Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 660 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

N er 239.

Kraków, Czwartek 18 Października 1888.

*X.

Rocznik XLI.

CZAS

Prenumeratę przyjmują:

Administracya *CZASU8wKrakowie iurzędypocztowe, m iejscow(iprenum eratę księgarnia

S. A. Krzyżanowskiego, handel Z. Skalskiego w Sukiennicach, biuro dzienników i ogłoszeń M. Silberstein a

plac M aryacki 1. 9, handel Bajera przy ul. Grodzkiej, trafika K uklińskiego w Sukiennicach, głó w na trafik a

róg Rynku i ulicy św. Jana.

—

O g - ł o s z e n i a (iaseraty) przyjmuje się za opłatą od miejsca wiersza

drobnym drukiem (petit,) za pierw szy raz 10 cent,, za każdy następny po 5 cent. N a d e s ł a n e (na

3 stronie) od miejsca wiersza drukiem drobnym po 30 cent. za każdy raz.

—

Ogłoszenia ipre

num eratę przyjmują: w e Lw ow ie Ajencya *CZASU8wgłównym składzie tytoniu NrII ulica

Trybunalska L. 4; w F a r y ż u wyłącznie p. Adam, Rue des Saints-Pćres 81, (prenumeratę p. W. R a

czkowski, Courbevoi pod Paryżem , Rue du Chemin de fer 44); w W i e d n i a pp. H aasenstein fi ’Fogler

(także w Hamburgu, Frankfurcie n. M., Berlinie, Lipsku, Bazylei i Wrocławiu). A . Oppelik, R. Moses

(także w Berlinie, Hamburgu, Monachium i Norymberdze), H. Schalek, M. Dukes, J . Danneberg, A. H erndl,

M.Stern, (tylkoprenumeratępp.H.GoldschmidtfiC.): w F’rankfurcie n. m . G.K.DaubefiC.

’W

W a r s z a w i e p rzyjm ują ogłoszenia pp. Reichm an i Frendlęr, biuro ogłoszeń p rzy ul. S enatorskiej.

Przegląd Polityczny.

Kraków 17 października.

Sesya sejmów krajowych zbliża się jnż ku koń

cowi, gdyż Rada państwa zostanie otwartą, jak

donosi Fremdenblatt, d. 24 b. m . Wczoraj zamknię

ty został sejm tryestyński. Sejm dolno-anstryacki

zakończy swe obrady w piątek, a zapewne jntro

lub pojutrze zostanie zamknięty także Sejm gali

cyjski.

Rzymskie uroczystości już przeminęły; wczoraj

rano opuścił cesarz Wilhelm stolicę Włoch i w to

warzystwie króla Humberta udał bię do Neapolu,

gdzie na jego cześć odbędą się wiela,ie manewra

floty. W samym Berlinie zaś powstała myśl, aby

cesarzowi po jego powr cie wyprawić wielką owa

cyę. Dziś magistrat i reprezentacya miasta ma

obiadować nad wnioskiem naczelnego burmistrza

Forckenbecka, aby cesarza w imieniu miada Be.

lina powitała depntaeya, wręczyła mn adrts h,łdo

wniczy i wyraziła gjtowość miasta do wystawie

nia monumentalnej studni według jego życzenia

Przyjęcie tego wniosau nie ulega wątpliwości.

Znaczącą jest mowa, jaką miał onegdaj przy

wódca cent.um p. Windthoist, na wiecu katolików

w Kolonii. Wspomniał on także o wizycie cesarza

Wilhelma w W atykanie, lecz oświadcz;ył, iż n,e

chce bliżej ,,rozbierać wielkich wypadków, jakie

się odegrały w Rzymie, gdyż do tej pory nitma

jeszcze znpełnych i amentycznych w tej mierze

wiadomości, gdyż wypadki te nie są ukończone.

Wypadki te są jednak tak poważne, iż przed do

kładną znajomością szczegółów nie można o nich

mówić. Nasi biskupi powiedzieli, co uważa,ą za

pot.zebne dla interesów Oj».a św. i dla jego nie

zależności, którą uważają za konieczną. Po raz

pierwszy nasz młody cesarz zetknął się z Oj

cem św., a wszystkie nasze serca uderzyły żywo

na wieść o tem spotkania. Jestem przekonany, iż

spotkanie to będzie miało historyczne znaczenie,

chociaż takowe nie odraza się nwidoczai; młyny

Boże m elą powoli. Mamy zapewnienie naszego

cesarza, iż broni on piaw wszystkich wyznań. Do

tych praw zaliczamy z naszej strony niezależność

najwyższego pabterza naszego Kościoła."

Muwę swoję rozpoczął Windthorst od słów:

,,W alka się rozpoczyna," na których tle tozwijal

kwestyę szkolną. ,,Ta strona knlturkampfa — rzekł

on — musi Dyć osobno traktowaną, a wywoła ona

walkę, która prawdopodobnie będzie ostrzejszą i

płodniejszą w następstwa, aniżeli wa,ka, Którą

przebyliśmy."

Równocześnie z tą mową zasłużo

nego przywódcy centrum, w jdał aicybiskup ko

loński wspomniany jnż przez nas okólnik, wzy

wający do wyboru takich posłów, którzy zdecy

dowani są zabezpieczyć chrześciański charakte.

szkoły i bronić nieprzedawnionych praw Kościoła.

We Francyi stoi obecnie na porządkn dzien

nym polityczny temat pierwszego rzędn, a mia

nowicie rewizya konstytucyi, Którą prezes mini

strów Floąuet przedłożył w poniedziałek Izbie.

Proponowana zmiana jest w wieln pnnktach bar

dzo ważna; ogranicza ona znacznie dotychczasjwe

prerogatywy sepatu, któremu odejmaje prawo u

chwalenia na wniosek prezydenta Rzeczypospoli

tej rozwiązania Izby, a dotychczasowe prawo Kon

troli i weta pozostawia tylao w kwestyach finan

sowych. W miejsce ogólnych wyborów do Izoy

deputowanych ma nastąpić co dwa lata odnowie

nie jej w jednej trzeciej części. Najważniejszym

zaś pnnktem jest projekt mianowania ministrów

n a pewien oznaczony czas. W ten sposób ma być

zapobieżonem ,,niestałości ministerstw."

Wotnm

Izby nie mogłoby tedy obalać ministerstwa, lecz

Izbie przysłagiwałoby prawo postawienia mini

strów w stan oskarżenia.

Sam przebieg posiedzeń a był dość burzliwy.

Bez wyczekania zapowiedzianej mterpelacyi, wniósł

Floąuet swój projekt rewizyi konstyiucyr i odczy

tał motywa tegoż. Projekt ten — rzekł prezes mi

nistrów - ma zaspokoić legalne życzenia kraju

Rzeczpospolita zostaje po za obrębem dyskusyi,

gdyż jest ona formą powszechnego prawa gloso

wania. Rząd monarchiczny jest wykluczony. (Pro

testy z prawicy). Nie chodzi o burzenie republi

kańskich instyuicyj, lecz o ich ulepszenie. Potrzeba

uzbroić Rzeczpospolitą przeciw zabiegom rojali

stycznej restanracyi lub dyktatury. (Oklaski po

lewicy). Fkąuet wniósł, aby projekt jego prze

kazano komisyi, która ma jnż sobie przedłużone

analogiczne wnioski. I byłby wniosek Floąaeta

uchwalony bez głosowania, gdyby nie powstał

Ribot z lewego centrum, i nie zaznaczył w ostrych

wyrazach, iż kraj nie życzy sobie rewizyi kon

stytncyi. Wtedy postawił Floąaet kwestyę zaufa

ma, na co De!n as w imieniu umiarkowanych re

pnblikanów oświadczył, iż z patryotyzmu głosują

za gabinetem. W głosowaniu przyjęto wniosek

Floąueta 307 pizeciw 181 głosom. T a większość,

która wyraziła gabinetowi wotnm ufności, skła

dała się z 299 republikanów, a mniejszość z 152

posłów z prawicy, 7 bulanżystów i 8 republika

nów. Ministrowie, podsekretarze stann i 67 republi

kanów, przeważnie zwolenników Ferrego, wstrzy

mało się od głosowania. Bonlanger głosował prze

ciw swoim przyjaciołom za rządem i zaraz po

głosowaniu opnścił Izbę. Wniosek p. Andrieux,

aby komisya w sprawie rewizyi konstytucyi zło

żyła swe sprawozdanie w 14 dniach, zoetał od

rzucony. Interpelacyę dep. Ternisien w sprawie

położenia w Kochinchinie odroczono na 28 dni.

Rozprawy nad bndżetem oznaczono na ponie

działek.

Pewien dziennik angielski doniósł, iż Porta

zdecydowała się podpisać traktat w sprawie ka

nała Saeskiego i że odnośna mazbata została już

sułtanowi przedłożoną. Wiadomości tej zaprzecza

konstantynopolitański korespondent Standarda\

według jego informacji Porta nie powzięła żadnej

decyzyi, a w urzędowych kołach tureckich mnie

mają, iż ambasadorowie zostaną w końcu wezwani

do podpisania aktu, że jednak nie będzie złożo

nem oświadczenie w dachu żądanym przez Włochy

i nie będzie wciągniętą do protokółu proponowana

przez Turcyę interpretacya art. 10. W nocie swojej

domagał się Crispi od Porty dokładnego oznacze

nia zostających pod jej zwierzchnictwem wybrzeży

nad morzem Czerwoaem i Śródzicmnem, z wyłą

czeniem miejscowości położonych na zachodzie od

TripuliS. Korespondent mniema zresztą, iż kon

wencyą sueslią może spotkać ten sam los, jaki

spotkał zawartą przez Drummonda-Wolffa z Portą

ugodę, której ostatecznie sułtan odmówił zatwier

dzenia.

Projekt rządowy wykupna praw a propinacyi.

VIII.

Przystępując do ostatecznego i natychmiasto

wego rozwiązania kwestyi propinacyjnej, projekt

rządowy nie zdobył się na stanowcze i prakty

czna załatwienie tej sprawy w miastach, zapom

niał zaś zupełnie o kraju, który wziąć ma na

siebie cały ciężar i całe ryzyko wykupna, a nie

otrzymuje w zamian za to żadnych moralnych, ani

materyalnych korzyści.

Miasta, mające n siebie prawo propinacyi, dzieli

projtkt na dwie kategorye, stosownie do tego,

czy prawo to jest zupełne, łub też podzielone mię

dzy gminę i jakąś osobę prywatną. Jedynie w o

statnich nastąpić ma wykup tego prawa na rzecz

kraju podobnie jak przy propiuaj,i prywatnej, a

więc za wypłatą kapitału indemnizacyjnego, wy

mierzonego na podstawie orzeczeń z 1875 roau.

W miastach natomiast, gdzie gmina jest znpeiną

i wyłączną właścicielką, utrzymuje kię stan obe

cny do końca 1910 r. z tą zmianą, że do fundu

szu propinacyjnego każdego z tych miast wpły

wać ma oprócz dotychczasowych opłat szynkar

skich, także stosunkowy udział w jednomilionowej

snbwencyi państwowej. Prawo propinacyi gaśnie

tutaj z upływem 1910 r., może być jednak wcze

śniej osonnemi ustawami za wynagrodzeniem znie

sione.

Otóż zamiast odkładać wydanie owych, już

w ustawie z 1875 r. zapowiedzianych ,,osobnych

ustaw8 miejskich na daleką przyszłość, zamiast

pozostawiać miasta w ciągłej niepewności tego,

co im po wygaśnięciu prawa propinacyi dotych

czasowe z lego źródła dochody zastąpi, należało

już dzisiaj w chwili podjęcia ogólnej i tak rady

kalnej reformy załatwić się odrazu także z pro

pinacyą miejską, nie pozostawiać w krajn teiy

toryów, na którychby jakieś specyalne prawo pro

pinacyjne panowało. Nieśmiałość projektu wobec

propinacyi miejskiej tem dziwniejszą się wydaje,

skoro wszyscy niemal jednomyślnie się zgadzają

na sposób wykupna, w którem nie można inaczej

postąpić, jak tylko zastąpić miastom dzisiejszy

dochód z propinacyi równie stałym i bezpiecznym

dochodem z innego źródła. Źródłem tem nie może

być co innego jak p_awo propinacyi w zarzą

dzie kraju w razie ogólnego wykupna propi

nacyi na rzecz kraju, albo też nowe opłaty licen

cyjne i podatek od wyszynku, jeżeli w całjm

kraju wykupno na tej podstawie przeprowadzo

nem będzie.

W każdym razie uważamy utrzymanie status

ąuo w miastach za rzecz szkodliwą wobec demo

ralizującej gospodarki osławionych ,,klik propina

cyjnych" i domagać się musimy odpowiednich pod

tym względem uzupełniających postanowień w pro

jekcie rządowym.

Powiedzieliśmy powyżej, że kraj tylko wówczas

może pizystąpić do podjęcia projektowanej przez

rząd reformy propinacyjnej, jeżeli za to osiągnie

pewne moralne i materyalne korzyści, jeżeli przy

szła organizacya szynkarstwa zawierać

będzie rękojmie, że interes publiczny społeczeń

stwa i skarbu krajowego w równej mierze zabez

pieczony będzie.

Kwestyę tę pominął projekt milczeniem, przy

znali tylko ogólnikowo — pod wpływem opinii Wy

działu krajowego — krajowi możność stanowienia

po wygaśnięciu prawa propinacyi opłat szynkar

skich na rzecz fandnszu Krajowego, pragnąłby

więc poddać szynkarstwo pod ogolne normy nsta

wy przemysłowej, tj. pod system koncesyjny rzą

dowych władz administracyjnych, a usunąć zupeł

nie wpływ i ingerenuyę prawodawstwa i adanni

stracyi autonomicznej. Na takie szablonowe roz

wiązanie sprawy nie moglibyśmy s.ę jednak za

równo ze względów społeczno-narodowych, jak

z pnnktn widzenia finansów krajowych żadną

miarą zgodzić.

Przedewszystiiem, na co kładziemy największą

wagę, wyzwolenie przemysłu szynkarskiego zpod

kontroli i nadzoiu miejscowych, względnie krajo

wych władz obywatelSKich, odbiłoby się najfatal

niej na stosnnkach naszych wsi i miasteczek, po

zbawiłoby nas— bez żadnej kompensaty— jedynej

sposobności do przeprowadzenia gruntownej, a tak

potrzebnej reformy karczem, oddałoby natomiast

lud nasz wiejski na pastwę niesumiennych żywio

tów, które, znalazłszy się raz w posiadania kon

cesyj szynkarskich, wyzyskiwałyby niemiłosiernie

swoje uprzywilejowane na wsi stanowisKO wobec

znpełnej bezsilności dwom i pleoanii, wobec braku

nadzoru ze strony oddalonej i częstokroć apaty

cznej władzy powiatowej.

Jeżeli dzisiejsza organizacya naszych karczem

wiejskich nikogo dbałego o dobro ludu zadowolić

nie może, jeżeli już dzisiaj, pomimo nadzoru wła

ścicieli prawa propinacyi, częste są bardzo przy

padki naaużyć i karygodnych szalbierstw różnego

rodzaju, popełnianych przez niesumiennych szyu

karzy po wsiach i miasteczkach, to nie ulega ża

dnej wątpliwości, że karczma wyzwolona, samopas

puszczona, staiaoy się ogniskiem zaiazy moralnej,

źródłem niecnych i antispołecznych intryg i pod

szczuwań, że powstałaby warstwa przebiegłych,

silnie zorganizowanych i solidarnych karczmarzy,

wobec której ciężkiem zaiste stałoby się stanowi

sko dwora i plebanii. Wobec tego jesteśmy naj

mocniej przeciwni zaprowadzeniu w naszym kraju

systemn koncesyj rządowych na szynki, żądać mu

simy zachowania szynkarstwa dla prawodawstwa

i administracyi krajowej, nie zgadzamy się na od

kładanie tej, zdaniem naszem, najważniejszej spra

wy na późniejszą chwilę, skoro pomyślna reforma

propinacyi bez równoczesnego uregalowania i or

ganizacyi szynkarstwa nawet pomyślaną być nie

może.

W końcu zastrztdz należy, jak to już kilka

krotnie podnosiliśmy, dotychczasowy dochód z p ra

wa propinacyi, względnie z wprowadzić się mają

cego podaikn od wyszynku na rzecz fnndnszn k ra

jowego, na zasilenie wzrastających z każdym lo

kiem potrzeb i niedoborów bndżeta krajowego, na

wprowadzenie wreszcie pewnych ulg w systemie

dodatków do podatków bezpośrednich, które do

chodzą n nas, przy tak znacznym dodatkn inde

mnizaoyjnym, do nieznośnej wysokości i potęgują

w wysokim stopniu w Galicyi niesprawiedliwy

rozkład ciężarn podatkowego, a zwłaszcza prze

ciążenie własności nieruchomej, którą

w systemie austryackim najdotkliwiej podatek bez

pośredni dotyka.

List pasterski

X. metropolity Sembratowicza.

(Dokończenie).

Oświata chrześciańBka obudziła i unormowała

życie państwowe i społeczne; wywołała potrzebę

nłożenia koaeksów praw (Ruska Prawda) i pra

womocnych uiuOw, wywołała zamiłowanie do prac

na poln historyi i cbronografii i zbliżyła Ruś do

mnych chrześciańskicn narodów; odtąą to zaczy

nają się podrożę Rnsinów do Ziemi Świętej, do

Carogrodn i innych miejsc i krajów; a owocem

lak tóznostronnie rozwiniętego życia społecznego

była bogata literatm a Swiecaa, jaKą nie Każdy

naród z owych czasów może się poszczycić.

—

Rnś chrześciańska, jako państwo, zajęła poważne

mie,ste w szeregu ówczesnych państw europej

skich. Bliższe i aaisze królestwa wchodziły z mą

w związki, powodowane jużto względami utrzy

mania pokoju, jaz ze względa na interesa han

dlowe. Władcy rozmaitych i potężnych Królestw

a chodzili w związki pokrewieństwa z dynastią

sw. Włodzimieiza przez małżeństwa. Co należy

rozumieć metylKo o cesarzach carogrodzkich i o

arólach Krajów sąsiednich: PoisKi, Węgier i Czech,

lecz i bardziej oddalony cb, jaKoto: o Niemcacn,

Saaudynawii a nawet i o aaieaiej Francyi.

A jakaż przyczyna tak dziwnie Bzybkiego

a w następstwach swoich tak błogosławionego

pizeobrazema Rasi? Oto Najmilsi Bracia i Syno

wie ! w tem należy npatrywac pierwszą i najgłów

niejszą przyczynę takiego raaośnego objawu, że

Rnś zaczerpnęła wody cnrzta Sw. me z cystern

rozwalonycb, ktOre nie mogą wody za

trzymać (Jer. H . 13), ale ze żróhła wody wy

tryskającej kn żywotowi wiecznemu

(Jan IV. 14), z pod twardej opoki Piotrowej, od

,edynie zbawiającego KuScioia Katolickiego.

Ruś przyjęła chrzest z Carogrodu, który dzi

siaj jest purwszym odszczepieństwa reprezentan

tem, ale w one czasy w ścislem ze Stolicą rzym

ską zjednoczenia pozostawał. Wiara jego była

wiarą czystą, wiarą katolicką. Okoliczność tę

podnosimy z szczególnym naciskiem jako niezmier

nie ważną dla nas.

Wszystaim albowiem, z dziejami onych czasów

obeznanym, wiadomo, że nawrócenie Rusi na chrze

ściamzm dokonało się w dobie, kiedy schyzma

Focyusza była przygaszona (r. 891), a patryarcha

carogrodzki Michał Cerularyusz jeszcze nie był

się odłączył od jedności z św. Kościołem rzym

sko-katoliCKim (r. 1043). T eofilakt, Którzy ochrzcił

asiężnę Olgę, był na goaność patryarszą wynie

siony w obecności legata papieskiego. Mikołaj

Cnrysobtrg (981—995), za którego czasów Iius

się ochrzciła i który wysłał pierwszego metropo

litę Michała I do Kijowa, jest przez historyków

powszechnie za dobrego katolika uznawany. Tak

samo rzecz się ma z następnymi patryarchami

Syzymnszem i Sergiuszem 11 i z oboma bezpo

średnimi Michała Cernlaryusza poprzedniKami,

Eastacbyszem i Aleksym. A nawet i sam Cernla

rjuaz przez pierwsze dziesięć lat swego pobytn

ua Patryarszej Stolicy nznawał prymat Papieża

rzymskiego, jaK to widzimy z listu Papieża Leona

XIII do tegoż Cerularyusza.

Do tej smutnej chwili, kiedy Cerularyusz oder

wał się od jedności z Kościołem JtUymskim (r.

1054), zasiadało jnż czterech z rzęuu matropoii

tów w Kijowie: Michał, Leoncyusz, Jan I i Teo

pempt, którzy wszyscy wyznawali i głosili praw

dziwą katolicką wiarę. Następca Teopempta, Me

tropolita Hnarion, pierwszy z zakonników ruskich,

był w r. 1051 wj(niesiony na godność Metropolity

w Kijowie bez podania o tem wiadomości patry*

arsze Cernlaryuszowi. Po nim przysłano na me

tropolitę do Kijowa Jerzego I, już w czasie kiedy

Cerularyusz nie żył.

A więc nie mogł nawet ten metropolita szerzjć

na Rosi fałszywej Ceinlarynsza nausi, a to tem

mniej, źe ówczesny Ks. Izasław-Dymitr z Papie

żem Grzegorzem VII w stosunkacn pozostawał.

Następny metropolita Jan II przyszedł taKże z Gre

cyi, ale ówczesny cesarz carogrudzKi Komnen

(1081—lil a ) działał przeciw schyzmie wraz z pa

tryarchą i starał się przywrócić św. Zjednoczenie

ze Stolicą rzymską. Za metropolity Etrema za

prowadzono na Kasi uroczystość przeniesienia re

iikwij św. Mikołaja z miasta Mira LicyjsKiego do

Baru w południowych Włoszech. Uroczystość ię

ustanowiła Stolica Apostolsaa, a nie zjednoczony

KoScioł grecKi me przyjął jej. I z owych to Cza

sów pochodzi ta szczególna cześć dla św. Ojca

ffikołaja u narodu ruskiego tak, iż święty ten

,jest uważany za Patrona ruskiej ziemi i ruskiego

narodu.

Prawda, że w późniejszych czasach wskutek je

dności obrządku z cerkwią Carogrodzką, a zna

cznego oddalenia geograficznego od Rzymn, jak

również wskmek rozmaitych wewnętrznych zamie

szek i zewnętrznych napadów nieprzyjaciół osłabł

związek Rubi ze świętą Stolicą ApostolsKą, są

jednak ślady w historyi dowoazące, że światło

wiary katolickiej nie zgasło całhowicie na rnsKiej

ziemi, dopokąd w roku 1595 na Synodzie brze

skim nie nastąpiło powszechne odnowienie świętej

jedności z Kościołem Rzymsaim.

A zatem ukochani w Chrystusie Bracia i Syno

wie, my to, my pozostający w Świętem zjednocze

niu z Matką wszystkich Kościołów, my wyznają

cy prawdziwą katolicką wiarę — wyznajemy wia

rę, Którą wyznawali św. księżna Olga i sw. Ro

wno-apostolSKi książę Włodzimierz, wyznajemy

wiarę, którą wyznawała pierwotna Rnś chrześci*

ańsaa. Nam przeto przystoi z szczeiem uczuciem

wdzięczności wspominać zasługi tego wiekopomne

go Oswiecicicla naszego, nam to szczególnie wy

pada obchodzić dziś 900-lettu jubileusz chrztn

Rnsi.

Dla każdego chrześcianina dzień jego imienin

powinien być nroczystym, bo ten azitń przypomi

na ma jego ducnowne narodzenie, jego cnrzest,

jego przy oranie za syna Bożego, przyłączenie do

zgromauzema tych, którzy otrzymają zbawienie,

oddanie w opiekę temu Swięiemn bożemu, kto

rego imię mn nadano. O iL ż więe nroczystszem,

urcższom i świętszem dia Każdego z nas, dla Każ

dego prawego Rasma powinien Dyć wieKopomny

dzień chrztu całego narodn, a zwłaszcza jubileu

szowa 9 ..Uletnia pamiątka tego historycznego wy

padku, Który i sam w sobie i w swych następ

stwach jest taK niezmiernie ważnym! Zaiste! my

teraz żyjący powinniśmy tylao dziękować Ojcu

światłości, ze pozwolił nam się nrodzić i żyć wła

śnie w takim czasie, iż możemy obchodzie wspo

mniany 900-letnijnbilensz, to też zaśpiewajmy

Pann pieśń nową — ChwałaJego wzgro

uiadzenm Świętych (Ps. CXLIX. l .) . A prze

co, aby dostojnie, jednozgodnie i jednomyślnie ob

chodzić ten tak ważny jnoilensz, uważamy za o

bowiązek świętej wiadzy, jak a naszej niegodno

ści jest powierzona, wyznaczyć na obchód tej n

roczystosei dzień 1 (13) października r. b., w kto

rym to dnin przypada święto Opieki Najśw. Bo

garodzicy i poraczamy wszystKim czcigodnym

Duszpasterzom naszej Arehidyecezyi, aby w dniu

tym odprawili jak najuroczystsze, wedlng rytnaln

przepisane, nieszpory i jutrznię, a potem PrzenajSw.

o fkrę Mszy św. z dodaniem modlitw dzięKczyn

nych i oby stósosnem Kazaniem pobudzili powie

rzonych sobie wiernych do uczuć radości i wdzię

czności ku Najwyższemu Bogu za tę wielką łaskę,

iż raczył naród nasz przed 900 laty wyprowadzić

z ciemności pogaństwa na jasne światło Ewange

lii, aby okazali wiernym, że my, Ruś austryacka,

wyznajemy prawdziwą wiarę katolicką wedłag

obrząóka grecKiegj, tak jak tęż wiarę i teuże

obrząueK przyjęła pierwotnie cała Raś, i ażeby

pobudzili tychże wiernych do stałości i niewzru

szonej wytrwałości w tejże jedynie zbawczej wie

rze i do przywiązania kn grecko-rnsKiemn obrząd

kowi przekazanemu nam od ojców, a uświęcone

mu wieaami, jaK również do wdzięczności kn

najwyższemu austryackiemn cesarskiemu Tronowi,

ze my Rnsini możemy w Anstryi swobodnie wy

znawać świętą wiarę katolicką. Po modlitwie o

błogosławieństwo przy wystawieniu Najśw. Sakra

mentu niech będzie odśpiewany hymn dziękczyn

ny św. Ambrożego, a po błogosławieństwie Najśw.

sakramentem należy odprawić sierpniowe święce

nie wody z uroczystą procesyą do rzeki albo do

źródła (wedłng miejscowych okoliczności odprawić

święcenie wody w naczynia koło cerkwi), a po

wróciwszy do cerkwi po błogosławieństwie i o

statmej modlitwie zakończyć nabożeństwo odśpie

waniem nMnohaja lita" dla Ojca św. Papieża

Rzymskiego i Jego Wysokości Cesarza. Aby zaś

oochód tej nrocz)istuści we wszystkich kościołach

parafialnych mógt być zawczasa przygotowany,

Sz. Urzędy dekanalne niechaj me odwłocząc prze

ślą ten Ust pasterski w swoich dekanatach Czci

godnemu ducnowieństwu, które znów ze swej stro

ny ma go ogłosić w najbliższą niedzielę w cer

kwi wiernym i wezwać tychże do godnego świę

cenia zbliżającej się kościelno-narodowej uroczy

stości.

Najmilsi w Chrystusie Bracia i Synowie! ob

chód tej tak wielkiego znaczenia historycznej ro

cznicy niechaj nam będzie na wzmocnienie wiary

naszej, naszego przywiązania do jedynie zbawcze

go Kościoła katolickiego i świętej Rzymskiej Sto

licy Apostolskiej. Wiara katolicka, to wiara pierw

szych świętych nauczycieli Rusi, wiara katolicka

to wiara nasza. Przez to okażemy wdzięczną mi

łość naszą kn przełożonym naszym, którzy

nam mówili słowo Boże (do Zyd. XIII . 7),

jeśli zachowywać będziemy w czystości i nieza

chwianie wiarę, którą oni nam opowiadali i Którą

nam przekazali. Daremne i bez podstawy są gło

sy, jakie się dały słyszeć tego rokn przy uroczy

stościach, odbywanych po tamtej stronie Zbrucza,

ze wiara w tamtych stronach mnie panująca jest

wiarą Sw. Włodzimierza, jest Rasi pierwotnej wia

rą. Historya poucza nas przeciwnie. Prawda jest

tylko jedua, a my według sprawiedliwości, w po

korze naszej pocnlubić s.ę możem, źe praw da

nistoryczna jest po naszej strome. Módlmy się

w tę uroczystość, ażeby nasi bracia, pizeniucą od

jedności z Kościołem oderwani, jnż co rychlej

uazad wrócili do swobodnego wyznawania wiary swo

jej katolickiej, módlmy się, ażeby i Wschód cały,

dzisiaj po większej części w błędach odszczepień

stwa pogrążony, ocknął się ze swego Sun głębo

kiego; prośmy Pana, aby jnż wrychle spełniła

się zapowiedź: oędzie jedna trzoda i jeden pa

sterz.8 A pokój Boży, Który przewyższa

wszelki zmysł, niechaj strzeze serc

Waszych i myśli Waszych w Chrystu

sie Jezusie (do Filip. IV. 7).

Dano we Lwowie przy Naszej Archikatedralnej

świątyni przesławnego Męczennika świętego J e

rzego, dnia 8 września 1888.

Sylwester, m etropolita.

Sejm krajowy.

(19-te posiedzenie).

L w ó w 16 października.

Po zagajenia posiedzenia o godzinie 12 w po

łudnie, odczytał sekretarz poB. Stanisław hr. B a

(le ni przedłożenie rządowe o zamknięcia rachau

kow fanduszów indemnizacyjnych za rok 1887,

Które to przedłożenie będzie regulaminowo trakto

wane, a następnie odczytał pismo JE. ministra,

p. F . Zaleskiego, wystosowane do JE. mar

szałka krajowego, Jana hr. Tarnowskiego, a

opiewające: nEascelencyo! Jego cesarska i kró

lewska ApostolBka Muść raczył najłaskawiej naj

wyższem postanowieniem z dnia 11 października

b. r. mianować mię Swoim ministrem.

Opuszczając stanowisko Namiestnika król. Ga

licyi i Lodomeryi z W. Ks. Krakowskiein, poczy

tuję sobie za obowiązek wyrazić Waszej Eksce*

leucyi najserdeczniejsze podziękowanie za tyle ła

skawą i uprzedzającą życzliwość, jakiej przy każ

dej sposobności tak ujmujące otrzymałem dowody

zarówno ze strony Waszej Ekscelencyi, jak i Wys.

Wydziału krajowego, Któremu Wasza EKseelencya

przewodniczysz.

Racz Wasza Ekscelencyo być łaskawym pośre

dnikiem w wyrażenia mojej gorącej wdzięczności

wobec Wys. Sejmn, w którego pracach tak długi

szereg lat ndział brałem, a który życzliwie oce

niając moje najszczersze cbęci przyczynienia się

w miarę moich sił osobistych i środków mego

stanowisKa do dobra tego krajn , nźyczał mi za

wsze swojej życzliwej sympatyi i ufności, która

zawsze była dla mnie zaszczytnym boażcem w mo

jej działalności publicznej, a którą w całej pełni

zacnować będzie najasilmejszem mojem dążeniem

na nowem stanowiska.

Żegnając Wys. Sejm i Waszą Ekscelencyę, raz

jeszcze wyrażam nczncie gorącej wdzięczności, a

wynosząc najmilsze i najdroższe wspomnienie

z długoletnich stosunków, które na stanowiska

mojem łączyły mnie z Reprezentacyą krajn na

wspólnem polu prac publicznych, upraszam o ła

skawe zacUowanie dla mnie życzliwej pamięci,

atórą i nadal zachować będzie drogim mi obo

wiązkiem.

Racz Wasza Ekscelencyo i t. d . podpisano Z a

leski, m. p .

Na pismo to odpowiedział JE. p . Marszałek

w następujących słowach:

Odpowiem zapewne intencyi i uczuciom wszy

stkich posłów i członków tej Wys. Izby (pp. po

słowie wstają z miejsc), gdy wyrażę w imienia

dejmu JE. p . Filipowi Zaleskiema, byłema Na

miestnikowi, a dziś Ministrowi dla Galicyi, me

tylko znpełne i najgorętsze nznanie, ale nadto

zywą i szczerą wdzięczność za Jego długoletnią

działaln ść w stosunku do Reprezentacyi krajn.

Od lat dziesięcin, początkowo jako wiceprezy

dent Namiestnictwa, później jako Namiestnik, peł

nił zawsze sam obowiązki komisarza rządowego

w czasie sesyj sejmowych. Jak się z tego zada

nia wywiązywał, to cała Wysoka Izba ma w świe

żej pamięci: Uprzejmość dla wszystkich, umiar

kowanie i pojednawczość, takt w obejścia i co

najważniejsze dobra wola, poczucie prawdziwie o

bywateiskie, oraz szczere pragnienie dobra krajn,

oto wybitne cechy i wielkie zalety byłego Na

miestnika.

A te wszystkie zalety starał się przez cały

ciąg swego urzędowania przelewać na władze,

których był naczelnikiem i dlatego niewątpliwie

jemn w bardzo znacznej części zawdzięcza kraj

harmonię i dobry stosunek między władzami rzą

dowemi i antonomicznemi. Najlepszy to środek na

złagodzenie słabych stron nstrojn opartego na du

alizmie władz. Dacha obywatelskiego odziedziczył

po ojcn; syn Wacława Zaleskiego wziął jako świę

tą spuściznę gorącą miłość krajn a zarazem po

wołanie i trądycyę urzędnika zarówno wiernego

Monatsze, jak Krajowi. Oook imienia ojca, stanie

imię syna w wdzięcznej tego kraju pamięci.

Nowy dowód łaski i zaufania Monarchy, powo

łanie go na stanowisko ministra, jest chinbnem i

natnrainem uwieńczeniem tego zawodn.

W gabinecie zasiądzie były Namiestnik jako

Minister dla Galicyi. Ten Sejm pamięta, choć

w większej części z nowych członków złożony,

jaką wagę przywiązywał do tego stanowiska, jak

się o me usilnie starał.

Zajęcie tego stanowi

ska przez Filipa Zaleskiego możemy liczyć na

pewno, że wyjdzie na pożytek państwa i krajn,

że ważnemu tema zadania odpowie w całej

pełni.

Nie możemy bez żalu rozstawać się z byłym

Namiestnikiem, ale z radością witamy go w hierar

cnii urzędowej na wyższe posuniętym miejsce,

z dobrą nadzieją i otuchą widzimy go na stano

wiska opiekana tego kraju i patrona jego spraw

w rządzie centralnym.

To też z całą ufnością i pewnością polecamy

ten kraj doświadczonej zdolności politycznej, nie

mniej doświadczonej serdecznej pieczołowitości

pana Ministra o sprawy krajowe i dobro krajn,

a kończymy życzeniem, żeby mn Bóg szczę

ścił na tern nowem poln pracy. (Huczne brawa i

oklaski).

Z porządkn dziennego przekazał Sejm w pierw

szem czytania, komisyi administracyjnej, przedło

żone przez pos. Smolkę sprawozdanie Wydziała

krajowego w sprawie wydzielenia kolonii Unter*

bergen ze związku gminy Fodbereżce, a przydzie

lenia jej do sąsiedniej gminy W einbergen; wnio

sek zaś pos. Wierzbickiego, wczoraj do laski

marszałkowskiej złożony, a tyczący się skutecznej

, C z a s " wychodzi codzie nnie wieczór, w yjąw szy niedziele i dni świąteczne.

Oddzielne Nra Czasu, o ile zapas starczy, w Krakowie po 10 c., we Lwowie lub z przesyłką pocztowa 12 c.

Prenumerata wynosi;

na caty rok na kwartał na 1 miesiąc

Poczta w p aństwie a u s t r y a c k i e m ...............................................

24złr.

6 złr.

I2złr50ct

niemieckiem

._.

28 złr.

7złr.

3złr!

do Włoch, Francyi, Angin, Belgu, Szwajcaryi, Turcyi

i innych p aństw należących do związku p ocztow ego . .

32 złr.

8złr.

3złr

Prenumeratę przyjmuje się tylko od l-g 0 do ostatniego dnia w miesiącu.

Listy z pieniądzm i 1 prz ek azy pienmzne na pre num e ratę i ogłoszenia (inseraty) upra sza się* nadsyłać

franco do Adm m istracyi Czasu, w rakow ie.

Listy reklam acyjne nieopiecz(towane nie podlegają

opłacie pocztowej. Listów niefrankowanych nie przyjmuje się.

Rękopismów nadsyłanych nie zwraca się.

1 of 6 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Завантажити файл

Завантажити файл

Видалення коментаря

Розширений пошук

Повідомити про помилку