Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 442 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

M 251,

Krnl(iK 30 PaZdzternilia - Czwartek.

!tuli 185«.

H ale n nik wychodni oo diioń r*no wyj?wa*y ponied*i*lkl Idnio»ntjpa)?o« p«

lwiętach.

godsteb mi(””"

yohou^i

Anim dniem k»ideju lui»jl?c»

i eed*’

*y««-nn!fc ,C!eos*

m t r**umin

t» Pan*tmic AusiryMkitm (poe*s^

r o c - . n l » .............................................. * « » - 1 «

r o o n n i » ............................................... * k f - " ’-i

pMrooinie

pi«roonnia

B’P

kwartalEi°

I kwartn!n .................. .....

»leäi«fl»»i«

1 30hr.| al(Js5po»a!o

....

Prsedp!at« Br, ]h)«Btttk ,t:*aä" * ,,Dod»tkU*B*

w Arnkoz*i«

k, P««Mtort« ix*kyaeM s» tya«*i*»)

r o o i oi * ........................................ s i r 8d

r o o » a i , i .............................. °Sir. Ü».»

, A « r o o * n i s ..................................D 13

p ń t r o o i n i e .............................

k w a r t a l n i * ........................................,

k w a r t a l n i e ..................................

Na sam ,Dodatek* prenamerowaó niemodna

. ’V*’"*

y-7-y. *i: ;.t

Pnyj«aj? *le do *mies«ciant* w Inserataeh:

c-^pM H ^oniezwY, uwiADOMKJflA,Doni*bibnu waaelkieso rod*»)e, ty

e*?eo oię p.i«my*ln. handln, rolnictwa. «praedady kupna, daierAaw Itp a«

sp«at?:

!»MX»droi)t?jo sa Jednoraaowc »mie"io*oni* po 4 k*., «a ea*tjp,n? po 3 k

j kaidtgo lc :»rata «a«?c-i o być ’»In°° 10k.*, n»opt«te «tjp!n*** n ti«

dorszowi isnl*3*exf!)ia

!.:: -:iaj

R*aacMaraoy,*as*r

I (»a-atv»**l pw?*»*-"

Yyś »i»»,

frank» Je S; ar» lipody«y! Ssa»t».

Ciiöty reklnjaaeyi«» »iecpl»r»jtow»»« *f*e!af».^ fr**kew»rä«

!/*ty al»tt»nkowai« niaprayjmaj? slj.

M * N u m e r pojedynczy dziennika kosztuje 5 kr.

łftM feiMfrr -at

K.raków 29 października.

Mon itor francuzki oświadcza w ostatnim

swoim numerze, że p. baron Brenier min -

ster pełnomocnik Cesarza Francuzów przy

dworze Sycylijskim udzielił na dniu 21 b.

m. rz§dowi neapolitańskiemu instrukcye pole-* j

caj§ce m u, aby zaprzestał wszelkich urzę

dowych stosunków i opuścił Neapol ze wszy

stkiemi członkami poselstwa. W ra z z tem

oświadczeniem M onitor ogłasza akta dyplo

matyczne wymienione między obydwoma rzę

dami francuzkim i neapolitańskim z powodu

okoliczności, które sp rowadziły rzeczone zer

wanie stosunków, aby ocenić można s łu s z

ność i stosowność towarzysz§ce postanowie

niu jakie po w zi§ł rz§d francuzki w tej mierze.

Noty te s§ następuj§cej osnowy:

Ner 1.

Hrabia W alew ski do barona Brenier w Neapolu.

Paryi 2Igo maja 1856.

Panie baronie, miałem zaszczyt donieść panu o

słusznych obawach jakie się okazały w łonie kon

greiu paryzkiego. Sądzę, iż winienem dzisiaj wrócić

jeszcze do tego przedmiotu, śby oznaczyć dokła

dnie znaczenie i doniosłość tego wypadku, o ile on

się tyozy królestwa Obojga Sycylii.

Uważałeś pan zapewne, i e pełnomocnicy zebrani

w Paryżu, okazali się być wszyscy w równym sto

pniu przejętemi uczuciem uszanowania, które oży

wia ich rządy dla niepodległości innych państw i

żaden z nich nie miał na myśli wywoływać jakowe

wmieszanie się lub manifestacyę, któraby tę niepod

ległość naruszyć mogła. Rząd Obojga Sycylii nie

może zapoznać naszych prawdziwych zamiarów; lecz

spodziewamy się, iż uzna razem z nnmi, źe repre

zentanci wielkich mocarstw europejskich zawierając

pokój, nie mogli pozostać obojętnemi w obec pe

wnych sytuacyj, które ich zdaniem mogły *niwe

czyć ich dzieło w przyszłości mniój więcój bliskiój.

Było to jedyne pole, na którem stawaj ąc, kongres

bardzo naturalnie posunąć się musiał do rozbioru

przyczyn, które utrzymują we W łoszech stan rze

czy, zbyt ważny, aby go pominąć można.

Utrzymanie porządku na półwyspie włoskim, jest

jednym z warunków istotnych dla trwałości pokoju;

interesem jest przeto, a nawet powinnością wszy

stkich mocarstw łożyć starania i żadnych usiłowań

nie szczędzić, aby zapobiedz wszelkim zaburzeniom

w tój części Europy. Pod tym względem, wszyscy

pełnomocnicy byli w zgodzie. Lecz jakim sposobem

dopiąć tego celu? Oczywiście nie wypada używać

ku temu środków, których niedostateczność codzien

ne fakta dowodzą.

Systemat na ścieśnianiu (compressionj oparty, po

ciąga za sobą kroki surowe, do których wtedy tyl

ko uciekać się wypada, gdy takowych konieczność,

nie cierpiąca zwłoki wymaga; inaczej kroki takowe

miasto przywrócić spokojność i zaufanie, wywołują

nowe niebezpieczeństwa i dostarczają propagandzie

rewolucyjnój nowych żywiołów. Owóż dla tego rząd

nenpolitański myli się zdaniem naszem, w wyborze

środków przeznaczonych do utrzymania spokojności

w swych krajach i wydaje nam się, źe jest konie

oaną rzeczą, aby się zatrzymał w fałszywym kie

runku, w którym postępuje. Sądzimy, iż zbytecznem

byłoby wskazywać mu środki stósowne do dopięcia

celu, które zapewne sam zastosować zamierza; znaj

dzie on sam bez wątpienia, c zy to w amnestyi mą

drze obmyślanej i lojalnie wykonanej, czy też w re

formie administracyi sądowej, sposoby zastosowane

do potrzeb, na których wskazaniu się ograniczamy.

Mamy przekonanie, źe obecne położenie rzeczy

w Neapolu jako i w Sycylii je st prawdziwem niebez

pieczeństwem dla spokojności we Włosz ech, i źe to

"debezpieczeństwo zagrażające pokojowi europej

skiemu, musiało koniecznie zwrócić uwagę rządu

cesarskiego; w każdym razie wkładało ono na nas

obowiązek obudzenia troskliwości Europy i przezor

ności państw bezpośrednio zainteresowanych w po

wstrzymaniu opłakanych ewentualności. Dopełniliśmy

tego obowiązku biorąc w tym przedmiocie inicyaty

wę w łonie kongresu; dopełniamy go również od

wołując się do ducha zachowawczego samego rządu

sycylijskiego, który złożyłby świadectwo o swych

dobrych zamiarach, gdyby nas zawiadomił o rozpo

rządzeniach jakie uczynić za stosowne uznał.

Jak pan widzisz , powody jakie nas zniewalają do

tego kroku, którego wykonanie zostaje ci powie

rzone i z utórego się wywiążesz wspólnie z ministrem

królowój W. Brytanii, są jak najsłuszniejsze; powo

dy te zaczerpnięte są w interesie zbiorowym wszy

stkich państw europejskich, i dla tego zdaje nam się,

iź upoważnieni jesteśmy do mniemania, źe zdecydu

ją się w Neapolu, aby wziąść takowe za przedmiot

do prawdziwej rozwagi. Gdyby naszych przestróg u

względnić nie chciano, wystawionoby się na nadwe

rężenie uczuć jakich rząd cesarski składał zawsze

dowody dworowi neapolitańskiamu, i na wywołanie

tem samem oziembłości którejby żałować przyszło.

Zechcesz pania baronie odczytać tę depeszę mi

nistrowi spraw zagranicznych J. K. Sycylijskiej Mości,

i zostawić mu takową w kopii.

Przyjm proszę i t, d,

(p»dp.) Walewski.

Nr 2.

Komandor Carafa do margrabiego Antoniniego

w Paryżu.

(Tłómaczone).

Neapol, 30 czerwca 1856.

Panie margrabio!

Przez depeszę moją z 7go b. m. Nr 278, zawia

domiony pan zostałeś o treści komunikacyi jaką mi

uczynił poseł francuski, który równocześnie udzie

lił mi, odczytawszy mi ją wprzódy, kopią depeszy,

jaką w tym przedmiocie od rządu swego odebrał.

Przekonasz się pan z kopii dekumentu francuskiego,

którą w załączeniu tu przesłać użyteczną zdaje mi

rzeczą, że rząd cesarski chcisł określić, z zastoso

waniem do państw J. K. Mości, znaczenie i donio

słość obaw jakio się ukazały w łonie konferencyj

odbytych w celu ułożenia pokoju, i w których wszy

scy pełnomocnicy okazali się przejęci w równym

stopniu uczuciami uszanowania jakie ożywiają ich rzą

dy dla niepodległości innych państw.

Hr. Walewski oświadczając, iź nie można poddać

w wątpliwość prawdziwych zamiarów Francyi wzglę

dem Neapolu, osądził, iź powinnością jest j e go ,

w interesie zachowania pokoju, przedstawić konie

czność uprzedzenia powrotu wszelkich zaburzeń we

Włoszech; ca zaś według niego nie może być otrzy

manein inaczej, jak tylko przez użycie środków ad

ministracyjnych wewnętrznych, uznanych za stoso

wne do oddalenia niebespieczeństw na jakie naraża

systemat surowości, któryby dostarczył nowych ży

wiołów przyjaznych propagandzie rewolucyjnej zwię

kszając niezadowolnienie.

Rząd francuski; działając w kierunku przeciwnym

zasadzie szanowanej przez wszystkie mocarstwa,

sądzi iź ma obowiązek przedstawienia, źe nasza ad

ministracya wewnętrzna winna nledi odmianom, któ

re wskazywać zbyteczną mu się wydaje rzeczą; a

jednakowoż nie omieszkał on oznaczyć jakiego ro

dzaju mają być te zmiany które uznać za stoso

wne do utrzymania pokoju, do rządu królewskiego

należy.

Nie można pojąć, jak rząd cesarski, który utrzy

muje, iź o położeniu krajów królewakich dobrze

jest zawiadomiony, uaprawiedliwić może wmięszanie

*ię, którego przypuścić niepodobna, w iprawy na

aze, koniecznością reform niecierpiącą zwłoki, w bra

ku których ma przekonnie, że stan rzeczy obecny

w Neapolu i w Sycylii ważnćm jest niebezbiezpie

czeństwem dla spokojności we Włoszech.

Żaden rząd niema prawa mięsza-1 się w admini

stracyę wewnętrzną innego państwa, a zwłaszcza co

do wymiaru sprawiedliwości.

Sposób wymażony ku utrzymaniu pokoju, po

wściąganiu i uprzedzaniu ruchów rewolucyjnych, jest

właśnie ten, który sprowadza rewolucje. A gdyby

jaki nieporządek publiczny mógł się zdarzyć, bądź

tutaj, bądź w Sycylii, wywołałoby »o właśnie uży

cie takiego środka; wywołałaby go, drażniąc uczu

cia rewolucyjne, nie tylko w państwach króla, ale

nadto w całych Włoszech, owa protekcyą niewcze

sna udzielona głównym burzycielom.

Król, pan nasz, udzielał pe wszystkie czasy swój

najwyższej łaskawości, wielkiój liczbie swych pod

danych winnych lub obłąkanych, zmieniając ich kary

lub przywołując z wygnania, a serce jego wspa

niałomyślne wielkiego doznaje zmartwienia, widząc,

źe największa liczba ludzi tego rodzaju poprawić się

nieda, do tego stopnia, źe jeżeli dostojny pan nasz

mógł dawniej świadczyć łaski, to teraz wbrew swej

własnej woli, zmuszony jest w interesie dobra pu

blicznego łask więcój niowyświadcaać, z powodu

niepokojów wywołanych we W łosze ch, i z powodu

źle obrachowanych przedstawień niektórych rządów,

! w czem nieprzyjaciele porządku widzą dla siebie

] opiekę.

Jeżeli najdoskonalsza spokojneść isnueje dziś

w państwach króla, gdzie revrolucya znalazła za

wsze w poświęceniu ludów dla swego monarchy

i w sprężystości rządu najsilniejszą zaporę w swych

usiłowaniach aby nieporządek sprowadzić, również

pewną jest rzec zą, źe malkontenci nieomieszkaliby

kusić się o udanie swych zuchwałych zamiarów, aby

urzeczywistnić szalone nadzieje powzięte w celu

pogrążenia na nowo kraju w nieład i klęski.

Rząd królewski, który unika skrupulatności wszel

kiego mięszania się w sprawy innych państw, sądzi

iź jest jedynym sędzią potrzeb królestwa w celu

zapewnienia pokoju, który zakłóconym nie będzie,

jeżeli ludzie z łe zamiary mający, pozbawieni wszel

kiój podpory, powstrzymani zostaną przez prawa i

siłę rządu; i tym tylko sposobem oddalić będzie mo

żna nowe zaburzenia mogące naruszyć spokojność

we W łoszech, a serce dobrotliwe króla naszego

pana, znajdzie wówczas sposobność i okazyą świad

czenia swej łaski zwyczajnej.

Jesteś pan upoważniony panie margrabio do od

czytania tej depeszy hrabiemu Walewskiemu, i zo

stawienia mu takowej w kopii, jako odpowiedź na

rzeczoną komunikacyą.

(podpisano) Carafa.

Nr. 3.

Komandor Carafa do bar. Brenier w \Neapolu.

(Tłómaczone.)

Sprawozdania nadeszło z Paryża i Wiednia , do

niosły J. K. Mości, dostojnemu monarsze podpisane

go ministra spraw zagranicznych, o niemiłein wra

żeniu, jakie na rząd cesarski i rząd N. Cesarza Fran

cuzów wywarła odpowiedź rządu O. Sycylii ua no

ty wręczone w Neapolu ze strony rządów francu

skiego i angielskiego przez kawalera Tempie i bar.

Brenier posła nadzwyczajnego i ministra pełnomo

cnego N. Cesarza Napoleona— odpowiedź przesłana

margrabiemu Antoniniemu, którą tenże miał rozkaz

zakomunikować J. E. hr. Walewskiemu, jak również

księciu Carini i lordowi Ciareudonowi. W de,ieszy

z 30go czerwca r. b., niemiane myśli zaraucać rzą

dowi francuskiemu dążności nieodpowiednich gwa

rancyom, jakie tenże w tylu okolicznościach dawał

Europie, a jeżeli rząd cesarski w rzeczonój depe

szy dostrzegł podobnego zarzutu, przychodzi nam

nad tem szc zerze ubolewać.

Rząd francuski równie jak neapolitański i każdy

inny, nie lubi rewolucyj i w tej mierze zgoda jest

zupełną jakkolwiek różnić się można co do środ

ków zapobieżenia im.

Rząd królewski widział w radach dawanych przez

Francyę i natchnionych pieczołowitością o pokój eu

ropejski , mogący być narażonym zamieszkami we

Włoszech, nowy dowód współczucia jakie zapewne

cesarz Napoleon okazać chciał królewi neapolitań

skiemu; lecz co do skuteczności i pory przedsią

wziąść się mających środków, aby osiągnąć spokoj

ność kraju, żądanie nie było zapewne zbytecznem,

aby wybór w tem i zastósowanie zależało od króla,

sędziego najniepodleglejszego i najświadomszego wa

runków rządu, jakie przystoją jego królestwu; nie

raeźe być przeto pod tym względem różnicy opinii,

gdyż mooarstwa same ogłosiły tę zasadę.

Niepotrzeba tu nadmieniać przy tej sposobności,

że królestwo neapolitański* pierwsze przywróciło

u siebie spokojność po smutnych przed laty wy

padkach bez zewnętrznej pomocy i jedynie samo

dzielnością królewskiego rządu.

Należy się wdzięczność za przyjacielskie rady,

lecz przyjaciele sami pojąć powinni, że nie można

bez wyboru zastóaowywać w kraju wszystkiego, co

innemu krajowi przystoi. Wypada mieć ufność w mą

drości króia, który lepić; niż ktokolwiek znać może

czas, okoliczności i właściwą porę, a rząd cesarski

nigdy zapewne nie przestał mieć przekonania, że

swoboda w działaniu jest nieodzowną koniecznością.

Rząd O. Sycylii pragnie gorąco zatrzeć wszelkie

niemiłe wrażenia, wzbudzone w umyśle cesarskiego

rządu odpowiedzią zakomunikowaną przez margr.

Antoniniego.

Pragnie on (rząd) jak najusilniej nietylko zacho

wać z rządem N. Cesarza jak najserdeczniejsze,

szczere porozumienie, lecz nadto coraz ściślój spa

jać węzły przyjaźni istniejącej szczęślir ie pomiędzy

obu panującymi, którzy w zupełnej tylko zgodzie

wspólnie dążyć mogą do szlachetnego celu utrzy

mania porządku i spokojności w swych krajach, pie

lęgnując ciągle jak najprzyjaźniejsze stósunki we

wszystkiem co wzajemnie dotyczyć inoże tego przed

miotu.—

Podpisany korzysta itd. (podp.) Carafa.

Neapol 26go sierpnia.

Nr. 4.

Hr. Walew ski do bar. Brenier w Neapolu.

Paryi lOgo października 185 6.

Panie Baronie! Rząd cesarski z przykrością spo

strzega, źe rząd O. Sycylii nie zdaje się skłaniać

do zmiany swego postępowania i zadośćuczynienia

objawionym mu przez nas źyczoniom.

Nie będę powtarzał powodów, jakie rząd J. Ces.

częśćumioiHRmnmi.

TYGODNIK WARSZAWSKI

XLII.

Jeiień — Pobyt niezwykłych gości — Zmiana w dzienni

karstwie — Skala umysłowości w stosunku do ogółu

mieszkańców kraju — Myśliwi i strzelcy — Osobli

wości artystyczne — Gaz — H otel europejski —

Salony— Żółkowski— Gorączka włoska.

Od kilku dni zaczyna się przesilać pogoda, a jesień

astronomiczna toczy walkę z jesieoią zaimprowizowaną

letnią. Co chwila zachmurza się niebo grożąc niby

śniegiem, a następnie kończy się na ciepłym i dro

bnym deszczyku, poczćm znów ukazuje się ożywcze

słońce. Stósownie więc do tego barometru pogody, po

rusza się i Warszwa a raczej jć|j mieszkańcy, a jest

dużo do tego ruchu powodów, z przyczyny pobytu nie

zwykłych gości w Warszawie.

Koło duchowne i koło pobożne, ząjmuje przyjazd

Jego Eminencyi arcy-biskupa Miry księcia Don Fiavio

Chigi, który wracąjąc z poselstwa swego do Moskwy,

powtórnie przejeżdża przez Warszawę, i zatrzymał się

w ni^j dni kilka. Przygotowano tu dla niego mieszka

nie w Łazienkach królewskich, ale z powodu odległo

ści od kościołów, przeniósł się do środka miasta, i za

jął apartamenta pałacu hrab. Potockich Augustostwa na

Krakowskićm Przedmieściu. Odprawione przez dostoj

nego Nuncyusza msze święte, a co dzień w innym

kośoiele, ściągają tłumy pobożnych do przybytków pań

skich, w których jak np. w kościele katedralnym ś.

Jana, odbierają od arcy *pasterza błogosławieństwo

w imieniu Ojca ś. A zaprawdę, pełne to mnjestaty

czności podobne nabożeństwa, podniesione w duchu

chrześciańskim myślą o dostojności celebransa, jaką

w hierarchii duchownej kościoła katolickiego zajmu

je. Dodajmy do tego wyraz oblicza nąjprzewielebaiej

szego Nuncyusza, pełen łagodności i swobody, oraz

owe namaszczenie religijne, jakie szczególniej odbija się

w chwilach odprawiania przez niego nabożeństw, a ła

two będzie można wytłumaczyć sobie ten urok, jakim

otoczył wszystkich, czy tych którzy mieli sposobność

i szczęście zbliżenia się do osoby jego, czy tych któ

rzy go widgją tylko jako sługę Bożego przy stopniach

ołtarza. —

W kolach znowu naukowych objawił się ruch nad

zwyczajny, z powodu przybycia do Warszawy ministra

oświecenia narodowego, rzeczywistego radzcy tajnego

Norowa. Powszechnie tu rokgją sobie z przyjazdu roz

winięcie naukowości, przez pomnożenie, a raczej otwar

cie nowych fakultetów. Oprócz tego minister z nad

zwyczajną troskliwością zajmuje się zwiedzaniem wszy

stkich naukowych zakładów, tak rządowych jak pry

watnych, egzaminuje sam ze wszystkich przedmiotów

młodzież, niewyłączając i historyi polskiej. W niedzielę

dopiero ma opuścić miasto tutejsze i wrócić do Pe

tersburga. —

W dziennikarstwie tutejszem ma ząjść niejaka zmia

na od Nowego roku. Jedna z gazet, to jest G azeta

Codzien na , przestanie podobno wychodzić i zamienia

się w tygodniowe pismo. Jeszcze projekt ten, a ra

zem i prospekt ogłoszony niezostał, nie można przeto

wiedzieć o warunkach; ale zapewne ogłoszenie to wkrót

ce nastąpi. Idzie tylko o wybór redaktora, a jeżeli

ten padnie jak to utrzymują na Skimborowicza, to mo

żna powinszować pismu. Dawny to redaktor Przeglą

du Naukowego wychodzącego w Warszawie jeszcze

przed ukazaniem się Biblioteki Warszawskiej, a któ

remu nawet wspólnie z ,Przeglądem Warszawskim*,

wychodzącym niegdyś pod redakcyą Budziłowicza Ja

kóba, przypisują popęd do zawiązania się Biblioteki.

Zresztą Skimborowicz, to z powołania literat, i dobrze

z t?m zawodem obznąjraiony; objęcie więc przez niego

redakcyi, wpłynęłoby niemało na powodzenie pisma.

Jakiekolwiek wszakże będzie to powodzenie, a czego

nawet życzymy aby bylo nąjlepsze, zawsze to strata,

kiedy jedno z pism ustępuje z pola dziennikarskiego.

CsyUiby na kraj przeszło czteromilionowy, cztery pe

ryodyczne literacko-polityczno-brukowe pisma były prze

’sileniem? Ilość pism pojedynczych jest niejako skalą do

mierzenia umysłowości, dla tego nad takim ubytkiemi

ubolewać wypada. Zresztą rachuba tu zbyt łatwa:

Dzienniki warszawskie mąją dziesięć tysięcy abonen

tów na cztery miliony, przyznać należy, że nieco za

mało. Rozumie się, ie skutkiem zwinięcia jednego

pisma, dawni czytelnicy ontgo pójdą do innego, ale i

ten podział niezwiększy bardzo cyfry prenumeracyj

n^j, boć ów nie caly tysiąc, który abonowal Gazetę

Codzienną , zawsze będzie niedostatecznym w stosun

ku owych kilku milionów ludności. Jedno tylko nas

pociesza, i e w przypuszczeniu, jeden numer każdego

pisma, czytywany bywa przynajmnićj prze* pięć do

sześciu osób; w takim razie na dziesięć tysięcy pre

numeratorów, byłoby 8ześćdz:esiąt tysięcy czytających

w stosunku do ogólnćj ludnośei. Bodajby wreszcie nie

sprawdziło się to, o czem nas jak najmocniej zape

wniano , a czemu niechcemy dać wiary, że są okolice

w Królestwie, gdzie jeszcze dotąd niedochodzi żadne

z pism tutejszych, i gdzie nawet nie wiedzą o ich wy

dawnictwie; a za to nawząjem zamiłowanie do koni,

psów i myślistwa nadzwyczaj się upowszechnia.

Nie wiemy o ile w tćm jest prawdy, wolimy nawet

żeby jćj wcale nie było, ale w każdym razie z nasta

niem pory jesien nćj, myślistwo i u nas rozwinęło się

bardzo. To tylko szkoda, że mamy podobno więcej

1 of 4 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Pobieranie pliku

Pobieranie pliku

Usuwanie komentarza

Wyszukiwanie zaawansowane

Zgłaszanie błędu