Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 658 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

r 275.

Kraków, 29 Listopada - Sobota

Rok 1878.

CZAS

rr«BBB«ratf priyjaająi

V EBAKOWIl: Bi:-fo Adninktrae,l ,CZAJ9U* p w uliaj Kóżanej, w donn pod 1. 413 , K(iegainhr

By. 8 . A. Knytanowskiego w Kjnku głów n,a , Julitę»» WildU pr%j ulic, Grodikiej, handel Marjaiia

worekiego w kamienic, klipsie Jabłonowekiego i handel papierń Z. J . W,wiałkowakiego w Bynkn głó

w nym, tndaied w eiyitkie ursędy pocstowe aoetrfaekie.

O g le u e a l a (Ineeraty) wi(elkiego rodiaje

trm mnją lig u opłatą: aa raiejace wiertaa drobnego (petit) ta jednorazowe nmieeeoMnie 8 centów, «»

naetgpne po * cnt., orai aa opłatą naleiytośei itemplowej po JO cnt. od kaidorasowego ogłoeienia. W !—

płatawbakowi«. Preaaaaerstci9|lMMala

^ iłi w* LWOW!A w Ajenc,i ,CZASU*

e. JjU»ni Piątiwwfłi, pra, place Katedralnej pod 1. II . W V/u-JMl! p. A . Oppdih, Woliieile 83 i w Pra

t o Perdlnandł-StratM Nr. 18 . Na PRAJN(’TĘ i ANGLJOj w Par,,«« Wny pułkownik Win«. H a t,h o tu J *

faeboarg Poiaeoniere Nr. U .

Zaś t,lko Ogłoeeenia: w Wiednie Waufiiehgaei« Nr. 10, w H«*

larga, rrankfereie n. 1L,Berlinie, Lipek«, Baa,iei (giwajear,a)iWroeławie pp.5«mnM»

I Pi?ler - w Wiednia t. IM, Weileeiłe Nr 3,i U. Uhm , SeSeatitt« 2.

w Berlinie, Hamburga, Me

naahkja i Norymberdze p. S*Mf Uh* - w frankfrreSe nad Menem p. (i. L . M

rt 0*np,

? OGŁOSZENIE PRZEDPŁATY.

na miesiąc Grudzień złr. 2 c. —

2 pr^pałką pocztową w Państwie

Au|Stackiem

na miesiąc Gru

*::

złr.2c.25

od Igo Grudnia do końca Marca

«8,,___

Kraków 38 listopada.

Określiliśmy przed parą dniami stanowisko

polityczne sejmu galicyjskiego, które lubo w

jcdaej z najważniejszych atrybucyj naruszone,

zresztą niezmieniło się w aiczem , i zmienio*

nem ani uszczuplonembyć niemoże bez no

wych wyłomów w konstytucyi.

Ustawodawcze zadanie tegorocznej sesyi, są

dząc już z pierwszych posiedzeń, przedstawia

mnogość materyału.

Wprawdzie Namiestnik

zapowiedział przedłożenia tylko drugorzędne

go znaczenia, odnoszące się bądź do kwestyj

lokalnych, bądź też do spraw bieżących, co

rocznie załatwianych, jak sprawa funduszu in

demnizacyjnego itp. Mimo tego mamy powo

dy mniemać, że na tem inicyatywa rządu nie

ograniczy się, i że wyjątkowy stosunek nasze

go kraju, mającego w Badzie Korony swego

zastępcę, objawi się uwzględnieniem przez rząd

reform oddawna oczekiwanych.

Wydział krajowy wystąpił również z sze

regiem sprawozdań; Izba też od razu wybra

ła sześć komisyj specyalnych, co świadczy o

postępie w czynnościach przygotowawczych,

które dawniej wiele drogiego czasu pochła

niały.

Możnaby już spisać obszerne dzieło obej

mujące wnioski, prace komisyi, rozprawy Izby

i sprawozdania Wydziału krajowego lub po

wołanych przez niego specyalnych poza sej

mowych komisyj w przedmiotach kardynal

nych, a dotąd niezałatwionych. Do dzieła po

dobnego, którego pierwszy tom nosiłby tytuł:

,,Ustawa gminna11, drugi: ,,Prawo propina*

cyjne1*, ,,Reforma hipotecznaitp.,

dziennik

nasz m ógłby dostarczyć szerokich komenta

rzy. Niechcąc się powoływać na dawno już

wypowiedziane zasady i poglądy w tych ży

wotnych sprawach krajowych, ograniczymy się

obecnie na życzeniu, aby sejm 1873 r. nie

dodał jednego więcej tomu do tych history

czno-prawniczych studyów, ale natomiast, aby

zapisał choćby tylko jeden rozdział w dzien

niku ustaw krajowyeh.

Chwalebny przykład dał przeszłoroczny

sejm, załatwiając jednę tylko, ale tak ważną

reformę jak ustawa szkolna. Mnogość uzbie

ranego już materyału z poprzednich sprawo

zdań i projektów, niektóre z tych spraw mia

sto uprościć i wyjaśnić, raczej zawikłała, jak

np. ustawicznie odkładaną sprawę propinacyj

ną , o której zarówno co do ząsady, jak i co

do procederu wykupu jeszcze całkiem sprze

czne panują zdania.

Równie ważna pod względem ekonomi

cznym, jak społeczno-moralnym ustawa o hi

potece włościańskiej nie natratia na takie

sprzeczności. Wykończenie odnośnego wniosku

ułatwia przeprowadzenie tej reformy, a tylko

uDocznym pobudkom "przypisać należy, że nie

przedstawiono pomienionej ustawy hipotecznej

do sankcyi cesarskiej przed dwoma laty, a

nie ponowiono jej z m ałą zmianą na prze

szłoroćznym sejmie. Zbyteczna wykazywać wa

żność i nagłość tej ustawy, mającej zapewnić

prawo własności ziemskiej, dać mu silną i je

dnolitą dla wszystkich podstawę, dostępną dla

kredytu tabularnego, który jest dziś tem ko

nieczniejszym, iż kredyt osobisty zupełnie r u

nął. Wolność parcelacyi czyni ustawę hipote

czną niezbędną i naglącą, bo tak całość kom

pleksów tabularnych większej własności nie da

je już pewnej ewidencyi dla kredytu lub na

bywców, jak mniejsza własność nie ma dotąd

żadnej podstawy dla uruchomienia ziemi lub

obciążenia jej.

Ustawa o policyi leśnej i polowej z podo

bnych względów okazuje się naglącą, bo tu

taj także chodzi o zabezpieczenie własności,

pozbawionej opieki i straży,

Wiadomo, że w programie naszego dzien

nika stoją wpierw ważniejsze zasadnicze kwe

stye, jak reform a ustawy gminnej, wyjście z

dualizmu autonomiczno-biórokratycznego, zgo

ła organizacya administracyjna i społeczna

zarazem, a następnie wykup prawa propina

nacyjnego. Ograniczamy się jednak na poru

szeniu tych spraw przedewszystkiem, które wię

cej dojrzały, mniej sprzecznych wywołują zdań

i nie krzyżują się z granicami kompetencyi

ustawodawczej sejm u, a kompetencyi wyko

nawczej organów autonomicznych.

KORESPONDENCYA ,,CZASU!*

Ł w ó w 27 listopada.

2gie Posiedzenie sejmowe.

W,dopełnieniu wczorajszego sprawozdania, dono

szę naprzód, iż wczoraj wybrani byli rewidentami

sprawozdań stenograficznych pp. Podle wski, Au

gust br. Łoś i X. Krzyżanowski.

Do komisyi dla wypracowania adresu wybrano

wczoraj pp. Kowalskiego, Kraińskiego i

Sawczyńkiego. Dziś zaś dopełniono tę komi

syę wyborem pp. Paszkowskiego i Czajko

wskiego. Jutro komisya ta ma przedłożyć swój

wniosek.

Po odczytaniu i przyjęciu protokółu ostatniego

posiedzenia, udzielono p. m inistrowi Ziemiał

kowskiemu dwutygodniowy urlop, poczem m ar

szałek zawiadom ił, iż udzielił ośmiodniowe urlopy

pp. Ludwikowi hr. Wodzickiemu, Wesoło

wskiemu i Bogdanowiczowi.

Na porządku dziennym dzisiejszego posiedzenia

jest pierwszy odczyt wszystkich przedłożeń W y

działu krajowego. Odes’ - o -je do rozmaitych na

dzisiejszem posiedzeniu wybranych komisyj.

I tak, wybrano dzisiaj następujące komisye:

1) Komisyę administracyjną z członków, w któ

rej skład weszli pp. Paszkowski, Kraiński,

Koziebrodzki, Hoszard, Kocyłowski,

Kuczkowski, Zawadowski;

2) Komisyę dla spraw tyczących się urządzenia

gminy. W skład jej weszli pp. Baum, Duna

jewski, Fortuna, Grocholski, Krzeczu

nowicz, SkWarczyński, Smarzewski, Tur

czyński, Gniewosz;

3) Komisyę p-opinacyiną, w której skład wybra

ni pp. Horodyski, Kamiński, Madejski,

Szumańczowski, Torosiewicz, Wodzicki

Henryk i Wężyk;

4) Komisyę budżetową, do której wybrani pp.

ks. Czartoryski, X. Kaczała, Kamiński,

Kaszewko, Potocki, Skrzyński, Weigel,

Weisman, Wodzicki Henryk, Wodzicki Lu

dwik, Zyblikiewicz.

5) Komisyę drogową, do której wybrani pp.

Agopsowicz, Badeni, Chrapek, Głogo

wski, Hoppen, Jaworski Apolinary, Kirch

majer. Michalski, Polanowski;

6) Komisyę prawniczą, do której wybrani pp.

Czajkowski, Fruchtmann, Jasiński Józef,

Kabat, Kowalski, Rylski, Rydzowski,

Spławiński, Wesołowski.

7) Komisyę petycyjną, do której wybrani pp.

Czajkowski, Dzwonkowski, Firlej, Gole

jewski, Jasiński Aleksander, Łoś August,

Ozarkiewicz, Piliński, Piotrowski, Ser

watowski, Słonecki, Szczepański, Sze

melowski.

Z przedłożeń wydziału krajowego odesłano

do komisyi gminnej: Sprawozdanie o utworze

niu okręgów gminnych, o reformie ustawy gmin

nej, o obszarach dworskich ioreprezeu*

tacyi powiatowej;

do komisyi propinacyjnej: sprawozdanie w spra

wie wykupna propinacyi;

do komisyi administrac;yjnej: Sprawozdanie o

sprawie utworzenia biura statystycznego przy

Wydziale krajowym; w sprawio zniesienia wolnego

okręgu brodzkiego; w sprawie zniesienia zaka

zu przyjmowania żydów do lwowskiego szpita

la powszechnego; w sprawie oddania krakowskie

go szpitala powszechnego tamecznej reprezentacyi

m iejskiej;

do kom isyi budżetowej sprawozdania o budże

cie funduszów krajowych na rok 1874, tudzież

zamknięcie rachunków tychże za r. 1872; sprawo

zdanie o czynności Wydziału krajowego za czas

od 1 sierpnia 1872 do ostatniego lipca 1873.

O uregulowaniu etatu i płac urzędników W y

działu krajowego, o wniosku względem przyznania

Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia w Krakowie

4750 złr.;

do komisyi drogowej sprawozdanie w przed

miocie zmiany ustawy drogowej;

do komisyi prawniczej sprawozdanie w sprawie

ustanowienia nowych trybunałów lej in6tarcyi

i stosownego zaokrąglenia okręgów dziś istnieją

cych Trybunałów lej instancyi.

Dalej postanowiono nieprzydzielać żadnej kom i

syi wniosków wydziału krajowego w Bprawie pod

niesienia rocznego datku dla sierót po ś. p. Janie

Bojarskim i zaopatrzenia pozostałych po Ju

lianie Szczęsnowiczu dzieci, tudzież sprawo

zdanie względem zaprowadzenia wyrobu soli by

dlęcej — a wreszcie sprawozdanie o wniosku do

zmiany § 1 ustawy o radach szpitalnych. Te wnio

ski Wydział krajowy przedłoży sejmowi wprost w

drugim odczycie.

Na dzisiejszem posiedzeniu komisya przedłożyła

już adres do Najj. Pana. Opiewa on jak na

stępuje :

«Najjaśniejszy Panie, Najmiłościwszy Cesarzu i

Królu!

Dwudziestopięcioletnia rocznica wstąpienia W a

szej Cesarskiej i Królewskiej Mości na tron przod

ków, wzbudza u wszystkich ludów, berłu Twemu

podległych radcśne uczucia, jhkicb także wyraz

zgromadzony Sejm królestwa Galicyi i Lcd meryi

z W ielkiem Księstwem Krakowskiem w imieniu

kraju tego składa u Btóp Waszej Cesarskiej i Kró

lewskiej Mcści.

Znakomity ten okres czasu mieścił w sobie cięż

kie przejścia, ale także i wielkie dowody błogosła

wieństwa bożego. W ierne ludy w Austryi złączo

ne widzą w Waszej Cesarskiej i Królewskiej Mo

ści Tego, który je do nowego życia powołał, a

sprawiedliwością i miłością ogarnia wszystkich swo

ich poddanych.

Pomni wielokrotnie doznanych od Ciebie Najj.

Panie dobrodziejstw, w dniu tak wielkiego znacze

nia błagamy Boga, aby na Waszą Ces. i Król.

Mość w najdłuższą przyszłość i najobficiej zlewał

łaski Swoje dla dobra i potęgi Monarchii, dla u

świetnienia panowania Twego, dla szczęścia ludów

Twoich i w nagrodę wzniosłych cnót Waszej Ces.

i Król. Mości i Najjaśniejszego Demu Twego."

Adres ten uchwalił Sejm jednogłośnie, jak to

ka. Marszałek skonstatował.

Przyszłe posiedzenie jutro o godz. l!ej rano.

Na porządku dziennym jest pierwszy odczyt spra

wozdania Wydziału krajowego o ustawie dodatko

wej do ordynacyi sejmowej i ustaw zezwalają

cych 101 gminom na pobór wyższych dodatków do

podatków — następnie drugi odczyt przedłożeń

Wydziałowych, które polecono Wydziałowi przed

łożyć wprost do drogiego odczytu.

Wiedeń 27 listopada.

Oświadczenie Młodo - Czechów, iż poddali się

wprawdzie uchwale większości, aby nie brać udzia

łu w pracach aejmu czeskiego, lecz — niezgadza

jąc się z tą uchwałą — składają mandaty, jest nie

wątpliwie silnym ciosem, zadanym nieszczęśliwej

polityce oporu biernego, który do znanych dopro

wadził owoców. Długo już ostać się nie może po

lityka abstencyi Czechów, bo z tego gmachu sztu

cznego opada kamień po kamieniu. Frakcya hr. Ho

henwarta rozpoczęła akcyę, za nią poszli Morawia

nie, a Młodo Czesi krokiem powyżej wspomnionym

dowiedli, iż nie myślą dłużej znosić dyktatury kil

ku przywódzców staroczeskich. Morawianie w wy

bora; h sejmowych stracili kilka mandatów, nie dla

tego, iż pozycyą ich słabnie a siły stronnictwa

siernokoDstyturyjnego w zras tają, lecz ponieważ

ludność słowiańska znużona ciągłemi wybora

mi i to bezskutecznemi, zmuszona przystąpić do

urny wyborczej parę razy w roku , powoli traci

cierpliwość, i albo usuwa się od wyborów, albo

też daje głos takim kandydatom, po których spo

dziewa się, iż pełnić będą obowiązek poselski;

ruchliwe stronnictwo wiernokonatytucyjne korzysta

zazwyczaj z tego znużenia wyborców słowiańskich,

tak, iż dziwić się nie można, jeśli w niejednym o

kręgu wyborczym, zwłaszcza przy ludności miesza

nej, odnosi zwycięstwo nad deklarantami.

W bieżącym tygodniu Czesi przekonać się m o

gli, iż udział w pracy parlamentarnej nieraz na

wet dla mniejszości nie jest bezowocnym. W pra

wdzie uchwalenie poprawki p. Mendelsburga nie

rozstrzyga kwestyi żadnej prawno-politycznej, ale

ważnem jest pod względem gospodarstwa, a nigdy

uie byłaby zapadła taka uchwałs, gdyby nie było

w Izbie Polaków i frakcyj hr. Hohenwarta. Słu

sznie pswien dziennik porównał deklarantów czes

kich z emigrantami, co po kilkoletniej nieobecno

ści w kraju nie znają jego stosunków i dziwią

się, że kraj rad ich słuchać nie chce i nie może.

Od lat tylu oczekują ratunku — a coraz słabsze

są nadzieje zwycięztwa. Prawda, że nieprzyjem nie

wejść do Rady państwa, będąc w takiej m niejszo

ści, skoro się Die weszło do Izby, gdy świtała na

dzieja większości, lccz im później U m gorsze

będą szanse.

Yollcsfreund, nie broniący wpra

wdzie federalizmu, lecz jako organ kardynała Itau

schera stojący od niejakiego czasu w silnej opozycyi

przeciw prądowi antykościelnemu, błaga Czechów,

aby weszli do Rady państwa dla ratunku idei kon

serw atywnej.

Podług zgodnych doniesień z Pesztu baron Sen

nyey nie ma nadziei, ani też pragnie w tej chwili

dojść do Rteru. W ładzę obejmie tam prawdopo

dobnie gabinet prowizoryczny z obozu I)eaka. B a

ron Sennyey bawi w W’iedniu, gdzie podobno kon

ferował z kilkom a osobistościami politycznemi. Za

pewniają nas, że p. Sennyey żywi przekonanie, że

dojdzie do władzy, lecz jeszcze nie teraz.

Dzienniki wiedeńskie, pragnące ocalić plac gieł

dowy, błagAją komisyę tiuansową w Izbie wyższej,

aby przywróciła odrzucony w Izbio niższej ustęp

3ei artykułu III ustawy o pożyczce rządowej.

Giełda bowiem od chwili przyjęcia owej poprawki

straciła wszelką nadzieję powrotu lepszych czasów.

Akcye Vereinsbanku m ają kura 11 lub 12, Oester

reichischc Allg. Bank 25, przed Krachem stały

po 300.

JPewBt 25 listopada.

(W .) Nie sposób jest prawie dziś o czemkol*

wiek innem pisać z Węgier jak o obecnem prze

sileniu, tak głęboko ouo przejęło umysły i wstrzą

snęło wszystkiemu stosunkami politycznemi. Poda

nie się do dymisyi ministra finansów i ministra

Częśó literaoko-artystyczna.

MORDERSTWO POLITYCZNE

*f»poiiii.

(Ciąg dalszy).

Kanasawa jest to śliczna wioseczka w uroczem

położeniu nad brzegiem morza; liczne zaś świątynie

Kamakury otoczone parkiem bardzo starannie utrzy

mywanym, godne są widzenia. W ielki gościniec wio

dący do głównej bramy, prowadzony pod eznnr

nadzwyczajnie jest szeroki, i obsadzony pyszne

mi drzewami, tworzącemi trzy równoległe aleje; środ

kowa ma charakter drogi świętej, zazwyczaj nikt

nią niejeździ, służy bowiem do uroczystych proce

syj, ciągnących do świątyni boga wojny; piękna ta

aleja długą jest na półćwierci mili. Na przeciwnym

końcu od parku dzieli się ona na trzy drogi; mię

dzy tem i wąska ścieżka biegnąca wdłuż alei głó

wnej prowadzi przez niewielki lasek do morza.

W lasku tym gęsto zarosłym łatwo się ukryć. Dwie

inne ścieżki rozchodzą się w prawo i lewo wielkiej

alei i prowadzą, jedna — do mieszkań chłopskich,

druga do kolosalnego posągu Dajbut o którym wy

żej Bię rzekło. Zwykle tę ostatnią drogę obierają

jeźdźcy jadący z Kamakury do Dajbut, przechodzi

ona po uprawnej płaszczyźnie zamieszkałej przez

kilku fermierów, których domki tu i owdzie poroz

rzucane po polach. Na płaszczyźnie tej nie ma

drzew, i z daleka można widzieć przejeżdżających.

W kącie, jaki tworzy wielka aleja Kamakury ze

ścieżką wiodą ą do Dajbut, stoi stare drzewo z bar

dzo rozłożystemi gałęźmi. Pod tym drzewem jest

drewniana ławeczka. Lsiadłszy tam łatwo można

widzieć co się dzieje w alei idącej do świątyni Ka

m akury, również i ua ścieżkąch prowadzących do

morza, jak i do mieszkań fermierów; nareszcie

można okiem objąć całą płaszczyznę^ Dajbutu a

przytem schowawszy się za pień ukryć się przed

oczyma przejeżdżających. Kto jedzie z Kamakury

do Dajbut ma tę ławkę o dwa kroki po prawej rę

ce, a po lewej, tuż naprzeciw stoi nędzna buda,

gdzie zwykle zatrzymują się podróżni, aby wypić

filiżankę herbaty. Nakoniec w miejsca tych czterech

dróg rozstajnych znajduje się studnia dostarczająca

wody pobliż3zym mieszkańcom.

II.

W zimie r. 1863 bawiąc w Jokohamie, zrobiłem

był w domu naszego wspólnego przyjaciela, znajo

mość z komendantem p. Boldwin. Zdarzenia które

mam opowiedzieć a które zaszły w kilka tygodni

później, w yryły fizyonomię jego mocno w mej pa

mięci. Komendant był wysokiego wzrostu, silnie

zbudowany, przystojny mężczyzna ; czoło jego wy

sokie, spojrzenie otwarte, w ustach wyraz odwagi

i stanowczości. Postać ta odrazu wzbudzała sym

patyę i zaufanie; czułeś, że masz do czynienia

z człowiekiem dobrym, uczciwym i odważnym. Mógł

mieć około lat trzydziestu pięciu. Dźwięk jego gło

su bardzo był przyjemny dla ucha; wychodził on

z głębi piersi i znamionował zdrowie fizyczne i mo

ralne. Baldwin tylko co przybył do Japonii, i bar

dzo praguął poznać i kraj i jego mieszkańców; ja

koż zadawał mi pod tym względem mnóstwo pytań,

na które starałem się jak najlepiej odpowiedzieć.

Szczególniej wywiadywał się o najciekawsze m iej

sca w okolicy, które pragnął zwiedzić, a przy po

żegnaniu daliśmy sobie słowo, że się lada dzień

wybierzemy razem na jaką dłuższą wycieczkę.

Około tego czasu zrobiłem był znajomość z to

warzyszem komendanta, młodym porucznikiem

Bird. Było to w klubie. Bird niemógł mieć więcej

nad lat dwadzieścia, słuszny, wysmukły, bladej ce

ry, blondyn, zrobił mi wrażenie istoty smutnej lub

chorowitej. W jednym on czasie przybył do Japonu

co i komendant Baldwin.

W e dwa tygodnie później, miałem u siebie li

czne towarzystwo na obiedzie. Czas był brzydki,

więc siedzieliśmy w salonie dó późna w noc roz

m awiając i paląc cygara. W toku rozmowy dowie

działem się, że dwaj osobiści moi przyjaciele to

jest Albert Bonnay świeżo przybyły z Paryża, a

mieszkający w moim domu, oraz Karol Wirgman

rysownik illustrowanego Dziennika Londyńskifgo,

obydwa widziani byli dziś rano w Kamakurze. Przed

parą dniami wyjechali oni z Jokohamy dla robie

nia ,,studyów obyczajowych i krajobrazowych," jak

się wyrażał Wirgman. Wiedziałem ja co znaczy ten

brzmiący frazes; studiami naszego artysty było to

żeby zasiąść w jakiej czajczarni, do kompanii

z pierwszym lepszym Japończykiem; sprowadzić śpie

waczki i tancerki, i przez cały dzień i noc pić i

jeść, śpiewać i śmiać się, i wzbudzać podziw k ra

jowców niewyczerpanemi konceptami, jak również

i znajomością języka japońskiego, i wszystkich na

rodowych zwyczajów. N ikt w całej okolicy niebył

lepiej znany, osobliwie po czajczarniach jak Wirg

man i nikt niemiał większej popularności od tego

ekokizana (pana malarza) jak go nazywano. On też

może jeden ze wszystkich cudzoziemców nigdy nie

aosił przy sobie broni, i zawsze mówił: «Jeżeli ci

wszyscy, których zamordowano byli uzbrojeni; wolę

ia ufać moim nogom, gdyby chciano mię zabić; ale

o tem nikt niemyśli, tak wszyscy mię tu znają."

Wahałbym się też nieco, gdyby mi przyszło po

lecić komendantowi Baldwinowi naszego artystę

na ciceroua; atoli wiedziałem że w tej wycieczce

jaką przedsiębrał z towarzyszami, będzie mu naj

lepszym przewodnikiem i obrońcą Felice Beato,

artysta grecki któremu zawdzięczamy najpiękniej

sze fotografie z Japonii, a który, jako niezmordo

wany fotograf, znał wszystkie kąty i wiedział jak

można najwygodniej i najbezpieczniej podróżować

wewnątrz kraju. Jakoż znpełnie nie lękałem się o

moich przyjaciół, mając to przekonanie, że ich nic

złego nie spotka w tej drodze.

Po północy rozeszli się moi goście, położyłem

się do łóżka, a ledwo usnąłem pierwszym snem,

kiedy słyszę jak ktoś otwiera drzwi do mego po

koju. Zerwałem się, i widzę przed sobą przera

żoną fizyonomię mego lokaja japończyka, starego

Tekę. Myślałem z razu że się gdzio pali w są

siedztwie, co tam się często zdarzało; ale na mo

je zapytanie, dlaczego mię obudził? odpowiedział,

że oficerowie od gubernatora chcą ze mną mówić;

albowiem kogoś z naszych zamordowano. W inie

nem tu dodać, że sprawując wtedy urząd konsu

larny w Jokohamie, zostawałem w bezpośredniej

styczności z gubernatorem .

Kazałem Tekemu wp.uścić oficerów: przede*

drzwiami pozrzucali oni drewniane trzewiki, poga

sili papierowe latarnie z któremi przyszli, ogromne

szablice poskładali w kącie, i zaczęli rozmowę o

pogodzie, o zdrowiu, o przyjemności oglądania

mojej osoby, i tym podobnych komunałach. Znie

cierpliwiła mię ta przedmowa, i wręcz oświadczy

łem im aby przystąpili do rzeczy. Owóż dowie

działem się od nich, że właśnie doia tego między

czwartą a piątą godziną poobiednią zam ordowano

dwóch cudzoziemców na wielkim gościńcu wiodą

cym z Kamakury do Dajbut. Gubernator tylko co

otrzym ał tę wiadomość, i zaraz pospiesza udzielić

ją reprezentantom i konsulom państw obcych.

Niewiadomo jednak kto są ci zamordowani, gdyż

tylko znaleziono dwa trupy.

Ubrałem się natychmiast, i poprzedzony przez

służącego z latarnią, pospieszyłem do gubernatora.

Choć to była trzecia po północy, ale wszystkich

zastałem na nogach i zaraz wprowadzono mię do

sali audyencyonalnej. Od gubernatora nie dowie

działem się wiele; tyle tylko mi powiedział, że

złapano dwa osiodłane konie które pewnie nale

żały do zabitych, następnie że ofiary te me na

leżą do klasy m ajtków gdyż mają gentlemenskie

suknie. Gubernator czy nie wiedział więcej, czy

nie chciał powiedzieć, lecz dopiero po długim

targu, przyrzekł mi dać eskortę ze czterech ofice

rów japońskich aby mi towarzyszyli do Kamakury,

dokąd postanowiłem natychmiast udać się, i prze

konać się o istocie czynu.

Wróciwszy do domu, zastałem już osiodłanego

konia, mój betto pół nagi, mimo zimnej pory, cze

kał z lata!rnią w ręku, a za pasem m iał sztylet.

W pokoju czekały już na mnie przygotowano su

knie do drogi, spicrut z ciężką ołowianą gałką

i rewolwer. Zaledwo ubrałem się, Teke podał mi

szklankę grzanego wina, noc bowiem była chło

dna, a poczciwy sługa wiedział że przed wscho

dem słońca nie stanę w Kamakurze. Wyszedłszy

na dziedziniec, zetknąłem się z panem Brandtem,

który podobnie jak ja otrzymał wiadomość o tem

morderstwie, i jak ja bardzo był niespokojny o

życie Wirgmana i Bonnaya. Widząc jak wsiada

łem na koń, oświadczył się z chęcią towarzysze

nia mi.

«Napędzaj tymczasem eskortę aby się

zbierała — rzekł do mnie, a ja będę zaraz go

tów."

—

W rzeczy samej eskorta nie wybrała się

jeszcze, i musiałem stracić kilkanaście m inut za

nim się wyguzdrali. P . Brandt zjaw ił się na koniec

przy stajniach japońskich, i zaraz bez straty cza

su kopnęliśmy z kopyta, ale zaledwo minęliśmy

moBt na kanale, kiedy nasza eskorta jnż została

się w tyle. Poczekawszy chwilkę, mówimy tym ofi

cerom dodanym nam do pomocy, żeby nie żało

wali koni, i jechali równo z nami; atoli o kilka

set kroków dalej znowu gdzieś się podzieli. W je

żdżaliśmy właśnie na tę wielką płaszczyznę jaka

ciągnie się cd Jokohamy aż do wzgórzów Kana

sawy. Za nami wschodził księżyc, i niebo rozja

śniło się. —

«Nie turbujmy się już o tych nę

dznych tchórzów — rzekł Brandt. Boją się, i zmar

nują nam całą noc, jeżeli chcemy na nich czekać,

zresztą nicby nam nie pomogli w razie jakiego

napadu; najlepiej będzie zaufać samym sobie. Zna

my drogę — niech tylko twój betto idzie przed

końmi, bo tu w wąwozach zrobi się ciemno, a że

droga popsute, niech świeci latarnią."

Zaraz przy

wołałem mego betto który należał do najlepszych

laufrów w Jokohamie, i nieraz mi dał dowody

swojej wytrwałości i energii.

—

Idź przed końmi — rzekłem do niego

i prowadź nas; dostaniesz za to dobre poczesne.

Betto ścisnął się pasem, m usnął się dłońmi

po gołych nogach i w skokach puścił się przed na

mi, ostrzegając w miejscach niebezpiecznych konie

okrzykiem : abonaj! abonaj! (baczność! baczność!)

Tak pędziliśmy aż do podnóża wzgórzów Kana

sawy. Tu już zrobiło się ciemno, a droga była

w najgorszym stanie. Pozsiadaliśmy z koni, (żeby

im dać wysapać się, a potem szliśmy piechotą.

W koło nas panowało głuche milczenie. Brandt

nic nie mówił, a ja podobnież nie miałem chęci

do mówienia; myśli nasze krążyły po alei Karna*

rury i męczyły się odgadywaniem, kogo z naszych

znajomych spotkało to nieazczęście.

Po drugiej stronie góry spotkaliśmy samotnego

przechodnia. Betto zaświecił mu latarnią w oczy.

Był to chłop tak przestraszony, że ledwo mógł

wybełkotać odpowiedź, jako nic nie słyszał o ża

dnem morderstwie, i te idzie po nocy, aby wcze

śnie stanąć w mieście.

Na równinie znowu dosiedliśmy koni i pędząc

wyciągniętym kłusem, przelecieliśmy Kanasawę,

gazie wszystko jeszcze spało ; a około piątej wdzie

raliśmy się na wzgórza Kamakury. Tu sfolgowa

iśmy koniom i znowu dostawszy się na równinę,

iłusowaliśmy jak wprzódy.

Gwiazdy już bladły, szary świt roztaczał się od

brzegów widokręgu. Przed nami rysowała się

smukła wieża pagody Kamakury. W kilka minut

)yliśmy w mieście. Czajczarnia będąca na wstę

pie do alei, pomimo tak wczesnej godziny była

już otwartą. Na ławkach przed nią siedziało kilku

bettów z pogaszonemi latarniami mającemi her

by rządowe. W oknach stali oficerowie , których

widywałem nieraz u gubernatora Jokohamy. Po

znałem między nimi tłómacza Sinagawę. Gdym

go pytał, gdzie są zamordowani? odpowiedział, że

na końcu w ielkiej alei, blisko studni, na skręcie

drogi do Dajbutu, atoli nazwiska zamordowanych

niewiadome mu.

Cwałem pędziliśmy przez aleję, lecz nim doje

chaliśmy do końca, mimowolnie obydwaj stanęli

śmy jak wryci. O kilka kroków czekało nas coś

Dieznanego, coś okropnego. Strach nas ziął przed

tem, co mieliśmy ujrzyć własnemi oczyma. Zsiadł

szy z kon i, rzuciliśmy cugle obok nas Btojącemu

betto.

O dziesięć może kroków leżały dwa ciała, jedno

przy drugiem,

zakryte kawałkiem

słomianej

rogoży, którą podniósłszy za jeden róg, ujrzałem

dwa trupy okropnie pokaleczone. W yobraźnia tak

wzięła nademną górę, że przez jakiś czas byłem

pewny, że mam przed sobą zwłoki Wirgmana i

Bonnaya. Tymczasem nie byli to oni.

Czy wiesz, kto to jest? -

spytałem po ci

chu Brandta.

—

Nie wiem -

odpowiedział tymże tonem.

Betto chciał się przybliżyć, aby lepiej rozpo

znać fizyonomię, ale konie tak się przestraszyły,

że musiał odprowadzić je na bok.

(Oiąg dalszy nastąpi)

Cim

4si»n a i * (wrjąwuy niod.iel. i doi« 4wiątt«n«}.

P«J«ajnc*j w Krakowi« kowtuj« 10 oantów.

PriSBBiriti wynosii

ml!wewi«iWwKI?S\ćzisu- r00mi9Xłr—

t«.—

rmmmtą w psń.twi« a natryaokiem

"s!’_

’a"

.8.86

do całych Niemiec

,?*_

,It»-1

ł_

d° Francyi i Anglii

fra nk*8«

’

W.I .’gr.16

do Belgu, Włoch i Sawajcaryi

ńank 10

lii*,^»a?Ć"*W I««** doAdl

tow,n. ni, ulegająfr^kSw^ -

i^owaSK.

M9tL* 9lam m

1 of 4 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Завантажити файл

Завантажити файл

Видалення коментаря

Розширений пошук

Повідомити про помилку