest za

wsze cenne -d!la męża stanu i pozwalam sobie

sądzić, żo będzie ono rów nie mi’le dla Pana, jak

i dla nas. Niech mi więc będzie wolno widzieć

w Panu, Panie ministrze, nietylko ministra

spr-aw zagranicznych’ sprzymierzonego pań

stw’a i wie’lkiego, ’zaprzyjaźnionego narodu, lecz

również męża, który od pierwszej, chwili, gdy

stanął wobec zagadnienia s-oju-szu polsko-fran

cuskiego, zajął w stosunku do tej sprawy sta

nów isko rów nie w yraźne jak jasne-, który był

tego sojuszu zwolennikiem

najbardziej odda

nym i naj-w’ierniejszym i który przez swą wi

zy"tę w naszej stolicy daje sw em u ówczes-nemu

stanowis’ku dobitne -potwierdzeni-e. Głęboko

prz-ekonany o niezachwianej’ trwałości naszego

sojuszu, o jego wartości i jego s’kutkach -pomy

ślnych nietylko dla c-bu naszych krajów, lecz

dla całoksz-tałtu spraw międ’zynarodowych, -

wznoszę kielich na cześć J. E. Prezydent-a re

publiki francuskiej, za pomyślność wielkiego

narodu francuskieg-o, przyjaciela naszego i so

j;usznika i za zdrowie naszego d-rogiego Goś

cia, Pana Louis Barthou, ministra spraw za

grań icz 11y ch Frai 1cj,i.

Mowa min. Barthou.

Panie Ministrze! Odcz-uwam żywą i głębo-ką

radość, znajdując się w ’towarzy’stw’ie Pana,

Panie minis-trze, którego d’zia!ła’lność rozw’ij;a

się z cor-az więk-szym autorytetem . ’D-la w-yra

żenia tej rad!ości nie będę uciekał się do o.bo

wiąz’k ow ych obrzędów tradycyj;nego protokołu.

Zapew ne zwracam Waszej* Ekscelencji wizytę,

którą złożył Pan we wrześniu roku ubiegłego

rządowi francuskiemu, jednakże obecność mo

ja tu wykracza poza ramy ak’tu *kurtuazyjnego.

Jestem dum ny, re-prezentując Francję, calą

Francję, k-tóra zna cenę w,ierności w kra!j’u, z

którym łączą ją odwieczne węzły. Przynoszę

Panu* p-rzyjaźń Francji i dziękuję za w yrażenie

w’ -ta’k mocnych słowach przyjaźni Polski. Ci,

którzy wydają sąd o rzeczach z zewnątrz na

pod’stawie pozorów’ a przedewszystkiem ci, któ

rzy *s’tarają się wyzyskać nieuniknione trud

no’ści w życiu narodów, nie wiedzą, co mogą

zdziałać dwie wole, zrodzone z jednego i-deału

i d’ążące wytrw ale do jed!nego celu. Są przyja

źnie, których nic zniszc.zyć nic zdoła, gdy’ż o

pierają się zarówno na uczuciu, jak i*na roz

sądku, i także dlatego, że przeszłość panuje

nad ich przyszłością. Między Francją a Polską

przyjaźń ta stała się sojuszem . M’ roku 1921

w charakterze m inis’tra wojny w gabinecie,

którem u przewodniczył mój przyjaciel Arysły*

des Briand, brałe’m udział w zawarciu ’trak

tatu, który" nas łączy. Przybywam dzisiaj, j:a

ko minister spraw zagranicznych’, aby stwier

dzić jego konieczność i trwałość. Nasza polity

ka i wasza odznaczają się jednakową uczciwo

ścią. Nie ch-cemy ata’ków ać, ani grozić nikom u.

Szanu-jemy" wszy-stkie słuszne prawa. Nasze po

rozumienie nie sprzeciw’ia się żadnemu szcze

remu wysiłkowi, zmierzającemu do odpręże

nia. Wśród skomplikowanych zagadnień, któ

re niepokoją Europę . przyjaźń Francji i Pol

ski stanowi czynnik pokoju, stałości, porządku

i bezpieczeństwa. Szybka konsolidac’j-a i wspa

niał-y rozwój’ pań-s’twa polskiego są j-ednym

z najdonioślej’szych faktów Europy wspóleze

-sneji. D zięki zaw’artej w niej, potędze id’eałów’,

wolno’ść na’prawiła zło niewoli. Głos Polski,

którego stuletni ucisk nie zdołał ’stłum ić, w y

zna-cza ze słuszną du-mą przeznaczenie wiel

kiego narodu. Nie zaznaliście napróżno cierpie

nia. Prawo nie ulega przedawnieniu. Wasze

odrodzenie narodowe, którego hasło rzuci!

wam i wzór dał wasz sławny Marszałek o imie

niu dziś legendaruem na całym św iecie, uczy

niło z Polski kraj wielki, słuchany i poważany.

Francja cieszy się z tego. Nic nas nie dzieli.

Ogólne bezpieczeństwo, którego Liga Narodów

winna pozostać rękojmią i gwarancją, uz.nane

jest przez w szystkie nieu-przedzone umysły" za

niezbęd’ny i w stępny warunek redukcji zbro

jeń. Pod w zględem gospod!arczym P ols’ka i

Francja niezlażnie od przeciwieństw, jakie nie

kiedy dzielić mogą ich interesy, są zgodne w

tym samym wysiłku, zmierzającym do ich

zbliżenia. Tak więc wszy-stko nas łą,czy ku

w spó’lnej akcji, jaką żadna głębsza rozbi-eżność

nie byłaby w stanie rozdwoić, ani też osłabić.

Nie mając pretensji podnoszenia naszego idea

łu do znaczenia przykładu, możemy niemniej

widzieć w nim regułę dobro-czynną dla ws-zy

stkich narodów, które żywią szlachetną troskę

pogodzenia świętej miłości swe-j oj-czyzny z so

lidarnością, w ywodzącą się z duc!ia europej

s-kiego. Jakież liczne nauki mógłbym w yciąg

nąć Panie ministrze z Waszej wzruszającej i

tragicznej hi-storii, przynoszącej’ zaszczyt du

chowi l-udzkiemu, gdyby mi bardziej’ bezpo

średnie -czynności nie sprowadzały moje-go

przem ówienia do granic ściślej

określonych

zadań, jakież imiona, które zyskały -podziw, a

nawet uwielbienie powszechne, mógłbym wy

m ienić, jakież dqwody współpracy

w ielkich

duch-ów naszych obu narodów m ógłbym sła

wić ku chwale cywilizac’ji i pokoju, które w

w spólnych nas-zych działaniach

stanowią

wspólną naszą nadzfeję. Polska w oczach na

szych tworzy swą historję, która czyni ją ró

wnie wielką, jak wielką była jej -przeszłość. —

Z roku na rok daje ona d-owody s-we-ji siły i roz

w ija ją dzięki pracowitem-u uporowi, w ypły

wającem u z jej płomiennego patrjotyzm u.

Wznoszę kielich, Panie ’ministrze, n;a cześć

Czcigod:nego Pana Prezydenta Rzplitej Pol

skiej, w"znoszę zdrowie pani Berkow ej-, której;

go’ścinną uprzejm ością jestem wzruszony, jak

rówmież zdrow’ie Pana, ’Panie ministrze. Piję

na *pomyślność nieśmiertelnego Narod-u Pol

skiego!

Prasa zagrana o potóżj min.BarthouloPolski

Gl’osy francuskie.

Paryż 22 kwietnia.

(PAT) W szystkie dzienni-ki niedzielne przy

no-szą wiadom ości o wyjeźd’zie min. Ba’r’th’ou

do Polaki, podając szczegółow y program poby

tu m inistra w Wars-zawie i analizując sprawy,

-jakie będą poruszone w rozm owach francusk]ie

go męża stanu_ zurttiarodąjnymi czynnikami w

Polsce. Pisana podają także fotografje marszał

ka Piłsudskiego, min. Becka i min. Barthou.

Głosy prasy sowieckiej.

Moskwa 22 kwietnia.

(Tel. Art.) M" związku z przyjazd-em m inistra

Barthou do W arszawy ,,Lzwie-s-tj’a" piszą, że

bezpośrednie spotkanie ministra francuskiego

:z kierowniczemi sferami polaki-em-i, stało się

nieodzowną koniecznością, wywołaną szere

giem przyczyn, z których naj,ważniejszą jest

sprawa zbliżenia polsko-niemieckiego. Barthou

będzie dążył do w"yjaśnienia, czy i do jakiego

sto-pnia skłonna jest jeszcze Polska w obecnie

zmienionej sytuacji dotrzymać Francji towa

rzystw a w e wszystk:ich dziedzin-ach pol-i-ty-ki

europe-j-s-kiej, a zwłaszcza czy Pol-ska jest jesz

cze czynni-kiem frontu antyrew izjoiiistycznego,

jakie na zachodzie Europy reprezentuje Fran

cja. G!ównem żąd-aniem Polski — pisze dalej

,,IzAviestja" — jest pełne równouprawnienie

w sto’s’unkach pols-ko-francuskich. Obecna w i

zyta Barthou w’ Warszawie posiada olbrzymie

znaczenie dla dalszego rozwoju tych stosun

ków’. Już sam fakt — kończy dziennik — że te

go rodzaju rokow-ania stały się dziś konieczne,

dowodzi, jak płynne są obecne stosunki w Eu

ropie, pogrążającej się w chaosie, zm ierzającej

ku nowej katastrofie wojennej.

U podstaw katolickiej nauki o rasie.

Alfred Rosenberg ,,fiioizof i papież kultury

narodow-e-go so’cja-li;z-mu", którego książka pt.:

,,Mit XX. wieku" stała się katechizm em trze

ciej Rzesizy, nie jest bynajm niej wielkim pi

sarzem i bystrym obserwatorem, ale raczej

demagogiem *w najgorszem tego sło-wa znacze

niu. W ’spomniana książka — ja!t ’wiadomo -

została dekretem Kongregacji św. Oficjum z

dnia 14 -lutego br. wciągnięta na indeks -z za

znaczeniem, że ,,burzy nietylko -wszystkie do

gmaty Kościola katolickiego, ale -też podkopu

je w ogóle fun-damenty chrześcijańskiej reli

gji". O herezjach zawartych w ideologji Ro

senberga w ypowiedzieli się j-uż przedtem bi

skupi niemieccy, a cały szereg katolickich

uczonych ’wykazał naukowe braki i hezkry

tyezność filoizofji i teologji duchowego przy

w ódcy hitleryzm-u.

!Najs-zerzej om awia się dziś nietylko na la

mach prasy cod!ziennej, ale i av czasopismach

naukowych, a naw’et w książkach, specjalnie

tem u temato-wi poświęconych, problem t. z-w.

,,rasy/.lnu", który tworzy now y światopogląd

a nawet nową rełigję t. zw. ,,mit kiwi": zwią

z,ana *z rasą dusza ludu ma być — według Ro

senberga - jedyną m,iarą myśli, woli, działa

nia i ’w"artości, a nocdyjska krew jest tym

m isterj-um ,

k’tóre zastąpi Sakram enta (?!)

i ich moc. M" tym dogmacie krwi kryje się

oczywiście dawny paiigermanizm, jeno aa"

nieco zmieni’anej formi-e i pod nazwą ,,przo

dow"nictwa rasy nordyjskiej".

- Pomijając zasadnicze błędy his-toryczne i

rzeczowe rasyznm , jego twierdzenia, że chrze

ścijaństwo

swą trwałą wartość

zawd,zięcza

germańskiemu charakterowi i że germańskie

AAłaściwości charakteru są wieczne, chcę wy

jaśnić d-ziś katolicką naukę o rasie z tego

względ-u ,

że nawet zwolennicy

narodowego

socjalizmu nie chcą uznać aa- swem rasyźmie

konfliktu

między katolicyzmem a ideologją

szefa narodowego wychoAvania w Niemczech.

Nauka o rasie dla tych. którzy stoją na sta

nowisku

stworzenia ludzi pnzez Boga,

nie

może być rzeczą obojętną i bez znaczenia dla

teolog"ji, bo fakt s-tworzenia człowieka przez

Bcga nie -pozwala na -rozpatrywanie rasy bez

uw"zględnienia, wielkiego i przez Boga same

go określonego celu czloAYieka. Proble-m raso

wy, jeśli chodzi o ludz.i Avierzących aa"Boga,

może być rozważany i wartościowany jedynie

aa’ obrębie naturalnej i nadnaturalnej jed

ności ludzkości.

-Stąd nauka o rasie

ma ze

stanowiska Objawienia caikoAAicie i ściśle o

kreślona oblicze. tworzące rów"nocześnie kry

terjum d!a o-ceny systemów rasowych.

Gdy chodzi o stosunek duszy i ciała, krwi

i ducha, chrześcijaństwo nie uznaje prymatu

kiwi, a teinwłęeej absolutyzowania

aa tym

kierunku. M" nauce chrześcijańskiej ciało pod

porządkowane

jes-t bezwzględnie duchowi,

który należy do wyżs-zej sfery,

- nadziemskiej,

a ta właśnie sfera jest tak dla jednostki jak

i społeczeństwa ostatnią, najwyższą i abso

lutną miarą, w;zględnie celem. Wrodzona sla

bcść ludzkiego rozumu

nie pochodzi bynaj

mniej z -krwi, ale z duchow ej sfery, z grzechu

pierworodnego i nie sięga bynajmniej tak

daleko, by znosiła wolność ludzką Twierdze

nie tedy, że nie istnieje wolność woli, a mo

ralna -pos-ta-wa zależy jedynie od kiw i i ra-sy,

j-est niezgodno -z poglądem chrześcijańskim

i ma swój -początek i sw e źródło w zupełnie

innym światopoglądzie. Dla chrześcijaństwa

rasa nie była nigdy i nie będzie lnoralnem

pojęciem wartościo-wem.

Duchowo i moralno odrodzenie dokonywa

się przez I-,Asangeiję i laskę, którą ona głosi

i którą ludzi obdarza. Kościół podobnie jak

ongiś przyszedł iz Ewangeiją do pierwotnych

s-zczepów germ ańskich i w’prowadził je w or

bitę wysokiej kultury Zachodu, tak dziś z tą

samą Ewa-ngelją i temi samenii środkami la

ski idzie do powszechnie za inalcAvartościo

wych uznanych murzynów, świę-ci tubylców

na -kapłanóAY", konsekruje na biskuj)ów beiz

obawy najmni-ejszej, że krew nogrów obniży

chrześcijańskie obyczaje czy wiarę. I zawsze

tak było, bo chrześcijaństwo jest z jednej

strony kulturyzacją, a z drugiej łączeniem

wszystkich ras w jedną Anielką rodzinę Bo

żą. Z tego AAłaśnie względu i antysemityzm,

aa" d-zisiejs-zem zwłaszcza znaczeniu i praktycy *

nem zastosowaniu o-bcy jest duchowi -ka’to-lic

kiemu.

M"pr-awdzie w rozprawach naukowych, doty

czących rasy, głosi się, że ,,prym ’at krwi" jest

zdobyczą najnows-zych czasów i że Kościół

z-nów stanął w podobnej sytuacji, jak niegdyś

av sprawie Galileusza i m usi zreformować swój

pogląd, ale zapomina się otem, że właśnie Ko

ściół daAvno już uznał szczególne Acłaściwości

poszczególnych i-as i dlatego Aclaśnie w ielki

kła ’dzi-e

- nacisk na wychowanie tubelczego kle

ru w krajach misyjnych.

Jak daleko sięga wpływ krw i i otoc-zenia na

ukształtowanie ducho-wo-inoralnej osobowości,

po -dzi-śdzień trudno jestokreślić zcałą d’okład

nością i m ożliwą jest rzeczą, że bad-ania -rasy

zdobę-dią coraz więc-ej pewników i praw d-zie

d-zic-zności w’ -tej dziedzinie, ale stwierdzamy —

formalny wpłyAvkrwi nigdy nie możedo-prowa

dzić do zaprzeczenia woluo-ści wo-li, a jedność

iczystość krw i nie uczyni zbytecznemu obowią

zujących praw. Ten sam bowiem Stwórca, któ

ry ugruntował byt lud;zki w samoświadomoś-ci

i wolności woli, ni.e obniży napewno człowie-ka

do -poziomu stAAorzeń. k -tórych działanie jest

instynktowe, a zmieszanie kiwi z innymi ga

tunkami rasy grozi nie-bezpieczeństwem utraty

właśeiAvości, tworząycli istotę danego gatunku,

a więc utraty własnego bytu.

Bóg stworzył lud’zi na obraz i podobieństwo

SAvoje, a Bóg jes-t duchem i dlatego nigdy duch

ni-e może być narzędziem krwi i stać w jej służ

bie. Stąd podobnie ’jak materjalistyczne ujęcie

-dziejów, tak i wyprowadzanie ich i umotywo

w’anie -krwią i rasą stoi w rażącej sprzeczności

z chrzęścijańetwem .

Prym-at -ducha j’est też A\ytyczną Kościoła, gdy

chodzi o zagadnienia eugeniki i kultury rasy.

Chociaż d:ziedziczność nie stwarza człowieka

pod w zględem moraiuo-ducbowym , to jednakże

badanie procesu d!ziedziczności w chorobach

um ysłowych, u -jednostek m ałowartościowych

lub hojnie przez naturę Avyposażonych, w ykry

w-a przyczynowe związki międ-zy masą. dzie

d-ziczną a duchową stroną człowieka. Stąd też

duszpasterstwo zna i tworzy poradnie małżeń

skie, a av zakresie Caritas chrzęścijańskiego i te

zaga-dnienia zostały u%A"zględnoine. Ale i tu -Ko

.ściół katolicki wysoko dzierży sztandar pry

matu ducha, w szczególności objaAvia -s-ięw na

stawieniu miłości chrześcijańskiej av stosunku

do ludzi, duchowo czy cieleśnie, dziedzicznie

obciążonych. Zdrowy człowiek jest więcej A\-ar

tościow y, tiiili chory, ale niemniejAvartościow e »

jest Avyinaganie chrześcijańskiej miłości, by

zdrowy poniósł ofiarę dla chorego. Jedno-stka

chora ze stanow.i-ska dz,isiejszej eugeniki jest

bezwartościowa, ze stanowiska nauki k-atolic

kiej natomiast nietylko chory jest o-sobowością

moralną z wezystkiemijejprawami, alei cho

roba ma swój cel. swoją leologję w’ porządku

śAYiata ibudzi szczególno wartości socjalne: m i

łość i ofiarę.

Rozlani -tedy między Rzymem a trzecią Rze

szą dotyczy zasadniczej ideologji socjali-zmu

narodowego; sprawy organizacji -młodzieży,

konko-rdatu czy popierania przez rząd \vyziwrw

ców M’o-tana, dokoła których toczy się -dysku

sja i walka, są właściwie konsekwencją świ-a

topoglądu. który w istocie -swej jako czynnik

polityczny, kulturalny i mo-ralny jest błędny i

heretycki i z tego punktu widzenia nie da się

nigdy pogodzić z Kościołem. Subjektywizm na

cjoua.Lny, stwarzający sobie doniosłą dogm aty

kę krwi może mieć pewne znaczenie demago

g’czne, ale nie mając ani naukow"ych, ani reli

gijnych podstaw, m usi upa.ść; s-zkoda tylko, że

eksperymen-t ten kosztować będzie -dużo ofiar

m oralnych i materjałnych, bezskutecznie i bez

płodnie zm arnowanej en erg]i dl-a budowania

potęgi państAoa na lotnym piasku utopji.

Ks. l)i Zj/grmunl Kozubski,

prof. Unity. W arsz.

Atak szefa sztabu hitlerowców

na chrześcijaństwo l katolicyzm.

Be r lin 22 kAYiietnia.

(KAP) Znany już zc swych wystąpień antyko

ścielnych szef sztabu SA (bojówki hilerowskiej)

Roehm Ayygłosił w dniach ostatnich wobec

przedstawicieli pra-sy zagranicznej mowę, któ

ra przewyższa w"szelk.ie dotychczasowie enun

cjacje tego męża zaufania Hitlera. Mowa Roeh

ma, pe!na ten-dencyjnych przekręceń faktów

historycznych, m iała udowodnić ,.destru-kcyj

ną" rolę chrześcijaństw"a w życi-u 11a,rodÓAv, a

kpnstnuktywną.. narodowego socjalizm u. -Przy

kłady, ja-kimi operowa) Reolun św iadczyły -tyl

ko o zupełnym braku znajom ości d’ziejów.

Zerwan!e rokowań Watykanu i Rzeszą?

Citta del Vaticano 22 kwietnia.

(PAT) Kola zbliżono do W atykańu ofic"jalnie

potw"ierdzają dziś wiadom ość o wczorajszym

Ayyijeździe niemieckiego delegata do rokowań

z W atykanem, radcy ministerialnego Buttma

na, unikając ujawniania istotnego stanu rze

czy, jaki wytworzył się w czasie ostatnich ro

koAvań. Buttman w"yjeżdżał w czasie rokowań

kilkakrotnie po instrukcje, jednak wczorajszy

wyjazd Buttm ana wobec braku rezultatów do

tychczasowych rokowań uważany być m-usi

jako objaw poważnego kryzys-u w stosunkach

m iędzy Watykanem a Rzeszą.

fera

Charakterystyka kom. Bony.

Paryż 22 kwietnia.

(PAT) Ih-zcd komisją badającą aferę Staw i

skiego zeznawał dziś po połu-dniu dep. Sabia

ni, ’który złożył -oświadczenie, charakteryzują

ce komisarza Bony, prowadzącego dochodze

nia av sprawie zaiuordoAvariia Prince’a. Sa

biani zeznał, że w r. 1927 komisarz Bony ocze

kiwał aa’ porcie marsylskim na ,przyjazd pew

nej damy, której zeznania m ogły poAvażnie ob

ciążyć 2 komisarzy policji. Po nadejściu stat

ku zrewidowano dokładnie walizę owej damy,

j-ednak nie z.naleziono w niej nic podejrzanego.

Wówczas Bony zażąda! okazania ręcznej to

rebki, z której po chwili wyjął jednogram ową

tubkę białego proszku. Przeprowadzona anali

za wykazała, że była to kokaina. Mimo prote

stu owej damy, spisano protokół. M yślano do

centrali rape?rt, poczem komis-arz Bony otrzy

mał specjalne gratulacje z. urz.ędu bezpieczeń

stwa i został zawiadomiony, że przedstawiono

go do medalu honorowego. Z dokumentów, ja

kie znajdu-ją się w posiadaniu jednego z ko

m isarzy policji w Marsylji wynika, że na

skompromitowaniu tej podróżnej zależało bra

tu ówczesnego ministra spraAv wewnętrznych,

którym był jak i dziś minister Sarraut. Dep.

Sabiani złożył owe dokum enty w -ręce prz.ewo

dniczącego komisji. Na zapytanie, czy komi

sarz Bony działa! z własnej inicjatywy ,śwła

dek oświadcz.a, że w tej sprawie jedynie udzie

lić winien odpowiedzi sam Bony. Św iadek z.e

znaje wreszcie, że we wspom nianym o’kresie

kierownikiem u-rz.ędu bezpiecz.eństwa był pre

fekt Chiappe.

Zw olnienie domniemanych sprawców zabój

stwa Prince*a.

Paryż 22 kwietnia.

(PAT) Dużą sensację A\ywolal fakt zwolnie

nia przez, sęd-ziego śledczego w Dijon dom nie

m anych 3 sprawców zabójstwa radcy Prince’a

Lussats, S-pirito Carbonne. M" wyniku do

tychczasoAA ycb zeznań świadków i konfronta

cji sędzia śledcz.y nie mógł ,podtrzymyAAać o

s’karżenia prz.eciwko tym 3 aresztowanym,

wobec czego uwolnił ich z zarzutu dokonania

zabójstwa. Carbonne i Spirito wypu;s-zczono

natych-miast na wolność. Odjechali oni ’do Mar

sylji. Natomiast Lussatsa zatrzymano jeszcze

w więzieniu-, Avydany 011 boAviem będzie A\ła

dzom śledczym w Paryżu w /.wiązko z nowcmi

oskarżeniami o kradzież brylantów.

Podróże Suvicha.

Paryż 22 kwietnia.

(Tel. w l.) M")oski podsekretarz stanu Su-vicli

przybył dziś przed-południem do Paryża, po

czem po kilku godzinach odjechał do Londynu.

Przed podjęciem dalszej podróży Suwich przy

z którym odbył dłuższą rozmowę. Jak donoszą

jęty został przez prezydenta Douinergueh,

z kól politycznych, poświęcona ona była kAvc

stj.i rozbrojenia i sytuacji politycznej w Euro

pie środkowej.

Wyjazd Titulescu do Szwajcarii

Paryż 22 kwietnia.

(PAT) Minister spraw zagranicznych Ru

munj.i Titu!escu wyjechał dzisiaj popołudniu

do Szwajearji, gdzie zam ierza spędzić dwa dni,

poczem powróci do Bukaresztu.

Prem. Muszanow w Berlinie.

Berlin 22 kwietnia.

(PAT) Na cześć bawiącego w Berlinie buł

garskiego premjera Muszauowa wydal mini

ster s-praw zagranicznych v. Neurath obiad. M"

obiedzie tym w zięli 111. in. udział wice-kanclerz

A’. Papen i mini.s’trow ie Goebbels i Schmidt o

raz prezes Banku Rzeszy Schacht. M" czasie o

biadu m inister Neurath wzniósł toast,, w kto

ry m wyraził nadzieję, że premjer bułgarski w

czasie swego pobytu w stolicy Hzeszj luógi

przekonać się o gotowo.ści Niemiec do prakt\

cznej rozbudowy stosunków 7. Hulgurją.

Cena egi. 20 gr.

Prenumerata miesięczna:

Z o d n o s z e n i e m ...........................................z ł. 5 . —

Z przesyłką, pocztową

5.—

Zagranicą z przesyłką pocztową

8.—

Zmiana adresu

............................ ......

—.00

Konto P. K. O. 400.404.

Heklamarje uiezapiec/.ętowane nie podlegają

opłacie pocztowej.

1 of 2 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction