Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 613 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

Ner152

Kraków, 8 Lipca - Środa.

Kok 1885.

CZAS

Prenum eratę przyjmują:

Administracya *CZASU" w Hrakowlei urzędy pocztowo. IHleJscowąprennmeratę księgarnia

S. A . Krzyżanowskiego, handel Z. Skalskiego’ w Sukiennicach, biuro dzienników i ogłoszeń E. Silber

steina w hotelu Saskim, handel Bajera przy ulicy Grodzkiej, trafika Kuklińskiego w Sukiennicach. —

Ogłoszenia(inseraty) przyjmuje się za opłatą od miejsca wiersza drukiem drobnym (petitowym)

za pierwszy raz 10 cent,, za każdy następny po 5 cent. -

Nadesłane(na 3 stronie dziennika) od

miejsca wiersza drukiem drobnym po 30 cent. za każdy raz. — Ogłoszenia 1prennmeratę

przyjmują: we Lwowie Ajencya *CZASU" w głównym składzie tytoniu Nr. II przy ul. Trybunal

skiejL.4; wHaryin wyłącznie p.Adam, RueClóment 4; (prenumeratę p. W

Raczkowski, Faubourg

Poissonićre 33); wWiednia pp. Haasenstein ft Vogler (także w Hamburgu, Frankfurcie n. M ,, Ber

linie, Lipsku, Bazyleii Wrocławiu), A . Oppelik, Stubenbastei Nr. 2 , R . Mosse (także w Berlinie, Ham

burgu, Monachium i Norymberdze), H . Scnalek, M . Dukes, M . Stern, tylko prenumeratę pp. H . Gold

schmidt A C.,

wFrankfurcien.M .G .L

Daube A C.

WWarszawie przyjmują ogłoszeniapp.Reichman i Frendler, biuro ogłoszeń przy ul.Senatorskiej

Przedpłata na ,,CZAS"

od dnia lgó Lipca 1885 r.

X przesyłką pocztową w państwie

Austryaekiem :

na cały rok 34 złr.

°k pół roku

na kwartał

złr. O

na 1 miesiąc

złr. 3*50

złr. 13

Z przesyłką pocztową do Niem iec:

na cały rok 56 marek.

na pół roku

na kwartał

na 1 miesiąc

3 6 marek

14 marek

6 marek.

Uprasza się o wczesne zamawianie i wyraźne wy

pisanie nazwiska i miejsca odbioru albo nadesłanie

dawnej opaski drukowanej z adresem.

M T Prenumerata liczy alę tylko

od pierwszego do ostatniego dnia

w miesiącu.

Prenumeratę, którąprzyjmuje AdministracyaCzasu

w Krakowie i wszystkie urzędy pocztowe, najdogo

dniej i najtaniej przesyłać przekazem poczto

wym.

Cena ,Czasn* zagranicą ogłoszona jest w tytule

każdego Numeru.

M " Miejscową prenumeratę przyj

muje Administracya ,Czasu," tu

dzież ajencye pp. fi. Silberstelna

biuro dzienników 1ogłoszeń w ho

telu Saskim, handel ’Ł . Skalskiego

w Sukiennicach pod 1. 37, sprze

daż gazet Kuklińskiego w hall Su

kiennic 1. 6, księgarnia S; A. K,rzy

żanowskiego w rynku głównym,

handel llessa w rynku głównym,

handel Bajera przy ul. Grodzkiej,

główna trafika w rynku głównym.

M T We L wowle przyjmuje prenu

meratę p. Józef Knapp w głównej

trafice cygar 1 tytoniu %r, 3 przy

ulicy Trybunalskiej

Przeg-ląd Polityczny.

Kraków 7 lipca

Wdniu dzisiejszym rozpoczynają się wspólne

konferencye przed i zalitawskichministrówwspra

wie odnowienia ugody z Węgrami. Wkonferen

cyach tych wezmą udział ze strony austryackiej

ministrowie: hr. Tafle, Dunajewski i baron Pino;

ze strony węgierskiej, Tisza, Szapary i Szeche

nyi. Konferencye te mają potrwać 8 dni, a jak

namwczoraj telegraficznie doniósł nasz wiedeński

korespondent, obecne rokowania nie będą miał)

charakteru merytorycznego, ale celem ich będzie

tylko zasadnicze ułożenie modus procedendi. Kwe

stya rozdziału kwoty na wspólne wydatki i spra

wa przywileju bankowego nie wymagają nagląco

szczegółowej dysknsyi, a co się tyczy uregulowa

nia stosnuku do austryacko-węgierskiego L lo y d i,

to przedmiot ten przyjdzie pod obrady, dopiero

ku końcowi rokowań. Zgadzają się te informacye

w zupełności z budapeszteńskimlistemPolit. Cor.,

który dodaje, iż ,,wśród podatkówkonsumcyjnych

stanowi podatek od cukrn obecnie przedmiot fa

chowych narad, które się obracają około pytania,

ozy ma być utrzymanym dotychczasowy system,

czy też przyjąć należy system podatku od produ

ktu, jak się to stało co do podatku od spirytusu.

Oba rządy nie będą się jednak spieszyły z roz

strzygnięciem tej kwestyi, którawpierwszym rzę

dzie jest finansową. Co do podatku od spirytusu

nie zamierzone są żadne zmiany. Rokowania cło

we, rozpoczną się prawdopodobnie wjesieni, gdyż

do tego czasn zasiągniętą będzie opinia korpora

cyj fachowych i na podstawie tej opinii ustalo*

nem zostanie stanowisko obn rządów. —Modus

procedendi w tej sprawie, da się jednak jużteraz

oznaczyć. Ci, którzy stosunek monarchii w jaki

kolwiek sposób wciągają w zakres tej kwestyi,

znajdują się na fałszywej drodze”.

Dnia11b.m

. odbędzie się we Wiedniu osta

teczna konferencya kolei żelaznych, interesowa

nych w galicyjsko węgierskim kartelu. Zawarcie

nowego kartelu poprzedziły długie i obszerne ro

kowania austryacko-węgierskiego Towarzystwa

kolei państwowych z węgierskiemi kolejami pań

stwowemi. Nowy kartel, jest zdaniem Presse, dla

tego niepośledniego znaczenia dla austryackich

kolei państwowych, ponieważ objęte są nimtakże

linie galicyjskiej kolei transwersalnej.

Po załatwieniu kwestyi odsunięcia księcia Cum

berlanda od tronu brunszwickiego, przyjdzie teraz

na porządek dzienny kwestyą, kogo powołać na

regenta. Wkołach berlińskich panuje przekona

nie, że jeśli nie zaraz, to przynajmniej w nieza

długimczasie oddadzą godność tę jednemu zksią

żąt pruskich, który później wystąpi wroli kandy

data do tronu brunszwickiego.

Germania pisze wnumerze sobotnim: Z Pader

bornu dochodzi nas wieść radosna i jak się spo

dziewamy wiarogodna, że z nakazu dostojnego X

Biskupa wikaryat jeneralny wziął rozporządzenie

z lutego jeszcze raz pod rozwagę i wskutek tego

zdał deklaracyę, równająca się cofnięciu wspo

mnianego rozporządzenia. Niedłagą więc była ra

dość knlturników z mniemanej niekonsekwencyi

władz kościelnych.

Wczoraj po dziesięciodniowej pauzie zebrał się

znowu parlament angielski. Wiadomości o prze

biegu tego posiedzenia nie mamy do tej pory, a

mogłoby onobyć ciekawem, gdyby lord Salisbnry

dotknął na niem zagranicznych stosnnków kraju

choćby w ogólnym tylko zarysie.

Ogłoszono jnż nazwiska i tytnły 7 nowokreo

wanych parów w Anglii. Sir Natbaniel Meyer

Rotschild przybrał tytuł lorda Rotscbilda, a pan

BariDg, szef domu bankowego Baring Brothers et

Comp. tytuł lorda Revełstoke.

Z okoliczności, że w Iudyach wstrzymano u

dzielanie urlopów wojskowym, aż do chwili zała

twienia sporu z Rosyą, wnoszono zraza, że sto

sunek między Anglią aRosyą mnsiał się zaostrzyć,

czemn jednak najświeższe wiadomości, tak z Lon

dynu, jak z Petersburga zaprzeczają.

Wfrancuskiej Izbie deputowanych zakończono

rozprawy nad budżetem. Ze skreślonych pozyeyj

w budżecie spraw duchownych, przywrócono pó

źniej na żądanie ministra, płacę dla kanoników i

przyjęto zażądany kredyt napotrzeby duchownych

w Algeryi, po przemówienia ministra, który wy

kazywał, że uchwalenie kredytu tego ma prawie

czysto polityczne znaczenie a jest dla interesów

francnskich niezbędnem.

Wczasie obrad nad budżetem poruszono także

zatarg taryfowy z Rumunia. Izba zgodziła się zu

pełnie na zapatrywanie się ministerstwa w tej

sprawie. Teraz przyjdzie na porządek dzienny

traktat z Chinami.

Aż do nowych wyborów, które odbędą się

w listopadzie, gabinet lorda Salisbury musi

uzbroić się w cierpliwość, a rządy jego uosić

będą znamię prom sorium. Łatwem to było do

przewidzenia, tak też oceniono stosunki w Cza

sie i w ten sposób coraz wyraźniej odryso

wują się.

Jak wypadną wybory, trudno oczywiście

stanowczo przewidzieć. W Anglii mniej niż

gdzieindziej rząd ma i mieć może wpływu na

nie; nie ulega jednak wątpliwości, że pomi

mo tego, korzystniej jest nawet w Anglii dla

stronnictwa być podczas wyborów przy wła

dzy i że dzierżenie jej powiększa o jakiś

procent możność zwycięztwa. Błędy zaś i opła

kane następstwa polityki liberalnego gabinetu

stauą się może, a przynajmniej staćby się

powinny, najdzielniejszem poparciem konser

watystów podczas wyborów. A to tem wię

cej , że pomimo wielkich trudności i nadzwy

czaj niekorzystnych, paraliżujących wszelkie

działanie okoliczności, wśród których Torysi

objęli władzę, dziś już w skutku przyjścia ich

do steru, stanowisko A nglii, nieznacznie je

szcze ale jednak w pewnej mierze polepszać

się zaczyna o tyle, że chętnie liczyć się z nią

pragnęłyby niektóre mocarstwa i każde z nich

bądź co bądź ogląda sio na zamiary, a zwła

szcza na przyszłe losy gabinetu lorda S alis

bury.

Tymczasem i tymczasowo rząd konserwa

tywny licząc się z opłakanym po poprzedni

kach spadkiem i z swojem niezapewnionem

dotąd istnieniem, robi co może we wszelkich

’

kierunkach i próbuje rozgmatwać powikłane

przez p. Gladstona i lorda Graimlle nici.

O ile wiemy, poczynił on poważne stara

nia w celu zbliżenia się do Turcyi, w czem

może mu być wielce pomocny obecny w Kon

stantynopolu pełnomocnik angielski, zdol

ny i inteligentny dyplomata p. Wheit. Za

miarem rządu angielskiego jest ustanowić

wojskowy zarząd turecki. w Egipcie. Gdyby

lord Salisbury był wcześniej objął ster, pra

wdopodobnie Sudan nie byłby został opuszczo

nym, ale obecnie musi się on liczyć z doko

nanemi a raczej nie dokonanemi faktami i

zapóżno już, aby myśleć o ponownem zajęciu

Sudanu; trzebaby przedsięwziąć bowiem pod

bój tego kraju w naj trudni ojszych warunkach.

Również co się tyczy Azyi środkowej lord

Salisbury przyjmie położenie, jak je okre

ślili i oznaczyli jego poprzednicy. Na wszelki

wypadek nie zajmie on wyzywającego stanowi

ska, a ztąd też niepodobna przypuścić, aby za

szły trudności uniemożebniające układy. Wpra

wdzie pojawiają się w Afgauistauie sympto

mata mogące obudzić podejrzenie. Przygoto

wania wojenne Rosyi w Azyi środkowej, nie

pokoje w północnym Afganistanie budzą pe

wien niesmak w Anglii. Prawdopodobnem je

dnak jest, że to tylko ze strony Rosyi mement t,

aby lord Salisbury nie przeciągał układów, i

jeżeli ztąd powstać mogą dyplomatyczne za

targi, to jednak ogólne wrażenie w świecie

politycznem jest takie, że nikt nie wątpi w u

trzymanie pokoju, a wszyscy są przekonani,

że przynajmniej przed wyborami lord Salis

bury nie zechce dać choćby pozoru, jakoby

zakłócał lub nawet zagrażał pokojowi euro

pejskiemu.

Nie ulega jednak wątpliwości, że przyjście do

władzyrtorysów już znacznie’polepszyło stosunki

między Anglią i Niemcami, a oczywiście wpły

nie to na ogólne położenie międzynarodowe.

Jak dalece zaś samo powołanie konserwaty

stów do steru podniosło znaczenie Anglii,

świadczy następujący fakt, o którym nam do

noszą.

Skoro przybycie francuskiej eskadry pod

Aleksandryą zostało zapowiedziane, w ice

król, który pozostawał jeszcze pod wrażeniem

wiadomego zajścia z dziennikiem Bosphore,

oświadczył głośno, iż uroczyste zgotuje przy

jęcie francuskim marynarzom, ,,którzy równie

dzielnymi, jeśli nie dzielniejszymi są niż an

!gielscy." W skutku tego miało być wielkie

przyjęcie w Ray-el-Tiy. Tewfik miał oficyalnie

zwiedzić flotę francuską; sam z wielkiem

zadowoleniem ułożył był cały program, cie

szył się jak student, który figla płata nau

czycielowi, a nauczycielem w tym wypadku

była Anglia. Wtem nadeszła wiadomość, że

lord Salisbury objął nareszcie władzę, i po

psuła ona zupełnie wice-królowi zabawę. Jak

niepyszny, na gorącym uczynku schwytany

gimnazyalista, Tewfik odwołał przyjęcie i wy

parł sio wszystkiego, w skutku czego wszyst

ko ograniczyło się ’na odwiedzinach jednego

parowca, na którym znajdował się admira

francuski i to jeszcze Tewfik miał wzbudzać

litość, tak dalece był przerażony i zgnębiony,

powracając do portu, z obawy przed angiel

skimi opiekunami.

Eskadra francuska także zniknęła, a ta

raptowna zmiana dekoracyi nietylko świad

czyła, jaki wpływ wywarła wiadomość o

wzięciu w ręce władzy przez torysów, ale

także, jak dalece lekceważono sobie rządy

Gladstona. Wrażenie w Egipcie pozostało też

nie małe. Wice-króla porównano do pincza,

który na dwóch łapkach słnży przed bryta

nem. Mówiono w Kairze i Aleksandryi, że

przyjście do władzy lorda Salisburego wystar

czyło, aby położenie rzeczy z gruntu zmie

nić. Odpłynięcie spieszne eskadry francuskiej,

nie podniosło też uroku rzeczypospolitoj;

twierdzono, że rozkaz odpłynięcia nadszedł

z Paryża z obawy, aby nie narazić sobie no

wego gabinetu angielskiego. Słowem wszystko

to przemówiło do wyobraźni wschodniej i przy

puszczać poczęto, że lord Salisbury zdobędzie

się na jaki czyn energiczny, i że Francya

znowu ustąpi i odegra znowu w Egipcie nie

pocieszną rolę. To też zwolennicy Francyi

w tym kraju oczekiwali z niecierpliwością

noty p. de Freicinet, o konferencyi kanału

Suezkiego i mniemali, że w niej znajdą wska

zówki co do dalszego postępowania Francyi.

Jak już wiemy, pomylili się, nota bowiem p.

de Freicinet, jest arcyostrożnie napisana,

blada i niezdecydowana, jak jej autor.

Jak widzimy zatem, przynajmniej pozory

mogłyby być uratowane, gdyby ministeryum

torysów ustaliło się , a wiadomo, że dzisiaj

nie pozostaje nic innego Anglii, jak zacho

wać, o ile się da najdłużej, pozory, na któ

rych zresztą w znacznej części spoczywa jej

potęga kolonialna.

Co się zaś tycz? istotnej siły, to wobec

obyczajów i zwyczajów narodu, wstrętu zwła

szcza do ogólnej służby wojskowej, trudną

)ędzie ona do nabycia. Jednak przyznać należy,

że przynajmniej przedsięwzięto w tej mierze

jróbę i rozpoczęto dzieło. Udzielony rządowi

credyt podczas zaostrzenia się sporu z Rosyą,

obrócony został w celu nadania nowego a

dzielniejszego kierunku całej organizacyi woj

skowej, lądowej i morskiej; powiększono sto

pę wojskową i zapanowała wielka czynność

w arsenałach, pomyślano o wydoskonaleniu

powiększeniu zapasów broni, armat, torpe*

dów oraz fortyfikacyj. Obecnie wypracowują

plany, mające na celu nadanie bardziej pra

ktycznego znaczenia siłom wojskowym, tak

zwanym pomocniczym, ochotnikom i milicyi.

W bieżącym miesiącu znaczne siły ochotni

ków powołane zostaną do Aldershot, i przez

dłuższy czas obozować tam będą.

—

wszystkich wybrzeżach tak zwane pomocnicze

siły wprawiać się będą do obrony zapomocą

torpedów.

Jestto przynajmniej dowód, że wobec nie

bezpieczeństw zewnętrznych nastąpiło może

spóźnione, ale zawsze godne uznania ocknie

nie się. Czy naród i społeczeństwo wytrwają

na tej drodze? Aby odpowiedzieć na to su

miennie , trzebaby zbadać wewnętrzny stan

narodu, a tu, jak powiedział nam doskonały

znawca starej Anglii, oznaką czasów jest no

minacya bar. Rotschilda parem Anglii; to

dowód, dodał, wymowny, że znika z widowni

Anglia — stara przynajmniej Anglia.

,,Nemzet" o stosunkach austryackich.

Bardzo żywe zajęcie obudził wdziennikarstwie

kilko-szpaltowy artykoł peszteńskiego Nemzetu,

podpisany pseudonimem nAustriacns." Przed sa

mem rozwinięciem swych poglądów na wewnę

trzno-polityczne sprawy w Przedlitawii, zaznacza

antor, iż węgierska pnblicystyka domaga się za

wsze, aby węgierską politykę bezwarunkowo oce

niano ze stanowiska interesów i potrzeb krajn.

Damus petimusąue! Tą zasadą powinno się więc

kierować także węgierskie dziennikarstwo przy

rozważaniu polityki przedlitzwskiego rządu. Tym

czasempublicyści węgierscy pojmują dobrze, jak

ciężkie błędy popełniło stronnictwo niemiecko-li

beralne, ale mimo to nie chcą się ostatecznie po

godzić z tymi, którzy te błędy naprawić potrafili.

Rozumwęgierskiej prasy uznaje, iż stronnictwo

niemiecko-liberalne tak nie jest zdolnem dorządu

obecnie, jak wówczas, gdy mutootwarcie woczy

p. Scbmerlmg powiedział, ale mimo to, serce jej

sympatyzuje nieco z tą rozbitą gwardyą wierno

konstytucyjnej opozycyi, a wdziennikach węgier

skich odbija się dość często echo niensprawiedli

wionych żalów i skarg rzekomo ,,do mura przy

ciskanej" lewicy.

Korespondent z wielką trafnością, szczegółowo

zastanawia się następnie nadobjawami tego przy

ciskania do mnru, a z wywodów jego uważamy

za pożyteczne niektóre ustępy przytoczyć.

nPopatrzmy najsamprzód, w czem się ów ucisk

objawia. Lewica skarży się, że ją na mniejszość

zdegradowano. Tak nie jest. Popad!a ona w naj

naturalniejszy sposób w mniejszość, a to po naj

większej części skutkiem własnych błędów. Za

ciekły upór przeciw okupacyi bośniackiej, odwró

cił od teraźniejszej opozycyi wpływowe sfery au

stryackiego świata przemysłowego i handlowego;

POTOP

(9«)

POWIEŚĆ

przez

Henryka Sienkiewicza.

Toin tneci.

(Ciąg dalszy.)

ROZDZIAŁ III.

Wnet rnch uczynił się między żołnierzami, któ

rzy radzi byli wyjechać z lasu na daleki świat,

tembardziej, że bali się jeszcze pościgu ze strony

Bogusława Radziwiłła, a stary Kiemlicz poszed’

do chaty, rozumując, że Kmicic będzie go potrze

bował.

— Wasza miłość chce jechać? —rzekł, wcho

dząc.

—Tak jest! wyprowadzisz mnie z lasu. Znasz

tu wszystkie pasy?

—Znam, ja tutejszy.... A dokąd wasza miłość

°bce jechać?

r- Do Króla Jegomości.

Stary cofnął się ze zdumieniem.

"TPńnno mądra! —zakrzyknął —do jakiego

króla wasza miłość?

—Jużci nie do szwedzkiego.

Kiemlicz nietylko nie ochłonął, ale począł się

żegnać.

— To wasza miłość chyba nie wie, co ludzie

powiadają, że Król Jegomość na Śląsk się schro

nił, bo go wszyscy opuścili. Kraków nawet wob

lężeniu.

— Pojedziem na Śląsk.

— Ba, a jakże się przez Szwedów przedostać?I

—Czy po szlachecku, czy po chłopsku... czyj

na knlbace, czy piechotą, wszystkojedno, byle się

przedostać.

—Toż to i czasu okrutnego trzeba.

—M

.imy czasu dość... ale radbymjak najprę

dzej...

Kiemlicz przestał się dziwić. Stary zbyt był

chytry, aby się nie domyśleć, że jest jakiś szcze

gólny i tajemniczy powód w temprzedsięwzięciu

pana Kmicica, i zaraz tysiąceprzypuszczeńpoczęło

mu się cisnąć do głowy. Lecz że żołnierze kmici

cowi, którympan Andrzej milczenie nakazał, nic

nie rzekli ni staremu ni synom o porwaniu księ

cia Bogusława, tedy najprawdopodobniejszem wy

dało mu się przypuszczenie, że tozapewne książę

wojewoda wileński wysyła młodego pułkownika

z jakąś misyą do Króla. Utwierdzało go w tem

mniemaniu zwłaszcza to, że poczytywał Kmicica

za gorliwego stronnika hetmańskiego i ojego za

sługach względem hetmana wiedział, albowiem

skonfederowane chorągwie rozniosły o nich wieść

po calemwojewództwie podlaskiem, czyniąc Kmi

cicowi opinię okrutnika i zdrajcy.

—Hetman posyła zaufanego do Króla —po

mjślał stary —to znaczy, że się pewnie z nim

godzić chce i Szwedów odstąpić. Musiały mu się

już naprzykrzyć ich rządy... Po cóż inaczejbypo

syłał...

Stary Kiemlicz niedługo się silił nad rozwiąza

niemtego pytania, bo chodziło mu zupełnie o co

innego, a mianowicie o to, jakąby korzyść mógł

dla siebie z takich terminów wyciągnąć. Oto, jeśli

)rzysłuży się Kmicicowi, przysłuży się zarazem

letmanowi i królowi, co nie będzie bez znacznej

nagrody. Łaska takich panów przyda się także,

gdyby przyszło ze starych grzechów zdawać ra

chunek. Przytem pewnie będzie wojna, kraj roz

gorzeje, a wtedy łup samlezie wręce. To wszyst

io uśmiechnęłosię staremu, który i bez tego przy

wykł był słuchać Kmicica, a nie przestał się go

bać jak ognia, żywiąc zarazem kn niemu powien

rodzaj afektu, jaki pan Andrzej umiał wzbudzać

we wszystkich podkomendnych.

— Wasza miłość —rzekł - musi całą Rzecz

pospolitę przejechać, by się do Króla Jegomości

dostać. Nic tojeszcze komendy szwedzkie, bomia

sta można omijać i lasami jechać... ale gorsze to,

że i po lasach, jako zwyczajnie.w niespokojnym

czasie, pełno kup swawolnych, które podróżnych

napastnją, a wasza miłość ładzi ma mało...

—Pojedziesz ze mną panie Kiemlicz razemze

synami i z ludźmi, których masz, to będzie nas

więcej.

—Wasza miłość rozkaże, to i pojadę, ale jam

człek nbogi. Jedna nędza unas, więcej nic. Jakże

mnie to onej chudoby i dachunadgłową ustąpić?

— Co uczynisz, to się opłaci, a i dla was le

piej głowy ztąd unieść, póki jeszcze na karkach

siedzą.

— Wszyscy Święci Pańscy!... co wasza miłość

mówi?... co?., jak to?... Co mnie niewinnemu tu

grozi? Komu my w drogę wchodzim?.—

Na to pan Andrzej:

—Znają was tu hultaje! Mieliście kollokacyę

z Kopystyńskimi usiekliście go, potemzbiegliście

przed sądami i służyliście u mnie; potemuprowa

dziliście mi tabunek zdobyczny...

—Jako żywo! Panno można! - zakrzyknął

stary.

—Czekaj i milcz! Potemwróciliście do starego

legowiska i poczęliście grasować w okolicy, jako

zbóje konie i łup wszędy biorąc. Nie wypieraj się,

bo ja uie twój sędzia, a sam najlepiej wiesz, je

żeli prawdę mówię... Bierzecie konie żołtareńko

wym, to dobrze, bierzecie Szwedom, to dobrze.

Jak was złapią, to i ze skóry złupią, ale to ich

rzecz.

—Godzi się to, godzi, bonieprzyjaciołomtylko

bierzem —rzekł stary.

— Nieprawda jest, bo i swoich napadacie, co

mi już twoi synalowie wyznali, a to już prosty

rozbój i szlacheckiemu imieniowi zakała. Wstyd

wamhultaje!... chłopami wam być, nie szlachtą!

Poczerwieniał na to stary wyga i odrzekł:

—Wasza miłość krzywdzi nas, bomy, pamię

tając na stan nasz, chłopskimprocederemsię nie

bawim. My koni nocą z niczyich stajen nie wy

prowadzamy. Coinnego z łąk stadkoporwać, albo

zdobyć. To wolno i niemasz w temnjmy w wo

jennych czasach dla szlachcica. Ale koń w stajni,

święta rzecz — i chyba cygan, żyd, albo chłop

go ukradnie, nie szlachcic! My tego, wasza mi

łość nie czynim. Ale co wojna, to wojna!

— Choćby i dziesięć wojen było, wbitwiejeno

możesz łnp brać, a jeśli go na gościńcu szukasz,,

toś hultaj.

—Bóg świadkiem naszej niewinności.

—A

leście już tu piwa nawarzyli. Krótko mó

wiąc, lepiej wam ztąd uchodzić, bo prędzej’, pó

źniej stryczek was uie minie. Pojedziecie ze mną;

wierną służbą zmażecie winy i cześć odzyskacie.

Biorę was do służby, ajuż tami korzyść się znaj

dzie lepsza, niż z onych koni.

—Pojedziem z waszą miłością wszędy, prze

prowadzim przez Szwedów i przez hultajów, bo

prawdę waszej miłości rzec, to nas tu żłi ludzie

okrutnie prześladują, a za co? za co?... za nasze

ubóstwo —nic! jak za ubóstwo... Może też Bóg

zmiłuje s!ę nad nami i poratuje nas wutrapieniu.

Tu stary Kiemlicz mimowoli zatarł ręce i bły

snął oczyma.

—O

d tych robót — pomyślał sobie — zago

tuje się w kraju jak w kotle, a wtedy głupi nie

skorzysta.

WtemKmicic spojrzał na niego bystro.

—Jeno nie próbuj mnie zdradzić! —rzekł gro

źnie — bo nie zdzierżysz, a ręka Boska jedna

zdoła cię wówczas wyratować.

—To się po nas nie pokazało — odrzekł po

nuro Kiemlicz —i niechże mnie Bóg potępi, je

żli mi taka myśl w głowie powstała.

—Wierzę —rzekł pokrótkiemmilczeniuKmi

cic, bo zdrada, to jeszcze co innego jak hultaj

stwo i niejeden hultaj przecie tego nie uczyni.

—Co wasza miłość teraz rozkaże? — pytał

Kiemlicz.

—Naprzód są dwa listy, potrzebujące prędkiej

ekspedycyi. Masz-li ludzi roztropnych?

—G

dzie mają jechać?

—Jeden niech jedzie do księcia wojewody, ale

nie potrzebuje samego widzieć. Niechjeno list odda

w pierwszej książęcej chorągwi i wraca, nie cze

kając odpowiedzi.

—Smolarz pojedzie, to człek roztropny i by

wały.

—Dobrze. Drugi list trzeba odwieźć kuPodla*

siowi; pytać o chorągiew laudańską pana Woło

dyjowskiego i samemu pułkownikowi w ręce od

dać...

Stary począł mrugać chytrze i tak myślał:

—To widzę robota na wszystkie strony, kiedy

już i z konfederatami się wąchają; będzie ukrop!

będzie!...

Poczem rzekł głośno:

—Wasza miłość! jeśli to nie tak pilne pismo,

to możeby wyjechawszy z lasów komn po drodze

oddać. Siła tn szlachty konfederatomsprzyja i ka

żdy chętnie odwiezie, a nam się jeden więcej

człowiek zostanie.

—Toś roztropnie wykalkulował —rzekł Kmi

cic —bo lepiej, żeby ten, co zawiezie list, nie

wiedział, od kogo wiezie. Aczy prędko wyjedziem

z lasów?

—Jak wasza miłość chce. Możemjechać i dwie

niedziele, albo jutro wyjechać.

—Tedy potem o tem, a teraz słnchaj mnie

pilno Kiemlicz!

—Zważam wszystkim rozumem, wasza miłość.

(Ciąg dalszy nastąpi).

----

*l*..M

-s%«* **?s"fytrśt

’»y,. ’

w,f ll-rjfyTŚ°Sii, Ńja/sródi^i,Ti,re;-i

1lh’

3zh

jy innych państw należą,cych do związku pocztowego . . .

32 złr.

j8złr.

|3złr.

13 ńie

ied

i”T

’

1**

”odl*o

do ostatniego dnia w miesiącu. — Listy

sAdministr»evPCzaŁwirHl”6

Pre"u.m.erat?Ij ogłoszenia (inseraty) uprasza się nadsyłać franco

asuwKrakowie.

Lnsty reklamacyjne nieopieczętowane nie p od le g a ją opła cie

pocztowej. - Listówmefrankowanychnie przyjmuje się.

Rękopism ów nadsyłanych nie zwraca się.

11,

codziennie, wyjąwszy niedziele i dni świąteczne.

**Wdziel»« Nra Czasu, o ile zapas starczy, w Krakowie po 10 c., w e Lwowie lub z przesyłką pocztową 12 c.

Prenumerata wynosi:

1 of 6 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction