Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 629 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

N* 250.

Kraków, 31 Paździerm ka-Niedziela,

Rok 1875.

CZAS

9RŁ0SZEH1E PRZEDPŁATY,

W Krakowie na miesiąc Listopad . . . 2 z

1 Listopada do 31 Grudnia 4 y

_ sprjssyłką pocztową w państwie Au

’^ tryackiem : na miesiąc Listopad złr. 2 50

Od 1 Listopada do końca Grudnia » 5

—

Kraków 30 października.

«Precz z marzeniami!" Pamiętne te słowa

można by położyć za godło artykułu czeskiej

P o litik p.t.: «Polska i Iodostan". Jest to bo

wiem g łos zawiedzionych nadziei, jakie polity

cy i kierownicy czescy pokładali w Rosyi. Jut

P ok ro k wystąpił niedawno z gorzkiemi skar

gami na dyplomacyę rosyjską i z jawnem wy

parciem się dążeń panslawistycznycb. P o litik

jeszcze dosadniej i z większą goryczą wyrzeks

się sprzymierzeńca i opiekana północnego.

Powstanie w Hercegowinie, obojętność Rosyi

na los Słowian południowych, a zwrot całej

zaborczej polityki rosyjskiej ku Azyi, otwarł

wreszcie oczy Czechom, a raczej otwarł itr

usta, aby śmiało wypow iedzieć wszystkie żale

i zawody, jakie na drodze pauslawistycznej

Czesi zebrali od czasu pamiętnej pielgrzymki

do Moskwy.

Cieszyćby nam się należało z t ego ocknie

nia się poważniejszego stronnictwa w Czechach

z mrzonek panslawistycznycb.

,,Słowiański

świat — to bój dwóch wiar: Polska i car"

mówi p oeta-m yśliciel; możnaby przeto wróżyć

pewne zbliżenie się Czechów z Polakami w mia

rę ich oddalania się od Rosyi, a zbliżenie to

w obecnem położeniu mogłoby stać s!ę dis

obu stron korzystuem. Wprawdzie bezsilna

Polska nie może stanowić ekwiwalentu za przy

mierze i opiekę takiej potęgi jak Rosya, lec?

ćóż, kiedy ów protektorat okazał się zwodni

czym i raczej szkodliwym , a niejednokrotnie

tak Czesi jak Polacy uskarżali się, że mimo

wspólnych w Austryi interesów, rozeszły się

ich drogi i zaufanie osłabło, głównym tego

powodem były owe mrzonki panslawi=tycsne.

Wszelako artykuł ,,Polska i Iiidostan" mi

mo goryczy i dosadności, nie przekonywa nat

wcale, aby Czesi całkow icie się ocknęli i wyrze

kli się złudzeń. Zgodzić się zwłaszcza nie mo

żemy na an tite zę, jaką czeski organ upatruje

w Indyach i w Polsce. W edług bowiem wy

znań Politik, Rosya postarzała ciągle przy

wódzcom czeskim, zwłaszcza w czasie wypad

ków 1863 r., że nie może inaczej postępować

w Polsce, bo opuszczając ten posterunek, stra

ciłaby wpływ na losy innych Indów słowiań

skich, oddaliłaby się od Wiednia i Berlina, i

byłaby zmnszoną prowadzić tylko azyatycką

politykę. D ziś zaś, kiedy książę Gorczakow

wyrzeka się widoków w Europie, odsuwa się

od Słowian, a punkt ciężkości przerzuca ku

Indyom, postępując coraz głębiej etapami

w Azyę, Czesi załamują ręce, a P o litik ironi

cznie dodaje: To wam już teraz Polska niepo

trzebna!

Zgodzilibyśmy się chętnie na tg konkluzyę,

ale zgodzićbyśmy się nie mogli na to uczucie.

Dla nas postępy Rosyi zwrócone ku Azyi nie

tylko nie są wstrętne, ale wydają nam się od

powiednie jej powołaniu. N ie życzymy tylko

nikomu, tem mniej ladom współplemiennym,

podobnych postępów w Europie, jakich Rosya

w ex-terminacyi Polski dokonywa, i dziwimy,

się, że patryoci czescy przed dziesięcią laty

dali sobie wytłumaczyć, że zgnębienie Polski

potrzebuem jest dla interesów Słowiańszczy

zny, dla utrzymania wpływów w Europie i

trzymania w szachu Wiednia i Berlina.

Nie oskarżaliśmy nigdy p. Palackiego e t eon

sortes o ponętę rnbli i orderów rosyjskich, o

co się skarży P olitik, ale boleliśmy nad obłę

dem sznkania oparcia się na północnych Sło

wianach, j»k czeski organ nazywa Rosyę. Roz

pacz z powoda odwrócenia1 się polityki caratu

od Słow ian, niewzbndza więc w nas współ

czucia.

I myśmy nie mniej wycierpieli od Niemców

co Ozesi, i dziś jeszcze Wielkopolska wytrzy

muje pierwszy ogień niemieckiego K u ltu r -

kam pfu i niemieckiego D ran g nach Osten.

Lecz przed jednem złem nie będziemy ni

gdy szukali pomocy w drągiem złem, tem

mniej wytłomaczyć sobie możemy politykę,

która w walce o historyczne prawa narodo

wości dziejowym węzłem złączonej z monarchją

szukała poparcia obcej zaborczej potęgi, któ

ra nie tylko centraliznje ale ogniem i mieczem

każdy odrębny żywioł niszczy.

W związku ludów rakuskich naturalnym był

by eojusz narodów słowiańskich nie w imię

plemiennośfci, ale w imię wspólnego interesu,

wspólnych dążeń i zbliżonych potrzeb. Brak

takiego zbliżenia dawał się niejednokrotnie

uczuwać, a może rozwianie się mrzonek pan

slawistycznych po odepchnięciu Słowian poła

dniowych i zachodnich przez polityków rosyj

skich ułatwi w przyszłości to naturalne przy

mierze żywiołów narodowych, autonomicznych

i katolickich. Byle tylko powiedzieli sobie raz

stanowczo Czesi: «precz z marzeniami".

«**»*

KORESPONDENCYA ,,CZASU«

Wiedeń 29 października.

(J.H .) Minister handlu p. Chlumocky, ?gotowa)

dziś ł;bie niższej Redy państwa niespodziankę.

Zaraz m początku posiedzenia, które, jak sądzo

no, zajęte będzie zupełnie dyskusją szczegółową

nad ustawą o żanderiaeryi, p. Cblumecbj wniósł

)rojskt UŁtawy dotyo?ąoy wybudować się mających

kosztem państwa linij kolejowych, a z;-razem

i otwarcia kredytu specyslnego w tymże cele

dinhter wyłusEOZjł przy tej spoBobcośoi zapowie

dziany j?Bze:;e przez dawniejszego ministra handlu

)ra Bauhausa i tyle omówiony program kolc

owy rządu w jego głównych zarysach. Koleje

austryackie — powiada minister— bez wyjątku znaj

dują się w rękach prywatnych, a po większej czę

ści są także tychże własnemi środkami budowane.

Tylko w początkach państwo zajmowało się głó

wnie budową kolei, i znów w najnowszym czasie

zaczęto budować ua koszt państwa. Koleje obsone

)onajwiększej ozęści doznają bezpośredniego_wspar

cia zo strony psństwa. Formą tegcż najczęściej

est gwarancja ozystego dochodu. Otóż st*a eko

nomiczny tyoh kolei pozostawia wiele do życzenia,

a niektóre z nioh tsk znacznego wymagają wspar

ci», ża nic ma nadziei, aby kiedy udzielona im

:uudusze zwrócić mogły państwu. Są , chociaż wy

ątkowe, między niemi i takie, która z dochodów

aa??et kosztów ruchu pokryć nie mogą. Ale i po

łożenie niegwarantowanyoh kolei jest dość smutne.

Pcd tym względem wfada najpierw w oczy, źe

sieć kolejowa sie wszędzie stosunkowo rozdzielona,

że niektóre koleje, z natury położenia swego nale

żące do jednego związku, znajdują się w wieln rę

kach, dalej nderzają wysokie taryfy, a nareszcie

zapia?.ć wypada, iż co do dozoru psóstwowego wiele

jeszcze jest do żjczeris. Powody tych wadliwośoi

leżą po części w trudnościach terenu, w ogromnej

różnorodności krajów pod względem knltnry i za

ludnieni, dalej w okoliczności, żs kapitał zagra

niczny musiał byó ściągrięty do budowy w braku

systemu tejż», a nareszcie i w gotowośoi, z którą

w ubiegłych latach dozwalano konatytuowrć się

spółkom kolejowym z góry nie mającym waru kó*

żywotności, a zawiązanym nie z potrzeby, ale ra

czej w chęci zysku i spekulacji (Oklaski). Mini

ster wyłuszora dalej, jakich kroków rząd użyć za

mierza w celn usucięci* tycb niedostatków i wa

dliwość’ ,

a za główne awsźa zespolenie takich li

nij kolejowych, w których połączeniu leży ioh wza

jemny interes. Namacalnych przykładów w tej ohwili

dać jeszcze nie może, przeciwnie widzi się zmu

szonym c, foąć ustawę waieaioną, a do tego samego

celu dążącą, t. j . ustawę względem fazyi kolei pół

nocno-wschodnich. Spodziewa się atoli, że wkrótce

usunięte zostaną stojące jeszcze w drodze trudno

śoi, i że ustawę znowu będzie mógł wnieść.

Co się tyory rgólnycb za;ad, któremi się powo

dować będzie nadal rząd, oświadcza minister, że są

dwa rodzajn kolei: takie, które są konieczoemi ze

względów ogólno państwowych, a zwłaszcza ekono

micznych, i o które w pierwszej linii starać się

musi rząd; zsś z drugiej «trony takie, które prze

ważnie służą tylko pcjedyncrym obwodom icduatryj*

;ym, miejscom lub pojedynczym przedsiębiorstwom.

Do pierwszej ket°goryi głównej liczę najprzód: ko

!ej nadduDajską, kolej w Arlbergu i Prtdileką. Co

się tyozy kolei drogiej kategoryi, to minister zapo

wiada budowanie niektórych w wąskich torach w

:elu oszczędne ści. Postawie ?ie zasady, wedle której

państwo ma się przyczyniać do zakładania nowych

kolei, jest niemożliwem. Zależeć to będzie głównie

od tego, kto taniej będzie budował, czy państwo,

izy prywatny. Ponieważ atoli przy obecnym stanie

-zeczy państwo większego utywa kredytn, przeto

rząd zsm erzs własnym kosztem bndowrć koleje.

Nowe linie byłyby w?dłng tago: a) Główne koleje:

l) Donsu TJferbahn, 2) lśnn Iacpruck Lsudek—

Arlbarg-Bludeuz. 3) Tarv s-Pradil-Gcryoya. b) Ko

leje lokalne.*

l) B)ren-Merao, 2) Kriegsdorf Bo

merstit.di:, 3) Czerr.iowce-Nowcsi!cc; dalej linie o

wąskich torach; l) Murzztisohlag Nenberg, 2) C iii

Unter-Drauburg, 3) Uotsr-Drauburg-Wólf-ib?rg-La

yantha). 4) Freudeathal Freiwaldan.

Jako kaszta budowy na rok 1876 wymaga mini

ster 12,350,000 słr. do tego doliczywszy koszta za

pewnionych jut ustawą ko!ei, a między temi i wy

budowania sieci galicyjskiej — w kwocie 11,842 720

złr. ozyui razem 23 692,720. Koszta nowych kolei

głównyoh wyaostą 61 milionów (256 kilom) koszta

linij lokalnych (284 kilom,) 15.5 milionów. Kończy

min ster dodając, iż mimo znacznych ofiar, które

te k?leje wymagają, położenie naize przecież nie

jest tego rodzajn, aby nam nie można było w ce

laoh tak produkcyjnych poozynić tego wydatkn.

Reszta posiedzenia zeszła na dyskusyi szczegó

łowej nad nstawą o żandarmem.

Wiedeń 29 października.

(R.) W pierwotnym wnioBku p. Wildauera nie

było wzmianki o mianowania dyrektorów i nauczycieli

w szkołach średnich, albowiem w innyob krajach

koronnych prawo mianowania w tćj mierze przysłu

żą koronie i ministrowi, a p. Wildauer miał tylko

Tyrol na względzie i bynajmnićj nie myślał o za

czepce GBlicyi lnb uszczuplenia zakresu jćj R»dy

szkolnćj. Dopiero w wydziale § 3oi dostał się do

tego projektu ustawy, który więo w dzisiejszej swćj

osnowie zigrażał nietylko Tyrolowi, ale i Galicyi.

Jak!kolwiek Iob spotka wniosek Wildauera, tyle

est pewnem, że ostatnie rozporządzenie cesarskie

! d. 23 b. m . odjęło mu ceobę nieprzyjazną Galioyi,

ubo go nie pozbawiło ogólnej ceohy centralisty

cznćj. W skutek rozporządzenia cesarskiego z d. 23

l?, m . związek między Tyrolem a Galicyą, jaki

tkwił w wniosku Wildauera, taktycznie przynaj

muiśj zerwanym zastał. Zerwanie tego związku u

atwiło rządowi uchwalenie lub uchylenie wniosku

Wildauera. Gzy uda się, uchylić wniosek ten, lub

przynajmnićj ów § 3oi, który teraz urzeczywistnio

no w drodze rozporządzenia cesarskiego, czy rząd

ok?że się równie zręcznym w parlamencie, jak nim

okazał się przy zmianie statntn Rady szkolnćj po

mimo podania się do dymisyi, stanowczo przez N

Pana cdrzncocój? pokaże się niebawem, gdyż dziś

z pewnością wniosek Wildauera nie będzie na pc

rządkn dziennym, albowiem rząd, który okazał ty

le zręczności, nie będzie grzeszył jćj brakiem, gdy

rozchodzi się o chwilowe tylko odroczenie wspom

oiosego projektn nstawy, dopóki nie nśmier?ą się

wywołane ostatniemi dniami namiętności. Rozpo

rządzenie cesarskie z d. 23 b. m . jest jednym z

tych faktów, który nie dopnszoza żadnćj remonstra

oyi z powoda źródła, z jakiego ono pochodzi. Tu

szyć należy, że koło polskie, świadome tćj 6ytua

oyi, z wielką postąpi ostrożnością w chwili, kiedy

wsżyć Bię mogą losy przyszłego Nsmieitnika gali

cyjskiego. Zdsje się także, iż minister D : Ziemiał

kowski, który uległszy w sprawie krajowćj, pcdsl

się do dymisyi w sposób godności jego odpowiedn

i całem swem zaobowaniem się w tćj sprawie zje

dnał sobie zasłużony szacunek u zwolenników i

przeciwników,— nadal — jsk tego pragnie koronę,

cie odmówi jćj i krajowi i państwu swych usług

Bardzićj niż kiedykolwiek kraj potrzebuje rzeczni

ka, tego zadania z pewnością nie zrzeknie się p.

Zemisłkcwaki.

Iaae: ej rzecz się ma z wnioskiem Wildauera,

gdy przyjdzie pod obrady. W tym względsia koło

polskie ma zupełnie swobodne ręce i uozynić ko

że, co zechce. Może* przewidzieć, że cała prawice

a może i część środka i lewicy ł:by wystąpią prze

ciw temu wnioskowi, za nim oświadczy się cały

klub postępowy, wielka część lewicy i meła częlć

z centrum ł:by. O zachowaniu s:ę rządu, jeszcze

nic nie słychać pewnego, zdaje się wszelako, że

aie stanie gabinet w obrocie wniosku Wildauera.

I to jeszoze będzie rzeczą ciekawą, czy utrzyma

eię cały projekt ustawy w dzisiejszej osnowie, czy

w osnowie pierwotnej, tj. z wyrzucerńm § 3, wy

mierzonego przeciw Galicyi, a załatwionego fak

tyc-nie w drodz) ostatniego re,’;;mrządzenia Cesar

akicgc’. Za wnioekism pierwszym Wildauera oświad

czają się wszystkie dzienniki wiernokonstytucrne,

z wyjątkiera pism rządowi bl;skich, lecz cdzywsja

się także głosy za uchwaleniem § 3 pomimo roz

porządzenia Cesarskiego. Z żądaniem tem csta

tiiem wiąże się strona konstytucyjna, o którą to

czy się spór w obozie wiernokoustytncyjnym co do

rozporządzenia Cesarskiego. Rozlicrno te zapatry

wania warto poznać. W prasie tutejszej od chwili o

głoszenia wiadomośoi o rozporządzeniu Csssrsk:em

czuć się dają rozmaita prądy. Jedne dzienniki, jsk

Presse, Stary i Nowy Fremdeńblatł i Tagtspresse

przedstawiają całe uszczuplenie statutu Rady szkol

nej za małozcaozące, niepołączone s żsdną szkodą

dla Galicyi. Te pisma nie wspominają wcale o tem,

oo się teraz stanie s wnioskiem Wildauera, snać

nie wiedzą, oo o nim powiedzieć, natomiast nie

szczędzą słów słodkich dla Galicyi i Polaków.

Najbardziej zadowolone z rozporządzenia Cesar

skiego są Nowa Presse, Morgenpost i Extrablatt,

które je uważają ca tryumf rządu i Rady państwa

a oświadczając się za uchwaleniem wnioskn W il

dauera z pominięciem

jako obecnie zbyteczne

go, zarazem bronią strony konstytnoyjnej rozpo

rządzenia Cesarskiego ; są one tego zdania, że sta

tut galicyjskiej Rady szkolnej, zaprowadzony roz

porządzeniem Cesarskim, może w tej samej dro

dze uledz zmisnnm. Inaczej zapatrują się Tagblatt

Deutsche Ztg i Toretadt Ztg na tę sprawę, wy

chodząc z stanowiska, że co dano I odebrano w

drodze rozporządzenia, można znowu w przyszło

ści przywrócić w drodze rozporządzenia, że zatem

pomimo ost;t.niego rozporządzenia Cesarskiego na

leży nabwftlić wniosek Wildauera w całej osnowie

wraz z § 3im, Yaterłand widzi podobnie w rozpo

rządzenia Cesarskiem objaw absolutyzmu, albowiem

rozporządzenie to dowodzi, iż gulicyjskie sprawy

szkółce i nadal wyjęta cą z pod zakresu czycno

ści Rady państwa i że minister cświaty w tychże

sprawach odpowiedzialnym jest tylko koronie.

P a r y ż 25 października.

(B.) Ciągle jeszcze jesteśmy skazani na rozli*

cznćj doniorłości mowy, mająoe dar zajmowrnia

uwagi pub!icznćj i zapełnianie dzienników. Po de

flsonstracyjcćj mowie Thierss, niennikniorą była

także demonstracyjna mowa Ronhera, apodiót by

łego wice-cesarza do Ajaccio nie inny cel m a a,

jsk zapewnienie sobie przyjaznego anditoryum, co

dla niego jest pierwszym warunkiem do rozwinię

cia oratoreklego talentu. Faktn tego w istocie za

przeczyć trndno, że Rcuher, gdy jsko wice-cesar*

przemawiał do uległego każdemu u go skinienia

ciała prawodawczego, miewał chwile prawdziwej

wymowy i w zupełności zasługiwał na miano pier

wszego mówcy cesarstwa. Lecą po wojnie, gdy

gwiazda jego zgasła w kurzawie Sedanu i gdy ja

ko zwykły śmiertelnik, jako deputowany Rcuher

*malazl się wobec nieprtyiBŹoią usposobionego Zgro

madzenia narodowego, ztnnlBł talent krasomówczy

i geetykula(ya przesadną się wydsła i pierwszy

mówca cesarstwa robił już iylko wrażenie adwoka

ta traegranój sprawy i posiadał już saledwo sztukę

wiązania frazesów i gadania przez całe godziny

nie zajmując bynajmnićj ani treścią wypowiadanych

;d*ń ani związkiem i całością ich, aui logicznością

między tem oo rę już powiedziało, a tem oo po

wiedzieć jeizcre przyjdzie.

Ostatnie przemówienia Ronhera w Izbie s po

wodu sprawozdania p. Sav«ry o agitacjach bona

artasto* skiob i tćj nieszozęsnćj interpelacji, w

którćj Buffet swoją osobą za?łonił borapartystów,

krasomówozćj sławie Ronhera śmiertelny cios za

dały. Odtąd Ronher zamilkł :upelnie i był zmu

szony zapewnić sobie caprzód przyj* źń usposobio

nych słuchaczy, aby w tem cieple, jakie mówcy

improwizatorowi daje ucranie słuchaczy, zmieść

potrzebne natchnienie. Ajaccio, gdzie oześć dla

imienin Napoleonów przewyższa miłcść ka Fran

cyi, gdzie wyraz ,Ojczyzna** odaoai się przeważnie

do sHnoćj tylko wyspy, kolebki pierwszego Cesa

rza, Ajaccio było dla Ronhera cajdogodnifjszem

lo podniesienia się z krasomówczego upadku po

lem, a oczekiwania zgoła go nie zawiodły. Mowa

w Ajscoio przypomina nam Ronbera z przed-wo

jennych czasów, spotykamy w n:ćj tę ssmą śmia

łość, tę samą giętkość, stałość wreszoie, z jebą Rnu

ber narzucsł swe zdanie, w ciele . prawodawozew.

Lecz mowa ta, jeżeli ją za manifest przywóózcy

stronni(twa poczytywać b(d?iuny, nie przyniosła

nic nowego i ciozego z mój nauczyć eię nie mo

żna. Biegały tu pogłoski, jakoby mowa ta tyle by

ła zuchwałą, iż wywołać miała od rządu żądanie

upoważnienia do śledztwa sądowego, pokazało się

’,adnrk, iż wymówki swe rzuoace Mac Mebenrwi

ręcznem os’aniająo pochlebstwem, krytykę zsfi dla

konstytucji stawisjąo pod cier.ń m zastrzeżenia rewi

y1, Rouh;r potrafił obejść wszelkie prawa, a całą

żółć swoją wyrzucić na crleanistćw i republikanów.

Times dość słusznie twierdzić się zdaje, iż ta

gwałtowna Biczem niepohamowana niechęć do je

dnych i do drngicb rtąd głównie pochodzi, że

wbrew wszelkim oczekiwaniom stronnictwa, republi

ka oodtifń na silniejszym Bteje gruncie, codzień

’ Z’f.nki litych przyja iół rozszerza, i nie dość, te

iie sprzeciwia się rczwojowi ipateryalnego bogactwa,

leoz nadto wszelkim tranzśkcycm, Sb ile z wpływu

odnośnych podstkóW sądzić można, bardzo silny

daje popęd Faktem jest, że wvłćj części podatków

przewidywania budżetowe zaćmiła rzeczywietośó

w/kazująo nieprzewidzianą przewyżkę wpływów

w ilości 100 milionów, w porównaniu z rokiem

przeszłym .

Sądzić było moźns, iż na skutek zmiany pre

fekta Lugdnńskiego sprawa Ducrosa, pogrzebaną

zcstanio. L?ot powołanie go ca dyrektcra spraw

Algieryi w ministerstwie wywołało wiele niezado

wolenia; między innemi jeterałaCbenzy, guberna

tora Algieru. Od paru dni obiegały pogłoski o ja

kimś liść’e manzałkc do jen. Cbsnży w tćj ayra

wie, a dziś MoniUur d’Algźrie potwierdza te po

głoski. dodając, iż marszałek pta*ł do jenerała dla

wjtłómsczeoia mn porodu tćj nomicaeyi. Z tych

kilku słów urzędowych sądząc, trudno wąt;.ić o

niezadowoleniu jenerała z nominacji, którą ażmar

tzałek osobistym listem wytłómaczyó był zmuszo—

C zfśi Uteraoko-artystyozna.

TUNEL KALETANSKI.

Sprawozdanie komi syi komumkacyjuej. między Francyą i An

glią przedłożon e Ministrowi r obót publicznych w sprawie

pp. Michel Chevalier et comp. o ’

(Dokończenie.)

Pod warunkami wyżej wymiunicnemi, komisya

przychylnie ośwradćsra się za projektem ; zss?osytne

stanowisko petentów tak w oddziale angielskim jak

i w oddziale francuskim, wutacya ust,łona inży

nierów, który m fetarunafc robót ma być powierzony,

przedstawiają również gwarancję pożądaaą. Dla

tyck względów?, pominąwszy wypadek zaniechania

praa dla znacznego nspł?wu wody, fetmisya nie zaj

mbkała s’ę asctagótowata zb;da?śem s.iosobów wy

konania ostatecznego robót, przekonała stę tylko,

żs tekowe będą odpowiednie do trudności wyko

nać się mającego dztata. Komisy» również z po

wyższych nowodó ; n:e objawia żsdaego zd nife na

p. Low co do konieczności budowy disóch

B^l°ryj i dwóch tunelów przsdłoźote komisy» an

«istowśj. Co do wydatków prawdoppdobnyeb na

Przedsiębiorstwo, co do wynagrodzenia w razie pc

*?dzenia tsgoż, są to kwoatyb nikrśc.żebna do rc z

wiązania na podstswia danych, które dzii poemda*

fr, lejz niepewność na tym punkcie nic może być

tadną przeszkodą do -;cstę*!U dział?, któ:ego uży

wtaność nie podl-gr *dziś żadnej wątpliwości.

Stńsdwme do nwag i”spostrzcżeń powyżej wyło

żonych, komisya przyjęła następującą opinię umo

tywowaną:

K?misya

po wzięoiu do wiadomości wszystkich odnośnych

aktów,

po przesłuchaniu reprezentantów i inżynierów ko

mitetu francuskiego,

co się tyczy ofzecsenia *d li dobra publicznego**

zważywiz}, żo dckumenta przedstawione ankie

cie sie są wystarczające i nie czynią ladcsyć de

kretowi z dnia 18 lutego 1834 reku

zważywszy próoz tego, że charakter międzyna

rodowy projektowanego tunelu czyni koniecznem

poprzednie porozumienie się obu rządów intereec*

jost zdania, że nie można obeonie przyznać przed

siębiorstwa cecby dobra publicznego;

co się tyozy prośby o koucesyę

zważywszy, że należy ułatwić żądanie petentom

przyznsjąc im koncesyę tymczasową zależną cd wy

konania prsc przygotowawczych mogących wykazać

możsbność przedsiębiorstwa,

zważywszy z drugiej strony, że ważność _strate

giczna tnaeln wymaga także porozumienia się z mi

aistfe’rstwem wojny i marynerki,

jest zdania, że należy

zapewnić sobie pozwolenie ministrzów:

1) wojny i marynarki, a w braku natychmiasto

wego przyzwolenia, zar?ądzić konferencje mięszane

wc-lług d?krctn z dnia 16 aierpda 1855 r.

2) przedłożyć do potwierdzenia Zgromadzenia

narodowemu następujący projekt konwenoyi.

Projekt konwencyi. *)

*) Projekt konwencji proponowany przez komisyę był

Koncesya tymczasowa. Minister robót pu

blicznych w imieDiu państwa obowiązuje się na

dać koncesyę p s

na kolej żelazną, wychodzącą

z punktu mającego mę oznaczyć na kolei z Bou

logne do Calais, i idącą po pod morze ku Anglii;

w razie jeżeli taż kolej będiie uzcaną za mającą

ca celu dobro publiozne i jeżeli przepisy określone

prawem z dnia 3 maja 1841 r. wypełnione zostaną;

kolei ta ma dążyć do spotkania się z podobną*

koleją prowadzoną od brzegów argielskich kn fran

cuskim.

Roboty przedwstępne. Z drogiej strony

pp... obowiązują się, nieprzekraczając terminn lat

trzech i za dwa miliony przynajmniej, wykonać

wszystkie roboty przedwstępne jakoto: poszukiwa

nia, stadnie, gslcrye, wiercenia itp.,

określić się

mające programem ministra robót pnblicznyob, po

wysłuchaniu koncesyonaryuszów, któreto roboty bę

dą miały głównie na oeln upewnienie tak rządu,

jak i konoeB?onaryuszów o moż?bncści widocznej

przedsiębiorstwa i o użycin odpowiednich sposobów

do przezwyciężenia wszystkich prawdopodobnych

trudności.

III.

Porozumienie się z kompanią angiel

ską. PP.-- obowiązują się również porozumieć się

z kompanią angielską upoważniona do budowy kolei

żelaznej podmorskiej z Anglii do Francyi i zawrzeć

przyjętym przez radę jsnerslną dróg i mostów na posie

dzeniu z dnia 25 lipca 1874 r. ze zmianą miejsca nie

których paragrafów, i małemi zmianami w stylizacji.

Projekt załączony jest ostatecznie przyjęty przez radę.

umowę z tąt kompanią celem wybudowania wspól

nie całej linii kolei żelaznej międzynarodowej.

IV.

Termin pozbawienia i zrzeczenia się

prawa koncesji. Jeżeli pp... od dziś, w prze

ciągu lat pięciu nie dopełnią warunku poprzednim

artykułem określonego, koncesyonaryusze pozbawie

ni będą wszystkich zysków i korzyści wypływają

cych z niniejszej konwencji. Jeżeli po upływie lat

trzech licząc również od dnia dzisiejszego pp...

nie będą w stanie przyjść do wyż określonego po

rozumienia, będą mcgli zrzec się dalszego wypeł

nienia obowiązków określonych obecną konwencją,

a sama konwencja na podstawie deklaracji w prze

pisanej formie, będzie nważaną za niebyłią.

Koncesya bez subwencji. Koncesya jest

nadaną bez snbwencyi, i bez gwarancji procentów

ze strony państwa.

Odroozenie taryfy i określenie specjal

nego warunku budowy.

Specjalne określenie warunków budowy i taryfa,

będą oznaczone na wnioski odnośnej ankiety w obwili

ostatecznej koncesji po wysłuobania koncesyona

ryuszów.

Koncesya ostateczna. Po wykonaniu wa

runków przewidzianych artykułem I i II, wreszcie

jeżeli pp.... dowiodą porozumienia się swego z kom

panią angielską wedłng brzmienia artykułu III, ni

niejsza tymczasowa komisya zamienioną zostanie

ua komisyę oatateozną.

Koncesya nadaną będzie na dziewięćdziesiąt dzie

więć lat od daty puszczenia w ruch kolei podmcr

skiej.

Państwo obowiązuje się w przeciągu lat trzy

dziestu cd tejże samej daty nie nadawać żadnej

innej koncesji na kolej idącą od brzrgów francus

kich po pcd morze kn Anglii.

VlL

Zawiązanie Bię towarzystwa bezimiennego.

Po otrzymaniu ostatecznej koncesji, kcncesyo

narynsrc obowiązując się zawiązać tcwsrzyetwo

bezimienne z siedzibą- w Paryżu; którego oelem ma

być zabezpieczenie budowy ruchu i utrzyma; ie ko

lei żelaznej podmorskiej w porozumieniu z towa

rzystwem posiadająoeni koncesyę angielską.

vm.

Zrzeozenie się ewentualne koncesyi.

Konoesyonarynsze mogą w każdej chwili podczas

wykonania robót, bądź przygotowawczych, bądź e

stateoznyob, zrzec się korzyści koncesyi w razie,

jeżeli fizyczne niepodobieństwo należycie spraw

dzone, przeszkodzi dalszemu wykonaniu powyżej

wymienionych robót

W tym przypadku wszystkie roboty wykonane,

stają się własnością państwa, a konocsyocaryusze

nie mają prawa żądać za takowe żadnego wyna

grodzenia. To samo zastrzega się w przypadku,

jeżeli koncesja ostateczna me będzie mogła być

nadaną dla tego, że kompania nie zechce przyjąć

taryfy ustanowionej przez rząd podług artykułu V.

n,..,

w C "ma 7 flh0,dzi ootaimnto, wyjąwszy d.dziele i dni

Oddzielne Nre nC z u n , o ile zipaa *tarcz* « WuWawr**

wcz* w«Winipo10e., zprzesyłkąpocztowąli%.

Prenumerat« wynosi:

iswt mKrakowi

ua kwai^l uaSmi.«ią,. na 1 młodą.

;_y p ań stw ie Auatrysckism

.............

*tt. 5

*łr. 4

ab. S

3 Niemiec i Włoch

.............

S’M

Francji i Anglii . . .

*Y*

Belgii, Szwajctryi i Tu rc ji"

1*.

”43

e na prennmerat(?

Pj^wpego do ostatniego dala w miesiącu. L i.ty z pieniędzmi i prnhat*

Luty rekiamaJrine

az*m ł ims8raty)uprasza się nadsyłać franco do Administracji ,Czaau* w Kra

jrzyjmuje sio

mepodlegają opłacie pocztowej. - Lietóu niefrankouanyeh ais

* 19,

» ę » * o p t . m a nadsjłane Redakcj! niezwracają się, lecz bywają niszczona

ricsHacialą przyjmują*

W M iśk ow i. 1 Administracja .CZABU," księgarnia p. 8. A. Krsytanowaki.fO ,h*nd.l

tudzież wszjstkie nnędy pocztowa U (lo » . . l . (inaeratr) przyjmują się aa opłatą_ od miejsca

«r

saa drukiem drobnym (petitowjm) za pierwszy raz 10, za każdy następny raz po 5 cnt. * *

" **J!

(na 3 stronnicy dziennika) od miejsca wiersza drukiem drobnym po 30 c n t za każdy ra*. ]P °" 1" ,

«o « C iu .« (prospekta, eyrkularze, ogłoszeniai t.p.) przyjmuje się za eenę 1 ab. od 100 egzempu^

zamiejscowych, a 50 ent. od 100 egz. d la miejscowych prenumeratorów. Przypadającą należytosc uprą»»

sięBBpnńd nadesłaćprzekazempocztowym. Prenonaerotę 1 oftoH eal. przyjmują:W"J *

dala p.A.Oppelik,Wollzeile29 i w «*ie»d»e FerdinandstraaseNr. 88. Na Fran.yę _ !,_ ?* *J

w Parnu p. W. Raczkowski, Faubonrg Poiss miire Nr. 33. O R loiie nl. zań: w Wiedniu WaUflscngaaM

Nr. 10, w Hamburgu, Frankfurcie n. M., Berlinie, Lineku, Bcuylei (Szwajcanra) i Wroeiauiu p p . Haaaenstcn

i Yogler; w Wiedniu F. L5b, Reichsrathaplatz N. 2 .1 R. MosBe SeilerstAtte N.2 , Rotter JkCom. Riemerg. 1*

WBerlinie, Hamburgu. Monachium i Norymberdze p. R. Mosse; w Frankfurcie n. M.p. G .L . Daub. * Com,

1 of 4 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction