Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 431 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

M 262,

Krabów 15 Listopad* -

Wtorek.

Bot 1859.

w jilciis i oo«Ui«ti rana wyj%w**y *oiiiad«iaDö : äa- .

aast%pa)%B» |W

;taoh.

«Boiąoan

,8*i « oiUtntiH dni»» kaiäe*o »ie*i%ats.

;TA BA IM3»*«« ,OsAS*

w Padituu AtMrjmtkum (?oe*Wg)

r o c s n i e ..................................*ł*.

pdłrocsEis........................ l *

k w a r t a l n i e ...................... ......

»is»it}fl*m«.........................

***«"

ä*

l’sZÄDfftJ.T!. BA DXIXHH1» ,C*A»* X DODATKU*

w Kraktu’*

» P«L(»« Au»ir,m*leum(po»te,)

r o «itü o .........................................

nie.SS I : o i » n ie .......................................... a b . Są

p(Slroo*nie , ......................................

1*I

k w » r t a l n L ..................................................... ,

«I

kwartalni*

...........

"Na aai« ,Dodatek* prsnn*erewao sie B!O*ne,

^,vvicina a

- airuNUOlä

*ttiSftamlo

v*o

CZAS

Prsyj»aja ü« do M*«aaeMnia w ia»«rala«k

Mao»swiA, opnawT, uwiado* ”B»ia , domomibbia. ***ajkiego rodu).«, ty«a%M *n

pnw»y*l«, handln, rol*

a, ipna*d **y, taipaa d»ler**v iy. u opłat%!"

Cd «i«n « drohu«fo aa jsdac /W« n»i«e*s*enie po 7 Mitów, *a na*k]pne po I*/,.

Do kaddego in*erat”! L»e*on" »y* winno SO tr*tdw na opłatą ctąplow% a,

katdoraaow* n»i«scc* *Aia.

L i* t t * pi*nltd*ad pronhoi«r*(!jipje»( i In **ratow e »i prs*aytane bji winnyp.frmeke

do Bidra Ek*p*dyeyi ,O««s*.

U *tt reklaiaaejjna süaopiMHtaw*B* uie*i*zaj% (rankowa*its

Li*tt nl*frankow a« nie pr»y)»«J% ei«.

K T ’ Name» pojedynczy dziennika koiztuje 10 oentów.j

Kraków 14 listopada.

W położeniu chwilowem ogólnej polityki_ i

europejskiej, dwa wypadki główne zajmują

miejsce. Oba zaszły w przeszłym tygodniu;,

o obu doniosły nam depesze, na które w so

botę zwracaliśmy uwagę, toj e st podpisanie

traktatów w Zürich, i ofiarowanie rejencyi

Włoch środkowych księciu Carignan przez !

Zgromadzenia narodo« e we Florencyi, P a r

mie , Modenie i Bononii.

Co do pierwszego, to jest co do trakta

tów podpisanych w Zürich, mamy urzędo

wy dokument, który lubo niepodaje jeszcze

tekstu traktatów, nie małe rzuca jednak świa

tło na ich doniosłość. Dokumentem tym jest

okólnik hr. Walewskiego do ajentów fran

cuskich za granicy z powodu podpisania tra

ktatów wystosowany. Znajdy go czytelnicy

w właściwej rubryce. Rozbiera on głównie

stronę traktatów tyczne)j się zmiany teryto

ryalnej we W łoszech z powodu ustąpienia

Lombardyi przez Austryę. W szakże jak

kolwiek strona ta jest ważnę, dla państw

podpisujących traktaty, ważniejszy jest dla

polityki ogólnej ta rzęśe traktatów która za

wiera sprawy nierozstrzygnięte a o których

dopiero orzekać ma kongres. W edług okól

nika, kongres ma się zebrać dla powzięcia

do wiadomości zaszłej umowy, a nadto uło

żenia warunków, pod jakiemi W łochy trwały

na przyszłość dla Europy stać się mogy

spokojno-ci rękojmiy. Pierwsze zadanie kon

gresu nader łatwe, bo i bez zebrania się

Europa o traktacie mogłaby powziyść wia

domość, ale idzie zapewne o uzyskanie o

gólnej saukcyi tych traktatów, życzenia te

pod tem dyplomatycznym wyrażeniem zdajy

się być ukryte. Drugie zadanie o tyle tru

dne o ile pierwsze jest łatw em , bo życze

nia Włoch które majy być zadowoluione,

nie zgadzajy się dolyd przynajmniej z pro

gramatora. w traktatach według okólnika wy

rażonych. W edług tegoż, kongres złożo

nym być ma z państw które składały kon

gres w r. 1815, z orzybraniem Neapolu,

Rzymu i Sardynii. Traktaty zaś w Zürich

stawiajy jako programat konfederację wło

sky, i zastrzeżenie praw ksiyżyt włoskich.

W państwie Kościelnem zapowiedziane re

formy maj^ zaspokoić życzenia ludności, co

się każe domyślać powrotu Legacyi pod le

galny władzę. W okólniku widzimv ton sam

programat ro w liście Cesarza Napoleona

do króla Wiktora Emanuela. Nieina wsze

lako żadnej wzmianki, czy ów kongres, na

który zgodziły się Austrya i Francya, leży

w widokach innych państw europejskich

czy już w tym względzie rozpoczęto nego

cyacye. Jeden z ministrów angielskich wy

raził się niedawno, że Anglia nie otrzymała

dot^d żadnego na drodze dyplomatyczne

zawezwania do kongresu.

Drugim wypadkiem jakim jest ofiarowani«

rejencyi księciu Carignan przez W łochy śro

dkowe, ma kierunek wprost przeciwny, ż(

tok rzec można, widokom rozwiniętym w tra

ktatach w Zürich. Je st to walka polityki u

nitarnej z konfederacyjnę. Po raz wtóry re

wolucya sprowadza Wiktora Emanuela na(

Rubikon. Dwie wersye w tym przedmioci(

krzyżują się z sobą. W edług jednej kró

sardyński pozwolił na przyjęcie rejency

przez swego krewnego, dla tego, aby za

trzymać wybuch rewolucyjny, a Cesarz Fran

4 cuzów z tego powodu zezwolił na to, po(

warunkiem, aby rejencya była chwilową

zobowiązała się ustąpić w skutku kongresu

według drugiej Cesarz Francuzów opar

się stanowczo przyjęciu rejencyi i król Wi

ktor pozwolenia na nią odmówił. Napoleo

nowi III służyć miało za powód oświadczę*

lie księcia Carignana, iż rejencyi nie przyj

nie tylko pod warunkiem obsadzenia Włoch ^

środkowych a zw łaszcza Romanii wojskiem

)iemonckiem, bo tylko pod tym warunkiem

noże utrzymać spokojność. Temu wierzymy z

;hętnie, ale z drugiej strony byłoby to zbroj- 8C

ią interwencyą Pieiaontu w sprawy włoskie, r

itóraby zapewne uprawniła interwencye bądź g,

francyi, bądź Austryi. N a to jak piszą C e - g

sarz Francuzów przystać niechciał. W k ró - ki

tce zapewne wyświeci się prawda co do w

uwej ważnej sprawy rejencyi. Nie myliliśmy °

lię bynajmniej utrzymując na pierwszą wieść w

0 niej wiadomości, iż była ona odpowiedzią s]

rewolucyjną na list Cesarza Francuzów. Od n

samego początku jak Napoleon III wziął P

w rękę sprawy włoskie, rewolucya stara c

mu się zawsze mię%zać karty i zmusić go

do zejścia z wytkniętej drogi. T aką była g

gra hrabiego Cavoura dopóki był ministrem. r

Huk dział i gorączka wojenna nie przerwa- b

ł a ani na chwilę tego działania obok lub n

raczej wbrew polityki cesarskiśj. To po f

większej części spowodowało pokój w Vil- n

lafranca. Od tego czasu wolniejsze jeszcze 1

ma ręce stronnictwo rewolucyjne w Bononii, p

o h o też ciągle kieruje ruchem Włoch środ- 8

kowych, lubo na pozór w deputacyach osta- ;

tnie zajmuje miejsce. Ono też także nieza- «

wodnie o szwank sprawy włoskie przypra- i

wi. .Wtedy się okaże jak dalece zaszkodził \

|W łochoui król Wiktor Emanuel, przez s ł a - j

bość, która mu niedozwoliła zaraz od po

czątku zerwać z tak niebezpiecznym sprzy

mierzeńcem. Doprowadził on go już dziś do

tego pr aw ie, że Sardynia musi wybierać

między nim a Cesarzem Napoleonem.

Pary?fc 10 listopad«.

Wszystkie trzy tr»ktatv zostały nareszcie pod

pisano w Zürich dziś o 3ćj po południu. Ostatni»

zwłoka w podpisaniu traktatów wyszła z róśm ści

ewaluacyi pieniędzy i zob owiązań kapitalistów

fr:incuzkich względem d róg lomb rdzbich. Obie te

trudności zostały szczęśliwie usunięte » Sardynia

weźmie na e:ę długu nie 104, lecz 102 miliony.

Na dzień pjdpisu traktatów udał się do Zürich

hr. Tu rgot ftinhasadfor francuzki w Bernie.

Na obłudzie w ratuszu londyńskim, ministep sir

Cornwall Law’ie powiedział, że Anglia nie zosta

ła urzędowłiifl zaproszoną da pok. ja i że nio wia

domo czy do niego przystąpi. Niezawodni m jest

że kongres nie \«szedł jeszoze na drogę urzędową,

n] 3 f rma urzędowa jest rzeczą m:iej ważna, a

główną intencyą Anglii. Otóż o tćj intenoyi mó

wią coraz lepićj. Przystąpienie whigowskiego mi

nisteryum do kongresu jest uważano za niezawo

dne, tylko wysokość roli js.ką na nim odegra Anglia,

nie jest jeszoze powrą. Anglia otrzymał co chciała,

to jest uznanie przez księstwa włoskie i Romanią

księoia Carignan w charakterze rejenta. Czy król

sardyński pozwoli księciu C arignan przyjąć tę re

jencyą? Pays nio przypuszcza tego, ale za nio nie

ręczy. Król s*rdj ńs *i odpisał na list Cesarza do

tyczący konfederacyi Włoch. Dziękuje on Cesa

rzowi za życzliwe ść, lecz nie tai, że m% politykę

incą i ie ją będzie brouił na k ”ngresie. Wszystko

zależy od postęp iwonia Rcsyi i PrcB na kongre*

5 sie. Źródła godne względu sądzą, ż Anglia bę

dzio mieszać szyki Francyi z Piemontem na kon

gresie, leoz że w sprawie Włoch Francya może

na Rosyą i Prusy rachować. Źródła te, jakem to

już napomknął, utrzymują ciągle, że 2ja d wrocła

wski nie był tyle ważnym z powodu sprawy Włoch,

ile z p ow od u in nych kwc?tyj, m ających się wytoczyć

na kongresie. Podanie to zdaje się stwierdzać de

j peszą z Londynu donosząoa, że zjazd wrocławski

postanowił nie robić nio w przedmiocie traktatów

z 1815 bez Anglii. Wiadomo, ie lord Palmerston

oświadczył w Parlamencie, it chce w pewnym

względzie nie zmiany, lecz utrzymania traktatów

1 z 1815. Czy więc Rosya i Prusy chcą tego, czy

chce lord Palmerston i czy po skońozeniu sprawy

włoskićj, myślą postępować z Anglią ? Bardzo to

być może.

Gazette de France ogłosiła obszerny list z Ka

mieńoa Podolskiego o przemówieniu Cesarza Ale

ksandra w tem mieście.

Dzisiejszy Constitutionnel zaw iera obszerny arty

kuł oana Grandguillot o kongresie. Radzi on

Włochom nie starać się odraza o_ jedność i przy

jąć konfederacyą. Toż samo mówi Pays.

Debaty ogłosiły dwa listy Michała Chevalier

Angl i. Autrr podnosi wysoko i może zbyt wy

soko p otę?ę i cywilizaoyą Anglii, 1radzi Cesarzowi

trzymać z Angl:ą i z przymierza za,c.hodniego wy

prow adza wszystkie dobrodziejstwa, htóro mogą

spłynąć na ludzkość. Myśl pana Chevalier jest lo

giczna i prawa, należy ona do desid-Tyów wszyst

kich, alo ozy nie należało wielbicielowi Anglii p o

wiedzieć temu państwu parę s!ów prawdy? o_zy

nie należało natchnąć Anglią pobudką do niesie

nia ulgi cierpiącćj ludzkoś i? Anglia gruohotala

wszystko dla swego interesu lub interesu swego

sprzymierzeńca i dziś jeszcze postępuje według sa

mego interesu. Państwo oywilizacyjne i religijne

)owinncby zmienić trochę tryb postępowania i

chcieć złe odrobić. Nie pragnę przymierza frcn

cuzko-rosyjskiego, bo największe niedowiarki wie

dzą już dzisiaj do czegoby ono doprowadziło, p ra

gnę utrzymania przymierza zachodniego, ale to_ oo

robi Napoleon III od r.1856 pojmuję i nie choiał

oym ty!ko, aby wziął pod swą zbytnią obronę

i»n»ł suezki, hoby to go doprowadziło do tego,

coby kontynentowi i ludzkości było szkodbwem.

vanał suezki nie jest pilnym. Już samo »zasłonie*

nie się* Rosyą względem Anglii zrob ło na kon

tynencie wiele złego, i Cesarz p rzekonał się, że

gr* jego była ślisk*. Może nie napróżno Czas po

wiedział po pokoju paryzkim, że polityka rosyj

ska ma cał% oktawę, ki dy inne mają same gamy.

Times wyrzuca dziennikom francuzkim nieprzyj«źń

okazywaną dla*Anglii, ale się myli. Anglom%nów

jest we Francyi więcój niż sądzi. Ktoby nie był

z liberalnym, praoowitym i wytrwałym narodem?

Trzeb» nic m słćj siły przekonania i znajomości

faktów historycznych, aby oderwać swe serce od

Anglii, w imio świętych interetfów, świętsryoh niż

angielskie. Przeciw Anglii stanął i Siecle, choć był

długo anglomańsuim do śmieszności.

Dobrem jest, że F ranoya bierze szozery udział

z Anglią w wyprawie chińskićj. Oprócz 1600 maj

tków i 1600 piechoty morskićj, Francya posyła

do Chin batalion 1 strzelców, który podniesie do

2000 ludzi i 101, 102 pułki piechoty liniowćj.

Żołnierze należący do wyprawy dostaną w miejsce

mundurów bluzy i spodnie płóoienne a kapelusze

słomiane. Wyprawą tą będzie dowodził jenerał

Trochu.

Fran ya prowadzi świetnie wojnę marokańską.

Jenerał Martimprey pędzi, rozpędza i odbiera hoł

dy. Nie są to bit *y, lecz gonitwy, w rodzaju tak

zwacćj bitwy Isly, w którćj 12 żołnierzy... ranio

no. Cholera p ożera nieszczęściem wiele ludzi. Hi

szpania itio zaczęła jeszcze regularnych operacyi.

Trzeba się spodziewać, że z przyczyny baczności

Anglii i cholery, Francya i Hiszpania nie przekro

czą rozmiaru wojny i że przymierze zachcdnie się

utrzyma. Gazeta Londyńska ztcęła ogłaszać de

pesze wymienione z powodu wojny arokańskićj.

Depesze stwierdzają daw ną wiadomość, że Hisz

pania zobowiązała się nie rozszerzać się w M a

roko.

Zdaje się pewnćm, że po raporcie który odbie

rze ód kapitana de Rusel, Franoya przyjmie wy

spę czy wyspy darowane jój przez króla abigyń

skiego i że w jednym z portów który otrzyma,

myśli ustanowić punkt schronienia dla floty fran

cuskićj znajdują ćj się na Oce_’ nie Spokojnym. P o

nakazanćm opuszczeniu Cochinchiny i Taranu,

szukaniu pmktu schronienia w Abissynii jest na

turalnćm.

W Ctchinohinie Francuzi napadnięci pod T u

r»nern, mieli odnieść zupełne zwycięstwo nad nie

przyjaciółmi.

Cesarz przybył umyślnie z Compićgne do P a

ryża onegdaj dla zrobienia wizyty W . księżnie

Leuohtenberskićj, mieszkającćj w hotelu L uwr

skim. Synowie i córka W. Księśny bvli wczoraj

u grobu Napoleon» I w Inwalidach. W . Księżna

z niemi nie był*. Najstarszy syn W . Księżcćj ma

lat 16, a młodszy 14. Córka W . Księ:nój ma być

bsrdzo piękną i miała zwrócić uwagę w Rzymie

księcia _Wal_ii. W . Księżna b yła wczoraj u księoia

Hieronima i zwiedziła L uwr.

W Comp:ógne bawi się druga kategorya za

proszonych. Są tam jak lat dawnych polowania,

teatra, promenady a nawet tsńoe. Panie robię

oztery toalety a mężczy_źni trzy. Jen erał de Chau

peron komenderuje miejscową załogą, złożoną

z_ dwó h pułków gwardyi konnćj. Onegdaj udał

się do Compiógne najmłodszy syn księoia Canino,

liczący 21 L t wieku, a ożeniony z piękną 17-le

tnią k_siężniczką Ruspcli. M a to być obieoający

młodzieniec.

Budowniczy Viollet Leduc wziął się do repara*

cyi kościoła St. Denis, do odbudowania upadłćj

wieży i urządzenia grobów cesarskich. P raca jego

potrwa z lat dwa. Przez ten czas ciało Napoleona

I pozostanie w Inwalidach.

Umarł p. Berger, ex-prjyj*aiel Thierst, ex

prefekt Sekwany a nakoniec senator. Objął on

prefekturę Sokwsny r. 1848 jako orleanista, a

w d. 2 grudnia pokazał się jak imperyalista.

P. Bsrger przybył ze wsi zaonegdaj do P a

ryża z powoda ciężkiój choroby swćj świekry pani

Biennais i umarł, onegdaj na apoploksyę. P ogrzeb

jego i świekry odbył eię dziś w kościelo S. R o

cha w przytomności wielu dygnitarzy.

Wezbranie rzek robi znowu wielkie szkody

w środkowói i południowój Francyi.

Wyszły »Wyjątki z listów Zygm. Krasińskiego’

tom pierwszy. Pierwszy list jest z r. 1829. Krótki

wstęp do tego tomu napisał pan K. G.

P. Salvador, izraelita, znany autor, ogłosił no

we dzieło podtytułem: »Paris, Rome, Jerusalem

ou la question religieuse au X IX siócleo*.

Onegdaj pokazał sie po raz pierwszy po swóm

nieszczęściu śpiewak R o ger w loży opery włoskićj.

Je s t on jeszcze cierpiącym.

Mówią że Montalembert obrał znowu za swyoh

obrońców pp. Berryer i Dufour. Zdaje się jednak

że procesu nie będzie.

Londyn 7 listopada.

L. Gruchnęło u nas telegramem z Paryża, te

będzie kongres i Anglia już się na podstawy jego

zgodziła. Dodziśdnia jednakie niemamy urzędowe

go o tćm zawiadomienia od rządu, a wozorajszy

Obserter zaprzeoza, ie zgoda stanęła na wspomnio

ne podstawy, lubo robią się o nie układy, ale nia

są skończone. Z rozumowania tego dziennika wi

dać, że Anglia p rjy swych zasadach, znanyoh już

w.m , uporczywie obstaje. Wiadomość ta o kon

gresio nie był* wszelako bez wpływu na giełdę.

Konsole w piątek podniosły się o */4 % , to jest

z 96 V8 poakoczyły na 96 »/4 do a/ 8 na gotówkę a

na 963/8 do ł/a na raohunek. W ciągu bieżącego

tygodnia może ozego więcćj *tanowozego o kon

gresie się dowiemy.

Hr._ Montalembert na nowo wysunął eię na are

nę dziennikarstwa, nie z równćm jednak szozę

ściom jak przeszłego roku. Wysoką miano o nim

opinią, i przes»tego roku podczas wytoczonego mu

procesu posiadał sympatyą oałćj rrasy angielski ćj,

lecz ostatnim swym artykułem o Franoyi i Papie

żu ogłoszonym w Correspondant, zadsł oios swćj

reputacji, jako mąż stanu. Pogląd jego na spra

wę włoską może podobać eię hier»r hii rzym -

skići, ale w d?isirjicym składzie polityki europej

skićj_ nie mośe służyć za podstawę dla obrad o

ozekiwanego kongre*u, *ni za skuteczny środek

do p*cyfik*cyi Włoch, o oo wlsśaie teraz najwię

oój chodzi. Jakkolwiek pogląd jego potępiany tn

wi toto, lubo hr. Montalembert zachwala instytu

oye protcstanokićj Anglii, którychby niemiała gdy

by nie bvł* protestancką, w tóm jednćm wszela

ko n_ie odmawia się mu wipółozncia, że rząd fran

ouski nie tylko że dał »przestrogę* dziennikom

Correspondant i Am i de la Religion, w których jego

artykuł był wydrukowany, ale że n sdto , według

kore?pondenoyi paryskićj, pociągnął autora i dru

ke.rza pod _sąd za obndzanie nienaw’śoi i wzgardy

kn rządowi. W olność p_rasy uważana w Anglii za

podstawę wolności oywilnćj i religjnój, za prawą

rękę dobrych urządzeń byleby rząd choioł z jćj

pomocy korzystać; nie dziw przeto, *e w tvm ra

zie prasa tutejsza sympatyzuje z hr. M ontalember

tem. Książę Padwy jako minister spraw w”ewnętrz

nych musiał widzieć całą niedorzeczność tego po

stępowania, od kogokolwiek pocbop do niego był

wzięty, kiedy z tego właśnie powodu, jak piszą,

wolał złożyć swój nrząd, a p. Billault zamianowa

ny t_eraz na jego miejsoe. Poczyna też tu zasta

nawiać nowa broszura: »La Guerre ä l’Angl«is*,

przez L udwika Jonrdan, jednego z edytorów Siścla,

ale w nićj niemiałem jeszoze dość czasu do rozpa

trzenia się; zresztą z samego jnż tytułu jćj mo

żna dostrzedz co ona znaczy. Potęga Anglii jest

solą w oczach dla Francyi. Gdyby nie to, niesły

szelibyśmy ustawicznego powtarzania tych wojen

nych pogróżek i przechwałek.

Panowały tu przed kilku dniami burze jakich

najstarsi ludzie niepamiętają; przypisują je trzęsie

nia ziem:, które w niektórych mieisoaoh p ostrze

gano z półnooy ku południu. Jed en z wielkich

parowoów żelaznych »Roy«l Charter* przybyw a

jący z _Australii 5 mający 500 ludzi na pokładzie

i do miliona złota, będąo burzą wpędzony na po

brzeżno skały rozpadł się na dwie połowy i * tylu

ludzi tylko 39 zdołano _uratować. W tćj samćj bu

rzy, podczas którćj _jaVem ostatnią razą pisał

bijące bałwany morskie o brzegi pozrywały opoki

skał, zmszozyły koleje żelazne między Exote» a

1 of 4 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Pobieranie pliku

Pobieranie pliku

Usuwanie komentarza

Wyszukiwanie zaawansowane

Zgłaszanie błędu