Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 713 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

Hr. 185.

»I!.!ri"n fniT m ifiiiiMi rytiiltna,’

Kraków, Poniedzia?ek 15 Sierpnia 1927.

Rocznik

LXXIX.

nocy«

uCZA3q _ wycScdzI *oizlennle

o godzinie 11. te]

NUHER POJEDYNCZY: 20 GROSZY.

PRENUMERATA MIESIĘCZNIE WYNOSI:.

W Krakowie bez odnoszenia do domu ? , 5 5,

zj 4§g

,W, Krakowie z odnoszeniem do domu » . .

z ł. 5.40

Na prowincję z przesyłką pocztow*

............................................

540

Zagranicę z przesyłką p o c z t o w ą ......................................

zł.8.—

Za każdą zmianę adresu dolicza się zł. 0.50.

)

Reklamacje niezapieczętowane

nie podlegają opłacie pocztowej.

Listów nieopłaconych nie przyjmuje się.

Prenumeratę przyjmują: Administracja ,,Czasu", wszystkie urzędy

pocztowe, wszystkie miejscowe 1 zamiejscowe Biura dzie n ników .

CZAS

KONTO P. K . O. KRAKÓW NR. 400.404.

KONTO P. K . O. WARSZAWA NR. 149.238.

Adres RedakcjiiAdministracji: Kraków, ul.św.Tomasza 32.Tel.Nr. 50.

Godziny biurowe: od 9-teJ do 13-teJ i od 15-teJ do 18-tej.

bsbsssh

Kraków 14 sierpnia.

W rzędzie wielkich rozpraw wojennych,

które w długim szeregu wieków byliśmy

zmuszeni staczać w obronie naszych gra

nic i naszej niepodległości, bitwa pod War

szawą pozostać powinna w pamięci poko

leń, jako jeden z najpotężniejszych odru

chów narodowej samoobrony. W jakże

ciężkiem położeniu znalazła się Polska w

chwili, gdy wojska bolszewickie podchodzi

ły pod Warszawę. Byliśmy opuszczeni przez

Europę, która nam gotowała w Spaa jakby

nowy rozbiór; nasi najbliżsi sąsiedzi i po

bratymcy, przecięli nam możność uzyska

nia środków dla walki z nieprzyjacielem;

nasza armja północna załamała się wobec

wysiłku przewyższającego jej siły, i wata

hy bolszewickie niosące mord i zniszcze

nie, ro zlały się szeroko po Mazow”szu, aż po

Płock i Włocławek, okalając złowróżbnym

splotem stolicę państwa. A jednocześnie

sejm jednym głosem większości uchwalał

nieszczęsną reformę rolną, aby ,,chłopów

zachęcić do patrjotycznych ofiar”, prezes

gabinetu upokarzał się wobec Lloyd-Geor

ga, a przegrany plebiscyt na Mazurach, za

grażał wynikom górnośląskiego plebiscytu.

A jednak, gdy rozpamiętujemy te bo

lesne chwile, m u sim y stwierdzić, że spo

łeczeństwo nie upadło na duchu, że nie

rozpaczliwa rezygnacja, ale gorące prag

nienie zwycięstwa przeważało w um ysłach

narodu i — mimo garści małodusznych

wątpicieli, myśl o kapitulacji nie powstała

ani na chwilę w głowach ludzi, stojących

n a czele.

I zjednoczyły się wysiłki nasze w dziele

odparcia najazdu. Znalazł się wódz, który

słabe hufce poprowadził do zwycięstwa;

młodzież wszystkich stanów oddała życie

dla obrony Ojczyzny i spełnił się wielki

Cud nad Wisłą, którego rocznicę z radością

obchodzimy, jako triumf narodowej jedno

ści i narodowej potęgi; i wierzymy, że gdy

by kiedy w przyszłości Polska znalazła się

w podobnej opresji — z jakiejkolwiek stro

ny wkraczałby wróg w nasze ojczyste zie

mie, znajdzie nas zawsze tak samo zdecy

dowanych raczej zginąć, niżeli drugi raz

iść pod obce jarzm o.

Utrwalenie państwa

Mtt*

4;y%%

Wybuch wielkiej wojny wydobył Polskę z ar

chiwów i uczynił jej isprawę aktualną w tem

znaczeniu, że poczęła z niej korzystać ,,polity

ka" obu stron walczących, używając jej bądź

na przynętę, bądź za jeden z taranów, uderza

jących w takie punkty obronnych wałów i wy

padowych strażnic przeciwnika, które tylko w

ten, a nie w inny sposób osłabione być mogły.

Nikt o Pol-sce właściwie nie myślał, a jej

niepodległość wśród globowej miary porusza

nych przez największą z dotychczasowych wo

jen interesów-olbrzyrnów aż do samego niemal

końca europejskiej rzezi realnego miejsca nie

-miała.

Wyrzucona uderzeniem wojny z równowagi

martwej, sprawa polska wyskakiwała na po

wierzchnię fal, kryla się w otchłaniach i zno

wu ukazywała się w krwawej ’poświacie nie

,:bezpieczeństw, które aż do załamania się ca

ratu i zgruchotania potęgi Niemiec ani na

chwilę ’zagrażać jej nie przestawały. Byliśmy

wciąż albo objektem ’przetargów, albo ,,zjedno

czoną" własnością cudzą, albo czeinś takiern,

co wrazie połowicznego rozwiązania wojny ani

na sprawiedliwość, ani na uwzględnienie li

c,zyćby nie mogło.

Wypa-dki od woli ludzkiej niezależne przy

wiodły nasz okręt do ’przystani ,,w;łasnej", ale

nie dokonały wszystkiego, bo nawet Kongres

Wersalski nie zapewnił Polsce ,,państwowego"

bytu, pozo-stawiając kwestję naszych granic

wschodnich otwartą, bo wypuszczony -z grobu

Łazarz,

został oddany

na laskę i -niełaskę

wschodniego olbrzyma, który czekał tylko od

powiedniej sposobności, aby starą grabież od

nowić.

I chwila taka nadeszła ’zaraz w trzecim ro

ku naszej niewykończonej niepodległości, któ

ry byłby końcem ,,polskich marzeń”, gdyby te

marzenia nie opierały się na naszym wysiłku

wewnętrznym, na naszej ,;mocy zbrojnej”,któ

ra przez lata wojny wciąż rosła i w decydu

jących dniach sierpniowych 1920 roku przemó

wiła nie tylk-o ilością bagnetów, lecz i tym po

tężnym wysiłkiem woli, który zawsze towarzy

szy zwycięzcom.

Tę moc daly nam nie traktaty, -nie ,,opieki”,

ani zawiłe paktowania, ’prowa’dzone poza kra

jem, lecz wysiłek własny, oparty na pracy ,,w

Polsce" i tego wysiłku rezultaty realne -

,,za

pał zbrojny”,

opromieniany tradycją legjo

)iów, które stały się zalążkiem i jądrem tych

pułków polskich, które w dniu 15 sierpnia oca

liły Warszawę i przyniosły Polsce niepodle

głość faktyczną...

,,Romanum -invenies hic, ubi Roma nihil!"

rzucił ongi von Ilutten

w twarz Wiecznemu

Miastu.

Przyszłość o wiele istraszniejszem szyder

stwem upamiętniłaby ,;polską ciszę”, gdy w

krwawym trudzie, a każ-dy dla siebie, praco

w ały ludy świata wśród -przekształcającego o

blicza ziemi kataklizmu.

NachwałęinaszczęściePolskistałosię

inaczej.

Wśród antagonizmów międzypaństwowych,

które dla naszej sprawy pracowały, wyrósł

polski -czyn konkretny, który ideę niepodległo

ści ubrał w ciało i powrót do przeszłości pod

niewolnej uniemożliwił. Przemówiły legjony

galicyjskie, legjony, które wśród istnej powo

dziinsynuacyj, oskarżeń ihiobowych proroctw,

w smutku osamotnienia a z niezłomną wiarą

w czystość i moc swojej

,,prawdy polskiej"

krwią zlewały progi pierwszych, na,tward

szych bram naszego więzienia.

Dokoła tego ośrodka zgrupowały_ się inne

formacje bohaterskie,

które bądź pod wła

snym sztandarem, bądź pod sztandarami za

borców na wszystkich fro-ntach europejskich

torowały Polsce swemi bagnetami i swoją wiel

ką, tak często beznadziejną ofiarą drogę d)

niepodległości; a twórca i wódz legjonów stał

się twórcą i wodzem

tej zjednoczonej armji

polskiej, która będąc wsparta wysiłkiem i za

pałem całego narodu zbudowała w sier,pnio

wych bojach pod Wars-zawą wschodnie gra

nice Rzeczypospolitej...

Odtąd się datuje nasza niepodległość praw

dziwa...

I tego nasz naród nie zapomni.

Edu)ard Paszkowski.

Rozwiązanie lwowskiej Rady miejskiej.

Warszawa 14 sierpnia.

(Tel. wł.) Minister spraw wewnętrznych roz

wiąże w najbliższych dniach Radę miejską we

Lwowie. N.a miejsce rozwiązanej Rady miano

wany będzie komisarz rządowy. Wybory do no

wej Rady miejskiej nie będą rozpisane. Moty

wem rozwiązania Rady jest cały szereg niedo

kładności i braków w gęspodarce miejskiej.

Zjazd Dowborczyków.

Warszawa 14 sierpnia.

(Tel. wł.) Minister spraw wojskowych mar

szałek Piłsudski poruczył gen. Konarzewskie

mu, jako pierwszemu wiceministrowi wzięcie

udziału w zjeździe Dowborczyków w Wilnie w

charakterze swego reprezentanta.

Kongres spółdzielczy.

Warszawa 14 sierpnia.

(Tel. wł.) Dnia 15 b. m . rozpocznie się w

Sztokholmie XII

międzynarodowy kongres

spółdzielczy. Zapowiedziało przybycie na kon

gres około 400 delegatów z 30 krajów wchodzą

cych w skła-d międzynarodowego związku spół

dzielczego. Z Polski wyjechali na zjazd, jako

delegaci związku polskich stowarzyszeń spo

żywców dyrektor tego związku p.Rapacki ikie

rownik działu propagandy p. Dąbrowski. W

charakterze prywatnym wyjechał prezydent

miasta Częstochowy Bugajski oraz redaktor

spółdzielczego pisma ,,Społem " p. Zaleski.

Zakończenie obrad Rady samorządowej.

Warszawa 14 sierpnia.

(Tel. wł.) Wczoraj zakończone zostały obrady

państwowej Rady samorządowej po wyczerpa

niu porządku dziennego. Następne posiedzenie

rady zostanie zwołane z chwilą przygotowania

nowego materjału do obrad.

Wyodrębnienie straży celnej.

Warszaw a 14 sierp-nia.

(Tel. wł.) Tarcia kompetencyjne między kor

pusem ochrony pogranicza a strażą celną zo

stały zakończone w ten sposób, iż wyłączono

straż celną w osobny organizm podlegający mi

nistrowi skarbu i ministrowi spra-w wewnęt-rz

nych. Dotychczas straż celna podporządkowa

na była departamentowi ceł w ministerstwie

skarbu.

Urlopy.

Warszawa 14 sierpnia.

(Tel. wł.) Minister skarbu Czechowicz rozpo

czął w dniu wczorajszym urlop wypoczynkowy.

Równocześnie korzysta z urlopu wiceminister

Góra. Zastępować ministra skarbu będzie no

womianowany podsekretarz stanu Dr T. Gro

dyński.

Kongres żeglugi powietrznej.

Bazylea 14 sierpnia.

(PAT) Został tu otwarty 18 kongres między

narodowy Towarzystw żeglugi powietrznej

przy udziale przedstawicieli 15 państw, mię

izy któremi znajduje się też Polska.

Przerwany lo t

Warszawa 14 sierpnia.

(Tel. wł.) Z powodu bardzo złej pogody lotni

cy polscy, którzy zmierzali do Zurychu celem

wzięcia udziału w międzynarodowym konkur

sie lotniczym zmuszeni byli wylądować koło

Wallensee. Są to piloci: Cichocki, Flums, Kos

sowski i Szehenin. Lotnicy zdrowi, aparaty nie

uszkodzone. Kapitan Orliński wylądował z tego

samego powodu między Szwarzenbach a Voral

berg. Aparat jego jest częściowo uszkodzony.

Pożegnanie posła Lasockiego.

Praga 14 sierpnia.

(PAT). Wczoraj wieczorem o g. 20.20 opuścił

Pragę kurjerem warszawskim dotychczasowy

poseł polski w Pradze Dr Lasocki. W celu po

żegnania odjeżdżającego posła przybyli na

dworzec: minister handlu Peroutka, wicepre

zes Izby poselskiej Stiwin, przedstawiciel kan

celarji prezydenta republiki czechosłowackiej

gen. Czeczek, reprezentant mini’stra spraw za

granicznych poseł Bożinow, przedstawiciel mi

nisterstwa rolnictwa radca ministerjalny Reich,

korpus dyplomatyczny z doyen Lówenem na

czele, przedstawiciel burmistrza miasta Pragi

nadradca budowlany Stelilik, syndyk czecho

słowackich dziennikarzy senator Pichl, przed

stawiciele czechosłowacko-polskiego klubu Ivo

neczny i Urban, tudzież przedstawiciel czecho

słowacko-polskiej ententy prasowej

redaktor

Dr Kopeoky, cały personel poselstwa polskiego

i polskiego konsulatu generalnego tudzież licz

na publiczność.

Praga 14 sierpnia.

(PAT) Prasa dzisiejsza zamieszcza artykuły

pożegnalne z powodu wyja-zdu posła Lasockie

go. ,,Ceskosloven-ska Republika" pisze, że po

seł Lasocki odchodzi na emeryturę z tą miłą

świadomością, że spełnił świetnie swe wielkie

zadanie i że jego dzieło ma wartość nie dla

jednostek, lecz dla dwóch państw, a nawet dla

całej słowiańszczyzny. Oby jego następca kro

czył podobnemi drogami. ,,Ceske Slovo”, żegna

jąc serdecznie posła Lasockiego stwierdza, że

pozyskawszy tu wielu osobistych przyjaciół,

zdobył ich jednocześnie dla Polski.

Dyktatura hiszpańska.

Pogląd na działalność generała Primo de

Rivera nieco się zmienił. Szy-derstwa przy

cichły. Nie zapoznając błędów, a nawet grze

chów, z każdą wogóle -dyktaturą związanych,

opinja europejska

zaczyna objektywnie się

przyglądać tym efektom realnym, jakie rzą-dy

dyktatorskie faktycznie Hiszpanji przy-nio’sły.

Świeżo gen. Primo de Rivera ogłosił, że roz

poczyna drugi etap swego eksperymentu, że

doświadczenia ubiegłych lat dy’ktatury, którą

uważa za fazę przejściową, chciałby ’Stabilizo

wać, zwołując -Zgromadzenie Narodowe, któ

reby -dało nową konstytucję -państwu, konsty

tucję, -zabezpieczającą H:iszpanję o-d rozstroju,

jaki -p-rzeżyła w ostatnich przed dyktaturą la

tach i dającą podstawy do -normalnej egzy

stencji i prawidłowego rozwoju życia naro-do

wego.

W manifeście

wystosowanym -do narodu

hiszpańskiego, dyktator oświadcza:

—

W ielu’pyta nas i siebie, jak dłu-go jeszcze

zostaniemy u władzy. Odpowiadamy na to: za

chow-amy władzę w naszem ręku tak długo, jak

to będzie potrzebne -dla interesów kraju i dla

odbudawy normalnego -s-tanu rzeczy11.

Powołanie Zgromadzenia Narodowego, we

dług słów manifestu, będzie początkiem nowe

go perjodu. Utrzymanie wład-zy -przez gen. Pri

mo de Riverę jest koniecznem dla zapewnienia

niezawisłości i bezpieczeństwa Zgromadzeniu

Narodowemu,

któ-re powinno wyjaśnić stan

rzeczy w kraju i uchronić Hiszpanję od po

wrotu do tych warunków,

jakie i,stniały w

chwili przewrotu w 1923 r-oku. Następnie ma

nifest podkreśla zasługi i znaczenie stworzonej

przez dyktatora ,,Unji Patrjotycznej”, do k’tó

rej ,,winni wstąpić wszyscy Hiszpanie, nieza

leżnie od ich poglądów politycznych. Związek

ten nie jest ani organizacją faszystow’ską, ani

asocjacją związkową, lecz organem prowadzą

cym kampanję krzyżową

w celu zbawienia

Hiszpanji”. ,,Rozpoczynamy wkrótce piąty rok

naszych rządów. Mamy -do rozstrzy-gnięcia nie

słych-anie ważne ’zadania. Zgromadzenie Na

rodowe będzie wielkim organem, reprezentu

jącym wszystkie poglądy i in-teresy, organem,

który winien zająć honorowe -stanowisko w hi

storji nie tylko Hiszpanji, ale i całego świata,

bo Hiszpanja, s-zukając najlepszego kierunku

swojej drogi życiowej, pragnie wpłynąć na po

lityczną przebu-dowę świata”.

Primo de Rivera

ma niezaprzeczenie ten

atut w ręku,

że ocalił kraj od anarchji, od

,,zbordni socjalnych”,które w straszliwy sposób

nis-zczyły organizm państwa i których rozwy

drzone, a w gruncie słabe stronnictwa poli

tyczne powstrzymać nie -były w stanie. Primo

de Rivera rozpuścił ,,Kortezy”, całą pełnię wła

d-zy wziął w ,swoje ręce i ku ogólnemu zadowo

leniu wyzwolił kraj od rozkładu, jaki mu na

rzucała poli-tyczna działalność stronnictw za

równo prawicy, jak i lewicy.

Lecz dyktatura nie jest sama w sobie ce

lem. Primo de Rivera niejednokrotnie oświad

czał, że -osobistych ambicyj nie po-siada i że

cofnie się, gdy będzie uważał zadanie swoje ’za

spełnione, gdy wytw(jyzą taki ustrój państwa,

któryby odpowiadał wymogom ładu i dawał

rękojmie prawidło’wego rozwoju Hiszpanji.

Przychodzi więc etap drugi, od pierwszego

trudniejszy. Nie wszystko można narodowi na

rzucić, -zwłaszcza, g-dy jest to naród wielki, po

siadający za sobą długie wieki świetnych prze

żyć historycznych, które w dliżej mierze u

kształtowaiy jego duszę i uzależniły jej ruchy

od materji nieważkiej, lecz potężnej, która

złożona jest nie w zapylanych archiwach, lecz

w ż.ywym skarbcu tradycji.

Przyznać należy, że Primo de Rivera, stosu

jąc ,,mocną rękę" nie lekceważył tych koniec-z

ności wewnętrznych,

-które m u -zapewniały

poparcie szerokich m as narodowych. I dzięki

temu wł-aśnie zdołał on uczynić -dla porządku

wewnętrz-nego o wiele więcej w ciągu lat czte

rech, aniżeli rządy prawicowe i lewicowe w

ciągu lat dwudziestu.

Obecnie :ma się rozpocząć etap drugi, etap

legalizacji, etap o wiele od pierwszego trud

niejszy, który całą wartość dokonanego -poprze

dnio przewrotu zakwalifikuje.

-Przy pewnych

warunkach nierównowagi we-wnętrznej osiąg

nięcie dyktatury nie jest sprawą zbyt trudną,

natomiast o wiele trudniej jest dyktaturę tak

zlikwidować, aby nie -wywołać niepożądanych

wstrząsów i nie powrócić do tych nieszczęśli

wych warunków,

-które ją wywołały, lub co

go-r-sze, aby ,,wewnętrznego zła" nie ro-zszerzyć

i nie pogłębić. Stąd przejście od dyktatury do

konsolidacji regimehi normalnego wym aga

bardzo

skrupulatnego i przezornego obmy

śleni-a .

Zadanie, które sobie wykreślił Primo de Ri

vera polega na wypracowaniu nowej konsty

tucji, któraby -zabezpieczyła Hiszpanję od sta

rych rywalizacyj politycznych i zażaftej walki

st-ronnictw.

Równolegle

z reorganizacją administracji

prowincjonalnej i ’municypalnej, pozbawionej

pierwiastków samorządowo-wyborczych i kie

rowanej przez urzędników nominowanych przez

władze centralne -Pri-mo de Rivera zamierza po

w-ołać Zgromadzenie Narodowe, -skł-adające się

z około 300 członków, którzy nie będąc desy

gnowani bezpośrednio przez -ciała wyborcze i

nie -będąc mand-atarjuszami stronnictw poli

tycznych byliby -wybrani prze-z rząd i -repre

zentowaliby wielkie interesy społeczne i mate

rjalne narodu i posiadaliby kwalifikacje d-o

opr-acowania praw odpowiednio do i-nteresu

państwowego. To ,,Zebranie" nie posiadające

ani charakteru, ani władzy przynależnej Parla

mentom, miałoby za zadanie opracować prawa

złożone przez rząd do dyspozycji, -przedebato

wać budżet i wypracować nową konstytucję.

Jeg-o rola sprowa-d -zać się będzie do przygoto

wań legislatywnych i do kontroli ’z wykluczę

niem możno-ści paraliżowania ruchów faktycz

nego rządu, którego władza -zostanie ogra-ni

czoną dopiero przeź nową konstytucję,

Cały wysiłek Primo -de Rivery ’zdąża obecnie

do rekonstrukcyj dawnych stronnictw, d’o u

nieszkodliwienia ich ru-chów ńa terenie poli

tycznym,

zwłaszcza na terenie tak pojętego

Zgrom’adzenia Narodowego. Mając to właśnie

na celu, stworzył on przed dwoma laty ,,Unję

patrjotycz-ną”, która według’ jego założeń nie

ma być stronnictwem w, ścisłem tego słowa

znaczeniu,

lecz

szerokiem

ugrupowaniem

wszystkich sił aktywnych narodu, organizacją

zwartą, na ’której, jak na faszystach we Wło

szech, mogłaby się oprzeć w swym pochodzie

do przyszłej legalności dyktatura hiszpańska.

Jesteśmy od hiszpańskiego terenu zbyt o-d

daleni, aby móc precyzyjnie wniknąć rw istotę

dokonywującego -się tam od lat czterech prze

wrotu. Sąsiadujący niejako z Madrytem pa

ryski ,,Temps",

oceniając wysiłki sanacyjne

dyktatury hiszpańskiej, rzuca

szereg uwag

niewątpliwie cennych:

,,Obawiając się powrotu do starych wstrzą

sów, spowodowanych przez walkę stronnictw,

generał Primo de Rivera pragnie stworzyć no

wy porządek rzeczy, któryby miał podstawę

konstytucyjną w tern znaczeniu, że zagadnie

nie władzy zostałoby zdefinjowane i ograni

c-zone przez za-sadniczą ,,kartę stanu”, lecz by

łoby czemś pośredniem między dyktaturą a

tym systemem parlamentarnym, jaki się prak

tykuje w krajach demokratycznych. Kryzys

parlamentaryzmu, jaki daje się wszędzie spo

strzegać i który w formie najostrzejszej wy

stąpił we Włoszech i w Hiszpanji przed wpro

wadzenie:m dyktatury, prowadzi niezmiennie

do eksperymentów, których powodzenie zależ

nem jeśt przedewszystkiem od umiejętnego

przystosowania nowych formuł do dojrzałości

politycznej, do warunków społecznych i do ko

nieczności ekonomicznych kraju, w którym

mają być zastosowane. To co dobrem jest dla

jednego kraju, nie daje się zastosować w in

nym. I dlatego niepodobna jest oceniać tego

rodzaju eksperymentów wyłącznie z punktu

widzenia zasad generalnych. I dlatego dopie

ro -z rezultatów ostatecznych będzie można są

dzić zamierzone dzieło generała Primo de Ri

very. Zacho-wując jednak pełną rezerwę wobec

metod i sposobów działania wszelkiej dykta

tury niepodobna nie stwierdzić, że szef dykta

tury hiszpańskiej potrafił z minimalną dozą

gwałtu wprowadzić do kraju lad i spokój we

wnętrzny i rozbudzić w naro-d-zie hiszpańskim

taką wiarę w moc wysiłków własnych, jakiej

on od długich już lat nie posiadał".

Rezolucje Kominternu.

Moskwa 14 sierpnia.

(PAT) Prasa z 10 sierpnia r. b. ogłosiła re

zolucję Plenum Komitetu centralnego, doty

czące: l) sytuacji międ’zynarodowej; 2) naru

szenia dyscypliny pa-rtyjnej przez Trockiego i

Zinowiewa; 3) zjazdu partji.

Pierwsza rezolucja ’Stwierd-za, że niebezpie

czeństwo wojny przeciwko Z. S. R. R. jest w

chwili obecnej najostrzej przedstawiającem się

zagadni’eniem w dziedzinie polityki -międzyna

rodowej. Przywódcą imperialistycznych sił r(]

akcyjnych jest imperjalizm angielski. Daje

zauważyć stopniowo okrążanie związku sc

wieckiego. Wskazują na to: traktaty polsko

rumuński, jugoslowiańsko-polski, czechesłc

waeko-polski i wlosko-rumuński, działalnośl

Anglji w krajach bałtyckich, Polsce, Persji i nj

Dalekim Wschodzie, zerwanie ’stosunków ar

gielsko-sowieckich, presja,

-wywiera-na prze!

Anglję na Francję i Włochy, a osłatniemi czai

sy także na Niemcy i t. d. Sprzymierzeńcami

Z. S. R. R. są różnice interesów, jakie zachol

dzą pomiędzy -państwami kapitalistyczneTnil

klasa robotnicza, rewolucja chińska i fercnenł

w kolonjach państw europejskich. Związek sol

wiec-ki, jako państwo proletarjackie, m usi u|

prawiać politykę pokoju przez podtrzymywał

nie stosunków gospodarczych z państwami ka-l

pitalistyczneini przy równoczesnem bronieniu

podstaw swej konstytucji polityczno-proleta-f

rjackiej i państwo-wej. RAżnica pomięd,zyl

przyszłą wojną państ-w

k-apitalistycznych|

z Z. S. R. R. a wojną 1914 r. polega na ’tem,|

że w tej przyszłej w-ojnie imperjalizm będ-zie

walczył przeciwko zorganizowanemu proleta-|

rjatowi. W’obec tego należy mówić obecnie ol

obronie ojczyzny socjalistycznej. O ile chodził

o rewolucję chińską, to hasło bratania imisil

ustąpić miejsca hasłu przejścia na stronę Z. S.I

R. R. W stosunku do rewolucjichińskiej należy!

trzymać się wbrew twierdzeniom opozycji, tak-|

tyki Lenina, jako jedynie dobrej.

Druga rezolucja po wyliczeniu szeregu prze-|

stępstw opozycji w czasie od roku 1923 w sto

sunku do partji zaznacza,

że nie bacząc naI

liczne pokojowe kroki naczelnych organów

partji, opozycja nie -wykorzystała możliwości

pokojowe-go

zlikwidowania ’powstałych koli

zji. Zgodziła się ona ustąpić dopiero, gdy ple

num c-zuło się zmuszone przyjąć w zasadzie

uchwałę o wykluczeniu Trockiego i Zinowiewa

z partji. Wówczas opozycja -złożyła odpowie-|

dnią deklarację, wobec czego plenum zdjęło

z porządku dziennego obrad kwestję usunię

cia Trockiego i Zinowiewa, udzielając im su

rowej nagany i uprzedzając o konsekwencjach

ponownych wystąpień przeciwku kierownictwu

partji. ’P lenum konstatuje, iż wszystk,o to jes-t

pewnym krokiem ku przywróceniu pokoju w

łonie partji, nie uważa jednak deklaracji opo

zycji za ak’t, któryby w -dostatecznej mierze

gwarantował ten -pokój. Jednocześnie rezolu

cja stwierdza, że opozycja zmuszona była: l)

przyznać się do błędów w kwestji określenia

charakteru przyszłej wojny; 2) wyrzec się a»

typartyjnych os-zczerstw; 3) wyrzec się Orga’ni

zacyjnego związku z grupą -Urbansa; 4) wyrzec

się frakcyjności wewnątrz partji. Ponieważ je

dnak opozycja poczyniła w powyższy-ch kwe

stjach szere-g zastrzeżeń, umożliwiających w

przys’złości ponowne wystąpienia przeciw’ko

naczelnym organom partji, przeto plenum

pomnąc o analogicznej deklaracji opozycji

z dnia 16 października 1926 r. nie może być

pewne, że obecna deklaracjajest szczera i przy

puszcza możliwość nowych wystąpień ze stro

ny opozycji. W związku z tem nakazuje o.no

niezwłoczną likwidację wszelkich ugrupowań

frakcyjnych. Wkońcu rezolucja pi’zypomina re

zolucję 10 zjazdu partji, głoszącą, że niezbędna

krytyka usterek w działalności partji winna

być omawiana nie przez poszczególne ugrupo

wania, lecz przez ogół partyjny, celem zacho

wania jedności partji.

Trzecia

rezolucja

zawiera postanowienie

zwołania XV7 zjazdu -partji na dzień 1 -grudnia

1927.

Moskwa 14 sierpnia.

(PAT) Deklaracja opozycji z dnia 8 sierpnia

r. b. podpisana prze-z Awdziejewa, Bakajewa,

Jewdokiinowa, Zinowiewa, Kamieniewa, Łiz

dina, Muralowa, Petersona, Piatakowa, Rakow

skiego, Smilgi, -Sołowjewa i Trockiego stwier

dza m. in. co następuje: Usuwając na bok po

lemikę opowiadamy morytorycznie: l) uzna

jemy bezwzględnie i bez zastrzeżeń konieczność

obrony naszej ojczyzny socjalistycznej przed

imperjalizmem, nie możemy jednak wyrzec się

krytyki linji postępowania centralnego Komi

tetu, jeżeli nie jest ona prawidłowa. Wysuwa

my hasła:

a) zwalczanie wszystkich państw

burżuazyjnych,

wojujących przeciwko Z. S.

R. R.; b) każdy uczciwy proletarjus-z

-państwa

kapitalistycżnego winien aktywnie pracować

dla zwalczania s-wego rządu; c) Z. S. R. R. jest

ojczyzną wszystkich pracujących. W kwestji

termidorjanizmu żądamy, by kierownictwo

partji wypleniało bardziej system atycznie ten

objaw. Odrzucamy myśl, że nasza partja bol

szewicka stała -się pantją tei’m idorjańską.

2) Przyznajemy, że ro-z-dwojenie niemieckiej

partji komunistycznej jest niebezpieczne, po

nieważ z partji tej usunięto wielu zasłużonych

pracowników,

oddanych leninizmowi i goto

wych szczerze bronić do końca Z. S. R. 11. Na

leży przeto pod warunkiem zamknięcia organu

grupy Urbansa i podporządkowania się tej

grupy wszystkich uchwałom Kominternu dać

możność

wyjść ponownie do Kominternu

wszystkim, którzy przyjmą te warunki, rów

nocześnie jednak trzeba dać -możność bronie

nia swych poglądów w Komintemie komuni

stycznej prasie partyjnej.

3) Odrzucamy stanowczo usiłowania stwo

rzenia drugiej partji w Z. S. R. R. Usiłowania

te będziemy wszelkiemi siłami zwal-czali. Goto

wi je-steśmy wypełnić wszelkie uchwały W.

K. P . i jej centralnego Komitetu. Gotowi jesteś

my zlikwidować wszystkie czynniki frakcyjne,

wyw-ołane tem, że w warunkach anormalnych

,systemu partyjnego m usieliśmy walczyć, by

partja poznała rzeczywiste nasze poglądy cał

kiem nieprawi’dłowo wyrażone w prasie, którą

czy’ta caly kraj.

PE!TY DOŁOSZEffi

T«lE»r»zowo za ]eden wiersz milimefrowjgl]

Ogłoszenia zwykłej *** , , ^

,"",t,

,,’T’T ,l!.O.’

Układ tabelaryczny, ey!rowy, kombinowany i i

,,,

, ,ł.0;

Ogłoszenia w ,,Nadesłanych"

,’,

,r,

zł. O.:

Nekrologiiiiii,,,,,’,,»,*,1,*,

,,,

, ,:,

,zL 0.

Komunikaty po kronice s .

,!,f,*,

,Vi.,.

,:,

,zl.0.

Ogłoszenia na pierwsze] stronie .

,.,

, *|, O.l

Ogłoszenia zam iejscowe 25 proc. dro?e].

Administracja nie bierze odpowiedzialności

za terminowe umieszczenie ogłoszeń.

Ceny ogłoszeń obowiązują do dnia zmiany w nagłówku.

Rękopisów nie zwraca si«.

Ogłoszenia przyjmują: Administracja ,,Czasu" i w szystkie miejscowe i z;

_ miejscowe Biura dzienników i ogłoszeń.

1 of 4 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction