Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 677 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

N" 143.

Kraków, 26 Czerwca — Piątek.

Rok 1885.

CZAS

Przedpłata na ,,CZAS"

od dnia Igo Lipca 1885 r.

Z przesyłką pocztową ar państwie

Austryackiem:

na cały rok 34 złr.

no”1

na kwart*ł

na 1 miesiąc

Iłr- W

T,b. 6

zb. 2 -50

Z przesyłką pocztową do Niemiec:

na cały rok 56 marek.

na pół roku

na kwartał

na 1 miesiąc

*S marek

1 4 marek

6 marek.

Uprasza się o wczesne zamawianie i wyraźne wy

pisanie nazwiska i miejsca odbioru albo nadesłanie

dawnej opaski drukowanej z adresem.

JMT Prenumerata Bezy nlę tylko

od pierwszeg?o do ostatnleno dnia

w miesiącu.

Prenumeratę, którąprzyjmnje AdministracyaCzasu

w Krakowie i wszystkie urzędy pocztowe, najdogo

dniej i najtaniej przesyłać przekazem poczto

wym.

Cena ,Czasu" zagranicą ogłoszona jest w tytule

każdego Numeru.

1 ^ Miejscową prenumeratę przyj

muje Administracya wCzasu,° tu

dzież ajencye pp. E, Silberstelna

biuro dzienników 1og?ł-oszeń w Iio

telu Saskim, iiandel Z. Skalskieg?o

w Sukiennicach pod 1. 37, sprze

daż g?azet Kuklińskiego w hali Su

kiennic 1. 6, księg?arnia S. A. K,rzy

żanowskieg-o w rynku g?łównym,

handel Hessa w rynku g-łównym,

handel Bajera przy ul. Grodzkiej

We L w o w 1e przyjmuje prenu

meratę p. Józef Knapp w g-łównej

trafice cyg?ar 1 tytoniu »fr, 3 przy

ulicy Trybunalskiej

—

Przegląd Polityczny.

Kraków 35 czerwca.

Codziennie szczególnie w prasieprowincyonalnej

pojawiają się sprostowania lnb nznpełnieuia, od

noszące się do przebiegnkonferencyi lewicy. Biuro

prasowe lewicy doniosło mianowicie, iż zwolenni

cy ,,ostrzejszego tonu°, porozumiawszy się zsobą,

odstąpili od zamiarn wywołania natychmiastowej

nchwały o utworzenia niemieckiego kluba i gło

sowali za rezolucyą, wyrażającą potrzebę jedno

litej organizacyi stronnictwa. Ten właśnie punkt,

w gruncie dość zasadniczy, wymagasprostowania,

które ogłasza G ra z e r Tagespost, wnastępującym

telegramie: ,,Niemieccy narodowcy zażądali prze

rwania posiedzenia i cofnęli się w liczbie 34, a

pomiędzy tymi Ausserer, Derschatta, Foregger,

Heilsberg, Krans i Magg ze Styryi, aby się współ

nie porozumieć co do dalszego stanowiska. Uchwa

lili też oni uroczyście obstawać niewzruszenie przy

utworzeniu klubu niemieckiego, a innym towarzy

szom pozostawić czas do namysłu aż do otwarcia

parlamentu, poczem przyjęto wniosek wyznaczenia

komisyi przeważną większością głosów." Jeżeli

treść telegramu tego jest prawdziwą, w takimra

zie utworzenie klubu niemieckiego uwataćby na

leżało za fakt dokonany, a potwierdź% to i Rei

chenberger Z tg , zapewniając, iż klubniemiecki zo

stał odroczony, ale nie zniesiony. W tymsamym

duchu oświadczają się także inne publicystyczne

organa ,,ostrzejszego tonu", a to ws_zystko_wska

znje, iż rozbicie się lewicy jest już nieuniknionem.

POTOP

POWIEŚĆ

przez

Henryka Sienkiewicza.

X)lul trzeci.

(Ciąg dalszy.)

ROZDZIAŁ II.

ę laśuie prasy prowincyonal

»zagranicznej na wynik konferencyi niemie*

cko-Jiberalnego stronnictwa jest o tyle zgodnem

iż nie staranosię tam wcale osłonić faktu niedoj’

ścia do skatku stanowczej uchwały z powodu za

sadniczej różnicy zapatrywań. Szczególnie ostro

występuje Pester L lo y d przeciw niemieckim rady

kałom narodowym. Organ ten sądzi, iż stara par

tya wiernokonstytncyjna jnż teraz zrobiła zawiele

koncesyj radykałom i że wspólne działanie z mę

żami nostrzejszego tonu" byłoby samobójstwem

dla tej partyi.

Ankieta cnkrownicza po dwutygodniowej pan

zie zebrała się znowu na posiedzenie pod prze

wodnictwem szefa sekcyi Baurogartnera. Rzeczo

znawcy z Morawy pp. Rudolf Anspitz i baron

Stummer byli przesłuchani co do sformnłowanycb

na ostatnich posiedzeniach pytań. Auspitz wręczył

przewodniczącemu expose, zawierające piśmienną

odpowiedź na kwestyonarz i wraz z Stnmmerem

dawał nstne wyjaśnienia, odnoszące się do całego

sziregu kwestyj szczegółowych.

Rząd krajowy w Kroacyi i Sławonii narządził,

aby w r. 1885 władze administracyjne i autono

miczne zajęły się systematycznem zebraniem dat

statystycznych, mogących dać dokładny obrazrol

niczej prodnkcyi tych krajów.

Donoszą, iż elaborat podkomitetu kroackiej de

pntaeyi regnikolarnej zostanie wpierwszychdniach

lipca rozdzielony między członkówdepntacyi, któ

ra odbędzie swe pełne posiedzenie z początkiem

sierpnia.

Jak donosi Fremdenblatt, przyjedzie cesarz nie

miecki w powrocie z Gasteinu d. 5 lnb6 sierpnia

do Iscbl, celem odwiedzenia tam cesarza austrya

ckiego i cesarzowej Elżbiity.

WBerlinie mniemano powszechnie, że sprawa

brnnszwicka przyjdzie wczoraj (dnia 24 b. m

.) na

porządek dzienny Rady związkowej ni(mieckiej,

miało to bowiem być ostatnie posiedzenie przed

rozjechaniem się zasiadających w niej reprezen

tantów państw Rzeszy niemieckiej na wakacye.

Z innycb stron donoszą znowu, że posiedzenia

Rady związkowej przeciągną się aż do przyszłe

go tygodnia głównie dlatego, żeby ks. Bismark

mógł zjechać na dzień, w którym sprawa brun

szwicka przyjdzie na porządek dzienny.

Nowe ministerstwo angielskie jest jat podprze

wodnictwem lorda Salisbnry ukonstytuowane, i

przedstawiło się zapewne jut wczoraj parlamen

towi, o czem nas dzisiejsze telegramy zawiadomić

powinny.

Wczorajszy telegram przyniósł nam nawet jnt

wogólnym zarysie program nowego ministerstwa

Wprogramten ma wchodzić reforma stosnnków

agraryjnych w Irlandyi, oględność postępowania

w sprawie egipskiej, a nżycie natomiast większej

energii w polityce azyatyckiej.

Program ten łącznie z kompromisem z liberał

nymi ma się przyczynić do tego, że ministerstwo

zdoła przetrwać aż do wyborów i niemi pokie

rować.

Ze względn na nadzieje, jakie nowy gabinet

mógł pokładać w możności zbliżenia s’ę do Nie

mieć, w celn chwycenia się śmielszych kroków

w sprawie afgańskiej, wainem jest communiąui,

jakie Koeln. Z tg zapewne z decydujących kół rzą

dowycb niemieckich odebrała, a które brzmi, jak

następnje:

,,Stanowisko, jakie Niemcy zajmują w Europie,

niemoże nledzżadnej modyfikacyi skutkiemzmiany

jakiegokolwiek ministerstwa zagranicznego, bopo

lityka niemiecka nie kiernje się względami ns

obcych ministrów, tylko względami na interes nie

miecki. Wobec Anglii zaś interesa niemieckie po

zostaną dziś takiemi samemi, jakiemi były za

czasów ministerstwa Giadstona. Jeżli niektóre ro

kowania, odbywające się dotąd między Niemcami

a Anglią, przyjdą teraz łatwiej niż dawniej do

skutku, wzbudzi to zadowolenie wNiemczech, ale

nie wpłynie bynajmniej na zmianę dotychczaso

wych stos”uków Angiii z Niemcami. S.osnnki te

były zawale przyjaznemi i takiemi pozostaną. Po

jawiające się tn i owdzie wzmianki o oczekiwanej

zmianie tycb stosnnków, odnoszą się zawsze do

sprawy afgańskiej. Wtej mierze zanważyć należy,

łe Niemcy nie miały nigdy przyczyny ząjmowa

nia w tej sprawie jakiegokolwiek stanowiska, te

się nigdy do niej nie mięszały, i żadnego nigdy

nie czyniły usiłowania wmięszania się wnią, łe

jednak jnł z organów rządowych poznać było

moina życzenie Niemiec, aby pokojowe załatwię

nie tej sprawy przyjść mogło do skntkn. IotereS

Niemiec w zachowanin pokojn europejskiego jest

dziś jeszcze takimsamym, jakimbył przed ester

nastn laty. Jasnem być powinno, łe w tej mierze

)owstanie nowego gabinetn w Anglii niczego nie

zmieni, a przeciwne temn zdania dziennikarskie,

nie powinny bynajmniej niepokoić opinii publi

cznej."

Jnż z przytoczonych wczoraj słów No*da wy

nikało, łe Rosya pragnie nalegać o szybkie za

atwienie sprawy afgańskiej, aby nie pozostawić

nowemn gabinetowi czasn do porozumienia się

w tej mierze z jabiemibądż mocarstwami euro

pejskiemi, chećbyz samą tylkoTnrcyą, która, jak

to już wczoraj donieśliśmy, zdaje się kn temn o

kazywać pewne skłonności. Zgodnie z temoświad

czeniem N orda puszczono też przedwczoraj praw

dopodobnie z poselstwa rosyjskiego, pogłoskę

w Londynie, łe skoro tylko Salisbnry obejmie

rządy, poseł rosyjski Staal zażąda zaraz, na pod

stawie odebranychinstrnkcyj, wyjaśnień, czy nowy

gabinet zgadza się nawszystkie nłoione jnł z po

przeduiem ministerstwem pnnkta, a wrazie ode

brania odpowiedzi przeczącej, lnb odwlekającej,

opuści zaraz Londyn.

Kroki wtak impetyczuy przedsięwzięte sposób,

nietylko nie zgadzają się ze zwyczajami dyplo

matycznemi,. ale chybiłyby niezawodnie celu, bo

w takim razie wszystkie mocarstwa europejskie

pragnące pokojn, poczjtaćby musiały Rosyę za

stronę wywołującą wojnę. Uważać więc chyba

tylko można te pogłoski za ballon d’essai, o ile

na nowy gabinet w sposób zastraszający podzia

łać można.

Przedwczoraj odbył się wybór uzupełniającyje

dnego senatora w departamencie Isle-et-Yilaine,

gdzie dotąd wybory wypadały zawsze w dnchu

republikańskim. Obecnie wyszedł z urny inonar

chiuta, co zrobiło wielkie wrałenie w obozie re

publikańskim, bndząc obawy o przyszłe wybory

do Izby deputowanych.

KORESPONDENCYA ,,CZASU.°

Pary! 22 czerwca.

(Ś. K .) P. de Freycinet nie tai przed sobą, łe

w razie objęcia władzy przez Torysów, stosunki

między Anglią a Francya znacznie się oziębią,

ale jak zwykle, przypisuje on to błędompopeł

oionymprzez poprzednika, przez p. Feiry;—do

daje jednak: nie mamy przecież powodówdooba

wy, bo ks. Bismark w żadnym razie nie zwróci

%ię przeciw Francyi. Pewność ta dowodzi, że ed

kilkn lat położenie rzeczy w Europie nieco się

zmieniło, a może tylko, że ks. Bismark poznał

uawskróś stan Francyi. Tntaj jednoczesna śmierć

ks. Fryderyka Karola i jenerała Manteuffla spra

wiła pewne wrażenie, jako zapowiedź innycb.

Odczuto tn zgon tych ludzi, co jako zwycięzcy,

deptali ziemię francuską. Jenerał Manteuffel zosta

wił był bardzo dobre wspomnienia z powoda swej

wyrozumiałości i dncha pojednawczego.

Wiecie jnż z dzienników, łe na żebranin, zwo

łanem przez p. Clemenceau, o którem wamdono

silem, skrajna lewica postawiła program, który

tę przynajmniej ma zalete, łe jest istotnie pro

gramem; zmierza on przedewszystkiem do znie

sienią senata inb przeistoczenia jego znaczenia i

do rozdziało państwa i Kościoła, czyli dozniesie

nia kunkordatn. Rzecz, przyznać należy, jasaopo

stawiona.

Ministrowie rozpoczynają przejałdłki po pro

wincyi, to jest kampanię wyborczą; czynić topo

czną niebawemwszyscy lodzie polityczni.

Miałemsposobność przekonać się, rozmawiając

z wojskowymi, łe z wszystkich książąt Orleań

skich warmii najpopularniejszymjest ks. Chartres,

a to dlatege, te dopóki republika pozwoliła mn

słnłyć, oddawał się wyłącznie słnłbie; stąd teł

był dla rzeczypospolitej najniebezpieczniejszym i

przeważnie, aby jego osnoąć, uchwalono pamiętuą

ustawę, zabraniającą książętom słałyć ojctysnie.

Ajednak książęta nawet wobec dzisiejszej repu

bliki są lojalnymi, zbyt może lojalnymi, a co się

tyczy wojska zwłaszcza, nigdyby nie chcieli być

powodem niesnbordynaeyi i wprowadzić sgabny

zwyczaj pronnnciamentów.

Pytamsię i badam, nie chcąc nlegać uprzedze

nia, czy obecny stan oddziałał na najdoskonalszą

oddawna tn rzecz, to jest na teatr, zwłaszcza na

rządowe instytncye artystyczne? Rozprężenie naj

wyraźniej cznć się daje w wielkiej Operze. Mó

wią, łe i kouserwatorynm nie odpowiada w tym

stopnia, co dawniej, swojemn zadania. nTheatre

Francais," dzięki tradycyi i wewnętrznej organi

zacyi, azwłaszcza kilkn nadzwyczajnymartystom,

jest zawsze jeszcze najpierwssym w świecie tea

trem. Jednak i tn cznć, łe prsewałać poczynają

pojęcia o sztuce niezupełnie wolne odchwilowych

wpływów politycznych. Panowie i panie z nKome

dyi francuskiej* liczą się s obecnymstanem rze

czy. Urządzili oni uroczystość na cześć Wiktora

Hugo. Nic słuszniejszego. Na tyle niewątpliwie

iako dramaturg i poeta, zasłntył sobie. Grano akt

Król się bawi i pierwszy akt Marion Delorm«

w którymDelannay pokazał poraz tysiączny, jak

aię grać powinno wielkich panów, i jak stary

aktor może siłą talentn snrawić najzupełniejsza

złudzenie w roli młodegoczłowieka; pokazał nam

to ten niezrównany dziś artysta, przerzucił nas

w ówczesną epokę, ale zarazemprzekonał wszyst

kich, że nie jest do zastąpienia i odmierzył grą

swoją wielką niestety przestrzeń, którajegoi jego

cza**y rozdziela od dzisiejszej młodszej generacyi

aktorów i od dzisiejszego teatru.

Niemal wszystkie artystki i artyści de la maisnn

de Mólióre deklamowali następnie wiersze Wikto

ra Hngo. Jak wiadomo, deklamacya jest zawsze

skopałem, a zarazemsposobnościąpoznania talen

tów w icb, ie tak powiem, nagości. Stosnokowo

do męłczyzn, okazało się dość przeraiająoe ubó

stwo wyższych zdolności w obecnym personalu

kobiecym. Jedna panna Brossat prawdziwie arty

stycznie deklamowała piękny wiersz L a femme

du TimbaMier. Istotnie po wystąpienia pani Bro

ban z ,,Teatru francuskiego," nikt prawie z da

wnej generacyi artystek nie pozostał. Są talenciki,

są miłe zjawiska, są wyborne w swoich wydzia

łach aktorki, ale wyłsiych, w wielkimst)]u ar

tystek w tej cbwili niema i brak tn Sarhy-Ber

nard niezaprzeezenie cznć się daje; zamiast po

spolitować swój wyjątkowy talent wbulwarowych

teatrach po prowincyi, Belgii i Ameryce, dokąd

na przyszły rok ndaje się, powinnaby go podno

sić w domuMoliera do wysokości i tradycyi praw

dziwej sztoki. Męłczyłni większe wykazali zdol

ności, a Ccąoelin, zwłaszcza i Worms nietylko,

że porwali pnbliczność, ale dali próbę doskonało

ści w sztuce.

Gdyby się nroczystość na tem skończyła, nikt

nie mógłby nic zarzucić. Ale zamknęła ją apoteo

za, nmyśluie dla okoliczności napisana i niestety

przyjęta przez komitet ,,Komedyi francuskiej" i

grana przez znakomitych jej artystów. Najpierw,

jako nkład sceniczny, była to rzecz, która, gdyby

się n nas, w naszych biednych teatrach okazała,

oazwanoby ją i słnszu’e —szopką.

Wszystko to było wprawdzie nastrojonena nntę

Wiktora Hugo, bo do najwyższego stopnia prze

sadne i b mb!Styczne, i temwięcej raziło w Thc

atre fnutais," którego główną zaletą: prostota i

miara.

Ocean z przylepioną siwą brodąpierwszy przy

chodzi! npomnąć się u śmierci, aby mu oddała

W. Hngo, bo za nimtęskni; da!ej Ind(Coęoelin)

i dziecko lndn (panna Reichensperger) itd. itd.;

cala śmieszna procesya. Ale szczytemwszystkie

go, łe śmierć, odmawiając, mówi, łe W. Hugo

nie miał nad siebie wyższego, a równym jest

Wirgiliuszowi, Dantemni Chrystusowi!! Cbrystnaa

na drągiemprzedstawienin wykreślono; nietylko

profanacya, ale demeneya zbyt bvła to widoczną.

Nie wykreślono jednak, łe Wiktor Hago był

największymczłowiekiem w §wojemstnleoin jak

słońce wpołudniet Wkońcu podnosi siętyl

na knrtyna i ukazuje się paona Rartet w rzym

skiej tunice, trójkolorowych barwach na wierz

chu, —to FraDcya, która jedna nienlega śmierci.

P, Bart ł głosem nie zbyt doniosłym deklamuje

napuszyste wiersze, a wgłębi widaćpopiersiewie

szcza otoczone wszystkimi stowarzyszonymi i an

gażowanymi ,,Teatru Francuskiego. To jnł znpeł

nie przypominało nasze nroczystości teatralne i

w pierwszemna świecie teatrzeprzykre sprawiało

wrażenie. Ale ci panowiez,,TeatruFrancuskiego",

jak wszyscy artyści są wrażliwi i pod wpływem

chwili, uwielbienie ich dlaW. Hagowpadawprze

sadę, której tak nmiejętoie unikać nmiejąwinter

pretacyi ról. Twierdzą oni, te W. Hngo nietylko

jest największympoetą Francyi, ale świata całe

go, a zapominają, łe sami nie znają obcych lite

ratur. Coęuelin wtymkoncerciebezmiernychuwiel

bień jest pierwszymskrzypkiem. Mówi on, łe nikt

we Francyi nie władał poetyckim językiem tak,

jak W. Hngo, łe w tej mierzeto artysta nietylko

pierwszorzędny, ale i niezrównany, żi forma, wja

ką oblekał swoje ntwory, jest nieśmiertelną.

Niewątpliwie jest wiele tam prawdy. Ale naj

potężniejsza forma nie wystarcza n poety tak,

iak dykeya nie stanowi jeszcze wielkiego aktora.

Azwłaszcza na scenie, w teatrze, wady W. Hago

są raiące, bo brak wjego dramatycznych utwo

rach prawdy i prostoty, wszystko jest większe

niż w natarte. To teł szczególnie ze stanowiska

teatralnego uwielbienie bez granic i bez zastrze

żeń jest objawemchorobliwymi zamówiłemsobie

z tymi panami z ,,Teatru Francuskiego" rozmowę

o W. Hngo i jego wartości scenicznej, zarok, kie

dy ochłoną z pierwszego wrażeni%i kiedy sądzić

będą go mogli nie nerwami, ale tymwykwintnym

a zdrowymzarazemroznmem, którym się wtak

wysokimstopniaodznaczają. Temświetciej mógłem

to uczynić, łe Cęuelin przyznaje, ił za życia za

poznał był wartość sceniczną W. Hugo, a dopiero

ocenił ją po jego śmierci; co najlepiej świadczy

0 dobrymsmakn artjsty —a daje miarę drama

turga.

Teatr francuski," tak ze względów ogólnych,

dotyczących całego społeczeństwa, jak z powodn

brakn prawdziwych nowych talentów, a teraz

chwilowo w skntkn nsnnięcia się p. Perin, złożo

nego ciężką ckorobą, przebywa przesilenie, z któ

rego dzięki swej żywotności i tradycyi niewątpli

wie wyjdzie zwycięzko. Nie mołoa zaprzeczyć, łe

tntaj polityka oddziaływa na wszystko, ajak zgu

bnie oddziałała w 1848 rokn na *Teatr francu

ski," świadczą świeżo ogłoszone pamiętniki Dy

rektora z owej epoki. Jest to jednak dotąd teatr

oieinsjący sobie równego, a posiadający artystów

w wysokim stopoin inteligentnych, umiejących

wcielić w sibie wszystkie piękności literatury

francuskiej i wszystkie odcienia charakteru naro

dowego. Teatr, nietylko otoczony wyjątkowym

urokiem, ale mający i wywierający istotny urok.

1 przyznać należy, łe Dajlep zy nawet teatr nie

miecki, wiele zysknje na t m, gdysię przez jakiś

czas nie widziało nKomedyi francuskiej."

(Si)

Nastała cisza, ale wkrótce w przyległych ha

szczach zaczęło ccś łopotać, jakoby dziki szły,

jednakże łopot ów, im był bliższy, tem stawał się

wolniejszy. Potem znów nastała cisza.

Ilu ich tamjest? - spytał Kmicic.

Bedzie ze sześciu, a może »ośmiu, bomich

też nie mógł dobrze zliczyć - odparł Soroka.

To dobra nasza! Nie zdzierżą nam.

Nie zdzierżą, panie pułkowniku, ale trzeba

namżywcem którego w z i ą ś ć i przypiec, by drogę

p - Będzie na to czas. Pilnuj!

Zaledwie Kmicicwymówił: nPilnuj - , g y S

białego dymn wykwit!a z zarośli i rz

stwo zaszumiało popoblizkiej trawie, o j

dzieści kroków od chaty.

Hnfnalami z garłacza strzelono.

Kmicic — jeśli muszkietów nie mają, to nic n

nie uczynią, bo z garłaczy od zarośli me d,°°^8_,—

Soroka, trzymając jedną dłonią muszkiet opar y

o kulbakę stojącego przed nim konia, drugąaion

zwinął w kształcie trąbki koło nst i począł Łrzy

caećz

A pokaźno się który z haszczów, wnet się

norami nakryjesz!

Nastała chwila ciszy, poczem w zaroślach roz

legł się groźny głos:

— Coście za jedni?!

—Lepsi od tych, co po traktach grasują!

—Jakiem prawem naszliście naszą siedzibę?

— Zbój o prawo pyta! Nauczy was kat prawa,

idźcie do kata!

— Wykurzymy was ztąd, jak jażwców!

— A chodź! Patrz jeno, byś się tym dymem

sam nie zadławił!

Głos wzaroślach zamilkł, widocznie napastnicy

poczęli się naradzać, tymczasem Soroka szepnął

do Kmicica:

—Trzeba tn będzie którego zwabić i związać;

będziem mieć i zakładnika i przewodnika.

—Ba! - rzekł Kmicic - jeżeli który przyj

dzie, to na parol.

—Ze zbójami godzi się i na parol me zważać.

— Lepiej nie dać! —rzekł Kmicic.

Wtempytania nowe zabrzmiały od strony za

rośli :

—Czego tu chcecie?

Tu sam Kmicic zabrał głos:

—Jakeśmy przyjechali, t,akbyśmy i pojechali,

gdybyś politykę kpie zuał i od garłacza nie za

czynał!

— Nie osiedzisz się tn, wieczoremprzyjdzie nas

sto koni.

Przed wieczorem przyjdzie dwieście drago

nów, a bagna cię nie obronią, bo są tam tacy,

którzy przejadą, jako i myśmy przejechali.

— Toście wy żołnierze?

— Juści nie zbóje.

— Z pod jakiej chorągwi?

A cóżeś to hetmanP Nie tobie się będziem

sprawiali.

- P o staremu, wdcy tu was ogryzą!

A was krnki zdziobią!

—Gadajcie, czego chcecie, do stn djablów....

Po coście do naszej chaty wleźli?

—A chodżno sam! Nie będziesz z Łaszczów

gardła darł. Bliżej! bliżej!

—Na parol?

—Parol dla rycerstwa, nie dla zbójów. Chcesz

wierz, chcesz nie wierz1

—We dwóch możnali?

—Można.

Po chwili z zarośli, odległych na sto kroków,

wynurzyło się dwóch ludzi wysokichi pleczystycb.

Jeden nieco pochylony, musiał być człekiem wie

kowym, drugi szedł prosto, jeno szyję wyciągał

ciekawie kn chacie; obaj mieli _na sobie półko

żuszki oszyte szaremsuknem, jakie nosiła pomniej

sza szlachta, wysokie jałowicze bnty i kapnzyfu

trzane, naciśnięte na oczy.

—K

i djabeł! —mruknął Kmicic, przypatru

jąc się pilnie dwommężom.

—Panie pułkowniku- zawołał Soroka- cnd

chyba, ale to nssi ludzie.

Tamci tymczasem zbliżyli *ię o kilka kroków,

ale nie mogli rozpoznać stojących przychacie, bo

ich zakrywały konie.

Nagle Kmicic wysnnął się naprzód.

Wszelako nadchodzący nie poznali go, botwarz

miał obwiązaną, wstrzymali się jednak i poczęli

mierzyć go ciekawie i niespokojnie oczyma.

A gdzie drugi syn, panie Kiemlicz?- spy

tał pan Andrzej - czy aby nie poległ?

Kto toPjak to? co? kto mówi?co? —rzekł

stary dziwnym, jakby przestraszonymgłosem.

I stanął nierncbomie, otworzywszy szeroko nsta

i oczy; wtemsyn, któryjako młodszy, miał wzrok

bystrzejizy, zerwał nagle czapkę z głowy.

—O

dlaBoga!Jezn! ociec! topanpnłkown:k!—

zakrzyknął.

—Jezn! o słodki Jezu! —zawtórował stary -

to pan Kmicic!!

I obaj stanęli w nieruchomej postawie, w ja

kiej podkomendni witają stfychnaczelników, a na

twarzach ichmalowały się równocześnie przeetracb

i zdumienie.

—Ha! tacy synowie —rzekł, uśmiechając się

pau Andrzej —to z garłacza mnie witacie?

Tn stary zerwał się i począł krzyczeć:

—Abywajcie tn wszyscy! Bywajcie!

Zzarośli nkazało się jeszcze kilko lndzi, mię

dzy którymi drugi syn starego i smolarz; wszyscy

biegli na złamanie karku z gotowemi broniami,

nie wiedzieli bowiem, co zaszło. Lecz stary znów

zakrzyknął:

—Do kolan, szelmy! dokolan! topan Kmicic!

Który tamkiep strzelił? dawaj go sam!

—Sameś ociec strzelił —odrzekł młody Kie

mlicz.

—Łżesz! łżesz, jak pies!... Panie pułkowniku,

kto mógł wiedzieć, łe to wasza miłość w naszej

sadybie! Dla Boga, oczomjeszcze nie wierzę!

—Jamjest, we własnej osobie! —rzekł Kmi

cic, wyciągając doń rękę.

—OJezn! —odpowiedział stary - taki gość

w boru. Oczom nie wierzę! Czemmy ta waszą

miłość przyjmiemy?-. Żeby my się spodziewali,

żeby my wiedzieli!

Tn zwrócił się do synów:

—R

DSzłe się tam który bałwanie do lochn,

miodu wynieść.

—Daj ociec klucz od kłódki —rzekł jeden

z synów.

Stary począł szukać w pasie, a jednocześnie

spoglądał podejrzliwie na syna.

—K

lacz od kłódki?... Ale! Znającię cyganie...

więcej samwypijesz, niż tnprzyniesiesz. Co?sam

pójdę... klncza od kłódki mnsię chce! Idźciejeno

pnie odwalić, a otworzę i wyniosę ja sam.

—To widzę loszek pod pniami masz ukryty,

panie Kiemlicz? —rzeki Kmicic.

—A

lbo to można co otrzymać z takimi zbó

jami—odpowiedział stary, wskazując na synów.—

Ojcaby zjedli... Jeszczeście tu! Idźcie pnie odwa

lić! Tak to ałnchacie tego, który was spłodził?

Młodzi kopnęli się tywo za chatę ka kapom

naciętych pni.

—Po staremn, jak widzę, z synami wniezgo

dzie? —pytał Kmicic.

—Ktoby z nimi był wzgodzie... Bićto nmieją,

zdobycz brać nmieją; ale jak przyjdzie z ojcem

się dzielić, to z gardła immuszę mojączęść wy

dzierać... Taka mi pociecha! a chłopy, jak tary!

Proszę waszą miłość do chaty, bo tu chłód kąsa.

Dla Boga! taki gość, taki gość! Toł my pod ko

mendą waszej miłości więcej zdobyczywzięli, niż

przez ten cały rok... Chndzizna teraz! bieda! złe

czasy i coraz gorsze, a i starość nie radość!...

Proszę do chaty, wniskie progi. Dla Boga! ktoby

się tn waszej miłości spodziewał.

Stary Kiemlicz mówił dziwnieprędkimi narze

kającymgłosem, a mówiąc, rzucał szybkie i nie

spokojne spojrzenia na wszystkie strony. Był to

starzec kościsty i ogromny, z twarzą wiecznie

skrzywioną i tetryczną. Oczy miał kose, również

jak i jegodwaj synowie; brwi krzaczaste i takież

wąsy, pod któremi sterczała wysunięta niezmiernie

napn-ua dolna warga, która, gdy mówił, zacho

dziła mn ał podnos, jak u lndzi niemającychzę

bów. Zgrzybiałość jego twarzy dziwne czyniła

przeciwieństwo z czerstwością jego postaci, zdra

dzającej niezwykłą siłę i łwawość. Rnchy miał

szybkie, jakby go sprężyna poruszała; głowę cią

gle obracał, starając się objąć oczyma wszystko,

co go otaczało, zarówno lndzi i rzeczy. Dla Kmi

cica z każdą chwilą stawał się nniżeńszy, wmiarę

jak odzywała się w nimsłużbistość dla dawnego

wodza, bojażń, a może a(luiiracya, albo i przywią

zanie.

(Ciąg dalszy nastąpi).

Prenum eratę przyjmują:

A-!ministracym _CZASU* w Mraknwle i urzędy pocztowo. Hlrjicowę p r r a n n m t s księgarnia

R r *yśapowgkiego, h ndel Z. Skalskiego w Sukiennicach, biuro dzienników i ogłoszeń E. Bilber

steina w hoteln Saskim. handel B ijera przy nlioy Grodrkiej, tr afik » Kuklińskiego w Sukiennicach.

w r ł o , **, B l* (mseraty) prTyjm uje się u opłata od miejsca w iern a drukiem drobnym (petitowym)

ta pierwsty ra t 10 cent,, ta fcaidy następny po 0 eent.

—

%sdr»raar (na 3 stroniedziennika) od

miejsca wiersza drukiem drobnym po 3 0 cent. za k aidy raz.

O(łorirnl,iIpreasnrra(o

P "yi?W w r Ł wj»»le Ajencya ,CZASU8 w głównym składzie tytoniu Nr. n pny nl. Trybunal

skiej L. 4 ; l ’ a r y t o wyłęctnie p. Adam, R u e Clóment 4; (prenumeratę p. W. Raczkowski, Faubonrg

Poissontćre 3 3 ) ; w H l r d s l s pp. flaasenstein A Vogier itakie w Hamburgu, Frankfurcie n. M,, Ber

linie, Lip iku, Bazylei i Wrocławiu i, A. Oppelik, Stub e nU stei Nr. 2 , R. Mosse (takie w Berlinie, Ham

burgu, Monachium i Norymberdze), H. Sch dek, M D u k rt, M. S tern , tylkn prenum eratę pp. H. Gold

chmidt A C-, w Frankfurcie n. M. G. L. Daube A C.

W H a n z a w l e p rtyjm nję ogłosw nla pp. Reiohman I Frendle r, biuro ogłoszeń przy ul. Senatorskiej.

OddziclneJNra Czarni,oile zapas starczy, w K ra ko w S ^io B,edz,ele * dni iwi4teczne.

P°10c- «

Lwowie lub zprzesyłkę pocztowę12o.

Prenum erata wynosi:

Pocztę w państwie Austayackiem.

na °°ły rok na kwartał lin a 1miesiąc

Niemieckienj .

24 zTr.

6 złr.

||2złr. 50 c.

doWłoch, Francy,, Anglii, Belgii, SŹwaicaryi TW ,ó ’

7 złr—

I3złr.

innych państw należęcych do związku poczTeweS?’

QO.

Prennmerstę Prlyjuni]e H|_ tvlL

j,^

’

32 złr.

8 złr.

j3złr.

z pieniędzmiiprzekazypienieżne na n r,,n L !,l

’,,1"

dnia w miesiącu. -

L,isty

do Admin.stracyiCzasuwKrakowie. 1 K

rlklama^^ ^ 8e-raty), uprasza się nadsyłać franca

pocztowej.

u st6w mefTankowanych niTprt^m lZ°Z " *

P°dlegaj% 0płacie

________________________________ ____

» ę ltoplsn tów nadsyłanych nie zwraca się

1 of 4 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction