Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 427 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

M 266.

Krabów 18 Listopada - Wtorek

Rob 1856.

IH )en n lh wyohod*i eo diień rano wyjqw»*y ponladaiałkl f dni naatępojąoe po

dwi;taoh.

fl»dateh miesi;Otny*

tam kaidego mie.ląca

P?i

_unik «Cean"

w Krakowi*

w Państwie Austryackiem (poe.tą;

e i n i e ................................. *4

i ree * ll!* ................................... *ł?"

*rocaiijo . .

i pdłrooenio..............................

*°

.*U_li« ...... ...... ...... s

| kwartalni* ......

-I*S*«t a ...................... ,

i 30kr.] mlesieoiei*................. »

Przedpłat* na Dziennik ,C*a*" a «Dodatkiem(

m Krakowie

ra Pmńetmi* Autlryaekier* (poe.tą;

i;..*M ii*..................................... ikr. * 8

r o e * r ie ............................. ?% . 80

p W r o o i n U .................................. 13

p ó l r o o n n i e ............................ * 14

k w a r t a l n i * .................................. «

k w a r t a l n i e ............................. w

Na *am ,D odatek* prenumerować niemodna

CZAS

Priyjmają »le do nmi*»*e*anla w Inserataah:

°*OBZBNLi, ODBZWY, ITWlADOMIBNtA, Do nikb m nia W lielkie(O rod*a)a. ty

t*ąc* *i; pr**my*(a, bandln, rolnietw a, *pr*edady, k*pna, d*i*rAaw Itp. aa

opłatą:

-4 wi*r**a drobn«*o *a )ednora*owa *mleiBO*enl* po 4 kr,, aa a**l;pn* po * k

De kadda*o fa«*ratn »*J»o»n u kyd win.o lOkr. aa opłat; st;plową la kad

d*raaowa waJa*.e(anl*.

blsiy * planl;dml pr*nua*raey)i*nii I l*r*rat*w*wt ?r***yl»n* kyd winay

franka d* B!*r» Ik»ndy«yi Sture.

LiUty r*kiaaaey)ia al**pl**.*t*waa* .l*.i*(*la frank*wantc

IJ»ty ni*frankowan* ni*pr*y)maj; *I;,

»=S * Numer pojedynczy dziennika kosztuje 5 kr.

Kraków 17 listopada.

Zamęt w polityce trwa ciqgle, ani też fakta

w ubiegłym tygodniu zaszłe nie przyczyniły

się do zdjęcia zasłony, jaka od miesiąca bli

sko za w isła nad europejskiemi sprawami.

Margrabia Antonini p o s eł neapolitańki

w Paryżu miał według depeszy telegrafi

cznej opuście tę stolicę 14go b. m, Również

i posłowi neapolitańskiemu w Londynie w rę

czone zostały paszporty. W postępowaniu

tem nie masz nic więcej, jak proste następ

stwo zerwania stosunków dyplomatycznych,

zawsze jednak, jest to krok dalej na drodze

nieporozumienia. Pomimo tego wiele jednak

dzienników utrzymuje, że sprawa neapolitań

ska niepogorszyła się wcale, że przeciwnie

wszelkie sq, nadzieje, iż na drodze zgody za

łatwiony zostanie. N a czem się opierajy te

mniemania niewiadomo, a domyśleć się tem

mniej można tych pojednawczych dyżności,

gdy kroi neapolitański trwa ciągle w* upo

rze, a T i m e s w ostatnich artykułach bardzo

szorstko przeciw niemu się wyraża.

Przyjęcie hrabiego Kisielewa posła rosyj

skiego przez Cesarza Napoleona, świadczy

o najlepszych stosunkach między obu dwo

rami. M ogło więc ono było zwiększyć obawę

tych, którzy nowe przewidywali przymie

rze między Francyą i Rosyą, z uszczerb

kiem przymierza francusko - angielskiego.

Tymczasem równocześnie dzienniki angiel

skie Moming-Post i Times, które najsil

niej zdradzały takową obawę, jakby słu

chając danego h a sła występują z oświad

czeni«m , ź« nigdy przymierze angie!sko

francuskie nie było ściślejsze, że nigdy mo

carstwa zachodnie nie były w większej zgo

dzie, że co do punktu, w którym zdania ich

się różniły, nastąpiło jak najzupełniejsze po

rozumienie się. Lubo wiadomo jest, że na

dzienniki angielskie rachować nie m ożna, że

zdanie ich jest zmienne i więcej niż gdzie

kolwiek do okoliczności zastosowane, że ga

binet niema w Anglii prawdziwego swego

organu; wszelako to oświadczenie zw ła

szcza wM oming-Post, który wyraźnietwier

dzi, iż do tego został upoważnionym, musi

uderzać w tej chwili, i dowodzi niejako, że

prawdziwa myśl gabinetu nie wyszła z dy

plomatycznej sfery, że publiczność nie wie

rzeczywiście o co chodzi w obecnem zaw i

kłaniu.

Podobnież i co do Turcyi: lubo piszą, że

między ministerstwem R eszyda paszy a po

słami obcych dworów nastąpiło porozumienie

się w kwestyach bieżących Bołgradu, wysp

Wężowych i Księstw Naddunajskich, to nie

wiadomy dotąd skład nawet ottomańskiego

gabinetu. Niewiadomo również jeszcze, ja

kie jest stanowisko Francyi względem nowe

go wezyra, i zawsze zapytać się można jak

przedtem: czy zmiana gabinetu zaszła w Stam

bule wypadła na korzyść polityki angielskiej,

a na uszczerbek francuskiego wpływu?...

Zgoła wszystko w zamieszaniu, nawet

kwestya Neufchatelu, w której wysłano do

Paryża jenerała Dufoura. Jenerał Dufour

rodem G enewczyk, dawny oficer inżynieryi

w służbie neapolitańskiej, który się głównie

przy oblężeniu Malty odznaczył, zaszczyca

się znajomością obecnego Cesarza Francu

zów od czasu jak tenże przebywał wSzwaj

caryi, jako książę Ludwik Napoleon Bona

parte. Francya, jak utrzymują, popiera żą

dan:a Prus co do wypuszczenia na wolność

więźniów rojalistowskich, pierwej nim mo

carstwa, które podpisały protokół londyński

zajmą się ułożeniem stanowczem sprawy

księstwa i kantonu neufchatelskiego. Z g ro

madzenie Związkowe w Bernie wypuszcze

nie na wolność więźniów czyni zawisłem od

poprzedniego zrzeczenia się praw do Neufcha

telu ?e strony króla pruskiego. Jenerał Du

four zwycięzca Sonderbundu, w tym przed

miocie m iał się udać do dworu tuilleryjskiego.

ft»rtfpeaicicyaC**»m.

W iedeń 15 listopada.

«5 Dzień wczorajszy był dla dworu i politycznego

świata dniem uroczystości z powodu przybycia d o w o -

zaślub;onych Arcyksięcia Karola - Ludwika i księżniczki

Saskićj Małgorzaty. 0 godzinie 12ej w południe odbyło

się w sali przyjraowalnąj przedstawienie ambasadorów,

ministrów zagranicznych i c«fego dyplomatycznego ciała.

Arcyksiąźę i dostojna jego małżonka rozmawiali z nie

którymi z nich dłużćj, innym odpowiadali grzecznym u—

Am?echnn. P o przedstawieniu dyplomatycznego ciała,

nastąpiły przedstawienia tutejszych wyższych osób. 0 go

dzinie 5tej był obiad u Naj. Pań stwa, nn którym się

znajdowała rafa wysoka cesarska rodzina i ministrowie

saski i bawarski. Wieczorem o godzinie 7 % teatr pare

w operke. Był tn widok, pomimo szczupłości" i skromno

ści sali bardzo świetny i zajmujący. Naj. P aństw o i

cała wysoka rodzina cesarska zajmowali lożę wielką

przeciwległą scenie. N. P ani uderzała szczególnie oczy

wszystkich, sw ą pełną wdzięku i ujmującej majestaty*

czności postawą, która odbijała się w twarzy rzadkim

wyrazem słodyczy, dobroci i uprzejmości. Miała na so

tye sul-taię popielatą z srebrnemi kwiatami, kwiaty z bry

lantów, diadem, a perły na szyi i we włosach. Przy

N. Pani pn lewej ręce siedziała księżniczka Małgorzata,

młoda, świeża, pięknego wzrostu, w spojrzeniu łagodna,

w wyrazie twarzy spokojna i myśląca. Różowa bogata

suknia i piękny strój włosów odznaczały się wybornym

smakiem. P o prawej ręce Naj. Pani siedział Arcyksiąźę

Franciszek - Karol, a po nim książę bawarski i przy

księżniczce Małgorzacie N. Pan w mundurze marszałka

cesarstwa, za nim Arcyksiąźę Karol-Ludwik, dalej Ar

cyksięźne Hildegard» i Marya i Arcyksiąźę Albrecht, a

w drugim rzędzie inni arcyksiąięta. Od lorśy cesarskiej

po lewej ręce w lożach osobnych, baron Bourqueoey,

ambRßj^pr turecki, minister W. Brytanii, pnseł rosyjski,

posłowie Hiszpanii, Neapolu, S aksonii, Bawaryi i in

nych państw zagranicznych. W lożach po prawej ręce

znajdowali się wielcy dygnitarze p aństw a: hr. Lancko

roński, książę Karol Lichtenstein, książę Turn-Taxis,

jenerał hr. Wratislaw i ministrowie hr. Buol z dwiema

pięknemi córkami, baron Bach, hr. Thun , bar. de Bruck.

W lożach n a p :erwszem piętrze wysokie pierwsze ary

stokratyczne rodziny, między któremi odznaczali się bo

g«temi węgierskiemi strojami książę Paweł Esterhazy i

hr. Edward Zichy. Loże, które zwykle zajmuje wysoka

rodzina cesarska przy samej scenie, błyszczały piękno

ścią kilku dam dworu i rozmaitością uniformów woj

skowych i cywilnych. Byli to adjutanci cesarscy, szam

belanowie i osoby należące do świty. W lożach trze

ciego piętra widziałem niemało ślicznych strojów i całe

piersi okrywających złotych haf!tów. Diamenty powabnej

hr. Z . oświecały jednę z lóż parterowych. Miejsca wszyst

kie na dole zajęte były przez wyższych oficerów i damy

i urzędników w galowych strojach. Był to jednem sło

wem widok świetny i zajmujący, wszakże więcćj roz

maitością i ogólnem wrażeniem, niż bogactwem zwła

cza damskich ubiorów. Pod tym względem można było

dostrzedz wyraźnie nieobecność książąt Lichtenstein,

Schwarzenberg, Lobkowits, TrautmansdorfF, którzy_ ba

wią na wsi. Przedstawienie złożone z Igo aktu «Żona

z Paryża* opery Boieldieu i baletu «Alphea,* w którym

tańcowała Taglioni, trwało do 9ya. N . Państwo i cała

wysoka rodzina znajdowali się aż do końca.

Na teatr pa rć zaproszeni byli z ciała dyplomatyczne

go tylko ambasadorowie i posłowie nadzwyczajni i peł

nomocni. Każdy z nich miał dla siebie i swego posel

stw a lub swej rodziny osobą lożę. PP . Chargć A’af

faires, nawet rzeczywiści, jak szwajcarski nie otrzy

mali zaproszenia. Jeden z nich, który jak o sekretarz pełni

obowiązki chargć d’affaircs, wziął to za uchybienie i

nie był z rana na przedstawieniu u JJ. W W . Arcyksię

cia i Arcyksięinćj. Czy p. margrabia Cantoro de Cera

otrzymał na to telegraficzne upoważnienie od swego rzą

du z Turynu, czy też postąpił tak z własnej woli, nie

wiadomo. W ypadek ten zdaje się, i e w_każdym razie

nie da powodu do nowych nieporozumień między Au

stryą a Piemontem.

____________

Parys 12 listopada.

Rozum i taktyka dzienników rojalistowskich pok azu

je się dziś w całem świetle. Zachęcały one jeszcze

wczoraj Cesarza do przymierza rosyjskiego, Assembler

Nationale w ołał: «dalej, dalej! Anglia się boi,* a tym

czasem Cesarz opuszcza w szelką myśl związania się

z Rosyą i wraca do przymierza angielskiego.... zrzeka

jąc się jak na teraz kongresu i zezwalając na zatrzy

manie na Wschodzie wojsk austryackich i floty angiel

skiej. Strata poniesiona w takiąj wolcie postępowania,

jest bolesna dla godności Francyi. Jest to nowy rok

1840. Hr. Walewski odegrał rolę Thiersa, a hr. de

Persigńy Guizota. Hr. Walewski zostanie zapewne po

święcony jak Thiers i zastąpiony przez p. Thouvenela

lub kogo innego. Salon hr. Walewskiego staje się pu

stym ; jeden z nąjwierniąjszych gości ministra znalazł,

że obiady jego są złe, że wino jeg o jest liche itd. Mó

wią o odwłaniu hr. de Morny i nicby w tem nie było

dziwnego. Hr. de Morny postępował w Rosyi tylko jak

homme cTesprit, afiszował ścisłość stosunków Francyi

z R osyą, brał pochlebstwa rosyjskie za dobrą monetą;

chcąc zrównać się z hr. Esterhazym kazał jechać konno

oficerom francuzkim k oło swej karety; nie wstydził się

pokazywać żyłki przemyslowćj, przedawni Rosyanom

konie, pojazdy a nawet obrazy, które powiózł z sobą

do Rosyi. Hr. de Momy dostał w Rosyi przydomek

hrabiego Ruolz i może słusznie, skompromitował on

Francyą, wzbudził nieufność Anglii, nie zdąje się nawet,

aby otrzymał traktat handlowy, a związać Francyi z Ro

s yą nie potrafił, bo dzieło to było nad jeg o siły. Kiedy

Cesarzowa rosyjska matka była w Baden i kiedy jedna

hrabina zachęcała ją, aby z powodu łagodniejszego kli

matu jechała nie do Nizzy, lecz do Palermo, rzekła;

«Je ne demanderais pas mieux, mais je ne puis le faire

tant que nous aurons ce lord Palraerston et ce Mon

sieur Bonaparte.’1

W skutek zmiany polityki francuzki?j,’ hr. Kisielew

jest zimno traktowany. Cesarz z przyjęciem jego się

opóźnia. Mówią, że czeka od hr. de Morny wiadomości

o traktacie handlowym. Hr. Kisielew nie robi żadnych

przygotowań, które pokazywałyby, źe tu długo zosta

nie. Są osoby, które utrzymują, ie pc miesiącu lub

dwóch uda się do Włoch i że ambasadę rosyjską w Pa

ryżu będiie sprawować p. Bałabin.

Piszą z Londynu: «Napolton III zrobi! dwa błędy,

zaprędko zawarł pokój i zaprędko zbliżył się do Ro

syi; ale przymierze zachodnie zostało odbudowane.*

Błędy wyrzucane przez Anglików nie tyczą się może

osoby Cesarza. Pierwszy błąd wyszedł zapewne z wy

czerpania się niecierpliwości Francyi, a drugi z braku

ludzi i z potrzeby użycia człowieka obrażonego przez

lorda Palmerstona. Czy w zbliżaniu się Francyi do Ro

syi był istotnie plan przymierza? czy w Heracie była

ręka francuzka? O tem jeszcze wątpią nawet nąjwięksi

nieprzyjaciele Anglii. Anglia przecięła niebezpieczną nić

chwytając się pretekstu bołgradzkiego. WŁ sprawie bol

gradzkiej, Anglii nie tyie zapewne chodzfer 6 oddalenie

Rosyi od Dunaju, ile o pretekst zatrzymania flot na

morzu Czarnem, w chwili kiedy robi się wyprawa in

dyjska przeciw Persyi, na ocalenie Heratu, Za pomocą

floty i kaukazkiego Sefera paszy , Anglia będzie mogła

utrudnić związki Rosyi z Persyą i może nawet prze

szkodzić wystąpieniu Rosyi na pomoc Persyi. Ważna

to jest rzecz dla Rosyi, ale wątpliwem jest, aby wy

cieńczona i pozbawiona przymierza francuzkiego, Rosya

mogła na co śmiałego się odważyć. R osya jest zagro

żona coraz bardziej, lecz tylko od morza i Azyi, tylko

według wymagalności polityki angielskiej. Polityka kon

tynentalna Francyi nic nie ma wspólnego w tym inte

resie i Francya musi na to co się dziąje spoglądać

z zatożonemi rękami. Rzeczy moźeby się zmieniły gdy

by Rosya ośmieliła zaangażować się w Persyi i gdyby

Szwecya ośmieliła się korzystać z tćj dywersyi.

Opinia publiczna we Francyi nie rozumie jeszcze do

brze szach u jaki odebrała od Anglii polityka francuzka,

nie spostrzega podobieństwa między latami 1856 a

1840, ale przeczuwa, że rzeczy nie idą dobrze. Wielu

utrzymuje, że zbliża się awantura wewnętrzna lub wojna,

szczególniej w ojna we Włoszech. Powiedziałem j u ż

w ostatnim liście, i e awantura wewnętrzna jest trudna

przy 30,000 gwardyi. Wojna jest takie trudna przy

flnansowem wycieńczeniu Francyi i przy zbliżających

się wyborach. Prowadzenie ostatniej wojny przy wystawie

przemyslowćj było j u i m a j s terstückiem,’ale prowadzenie

nowej wojny przy wyborach i to wyborach n a zasadzie

głosowania p owszechnego, byłoby czemsiś więcćj niż

majsterstüchiem i nie można na to znaleść wyrazu. Co

do wojny włoskiej, jest ona w mojem przekonaniu naj

mnićj podobną, pomimo że o nięj najwięcej mówią i po

mimo że wielu ją wiąże z projektowanem małżeństwem

księcia Napoleona z córką księcia Leuchtenberskiego, nie

gdyś wicekróla włoskiego. W mojem przekonaniu to co

się dziś dzieje zwiąże jeszcze bardziej Francyą z Au

stryą i jeżeli się nie mylf, opinia moja znajduje po

twierdzenie w dzisipjszym artykule Monitora mówiącym

o kongregacyi lombardzko-weneckiej. Czy związek dwóch

katolickich narodów poprowadzi późnićj do wojny kon

tynenta!nćj, p rzeciw której je st Anglia, a której powin*

naby potrzebować Francya i Austrya? Jest to kwe9tya

zbyt daleka, aby nad nią można się w tąj chwili roz

wodzić.

Przykład ducha publicznego godnego wzmianki, po

kazują znowu Anglicy. Rodziny angielskie op uszczają

Nizzę z powodu, że w niąj znajduje się Cesarzowa

rosyjska matka. Patryotyzm angielski nie lubi połowi*

czrtości.

Organa rządowe starają się tłumaczyć wzięcie przez

Pereira i spółkę przedsiębiorstwa rosyjskich dróg żela

znych i zapewniać, że ta rzecz nie będzie wiele wy

magać kapitałów francuzTnch, a da Francyi możność

sprzedania Rosyi wielu maszyn, wagonów itd. Kredyt

ruchomy do tego interesu nie należy.

Giełda nie trzyma się dobrze, nie tyle z trudności

finansowych, ile z braku ufności. Przywykli do peryo*

dycznych awantur Francuzi lękają się awantury, ale

zapominają o 30 ,000 gwardyi. Chcąc nie chcąc, m uszą

oni przebyć trudności i być spokojni. Duch partyi stra

szy kapitalistów i ren(jerów. Zdarzył się smutny przy

padek, naruszający reputacyą dotąd nietkniętą banku

francuzkiego. K asy er filii tego banku w Besanęon uciekł

zostawiąjąc deficyt 3 lub 400 ,000 fr. Uciekł także k a

syer banku episierskiego zwanego bankiem towarów

kolonialnych.

Minister oświecenia zw ołał na 3 grudni» Radę instru*

kcyi publicznćj.

Minister wojny zabiera się do rozszerzenia fortyflka

cyi Tulonu.

Mówią o zmianie niektórych prefektów w przew idze

niu wyborów.

Na obiedzie danym onegdaj przez hr. W alewskiego

dla księcia T osk ańskiego nie znajdował się hr. Kisielew.

Cesarstwo byli onegdąj w Operze na Rose de Flo

rence. W czoraj mówiono, że Cesarz myśli wyjechać

do Fontainebleau przed 15tym dla zwleczenia przyjęcia

hr. Kisielewa. Etykieta cesarskiego dworu jest wyma

gająca: W Compićgne widziano księżnę d’Istry i hra

biego Comont-Laforce pomimo świeżej żałoby.

P. Capcfigue wydał drugi tom swego dzieła: Les

ferm iers gćneraux ou histoire des grands financiers.

Krakó w d.17golistopada. Wyg. c.k. ministe

ryum handlu zawezwało izby handlowe w całój mo

narchii do dania opinii swojój, jak dalece obowią

zująca ustawa o lichwie utrzymaną, zmienioną, albo

w zupełności zniesioną być ma. Opinia Izby lwow

skiój wypadła jak donieśliśmy za zupełnem zniesie

niem ustawy o lichwie. Ze wzglądu na ważność

przedmiotu tego, zamieszczamy tu sprawozdanie Izby

lwowskiój w całój osnowie jak ją podaje Gazeta

Lwowska :

«Sprawozdanie lwowskiój izby handlowój i prze

mysłowej wzglądem ustawy o lichwie przedłożone

wys. rządowi w myśl uchwały powziątój większo

ścią głosów na posiedzeniu dnia 5go listopada 1856:

Izb« wyohcdd z prs *.konania, źe kwestya prakty

czna odnosząca się do rzeczywistych stósunków ży

cia spółecznego jedynie tylko z praktycznego sta

nowiska należycie ocenioną być moźe.

Przy rozpoznaniu kwestyi dalszego utrzymania,

albo zniesienia ustaw względem lichwy należy prze

dewszyslkiem wykazać, czyli ustawy te rzeczywi

ście odpowiedziały swemu pierwotnemu zadaniu,

mianowicie czy sią przyczyniły do wolniejszego u -

źycia kapitałów na poparcie pożytecznych przedsię

biorstw, czy położyły tamą chciwości, czy prze

szkodziły niegodziwemu korzystaniu z cudzego nie

dostatku, z lekomyślności iniewiadomości, słowem

czyli sią okazały dźwignią obrotu handlowego i o

chroną moralności. W rozwiązaniu tój kwestyi opie

ra się Izba na długoletniem doświadczeniu, ale wła

śnie to doświadczenie nakazuje jej oświadczyć sią

stanowczo za zniesieniem istniejących ustaw w zglą

dem lichwy. Niewątpliwą jest rzeczą, ie w Galicyi

w ciągu prawomocności ustaw o lichwie, z bardzo

rzadkiemi wyjątkami, niemożna było zaciągać u o

sób prywatnych pożyczki za opłstą prawnego pro

centa , lecz zawsze zaciągając pożyczką płacić mu

siano wyższe ud prawnych procenta, mianowicie ta

kie jakie wynikały z stósunków miejscowości, cza

su, wiąkszój lub mniejszój ilości kapitałó w zn ajdu

jących sią w obrocie, nakoniec w miarą kredytu o -

sobistego i rodzaju sprawy kupieckiój.

ObowiązDhfny w Galicyi patent w zglądem lichwy od

początku swego istnienia aż do obecnój chwili nie

zdołał znajdujących sią w prywatnym ręku kapita

łów za opłatą legalnego procentu przystępnemi u -

czynić obrotowi handlowemu i dłużnikom z potrze

by. Owszem okazało się, że im ściślój przestrzega

no ustaw o lichwie w Galicyi, tem zgubniejszy cha

rakter, tem większe rozmiary przybierała lichwa; źe

odkąd lichwa policzona została do urzędu prze

stępstw podpadających karze według kodeksu kar

nego, od tego czasu dopiero w Galicyi wyrodziła

sią w prawdziwą klęską zostawiając obszerne pole

bezwzględnćj chciwości.

Lwowska Izba handlowa i przemysłowa poczyta

ła sobie za obowiązek zwrócić już w dawniejszych

latach uwagę wysokiego rządu na smutne skutki u -

staw o lichwie w Galicyi, a sprawozdanie roczne

z 1853 świadczy o tem zdaniu przcmagającem już

wtedy w Izbie. Ustawy wzglądem lichwy odstręcza

ły w Galicyi od wszelkich transakcyi każdego rze

telnego kapitalistą, który niechciał swych pieniędzy

pożyczać niźój wartości albo p rzy odbieraniu niele

galnego procentu niechciał się naraźsć na proces

karny. Tym sposobem targowica pieniężna pozba

wiona została sił najszanowniejszych, a wyłączne

panowanie nad nią dostało się w ręce bezwstydnych

lichwiarzy, którzy nieobawiając się konkurencyi, u -

ciąiliwem podwyższaniem stopy procentowój i osła

niająo lichwą rozmaitemi wybiegami, umieli się z gó

1 of 4 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction