Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 614 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

Ner 134.

Kraków, Czwartek 13 Czerwca 1895.

a-Sf

Rocznik XLVIII.

CZAS

PreBanicf ałą priyjmiją;

AdministraoyaCzaru w H nbowta i anędypocztowe. Hlejitową }renuwcnitfksięgarnia

8. A . Krzyżanowskiego, handel Niemo]ewskiego w Sukiennloaoh, binro dzienników Herca, handel Ba*

jura, główna trafika, handel Kretsołunera. binro dzienn. Hopoasa i Salomonowej , biuro, Mańkowskiej

(Sukiennice).

—

(ia ( o u e n i a (inseraty) przyjmnje aię aa opłat§ od miejsoa wiersza drobnym dru

kiem (petitem) aa pierwszy raz 10 cnt., aa kaidy następny po 6 cnt.

—

Kadmłaae(na3 stronie)

ed miejsca wiersza drnkiem drobnym po 30 cnt. aa k aidy raz.

—

OglonenlaIfrenanirrat%

przyjmuj§: w e liw o w ts binro dzienników nlica Karola Lndwika 1. 9 . centralne binro ogłoszeń ulica

Kopernika L ll: w F a ry in wyłącznie p. Adam rne deVarenne 38,(prenumeratę p. W .Bączkowski

Courbeyoi pod Paryżem rne dn Chemin de for W); w W ied nie pp. Haasenstein ft Vogler (taki«

w Hamburgu, Frankfurcie n. M,, Berlinie, Lipska, Bazylei i Wrocławiu), A. Oppelik, B . Mosse (takie

w Berlinie, Hambnrgn, Monachiom i Norymberdze), H Sohalek, BL Dnkes, J. Danneberg, H. Friedl

(tylko prenumeratę pp. H. Goldsohmidt ft Comp.); w Viaakrusle n. M . O.L . Daube ft Comp

!Araków 12 czerwca.

Mowa tronowa do delegacyj wspólnych

i ich przyjęcie przez Monarchę, potwier

dziły to, co wiadomem bylo i na co nacisk

kilkakrotnie kładliśmy, iż położenie ze

wnętrzne monarchii jest spokojne, pomyślne,

iż nic w niem się nie zmieniło, oraz źe je

dyna zaszła zmiana osoby ministra spraw

zewnętrznych, nie zaznacza żadnego w niem

zwrotu, lecz ściśle dalszy ciąg dotychcza

sowej polityki. Nie pomylimy się mówiąc,

że taki był główny zamiar mowy cesar

skiej i że cel zupełnie dopiętym został. —

Mowa krótka i zw ięzła, a przecież wyra

źająca wszystko, co powiedzieć chciała,

wyborne sprawiła na zewnątrz i wewnątrz

wrażenie i była najwłaściwszym prologiem

do obrad delegacyjnych, które niezawodnie

w jej duchu i kierunku odbędą się.

Nowy minister spraw zewnętrznych nie

potrzebuje tym razem składać obszernego

expose-,

o ile mniemamy, nie będzie go

składał, gdyż hr. Gołuchowski musiałby

cliyba powtórzyć przeszłoroczne expose hr.

Kalnokyego. Słowa zaś programowe, które

wypowiedział w węgierskiej, a powtórzy

w austryackiej delegacyi, są natchnione tym

samym duchem, co mowa od tronu i kładą

nacisk na dwa główne, wskazane w niej

przez nas punkta; ujęte w formę wytworną,

zaw ierają prócz cennych politycznych w ska

zówek, także szerszy na stanowisko kisto

ryczne Austryi pogląd. Co do treści, nic

będą z pewnością od tej deklaracyi od

mieunemi dalsze podczas obrad przemó

wienia ministra, Ze strony większości w obu

delegacyach oczekiwać należy równoległego

ternu zachowania się, a na możliwe, nie

w łaściwe zapytania ze strony opozycyi, ma

jące na celu szkodzenie nietylko ludziom,

ale i rzeczy, środkiem najwłaściwszym by

łoby uprawnione milczenie.

Pojaw iły się wprawdzie w ostatnie]) dniach

w .Europie objawy pewnych trudności mię

dzynarodowych, lecz nietakie, którebymo

g ły nadwerężyć ogólne położenie, nie takie

zwłaszcza, któreby dotyczyły Austro*Wę

gier, lub wpłynąć miały na kierunek ich

polityki.

Sprawa armeńska nie budzi obaw; jest

to gra między gabinetem londyńskim a suł

tanem, w której ostatni nie stracił, ale

z umysłu poświęcił w. wezyra, a w której

najmniej niezawodnie rozchodzi się o Ar

m eńczyków, bodaj czy nie najwięcej o

Egipt. Przybycie zaś floty angielskiej do

liey rut, przybrało wśród tycli okoliczności,

pozory demonstracyi; lecz jak rzekł pewien

dyplomata angielski: »Jest podobuo prze

jażdżką zaznaczoną oddawna w programie,

zatem bez znaczenia, które jednak można

jej dowolnie nadać, chcąc ją upiększyć."

Różne pogłoski, lecz pogłoski tylko, za

niepokoiły były nieco nie tyle świat poli

tyczny, ile finansowy, a to dlatego, źe się

odnosiły do jądra położenia ogólnego, do

stosunków rosyjsko francusko-niemieckich.

Rozeszła się wieść — wymagająca jeduak

potwiedzenia — źe raptem wielka pożyczka

chińska odbywa się i odbędzie się z u

myślnem wykluczeniem domów bankowych

niemieckich.

Taka czarna niewdzięczność w dotkliwej

zawsze sprawie pieniężnej, po usługach,

jakie Niemcy oddały Rosyi wspólnie tym

razem z holowaną przez nią od wysp ja

pońskich do Kieł Francyą, w chińsko

japońskiem zawikłaniu i to w przededniu

uroczystości w Kiel, wywołaćby,zdolna conaj

mnicj niesmak, zakrawając na zły żart i nie

jes t prawdopodobną przynajmniej w zamia

rze i formie, w jakiej podają j ą dzienniki,

tem więcej, że nie odpowiadałaby obecne

mu jaknajlepszemu usposobieniu Peters

burga dla Berlina i chyba mogłaby być

położona na karb śmiałego do zuchwalstwa,

a chętnie samowoluego rosyjskiego ministra

finansów Witteg o, podrażnionego czynione

mi od pewnego czasu przez dzienniki fran

cuskie wymówkami. Cała zatem rzecz wy

maga potwierdzenia i wyjaśnienia. P ołą

czono ją jednak z inną wieścią, potwier

dzoną teraz przez francuskiego ministra

spraw zagranicznych, iż okr-ęty francuskie

opuszczą w cześniej, niż powiedzianem bylo,

morza Niemieckie, pod pozorem żałoby na

rodowej, z powodu rocznicy zamordowania

prezydenta Carnota; co może osobiście nie

przyjemnie dotknąć cesarza Wilhelma II,

gdyż zauważono, że usilnem jeg o obecnie

staraniem jest stawać jako trzeci z Rosyą

i Erancyą, że to mónage a trois ma wiele

dla niego powabu, pomimo zawodów i roz

czarowań, jakie ono nieraz sprawia i że u

patruje on w nim najlepszą rękojmię pokoju.

Poprzednia już odpowiedź p. Hanotaux

na interpelacyę co do uroczystości w Kiel,

w której ukrytą była patryotyczna alluzya

do Alzacyi i Lotaryngii, zwróciła była na

siebie uwagę, a nie przeszło niespostrzeżo

nem to nawet, że dzienniki francuskie, z po

wodu pobytu okrętów austryackicb w Cher

bourgu, zaznaczyły różnicę stosunku Fran

cyi do Niemiec i Austryi, żc Tem ps roz

wodził się nad nią z widocznym zamiarem

i źe tak władze, jak publiczność, prześci

gały się w objawach przyjaznych dla ma

rynarzy austryackicb. Oświadczenia mini

strów francuskich Ribota i Hanotaux na

ostatniem posiedzeniu Izby, użycie przez

nicli wyrazu’ ,,przymierze," dla oznaczenia

stosunku, łączącego Francyę z Rosyą, pod

czas gdy dotąd była zwykle mowa, tylko

o 8erdeeznem i przyjacielskiem porozumie

niu, to najświeższe objawy, w przededniu

uroczystości w Kiel, które uie mogą przejść

1liiespostrzeżone.

Wiele tu kłaść należy na karb wymagań

parlamentarnych, a powtarzamy, w żadnym J

razie nie może to wszystko, a raczej nie

mogłoby w niczem wpłynąć na politykę

naszej monarchii, która oparta je s t o silną

podstawę przymierzy w celach pokojo

wych i najlepszych stosuuków z wszystkie

mi mocarstwami, zwłaszcza sąsiedniemi.

Sesya zatem delegacyjna niezawodnie od

będzie się na tej podstawie i w tym kie

runku, droga jej wytknięta pewna i nie

spotka się ona na niej z trudnościami,

tem mniej z niespodziankami.

Inaczej, jakeśmy to już przed kilku dnia

mi zaznaczyli, przedstawia Bię położenie

wewnętrzne; ja k na teraz, wewnętrzne po

łożenie w naszej części monarchii.

Pod tym względem umysły i opinia pu

bliczna nawykły od pewnego czasu prze

w idyw ać przesilenia. Trudności nasuwają icb

przypuszczenie. Trudności jedna k nie ko

niecznie pociągają i pociągać winny za sobą

przesilenia. Trudności nie brak rządowi koa

licyjnemu, może on jednak, zwalczając je,

zapobiedz przesileniom. Dotąd usuwał pierw

sze, zbliża się czas przezwyciężenia ich i

dlatego zapewne wzmogły się przypuszcze

nia przesileń.

Już Czas zaznaczył dwa termina prze

zw yciężenia trudności lub pojawienia się

przesileń. Obecnie po niewątpliwem j uż przy

stąpieniu komisyi do szczegółowych rozpraw

nad projektem reformy wyborczej subkomi

tetu, ta sprawa zdaje się w teu sposób

przedstawiać, iż z komisyi wyjdzie zmie

niony może do niepoznania elaborat i że ten

dopiero w jesien i przyjdzie pod obrady Izby,

że zatem przezwyciężenie pod tym w zglę

dem trudności lub powstanie z tego powodu

przesileń nastąpi dopiero w drugim terminie.

Wiadomem j e st, że trudności i przesile

nia w spraw ie rady miejskiej wiedeński ej

odłożone s ą do późniejszego terminu, w któ

rym jednak także pierwsze muszą być prze

zwyciężone, jeżeli drugie, nie mają być wy

wołane. Większość antysemicka w radzie

burmistrzowstwo p. Luegera, zatwierdzenie

jego powtórnego wyboru w razie, gdyby

nastąpił, lub niezatwierdzenie dotyczą koa

lic ji i rządu obecnego. Zatwierdzenie dla

znacznej części koalicyi, dla stronnictwa

liberalnego m ia no w icie, byłoby kamieniem

obrazy; niezatwierdzenie byłoby uiesyrapa

tyezuem pewnym żywiołom koalicyjnym,

które w niektórych punktach stykają się

z niektóremi dążeniami socyalno-cbrześciań—

Bkiego i antysemickiego system u, a prze

dłużyłoby zawikłania lub stan anormalny.

Wobec drugiej połowy monarchii oczywi

ście nie bezpośrednio, a le pośrednio, rzecz

nie całkiem obojętna. Przedstawiciele rady

miejskiej wiedeńskiej, a przed innemi jej

burmistrz, nieraz znajdą się w oficyalnem

zetknięciu, zwłaszcza wobec zbliżającego się

wQUO VADIS".

Powieść z czasiw Nerona.

(31)

przez

Henryka Sienkiewicza.

(Ciąg dalszy).

Po chwili dopiero G rek, flpostrzegłszy, że młody

patrycynsz uspokoił się jnż nieco, począł mówić:

Śmierć przeszła koło mnie, ale ja patrzyłem

na ni% z takim spokojem, jak Sokrates. Nie, pa

nie 1 nie powiedziałem, te wyrzeka_m się szukania

dziewicy, i chciałem ci tylko powiedzieć, że szu

kanie jej połączone jest teraz z wielkiem dla muie

niebezpieczeństwem. Wątpiłeś w swoi_m czasie, czy

jest na świecie jaki Euncius, a chociaż na własne

oczy przekonałeś się, że syn mojego ojca mówił

ci prawdę, posądzasz teraz, tem ci wymyślił Glau

kusa. Niestetyl gdyby to on był tylko wymysłem,

gdybym mógł z znpołnem bezpieczeństwem cho

dzić między chrześcian, tak jak chodziłem da

wniej, odstąpiłbym za to tę biedną, starą niewolnicę,

którą kopiłem trzy dni temu, aby miała pieczę

nad moim wiekiem i kalectwem. Lecz Glankus

tyje, panie, i gdyby mnie raz ujrzał, tybyś nie

fi)nał mnie więcej, a w takim razie ktoby ci od

nalazł dziewicę ?

Tfi umilkł znów i począł obcierać łzy, poczem

mówił dalej:

T L?cz Póki Glankus żyje, jakże mi jej szu

5 »g y w każdej chwili mogę go napotkać, a

gdy go napotkam, zginę i wraz ze mną przepa

dną moje poszukiwania?

Cł8K° zmierzasz? jaka jest rada? i co

chcesz przedsięwziąć? _ BpJta, yinieius.

Arysto ełoe nczy nas, panie, że mniejsze rze

czy trzeba P ^w ^ać dla większych, a król Pryam

mawiał często że starość jest ciekiem brzemie

niem. Owóż brzemię starości i nieszczęść przy

garnia Glauka oddawna , tak ciężko, że śmierć

j? a ° W * dobrodziejstwem. Czemże bowiem

wedle Seneki /est śmierć, jeśli nie wyzwoleniem?..

—

Błaznuj z Petroninsem, nie ze mną, i mów,

czego chcesz?

—

Jeśli cnota jest błazeństwem, niech mi bogo

wie pozwolą zostać błamem nazawsze. Chcę, pa

nie, usunąć Glauka, albowiem póki on żyjc, i ży

cie moje i poszukiwania w ciągiem są niebezpie

czeństwie.

—

Najmij więc ludzi, którzy go zatłuką kija

mi, ja ich zapłacę.

—

Zedrą cię, panie, i będą później wyzyski

wali tajemnicę. Łotrów w Rzymie tyłn jest, ile

ziarn piaskn w arenie, nie uwierzysz jednak, jak

się drożą, gdy uczciwy człowiek potrzebn]e wy

nająć ich łotrowstwo. Nie! dostojny trybunie 1 A

nnżby wigilowie Bchwytali zbójców na zabójstwie?

Ci niewątpliwie wyznaliby, kto ich najął, i miał

byś kłopot. Mnie zaś nie wskażą, bo im imienia

swego nie powiem. Źle robisz, że mi nie ufasz,

albowiem, pomijając nawet moją rzetelność, po

mnij, że tu chodzi o dwie inne rzeczy: o moją

własną skórę i o nagrodę, jaką mi przyrzekłeś.

—

Ile ci potrzeba?

—

Potrzeba mi tysiąc sestercyj, albowiem zwróć

panie nwagę, że mnszę znaleść łotrów uczciwych,

takich, którzyby, wziąwszy zadatek, nie zniknęli

z nim razem bez wieści. Za dobrą robotę — do

bra zapłata! Przydałoby się też coś i dla mnie

na obtarcie łez, które wyleję z żaln nad Glan

kiem. Bogów biorę na świadectwo, jakem go ko

chał. Jeśli dziś dostanę tysiąc sestercyj, za dwa

dni dnsza jego będzie w Hadesie, i tam dopiero,

jeśli dusze zachow ują pamięć i dar myśli, pozna,

jakem go kochał. Ludzi znajdę dziś jeszcze i za

powiem im, że od jutra wieczór za każdy dzień

życia Glauka strącam po sto sestercyj. Mam też

pewien pomysł, który mi się wydaje niechybnym,

Vinicins raz jeszcze przyobiecał mn żądaną sn

mę, lecz zabronił mówić więcej o Glankn, a na

tomiast zapytał, jakie inne przynosi nowiny, gdzie

przez tep cz%s był, co widział i co odkrył. Leez

Chilo niewiele nowego mógł mn powiedzieć. Był

w dwóch jeszcze domach modlitwy i uważał pil

nie na wszystkich, a zwłaszcza na kobiety, ale

nie spostrzegł żadnej, która byłaby podobną do

Lygii. Cbrześcianie jednak uważają go za swego,

obchodu tysiącznej rocznicy historycznej w e

Węgrzech, z urzędowym światem tamtej

szym. Przy przewadze semityzmu w tym

kraju, wobec wywieszonego sztandaru libe

ralizmu przez rządzące stronnictwo, zetknię

cia takie, gdyby się miały odbyć pod auspi

cyami p. Luegera et consortes, daćby mogły

powód do starć, do niespodzianek, których

zawsze obawiać się, a o ile można i godzi

się, unikać należy w stosunkach obu części

monarchii.

Zmiana w usposobieniu wyborców wiedeń

skich po rekolekcyacb , powołanie do rady

miejskiej innej większości, niż ta, która

zapanowała w ratuszu w chwili rozwiąza

nia, usunęłyby trudność w tej mierze; ina

czej przyszłoby ją przełamać lub oczekiwać

z jej powodu oddziałania w kierunku prze

sileń.

Najważniejszą jednak na razie sprawą

jest niezawodnie niezałatwiony dotąd budżet.

Nietylko dotyczy ou owych dwóch termi

nów, które zaznaczyliśmy, ale samej istoty,

samej treści rządu i koalicyjnej kombina

cyi. Słys zy m y nieraz zdanie, niepozbawione

słuszności, iż jeżeli rząd mógł zbłądzić,

zrzekając się na rzecz Izby inicyatywy, a

zwłaszcza zdania stanowczego w sprawie

wyborczej, to przecież nie można zbytecznie

s ię dziwić, że koalicya pi-zy pomocy rządu,

nie wynalazła dotąd najlepszej, zadawalnia

jącej wszystkich i dla wszystkich przyjmo

walnej reformy wyborczej, o w ego w danych

warunkach, zdawaćby się mogło, jeżeli nie

kamienia filozoficznego, to kamyczka; ale

że zdumiewającem je st, iż tak znaczna, nie

bywała większość, jak ta, którą rozporzą

dza koalicya, dociera do krańców swej ro

cznej działalności, bez uchwalenia budżetu,

bez załatwienia tego, do czego w pierwszym

rzędzie jest powołaną. Ten objaw bezsil

ności mógłby się stać przyczy ną ostatecznej

niemocy, nawet co się tyczy dwóch owych

terminów i siła rzeczy lub niespodzianka

rozstrzygnęłyby.

Tu zaś stanęła wpoprzek nowa prze

szkoda, obstrukcya przedsięwzięta przez

żywioły opozycyjne. Ona stwarza dziś naj

istotniejsze niebezpieczeństwo, a je st ono

tak dobrze odczutem, iż podobno powstała

była myśl zmiany regulaminu i poświęce

nia temu paru posiedzeń, byle ruszyć z miej

sca. O ile wiemy, Młodoczesi zamierzają

użyć, czy też nadużyć systemu obstrukcyi

w sprawie reformy podatkowej do 25 b. m.

Odnowią go przy budżecie, i tu występuje,

0 ile nam s ię zdaje, błąd rządu, iż upierał

1 upiera s ię przy pierw szeństwie, danem

reformie podatkowej przed budżetem. W ię

cej w tem jest może żle zrozumianej miło

ści własnej, aniżeli mądrości parlamentar

nej i politycznej. Zatem w ważnym pun

kcie budżetowym trudności widoczne, nie

pewność wielka i perspektywa prowizoryum

do jesieni, z rozpoczętą tylko, lecz nie

zakończoną rozprawą budżetową, chociaż

z przedłużającą się — jak to usłyszeliśmy

z ust samego Monarchy — sesyą do sier

pnia. W tej rozprawie m iejsce, punkcik

dotkliwy dla koalicyi pozycya na gimnazyum

w Cylei, która uchwaloną być może, lecz

prawdopodobnie tylko wbrew niektórym c zę

ściom składowym koalicyi, zatem sprzecznie

z jej istotą i duchem, a więc w sposób dla

uiej i jej jeżeli uie teraźniejszości, to przy

szłości niebezpieczny; przeciw głosom l e

wicy, a za zezwoleniem przecież poprze*

dniem jej dawnych i dzisiejszych przywód

ców, gdyż, jak wieść niesie, rzecz posta

nowioną została pierwotnie przy łożu cho

rego wówczas p. Plenera, a z wiadomością

pp. Cblumeckiego i Kuenburga.

Nie zastanawiając się dziś ani nad mo

żnością i sposobami przełamania trudności,

ani nad przypuszczalnemi przesileniami —

mniemamy, iż pożądanem j est, ażeby prze

silenia mogły być odłożone, a oczywiście

najpomyślniej byłoby, gdyby to nastąpiło

zwalczeniem trudności.

Wogóle nie jesteśmy zwolennikami w a

lenia bez konieczności lub zawalania się

rządów; pierwsze nie je st zadaniem pol

skiego organu; drugie chyba wyjątkowo

mogłoby mu być pożądanem, gdyby taki

upadek miał być zwycięstwem zasad, któ

rym kraj nasz wiernym pozostać musi.

Mniemamy przytem, ż e położenie nie doj

rzało ani dla upadku rządu obecnego, ani

dla powstania nowego.

Wreszcie mamy na oku praktyczny wzgląd,

dotyczący naszego kraju. Gdyby wybiła

godzina przesileń, prawdopodobnie zazna

czyłaby się rozwiązaniem Izby; otóż dwa

rodzaje w yborów w krótkim terminie, w y

bory do Sejmu i do Rady państwa byłyby

i niekorzystnemi i zbyt uciążliwemi dla Ga

licyi; byłoby to przebraniem miary i czemś

w ięcej, niż to, eo w życiu publicznem by

libyśmy w stanie znieść, bez nadwątlenia

zdrowia.

Oczywiście, że zdanie nasze jest wzglę

dnem, że czynimy je zawisłem od wierności

zasadom, które zaw sze przedstawialiśmy,

a zatem w tym wypadku w pierwszym rzę

dzie od stałej obrony przez Koło polskie

zasady autonomicznej, o ile nadwerężoną

została, jakeśmy to zaraz wykazali, w pe

wnych punktach, przez projekt reformy wy

borczej subkomitetu — obrony, która nie

może być powstrzymaną oportunisty8tycz

nemi względami, tem więcej , że owe pun

kta mogłyby w bardzo krótkim czasie ze

mścić się dotkliwie; że tylko nadmienimy

0 wyborze krajami członków delegacyi, któ

rego dotychczasową zasadę one zaciemniają

1 w wątpliwość podać mogą.

| Przekonani jesteśmy, że w tej mierze

przedstawiciele K oła polskiego w komisyi

a od czasu, gdy dał na wyknpno syna Euricinsa,

czczą go jako człowieka, który wstępuje w ślady

,,C hrestnsa". Dowiedział się też od nich, ie jeden

wielki ich prawodawca, niejaki Paweł z Tarsu,

znajdnje się w Rzymie, nwięziony skntkiem skargi,

podanej przez żydów, i postanowił się z nim po

znać. Ałe najbardziej ucieszyła go inna wiado

mość, mianowicie ie najwyższy kapłan całej sekty,

który był nczniem Chrystusa i któremu tenże po

wierzył zarząd chrześcian całego świata, ma takie

łada chwila przyjechać do Rzymn. Wszyscy chrze*

ścianie zechcą go oczywiście widzieć i słuchać

jego naak. Nastąpią jakieś wielkie zebrania, na

których i on, Chilo, będzie obecny, a co więcej,

ponieważ w tłumie nkryć się łatwo , więc wpro

wadzi na nie i Viniciasa. Wówczas odnajdą Ly

gię na pewno. Gdy G!anka raz się usunie, nie

będzie to połączone nawet z wielkiem niebezpie

czeństwem. Zemścić, zemściliby się oczywiście i

chrześcianie, ale wogóle są to Indzie epokojni.

Tn Chilo począł opowiadać z pewnem zdziwie

niem, że nie dostrzegł nigdy, by oddawali się

rozpuście, zatruwali studnie i fontanny, by byli

nieprzyjaciółmi rodzajn lndzkiego, czcili osła lub

karmili się mięsem dzieci. Nie! tego nie widział.

Zapewne, że znajdzie między nimi i takich, któ

rzy za pieniądze sprzątną Glauka, ale nanka ich,

0 ile mn wiadomo, do żadnych zbrodni nie za

chęca — owszem , każe nrazy przebaczać.

Vinicins zaś przypomniał sobie, co mn n Akte

powiedziała Pomponia Graecina, i wogóle słów

Cbilona słuchał z radością. Jakkolwiek nczncie

jego dla Lygii przybierało chwilami pozory nie

nawiści, doznawał nlgi, słysząe, że nanka, którą

1 ona i Pomponia wyznawały, nie była ani zbro

dniczą, ani plugawą. Powstawało w nim jednak

jakieś niejasne poczucie, że to ona właśnie, że

to ta nieznana mn i tajemnicza cześć dla Chry

stusa stworzyła rozdział między nim i Lygią —

więc począł zarazem bać się tej nanki i nienawi

dzić jej.

ROZDZIAŁ XVII.

Chitonowi zaś istotnie chodziło o usunięcie

G!anka, który, jakkolwiek podeszły w leciech,

nie był wcale niedołężnym starcem. W tem, co

Chilo opowiadał Viniciasowi, była znaczna część

prawdy. Znał on w swoim

czasie Glauka,

zdradził go, zaprzedał rozbójnikom, pozbawił ro

dziny, m ienia -

i wydał na mord. Pamięć tych

zdarzeń znoBił jednak lekko, albowiem porzncił

go konającego nie w gospodzie, ale w poln pod

Mintnrnae, i nie przewidział tej jednej tylko rze

czy, że Giaukns wyleczy Bię z ran i przybędzie

do Rzymn. To też, gdy ujrzał go w domu mo

dlitwy, przeraził się rzeczywiście i w pierwszej

chwili chciał naprawdę zrzec się poszukiw ania

Lygii. Lecz z drugiej strony Vinicius przeraził go

jeszcze więcej. Zrozumiał, ie mnsi wybrać mię

dzy obawą Glanba a pościgiem i zemstą potężne

go patrycy nsza, którem n niechybnie przyszedłby

w pomoc dragi, jeszcze większy — PetroniuB.

Wobec tego Chilo przestał Bię wahać. Pomyślał,

że łepiej jest mieć nieprzyjaciół małych, niż wiel

kich i jakkolwiek tchórzliwa jego natnra wzdra

gała się nieco przed krwawymi sposobami, nznał

jednak za konieczność zamordowanie Glanka za

pomocą obcych rąk.

Obecnie chodziło mn tylko o wybór lndzi i do

nich to właśnie odnosił się jego pomysł, o któ

rym Vinicinsowi wspominał. Spędzając najczęściej

noce w winiarniach i nocnjąc w nich między

lndżmi bez dachu, bez czci i wiary, — łatwo mógł

znaleźć takich, którzyby podjęli się każdej ro

boty, ale jeszcze łatwiej takich, którzy, zwietrzyw

szy n niego pieniądze, — zaczęliby od niego ro

botę, lnb wziąwszy zadatek, wymusili z niego całą

sumę postrachem wydania go w ręce wigilów

Zresztą od pewnego czasn Chilo czuł wstręt do

hołoty, do plugawych, a zarazem strasznych figur,

które gnieździły się w podejrzanych domach na

Snbnrze lnb na Zatybrzn. Mierząc wszystko wła

sną miarą i nie zgłębiwszy dostatecznie chrześcian,

ani ich nanki, sądził, że i między nimi snajdzie

powolne narzędzia,

—

te zaś wydawali mn się

rzetelniejsi od innycb, do nich postanowił się ndać

i sprawę przedstawić w ten sposób, aby podjęli

się jej nietylko dla pieniędzy, ale i przez gorli

wość.

W tym celu poszedł wieczorem do Euricinsa,

o którym wiedział, że jest mn oddanym całą du

szą i że nczyni wszystko, by mu pomódz. Będąc

jednak z natnry ostrożnym, ani myślał zwierzyć

mu się ze swych prawdziwych zamiarów, które

zresztą stałyby w jawnem przeciwieństwie z wiarą

starca w jego cnotę i bogobojność. Chciał mieć

gotowych na wszystko lndzi i z nimi dopiero nło

żyć się o sprawę w ten sposób, by ze względn

na samych siebie zachowali ją w wieczystej ta

jemnicy.

Starzec Euricins, wykupiwszy syna, wynajął

jeden z takich małych kramików, jakie mrowiły

się przy Circns Maximns, aby sprzedawać w nim

oliwki, bób , przaśne ciasto i osłodzoną miodem

wodę widzom, przybywającym na wyścigi. Chilo

zaBtał go w domn, nrządzającego kraiuik, i po

witawszy w imię Chrystusa,

począł mówić o

sprawie, która go do niego przywiodła. Oto, od

’szy im nełngę, liczył, że mn się wypłacą

wdzięcznością. Potrzeba mn dwóch lnb trzech lu

dzi , silnych i odważnych, dla odwrócenia niebez

pieczeństwa, grożącego nietylko jem u, ale wszyst

kim chrześcianom. Jest wprawdzie biedny, gdyż

niemal wszystko, co miał, oddał Enricinsowi, je

dnakże łodziom takim zapłaciłby za ich nsłngi,

pod warunkiem, aby mn ufali i spełnili wiernie,

co im spełnić nakaże.

Euricins i syn jego, Qnartns, słuchali go, jako

swego dobroczyńcy, niemal na kolanach. Obaj o

świadczyli też, ie sami gotowi są wykonać wszyst

ko, czego od nich zażąda, wierząc, że mąż tak

święty nie może żądać uczynków, któreby nie

byly zgodne z nanką Chrystusa.

Chilo zapewnił ich, że tak jest, i podniósłszy

oczy w górę, zdawał się modlić, w rzeczywisto

ści zaś namyślał się, czy nie będzie dobrze przyjąć

ich ofiary, która mogłaby zaoszczędzić mu tysiąc

sestercyj. Lecz po chwili namysłu odrzucił ją.

Euricius był starcem , może metyle przyciśniętym

przez wiek, ile wycieńczonym przez troski i cho

robę Qnartus liczył lat szesnaście, Chitonowi zaś

trzeba było ludzi spraw nych, a przedewszystkiem

silnych. Co do tysiąca sestercyj, liczył, że dzięki

pomysłowi, na jaki wpadł, potrafi w każdym r*.

zie znaozną ich część oszczędzić.

m’! %

" ? * y f10*1« *»dziennie wieozór, wyjąwszy niedz’ele i dni świąteczne,

oddzielne Nr« Czasu, o*ilei*apas starczy, w Krakowie po 10 cnt., z przesyłką pooztowa »2 centów;

wt Lwowl« pa 19 ctaU w St ubycia w błirza dzienniki«», przy sllcy Karoli Łedwlka? 9.

Prenumerata

wynosi:

na cały rok %akwartał wa1 miesiąc

Wmiejsou....

... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .

20 złr.

6 złr.

1 złr. 80 et.

Poezt§ w p ań stw ie a u B t r y a c k i e m ............................................

24 złr.

6 złr.

2złr. 60 et.

..«A,,

**»eMieckiem.

.................................

38 zL.

7 złr.

8 złr.

do Włoch,Francyi, Angin, Belgu, Szwajcaryi,Tur

syi i innych państw, należących do związku pocztowego

32 złr.

8 złr.

3złr.

prenąnaerotę przyjmnje się tylko od 1 do oatałnle|»a dnin w miesiącu. — I.lnty z pjB.

oiądzmi _i pn o k o E y pieniężne na_ prenumeratę i ogłoszenia (inseraty) uprasza się nadsyłać franco

do Administracyi Czoku w Krakowie.

—

_ L isty reklam acyjne nieopieczętowane nie podlegaj§opłacie

pocztowej. Listów mKjrj.nkowu.nych nie przyjmnje się. — l lękopismow nadsyłanych nic zwraca się.

1 of 6 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Pobieranie pliku

Pobieranie pliku

Usuwanie komentarza

Wyszukiwanie zaawansowane

Zgłaszanie błędu