Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 397 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

M 03.

Kraków i?. Mar(a— Poniedziałek.

Rok 1851.

IV)fh««Ezi w M rnlionie

codziennie, wyjąwszy Niedziele i Święta.

Cena:

w Krakowie miesięczna 6 zip.

—

kwartalna 16 zip. polską monetą,

w k raju kwartalna razem z przesyłką pocztową 5 złr. 2 0 kr. m. k.

l"rzeilplnta

przyjmuje się w Księgami F. Baumgardtena przy G-łównym Rynku Nr 45S

Pieniądze przesyłają się bezpłatnie pocztą wprost do bióra expedycvi czasu

wyraziwszy na kopercie: ,,prenumeracyjne pieniądze.11

asa

Przyjmują Mię

ogłoszenia, rozprawy, odezwy wszelkiego rodzaju.

doniesienia literackie, ksi garskie, handlowe, przemysłowe, rolnicze itp.

uw"iadomienia tyczące się sprzedaży, kupna, dzierżaw itp.

Za opłatą

od wiersza pctyłowego za jednorazowe umieszczenie po 8 groszy, następne pO

3 grosze — Z dopłatą 10 krajcarów za każdą publikacyą na *tępel rządowy.

Listy

ni,frank van e n ’eprz,jjmują ni(, wyjąwszy" od stałych lub znanych korespondentów.

Num er pojedyńezy kosztuje 10 groszy.

OGŁOSZENIE

na kwartał 11«!**«»i r.

—

SS—

Przed/)łata dziennika Czas na kw ur

tał II., (j., na miesiące Kwiecień, Maj i

Czerwiec wynosi:

w K r a k o w i e .................................z ł r . 4 kr.

na prowincyi razem z prze

syłką pocztową. . . . złr. «

5kr. 20

Nadto przyjmuje sie prenumerata łsiie—

Slęezlia, ale tylko d/a Krakowa, w i’/o

ści złr. I kr. 30.

Drukowane fis/y prenumeracyjne po

wrotne, wyszczególniają dostatecznie wa

runki prenumeraty.

Dla uniknienia om yłek w adressowaniu

dziennika, upra szam y naszych dotych

czasowych PP. Abonentów, aby do listu

prenumeracyjnego dołączać zechcieli d r ti

kówane kartkiadressowe.

Dla bruku konwencyi pocztowej z F ra n

cy ą, dziennik o tyle jedynie może być

do tego kraju przesyłanym, o ile tamie

n a miejscu będzie abonowany.

Wkońcuuprasz.amyjak najusi/niej

PP. Abonentów z prowincyi. aby prertu

m eta’ę wcześnie nadesłać zechcieli, je

śli niechcą doznać zwłoki w przesyłce

dziennika — tych zaś Abonentów, którzy

na bieżą,cy kwartał lub na dwa pierwsze

kwartały niezupełną złożyli należytość.

abu brakująca kwotę do «5złr. 20 rr.

«/

ÖĆ

kwartalnie, a 10 złr. 40 kr. półrocznie

spiesznie nadesłać raczyli.

Redtikcya.

Hirnków 10 Marca.

Podaliśmy onegdaj dosłowny tekst billu

przeciw biskupom katolickim , z odmianami,

jakie uczynić za stosowne uznał lord John

Russell.

A by należycie zm iany te ocenić, przypo

mnieć wypada, że bil’l ten w osnowie, w ja

kiej pierwszy raz był w Izbie odczytany,

zawierał cztery główne punkta.

Naprzód,

zakazywał pod karą 100 funt. szter. przy

bierania tytułów biskupich i duchownych ja

kichkolwiek , odnoszących się do miast lub

do terytoryum królestwa W . Brytanii. Orze

kał dalej za nieważne, czyli za żadne, wszel

kie czynności i akta sporządzone przez oso

by biorące zakazane tytuły. Następnie u

prawniał konfiskacyą na rzecz korony wszel

kiej własności zostawionej lub przekazanej

z jakiegobądżkolw:ek powodu, osobom na

znaczonym zal)ronionemi tytułami. Ostatni

wreszcie punkt odnosił się do świadectwa

osób w dwóch poprzednich artykułach ob

jętych. Cóż z tych propozycyj do nowej

przeszło redakcyi?

Oto ministeryum w ym azało zupełnie dru

gi i trzeci punkt, a tem samem i czwarty któ

ry był tylko ich następstwem. Zostało jedy

nie zastrzeżenie, iż niewolno jest przybierać

biskupich tytułów , należących do miast lub

terytoryum angielskiego, bez wystawienia się

na karę 100 funt. szt. Jakże sobie bill tak

zmodyfikowany wytłómaczyć? Jakże pogo

dzić nieloiczność, która zachodzi w tein, że

nieprawnem jest nazyw ać się arcybiskupem

Westminser lub arcybiskupem Dublińskmi.

lecz akta sporządzone przez osoby biorące

ten tytuł, i zdziałane na mocy ich godno

ści arcybiskupa W estminser " lub innego,

uznane są jako ważne przez trybunały pań

stwa. Co większa, donacye i legata na ko

rzyść osób wskazanych przez tytuły niele

galne i godności arcybiskupie i biskupie stol

c o m , których tytuły są zabronione, uznane

są jffko ważne w oczach prawa.

Pytamy,

jaki trybunał uznawszy dzisiaj prawomocność

aktu sporządzonego i podpisanego przez Dra

Murray w jego godności arcybiskupa Du

blina, lub przyznawszy, że legat pewien

uczyniony na rzecz arcybiskupa katolickiego

Dublina, należy się prawomocnie Doktorowi

Murray, który go żąda jako noszący tytuł

tego stolca, pytamy, czyli ten sam trybunał

zechce pojutrze skazać tego sam ego prałata

na l()() funt. szter. kary za to, że list pa

sterski lub inny jakikolwiek akt podpisał

w charakterze arcybiskupa Dublina? Możnaż

przypuścić, aby jakikolwiek trybunał przy

znawał biskupowi prawo wydawania świa

dectwa księdzu, jako go wyświęcił na mo

cy sw ego charakteru biskupiego, świadectwo

takie jako prawomocne uważał, aby ten sam

trybunał oświadczywszy tym sposobem, że

biskup jest biskupem z tej lub owej miejsco

wości w oczach prawa,

zaprzeczał potem

tej godności, gdy chodzi o list pasterski?

Nieskończylibyśmy, chcąc wyliczać wszy

stkie niekonsekwencye, jakie z nowo mody

fikowanego billu wypływ ają. W istocie jest

on niczem. W Irlandyi zastosow ania niema,

bo prawo podobne oddawna tam istnieje, ale

w używanie nie weszło i nieprzeszkodziło na

wet biskupom katolickim przybierania tytułów

zajętych przez biskupów anglikańskich. YV A n

glii akta arcybiskupa W estminser na mocy

samego billu będą prawomocne, donacye i

legata będzie mógł właśnie na mocy billu

jako arcybiskup Westminser reklamować.

Żałow ać trzeba, że ministeryum niemiało

całej szczerości myśli w postępowaniu. M ia

sto modyfikować, cofnąć wypadało. W idzie

liśmy,

z jakim śmiechem Izba koncessye

lorda John Russell przyjęła — wątpimy,

aby go całkowite cofnięcie więcej zdyskre

dytow ać miało.

A to tein w ięcej, że bill

tak jak dzisiaj go czytamy w zastosowaniu

bez żadnego zostanie skutku. Biskupi bowiem

katoliccy albo są biskupami, albo nimi nie

są. Jeżeli mają ten charakter i prawo przy

znaje go w’ pewnych okolicznościach, to nie

mogą przestać być biskupami w innych, i

muszą mieć prawo wyrzeczenia tego, czem

są istotnie. Żadna ustawa zabronić tego nie

może.

Niewierny przeto, czyli sami protestanci

zechcą w otow ać na podobną mistyfikacyą —

niegodną narodu głoszącego się obrońcą

wszelkich

zdrowych wyobrażeń prawa i

wolności.

Biorrespondencya Czasu.

Wiedeń (3 marca.

a Odpowiedź na ostatnie oświadczenie tutejszego

gabinetu z 4g o b. m. przybyła dziś z Berlina. Żar

tobliwa przepowiednia dyplomaty, o której mówiłem

wczoraj, sprawdza s:ę. *Z Berlina odebrał dziś ksią

ż ę, r zekł mi zdybany przed chwilą, dwa tomy: ęa

commence, et ęa promet."

Ma to być w istocie

nie nota, ani nie depesza, ale memoryał, zawieia

!jąey obszerne i s zc ze góło w ’e zdanie sprawy z ca lej

jpolityki Prus w kwestyi niemieckiej, z rozbiorem

jteraźniejszy cli żądań, i z uwagami nad każden:

z nich osobno. Zupełne jednem słowem d zieło..,

;do biblioteki.

j Dzisiejsza rocznica rewolucyi przeszła jak naj

;spokojniej. Wiedeń w e s ó ł, i tańczy i hula jak w kar

nawale. W nosząc z tego ruchu, powiedziećby pra

wie należał o, że pieniądz papierowy żywiej jes zcze

krąży jak metal.

Cesarz odbył dziś przegląd pięciu bateryj artyle

ryi. Po mustrach była parada.

Paryż 11 marca.

8 Jak było do przew idzenia, p. Vaisse, ministe

spraw wewnętrznych, wyrze kł się zamiaru zapowie

dzcnia na dzień 25 t. m. e lekcyi oficerów gwardy

narodowej w e d ług dekretu rządu tymczasowego

u trzymyw ał jed nak, że moźe wstrzymać elekcy

bez prawa przechodniego, opierając się na jakim

artykule konstytucyi. Komisya Izbowa, zajmująca się

rozbiorem prawa o gwardyi narodowej przedsta

wionym przez p. Baroche, lak mocno powstała na

jego rozumowania, że minister zażądał dwudniowego

namysłu. Cała ta sprawa rzuciła na L. Napoleona

w oczach konserwatorów p odej rzenie, źe schlebia

radykalistom, a na p. Yaissa rzuciła pośmiewisko.

Zabawnem b yło , że Constitutionnel, aby wycofać

L, Napoleona z przesmyku bez w yjści a, powiedział

że opozycya z myśliła projekt zwołania elekcyi. Mimo

lego niepowodzenia, p. V aisse ufa w swą gwiazdę,

która w lat. ch 15 zrobiła go z sekretarza j eneral -

nego prefektury marsylskiej, ministrem. Zastąpił się

on jako prefekt departamentu du N ord, co pr zesą

dza, że L. Napoleon obie cał mu dać jakie inne mi

n;steryum albo posunąć na jaki wysoki urząd.

P. Vaisse przeprow adz;i nareszcie zmiany w p er

sonalu prefektów, ale ograniczył się tylko do ośmiu,

poświęcając legilyinistów i związanych z koalicyą.

Jest to zapew nie początek, albowiem L. Napoleon

potrzebuje prefek!ów wylanych dla siebie. Znowu

chodzą pogłoski o sformowaniu ministeryum stał ego,

złożonego z Odilona-Barrota. Barocha, Foulda, do

którego wnijść ma także p. Yaisse, jako c złow iek

wylany i propre d tout. L. Napoleon na wszystko

ma przystaw ać, z warunkiem, że będzie miał Foulda,

który prowadzi jeg o prywatne finanse. Ale Foulda

czeka mocna opozycya ze strony p. P assy, który

został obrany prezesem komisyi budżetowej i który

wcale się nie zgadza na j eg o administracyą skar

bową, skierowaną ku zamiarom elizejskim. Komisya

budżetowa wybrała podkomisyą, złożoną z pp. Passy,

Gouin, Berryer, d’Auinay i Jules de Lasteyrie, która

ma obmyślić środki zasilenia finansów francuzkich.

tzba trudni się ciągle drobnemi projektami do praw;

głów n e rozprawy prowadzą się w komisyach dla

tego, że dotyczą praw trudnych, wymagających zna

jomości fachowej. Raport komisyi solnej będzie w a

żny, są bowiem reprezentanci, którzy chcieliby po

wrócić do dawnego podatku.

YV M e . c , w Langwedocyi wybuchły rozruchy, do

których jednak nie trzeba przywiązyw ać żadnej

w ag i, bo są peryodyezne w zagorzałem południu i

prędko mijają. W Paryżu j enerał Baraguay d’Hilliers

odbyw’a r e w ie , jak dawniej jen. Changarnier, w celu

utrzymania karności wojska, która jest kotwicą kon

serwatorów a nadzieją Pałacu elizejskiego. W r z o -

rajsza La Patrie ogł osiła ’, źe jutro L. Napoleon

zrobi rewią na Polu inarsowem i źe zakazał w sz el

kich okrzyków. Ciekawość jest , czv obietnicy do

trzyma.

Dzienniki bawią się odgadywaniem , kto miano

wany będzie marszałkiem w miejsce zmarł ego Dode

de la Brunerie, któremu winniśmy fortyfikacye Pa

ryża. Jedni sądzą, ź e dostąpi tej godności jenerał

Excelmans, drudzy źe jen. Oudinot, inni nareszcie

źe jen. Baraguay d’Hilliers, i że w tym razie jen.

Magnan weźmie komendę Paryża. Ostatni domysł

jest najmniej praw dziwy, bo z asł ugi jen. Baraguay

d’Hdliers są u ałe, ale z drugiej strony Magnan jest

wylany dla L. Napoleona, a zatem pożądany. Mia

nowanie jen. Magnan komendantem Paryża podnio

sł oby jes zc ze większ e krzyki, niź zrzucenie Chan

garniera. Mimo manifestacyi na Placu Bastylii i

okrzyków ludu, les habiles garną się do L. Napo

leona, widząc, źe ina najwięcej przyszłości. Mnie

mają oni, źe Francya i Zgr. naród, ulękną się roku

1852, i że zgodnie z L. Napoleonem zakończą. Mó

wiłem juź o broszurze Edwarda Laboulaye redak

tora de la Revue de la legislalion, wydawanej przez

pp. Giraud i YYołowskiego, który widząc sprzecz

ność między artykułami 111 a 22 konstytucyi, ra

dzi , aby Zgr. naród, zamieniło się w konstytucyjne

,i dokonało antykonstytucyjnie reformy, w imię zba

wienia publicznego. Od tego czasu ukazała się inna

broszura, pod tytułem: la Politique des honneles

yen s , której autorem jest p. de Beaumont-Yassy,

znany ze swych prac o Szw ecyi i Anglii. P. de

Beaumont-Y"assy radzi reprezentantom, aby uregu

lowali situacyą, której zmień ć nie mogą, aby up ra

jwnili pozycyą, którą L. Napoleon, z woli narodu,

od czterech lat zajmuje. P ow yższe broszury, jeżeli

wychodzą z pod wpływu Pałacu elizejskiego, poka

z yw ałyby, ź e mimo przechw ałek, L. Napoleon nie

ufa głosowaniu pow szechnemu i woli Francyi, i źe

stara się zakończyć interes intrygą, którą trudnoby

nazwać la politique des honneles gens. Orleaniści.

a na czel e ich Thiers, ufają w’ tym w zględzi e da

leko więcej narodowi. Nie chcą oni zlania dwóct

uynastyi dla tego właśnie, aby familia orleańska nie

straciła początku narodowego. Czytaliście w l ’Inde

pendance Belge list orleanisty, wykładający racyt

przeciw tak zwanej fusion. List ten w zięły dzien

niki francuzkie za rodzaj manifestu dynastyi orleań

skiej, wyjąwszy dziennika Assemblee nationale, któr)

r mu wie zyć nie chciał. Ale dzisiejszy Journal des

- Debals podziela zupełnie koukiuzye listu, ogłasze

i nadto, że famiha orleańska nie zrobi fusion, bo nie

;ch c e stracić początku n arodow e go, i źe przychyl

; się do niej tylko wtenczas, kiedy tego będzie chciałi

ś sama Francya. Powszechne jest mniemanie za gra

nicą, źe Assemblie nationale reprezentuje Guizota,

ale tak nie jest. Trzeba w iedzieć, że p. Adrian de

la Y’alette, redaktor naczelny dzienniki, jest lo spe

kulant , który podszył się pod dawną familią de la

Yaletów, i który exploatuje ulłrakonserwatyzm, jak

inni exploatują ultrademokracyą. Pan Capefigue,

z którym się od niejakiego czasu skojarzył, jest

istnym warchołem politycznym , który sprzedawał

s w e pióro kilku dziennikom, mianowicie d la Presse.

Udając wtajemniczenie w dyplomacyą i sekreta sta

nu, miał on zwyczaj dawać ludziom publicznym o -

pinie, których niedzielili. Kiedy Guizot był przy

władzy, o g ł o s ił broszurę, w której radził mutwor zyć

arystokracyą ziem ańską nakształt Anglii i na niej się

opierać. Journal des Dćbals, w imieniu Guizota, w y

rzekł się wówczas niedorzecznej rady, a Constitu

tionnel ucz ci ł Capefigua nazwą brouil!on. YV hi

storyi Ludwika Filipa, Capefigue ’ sądząc po sobie

wystawiał Polaków jako intrygantów, a sam był naj

pierwszyin intrygantem w świeci e. YV Lettrcs di

plomatiques, publikowanych w Assemblee nationale,

przesądzał zaród koalicyi północnej; tego przeko

nania byli w sz ys cy; ale Capefigue chci ał uchodzić

za wynalazcę koalicyi, i na dowód tego odwołuje

się dziś do kogo? oto do wielkiej powagi, do Ga

zety wrocławskiej, która jak dawniej była echem

Emila de Girardin, tak dziś jest echem Capeiigua. Na

leży się spodziewać, źe nieupłynie wiele czasu, a

Gazeta wrocławska zrobi Capefigua wielkim czł o

wiekiem. Jeżeli to nastąpi, zobaczycie, i e Assem

blee nationale przetłumaczy żywcem artykuł Gaze

ty w rocław skiej, jako dow ód, źe Capefigue używa

s ław y europejskiej.

Francya zajęta kwestyami w ew nętrznemi, trudni

się nadzwyczaj mało sprawami zewnętrznemi. Tylko

sprawa piemontska zwraca nieco uw agi. Lord Pa!—

merston miaf się Wyrazić, iź największym dla nie

go kłopotem j est ratowanie w olności Piemonlu. Do

Kantonu T es syńskiego, sąsiedni ego Lombardyi, prze

chodzą zawsze dezerterowie węgierscy, którzy po

tem przyjmow ać muszą sł użbę w Montevideo. Znie

sienie hiszpańskich ambasad, pod pozorem osz czę

dności, i mianowanie pana D o no s o - Cortes posłem

w’ Paryżu, nastąpiło w zamiarze pozbycia się księ

cia Sotomayor, który obraził dzisiejsze ministeryum

hiszpańskie, dla t eg o , źe słuchając prośby królcwćj

matki, przyjął wystawnie w Paryżu jenerała Narvaez.

Ta awantura może się stać powodem, źe Walew ki

posłany zostanie na ambasadora do Londynu. Trze

ba tylko, aby jenerał Aupick ustąpił, o co nietru

dno. P. de la Valette, nowy ambasador francuski

w Turcyi, jedzie za kilka dni do Stambułu, w to

warzystwie p. Reculat, dawnego sekretarza amba

sady. P. de la V alette, który się ożenił z bogatą

Amerykanką, winien swą karyerę p. B erlin, w’łaści

cielowi Debatów, i kameraderyi Jockey-klubu.

Paryż jest cichy. Z końcem karnaw ału, ustały

w’ieczory urz ędow e, ale prywatne, szczegófnićj an

gielskie i amerykańskie, ciągną się bezprzes ’anku. Ge

reut de l ’Independance Belge przybył do Paryża

w zamiarze ułożenia się, aby korespondencye paryzkie

były mu przesyłane telegrafem elektrycznym. Jeżeli

tego dokona, będz’eci e odbierać jes zc ze spicsznićj

wiadomości z Paryża, a w s zyscy korespondenci nie

mieccy będą musieli przyjąć charakter mojćj kores

pondencyi, która daje głów nie phisiognomie i apprb -

cialion. LIndependance Belge ma trwale stałych

korespondentów , nie licząc przypadkowych. Głó

wny, siedzący ciągle w Zgromadzeniu narodowem,

którego rozpoznać można po kolorze elizejskim,

bierze rocznie 24 ,000 fr. Inny jest orleanislowski

i parlamentarski. T r ze ci , przeznaczony głów nie do

fiziognomii Paryża, jest urzędnikiem w prefekturze

policyi. Przypomina on p. Fauriel, późnićj znako

mitego historyka, który będąc urzędnikiem prefek

tury pod ministrem F ouche, prowadził koresponden

cyą z panią Stael. Trzecie’go to korespondenta musi

być list ogłoszony d. 9 t. m ., który opisuje uspo

sobienie ludu paryzkiego. Lud ten ma niewierzyć

ni w Bl anquiego, ni w Barbesa, ni w Prondhona,

ni w Ludwika Blanc itd., ale ma być republikanckim

i spodziewać się, że nieograniczone gło sowani e po

wszechne będzie mu zwrócone. Przy takiem uspo

sobieniu ludu, mówi korespondent, przy jeg o oświa

cie i pracowistości, obawa ruchu powinna być nieu

zasadnioną , ale wprowadzić trzeba w rachuni k na

mowy próżniaków , podszepty menerów , namiętno

ści w szelkiego r o d z a j u i przypadek, który kiero

w ał zaw sze losami Francyi. LIndependance Belge

zdobyła sobie w Paryżu mocne stanowisko, gdyi

zamieszcza więcej nowin niź dzienniki francuskie.

Paryż li marcu.

a Kwesta zreibiona ic l’abbaye aux bois, na ko

rzyść peigorzelców krakowskich, o której wam do

niósł mój kolega ó, przyniosła 270 fr. Polskia

kwe’Starl.i chciały dać miedzią 10 fr. dla służby ko

ści oła , ale służba oddała za miedź śrebro, z doda

niem 2 fr. Takie to szlachetne uczucia spotykają

1 of 4 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Завантажити файл

Завантажити файл

Видалення коментаря

Розширений пошук

Повідомити про помилку