Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 626 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

r4i

Kraków 20 Lutego — Piątek.

Rok 1863

Wychodzi codziennie rano , wyją,wszy poniedziałki i dni poiwiąteczńś.

Prenumerata,:

W KRAKOWIE

rocznie

półrocznie

kwartalnie

miesięcznie

zł. anstr. 20

pocztą (w państwie Austryackiem).

ro czn ie . ..............................zł. an str. 2 4

półrocznie

v.....................

»^

...............................

s cent 21

m ie sięc z n ie ..........................

-a

Numer pojedynczy kosztuje 10 centów.

V»

PRENUMERATĘ PRZYJMUJĄ:

Bióro Administracji ,C za su8 w rynka pod L. 89 w domu p. Kirchmajera na dole,

tudzież wszystkie Urzędy pocztowe anstryackie.

Pr^Flrs:t.rxjtą,

ogłoszenia, Odeżwy, uwiadómienia , oouizhisiiiA wszelMego rodząju, ha opłatą:

od wiersza drobnego za jednorazowe umieszczanie 8 centów, za następne po 5 centów

Do każdego obwieszczenia załączyć należy 80 óeńtów ńa opłatę stęp!ową za każdorazowe

umieszczenie.

l i s t y z pieniędzmi przesyłane być winny frańko do bióra Administracji BCzasu*.

lis ty reklamacyjne niezapieczętowane nie sięgają frankowanie.

LISTY aiefranbowane nieprzyjmnją się.

RfKOPiSMA nadsyłane Redukcyi nie zwraćają się f niszczone będą.

Kraków 19 lutego.

Przedstawimy tu w krótkim rysie barba

rzyńskie, a zarazem bezwstydnie fałszywe

postępowanie

obecne rządu rosyjskiego w

Polsce stawiając obok jego fałszywych słów,

jego okrutne czyny.

W rozkazie dziennym świeżo ogłoszonym,

obwieszcza rząd ten kłamliwie Europie dla

jej oszukania, iż nakazał ,,dowódcom wojsk

utrzymać najsurowszą karność w szeregach

i że ktokolwiek z żołnierzy okaże się win

nym

rabunku, albo czynów gwałtownych

względem mieszkańców niebiorących udzia

łu w powstaniu, ten będzie karany według

całej surowości praw wojeńno-polowych.w

Tymczasem oto tuż o parę mil od Krako

w a żołnierstwo

rosyjskie w oczach swych

dowódców lub też na ich rozkaz dopuszcza

się najstraszniejszych

okrucieństw

na mie

szkańcach spokojnych, starcach i kobietach,

mordujeich w Miechowie,palito miasto, mor

dujeipali w Ojcowie i cały ślad swegopo

chodu znaczyjak horda tatarskakrwiąi zgli

szczami. Okropne szczegóły przynoszą nam

pod tym względem wiadomości, które niżej

podamy. O mordach ipożogach szerzonych

przez wojsko rosyjskie, śród spokojnej lu

dności w Sandomierskiem, Podlaskiem, Lu

belskiem, Płockiem i na Litwie wiedzą już

czytelnicy. W szędzie, gdziekolwiek we wsi

lub

w mieście

zatrzymał się jaki oddzia1

powstańców, na co wpływać nie mogła wo

la mieszkańców pozostałych w domu, wszę

dzie wsie takie i miasteczka palą do szczę

tu rosyanie mordując ludność. Takie syste

matyczne barbarzyńskie a nikczemne postę

powanie, pochodzić inusi i pochodzi, jak

twierdzą zgodnie korespondenciijak zresz

tą sama rzecz wskazuje, z rozkazów naj

wyższej władzy wojskowej, z rozkazów je

nerała Ramzaja. Zaprzeczą może temu wła

dze rosyjskie urzędowo lub nieurzędowo,

zapozwią nas może przed sądy; lecz my o

parci na prawdzie iprzedwiecznej sprawie

dliwości zapozywamy ich przed straszny sąd

Boga.

Urzędowe rosyjskie ogłoszenie, któreśmy

powtórzyli, obwieszczało również kłamliwie

Europie, że władze rosyjskie nprzedsiębio

rą wszelkie środki, celem utrzymania wło

ścian w granicach uległości dla właścicieli

ziemskich.11 Tymczasem nietylko w dalszych

okolicach, gdzie jenerałowie rosyjscy pie

niędzmi zachęcają jawnie choć często na

próżno włościan do walki przeciw innym

klasom społeczeństwa, lecz tuż oto na samej

granicy

w Korzkwi i wsiach

okolicznych,

żołnierze rosyjscy pod okiem swych dowód

ców nietylko sami rabują dwory, których

właściciele żadnego nie brali udziału w po

wstaniu, wloką księży uwiązanych do ogo

nów końskich, lecz nadto podburzają część

zdemoralizowanej

szwercunkiem ludności

wiejskiej do rabunków tychże dworów, a

z wojsk rosyjskich świeżo urlopowani żoł

nierze przewodniczą owym rabunkom po

pełnianym wraz z żołnierstwem rosyjskiem.

Ukaz właśnie ogłoszony obiecuje, że bę

dzie stósownie do przedstawienia Rady Sta

nu wypracowany projekt ustawy ,,zapewnia

jącej bezpieczeństw o

osobiste

wszystkich

mieszkańców Królestwa," która nakaże, aby

,,każdy aresztowany był zawiadomiony o po

wodach aresztowania i stawiony w przeciągu

trzech dni pod władzę

sądową."

Dzisiaj

oto dopełniając w Polsce mordów i rzezi

ogłasza rząd rosyjski przed Europą obie

tnicę projektu ustawy bezpieczeństwa oso

bistego! Lecz przebóg! ustawa ta istnieje już

od lat 30tu w statucie organicznym

napi

sana i ciągle obowiązuje, a cóż się działo

i dzieje z bezpieczeństwem osobistem ? Co

znaczy złudna obietnica projektu obok tak

przez rząd rosyjski wykonywanej ustawy ?

Istniała ustawa nakazująca stawić każdego

uwięzionego w trzy dni przed sądem wła

ściwym, a wiadomo całemu światu, że ty

siące ludzi więziono cale lata bez sądzenia

ich, tysiące innych bez sądu lub za sekre

tnym wyrokiem komisyj śledczych spisku

jących w tajemnicy na życie i wolność lu

dzi, wygnano

na Sybir do Orenburga lub

na Kaukaz.

Teraz postąpił rząd rosyjski

dalej w

swoim

systemacie;

albowiem

chwili gdy nową

obietnicę bezpieczeństw a

osobistego

ogłasza przed Europą, równo

cześnie działa i działać rozkazuje lub po

zwala swym

władzom i wojskom

w taki

sposób, że nikt w całym kraju niepewny

wolności, własności i życia oddanych na

łaskę i niełaskę tychże wojsk,

a tysiące

ludzi spokojnych, niewinnych i bezbronnych

nawet bez tak zwanego sądudoraźnego, żoł

nierstwo wiesza, rozstrzela, zabija po dro

gach i domach, wyłapią oczy, morduje w

tysiączny sposób. Nie aresztują już bo

zabijają na miejscu!

Takieto są ustawy, takie reformy rządu

rosyjskiego w Polsce, taki system rządowy:

fałsz obok okrucieństw a!

Sprawę interwencyi pruskiej w Polsce nie

tylko polscy deputowani w sejmie berliń

skim podnieśli. Lewa strona Izby poszła o

krok dalej

niż interpelanci polscy, bo od

pierwszej interpelacyi upłynęło dni kilka

i już nie o samych nadzwyczajnych środ

kach rządowych w Wielkopolsce i Prusach

polskich mogła być dziś mowa, lecz okon

wencyi z Rosyą, której owe środki były

przedwstępnym aktem. Depesza telegraficzna,

która nas wczoraj wieczór doszła, mówi, iż

minister spraw zagranicznych nie chciał od

powiedzieć na tę drugą interpelacyę, która

pytała: czy i jaki jest traktat między Pru

sami a Rosyą względem dawania pomocy

Rosyi w tłumienia powstania polskiego? Od

mówienie odpowiedzi ze strony ministra było

do przewidzenia, ale interpelacya miała nie

tyle na celu otrzymać wyświecenie rzeczy,

ile raczej naznaczyć stanowisko Izby w obec

polityki zagranicznej rządu.

Jak w polityce wewnętrznej tak i zewnę

trznej rząd pruski idzie na przekor większo

ści parlamentarnej, a spodziewał się, że

przez rozwinięcie działania militarnego zam

knie kwestyę sporu z Izbą, i że nie mogąc

drogą dobrowolną uzyskać od reprezentacyi

funduszów potrzebnych na organizacyąwojsk,

nie znajdzie żadnej przeszkody, gdy się po

stawi w położeniu prowadzenia wojny. Szu

kał pozorów do niej w Kasselu, a teraz

szuka ich w Polsce. Izba wszelako nieoka

zuje się skłonną do dzielenia zamiarów rzą

du , a co większa, opinia publiczna poza

Izbą objawia się z wyjątkiem parę dzienni

ków przeciwną tej rolipomocnika rosyjskiego

w Polsce. Ani ogłoszenie powiatu chełmiń

skiego w stanie oblężenia , ani obostrzenia

w Poznaniu, Toruniu, Bydgoszczy i Gru

dziążu, ani podsycana przez ajentów rządo

wych nienawiść rasowa wPoznańskiem, ani

wystawianie każdego przejezdnego za emi

saryu8za nie uczyniły dotąd mieszkańców

wschodnich prowincyj przychylniejszymi pla

nom rządu. Można jednak być pewnym, że

na tem nie poprzestanie rząd pruski, choć

by mu przyszło zawezwać pomocy znanych

z interpelacyi Niegolewskiego osób, aby wy

kazywać niebezpieczeństwo, jakie

zagraża

Prusom od Polski. Trzeba przeto być przy

gotowanymi na nowe kuszenia, które nie

chybnie będą próbowane, aby znaleźć jeśli

nie powód , to

chociaż pozór do inter

wencyi.

Wypiera się minister pruski przedstawień

od obcych rządów zpowodu traktatu zRo

syą,

ale porównawszy daty, łatwo rozpo

znać, iż zaszła zmiana jeśli nie w zamiarach

gabinetu pruskiego,

to przynajmnićj w ich

wprowadzeniu w wykonanie. Zamiary pier

wsze Prus wykazały się z przejętego, a w

piśmie naszem

w wyimku zamieszczonego

listup.Tęgoborskiego zd.4b.m. dopo

sła rosyjskiego w Berlinie. Tam wyraźnie

,powiedziano, że Prusy pomoc swoją ofiaru

!ją. Późniój następuje konwencya i zaraz też

głoszą pruskie organa rządowe, że dwakor

pusy wojska pruskiego wkroczą doKongre

sówki, tudzież iż państwa zachodnie nie o

śmielą się stawić temu przeszkody, inaczćj

bowiem sprowadziłyby odnowienie świętego

przymierza.

Ale kiedy się przekonano,

iż

Austrya

nie jest skorą do uczestnictwa z

Rosyą i Prusami, albowiem zdrowa polity

ka wskazuje, że odnowienie tego przymie

rza zmusiłoby państwa zachodnie do powtó

rzenia w okolicznościach daleko korzystniej

szych, usiłowań, aby przymierze to rozbić

a z rozbicia tego inaczćjkorzystać niż pod

czas wojny w8chodniój; kiedy lord Russell

dalój poszedł niż Palmerston, a Cesarz Na

poleon dalćj niż jego minister, i gdy Monitor

wyraził zadziwienie swoje z powodu nieroz*

brojenia żołnierzy rosyjskich w Prusiech,—

p. Bismark nie chce już się przyznać, iżkon

wencya zawarta zRosyą zamierza coś więcćj

aniżeliby Europa dopuścić mogła. Dziś też

znacznie spuściła z tonu gazeta która jest

zwykłym tłumaczem myśli p.Bismarka. Nie

mówi już ona o wkroczeniu wojsk pruskich

do Polski, lecz tylko o ułatwieniu działa

nia (Vorschub) wojskom rosyjskim, a o wspól

nem działaniu dopiero w razie wybuchu po

wstania w ziemiach polskich pod rządem

pruskim będących.

Otóż tego się teraz obawiać należy, aby

usłużni ajenci nie ułatwili rządowi pruskie

wykonania tego warunku konwencyi.

Małćj do tego trzeba rzeczy, bo lada bur

da mogłaby nastręczyć do tego sposobność,

a burdę tąką sprowadzić nie trudno, skoro

tyle na jćj sprowadzeniu z.ależy p. Bismar

kowi.

Ze względu przeto na tę możność, którćj

nie zdoła zapobiedz lub przeszkodzić poli

tyczna roztropność mieszkańców W.Księstwa

Poznańskiego, dyplomacya europejska czu

wać winna nad tem, aby traktat prusko -

rosyjski nie w szedł w wykonanie, jakąkol*

wiekby on ewentualność przewidywał,

tai i odważni, a jeśli się gdzie okazały objawy

niechęci ?e strony lndo, to tylko pod wpływem go

rzałki chwilowo w skutek podbecbtaaia przez szpie

gów i ajentó wrosyjskich, ogóljest spokojny a cza-iem

wspiera usiłowania aasze w różny sposób. Tak 8

t. m . 85 moskali przechodząc przez jeaaą wieś,

zostali przez chłopów tej wsi rozbrojeni, którzy

broń wszystką przynieśli do obozn pod ś. Krzy

żem .

Za parę dni ma się ukazać pierwszy numer pi

sma obozowego w Sandomierskiem, w którem Na

czelnik wojskowy ma wezwać wszystkich, którzy

nie za urlopam, opuścili swoje stanowiska.

Moskale nie przestają rabować, palić, dopuszczać

sij gwałtów; dnia 9go t. m . miasto Sandomierz

stało się pastwą dzikiego żołdactwa, które rabo

wało, biło, a nawet niewinne dziewice napadało.

Po dwugodzinnym pobycie, moskale opuścili mia

sto, zabrawszy z sobą ze szpitala Frankowskiego

Leona ciężko ranionego. Miejscowy lekarz twier

dził, że ranny nad 8 dni nie pożyje, mimo tu dzicz

moskiewska awiozła go z sobą. Zdaje się, że prze

znaczeniem Polski jest zaw sze walczyć z dziczą ta

tarską, zasłaniać Zachód od zarazy azjatyckiej, tak

było kiedyś tak i dziś jest; ale jak kiedyś tak i dziś

zachód obojętnie patrzy ua krwawiącą się Polskę

w zapasach z nieprzyjacielem nie tylko swobody i

wolności ludów, ale nawet z wrogiem chrześciaństwa.

Europa powianaby dla obrony krzyża Chrystuso

wego poprzeć Polskę i ua zawsze uwolnić ,się od

tego co jest zakałą cywilizacyi i tamuje wszelki

postęp. Rozpoczęta jest krucjata z mongolskim

rządem, który świątynie zbezcześcił, krzyż poła

mał, niewinność dziewiczą skalał. Bóg patrzy na

nas z nieba i błogosławić nam będzie.

KORESPONDENCJA CZASU.

Stas-zów 16 lutego.

(L) Od dwóch dni stoimy w Staszowie, dokąd

przybyliśmy wieczorem z Rakowa, miasteczka o

2 mile cd Staszowa odległego. Do dziś dnia jeste

śmy spokojni, a tej swobody używamy do ćwiczeń

wojskowych, do uzupełniania batalionów i tworze

nia nowych z przybywających ochotników. Jenerał

Langiewicz czynny, o wszystko się troszczy, dla tego

też panuje porządek, bo żołnierz widząc zabiegi

i troskliwość wodzu, chciałby odgadywać jego wo

lę. W szeregach uasiych są także włościanie chę

Wroc-ław 17 lntego

f Na wczorajszcoi posiedzenia Izby poselskiej

wniesioną została znana jnż czytelnikom iutorpe

lacya posłów Kantaka i Chłapowskiego, spowodo

wana ową osobliwą odezwą, którą zo względu na

wypadki w Królestwie naczelnicy cywilnej i woj

skowej władzy w Księstwie wydali do mieszkań

ców tego krajn. Fo jej odczytania, prezes rady mi.

mstrów oświadczył, że gotów jest natychmiast ua

nią odpowiedzieć. Zaczem poseł Kantak, jako głó

wnie interpelujący, zabraw szy glos, szczegółowiej

jeszcze interpelacją udowodnił. Prezes rady mini.

snów odpowiedział w imienin rządu, nie ustną

mową, któraby go może była za daleko uniosła i

więcej objawiła, aniżeli dyplomatyczna ostrożność

chwilowo dozwala, lecz odczytaną, a więc poprze

dnio jnż rozważaną i ułożoną deklaracją. Ponie

waż ważność kwestyi wymaga, aby i mowa inter

pelującego i odpowiedź rządu były w całej osno

wie w dzienniku waszym ogłoszone, nie podaję

icb treści, o której zresztą drogą telegraficzną

wcześniej będziecie zawiadomieni, a natomiast pod

noszę pewne szczegóły i okoliczności, które się do

interpelacyi wprost lub pośrednio odnoszą.

Interpelacya, wniesiona przed kilkn dniami, a

dopiero wczoraj stawiona na porządka dziennym,

i odnosząca się tylko do odezwy władz pozaań

skicb, była co do treści swej pod pewnym wzglę

dem przedawniona. W ypadki poszły dalej, prowin*

oye pograniczne Prusy i Księstwa stoją i trakto

wane są jakby były w stanie oblężenia, częóć ar

mii postawiono na stepie wojennej, ściągnięto re

zerwy, zawarto konwencją z Rosyą, na mocy jej

Część Literacko-Artystyczna.

IPSYLAHTOWIE.

(Ciąg dalssy).

III.

Podczas gdy Aleksander Ipsylantv walczył na

Wołoszczyzn)ę, przeciw zdradzie własnych towa

rzyszy i przeciw nieprzyjacielowi, brat jego Dy

mitry zaopatrzony w dane Kobie od niego pełao

mucaictwo, wylądował na brzeg pelopoaezki

chwili obieg?,ma Trypoliey przez greckich powstań

ców. Nuród i wojaka powitały go z uniesieniem.

Na szerohiem pobrzeżu argiwskieio, oddano mn

królewskie honory. Na jego spotkanie wyszli pry

maci i duchowieństwu Morei, a dowódca Majnotów

Piotr Manromjch a!is, rzekł doń przy powitania:

,,Książe! szekamy twoich rozkazów, aby prze

lać krew naszą za ojczyznę i za ciebie."

Zaprowadziłoby uas w nieskończona szczegóły

gdybyśmy chcieli opowiedzieć przez jakie koleje

przechodził książę Dymitr i jak świetuą odegra’

rolę v.d chwili przybycia do Grecyi, aż do uspo

kojenia tego kraju; byłoby to bowiem jedno, co

pisać dzieje odradzającej się w Grecyi w tym dłu

gim i pełnym dram.jtyezaości okresie.

Niema je

dnego pola bitwy, gdzieby Dymitr osobiście nie

walczył, niema jcdaego ważniejszego wypadku

a którymby niełączyło się jego inne. Widząc go już

oganiającego się za Turkami na cz»Ie najznamie

nitszych wodtów Peloponezu, już w malej sile kil

kn jeźdźców, w miarę tego jak różue stronnictwa

wydzierały sobie władzę, dziś obozującego na chło

dnych wierzchołkach Taygetu lub Parnasu, naza*

jotrz na płaszczyznach Attyki lob Argolidy, idące

go w zawody odwagą i czynnością z takimi wojo

wnikami jak Kolokotronis, Nikita», Mauromiehalis,

wyobrażaćby sobie należało człowieka obdarzone

go jakąś siłą atletyczną, strasznego z wejrzenia,

bohatyrskiej postawy. Tymczasem portret ten w ni

czernby nieprzypc muiał księcia Dymitra; był bo

wiem niskiego wzrostu, a chociaż młody wie

kiem chndy, łysy, nader bystrego pojęcia, grunto

wnej nauki, w obejścia się pełen poloru, słodyczy,

czarująco ujmujący, a przytem zdrowia tak wątłe

go, ta jeden dzień marsza po stromych ścieżkach

gór, zabijał go prawie.

Wszakże pod tąwąt’:ą powłoką, ukrywał on nie

zlumuą dzielaość i rzadką siłę dncba. Wolny od

wszelkich ambicyek osobistych, jedaą tylko powo

dował aię myślą publicznego zbawienia, i nigdy!

tieałnchał podszeptów samolubnych. Przez długi

czas zostawał on przy władzy używając jej mą

drze; potem umiałją złożyć bez szemrania za każ

dym razem , ilebroćby musiał mięszać się w intry

gi rywalizujących ze sobą innych dowódzców. Wo

lał on zawsze ustąpić władzy przelanej nsń przez

brata, naczelnika beteryi, niż utrzymywać się na

niej siłą lab podstępem. Z tych powodów ciągle

był obcy rosterkom i wojnom domowym szarpią

cym wewnątrz nieszczęśliwą Grecyę. O o to razem

z Kolokotrunim odparł najazd Dramaii paszy, i o

calił ojczyzcę od największego nieb :spieczeństwa

jakie jej groziło. Kampania t tworzy najpiękniej

szy ustęp zjego wojskowego zawodn.

W połowie 1822 r., Diomsli spaścił się z wyżyn

Tcssalskieb n a czele czterdziesta ly.,ięcy ludzi, po

przedzony sławą niszczyciela wszystkiego mieczem

i ogniem. W ojska jego wkroczyły w doliny Liwa

dyi; lecz za zbliżęuiem się Turków, Grecy zapę

dzili stada swoje na niedostępne skały Cylere; u

t Helikonn.

Gdy ziemia spalona letniem słońcem

niedawiła iiic do pożyaieuia, zgłodniałe konie

Dramaii paszy, pojadły nawet Cheronejską trzcinę

Turcy niewstrzymywani dotąd żedaą znaczniejszą

przeszkodą, w klika dni potem posuaęii się ku

Koryntowi.

W tej krytycznej chwili, vladza wykonawcza

zostająca pod prezydencyą starego Atanazego Ka

nakarisa, wabiła się. ciewiodząc czy zostawić do

wództwo w ręku Ipsylantego i Kolokotron ego,

których lękała się wpływa. Lud szemrał przeciw

tej niedtcyzyi, żołnierza odgrażali się; znalazł się

nawet jeden młodzieniec co zuchwale wpadł do

seuatu i porywając za rękę Kanakorisa, krzyknął

nań w obnrzenia: ,,Obudź się starcze! wróg u bram

naszych!" Ipsylanty pragnąc czemprędzej pospie

szyć na potuoc Koryntowi, polecił Kolokotronieoin

połączyć się z nim i dział.ć wspólnie; lecz tenże

rozgniewany na władzę wykonawczą, zamknął się

w Trypoliey i w największej zawziętości odgrażał

się: ,,Ani kropli krwi niedam za tę niewdzięczną

ojczyznę. Niechaj mię nieprzyjaciel przyjdzie obie

gać w Trypoliey, będę nań czekał." —

Korynt z Akropolem wpadły w moe Turków.

Na tę wiadomość członkowie rządu uciekli na

fregatę bidryocką; Ind Argiwski strncblał i rozbieg

się po wybrzeżach szukającschronienia na Cykladach;

wii-lka liczba w popłochu potopiła się w mona.

Niejaki Bambus przezwany Ne filą, ksiądz awan

mrnik sprawujący przy Dymitrym urząd sekreta

rza U8ił)Wał uciekająca pospólstwo powstrzymać;

lecz napróżuo; wszystko rozbiegła się a on sam

został na brzegu.

W tem położenia IpBylaaty pi

sze znown do Kolokotroniega nAkrokorynt dostał

,,się w ręce Tarków; członkowie rządu powierzył«

nsię losowi fali morskiej; zbawienie ojczyzny na

,,włosku; nieludzki człowiecze jeżeli pozostaniesz

,,głuchym na mój głos, pozwę cię przed sąd Boga

nŃajwyźszego!*

Piotr Manromihali, znajdujący się w Argos bez

żadnego wojska donosi Ipsyiautemn, że się ccfaie

w góry by tam zsbrać jaką gromadkę.

—

,,Zostań

,,gdzie jesteś— odpisał mu Ipsylanty. —

Czy nie

,,wiesz że imie twoje więcej warte niż armia?"—

Sam zaś dosiadłszy konia, z garstką piędziesięcin

walecznych, przebiega z szablą w ręku pobrzeta

Argolidy i zgromadza pod s^ój sztandar zaaczuy

zastęp zbiegów. W drodze spotyka Jerzego M;m

romichalisa z dwustą Spsrtunau,i, co dowiedm

wszy się o ucieczce starsz zny M orejskkj wracał

do domu, niechcąc wslezyć sami jetlni.

,,Opatrz

,,dość — przemówił do nich książę— oddaje wara

nw ręcs wojsko barbarzyńców zbogacoae łupami

nEpirn, a wy ni*rozsądni, szukacie towarzyszy

,,dla dzielenia się łupem!" Przemowa ta skłoniła

ich do pozostania w Argolidaie. Ipęylanty posunął

się wtedy aż pod młyny lerneńskie gdzie zgro

madziwszy jeszcze ze setkę żołnierzy wrócił się

dla nmeenknia Argos.

Miasto Argos, podobnie jak wszystkie mirsts

w Grecyi ma swoj’ą akropol?, niegdyś siedlisko

bogów, v łaściwie rodzaj cytadeli. Akropola w Ar

gos nosi nazwę Lirissy. Jest to wysoka, iglasta

skała, po której bokach wije się potrójny pas mo

rów grnbych ze strzelnicami; wewnątrz onych są

baszty, kaplice i monastery. Zakonnicy tych mo

nasterów nieraz dzieli ą ręką pomagali zsłodze

cytadeli, która po wielekrjć brana i odbierana

w średnich wiekach, w epoce niniejszych zdarzeń

przedstawiała te same co i dziś gruzy.

Argos z jednej strony łączy się z morzem przez

dolinę A ria; z drugiej z młynami Lerneńskiemi

przez płaszczyznę kamienistą okrytą winnicami i

łanami ryżn, po której kręci się Erasinns. Rzeka

ta, a raczej potok spada z łoskotem ze skały u

wieńczonej starożytną kaplicą, a następnie płynąc

przez zarośle wonnych krzewów, wpada do morza.

W biegu swoim nanosi ona dużo piasku stanowią

cego przeszkodę przewozowi wojennych materya

lów i kawaleryi. Na to właśnie miejsce pragnął

psylanty wywabić Turków.

Za zbliżeniem się nieprzyjaciela, Kolokotroni cał

kiem zapomniał o swoim gniewie. Połączył się też

z Ip8ylantym w hanie Tabnli prryprowadzając mu

ośmset k rytenów, również znaczną liczbę innych

kapitanów, którzy na widok groźnego nicbezpie

czeństwa zbyli się na chwilę swoich nienawiści.

Książę zostawiając Kolokotrouiema sławę pobicia

nieprzyjaciela w czystem pola, zamknął się w cy

tadeli Argos i poprzysiągł trzymać się w niej,dp

pókiby armia greek:) niebyła gotową d.. wydania

walnej bitwy. Fortel ten rozstrzygnął olosie Hellt

dy. W rzeczy samej, Turcy co mieli wpaść do

Morei, zatrzymali się w Argolidzie dla oblegania

Ipsylantego, jużto aby opanować skarby półwyspu,

o których mniemali, że są złożone w akropoli,już

aby wziąść jeńcom męża, będącego daszą i na

czelnikiem powstania.

Dymitry zajmując zamek w Argos, miał ze sobą

tylko dwuście ludzi, żadcej armaty i żadnej sam

umyi, prócz kilka pak ładuoków i żywność pię

ciodniową. Z tak słabecii zasobami wytrzymał oto,

co prawdziwie niedouwierzenia, przez cały miesiąc

akbi piętnasta tysięcy Tarków. Kilka r*zy zaopa

trzył się w żywność wydartą nieprzyjacielowi, tym

soosobem że jego żołnierże przekradali się wnicy

do szańców tureckich i ebleb im zabierali; w koń

cu gdy prochu niestało tej gjrst:e walecznych,

broniono się staczając odłamy skal na oblegają

cych. Heroiczna obrona Ipsylantego dała czas Gre

kom opanować powoli wszystkie wąwozy prowa

dzące ua równinę Argejską, i w jeanyrn dniu wy

tępić armię Drcm«lego, który prawie sam jeden

powrócił do Koryntu, w tej to bitwio Nikitas prze

zwany Turkożercą, położywszy trupem ze dwadzie

stu Tarków, gdy się tem zabijaniem umęczył i ju t

chciał odpocząć, sam sobie miał dodawać ochoty

ten i słowy: ,Nitfolguj Nikito, wszakże Turków

zab ijasz" . More Nikita , basta, mor Nikita Twkos

kofceis!"

(Dokończenie nastąpi.)

LISTY ze WSCHODU.

Carogród 31 sierpnia 1862

Zdając wam sprawę w ostatnim liście moim o

wycieczce do Filipopoli, zapomniałem dodać, żem

poznał p. pułkownik -, Przewłockiego zwanego tam

Glementi bej. Rodem on jest z Lubelskiego, opu

śc:i kraj r. 1848 , słażył wojskowo na Węgrzech,

potćm w kozakach sałtańskich, nareszcie w dywi

zyi polskiej. Po w ojnie wschodniej osiadł pomię

dzy Bułgarami, nauczył się doskonale ich języka

i stał się jakoby jednym z nieb. Zajmował się rol

nictwem i handlem; ale tea ostatni rzadko Polakom

się powodzi! Ohecnio pełni jeszcze obowiązki dra

gomana przy agcncyi konsularnej francuskiej. Przy

był mnie także odwiedzić p. kapitau Dobrowolski

osiadły w Kizamtyku w wysokich Bałkanach. Wie

le szczegółów dowiedziałem się od tych dwóch u

przejmych rodaków o Bulgaryi i ruchu bułgarskim,

z których w swoim czasie i miejscu korzjstać

uiezaniccham. Podobną usługę oddał mii p. Podh»j

ski, drogoman także przy wicekoasulu francuskim

w Adryasopolu.

Zapomniałem również powiedzieć, że

Mai*

czyński (a dz:ś mcnsiguor, bo go Ojciec ś. miano

wał wikarym kośeioła bułgarskiego iu spiritualibus),

już nietylko odprawia służbę bożą po słowiańska

podług zwyczaju bułgarskiego, ale nadto każe

w ich języku. Trudniej przychodzi północnemu je

go żołądkowi nazwyczaić się do postów u Bułga

rów, którzy proprio motu zabronili sobie nawet ry

by, choć przez dziwną niekonsekwencją jedzą i

pozwalają jeść ikrę rybią (kawiar) i ostrygi. Tra

fiteni właśnie na dwutygcdeiowy post przed świę

tem Wniebowzięcia i widziałem, że same jarzyny,

które wystarczały kiędzu greckiemu w Azyi mn:ąj

izej, niedawały dostatecznego posiłku naazemn ro

dakowi, tak że wyrażrie miał rozstrojone nerwy.

C.ężoj mu jeszcze było przebyć przedtem 50*inio

« y post wi.lki; także i ua oczy cierpiał, » c*ac

od niego było zapach czosnku i cybnli jak° J o

żydowina. Co robić! Dopóki Bułgarzy nie oji ą

ipnia oświaty ludu ruskiego*i,

wskego,

który ryby w poście jada, trzeba będzie kapłonom

poświęcającym s:ę misyi bnlgarakiej, dla miłości

dusz tego ludu pościć ich ubycsajem z nadwerę

żeniem własnego zdrowia.

1 of 4 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Pobieranie pliku

Pobieranie pliku

Usuwanie komentarza

Wyszukiwanie zaawansowane

Zgłaszanie błędu