Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 650 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

Ner193

Kraków, 2 2

Sierpnia — Piątek.

Rok 1884.

CZAS

F.rruamersl^ pnijmsj^.

AOiuujiBUacy» *CZASU* wM rO uwl. i artęUjpooitowe. Blejłniwą yreatM m l, księgarni»

8 A. tir,ytai.owekiego, handel NowaSowsltiej w Sukiennicach.

«*łunealm (inaeraty) priyjmąjt

«i? ta opłaty od miejsca wiersta drukiem drobnym ,petitowym; tapiery sty rat 10 ont-, za każdy na

stępny po 6 ont. -

l a d e t ł u s (na 3 stroniedziennikaj od miejsca wiersza drukiem drobnym po 30

cnt. sa katdy raz — U oląiacaia do ,CJ.w»w przyjmuje się za cenę 1 zir od 100ex. dla zamiej

scowyoh, a 50 cnt od 100 ex. dla miejscowych prenumeratorów.

0|ionests łpre*w»er»t«|

prz/jmuja «we l . w o w i e Ajencya ,,CZASD w głównym składzie tytoniu Nr. II przy tu. Trybunal

skiej L. 4; «* §»m»y«w wył%omu p. Adam, Ku, Clóment 4 , (preuniueratę p. W . K aczkowski, Faabourg

Poisaouióre 33), w W l r d a l a pp Haasenstei A Vogier (takiew Hamburgu, Frankturoib n

Ber

linie, Lipsku, Bazylei i Wrocławiu; A Oppelis Stubouoastei Nr 2, K. Hosat (także w Berlinie, Ham

burgu Mouaotnun. i Norymberdze, fl wihalek, V Dukes M Stern, tylko prenumeratę pp H Wold

sohuudt ft l , * Praukfarcif u M (V. L DhuI»* ft 1

4 * W a n M w i e przyjmuj% ogłoszenia pp. Reiohman i Frendler. biuro ogłoszeń przy ul. Senatorskiej.

f!raków

sierpnia.

Przegląd Polityczny.

Najjaśniejszy Pau w odręcznem piśmie, wysto

gowanem do Namiestnika wyższej Auslryi barona

Webera, poleca serdecznie podziękowań ludności,

za wielokrotne i rzewne dowody wierności i przy

wiązania, jakie ta ludność Monarsze składała

przy okazyi pobytu Jego w Steyr i innych gmi

nach wyższej Anstryi.

Rezultatem wyborów sejmowych w kuryi sty

ryjskich gmin wiejskich, opozycya nie bardzo bę

dzie zbudowaną. Na 23 wybranych posłów należy

19 do konserwatywnego i słoweńskiego stronni

ctwa, 3 do partyi ziemiańskiej, a jeden tylko Posch

do opozycyi. Wszyscy przywódcy partyi konser

watywnej zostali ponownie wybrani, a między

innymi ks. Alfred Lichtenstein wyszedł z urny je

dnomyślnie, mimo, że przed kilku miesiącami mó

wiono głośno o przygotcwywanem dlań wotum

nieufności.

Za to, jak zresztą z góry przypuszczano w ka

ryntyjskiej kuryi wielkiej własności, przeszli na

wet bez walki sami kandydaci liberałno-niemie

ckiego stronnictwa. Sejm karyntyjski jest już tedy

skompletowany; wszyscy jego członkowie z wy

jątkiem trzech, należą do partyi niemiecko libe

ralnej.

Z Berna donoszą, że Namiestnictwo morawskie

zwołało na dzień 3 września zgromadzenie dele

gatów wszystkich izraelickich gmin wyznaniowych

w Morawie, celem naradzenia się nad odgranicze

niem okręgów gmin izraelickich. Za podstawę

ostatecznego ustanowienia tych okręgów gminnych

ma służyć podział z r. 1876, który podzielił Mo

rawę na 55 izraelickich okręgów metrykalnych.

Dzienniki wiedeńskie omawiają szeroko publi

kacyę dep. Dra Rnssa no sporze językowym."

FremdenbUtt zaznacza, iż jakkolwiek z okazyi

pięciolecia rządów hr. Taaffego opozycyjne orga

na zapewniały, że idea pojednania żadnych nie

zrobiła postępów, to jednak w samej broszurze

Russa przebija się najwyrażaiej próba porozumie

nia. Zasługą to Russa, iż określił pojęcie języka

państwowego w definicyi, iż jestto ,,język władz

państwowych dla ich wewnętrznej służby, język

rządu centralnego w jego bezpośredniem komuni

kowaniu się z antonomicznemi władzami i stro

nami, język najwyższych trybunałów sądowych,

w końcu język autentycznego tekstu nstaw pań

stwa i rozporządzeń centralnego rządu." Dodawszy

do tego anstryaekie delegacye, a szczególnie armię*

i marynarkę, której językiem pozostaje niemiecki,

a rozszerzymy zakres języka państwowego do tej

miary, jaką obecnie posiada i która nie może być

uważaną za straszydło wynarodowienia. Pozytywne

projekta Dra Rnssa co do języka władz autono

micznych przedstawiają się, jako próba, zmierza

jąca do załagodzenia kwestyi narodowościowej,

drogą porozumienia się co do wzajemnych wyma

gań poszczególnych narodów z jednej, a postula

tów państwa z drugiej strony.

Również i Wiener Allg. Ztg tej samej kwestyi

poświęca uwagi. Dziennik ten sądzi, iż postawiona

przez Dra Rnssa kiernjąca zasada językowej or

dynacyi dla autonomicznego zarządn, wedle której

wybór języka urzędowego ma być pozostawiony

gminie za pomocą głosowania członków gminy,

pozyskałaby najbardziej uznanie wszystkich na

rodowych stronnictw. Sami Czesi analogiczne po

stanowienie przyjęli do projektu ustaw czeskiego

sejmu z r. 1870 . Wiener Allg. Ztg wyraża w końcu

nadzieję, że nawet przeciw uchwaleniu w drodze

ustawodawczej postanowień co do języka niemie

ckiego jako państwowego dla wyższych sfer są

downictwa i admin straeyi, Czesi długo nie opo

nowaliby, gdyż powody, które ich skłaniały do

odrzucenia wniosku Wurmbranda, odpadają w chwi

językow e stosunki wszystkich narodowości

w państwie poddane zostaną ustawodawczemu ure

gulowaniu.

Prezes gabinetn węgierskiego p. Tisza, powra

ca z Ostendy do Pesztu z końcem b. m.

Węgierski minister skarbn otrzymał doniesienie,

że komisaryat skarbowy w Baja, dochody z mo

nopolu tytoniowego obraca na swoją korzyść. Wy

słana komisya odkryła niesłychane defraudacye.

Za licencye tytoniowe i sprzedaż produktu pobie

rano taksy, które persona! skarbowy dzielił po

między siebie. Także centralny komisarz w Sze

gedyme otrzymał swój ndział kilka tysięcy gul

denów. Komisya opieczętowała i zabrała wszystkie

książki rachnnkowe.

Na wspólnem zebraniu komitetów miasta Po

znania i powiatu poznańskiego, postanowiono z po

woda odmowy dawniejszych kandydatów, przed

stawić walnym zebraniom przedwyborczym na kan

dydatów: pp. Stefana Cegielskiego, X . lic. Ja

skulskiego, Jana hr. Szółdrskiego. Dalej postano

wiono szerzyć w mieście i powiecie petycyę szkolną,

uchwaloną w Górezynie, bez wszelkich dalszych

zmian i przerobień.

Ambasador włoski br. Robilant powrócić ma

dnia 21 b. m. z urlopu na dawne stanowisko swe

do Wiednia. Pogłoski więc, jakoby hr. Robilant

miał być gdzieindziej przeznaczonym, okazują się

bezzasadne.

Rzymski sprawozdawca Hamb. Corr. zapewnia

jeszcze raz, że mimo wszelkich zaprzeczeń p. Schloe

zer w rozmowie z nim wyraził się materyalnie tak,

jak brzmiała korespondencya jego. Na poparcie

swego twierdzenia przytacza on korespondencye

rzymskiego sprawozdawcy Florentinee N atione

organu, który nie jest dla Knryi nieprzyjaźnie u

sposobiony. Korespondencya ta brzmi: Osservato

re Romano zamieszcza artykuł, w którym obstaje

przy tem, iż ogłoszona rozmowa Schloezera ze

sprawozdawcą Hamb. Corr., jest zupełnie fałszy

wą, dodając, że tymczasowy pełnomocnik pruski

przy Watykanie hr. Montg, oświadczył to urzędo

wnie kardynałowi sekretarzowi stanu. Ja zaś twier

dzę jeszcze raz stanowczo, że rozmowa taka od

była się istotnie. P. Schloezer wyjechał z Rzymu

nie mogąc p. rozumieć się z kardynałem Jaeohi

nim, względem obsadzenia arcybisbupstwa »»i’oań

skiego przez jednego z trzeeb kandydatów*, za"pro

ponowanych przez rząd praski. Napróżno naleg:ał

p. 8chloezer, aby Knrya zgodziła się na jednego

z tych trzech kandydatów. Wreszcie p. Sebloezer

wyjechał na urlop, a hr. Monts otrzymał instruk

cye, podług których inni kandydaci zaproponowa

ni być nie mogą. Od tego też czasu stosunki mię

dzy rządem praskim a Knryą oziębły bardzo."

Kreuz r.:tg p;sze w tonie bardzo namiętnym o

kolonialnej polityce Anglii: ,,Prawa do zatoki Wie

lorybiej, pisze ów dziennik, nie odmawia nikt

Anglii — ale praw do innych posiadłości nie na

będzie Anglia przez samo wywieszenie sztandaru.

Jeżli Anglicy nie przedłożą kontraktów kupna,

sporządzonych z wszelkimi formami, takich, jakie

zawarł Llideritz na Angra Peąuena, w takim ra

zie prosta aueksya nikogo obowiązywać nie bę

dzie. Anglicy wiedzą zresztą, iż pozycya ich w po

łudniowej Afryce jest słabą, i wystrzegać się bę

dą zapewne wszelkich kroków, któreby mogły być

zgubne dla całej ich kolonii na przylądku Dobrej

Nadziei."

Podług londyńskiego telegramu Journal des De

bats, misya Northbrooka polegać ma na tem, aby

tenże skłonił Tewfika baszę do zgodzenia się na

zażądane koncesye, aby go skłonił następnie do

abdykacyi z tronn egipskiego, i aby wreszcie pro

klamował syna jego Abbasa cbedywem Egiptu

z rejencyą Nnbara baszy. Podług telegramu tego,

którego wiarogodność jednak dotąd niczem po

partą nie została, zanosiłoby się więc na poważne

zmiany w Egipcie.

Ajencya Havasa donosi z Shangai, że pełnomo

cnicy chińscy, npoważnieni do rokowań w sprawie

uregulowania kwestyi wynagrodzenia szkód, opu

ścili już Shangai w towarzystwie jeneralnego in

spektora cłowego Roberta Harta. Tymczasem po

dług wiadomości niektórych dzienników paryskich,

rokowania między Patenotrem a rządem chińskim,

toczą się w dalszym ciąga.

Obrady toczące się w Bernie nad stosunkami

dyecezyj bazylej skiej i tessińskiej, zostały na żą

danie Knryi przerwane. Delegat papieski Ferrata

oczekuje nowych instrukcyj.

KORESPONDENCYA ,,CZASU."

W iedeń 19 sierpnia.

(?) Nie było roku, w którymby stolica Austryi

nie objawiła Bwoich lojalnych ncznć dla dynastyi.

Wszystkie agitaoye polityczne ustają, wszystkie

głosy przeciwne rządowi milkną wobec tego wiel

kiego uczucia dynastycznego, jakiem jest przejęty

każdy Wiedeńczyk. Czy ministeryum jest podno

szone pod niebiosa, czy też staje się celem naj

silniejszych pocisków, Wiedeńczyk zawsze i w szę

dzie powtarza: es giebt nur eine K aiserstadt, es

giebt nur ein Wien, a to jego miasto rodzinne iden

tyfikuje się dla niego z familią cesarską. T ak i

przy ostatnich urodzinach cesarskich urządził Ind

wiedeński t. z. Kaisetfest w Praterze. Byliśmy

świadkami wieln ,,Festów" urządzanych przez gmi

nę, przez wszelkiego rodzaju komitety, lecz nigdy

nie obeszło się tam bez jakiegoś dyssonansn, który

zepsnł radość ogólną. Tymczasem ostatni festyn

ludowy, zupełnie dobrowolnie przez ludność urzą

dzony, dał nam poznać ten lud wiedeński w jego

prawdziwej postaci. Tenmotłoch pogardzany potrafił

bawić się całemi tysiącami bez interwencyi poli

cyi, bez skandaln, spokojnie i poważnie. Cóż na

to powiedzą owi aranżery wszelkich demonstra

cyj ludowych, owi wielcy mówcy i politycy rady

miasta Wiednia, dla których niema festynu bez

polityki? Lud wiedeński malo zajmuje się poli

tyką. Mówię tutaj o prawdziwym ludzie, nie zaś

0 żywiołach napływowych, które, ażeby uchodzić

za czystej krwi Wiedeńczyków, krzyczą, hałasują

1sądzą że oni są ludem Wiednia. Przebieg wczo

rajszego festynu ludowego jest tutaj świadectwem

wiele znacząeem.

Kilka dzienników doniosło, że minister skarbn

p. Dunajewski, jeździł z Ischl do Aussee. Ta po

głoska była nieprawdziwą. Minister miał jakiś

czas silną chrypkę i nie opuszcza! przez kilka

dni pokoju. Wczoraj zaś był on w wielkim mun

durze galowym obecny przy nabożeństwie, jakie

odprawił biskup Rudigier w Ischlu na dzień uro

dzin cesarskich, i wraz z innymi dostojnikami

dworskimi, brał tego samego dnia udział w u

ozcie dworskiej.

Ogłoszona dzisiaj w Wiener Ztg\ konweneya

między Austro Węgrami a R osyą, dotycząca ko

respondencyi bezpośredniej między sądami obwo

dów lwowskiego i krakowskiego z jednej, a są

darni jnrysdykcyi warszawskiej z drugiej strony,

odpowiada dawno uczuwanej potrzebie. Kto kie

dykolwiek miał do czynienia z sądami zagrani*

znemi, i musiał w tym celu udawać się do am

"basad albo do konsulatów, ten wie, co znaczy bez

pośrednia wymiana aktów sądowych w praktyce,

wiele czasu i zachodów przez to się oszczędza.

A szczególniej dotyczy to krajów w tak ścisłych

ze sobą stosunkach zostających, jak Galicya i Kró

lestwo Polskie. Że utrzymano przy tem język nie

miecki, jako język, w którym korespondencya ze

strony naszych sądów ma być prowadzoną, to w y

pływało z charakteru internacyonalnego nmowy,

jak również ze względów dyplomatycznych.

U led«-ń 19 sierpnia.

0 Jak wszechstronną i przezorną jest polityka

niemiecka, jak nie przeoczą żadnego, najodleglej

szego kąta, dowód tego otrzymałem teraz ze źró

dła zupdoie pewnego. Jednym z reznltatów po

dróży króla hiszpańskiego do Berliua i w ogóle

zbliżenia się do Niemiec jest, że Hiszpania pod

jęła na nowo energiczuiej zaniedbaną długi czas

akcyę kolonialną. Natchnienie to i n-uka z Berli

na, że Marokko, gdzie Hiszpanie są niejako w do

mu i taka bliska tam droga, leży tak dalece w sfe

rze interesów bis/.pańskich, że na wzrost wpływu

francuskiego Hiszpania tam pozwolić nie powinna.

Nadto Marokko żyzne, r^dko zaludnione, gdzie

obok marmurowych pałaców panuje stan pół dziki,

ma porty na dwóch morzach: Śródziemnem i ocea

nie, jest też najłatwiejszą drogą do kraju czarne

go, do Sudanu Tym sposobem pobudzając Hisz

panię, szachował ks. Bismark Francy§, lubo Niem

cy wprost nigdzie z polityką kolonialną Francyi

nie kolidują. Zarazem przez przyjaźń Hiszpanii

zapewniał sobie ks. Bismark na wszelki wypadek

jednę drogę do Sadanu, boć się to w stosunkach

z Anglią przydać może. W ciągu wypadków Hisz

pania Francyi ani wyrugować z Marokko, ani jej

stanowiska obniżyć tam nie zdołała. Tymczasem

Niemcy weszły w wyraźną kolizyę z Anglią; po

pieranie więc Francyi także i w Marokko jest im

teraz na rękę. Niemniej mają Hiszpanię w odwo

dzie. Są to pociągnięcia wspaniałe, ze stanowiska

polityki, jako sztnki, a zarazem okazują, że zwią

zek środkowo-europejski, jak długo kieruje nim

ks. Bismark, zapewniając Europie pokój, przecież

czynnie pracuje, tylko że na odległych brzegach.

Niemniej zręczną grą jest pismo ks. Bismarka

do Manciniego, dziękujące za poparcie na konfe

rencyi niemieckich wniosków sanitarnych — gdy

lord Granville podziękował za poparcie projekta

finansowego. Włochy, mające swoje specyalne in

teresa na morzu Śródziemnem, uważały za potrze

bna, contra Francyi, finansowy projekt angielski

popierać, równocześnie zaś jako będące prawie

jednem ogniwem przymierza środkowo-europejskie

go, popierały Niemcy co do innych niepolitycznych

kwestyj. Pismo ks. Bismarka przekonuje, że za

chowanie się pana Nigry w Londynie w niczem

w Berlinie nie uraziło, że stosunek Włoch do Nie

miec nie został narażony. Angielskie wieści w tej

mierze zostały pośrednio zdementowane.

Co do zjazdu w Warzinie, przerwały już mil

czenie i organa ks. Bismarka i rządu rosyjskiego.

Post przyznaje, że toczą się układy co do ogól

nego położenia i co do specyalnyc,h kwestyj —

Nord w ciąga już i Amerykę do kombinacyj środ

kowo-europejskich.

Wiedeń 19 sierpnia.

(,F) Uderzyło to bezwątpienia opinię publiczną

w Anstryi, że Włochy, usunąwszy się od neutral

nego stanowiska Niemiec i Austryi na konferencyi

londyńskiej, przyjęły ostatnie finansowe projekta

Anglii; liberalne dzienniki tutejsze nie podniosły

jednak tego faktu z powodu notoryjnej życzliwo

ści dla liberalnych Włoch, półurzędowe zaś orga

na milczały o tej sprawie ze względu na przyja

zne m iędzy Austryą a Włochami stosunki. Dziś

dopiero zamieszcza Fremdenblatt artykuł, w któ

rym z jednej strony zbija twierdzenia, jakoby po

rozumienie, istniejące między Włochami a mocar

stwami środkowej Enropy uległo pewnej zmianie,

z drugiej zaś strony czyni dość jasno łagodne wy

rzuty Włochom z powodu kokietowania ich z An

glią. Stanowisko gabinetu włoskiego nie mogło

w istocie w ostatnich czasach korzystnego sprawić

wrażenia w Wiedniu ani w Berlinie Co mogło

tak nagle skłonić Włochy do prowadzenia polityki

na własną rękę i do przyjęcia zmodyfikowanych

projektów angielskich wobec absolutnie neutral

nego stanowiska Niemiec i Austryi? Czy może

życzenie, aby między Francyą i Anglią zapano

wała harmonia? Dlaczegóż jednak nie starały się

Włochy skłonić mocarstw środkowej Enropy, które

pragnąc utrzymania pokoju, życzyłyby sobie także

tej harmonii, do zajęcia podobnego stanowiska?

A gdyby starania te były bezowocne, powinny

Włochy raczej wyrzec się odosobnionego stanowi

ska swego na korzyść Anglii, niż pozostać w ja

wnej sprzeczności z mocarstwami środkowej Eu

ropy. Czyż postępowanie Włoch nie musiało obu

dzić podejrzenia, lub utrwalić go tam, gdzie ono

mż istniało, że w stosunkach przyjaznych między

Włochami a mocarstwami środkowej Enropy za

szło pewne oziębienie? — A przecież Włochy nie

mogą mieć w tem żadnego interesu, aby obudzać

podobne podejrzenie, ponieważ znaczenie ich w kon

cercie europejskim i na polu polityki międzynaro

dowej , musiałoby osłabnąć z chwilą, w której u

stałoby ścisłe porozumienie łączące ich z Austryą

i Niemcami.

Po rozbiciu się konferencyi odbyła się między

Oladstonem a Manciuim wymiana serdecznych słó

w ek , co nie mogło się podobać kanclerzo.wi nie

mieckiemu. W chwili, kiedy ks. Bismark podjąć

zamierza akcyę dyplomatyczną przeciw Włochom,

Gladstune i Mancini padają sobie prawie ręce. -

Ale kanclerz niemiecki pokrzyżował zaraz grę p.

Gladstona. przesyłając Maneiniemu depeszę, w któ

rej dziękuje za popieranie projektu br. Mtiustera

ua konferencyi londyńskiej, tudzież żądania Nie

miec, aby miały reprezentanta, swego w egipskiej

komisyi dłngów państwa. W Rzymie zrozumiano

zaraz tendencyę tej depeszy, której towarzyszyły

może i inne pouczające wskazówki, pospieszono

objawić całemu światu podziękowanie ks. Bismar

ka, jako dowód jaknajlepszycb stosunków z Niem

cami. Połurzęodwe dzienniki włoskie występują

energicznie przeciw przypuszczeniom, jakoby po

rozumienie między Włochami a mocarstwami środ

kowej Europy osłabło. Rzymska korespondencya

Polit. torr.,

inspirowana widocznie przez rządo

we sfery włoskie, wysuwa na pierwszy plan o

świadczenie, że stosunki między Włochami z je

dnej, a Niemcami i Austryą z drugiej str ny nie

zmieniły się w niczem. Niechże więc rząd włoski

postępuje drogą tej polityki, którą w organach

swych ogłasza jako swą własną.

Londyn 14 sierpnia.

Miłość własna Anglików siln’e została zadra

śniętą zajścinmi i rezultatem koufereucyi. P. de

Bligmćre, miał slnsznośc uwydatniają* słabe stro

ny propozycyj angielskich, i dziś mężowie stann

W. Brytanii, przyparci do muru w przykrym znaj

dują się położeuia.

Ks. Bismark rzucił ziarno niezgody między mo

carstwa zachodnie i drażniąc p. Gladstona usiłuje

wyprowadzić go z zwykłego spokoju i popchnąć

do gwałtownego kroku. W tym celu hr Mliaster

wnosił, aby na konferencyi sprawa policyi zdro

wia dyskutowaną była przez Europę.

Nadto artyknł Figara, którego dostarczyła am

basada niemiecka w Paryżu (wiadomem to jest

z pewnego źródła) w tym samym napisany jest

celu. Artykuł ten, który w innych okolicznościach

niebyłby wielkiej zrobił sensacyi, nabiera wagi

przez swe pochodzenie i wywarł wrażenie w tu

tejszych kołach politycznych. Rzecz ciekawa, że

ks. Bismark, który ma już tylu sprzymierzyńców,

chce jeszcze do rzędu icb wciągnąć Francy§, prze

ciw której takie zachowuje ostrożności.

Anglicy nie wierzą w to, aby kanclerz doszedł

do porozumienia z obecną generacyą we Francyi,

która pamięta klęski 1870 i 71 roku, jednakże

to zajście, jak również cały szereg wypadków,

które w ostatnich czasach następowały po sobie,

oto powód dlaczego Anglicy niedowierzają Fran

cuzom. Jest to w każdym razie rzeczą pożałowa

nia godną.

Mówiłem wczoraj z jednym z dyplomatów u

wierzytelnionych tntaj. Jest on zdania równie jak

w szyscy jego koledzy, że konflikt między Fran

cy% i Chinami zostanie załagodzony. Jeżeli Fran

cya niebędzie żądać zbyt wielkiego wynagrodze

nia, Chiny zgodzą się, gdyż nie są w stanie pro

wadzić wojny, jak z drugiej strony nie mogą pła

cić zbyt wygurowanej kontrybucyi.

W Pekinie żle stoją rzeczy, T song-li Yamen

podzielony na frakcyę i niezdolny powziąć ważnej

uchwały. Słowem zamęt panuje dziś w państwie

niebieskiem. Gdyby się p. Ferry okazał zbyt wy

magającym, połączyłyby się rozmaite stronnictwa

walczące z sobą o władzę w radzie Cesarza. Prze

ciwnie, jeżeli okaże umiarkowanie, Chińczycy na

myślą się i ustąpią. Tak się tu zapatrują na to

w kołach dyplomatycznych.

Co się tyczy spraw Madagaskaru, zajmują się

tu zamiarami rządu francuskiego i lękają się, aby

Die poszedł za daleko. Gabinet angielski widział

by z wielkiem niezadowoleniem stałą okupaoyę

stolicy Howasów. Wątpliwem jest nawet czy bę

dą bez protestacyi przyjęte środki, jakich Fran

cuzi chwycić się muszą przeciw Tamatare.

Komitet w Madagaskarze nie jest bezczynnym i

pobudza rząd angielski do czuwania nad tą kwe

styą.

Rada szkolna krajowa zamianowała tymczaso

wego nauczyciela, Wincentego Manierskiego

w Jedliczkn, rzeczywistym nauczycielem szkoły

etatowej w Jedliczkn.

Mianowania w c. b . armii. Podporucznikami

w galic. pałkach pieszych lnb jezdnych, miano

wani następujący wycbowańcy akademii wojsko

wej w Wiener Neustadt: Karol Hnbalek, Alfred

Brosqh Fobraheim, Artur Nenmann, Arwed Becber—

Rtldenhof, Józef Bozziano, Fryderyk Kriz, Kornel

Krasel, Gwido Fortis, Juliusz Kuberth , Józef Re

pakesy, Alfred Steinsberg, Ludwik Kemmel i Lu

dwik Kneifel; zaś podporucznikami w galic. od

działach artyleryi lub półkach pieszych następu

jący wycbowańcy technicznej akademii wojskowej

w Wiedniu: Władysław Blachowski, Józef Veltze,

Alojzy Horak, Karol Nentwich i Filip Epstein.

Sprawy Sejmowe.

Proje11 nowej ustawy konkurencyjnej kościelnej

w brzmieniu uchwalonem przez komisyę, której

sprawozdawcą jest członek Sejmn prof. Rittner

opiewa:

(Dosończenie:.

§ 15. Do ważności uchwał komitetn parafialne

gp wyipaga się obecności przewodniczącego i

trzech członków i bezwzględnej większości głosów.

§ 16. Komitet parafialny odbywa posiedzenia

zwyczajne i nadzwyczajne.

Zwyczajne posiedzenia mają się odbywać przy

najmniej co sześć miesięcy. Nadzwyczajne posie

(lżenie zwołuje przewodniczący, jeżeli tego uzna

potrzebę, łub jeżeli tego zażąda paroch, patron,

dwóch innyeh członków komitetu lub polityczna

władza powiatowa.

Na każde posiedzenie winno być wezwanie do

ręczone każ.demu członkowi, ewentualnie zastęncy,

eieli członea dla wykazanej słabości lub nieobe

cności przyhyć nie może.

§ 17. Komitet parafialny sprawuje następujące

itzj uności:

1) Ma sobie poruczony nadzór nad budynkami

kościelnemi i plebańskiemi, czuwa nad ich budo

wą i utrzymaniem w dobrym stanic i zabezpiecza

je nieprzerwanie od ognia.

2) Wymierza corocznie opłaty przypadające

w myśl §§ 2 i 9 niniejszej nstawy, ściąga takowe,

jakoteż datki w § 5 wymienione w razie p itrzeby

za pośrednictwem politycznej władzy powiatowej

i zawiaduje odnośnemi funduszami.

3) Uchwala i przeprowadza w własnym zakre

sie budowle i naprawy, jeżeli koszta tychże ro

cznie 100 złr. nie przekraczają.

4) Najdalej do końca września każdego roku

sporządza preliminarz dochodu i rozchodu nastę

pnego roku i przedkłada go politycznej władzy

powiatowej.

5) Najdalej do końca lutego każdego roku spo

rządza zamkuięcie rachunków za rok ubiegły i

ogłasza, że wszystkim parafianom wolno je prze

glądać w kancelaryi parafi dnej przez dni 30 od

dnia ogłoszenia.

Parafianom wolao jeszcze w ciąga dni 14 po u

pływie tego terminu wnieść zarzuty do politycznej

władzy powiatowej. Ssoro ten termin miuie, prze

d łoży komitet zamknięcie rachunków politycznej

w ładzy powiatowej.

Organem wykonawczy’m komitetu parafialnego

jest jeiro przewodniczący.

§ 18. Jeżeli komitet uzna potrzebę użycia środ

ków wskazanych w §§ 1—3, porozumie się z miej

scowym zarządem majątku kościelnego. W razie

nieporozamienia lub gdyby żądanie przekraczało

zakres działania miejscowego zarządn, uda się ko

mit’t do właściwego ordynariatu.

W razie potrzeby zebrania faudnszów w drodze

konkurencyi, uda się komitet do politycznej wła

dzy powiatowej o przedsięwzięcie ro/prawy kon

kurencyjnej i przedłoży jej wykaz rozporządza!—

nych funduszów, oraz kosztorysy, a gdyby to ko;

niecznie było potrzeba, także plany.

§ 19. Polityczna władza powiatowa rozpisze roz

prawę konkurencyjną i zawezwie do niej odnośny

ordyuaryat i wszystkie do konkurencyi obowiąza

ne strony. Dowody doręczenia należy złożyć przy

^ )zpoczęcin rozprawy.

Przy rozprawie konkurencyjnej ma głos ordy

naryat i każda w moc fandacyi, umowy łub usta

wy do konknrencyi obowiązana strona, a miano

wicie: paroch lnb jego zastępca w funkcyach ko

ncielnycb, patron, w łaściciel obszaru d worskiego,

należący do parafii odnośnego obrządku, z każdej

gminy pełnomocnik wybrany bezwzględną większo

ścią głosów przez parafian opłacających w gminie

podatek bezpośredni. Patron i właściciel obszaru

dworskiego m ogą się zastąpić przez pełnomocnika.

Każdej z tych stron należy się głos bez względu

na to, czy w danym razie przyczynia się lub nie

przyczynia do pokrycia kosztów.

Do powzięcia uchwały potrzebna jest obecność

większej połowy uprawnionych do głosowania i

absolutna większość obecnych. W braku kompletu

należy rozprawę na koszt winnych odroczyć i na

tym drugim terminie bez względu na liczbę obe

cnych przeprowadzić.

§ 20. Przy rozprawie konkurencyjnej należy o

rzec o konieczności budowy, o planie i kosztory

sie, niemniej o ilości i sposobie opłat lnb presta

cyi przez konkurentów uiścić się mających i usta

nowić takowe według możności za zgodą intere

sowanych.

Jeżeli nagłość budowy jest nznaną, a datki kon

kurencyjne z powodu ustanowionego w § 10 o

graniczenia okażą się nie wystarczającemi, należy

przy rozprawie konkurencyjnej obmyśleć inne środ

ki na pokrycie potrzebnych wydatków .

§ 21. Polityczna władza powiatowa załatwia

rozprawę konkurencyjną i rozstrzyga zachodzące

zażalenia z pozostawieniem prawa odwołania się

do wyższych instancyi, poczem odstąpi akta ko

mitetowi parafialnemu celem przeprowadzenia bu

dowy. Komitet ma się pod każdym względem za

stósować ściśle do prawomocnych nchwał powzię

tych przy rozprawie konkurencyjnej.

§ 22. Najdalej we dwa miesiące po skończonej

budowie lub restauracyi, winien komitet parafialny

złożyć ra bnnek i ogłosić to za pośrednictwem

zwierzchności gminnych i obszarów dworskich w car

łej parafii z oznajmieniem, że rachunki przejrzane

być mogą w kancelaryi parafialnej przez dni 30,

licząc od dnia ogłoszenia i że w przeciągu 14 dni

po tym terminie wolno stronom interesowanym

wnieść swe zarzuty do politycznej władzy powia

towej.

Po upływie powyższego terminu przedłoży ko

mitet rachunki politycznej władzy powiatowej.

§ 23. Bliższe postanowienia co do sprawowania

czynności, niniejszą ustawą komitetowi parafialne

mu pornczonych, poda instrukcya, przez polityczną

w ładzę krajową wydać się mającą.

§ 24. Polityczna władza powiatowa dzierży kon

trole nad wszvstkiemi czynnościami komitetu pa

rafialnego, ściąga w drodze przymusowej należy*

tości niniejszą ustawą ustanowione, i ma prawo

w razie zaniedbania przez komitet obowiązków

zarządzić stósowne środki zaradcze.

§ 25. Polityczna władza powiatowa rozstrzyga

w zwykłym toku instancyi zażalenia od ^uchwał

komitetu parafialnego, wniesione w terminie 14

dni, i załatwia zarzuty przeciw rachunkom (§§.

17. 22’i

§ 26. Przez tę ustawę znosi się ustawę z dnia

16 sierpnia 1866 Nr 28 Dz. u. i rozp. kr.,

doty

czącą pokrycia kosztów stawiania i utrzymywania

budynków kościelnych i plebańskich w parafiach

wyznania katol ckiego, tudzież sprawiania przy

rządów i sprzętów kościelnych.

Komisya po obszemem umotywowaniu tego pro

jektu wnosi, aby sejm ustawę tę uchwalił, tudzież

aby uchwalił wezwać c. k. rząd, aby l) w myśl

istuiejący . h przepisów przeprowadził jak najry

chlej rozdział majątku ściśle kościelnego od ma

jątku bentficyalnego, 2) postarał się na właściwej

drodze o uregulowanie zarządn majątku ścisłe

Kościelnego.

Sprawy monarchii.

Wiener Ztg ogłasza w części urzędowej doku

ment, który ze w zględu, że blisko kraju naszego

dotyczy, powtarzamy w całej rozciągłości.

Traktat z 2 kwietnia 1884 r. między monar

chią Austro-węgierską a cesarstwem R osyjskum ,

w celu zaprowadzenia bezpośredniej korespon

dencyi.

Nr» r w Jf"" ’, WyohodBi «**»«role, wy)*w.«y nied(ieie . n,u

OddatalMNr*Cow,oileUpM*t*r«y, wKrtóow,epo10o., wel,wow,hino*pr,..»**, ,,,,,,,u,*,^ c

P»»n«m*»*ił wy »o *l;

Pooit§ W państwie A natryaotien,

**i?%

"" *T"*f^ł/

Nienwekietb

’’!"

f**

*11

? HiG^yij Augrlń, Belgii, M«w^u»ryi Turoyi

innyob puustw onłeźącyoh do *wty/ku poo%towe^o

HUth.

k ,,i,

ą Łłl

f?wiśJT’;

J SJ2LJS, ł "

.JJ" ’!SStJT",m^"”’T",V"»

lo Almtnutr.o,’i

S.^l^r^ET

pwntuwą^

/**Mfct «IM/ an im unyci* o « 0r*y m aje w«.

Hfl%iiii,tKwńw a*. ay**ny«w fl*e U ’g « »ie

1 of 4 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Pobieranie pliku

Pobieranie pliku

Usuwanie komentarza

Wyszukiwanie zaawansowane

Zgłaszanie błędu