Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 684 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

Kraków, Sobota 2 Kwietnia 1904.

Rocznik LY1I.

CZAS

(Wydanie poranne).

^OJNA ROSYJSKO-JAPOŃSKA.

Załoga ,,Warjaga".

Petersburg:. Rosyjska ajencya telegraficzna

donosi z Odessy z wczoraj: O godzinie 1 minut

30 popołudniu zapowiedziały salwy moździerzowe

zbliżanie się okrętu ,,Malaga" z bohaterami krą

żownika ,,W arjag".

Natychmiast flotyla, złożona,

z parowców, yachtów i mniejszych okrętów wraz

z muzyką wyruszyła naprzeciw. Komendant por-t

ta rozdzielił między załogę nW arjaga" ordery i!

odznaczenia. Wychowankowie tutejszych zakła-j

dów wojskowych tworzyli na ulicach szpaiery. I

Odessa. (B. kor.). ,,Malaga" z załogą ,,W ar

jaga" przybiła do brzegu o godzinie 4 popołu

dniu. Pierwszy wysiadł na ląd zastępca komen-j

danta ,,Warj,aga" Stepanow. Duchowieństwo po

błogosławiło przybyłych, poczem dowódca garni

zonu odeskiego jenerał bar. Kaulbars powitał ich

przemową i uściskał Stepanowa i innych ofice

rów. Następnie w uroczystym pochodzie ruszono

do miasta. Cała załoga nW arjaga" wygląda do

brze po należytym odpoczynku w drodze. Tylko

jeden kadet okrętowy knlał nieco idąc. Ciężej

ranni zostali umieszczeni w szpitalach portów

azyatyckich.

Finanse Japonii.

Tokio. (B. kor.) . Wczoraj ogłoszono tu za

prowadzenie monopolu fabrykacyi tytoniu z dniem

1 lipca.

Potyczka pod Czengczu.

O potyczce pod Czengczu podają dzienniki a n

gielskie następujące wiadomości ze źródła japoń

skiego: Kawalerya i piechota japońska zaatako

wały Rosyan w pobliżu bramy południowej mia

sta. Pokonani cofnęli się ku Widżu, poczem woj

ska japońskie obsadziły miasto. Z piechoty nie

zginął nikt, z pułku jazdy padł porucznik Kam.

i czterech żołnierzy. Po bitwie znaleziono na polu

walki dwóch Rosyan, oprócz tego miało się znaj

dować w mieście siedmin czy ośmiu poległych.

Podczas bitwy widziano, jak żołnierze rosyjscy

z wielką zręcznością i poświęceniem uwuzili ran

nycb, wsadzając ich na konie i do ambulansów.

Widziano też, że dwóch z unoszonych rannych

było oficerami.

W Seulu wiadomość o potyczce nie była nie

spodzianką, i od 24 marca codziennie oczekiwali

sztabowcy tamtejsi doniesień o starcia.

Zre

sztą o operacyach wojennych w północnej Korei

nie można nic pewnego wiedzieć w Seulu, gdzie

zgromadzeni są dotychczas wszyscy prawie ko

respondenci wojenni. Na północ nie puszczają żad

nego. Toteż dzienniki angielskie podają tylko

- " ,domości o tem, co się dzieje w innych punk

b Korei, a i te są niedokładne, jako przemy *

e różnymi sposobami do portów chiu kich.

Z pogranicza wojennego

ślowoje Wremia otrzymała z Czity, miasta nad

urena, położonego w połowie drogi od Bajkału

granicy mandżurskiej, następujący opis przy

owań rosyjskich w Syberyi: nW każdym kro

czuć, że jesteśmy blizko pola wojny. Ul ce są

zmiernie ożywione. Gdym wracał z wyprawy

ńskiej, zatrzymałem się na 40 dni w Gzicie i

,,.działem tylko psy na tych ulicach, które dziś

przepełnione są żołnierzami wszystkich rodzajów

broni. Kawalerzyści i artylerzyści dosiadają ma

leńkich koni tutejszego cbown. W szystkie władze

wojskowe są przeciążone pracą W ojska natycb

miast po przybycia otrzymują kwatery n mie

szkańców; zajazdy są najzupełniej zajęte. Cu

dziennie przybywają wielkiemi grupami oficero

wie gw ardyi i innych europejskich korpusów,

przeznaczeni do wojska walczącego. Ceny mie

szkań i wiktu są olbrzymio wysokie. Miasto ma

zapasa co najwyżej na cztery miesiące i podno

sza się jnż głosy obawy, ponieważ kolej nie prze

wozi znpełnie towarów dla osób prywatnych, a

ludność nagle podwoiła się przez napływ erni

grantów z Portu Arthura i Władywostoku. We

dług doniesień z Chabarowska, n spływu Ussnr

z Amarem, wynika, że i tam także ceny rosną

zatrważająco. Mieszkania p!acą się wprost baje

cznie, po kilkanaście rnbli za nocleg; funt mięsa

kosztuje blizko 2 ruble, flaszka mleka pół rubla" .

Oficer rosyjski o nieprzyjacielu.

Od początku wojny wśród ludności rosyjskiej,

a zwłaszcza w kołach wojskowych, zapanowało

}irzekonanie, że armię japońską uda się Rosyanom

atwo pokonać. Przeciw temu zapatrywaniu wy

stąpił przed paru dniami pułkownik Wereszczagin,

niegdyś ulubiony oficer Skobelewa, później adic*

tant Knropatkina, który w artykule Petersb. Wie

domosti ostrzega rodaków przed lekkomyślnym

optymizmem. Najbardziej występuje przeciw twier

dzeniu, jakoby Japończycy nie mogli wysadzić

na Korei więcej wojska, jak 250 000 ludzi, przy

czem pisze: nSą to nadzieje nader niebezpieczne,

mogą nam tylko szkodzić, bo należy zawsze pa

trzeć na niebezpieczeństwo trzeźwo, bez przece

niania go lub niedoceniania. Pamiętajmy, co było

w wojnie tureckiej. Wmówiliśmy w siebie, że

Turcy mogą przeciw nam wystawić tylko 200.000

ludzi; licząc na to, zaczęliśmy wojnę czterema

korpusami. Omyliliśmy się całkowicie i musieliśmy

wystawić 600.000. Wojna trwała dwa lata i koszto

wała dwa miliardy. Turcya jednak to nie Japo

nia. Nie miała ona 50 milionów mieszkańców i

leżała blizko nas, mepotrzebowaliśmy przewozić

żołnierzy o 10.000 wiorst, walczyliśmy prawie

w domu. Dziś jest wszystko przeciw nam: nasze

oddalenie, a blizkość nieprzyjaciela od terenn woj

ny Mamy przed sobą nieprzyjaciela silnego i od

ważnego, który postawił na kartę własne istnie

nie Mając morze za sobą, ustąpić on nie może,

musi zwyciężyć lub uledz. Nie powinniśmy się

łudzić nadzieją, że tak zręczny przeciwnik zer

wał się do wojny nie znając własnych sił. JnP°n

czycy są niemniej chytrzy jak burowie którzy

wszystkiego razem nie mogli wystawić więcej

wojska jak 30.000. Mimo to zmusili Anglików do

wysłania armii 250 tysięcznej. Czerna nie mamy

sobie powiedzieć wprost, że Japończycy mogą

przeciw nam wysłać 6 do 700.000 wojska i to

nie ladajakiego?"

Anglicy w Tybecie.

Londyn. (B. kor.) O starciu ekspedycyi an

gielskiej z Tybetańcami, donosi Biuro Reutera

z Tuma: Ekspedycya pułkownika Younghosband

rozpoczęła onegdaj marsz do Gyangee i wkrót:e

spotkała się z tybetańskim jenerałem, wysłanym

z Lhassy. Rozpoczęto pertraktacye. Puł

kownik Yongbnsband odrzucił żądanie zaniecha

nia marszu i radził Tybetańcom, by nie stawiali

oporu marszowi wojsk angielskich. Tybetańey

niespodzianie porwali za broń i rzucili

się naAng1ików, ale niebewem musieli się

cofnąć przed ogniem angielskim.

Miiuo to Tybetańey stoczyli jeszcze d r ugą

walkę koło Gurn. W końca wyparto ich. Z 1500

Tybetańców tylko połowa zdołała uciec TybeGń

cy ponieśli klęskę nie z powodu braku odwagi,

ale dla braku należytej broni.

Turcya i Turcy.

,,Bez względu na to, co nastąpi, rok 1904 bę

dzie dla półwyspu bałkańskiego rokiem pamię

tnym, pełnym doniosłych wydarzeń" . Temi słowy

publicysta angielski, Reginald Wyon rozpoczyna

świeżo drukiem ogłoszoną pracę sw ą, poświęco

ną sprawom bałkańskim.

Odbyłonwr.z.

dłuższą podróż po półwyspie i na podstawie tego,

co sam widział i słyszał, przedstawić się stara

obraz przesilenia wschodnio europejskiego, które

go rozstrzygnięcie nastąpić musi, zdaniem jego,

w bardzo niedalekiej przyszłości.

,,Komed}’a z re

formami tureckiemi potrwa już bardzo niedłago;

w chwili gdy sułtan wyczerpie resztki sprytu swe

go, a dyplomaci przekonają się, że reformy do

niczego nie doprowadzą, ukryte w górach oddzia

ły powstańcze, rozpoczną na nowo działalność

sw oją, która pociągnie za sobą wojnę bułgariko

turecką" .

Wyon zastrzega się, że nie miał żadnych uprze

dzeń względem Turków, że raczej sympatye jego

przechylały się na icb stronę; po tem jednak, co

widział, pierzchły wszelkie złudzenia. Podróż swą

Wyon rozpoczął od Serbii, gdzie miał audyencyę

u króla Aleksandra na dwa miesiące przed za

mordowaniem jego. W Tnrcyi zwiedził wilajety

monastyrski i adryanopolski, krainę najwstrętniej

szych okrucieństw. W Bułgaryi i Czarnogórze

m iał sposobność przyjrzeć się olbrzymiej różnicy,

jaka zachodzi między państwami wolnemi a Tur

cyą; wreszcie w towarzystwie przewodnika dotarł

do ukrytych w górach siedzib powstańczych. Do

świadczenia nabył sporo, a sąd jego zasługuje na

uwagę, jeżeli nawet nie zawsze wolny jest od

przesady.

O dzisiejszych żołnierzach tureckich, używają

cych niegdyś opinii śmiałych wojowników, Wyon

tak się wyraża: Dzisiejszy żołnierz turecki zde

morałizowauy jest do szpiku kości, tak, jak zre

sztą naród cały. Nie jest to ów dawny odważny,

spokojny żołnierz, którego na śmierć niechybną

wiodły marzenia o rozkoszach rajn. Dziś to tchórz

nędzny, na co zresztą złożył liczne dowody w wal

kach z powstańcami. Żołnierz regularny robi

w czasie pokoju dużo bałasu, strzela do przecho

dząeych przez pula wieśniaków, w czasie mane

wrów idzie z brawurą do ataku, trzyma się je

dnak bardzo dyskretnie w tyle, skoro pierwsza

kula gwizdnie mu koło ucha.

Przyczyna takiego stanu rzeczy tkwi w syste

mie tureckim. Glnpota, brak przezorności i poczu

cia obowiązku u władz tnreckich, oto główne

przyczyny połowy nieszczęść państwa otomańskie

go. Urzędnicy zdobywać muszą formalnie uależoą

im pen»yę, żołniorze jedyną m ają drogę do ściąg

niącia żołdu - rabunek. Cała działalność guber

natorów polega ua oszukiwaniu ,,psów cbrześeisń

skicb", jak nazywają konsulów zagranicznych.

Najmędrszym z Turków — pisze Wyon - któ’

rych poznałem, był jeneralny inspektor dla reform,

wspominany często Hilmi basza, który okłamywa

nie konsulów doprowadził wprost do mistrzostwa;

mawialiśmy o nim zwykle, że gotów jest nawet

udowodnić, iż Paryż jest stolicą Anglii. Hilmi-ba

sza urodził się na dyplomatę, a w zdolności prze

konywania nie ma sobie równego. Położenie jego

bardzo jest trudne, odpowiedzialny jest bowiem

nietylko przed mocarstwami za nieprzeprowadze

nie reform, ale i przed sułtanem za przeprowadzę

nie icb. O każdej, najmniejszej nawet drobnostce,

donosić musi s ułtanow i, a uim odpowiedź nadej

dzie, zwlekać może dowoli.

W dalszym ciągu Wyon opisuje straszne poło

żenie bezbronnych wieśniaków, kobiet i dzieci,

katowanych w więzieniach tnreckich. Nazywają

ich powstańcami; Tarcy jednak znają zb}t dobrze

prawdziwych powstańców i wiedzą, żo żywcem

ich w ręce swoje nie dostaną; nieszczęsne istoty

te nigdy broni w rękach nie miały. Autor angiel

ski, który ofiary więzień widział na własne oczy,

rysnje straszne obrazy kobiet, którym poobcinano

ręce, gdy starały się wyrwać dzieci swe z rąk

rozjuszonej tłuszczy tureckiej; dzieci nie urato

wały — poćwiartowano je w oczach matek —

a same ledwo z życiem uszły. Wszędzie po wsiach

jedne i te same obrazy: rniny i zgliszcza, po któ

rych błąkają się jak cienie wychudzone istoty lu

dzkie, kryjące się skwapliwie przed każdym czło

wiekiem w obawie wpadnięcia w ręce żołnierza

lub baszybożuka. A władze tureckie układają tym

czasem raporty, w których zaprzeczają wszelkim

mordom, lab przyznawszy, że zaszły ,,pewne nie

formalności", winę ich zwalają na Bułgarów. Jest

to iednak oszczerstwo; tu i ówdzie zdarzy się

wprawdzie, że doprowadzony do najwyższego roz

goryczenia oddział powstańców, puści folgę krw a

wej żądzy zemsty, wypadki takie zdarzają się je

dnak bardzo rzadko i uogólniać icb nie można.

Zgoła odmienny obraz roztoczył się przed oczy

, m a Anglika w chwili, gdy przekroczył granicę

!bułgarską. Przybyliśmy — pisze — do Filipopolu;

imiasto to, które przed łaty 20 jeszcze nginało się

ipod jarzmem tareckiem, dziś schludne i wesołe.

]Wszędzie widać gorączkową działalność. Piechota,

konnica, artylerya wraeają z ćwiczeń porannych;

| na twarzy każdego żołnierza maluje się świado*

jmość niebezpieczeństwa, jakie go czeka, ale i

:ufność ws własne siły. Tc ladzie, którzy niedługo

Jlos państw bałkańskich ujmą w swe ręce i po

jprzedzani przez dzielne drożyny powstańcze, rn

jszą ku Adryanopolowi.

mam

KRONIKA.

Dzisiejsze wydanie wieczorne ,,Czasu° wyjdzie

o godzinie 3 popołudniu.

—

Rssurekcya zakończy dziś nabożeństwa wiel

kotygodniowe. W Katedrze rozpocznie się, z wielką

jak co roku uroezystodcią odprawiana, reaurekcya

0 godzinie 6 wieczorem, w kościele Maryackim i 0 0 .

Dominikanów o godzinie 8 wieczorem, w innych o

godzinie 7. W kościele św, Floryana i Braci Mniej

szych u św. Kazimierza (Reformatów) jutro wcze

snym rankiem o godzinie ół/e.

—

Trzeci maja. Komitet obywatelski, urządzający

uroczystość pamiątkową z powodu rocznicy trzeciego

maja, uchwalił wezwać wszystkie towarzystwa pol

isie w całym kraju do uroczystego obchodu dnia

pamiątkowego.

—

Aresztowania. Policya aresztowała Antoniego

Missakowicza, podającego się za rzeźbiarza, z po

wodu popełnionej przed 2 miesiącami kradzieży o

koło 200 kor. na szkodę p. Karmańskiego, właści

ciela fabryki farb w Dębnikach. Po apelnieniu kra

dzieży zbiegł Missakowicz; obecnie pojawił się w K r a

kowie pod przybranem nazwiskiem.

Na targu w Rynku głównym aresztowano wczoraj

Andrzeja Waśkę, znanego włóczęgę. Skradł on pugi

lures wiejskiej kobiecie i poszukiwał sposobności do

dalszych kradzieży, ehcąc się zaopatrzyć w pienią

dzo na święta.

Sprawa Orłowskiego. Wiedeń. (Teł.) Wczo

raj popołudniu starszy urzędnik dyrekcyi policyi

w obecności ustanowionego zarządcy kancelaryi, ad

wokata Dra Themena, dokonał ścisłej rewizyi w kau

eelaryi Orłowskiego. Stwierdzono tylko, że Orłow

ski nie prowadził żadnych ksiąg. W kasie

znaleziono prócz bezwartościowych papierów tylko

jednego rubla.

—

Fałszywi świadkewle. Natan Obstfeld, kupiec

w Chrzanowie, doniósł do sądu, że magazynier ko

lejowy w Chrzanowie, Edward Hausner, dnia 18 wrze

śnia 1902 r. w ten sposób wielką sztuką barchanu

uderzył go w głowę, że z tego powodu 3 ty

godnie był chory, a od tego czasu cierpi n a bóle

głowy, brak apetytn, ma czasami dreszcze i lęk go

ogarnia. Zeznania Obetfelda, jak i jeg o woźnicy

Franciszka Kikli, przy rozprawie przeciw Hauanero

wi, okazały się nieprawdziwemi i trybunał za zbro

dnię oszustwa skazał Obstfelda na karę więzienia

przez 2 miesiące, a Kiklę przez 1 miesiąc.

Wido

cznie szło Obstfe!dowi o to, aby skorzystać ze spo

sobności i po zasądzeniu m agazyniera zwrócić się

do kolei Północnej z pretensyami o odszkodowanie

za utratę zdrowia z powodu uderzenia barchanem,

który w istocie wedle zeznania wiarygodnych świad

ków, wcale go nie dotknął. Wniesiona przez Obst

felda z powoda zasądzenia zażalenie nieważności zo

stało odrzucone, a w dodatku w tutejszym sądzie

karnym odbyła się onegdaj rozprawa o oszustwo

przeciw świadkom Obstfelda, którzy już przy pierw

szej rozprawie, oprócz Kikli, fałszywie zeznawali, a

nadto przeciw nowym świadkom, którzy mieli ze

znaniami zwojemi obalić prawomocny wyrok. Na ł a

wie oskarżonyoh pod zarzutem zbrodni osznstwa za

siedli : L ejzor Wiener, Chaim Scbmeidler, Leib Weiss,

Wolf Schmeidler i Rnchla Wachsbergowa. Wszystkim

tym świadkom udowodniono, że składali świadomie

fałszywe zeznania na korzyść Obstfelda.

Wszyscy

otrzymali po 2 miesiące więzienia z postem co ty

dzień.

—

Przygody stróża nocnego. Fra n cisz ek Radosz

pełnił w Porębie Żegoty obowiązki po!icyanta i no

cnego stróża. Rada gminna podejrzywała go, . że o

nowiązki stróża nocnego spełnia niedbale i że za

miast pilnować czujnie i sumiennie dobra mieszkań

ców gminy, zachodzi w nocy do mieszkania Jadwigi

Sotnickiej i tam dłuższe przepędza chwile; opinia

przypisywała mu nawet, że jest ojcem trojga dzieci

panny Jadwigi. W nocy z 15 na 16 stycznia b. r.

trzech parobków miejscowych August i Franciszek

Zbyduiewicze oraz Andrzej Jeleń postanowili spra

wdzić na własną rękę, jak Radosz stróżuje i zzp i

biedz ewentaalnemu zgorszeniu. W istocie, zamiast

na straży, przychwycili Radosza w mieszkaniu Sot

nickiej; Zbydniewicze skrępowali Radosza i kobietę

powrorem, wyciągnęli ich z mieszkania i oprowadzali

po wsi w nocy od domu do domu; zawiedli ich także,

do wójta który polecił puścić na wolność Radosza

1 Sotuicką. Parobcy nie usłuchali polecenia, odpro

wadzili oboje do mieszkania i tam ich do rana skrę

powanyoh trzymali, a rano znowu po wsi na urągo

wisko oprowadzali. Dopiero na stanowcze polecenie

X. proboszcza wypnścili Bwoje ofiary. Prokuratorya

państwa pociągnęła za ten czyn parobków do odp!—

wiedzialności. Wczoraj przed tutejszym sądem kar

nym tłomaczyli się oni, że chcieli tylko dopomódz

do spełnienia uchwały gminnej, postanawiającej wy

dalenie Radosza ze służby, gdyby przyłapano go na

gorącym nczynkn, że nie pełni należycie obowiązków

stróża nocnego; schwytawszy go zaś na schadzce

z kobietą, postanowili tak postąpić, aby zgorszenie

napiętnować. T rzej obwioieni uznani zostali winny

mi zbrodni gwałtu publicznego i otrzymali po 6 ty

godni więzienia. Skazani wyroku nie przyjęli i czuli

się nim bardzo dotknięci, byli bowiem przekonani,

że działali w interesie gminy i moralności, a nie

mogli zrozumieć uwagi oskarżyciela państwowego, ż«

działanie to było zanadto bezwzględne i że ludzi

sznurami krępować nie wolno ani na uwięzi po wsi

oprowadzać.

Pismo anarchistyczne we Lwowie. W c z or aj

popołudniu skonfiskowała policya w d rukarni Ma

nieckiego pierwszy numer pisma anarchistycznego

Wolny Świat. Redaktora tego pisma, Samuela Lem

persa, odstawiono n a policyę.

Kradzież na poczcie, z Rohatyna donoszą do

Dnia, że wykryto tam już sprawców kradzieży, po

pełnionej przed kilku dniami, w tamtejszym urzę

dzie pocztowym. Ma nimi być kilka dragonów tam

tejszej załogi.

Pożar. Z Bochni donoszą, że na obszarze dwor

skim w Łapanowie zniszczył ogień stajnię i stodołę

z zapasami.

—

W płomieniach zginęło czteroletnie

dziecko.

Pożar W kościele. Keszteyly. (Tel.) Wcoraj

rano w kościele farnym zniszczył ogień organy, oraz

freski na ścianach, które kosztowały 80.000 k. Pe

żar powstał wskutek nieostrożnego rzueenia zapałki.

Socyalistycrny burmistrz. W Rheime u m arł

onegdaj mer stolicy 8zampanii, Charles Arnould.

Naturalnie był on wielkim fabrykantem wina szam

pańskiego; mniej natnralnem jest to, że ten milio

ner był przywódcą partyi socyaliztycznej w iwem

mieście, walczącym z kapitałem i burżuazyą. Przed

paru laty wstawił się oryginalnem przyjęciem, ja

kie zgotował carowi i jego mulżonce. Przekonania

ni* przeszkodziły mu podejmować w imieniu miasta

monarchy absolut/stycznego państwa, ale nie zanie

chał złożyć haraczu idei aocyalno-demokratycznej.

przemawiając do cesarstwa prostem vous, bez zwy

kłego tytułowania. Car dał przytem małą lekcyę

merowi, powtarzając często i z naciskiem przy za

pytaniach montieur le maire, jakby chciał powie

dzieć do śmiesznego oportunisty: nNie odmawiam ci

twego tytułu, tak, jak ty to z moim robisz".

Caro

wa była początkowo widocznie zadziwiona, ale pe

chwili, widząc doskonały humor męża, zgodziła zię

z myślą, że w Rheims jest tylko zwykłą madame.

Bonaparte I Montansier. Z okazyi dramatu

La Montangier, wystawionego w paryskim teatrze

Gaite, dzienniki przypominają ciekawy epizod z ży

cia tej aktorki. W r. 1795 niewiele brakło, aby po

ślubiła jenerała Bonapartego. Barras, mieszkający

w domu Melie Montansier, pragnął skojarzyć to mai

żeństwo Bonaparte, jako usunięty wówczas jenerał

brygady, bywał u niego często. Pewnego dnia Bar

ras wręcz mu to zaproponował. Temp» pisze, żo pan

na nie była młodą (o fraucnska galanteryo!), prze

kroczyła już... sześćdziesiątkę, mai» tli* avait

con»ervi un ju»te tmbonpoint, la fratchi-ur, l*

»ourire et le j e ne sai* quoi, qui imoustille la

conver»ation. A przytem była bogatą. Liczono ją

na milion fr. — 2 6 -letniemu Napoleonowi podobała aię

bardzo, omawiał już nawet ten związek te swą ro

dsiną. Ale wybuchł 13 Vendimiaire (16 pażdzier

nik), konwent poruczył Bonapartemu kierowame

armią, wysłaną w pole. W jedenaście dni potem,

po stłumienia buntu, został on mianowany jenerałem

dywizji. O małżeństwie z p. de Montansier nie było

ju ż mowy.

MAŁY FELJETON.

Na Golgocie.

(Z legend ludowych).

Kiedy na krzyża Zbawiciel umarł na Golgocie,

ciało jego obsiadły przeróżne muchy i komary.

Wtedy zleciały wróble do krzyża całą chmarą

i czuwały nad świętem ciałem, broniąc przystępu

do niego wszelakim owadom — a czyniły to m -

mo i potem, gdy Jezns leżał w grobie. A kiedy

Chrystusa zdjęto z krzyża, żołnierze żydowscy

porzucili pod krzyżem gwoździe, którymi ciało

było do drzew a przybite. Wtedy wróble obsiadły

pokrwawione żelaza na ziemi tak gęsto, że icb

żołuierze nie mogli znaleść, gdy chcieli je ze so

bą zabrać i narodowi pokazywać dla igraszki.

Aż kiedy jnż wszyscy piszli z pod krzyża, odle

ciały ptaszęta do Jezusowego grobu, zostawiwszy

na ziemi święte gwoździe, przemienione w kwia

ty, które do dziś dnia rosną, po całym świecie

rozmnożone, a nazywają się na tę smutną pamią

tkę gwoździkami. Szannją je wróble i nigdy ża

dnej psoty nie robią gwoździkom...

Niktby nie odgadł, czemn to szare ptaszki do

tak smutnych posiug zleciały się na Golgotę,

w czarnej godzinie śmierci Chrystusa. Oto od

wdzięczyły się te drobne ptaszki Zbawicielowi

za to, co mu winne były jeszcze z czasów, gdy

był małym chłopięciem. A rzecz się tak miała:

Pewnego razu zostawiła Matka małego Jezuska

w domu sam ego, musiała bowiem koniecznie pójść

na pól dnia do pobłizkiego miasta, gdzie Józef

m ał od kilkn miesięcy dnżą robotę stolarską

B)ła naówczaś straszna zima. Tygodniami całymi

mróz nie zelżał ani na godzinę Śnieg nie tajał,

aie ledwie na parę dni przestał nieco sypać i u

leżał się twardo — znowu go nocą tyle nawiało,

że trudno było rankiem wydostać się z chaty na

pole, by nakarmić bydło. Narzekali też Indzie

mocno na srogą zimę, labo im jeszcze jadła nie

brakło po bardzo szczęśliwem lecie ślicznych nro

dzajćw . Aliści gorzej dokuczyła wtedy zima pta

ctwu i zwierzynie po lasach - bo gadzinie kolo

domu to się jeszcze nie żle działo, przy ludziach..

Ale to ptactwo biedne nacierpiało się niemało!

Si się to gdzie schować przed mrozem i śnieży

cą, ni się gdzie pożywić i pokrzepić członki sko

stniałe, mizerne... A ludziska jeszcze biednego

wróbla odganiali bez miłosierdzia od progn, by

broń Boże — nie zjadł tego, co dla domowej rzu

cili gadziny...

Padały też wróble po polach z zimna i głodu,

pospołu z innem skrzydłatem stworzeniem - niby

od morowego powietrza... Czasem tylko niektóry,

widząc, co się święci, przytulił się niepostrzeżenie

pod najbliższą strzechę — i spokojnie siedząc

w słomie, czekał chwili, kiedyby mógł cichaczem

porwać z podwórka ziarno, rzncone kurze, lob

oddziobać kawałek nadgniłego ziemniaka, którego

pies nie dok ończył...

Właśnie zobaczył to mały Jezusek. Sprzykrzył«

aię w izbia samemu, więc owinąwszy się w chu

stkę matczyną, drzwi nieco nchylił i wyjrzał

z progu... A tu dwa wróbelki wynędzniałe biją

się o ziarno, które kogut zostawił na śniegu przed

Józefuwą chałupą... Żal się Jezuskowi zrobiło. Aż

mu łzami zaszły oczy, na myśl, że wróbelki zzię

błe muszą być głodne niemało, skoro aię tak biją

ze sobą o jedno ziarnko grochu.

Sznka tedy chłopię po izbie, coby można dać

ptaszętom... Zobaczył Jezusek na przypiecka mi

skę kaszy i dalej — wdrapał się na ławę, ściąg

nął miskę i poniósł ją na próg... Nabrał kaszy

w pałce i rzueił garść wróblom...

Za chwilę cała gromada ptasząt zleeiała się

przed próg Józefowej chaty. Jeznsek ciągle stal

w drzwiach i sypał na śnieg ziarno, a ptactwo

cisnęło ma się do nóg bez końca; zlatywały się

całe stada i jadły chciwie, a ziarna nie brakło...

Kaszy z miski nie ubywało, chociaż Jezus eiągle

nabierał i sypał...

Naprzeciwko, w oknie bogatego żyda, wisiała

klatka z kanarkami. Naonczas kanarki wyglądały

jeszcze tak samo, jak wróble, ale że śpiewały ła

dnie, więc chociaż były szare, zamożni ladzie

trzymali je w klatkach po domach... Kanarki z są

siedniego domostwa widziały, jak ptactwo jadłe

przed chatą Józefową — i łabo były cały dzień

dobrze karmione, z zawiści podnioały głośną wrza

wę... Domyślił się Jezns, o co idzie ptaszym śpie

wakom i uśmiechnąwszy się do nich z daleka,

zawołał:

—

Cicho, cicho, ptaszki! Macie wy tam dość

;adła, dajcie więo jeść spokojnie tym wygłodnia

łym, przeziębłym biedakom.

—

I sypnął znown

garść ziarna na śnieg dla wróbelków. Wtedy ła

kome kanarki z zazdrości pożółkły nagle i odtąd

cały ich ród jest zawsze żółty.

A wróbelki, wdzięczne Jezuskowi, jedne po dru

gich podbiegały w skokach do niego i dawały ma

się chwytać. Brał je syn Maryi w ręce i głaskał

oo zmarzniętem pierzu... Wtedy z radości zaćwier

kały wszystkie wróble, które przedtem były zawsze

nieme.

Stwórca pozwolił im pierwszy raz głosem wy

razić wdzięczność Jezusowi i odtąd na Jego cześć

po wszystkie czasy ćwierkają wróble ua całym

świecie i dziękują Mn, że litości nanczył ludzi,

którzy też szarym ptaszętom, za przykładem Chry

stusa, nie dadzą wygiuąć wśród zimy, ale sypią

d!a nich ziarno i okruszyny z własnych stołów.

Pny)cchall do Mra)iowa.

GRAND - HOTEL: J ulian T olł oc zko z Kazimierzy Wiel

kiej. Micbaluwie Szymanowscy z Zawiercia, Alek sand er

Wołftowiez a Sosn-iwca, Józsfjwie Karpowiczowie z Ł o

dzi, Jun Ha\erhoid a Sosnowca, Bronisław Gtdomski

s Sosnowca, Władysławowie Sł owikowscy z Sosnowca,

Wiktor Skibnie wski s Podola rosyjskiego, Sofm Mali

nowski z Zawisrcia, Dr Leopold Brie ^er z Gliwic, Dr

l.udwik Herrnstadt z Gliwic, Fr. Pulfcr t Berlina. Je rzy

Zwierkowski z Po!i, dyr. F ranek z Marcinkowic, Mr Ło e

Leslie Little z Londynu.

HOTEL SASKI: Antonina Kamp z Warszawy, Tade usz

Wyrzykowski z Tarnobrzega, Jadwiga Siemińska a War

szawy, J , O. Ks. Ferdy nand Radziwiłł z Antonina, F r y

deryk Ruap ze Lwowa, Antoni Piasecki z Warszawy,

Michał Oleg alski s Bolechowie, Lndwik Mlddleton z Wie

dnia, Aut-mi Waeehter z Berlina.

Telegramy ,,Czasu44,

Auitrya I Włochy.

Rzym. (B. kor.) . Per»everanaa podnosi, że

poważne przyczyny przemawiają za zupełną har

monią między Włochami i Anstro-Węgrami. Praw

dziwy patryotyzm musi na tem polegać, aby tę

harmonię utrzymać i wszystkiego unikać, co rno

głnby ją zakłócić. Z tego powodn nie powinno

się Austryi zarzucać ciągle egoizmu w zamiarach

oa Bałkanach i podejrzywać, te czyni przygoto

w ania do oknpa cyi Albanii i Macedonii północnej.

Przez tego rodzaju agitacyę irredentystyczną wy

wołuje się tylko nieufność, którą osunięto obeo

nie, dzięki wymienionym toastom w Neapolu.

Lasawania.

m p d e ń . (B. kor.) . Przy eiągnieniu losów

aroyksięcia Rudolfa, główua wygrnaa 30.000 kor.

padła na Seryę 1613 Nr 31.

%%it*deń. (B. kor.). Przy ciągnienia losów

brunszwickicb, główna wygrana 130000 marek

padła na Seryę 3497 Nr 48.

Prieci« rozruchom antysemickim.

P^terstburif. (B. kor.). Nowosti donoszą, że

komendant odesski wydał rozporządzenie, w któ

rem podnosi, że wszyscy rosyjscy poddani korzy

stają z równej ochrony praw rosyjskich. Ty)ko

wrogowie Rosyi mogliby wywołać w Rosyi we

wnętrzne rozruchy. Zabrania się rozmyślnie sze

rzyć fałszywe pogłoski. Winni będą skazani na

grzywnę 500 rubli lnb na areszt do trzech mie

sięcy. (Rozporządzenie to spowodowały głosy ży

dów rosyjskich, którzy od dłuższego czasu w yra

żali obawę, że podczas świąt wielkanocnych, po

dobnie jak przed rokiem w Kiszyniewie, przyjść

może do rozruchów antysemickich. Przyp. Red.).

Profanacja procesji.

Rzym, (B. kor.) Dzienniki donoszą z Corrato,

że podczas wielkopiątkowej procesyi socyaliści

tamtejsi rozpoczęli hałaśliwą dcmonstracyę. Obu

rzona ludność katolicka zwróciła się tak gwałto

wnie przeciw demonstrantom, że policya stanęła

w ich obronie i odprowadziła do więzienia. Tłom

zamierzał uderzyć na gmach więzienny i ukarać

doraźnie socyalistów. Wezwano wojsko, które zro

- kiesa ^

i świętach oicosystyob dwu rasy driwma*. s mlaaowiei«

q ti,ocsime *5 rftno i o gocłsiaięj 6 wioozorem*

rt^ taw!IBrfcJ!L,k ln. *

1 »«hhwillłii, C. Bickiiita, aa

sb * Tarnawie, Rzeszowie, lat!a, Nowym Sącza na peronla w księgami

PpeK8i*eyRta wynosi:

* a c,aly rok na tnoarUl ||na 1 mietnac

iSg?L,*..1 1 *

* ............................... ! *0 k:oron i 10 k o ro n ij 3 kor . 60 hal.

* * .......................................

48 koron

12 koron 5 kor, -

hal.

*SS-r » ,

*D * .........................

56 koro»

14 koron 5 kor. 60 hal,

FrancyJ, Anglii, Belgii, Szwajcaryi, Tnroyi

ren

należących do związku pocztowego . . .

64 koron

16 koron 6 kor. -

hal

-at a

wydanie poranne wynosi miesięosnio e przesyłkę pocztową, 1 koroną

«w mai,, w miejs.u f* odniesieniemdodemu1koroaę.

*fyaania porannego w Krakowie po 4 bal,, a wieczora. po 20 hal.; ?.przesyłką pocztową 24 hal.

Pra53|frt^.b m§ tylko od 1do ostatniego dnia w miesiącu.

Listy api«

/lit.

pwniotne na prenumeratę 3 ogłoszeni*, (icsoraty) uprŁEza sio nadsyłać franco dc

.ji vxat« w Krakowie.

łieklamacys *ieopiecnfłowane nie podlegają opiaoia pocztowej.

iow ntejrankowanych nie prsyimujo się.

—

JSfkepiatnóno nadsyłanych me zwraoa s!§,

Prenozseratę ynyjasją: Administraoya Czarm w K rakowie i urzędy pocztowe,

Sle]ieową p r e m n e r a t § księgarnia 8. A. Krzyżanowskiego, handle: 8t. Karlińskiego w Snkiennioaoh,

fl. Krotsohtaara, Rynek 10, Biuro dzienników Hopoasa i 8alomonowej, G ł ó w n a trafika w Rynku głównym,

O g ł o s z e n i a przyjmuje się za opłatą od wiersza petitem za pierwszy »** 20 haL, za każdy następny

po 10 haL; układ tabelaryczny, cyfrowy, skomplikowany, pierwszy raz po 40 ha!,, następny po 10 haL

Ogłoszenia I prcaawternte przyjmują: we Lwowie biura dzienników L. Piohna, A. Q1mow

tkiego, St. Sokołowskiego, Ł Bucnataba; w Jarosławi u Binro dzienników;w P odg ór z u PoturHlsłd.

Synek; w PrzeiBrsla A. Jnszyński księgarni* koleją D. Heszeles; w Rzeszowie M.Weintraob;

w Stanisław owie Jasielski i Bp.; w Tarnowie M. Rookaoh; w Tarnopola C. Haiiozeri

w P a r y i u wyłącznie p. Adam rua de Varenno 38, (prenumeratę p. W. Raczkowski, Conrbevoi pod

Paryżem rue de Chemin de fer 44); w W i e d n i u Haasenstein A Yogler (także w Hamburgu, Frank

furcie o. IL, Berlinie. Lipsku, Bazylei I Wrocławiu), A. Oppelik, S. K o sie (takie w Berlinie, Hamb urg u,

Monachium I Norymberdze), H. Schalek, M. Dukee, J. Dazweberg, H, Friedl (tylko prenumerata H.

*oldsakmMt A Ooap.); w Frankfurcie a. H. d. L. Doobe A Cen».

UST ?j* fiat*» zmianą adres« dopłaes sif 40 bal. "S8MI

ił* « » Ss»i«hcy»: ul. łw. Tomasza Kr ti.

Kr 60.

1 of 2 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction