Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 628 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

\r126.

Kraków 6 Czerwca — Sobota.

Rok

Wychodzi codziennie rano wyją,wszy poniedziałki i dni poświąteczne

Prenumerata:

w KRAKOWIE:

P0CZT4 (w pań,stwie Austryackiem):

rocznie.................................... zł. austr. 20 rocznie....................... zł_anstr’ 2ą

p ó łr o c z n i e ................................................ n

10 półrocznie . .

1wDi ;alnie................................. p fl 5 kwartalnie ....

-’’^

c z n i e ....................................................

2 i miesięcznie .

’

,’

2 cent. 25

Numer pojedynczy kosztuje 10 centów.

PRENUMERATĘ RRZY,TMUJĄ:

Bióro Administracyi ,,C z a s u " w rynku pod L. 39 w domu p. Kirchmajera na dole

tudzież wszystkie Urzędy pocztowe austryackie.

CZAS

Przyjmująsio:

ogłoszenia, odezwy, uwiadomienia, doniesienia wszelkiegorodzaju, zaopłatą:

od wiersza drobnego za jednorazowe umieszczenie 8 centów, za następne po 5 centów.

Do każdego obwieszczenia załączyć należy 30 centów na opłatę stęp!ową za każdorazowa

umieszczenie.

l i s t y z pieniędzmi przesyłane być winny franco do bióra Administracyi ,,Czasu".

l i s t y reklamacyjne niezapieczętowane nie ulegają frankowaniu.

LISTY niefrankowane nie przyjmują się.

b ę k o p is m a nadsyłane Redakcyi nie zwracają się i niszczone będą.

Kraków, dnia 5 Czerwca.

Nia mamy jeszcze urzędowych dokumen

tów z drugiego okre3u akcyi dyplomaty

cznej w sprawie polskiej, o których wypo

wiedzieć byśmy mogli nasze zdanie. O ile

jednak zg adzają się w szystkie doniesienia

tak niezależnych organów prasy jak pólu

rzędowych dzienników, zasady na których

mocarstwa oprzeć usiłują interwencyą swo

ją w sprawie polskiej tem głównie uderzają,

ii nie uwzględniają bynajmniej zarówno

spełnionych lub spełniających się faktów,

jak tyle razy wypowiedzianej woli narodu

polskiego.

I oto czytając dzisiaj rokowa

nia w sprawie polskiej, zdawaćby się mo

gło, ii wróciliśmy się do owych czasów

traktatów wiedeńskich, karlsbadzkicb i w e

rońskich, w których stanowiono o narodach

bez nich; iz zapomniano na raz O zasadach

wypowiedzianych na kongresie paryskim

i o programie Napoleona III podczas wojny

w łoskiej, słow em iż w sprawie polskiej pomija

dyplomacya wszystkie nowożytne idee, a

chcąc zapewnić narodowość polską, wraca

się do tradycyj owych czasów, w których

zaprzeczono najzuchwalej samej zasadzie

narodowości.—

A tak kiedy dozwolono Ru

munom, Włochom i Grekom stanowić o wła

snym losie, Polskę chcianoby wyłączyć z pod

ogólnego prawa i rozstrzygać o niej, nie

tylko wbrew jej życzeniom, lecz nawet bez

wysłuchania jej głosu. Ten jednak grzech

pierworodny przywiązany do dzisiejszych

układów ciężyć wciąż będzie na nich i za

w sze je uniemożebniać. Brak najgłówniejsze

go czynnika— zezwolenia narodu— musi

w dzisiejszej epoce uczynić bezsilną wszel

ką kombinacyę. Czyżby więc dyplomaya na

to tylko podniosła sprawę polską, aby przy

jej załatwieniu cofnąć się na drodze postę

pu, i na to jedynie dotknęła się jej, aby za

dając błam wolności i nowożytnym ideom,

okazać całą swą niemoc, gdy od nich od

stępuje ?

Niechcemy tutaj wchodzić w rozbiór pod

etaw, na których wedle wszelkich

w ek dyplomacya oprzeć chce dzisiaj ukła

dy w sprawie polskiej, lecz postawić mu

simy ponad niemi o w ą górującą zasadę

woli narodu, bez wysłuchania której żaden

nkład ani prawomocnym , ani wykonalnym

być nie może. W drugiej połowie dziewię

tnastego wieku po wojnach krymskiej i wło

skiej, nie można stanowić o Polsce bez Pol

ski.—

Jeżeli ci, którzy postawili tak wyso

ko zasady narodowości i woli narodów,

zbyt są słabi, aby je utrzymać, lub dość

wiarołomni aby je opuścić, to w każdym ra

zie Polska nie zaprze się swojego posłan

nictwa, a pozostając mu wierną wśród poto

ków krwi i łez niewypuśei z zranionej dło

ni sztandaru, który dotąd dzierży. Któż z a

ręczy, czy w razie gdyby rządy sprawę jej

opuściły, nieweźraie jej za środek lub na

rzędzie inna nieprzyjazna im potęga, do któ

rej Polska odwoływać się niechce.

Wszelkie układy w Bprawie polskiej, nie

wchodząe w ich naturę, gdyby tylko nie wy

słuchano pierwej głosu narodu, już tem sa

mem byłyby bezowocnemi. W oderwaniu bo

wiem nawet od zasady, czyż mocarstwa

mogą mieć przeświadczenie o praktyczno

ści i wykonalności obranych przez siebie środ

ków , dopóki nie usłyszą zdania kraju? Czyż

by miały one ograniczyć się na twierdze

niach rządu rosyjskiego, i chcieć oprzeć sta

łą budowę wysłuchawszy tych tylko, którzy

są przyczyną dzisiejszego stanu rzeczy w

Polsce? Staraliśmy się już nieraz wykazać

niepodobieństwo tranzakcyi z powodu złej

w iary Rosyi oraz niepraktyczność wszelkich

połowicznych środków, lecz o tem niepodo

bieństwie i o tej niepraktyczności przekonać

się mogą gabinety tylko z ust tych, którzy od

tjlu lat są ofiarami złamanej wiary, niedotrzy

manych obietnic i owych gwałtów, na wi

dok których Europa ujrzała się zmuszoną

do interweniowania. O możliwości sejmu po

rządem rosyjskim mówić mogą tylko ci,

rzy za każdem wypowiedzeniem potrzeb na

rodu karani bywali wygnaniem lub więzieniem

O podobieństwie jakiegokolwiek rozporządzę^

nia rekrutacyjnego orzec mogą ci tylko, których

synowie szukać musieli w rozpaczliwej wal

ce obrony przeciw proskrypcyi. O gwarancyi

dla wolności wyznań ci tylko, których żoł

dactwo z kościołów wypędzało lub policya

z nrocesyi w więzienie wtrącała tudzież ci, któ

rzy niesłychanym gwałtem i przemocą zmu

ezeni zostali do wyrzeczeń,a s,ę cl,w,lowe.

go ,mii. Słowem, jeieli Europa clu,e zape

wnić trwały pokój w Polsce, to m m , pora

dzić Sis tych, którzy zostali ptzymmzem szu

kać schronienia przed gwałtami rządu ro

syjskiego, w wojnie i konspiracji; bez ich

zdania czyz jest w stanie dyplomacya 0 8 ą

dzić co możliwe, a co niemożliwe?

Dla tego też w podniesionym przez An

glię projekcie zawieszenia broni, upatrywa

libyśmy tylko środek wysłuchania w oli na

rodu. Nie idzie tu bowiem zaiste o oszczę

dzenie ofiar, na które gotowa jest Polska,

nie idzie o przerwanie walki w której je

dynie naród widzi swoje zbawienie, lecz

jeżeli Europa ma o Polskę prowadzić ukła

dy, to idzie o to, iżby najpierwej wysłucha

ła jej głosu, a w tym jedynie celu mogłaby

Polska dać ten now y dowód umiarkowania,

i zawiesić na krótką chwilę krwawą walkę,

aby raz jeszcze przemówić do sumienia cywi

lizowanego świata. Pojmujemy więc zawie

szenie broni tylko na całej linii toczącej się

dziś walki, o d Żmudzi aż do ostatnich gra

nic Ukrainy, oparte na zasadach słuszności

i z uwzględnieniem wszystkich okoliczności,

tak, iżby przy odnowieniu walki obie strony

w tem samem jak przedtem co do wojen

nych sił znalazły się położeniu, a wśród

tego zaw ieszenia broni upatrywalibyśmy

sposobną chwilę dla ujawnienia się częścio

wego za linią demarkacyjną polską Rządu

Narodowego, uznanego dzisiaj przez kraj cały

za jedyny organ narodu, tudzież uroczystego

wypowiedzenia przez niego wszystkich po

trzeb i życzeń całej pod panowaniem rosyj -

skiem Polski. W zawieszeniu broni nie m o

żemy upatrywać środka uspokojenia zbyt

wielkiej czułości Europy, lecz jedynie spo

sób objawienia w oli wielkiego narodu i przy

puszczenia go do układów, które o nim

stanowićby chciały. Z tego więc stanowiska

uważamy zawieszenie broni jako conditio

sine qua non wszelkich układów o Polskę.

Albo mocarstwa postawią ten warunek tak

jak go rozumiemy, w pierwszym rzędzie,

albo też pójdą drogą, na której spotkają

się z nieprzełamanemi trudnościami, i same

przypisać sobie będą musiały groźne kom

ńikacye, które wywołają.

Les erenements qui se passent en Pologne parais

sent avoir pris la proportion d’nne qnestion europe

ćnne Tontes les pui9sances s’en sont eraues et

toutes ont

exprime Iadessns leur manierę de

voir. 11 y a de gourernements (qui parlent et agis

sent en vertu dn Łraitó de Vienne de 1815 traitć

auquel ils ont pris part, il ren ad’autres qui a dressent

i la Russie, des obserrjitions purement amieales an

nom de la paix gćnćrale. Au milieu de tant d’opinions

diverses, la 8. Porte se Yoit comme puissance

limitroplio dans l’ obligatfom de faire de son cote, sa

profession de foi, en prescrirant

son reprćscntant

a St. Petersbourg le langęge qn’il devra tenir et en

lui traęant la ligne de cónduite, qu’il aura a suivre

dans cette importante occurrence

\ ous savez que la S. Porte n est pas cosignataire

des stipulations dn congres de Yienne. E!le n’a donc

ancun acte a invoqner

Nous n’arons pas non plus

la moindre pretention de ebercher a nons meler des

affaires d’autrui. Si nous sMYons le cours de ces eve

nements avec une- anxiśte trćs graYe, c’est parceque

nos propres intćrets nons y convient impćrieusement.

Nous desirous, nous deeons desirer que l’ordre et la

tranąuilitć regnent partout et surtout cliez nos Yoisins,

que la paix du monde ne soit point compromise. On

ne pent disconvenir que la prolongation indefinie de

l’agitation actuelle de la Pologne n’ exerce nne influ

ence et ne nous donnę en conseąuenee de tres serieuses

inąuietudes. Cette considćration que nous pou

Yons appeller vitale pour nous, nous fait une loi de

nons associer a ceux qui font des souhaits pour que

le calme puisse se rótablir un moment plutot

La sincerite de nos sontfnits et la pensee qui nous

leg dicte, ne sauraient etre mises en doute, elles pro

Yiennent comme je l’ai dit plus haut, du sentiment

de notre propre conservatiou La position gćographi

que et politique de 1’Empire Ottoman, la diversitć

des raccs dont son territoire est peuple sont autant

de prcuYes a l appui de ce que j ’avancc.

Quant aux moyens pour atteindre le resultat si ar

demment desiró il ne nous appartłent pas de les in

diquer. Nons sommes persuadćs que le goUYernement

de S. M . l’Empereur Alexandref II ne tardera pas A

trotiYer dans sa haute sagesse la so!iition la plus con

venable et la mieux adaptee aux circonstances.

Aoila M. l’envoyó le point de vue ou yous deYez

vous placer d’ordre de S. M . Imp. dans vos coiiYer

sations avee M. le Prince Gortchakof. Nous aimons a

espćrer que la loyaufó de nos prineipes, aussi bien

que les motifs de nos inąuićturles seront apprecićs

par S. E, et que le cabinet Impćrial rendra justice il

la sincerite de nos sentimenK

Yous pouvez donner lecto-e de cette depeche a M,

le Yice Ohancellier).

’

Otrzymujemy właśife ze Stambułu odpis

depeszy przesłanej w sprawie polskiej w

d. 14go maja r. b. przez Ali paszę ministra

W. Porty, do pełnomocnego ministra tu

reckiego w Petersburgu Khalil-beja, którą

tu w tłumaczeniu a poniżej w tekście ory

ginalnym podajemy.

Wypadki dziejące się w Polsce, przybrały jak

się zdaje rozmiary sprawy europejskiej. Wszyst

kie mocarstwa poruszyły się niemi i wszystkie

wyraziły swój sposób zapatrywania się pod tym

względem. Niektóre rządy mówią i działają z mo

cy traktatu 1815 r., w którym brały udział, inne

przesyłają Rosyi uwagi czysto przyjazne w imię

powszechnego pokoju. W pośród tylu rozmaitych

opinij, W Porta uważa za obowiązek swój jako

mocarstwo pograniczne, uczynić z swej strony wy

znanie wiary i wskazać reprezentantowi swemu

w Petersburgu jak ma przemawiać, wytykając

ma linię postępowania, jakiej trzymać się ma w

tej ważnej okoliczności.

Wiadomo W. Eks. że W. Porta nie należy do

współpodpisanyck na warunkach traktatu wie

deńskiego. Nie może się ona przeto po.woływać

na żaden akt. Nie mamy również najmniejszego

uroszczenia chcieć się mieszać w sprawy drugich.

Jeżeli z silną niespokojnością idziemy za biegiem

wypadków, to’ z tej przyczyny, iż własne interesa

przeważnie nas do tego zmuszają. Pragniemy i

pragnąć winniśmy, ażeby spokój i spokojność pa

nowały wszędzie a szczególnie u sąsiadów na

szych, aby pokój świata nie był narażony, aby

nieograniczone przedłużenie obecnego ruebu w

Polsce niewywarło zgubnego wpływu na prowin

cye nasze, i nieusprawiedliwiło naszych z tego po

wodu rzeczywistych obaw.

Wzgląd ten, który możemy nazwać żywotnym

dla nas,’ zmusza nas przyłączyć się do tych, któ

rzy wyrażają życzenia, aby spokój mógł być jak

najrychlej przywróconym.

Szczerość naszych pragnień i myśl, która nam

je podyktowała, nie mogą być wątpliwe,]pochodzą

one jak wyżej powiedziałem z uczucia własnego

zachowania. Położenie geograficzne i polityczne

cesarstwa ottomańskiego, rozmaitość ras, które

kraje jego zaludniają, są dowodami popierające

mi to co mówię.

Co się tyczy środków aby osiągnąć cel tak go

raco upragniony, nie naszą jest rzeczą wskazy

w’ać je. Przekonani jesteśmy, że rząd N. Cesarza

Aleksandra ligo nie omieszka w swej wysokiej

mądrości wynalec załatwienie najwłaściwsze i naj

lepiej zastósować je do okoliczności.

Takie jest p. ministrze stanowisko, na któ

rem postawić się winieneś z rozkazu JCMości

w rozmowach twych z księciem Gorczakowem

Mamy nadzieję, że lojalność zasad naszych, ró

wnie jak powody niespokojności naszych, ocenio

ne zostana przez JEks. i że gabinet cesarski odda

słuszność szczerości uczuć naszych.

Możesz odczytać tę depeszę p. Wicekancle

rzowi.

_ _ _ _ ____________

— -------

(Copie d’une depeche adresee a Khalil-Bej a St

Petersbourg le 14 Mąj 186o.

KORESPONDENCJA CZASU.

Warszawa 1 czerwca.

O Donoszą nam z Litwy: ,,,Jabłonowski (pseu

donim) po rozprawie z Moskalami pod Karopolem,

posunął się ku rzece Jurze (na Żmudzi) i jej pra

wym brzegiem idąc przez las Ambikowski, dotarł

do Sztępol, gdzie 23go maja bylo starcie między

kilkunastu naszemi jezdcami a 90 moskiewskiemi

strażnikami pogranicznymi. W tem spotkaniu ze

strony Moskali było kilku zabitych i rannych, a

z naszej strony poległ Skulski. Tegoż dnia wie

czorem w Iesie za Dęplami ku Judrenom, Moskale

cztery razy rzucili się na nasz obóz, lecz za ka

żdym razem byli odparci z wielką stratą swoich.

Nazajurz 24go maja, otrzymawszy Moskale posił

ki z 5 rot piechoty i 200 koni straży pogranicznej,

znów cztery razy przypuszczali atak do naszego

obozu, ale poniósłszy memnicjszą jak poprzednie

go dnia stratę, nakoniec odstąpili zupełnie. W o

bu tych dwóch dniach Moskali zabito i raniono

przeszło stu, nasze straty są w porównaniu malo

znaczące. Następnie Jabłonowski połączył się z od

działem Telszewskim.

W Trockim powiecie Naczelnik wojskowy tego

powiatu, Łada z oddziałem z tego powiatu, miał

się połączyć z oddziałem Wisłoucha nie daleko

stacyi kolei żelaznej Proweniszki i tam wspólne

mi siłami napaść na stacyę i rozbroić moskiewską

załogę. Oddział drugi dążąc do tego miejsca, na

głe został oskoczony przez Moskali 19go maja

zrana. Jakkolwiek napad był niespodziany, oddział

jednak za pierwszym strzałem pikiety prędko

stanął w bojowym szyku. Walka trwała sześć go

dzin, w której Moskale stracili 30 zabitych i ran

nych kilkudziesięciu. Z naszej strony legło 16

Poczem nasz oddział w obec przeważającej siły,

bo 5 rot piechoty i 60 kjzaków, w porządku co

fnął się w lasy.,

W pow’iecie Swięciaństim oddział wilkowiszkie

go powiatu pod dowództwem Garperowicza, połą

czył się z oddziałem święcańskim Albertyńskiego

Na te wojska nasze, zarządziła Moskwa wyprawę,

której dowodził jenerał-adjutaut hrabia Szuwałow.

Słysząc nasi o tem, posunęli się naprzód i pod

Lubon’arami 21go maja spotkali Moskale, którzy

tu dążyli w sile 5 kompanii piechoty, szwadronu

dragonów i sotni kozaków. Po dwugodzinnej bi

twie Moskale odrzuceni zostali w’ błoto i musieli

uciekać w popłochu, zostawując na placu boju

zabitych 75 i rannych 50, kocz Szuwałowa, czte

ry konie i 20 karabinów stało się naszą zdoby

czą ’)

Ż bliższego nam teatru wojny mamy następują

ce wiadomości. Oddział Oborskiego, Włodka i

Szum}ańskiego, przeszły Wartę i posunęły się ku

Kaliszowi. Dow’ództwo nad nimi miał Słupski;

albowiem Oborski ranny był w nogę w zwy

cięzkiej potyczce pod Niewieszem (pod Poddę

bicami) 23go maja stoczonej, w której z 2 kom

panij moskiewskich, ucieczką ratowało się tylko 80

ładzi, reszta zginęła. Rana dzielnego Oborskiego ni(

jest niebezpieczną, mówią jednak, że mu nog(

niżej kolana amputowali, w skutek czego odwic

ziony być musiał w bezpieczne miejsce. Oddział:

te porządnie norganizowane, żołnierz nasz peler

odwagi i swobody; dowódzey Indzie snmieuni

zdolni. Wyleczony z ran Calfier objął w tym od

dziale dowództwo nad piechotą. Duia 29go majr

pod wsią Grochową w okolicach Stawiszyna

zaatakowani zostali przez kilka kompanii Mo

skali. Bój trwał kilka godzin, Moskale zrejterowali

W odwrocie spalili wieś Grochówę, przyczem do

pościli się strasznych gwałtów i morderstw. Oby

watela Puławskiego Czesława, nie będącego w’ po

wstaniu poranili, zadawszy rou 21 ran, rzucili na

poln. W boju tym zginęło naszych 8, mamy kil

kunastu rannych. Moskali rannych 19 i liczba za

bitych takaż sama. Na dragi dzień, to jest 30go

maja, ściągnięto większe siły moskiewskie od Ka

lisza, Konina i od Uniejowa, skąd przybył z od

działem swoim jenerał moskiewski Reden i idąc

przez Orlą górę (karczma pod Cekowem w lesie)

pośpieszył ku naszym hufcom, znajdującym się

bliżej Stawiszyna. Po jego przejściu, mały odzia

lek naszej jazdy, zrobił zasadzkę na tylną straż

Redena z kozaków złożoną, uderzył na nich, roz

proszył i odciął od reszty. Równocześnie z tą po

tyczką o kilka wiorst dalej główny oddział Rede

na rozpoczął bój ogniem działowym. Nie znamy

jeszcze jej rezultatu, ani szczegółów, przeciągnęła

się do wieczora; mówiono nam, że Moskale i wtej

utarczce przegrali i cofnęli się 4).

Małe konne oddziały patrolujące po powiatach,

rozpoczęły już swoje działania w Płockiem i Kali

skiem i wielkie usługi oddają sprawie narodowej.

Życzyć należy, ażeby wszędzie i prędko wystąpi

ły, bo tylko pod ich zasłoną bezpieczeństwo pu

bliczne, zniesione przez Moskali, przywróconetn

być może. Rząd Narodowy energicznie powinien

nakazać tworzenie się takich oddziałów. 0 boju

stoczonym przez Oksióskiego w Koniecpolu 2ógo

maja, już donieśliście. Piękny to był bój i na

zwać się może zwycięztwem. Zginął tam zdolny

oficer Mażniewski, który od 22 stycznia towarzy

szył we wszystkich bojach Oksiuskiemn.

Z Lubelskiego, powstanie przez wyjazd jenera

ła Jeziorańskiego z pod Huty Krzeszowskiej, osła

bione, poniosło niemałą klęskę. Po krwawym bo

ju 18 i 19 maja pod Tyszowcami i Tuczapami,

gdzie odznaczył się Zapałowicz, zaszłe małe spo

tkania w lasach Lubartowskich dnia 24go maj?

gdzie oddziałowi Koskowskicgo z niewielkiej 1

czby ludzi składającego się, pośpieszył na pomoi

oddział z Podlasia Krysińskiego. Oddziały nas:

cofnęły się po walecznej obronie, a zaszczyt nr

cnie w Lubelskim, są oddzlaiy^TcToWe1apCzerw

skiego, Wiszniewskiego, Rudzkiego i Kosko .

skiego.

Jenerał BrUnner, naczelnik wojenny moskiewJ

w Kaliszu, straszny i dziki człowiek, a ciągle pi

jany, otrzymał dymisję; pułkownik Oranowski o

trzymał także dymisyę. Powiadają, że powodem

dymisyi Britnncra był jego kłótnia z jener. Kra

snokuckiin po bitwie pod Ignacewcm. Kłótnia do

szła do uderzenia jenerała Krasnoknckiego w po

liczek, za co Bri!nner otrzymał dymisj’ę. Brlluncr

więzi mieszkańców Kalisza już od 9 godziny wie

czorem, alarmuje ludzi, głodzi więźniów; zaprowa

dzi! on tak zwane suche alarmy, to jest wypu

szcza zgraje kozaków, którzy biją wszystkich idą

cych ulicą, a sam pokazuje się na ulicy w licznej

eskorcie, która jak policya chińska przed Bokdo

hanem rozbija wszystkich i uprząta ulice. Mówią,

że jego zastępcą w Kaliszu ma być jenerał Kra

snokncki, ten sam, który uwięziwszy pewnego o

bj’watela, kazał mu dać 200 rózg i trzyma go

dotąd w więzieniu, ten sam, który pokłóciwszy

z Brtlnnerem o Ignacewo dostał policzek, a w kłó

tni wymawiał Brlinnerowi, iż ten podczas boju

schował się w wielki kociól będący na furgonie,

a pomimo tego przypisywał sobie, że zwycięztw’o

jego staraniem odniesione zostało.

kamieniec podolski 24 maja.

(X. Y. Z.) Z biuletynów urzędowych moskiew

skichNr4,5,6,7i8dobrze wróżymyopo

wstaniu na Wołynia i Ukrainie na przyszłość.

Musiało ono przeboleć nim się silniejsze sformo

wały oddziały. Dotychczas male oddziałki stoczy

ły utarczki: w Uzinie, w Sołowiówce, w Hrebion

kaeb, w Kislówce, w Potrebyszczach (bił sic tam

Roman Biniński); w Łuce oddział nasz wynosi!

do 300 ludzi, ale moskali za to było około 1600

ludzi.

W ogóle zanważyć można że oddziały powstań

oa,e ciężą tn północnym powiatom Wołynia i Ukra

iny. Kraj tam więcej lesisty, ztąd pewność utrzy

mania się, a w końca zwalczenia najazdu. Z dra

giej znowu strony przekonani jesteśmy, że ruebaw

ka nasza partyzancka dużo jeszcze ma czarnycl

chwil niepowodzenia do przebycia, ale wierzymy

że przetrwa złą godzinę i urośnie w potęgę, cza

su tylko na to potrzeba. Niezapominajmy że dzi

siejszy żołnierz był wczoraj jeszcze spokojnym

obywatelem, nie używający broni oddawna, a

bron jego nie odpowiada dzisiejszym wymaga

niom sztuki wojennej.

Podam tu wam dokładnie biuletyny moskiew

skie, ogłaszane w Kijowie, a jakkolwiek są fał

szywe, i co do rezultatów utarczek, z regnly przy

pisują zwycięztwo moskalom, i rozmiar powstania

o ile możności zmniejszają, zawsze jednak i one

dowodzą znacznego już rozwoju powstania.

,,Biuletyn (moskiewski) Nr 4ty 3 (15 maja

P- rtya powstańców sformowana w kijowskim

powiecie 26 kw. (7 maja), licząca 21 ludzi, wyru

szyła na Fastów, i Wasylsk. po.) w Dzidowszczyznę

ztamtąd do wsi llolaki, gdzie zmieniwszy konie

?) Patrz niżej Przegląd. P, R. O ,

28 kw. (9 maja) dotarli do Solowiówki. Włościa

nie tej wsi pełniący wartę nocną niechcieli ich

puszczać, powstańcy zaczęli strzelać, wówczas

chłopi uzbrojeni kosami zabili 12, a 9 ranili

(z którj’ch 2 śmiertelnie), ranionych wzięli do nie

i woli. Ze strony włościan 1 raniony pałaszem."

Cały ten ustęp raportu moskiewskiego zupełnie

fałszywy: dragony i kozaki ścigający ten oddzia

lek polski, spędzali po drodze włościan uzbrojo

nych to silą, to bezczelnem przedstawianiem, że

powstańcy przywracają pańszczyznę i mordować

będą włościan. Dalej raport wylicza zabitych G

znanych, a mianowicie: Józef Biesiadowski, Bole

sław Kryński, Adolf Peretiatkiewicz, Franciszek

bobowski, Konrad Izbiński, Aleksy Wasilewski.

Ranni: Antoni Kościuszko, Wincenty Wasilewski,

Stefan Wyhowski, Gotfryd Przedpełski, Mieczy

sław_ Kurzański, Antoni Jurjewicz wszyscy stu

denci uniwersytetu kijowskiego. Ujęci: Bolesław

Cj’szyński, Władysław’ Szaramowicz, Aleksj’ StreU

czenko mieszczanin z Odessy.

,Ranni zostali odtransportowani przez kozaków,

pr_zybyłych z Koczerewa (pułku Nr 4) do Żyto

mierza. (Zebrano broni u powstańców 19 strzelb,

7 pistoletów’, 5 pałaszów’, 3 kindżalj’, nadto dużo

hramot złotych, innj’ch papierów i map.

j,Z Wołynia. Powstańcy żytomierskiego ptu za

jęli Lubar, przyczem zabito 1 weterana (na eta

pie).

,Partye powstańców w Zawichelskim i Zasław

skini powiecie wzrastają w siłę.

_,,Powstańcy Skwirskiego powiatu napadli na

wieś Iwnicę, w której zabili 3 włościan, 1 zaś ra

nili _śmiertelnie. Schwytano tu 10 buntowników.

,,Z Włodzimirskiego powiatu odbieramy depe

szę telegraficzną od jen. Rzewuskiego: Dowie

dziawszy się o zamiarze Galicyanów’, chcących

przejść naszą granicę, wyprawiłem do Iłorocho

wa rotę piechoty i szwadron huzarów, do Boryc

ka pół sotni kozaków Nr 27 pulkn. Dowódzca ich

asaula Jeżów, dowiedziawszy się, żo w sąsiednim

lesie zbierają się powstaiicj’, napadł na nich i ca

łą bandę złożoną z 50 uzbrojonych ludzi wziął do

niewoli (!!) nadto zabrano u nich 27 koni, I0po

wózek, 24 strzelby, 9 pistoletów, 8 szabel, proch,

żywność i hramoty."

,, Biuletyn Nr 6 4go (IG) maja.

r Bandj’ uformowane w powiatach Kijowskim i

RądomyśIsU ukrj’ly się w Migalskich lasach,

; w pogoń piechotę z Radomyśla.

; donosi o wytępieniu (?l) band

’

"’:i i powiecie, któro się tum sfor

’a cztery:

w.-.

’ow!ina w Szamrajówce, rozbita

?Tiy^ !ówki, naczcl^iy

o niewoli, pomocnik jego p.

’!

’ ’n’ / )’to 11, raniono 5, do niewoli

1włzięto 76.

’ a b 1s "’mowana w Zytnogóracb, prze

u\’ ’l - .’ izczaiiskie, gdzie pod Ki

si.

-5 lozbila była przez poruczników: Szwertna,

MinKicwicza i Kunickiego. Dowódzca jej Jasiński

zabity (Byla to rzeź w Roza!ówce P. li .). Do zwy

cięztwa przyczynili się mirowy pośrcduik Masłów,

który wystąpił na czele chłopów, a także wójt

gtniny siniawskiej Derieuko, socki Prokofij Stłu

ką, i starosta wsi Prusa, Jakim llidka.

,,Trzecia banda około Kowa!ówki zniszczyła

w Winnickich stawach majątek mirowego poś"re

dnika Picntbi, tam urosła do 52 ludzi. Pojedynczo

wyłapano składających ją buntowników.

,Czwarta banda zniszczona w Sołowiówce — o

czem bylo wyżej. Gorliwość włościan tak je.st

wiełka że trzeba ją za pomocą wojska powstrzy

mywać.

,Oddział skwirski sformowany w Tereszkach

udał się do Charlejówki i chociaż pułk. l)omas/.—

niew atakował ich kolo Jaropowicy, ale pow.stań

cy mając dobre konie jak wierzchowe, tak w po

wózkacb, po kilkunastu zamienionych strzałach,

chyżo pomknęli ku Żytomierskiemu powiatowi,

w skutek czego piechota nie mogła go doścignąć,

dostało się jednak w nasze ręce kilka powózek

z bagażami, 3 strzelby, pika,’ wielki drewniany

krzj’ż, który zastępował miejsce sztandaru i 6 lu

dzi wzięto do niewoli.

,Naczelnik powiatu Skwirskiego donosi, że wło

ścianie bardzo są oburzeni na panów, do tego

stopnia, że kiedy wzięto do niewoli Ernesta Hu

lanickiego, syna posiadacza ziemskiego, to wło

ścianie miejscowi chcieli go zabić.

Na Wołyniu bandy się formnją ciągle; wysiany

przeciw nim oddział flig.-ad. Kazanakowa.

,Biuletyn Nr 7, 5 (17) maja.

nZ doniesień urzędowych wnosić można, że po

wstanie powiatu Radomyślskiego wzmacnia się i

organizuje w lasach Migalskich i Stawiszczańskich

i ma zamiar połączyć się z Żytomirskim i Zwia

helskim daźącemi w stronę Borusza. Dla rozpę

dzenia ich" wysłano z Kijowa dwie roty piechoty

i szwadron dragonów, które będą wspierane przez

wojska konsystujące w Radomyślu i Czarnobylu.

Z Lipowieckiego powiatu otrzymano wiadomość

30 kwietnia, że powstańcy w liczbie 100 osób w

Kotmistrzówce, ua stacji pocztowej, zabrali sześć

koni, dozorcę stacyi i 4 furmanów. Na granicy

Lipowieckiego powiatu zbierają się bandy we w.

Białej, Spieczyńcach i Czercmosznem; przeciw nini

wj-slano dragonów z Lipowca i Uliniec.

, Z Włodzimierza odebrano depeszę tclegy. od jen

Rzewnskiego; ,Powstańcy z Galicyi w liczbie 3000

weszli na Wołyń" (wiadomość ta jest fałszywa

P. R. Cz.) Przeciw nim wysłał jen. Rzewuski flig -

adj. Drizena, któremu ma pomagać jen. Rudanow

ski znajdujący się w Kowlu.

,Naczelnik wojenny podolski donosi telegrafem

3 (_Id) maja, że w lesie Bobrowicckim powiatu

Najsynskicgo pokazał się oddział powstańców kon

nych. Wysłano tam jen. Licnaczewa."

,,Biuletyn Nr 8, 6 (18) maja.

,_Z Radomj-ślskiego powiatu major Kasznew do

nosi: Po przekonaniu się, że powstańcy tutejsi

dążą _ku Owruczowi, wyruszyłem z rotą Kremen

mckięgo pułku przez Bhtczę, Un^z Zerewo Roz

J) Korespondent nasz z Dynaburga opisał tę utar

czkę szczegółowiej w!iście, który zamieściliśmy przed

kilku dniami P. R. Cz.

1 of 4 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction