Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 378 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

M 144.

Kraków 28 Czerwca — Czwartek,

Rok 1855.

yamTW%taem

Sie..

Wychodzi w Krakowie

8 7 2 ranoi wyjąwszy Poniedziałki i dni następujące

Cena:

_,o1zir.30kr.—

kwartalna 4 złr.

w Ł.KAJU kwartalna razem z przesyłką pocztową 5 złr. m. k.

Przed płata

T,rz/imuje się w księgarni Józefa C zecha-przy Głównym Rynku N. 46 8.

Pieniądze trzesyłają się franco pocztą wprost do bióra redakcyi czasd

wyraziwszy na kop ercie ,prenumeracyjne pieniądze .

Przyjmują sią

ogłoszehia, rozprawy, odezwy wszelkiego rodzaju,

g d o n ie s ie n i a literackie, księgarskie, handlowe, przemysłowe, rolnicze itp

uw iad o m ibh ia tyczące się sprzedaży, kupna, dzierżaw itp.

Za opłatą

od wiersza petytowego za jednorazowe umieszczenie po 4 kr. następne po

1 dopłatą po 10 krajcarów za każdą pubiikacyą na stępel rządowy.

L!aty

niefrankowanc nieprzyymują ti(, wyjąwszy od stałych lub znanych korespondentów

Numer pojedynczy kosztuje 10 groszy.

mtm

Kraków 27 czerwca.

Zamknięcie konferencyj wiedeńskich do

wiodło podobno dosyć wyraźnie, że dyplo

mata zaniechała chwilowo zamiaru rozwią

zania kwestyi wschodniej. W ’ymienia jeszcze

noty, ale te co do kwestyi wschodniej sę

raczej formę aniżeli istotę rzeczy zajęte, a

rzeczywiście trudnię się tylko wzajemnem

stanowiskiem mocarstw europejskich i roz

bieraniem podpisanych przez nie traktatów.

Noty wysyłane bywaję, powiedzieć można

tradycyonalnie, ale rzeczywiście dyplomacya

czeka dopóki wojna nie otworzy nowej do

układów drogi, na k(órejby więcej było szan

sy do zgody, aniżeli dotęd. Dyplomacya jest

w oczekiwaniu nieprzewidzianego wypadku,

a nawet zdaje nam się, iż w takowem ocze

kiwaniu przez c a ły cięg w konferencyi zo

stawała, uważajęc wojnę w edług własnego

wyrażenia ,,za grę siły i losu." W ięcej na

wet powiedzieć można: od roku jesteśmy

cięgle prawie w tem samem położeniu, a

dziwić się nie ma czego. Dyplomacya mo

że uprzedzić zajścia lub za w ikła n ia; umie

leż negocyować i zawierać traktaty pokoju

skoro już wojna doprowadziła rzeczy do te

go, że jeden poddać się musi i przyjęć od

drugich warunki. A le jakaż rola dyploinacyi

pozostaje w zapasach, gdzie nikt poddać się

nie chce, a każdy się obawia, aby nie był

oszukany i drugim niedowierza? Dotęd mó

więc otwarcie, wszystkie usiłowania dypIo

macyi zwrócone b yły i zwrócone być musiały

do przywrócenia pod nowę formę status quo

(mte helium. S zukała ona z cierpiiwościę isto

tnie pouziwieffta godiię, sposobu jakimby stwo

rzyć można zwycięzców bez skazania kogo na

rolę zwyciężonego. Ilekroć razy w zięła się

do dzieła, innego celu mieć nie mogła. In -

teresa i zobowięzania stron wojujęcych, sta

nowisko będź wojenne, będź polityczne in

nych mocarstw, wszystko zg oła ogranicza

ło cięgle dyplomacyę do używania jedynie

półśrodków. Nie miała w ładzy nie tylko

zmienić karty europejskiej, ale nawet myśleć

nie mogła o jakiejbędź choćby najmniejszej

terytoryalnej zmianie. Żaden większy, silniej

szy i jakękolwiek szansę na przyszłość

przedstawiajęcy środek nie m ógł być użyty

do osięgnięcia celu, któryby przyszłości sięgał

i miał takowę zasłaniać. N a chwilowośc

wziętej za podstawę, przyszłości budować nic

sposób. Jest to niepodobieństwo, o które roz

bić się muszę najlepsze chęci i najzręczniej

sze usiłowania. W yp ad ki które poprzedza

ł y i wywołały konferencye wiedeńskie, zda

w ały się wskazywać to niepodobieństwo

Wojna która się toczy nie następiła w sku

tek chwilowego wypadku, gotowała się ona

oddawna, oddawna za grażała Europie.

iVIogła być zawieszonę chwilowym pokojem,

lecz zawarcie takowego pokoju zakończyć jej

nie mogło. Nie ma się przeto czemu dziwić,

jeżeli usiłowania dyploinacyi się nie powio

dły, dziwowaćby się raczej można, gdyby

inaczej było.

Lecz konferencye wiedeńskie nie przemi

nęły bez korzyści: wyświeciły położenie

r?.ęczy, zwłaszcza też ostatni protokół z po

siedzenia na dniu 4 b. m. przyczynił się do

tego, podajęc tekst ostatnich propozycyj wie

deńskich. Odrzuciły je Francya i Anglia,

lecz pozostało pytanie czyby je b yła przy

jęła Rosya ? — Nie jest zwyczajem naszym

wdawać się w przypuszczenia, wszelako tym

ra,zem gdyby kto koniecznie od nas odpo

powiedzi na to pytanie żędał, odpowiedzie

libyśmy twierdzęco, i w krótkości wytłum a

czyć się postaramy z jakich powodów.

Propozycye wiedeńskie odpowiadały zda

niem naszem zupełnie zadaniu konferencyj

wiedeńskich. Bez żadnej zmiany terytoryum,

bez naruszenia praw zwierzchniczych, ogra

ni ;z a ły potęgę Rosyi na morzu Czarnem,

i w danych warunkach w jakich się dzisiaj

sprawa znajduje, rozwięzywały punkt trzeci.

Kończyły więc chwilowo całę sprawę, bo

wszakże kwestya Księstw Naddunajskich i

żeglugi na Dunaju już załatwiona; kwestya

swobód chrześciańskich Porty poddanych

zdaniem wszystkich mocarstw, na trudności

natrafić nie może, a trzeci punkt rozwięzany

w edług propozycyj wiedeńskich uznaw ał nie

podległość i nietykalność Porty, w ięz a ł ję

z równowagę europejskę i ograniczał stoso

wnie do umowy między Turcyę i Rosyę za

wartej , s i ły obu tych mocarstw na morzu

Czarnem. Zapatrujęc się przeto z6 stanowi

ska, na jakiem zostawały konferencye, z któ

rego ani na chwilę nie ze szły bo zejść nie

m ogły, sprawa bieżęca przyjęciem propo

zycyj wiedeńskich, byłaby chwilowo skończo

na. Jeżeli propozycyj tych nie p rz yjęły A n

glia i Francya, to jedynie tylko przez względ

na brak rękojmi na przyszłość, jak się to

zresztę wyraźnie z noty hr. Walewskiego

pod datę 9 Maja (N r 119 Czasu") okazu

je , gdzie czytamy, ,,że pokój przywrócony

na tych podstawach, b yłby niedostatecznym

i sprowadziłby w przyszłości niebezpieczeń

stwa, jakie usiłowania mocarstw sprzymie

rzonych usunęć chcę na zawsze."

Wypa

dałoby wszakże, aby mocarstwa Zachodnie

raz jasno i wyraźnie wytłómaczyć chciały

w j aki sposób tłómaczę one tak zwane czte

ry punkta, skoro w nich upatruję dostateczne

rękojmie dla przyszłości, i w jaki .sposób

chciałyby owe cztery punkta widzieć wyko

nane, aby te m iały usun§ć na zawsze za

wikłania tego rodzaju, jakiem jest obecne.

Powiedzieliśmy już bowiem nieraz, że w o -

głoszonych cz,terech rękojmiach, które b y ły

podstaw§ konferencyj, upa,rzyć nam tako

wej rękojmi niepodobna.

To jednak zdaje się być widocznem , że

powyższe o.świadcz,enie, ten fraz,es nieprze

mawiaj§cy stanowczo, nieokreślaj§cy nic do

kładuie, a sięgaj§cy pi zysz,!’ości, jest w ła

śnie największ§ przeszkód§ zawarcia chwi

lowego pokoju, do którego dyplomacya na

konferencyach jedynie d§żyć m o gła, a któ

remu b§dź co b§dź, Rosya wcale nie była

prz,eciwn§. Z g o d ziła się na ż§dania posta

wione co do Księstw Naddunajskich i że

glugi na Dunaju. Upór jej co do trzecie

go punktu tłumacz,y obstawanie za prawem

z,wierzchnicz,em panuj§cego. Nie s zło o ogra

nicz.enie s iły mor.skiej ani o liczbę ^krętów ,

ale sz,ło o to, aby nie był- .

powieozianem,

że Samodzierżca Wsz,ech Rcsyj niema prawa

trzymać ich na morzu Czarnem więcej nad

tak§ lub tak§ ilość, Doświadcz,enie dowiodło

Rosyi aż nadto, że flota na morzu Czarnem

w razie wojny z mocarstwami morskiemi nie

jest żadn§ dla niej pomoc§. Licz,ba okrętów,

na jak§ z,gadz,ały się Anglia i Francya pod

czas konferencyj, była aż nadto wystarcza

jąc§ na potrz,eby służby morskiej i protek

cy§ handlu. Niewahamy się powiedzieć, że

po zawarciu pokoju, Rosya tyle nawet o

krętów na morzu Czarne rr - tr/,ymywać nie

będzie i to z własnej w oli, a odbudowanie

floty odłoży bez, w§tpienia ad feliciora tem

pora, ani się spieszyć będzie. Wie ona do

brze, jak ogromne suminy kosztowały j§

owe morskie usiłowania, które dzisiaj sama

w Sebastopolu niszczyć musi. W id zi aż nad

to, jak§ siłę i potęgę byłaby miała w tej

chwili, gdyby owe miliony puszczone na mo

rz,e , rzuciła była w drogi po kraju i kole

je żelazne. Jedna kolej żelazna do Odessy

lub Chersonu, większ§ oddałaby przysługę

Rosyi aniżeli wszystkie jej okręty razem

wzięte, Nie za tem się przeto upierała R o -

sya, ani też ograniczenia liczby okrętów za

ograniczenie stanowcze potęgi swej na mo

rzu Czarnem uważać może. S zło tylko

o sposób, jak to z reszt§ powiedział ksi§

żę Gorczakow.

Skoro więc sposób ten

podawały propozycye austryackie, a z re

sz,t§ nie z§dały niczego na coby Rosya już

naprz,ód nieprz,ystała, jako to: na staoye mor

skie dla państw zachodnich na morzu Cz.ar

nem, na prawo służ§ce Suł’tanowi wezwa

nia flot sprzymierzonych w raz,ie niebezpie

czeństwa, na zawiadomienie mocarstw euro

pejskich w razie gdyby zajście między ni§

a I’ urcy§ nast§pić m iało, i na podanie środ

ków, aby takowe na drodze negocyacyj za

łatwione być pierwej mogło aniżeli wojna

wydan§by została— nie widzimy więc przy

czyny, dla której by propozycye wiedeńskie

w Petersburgu nie m iały być prz,yjęte, tak jak

z drugiej strony nie widzimy także prz,yczyn,

dla których odrzuciły je państwa zachodnie,

gdyby się ściśle czterech rękojmi trzymać

były chciały, i gdyby w protokóle z 28go

grudnia (Ner 111 Czasii), który stawia

cztery rękojmie i b y ł oraz podstaw§ konfe

rencyj , nie było wyrazów: ,,że mocarstwa

chc§ zasłonie Europę od powrotu podobnych

komplikacyj."

Powtórzenia tych wyrazów nie z.najdujemy

ani w notach i okólnikach gabinetu peters

burgskiego, ani też upatrzyć możem w zda

niach wyrzeczonych przez pełnomocników

rosyjskich na konferencyach wiedeńskich. Nie

chcemy prz.ez to powiedzieć, aby Rosya

trwać miała w widokach polityki zaborczej,

jakie jej przypisuj§, takowe przypuszczenia

do nas nie należ§. A le w całem postępowa

niu Rosyi widzimy, i każden patrz§cy roz

ważnie a bez,stronnie widzieć musi nieza

chwiany a loiczny kierunek polityki, która

do zawarcia pokoju chętnieby prz,yst§piła,

ale która pod żadnym warunkiem na żadne

ograniczenie nie prz,ystanie, któreby dla przy

szłości ludu rosyjskiego jak§kolwiek mogło

być zapór§. Rz§d rosyjski ustępuje co do

chwilowego położenia, ale broni przysz,ło

ści, która mu przekazana w spuściz,nie. Z d a -

waćby się mogło, że każde ust§pienie w tej

sferze skompromitowałoby władzę z,wierz,—

chnicz§ w obec narodu, a o ile ze wszyst

kich aktów urzędowych s§dzic można, tego

jedynie obawia się Rosya.

D. Volkshalle zamieszcza obecnie nastę

puj§e§ depesz.ę okóln§ hr. Buola do posłów

austryackich przy dworach niemieckich z daly

25go maja; zatem wtedy jeszcze kiedy pań

stwa zachodnie po odrzuceniu pierwszych

propozycyj austryackich zawezwane zostały

prz,ez gabinet wiedeński do ponownego ich

przyjęcia. Depesza ta lubo ma wartość g łó

wnie historyczn§, wszelako wykazuje jak

dalece gabinetowi wiedeńskiemu szło o prz.y

jęcie projektu swego. A k t ten porównać na

leży z not§ austryack§ z, d. 24 maja do hr.

Esterhazego, z,aTiiesz.cz.oii§ w C za sieN. 138.

Wiedeń 25 maja 1855.

Z a rty k u łu Korespondeneyi Austryackiój (Czas

N. 117) dowiedziałeś się już JWPau, że gabinet

częśćLOMCKO-ARnsnr.r .ix.

TYGODNIK WARSZAWSKI.

XXV.

Zabawy loteryjno-fantowe— Wystawa zwierząt gtspodar

skich ___ Wyścigi konne — Panowie i niefortunne

wypadki — Targ na wełnę — Kraszewski — Kąt

ski — Fajans — Leśniewski — Waliszewski — Cho

lera — Spotkanie w ogrodzie Saskim.

Mówiąc o szeregu rozrywek jak ie w tych czasach

zajęty Warszawę, należy przedewszystkiem zacząć od

zabawy kwiatowej wraz z loteryą fantową, odbytej w o

grodzie Saskim na dochód sierot. Urządzana w latach

dawniejszych w samym tylko dobroczynnym celu, dziś

rozrywka ta, przybrała formę ja k nąjrozlegląjszą, a po

ciągnąwszy ku sobie w’szystkie prawie klasy, przedsta

wia niejako uroczystość ogólną, w którćj każdy udział

przyjmuje.

Dla tego od Dam najznakomitszych, które z tytułu

Opiekunek Warszawskiego Tow. Dobroczynności, za

siadając w urządzonych w tym celu dla nich namiotach,

do rzemieślnika, ofiarującego swe usługi dla dobra

ludzkości, spotykamy tu cały szereg różnorodnych1

imion, przykładąjących się do pom nożenia dochodu naj

ubogich.

W r. b. widzieliśmy po namiotach, hrabiny: Andrze

jowę Zamojską, Szembekową, Uruską, Kossakowską,

Adamowę Krasińską, Rzyszczewską i tyle innych je

szcze opiekunek, którym wszędzie’ towarzyszyły przy

brane przez nie osoby, oraz wyznaczeni do tego człon

kowie Towarzystwa.

Odpowiednio rozległości stosunków tąj lub owej Damy,

sypią się liczne datki i ofiary i to tak dalece, że bardzo

często jeden listek bukietu lub k wiatka, opłacany bywa

na wagę złota. W innych znów miejscach obszernego

ogrodu w porozstawianych tu i owdzie urnach, szczęśli

w i, albo też nawzajem nieszczęśliwi gracze, śledzą

spojrzenia fortuny, zapomniawszy zupełnie że ta roz

dawczyni ziemskiego szczęścia nosi na oczach przepaskę.

Ale wszystkie te na pozór drobnostki, wszystkie po

wody dla których zwiedzają lub mijają namioty, przy

czyniają sję do owego obrazu pełnego ruchu i życia,

jaki corocznie w tych samych miejscach i o tąjże po

rze przedstawia się oczom Warszawian.

Obecnie ciekawość ich w dwójnasób wzrasta, bo za

mierzono dla urozmaicenia zabawy puścić wodotrysk,

ową pierwszą odnogę wodociągów warszawskich, tyle

upragni_onych od całego miasta. Zamiar się powiódł,

strumień z górnej patery wzbił się ja k najpiękniej w górę,

czterech delfinów wyrzuciło wodę z swych paszcz, sięgając

aż po ów strumień, a zebrana publiczność jednomyślnie

przyklasnęta dziełu, jako. pierwszej i szczęśliwą] wróż

bie przyprowadzenia do skutku samych wodociągów.

—

Czemu nieidziesz spojrzeć na wodotrysk, patrz

tylko ja k ślicznie bije? — rzekła jedna z Mam do pię

tnastoletniej panienki swej córki, znąjdąjącąj się z nią

w ogrodzie.

—

Nie mogę kochana Mamo, bo jak wstanę to mi

miąjsce ząjmą na ławce i nic niezobaczę.,_.

O szczęśliwa naiwności dziewicza! która nad bicie

wodotrysku przekładasz widok strojnej toalety, lub no

womodnego kapelusza na główce, i t° jeszcze może

jakiąj przyszłąj twej ry walki! -

Tego samego dnia kiedy się cieszono zabawą kwia

tową w ogrodzie, odbywała się wystawa zwierząt go

spodarskich na Nalewkach wprost Krasińskiego ogrodu.

Ale cóż o tej wystawie powiedzieć? Oto ciąg!a bieda,

kilka ledwie sztuk z każdego przedstawiono gatunku i

wystawa, która w kraju rolniczym, jakim je st nasz,

nąjważniąjsze winna zajmować miąjsce, stoi dotąd na

ja k najniższym stopniu.

Czy obywatele nieposiadają nic do pokazania; czy

sprowadzać niechcą dla zbyt szczupłych nagród, czyli

tak zwanych premij, trudno to rozwikłać; dość że wy

stawy te mające być podstawą wszystkiego, niewyłą

czając nawet i wyścigów konnych, są dotąd niczem.

Bo kilka ko ni, nieco baranów i rogacizny, na taki kraj

ija k Króle stwo, doprawdy zamało. Choćby dla samej

!tylko dumy narodowąj, to przecież warto z czemś wię

1cąj się popisać ja k dotąd. Czyż to zawsze tak będzie ?

1Zobaczym. —

I Natomiast wyścigi byty liczmąjsze, a przynąjmmćj

bardziej jakoś urozmaicone. Kilkanaście to ju ż lat ja k

owa instytucyą w krąju zaprowadzoną została; a tocząca

się d!ugo o to walka, czy wyścigi mogą zapewnić ko

rzyść, lub też nie, dla kraju, zaczyna się przeważać

na stronę pierwsząj, i odnosić nad opozycyą zwycięztwo.

Niema wątpliwości, że i ów niezbadany urok, który

tę zabawę otacza, przyczynia się wielce do jąj coro

cznego wzrostu, i niech tylko sprzyja pogoda, wnet

cała Warszawa niebawem podąży na plac mokotowski,

aby być świadkiem rączości i tryumfu biegunów.

W r.__b. popisywały się konie hrabiny Augustowej

Potockiej, hr. Witolda Wołłowicza , hr. Adama Krasiń

skiego, p. Ludwika Grabowskiego i stada rządowego

w Janowie, nielicząc w to i koni włościańskich, przy

prowadzanych corocznie zwłaszcza z Czerniakowa.

W dniu pierwszym, odniosły zupełne zwycięztwo ko

nie hr. Witolda Wołłowicza, tak jak w dniu drugim,

wyłącznie hr. Adama Krasińskiego. Prześliczne rumaki

hr. Augustowej Potockićj, wszystkie co do jednego

przegrały. Dla czego? Oto dla niezgrabnosci i niedo

łężności żokąja, któremu nigdy nie należałoby powie

rzać dosiadania koni, a zwłaszcza w chwilach walki o

pierwszeństwo. Najważniąjszem z tych zwycięzt-w bylo

Naioiaatora znanego ju ź z dawna w szrankach ^ n a

leżącego do hr. Wołłowicza), który w m. 4 s. i y,

obiegł nąjpierwszy pół-czwarto-wierstową metę!

Tak w dniu pierwszym ja k drugim, popisywali się także

i sami panowie, jedni w wyścigu lub śmiałych przez

baryerę czyli przeszkodę sk ok ach, ja k hr. K onstanty

1 of 4 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction