Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 624 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

Kraków 22 Grudnia - Czwartek

C z a s wychodzi codziennie rano o godz. 7ej (wyjąwszy poniedziałki i dnie poświąteczne).

Numer pojedynczy w Krakowie i we Lwowie kosztuje 10 centów.

Prenumerata wynosi:

rocznie:

kwartalnie:

miesięcznie

J l i e j s c o w a w Krakowie . . . złr. 2 0 ................................. złr. 5

.................. złr 2

miejscowa weLwowie ...

n 2 1 .................................... » 5 c. 25 . . .

,’2

p o c z t ą w państwie Austryackiem » 2 4 ..............................

9ę do Prus ....... tał. 16 sgr. 20 .... tal. 4 sgr. 5

tal 1 sgr

» Rzeszy niemieckiej .

21»10....

»5

»10...»1 »

« Francyi i Anglii . f ra n k .1 0 8 ..............................frank. 27 .... frank. 10

» Włoch i Szwąjcaryi »116

»29....

*»

» BelS Ü ........................

n 80................................... , 2 0 ...................

L i s t y z_ pieniędzmi przesyłane być winny f r a n c o do Administracyi »CZASU". LISTY

reklamacyjne niezapieczętowane nie ulegają frankowaniu. LISTY niefrankowane nie przyjmują się.

RĘKOPISMA nadsyłane Redakcyi nie’ zwracają się i niszczone będą.

go osłabić. Czy środka tego użyto z umy

słu czy z konieczności, nie wiemy i nie

przesądzamy; ale wątpimy o jego skute

czności i korzyściach z niego dla stronni

ctw a dziś jeszcze u steru stojącego. Widzi

my tylko, że stronnictwo rosyjskie tak w

Królestwie, jak na Litwie i w ziemiach ru

.skich jest wszechwładne, że działa tak samo

wolnie i w kierunku sobie jedynie wiado

mym, iż ci nawet Rosyanie, co w Ukrainie

mieszkają, zanieśli skargi do rządu. Zjechał

z Petersburga p. Wałujew, który pomimo

swego nazwiska do stronnictwa tego jak

dotąd nie należy; bawił tydzień w Kijowie,

co w Rosyi na ministra spraw wewnętrznych

jest rzeczą niesłychaną — i jak z pewno

ścią donoszą, prawie niczego nie dokazał.

Powstrzym ał na chwilę działanie miluty

nowskich ajentów, ale systematu nie obalił.

Wszędzie na ziemi polskiej stronnictwo ro

syjskie rzuca nasiona, uprawia, i przygoto

wuje rewolucyę spółeczną którą na całą

kiedyś Rosyę rozciągnąć zamierza. Tem Sa

mem bardzo się ono wzmacnia.

Trudno więc żądać po nas, abyśmy się

niedotykali tej arki, która nie jest wcale

arką przymierza. Współzawodnictwo stron

nictw przebija się w każdym kroku Rosyi.

Toż samo i w obecnej pożyczce stu milio

nów rubli na koleje żelazne. Ogłosił ją rząd

naprzód z potrzeby, a stara się nadać jej

koniecznie barwę narcdową, aby ją posta

wić naprzeciw projektowi pożyczki przez

stronnictwo rosyjskie doradzanej. W Moskwie

uważano, że nie brak kolei żelaznych za

graża finansom rosyjskim, ale upadek wa

luty pociąga za sobą niebezpieczeństwo.

Jestto prawdziwe złe, a z niego wyrodziła

się nieufność kapitałów zagranicznych i brak

obcych przedsiębiorców i towarzystw do za

kładania kolei żelaznych. Powiększać dług

państwa, choćby nawet pożyczką ,,narodo

w i w - obecn;.i«» skinie upadku wa»uiy, i

to na zakładanie kolei żelaznych z admini

stracyą taką jaka jest w Rosyi, nie wyda

wało się stronnictwu rosyjskiemu korzystną

operacyą finansową. Może to wybieg, aby

uzyskać chwilową dla skarbu zapomogę, jak

to zresztą nadmienia samo ogłoszenie po

życzki, ale ńie poda pożyczka ta radykal

nego lekarstwa, jakiego finanse rosyjskie

potrzebują. Zręcznie przedstawiona, może o

na być nowym dla Europy blichtrem, gdyż

finanse rosyjskie silnego doznały w ostatnich

czasach dyskredytu, do czego się nawet o

statnie podróże cesarskie, jak Wiemy o tem

z pewnością, nie mało przyłożyły, a to

skutkiem nieostrożności, że płacono koszta

podróżne papierami rosyjskiemi niesłycha

nie niski kurs mającemi. Stronnictwu jednak

rosyjskiemu nie chodzi o Europ§, lecz o Ro

syę, i to o taką, jaką sobie w przyszłości

niedalekiej przedstawia. Chciało więc i ono

zaciągnąć pożyczkę, ale narodową, w tym

duchu, w jakim pojmuje narodowość, to jest

rewolucyjnym. Projekt stronnictwa rosyj

skiego w Moskwie zasadzał się na przy

musowej pożyczce dwuatu-milionowej m a

jącej być w całej Rosyi rozłożoną; a prze

znaczeniem jej jedynem ,byłoby podniesie

nie waluty. Nie wątpimy, że i teraz w pożyczce

ogłoszonej miasto Moskwa wielki weźmie

udział, bo się nie będzie chciało dać stron

nictwu nieańeękiemu prześcignąć, ale czyż

nie widać tu wyraźnie dwóch całkiem od

miennych prądów i dążeń, które dwa te

stronnictwa cechują? To

stronnictwo ro

syjskie uważało za pożycżkę narodową,

wydawało się zapewne stronnictwu u steru

będącemu projektem rewolucyjnym; a kto

wie, czy pierw sze z nich hiepodejrzywa p o

życzki ogłoszonej o cele m ające głównie

na oku korzyści stronnictwa niemieckiego?

Koleje bowiem żelazne nie przyjęły się je

szcze w Rosyi, jak należy. I nie dziw, bo

wymagają one zawsze pewnego stopnia cy

wilizacyi, do której się jeszcze właściwa

Rosya nie poczuwa. Utrzymują się dotąd

z trudnością; dość spojrzeć na koleje z Pe

tersburga do Warszawy i do Moskwy, a cóż

dopiero inne. Stąd też zapewnie nie one są

głównem zadaniem dla stronnictwa rosyj

skiego, choć leżą tak bardzo na sercu stron

nictwu niemieckiemu.

Ale interesa materyalne podszywają się

wszędzie pod względy moralne. Tak i w Ro

syi widzimy je walczące na polu i\B"odo

wości. N’iedawno, bo w eóbotę, ^podauśmy

czytelnikom ireść a rtykułu Gazety Moskiew

skiej na dowód, jak narodowość niemiecka

przez stronnictwo rosyjskie jest rozumiana.

Znany pod imieniem Skripicyna korespon

dent Norda z Nicei, wystąpił z listem, w któ

rym gromi Gazetę Moskiewską za pobłażli

wość. Ambo meliores! zaprawdę. W edług

p. Skripicyna, nie ma wcale narodowości

niemieckiej w Rosyi, nie ma wcale niemie

ckich prowincyj pod^berłem rosyjskiem. Li

wonia , Kurlandya itd., to wszystko czysta

Rosya. Są, powiada, kraje, gdzie mieszczań*

Od Administracyi ,,Gzasn

Ajen cya ,,CZASU44

w e LWOWIE

otwartą została w Rynku głównym pod L. 238

w domu p. Krajczyckiej,

gdzieprzyjmowanąbędzieprzedpłata

na ,,CZAS44

dlamiastaLwowa

po cenie niższej niż przedtćm, mianowicie:

rocznie

21złr.c.

półrocznie .

!O,,50

kwartalnie

5,,25

m iesięcznie

2,,

a num er p o je dy n c z y ..................................... I O

W Ajencyi te j, dziennik ,,CZAS44 wy

dawanym być może Prenumeratorom we Lwo

wie tegoż dnia jeszcze, w pół godziny po na

dejściu pociągu kolei żelaznej.

Taż Ajen c ya przyjmuje do umieszcze

nia w ,,CZASIE44 wszelkiego rodzaju

ogłoszeniaiobwieszczenia, za

opłatą według tarjfy.

Hrais,ów 21 grudnia.

Pomimo wykrzykników, jakiemi niby na

znak politowania szpikują dzienniki rosyj

skie uwagi nasze o Rosyi, powtarzając z nich

niektóre; pomimo epitetów praw dziwie grubi*

jańskich, jakiemi nas obrzucają, ilekroć o

śmielimy się mówić o walce prowadzonej

w Rosyi a nawet w łonie samego rządu mię

dzy stronnictwem niemieckiem a rosyjskiem,

nieprzestaniemy jednak śledzić jak najpilniej

v”s?.vfttkiP,h fi?j ’ppal,Jri

M r p *Tjifit tn»

zapewne sprawa wewnętrzna rosyjska, ale

nie samą tylko Rosyę obchodząca. Obchodzi

ona, i bardzo niestety, tych również, co po

większej części są ofiarą zapasów obchodzi

ona i kraj, który jest ich polem. Bo któż

nie widzi, że wszystkie ziemie polskie pod

panowaniem rosyjskiem, zwłaszcza też Kró

lestwo Kongresowe, oddane zostało stronni

ctwu rosyjskiemu prawie bezwzględn’e, raz

na to, aby je za powstanie ukarać, a po

wtóre, aby ciśnienie tćgo stronnictwa usu

nąć z właściwej Rosyi, a może i wpływ je

KORESPONDENCIA CZASU.

Wiedeń 20 grudnia.

r. Zewnętrzna polityka przybrała charakter

nuż%caj jednostajności i niedostarcza dziś nawet

kużaiom domysłów dostatecznego materyałn. Spra

wa o sukcesy% w Księstwach nio rusza się z miej

sca, a cała sztaba polityki mocarstw polega na

nadawaniu sobie pozoru, jakoby się coś działo,

kiedy w rzeczywistości nic się nie robi w rzeczo

nej sprawie, i tylko zwolna, lecz za to ciągle i pe

wnie przygotowuje się pruska auueksya. Kwestya

odstąpienia Francyi kawałka ziemi praskiej w za

mian za powiększenie granic praskich przez p ołą

czenie Księstw nie jest jeszcze pod żadnym wzglę

dem wyjaśniona, tak, że do tej chwili wiadomo o

niej tylko tyle, ile n a podstawie niepewnych i o

gólnikowyeh pogłosek wiedziano przed dwoma ty

godniami, w chwili kiedy się poraź pierwszy p o

jawiła pierwsza o tem wiadomość. Ile razy poja

wią się teraz owe pogłoski, zaraz następują za

przeczenia, a publiczność czytająca dzienniki nie

wie, czego się ma trzymać. W tutejszych wyższych

politycznych kołach d ają dotyczącym wiadomo

ściom wiarę już z samego antagonizmu przeciw

Prusom i Francyi.

Również jednostajne i zgodne z dawniejszemi

doniesieniami są wiadomości z Turynu: Szumne

frazesy, kłopoty finansowe, re dukcy a armii itp.,

to zwrotki tamtejszej piosenki, brzmiące przynaj

mniej w wiadomościach, jakie tn stamtąd odbie

rają. Słowem, na wszystkich punktach i kierun

kach przygotow uje się uroczysta, świąteczna cisza;

lecz są także wieszczkowie, którzy z tej ciszy

przepowiadają burzę, i twierdzą, że Francya ją

przygotowała, aby należycie urządzić przyjęcie n o

woroczne, które tego roku ma być wielkiej poli

tycznej doniosłości, i nie obejdzie Bię bez w sk a

zówek w sp raw ach włoskiej i niemieckiej.

Kilka kupieckich stow arzyszeń w Wiedniu zaj

muje się szczegółowo rozbiorem pytania tyczące

go się zawarcia austryacko - rosyjskiego traktatu

handlowego, a wkrótce poczynione być mają wm i

nisteryum kroki na rzecz tego projektu. O sku

tkach agitacyi w tym kieiuuku uicżua powątpie

wać; wszak niedawno pan Bismark oświadczył

kupcom Szczecińskim, iż teraźniejszy czas nie jest

j stósowny do proponowania Rosyi tego rodzaju tra

;ktatów, a przecież Prusy zostają z Rosyą w d ale

k o przyjazniejszych stosunkach aniżeli Austrya,

której teraźniejsze postępowanie zawsze jeszcze nie

wymazało z pamięci rządu rosyjskiego dawniej

szych austiyackich przewinień i grzechów.,

Wrocław 19 grudnia.

t Dzianniki pólurzędowe zam ieszczają obszerno

opisy uroczystego wprowadzenia do stolicy pułków

gwardyjskich powracających z wojny duńskiej.

Dzienniki niezawisłe poprzestają tą razą na dość

krótkich i suchych sprawozdaniach. Wedle nich

uroczystość zawezorajsza miała więcej wojst-. owy

Oztifi literacko * a rtystye m

WIELKI ŚWIAT PETERSBURSKI.

(Ci§g dalszy).

Chodźcie teraz ze noną do pokoju Nadinki. Ma

ły to pokoik, o dwóch oknach, z białemi firankami.

W kącie kilka lalek obok grubych słowników; przy

ścianie stoliczek, a na nim k ajeta i małe album.

Oprócz tego parawan i lustro, a za parawanem łó

żeczko.

Jakaś świeżość duszy wieje ku nam z tego po

koiku , niepraw daż? Powietrze zdaje się tu czy

ściejsze, światło jaśniejsze. Wszystko nosi tu ce

chę młodocianych, Eiezepsutych wrażeń,...

W krześle siedziała N adink a, i zamyślona ukła

dała zeBchłe kw iaty, zasuszone w gramatyce

Grecza.

U drzwi stała SawiszEa, stara piastunka w chust

ce na głowie i, milcząc, wpatrywała się w myślącą

twarzyczkę dziewczęcia.

Dziewczynka obróciła się ku niej:

—

Cóż tam Sawiszna?

—

Nic, droga panunciu;j przyszłam tak tyl

ko.... popatrzyć troszkę na pannuncię. Pani zdaje

się pojechała na wizytę. Że też ci panowie tylko

o swojej zabawie m yślą, Boże mój drogi! O nic

więcej głowa ich nie zaboli. O tem to ona nie po

myśli, że tak pannunię samą zostawiła. Tacy oni

to wszyscy. J a przy szłam zobaczyć, czy pannunci

czego nie potrzeba?...

—

Mnie się tak przykrzy!— rzekło dziewczę i

sm utnie popatrzało n a staiuszkę.

—

Wierzę bardzo, moje serdeczne dziecko,... A

co się to dopiero ze mną nie dzieje! Ja całe ży

cie żyłam na wsi, ze swojemi i po swojemu — aż

tu na starość zawlekli mię do Petersburga, do

wielkiego d o m u , gdzie wszystko z cudzoziemska,

gdzie cała czeladź cudzoziemska. I do tego jeszcze

chcą i mnie w niemieckie suknie przestroić! Nie

mają nwagi na moje stare lata! Czy się to godzi?

Niedawno temu pokojowe hrabiny namawiały mię

znown gwałtem, żebym czepek włożyła. Ho, ho!

niech sobie g adająr co chcą, ale ja sobie nie dam

zrobić tego wstydu!

—

U nas na wsi było ładniej! odezwała się dzie

weczka.

—

A, spodziewam się, droga pannuncin! Tam

wcale co innego. Tam to człowiek dopiero jak

w domu. Kiedy jest ochota po temu, znajdzie się

zaraz jak a robota, i nigdy się człowiekowi nie

przykrzy. Pójdzie się to do gnm na, to do drobin,

to do knchni, to się owoce smaży, to grzyby ma

ryn uje— i zawsze jest zajęcie. Co to długo gadać!

Na wsi, to mi życie; ale tutaj — tntaj człowiek sie

dzi z założone mi rękami jak jakie próźniaczysko

i je chleb powszedni nie wiedzieć za co.

—

O tak! tam było ładniej! pomyślała sobie

Nadinka. Tam mogłam sobie biegać bez pozwole

nia guwernantki. Tam na wiosnę rozwijały się

drzewa. Tam byłam wesoła i swobodna, i miałam

swój ogródek, i w nim kwiatki, i swojego konika, i

gniadą krówkę. Sawiszna, pamiętasz ty moją gnia

dą krówkę?

—

A cobym nie miała pamiętać, pannuncin! tę

z białemi łatkami.... No, teraz tam zapewne nikt

o niej pamiętać nie będzie, a i wszystko tam w do

mn pannunci porozwłóczą, popsują. Co to gadać!

Wszystko się do góry nogami przewróciło, od cza

sn jak nieboszczka pani, m ama pannunci umarła—

Panie świeć nad jej duszą!

Piastunka westcbęła i przeżegnała się.( Dziewczę

nic nie odpowiedziało - łzy cisnęły jej się do

oczu.

—

A było też tam i z kim pogadać — ciągnęła

dalej piastunka — nie tak jak tutaj z temi galo

nowanemi lokajami, co tylko o tealracb szwargo

czą.... Ta m np. poszłam sobie do kościelnej, albo

do diakowej, bywało, jak zacznie gadać, to czło

wiek nie wie kiedy czas zejdzie. A w święta zno

wu, to odwiedzałam sąsiadów, dajmy na to Tomi

nisznę, Bzafarkę od pani Swerbin. To sobie by

wało, siad!am u niej i gadaliśmy sobie. Czasem i

sama pani wyszła do nas. »A! Sawiszna! Dzień

dobry moja kochana."

—

»Dzień dobry matko Na

stazyo Aleksandrowco."

—

,,Jak się masz Scwi

szn a? zdrowi tam n was wszyscy?— ,,Chwalić Bo

ga matko Nastazyo Aleksandrów no.

—

»Słuchaj,

żebyś mi tu dała Sawissnie herbaty, cna tu n mnie

w gościnie." — »Stokrotnie dziękuję, matko Nasta

zyo A!eksandrowno, pokornie dziękuję za łaskę."

Otóż to mi pani co się zowie; tak to rozumiem,

Nie tak jak tutejsze, Panie cdpuść! To prawdzi

wa Rosyanka, bogobojna, nie pogardza nami bie

dnemi ludźmi. Niech jej Bóg za to da jak najdłuż

sze życie i zdrowie.

Nadinka zamyślona chwyciła znów za uschłe

kwiatki.

Przed nią rozwinął się także obraz życia wiej

skiego. Tam — nad brzegiem rzeczki, pod gęstym

gajem, stał stary dworek z zielonemi okiennica

mi.... W tym dworku Nadinka przyszła ca świat.

Przypominała sobie, że słyszała w dzieciństwie, jak

ludzie dużo gadali o jej starszej siostrze, którą

wszyscy nazywali piękną i która rzeczywiście pię

kna była; potem przypominała sobie, że u nich by

wało dużo oficerów, ale jed en bywał częściej niż

inni. Nagle zjawił się jakiś wielki pan. Siostra jej

płakała przez trzy dni. Oficer gniewał ,się i hała

sował, ale potem odjechał i ju ż więcej nie wrócił.

Potem kościół był oświecony, a ów wielki pan

stał z jej siostrą przed ołtarzem. Powiedziano jej,

że to wesele. Potem siostra jej siadła z tym p a

nem do powozu i odjechała. Odtąd została sama

z m a tką i wiodły życie bardzo ciche. Czasami

odwiedzały swoją sąsiadkę, starą panią Swerbin,

ale najczęściej siedziały w domu. A ona miała

swego baranka, swego koDika, swoją gniadą biało

nabrapiacą krowę, i m ’ała świeże powietrze i wiej

sfaą swobodę.

Miała wtenczas lat dwanaście. O! to pamiętała

doskonale. Było to w jesieni; śnieg grubemi pła

tami zasypywał szyby u okien; do koła było bar

dzo smutno. . . . Wtem zachorowała jej matka...

Czas był coraz okropniejszy. . . . Matka położyła

się w łóżko . .. Ona długo jej pilnowała, podawała

jej lekarstwa, czuwała przy niej po całych nccach.

Nadeszła zima; Nadinka nie p amiętała takiej stra

szliwej zimy. Matka przywołała ją do siebie, po

łożyła jej na główce wychudłą swoją rękę, po

błogosławiła j ą i zaczęła ciężko oddychać. Potem

zasłonięto zwierciadło *), ustawiono stół n a środ

ku pokoju, — a n a tym stole leżała śpiąca jej

matka, sztyw ra i zimna. Przyszedł ksiądz w czar

nym talarze. Nieboszczkę włożono do trumny, wy

niesiono ją i spuszczono w ziemię — a w szarym

dworku zostało biedne dziecko samo jedno z pia

stunką Sawiszna, która czarną chustkę zawiązała

na głowie, i codziennie chodziła z dziewczynką

*) W Rosyi zasłaniają zwierciadła w pokoju, gdzie

leży umarły.

do kościoła, i na świężym grobie modliła się i

płakała.

Na to wspomnienie, Nadinka z nieopisanem u

czuciem miłości dziecięcej wpatryw ała się w Bwoją

starą piastunkę.

—

Tyś mię nic opuściła, moja droga — rzekła

do niej.

—

Przyjechałaś ze m ną do Petersburga,

kiedy mię siostra wezwała do siebie. Nie chciałaś

się ze m ną rozłączyć.

A ca miłość boską! A cóż sobie to pannuucia

myśli! Czyż to daremnie nieboszczka taka dobra

dla mnie była? Cóż to, czy ja to jaka niewdzię

cznica, czy co? O, nie! I choćby mi tu jeszcze

sto razy gorzej było, to cię na krok nie odstąpię,

mój serdeczny aniołku.

—

I na cóż ja to pomieniałam to dawniejsze

życie! myślała sobie znów Nadinka.

—

Na du

szny pokój, w którym okna przysłonięte, i w któ

rym ledwie obrócić się mogę. Tylko w ktuiem

mieszkaniu mogę nieco wolniej odetchnąć — ale

teraz i tam mi przeszkadza madame Pointu; cią

gle chodzi za mną i woła: ,,trzymaj się prosto!

Die mów tak głośno! nie chodź tak prędko! nie

chcdż tak pcmału! spuszczaj cezy w dół!" I do

czego to wszystko?!.. . . Żebym tylko jak najprę

dzej dorosła! Siostra powiada, że jak dorosnę, to

mię będzie brała ze sobą w towarzystwa. Tam

musi być wesoło — o! z pewnością, bo moja sio

stra codziennie tam bywa. Będę bywać w teatrze,

na balacb, będę z kawalerami tańcować. Radabym

tylko wiedzieć, o cztm oni rozmawiają przy tań

en? Zapewne o jakieb interesujących rz ec za ch ...

Sawiszno! czy moja siostra jest w domu?

—

T ak mi się zdaje, pannuncin. Coś dzwoniło,

musi ktoś być u niej z wizytą.

Nadince nie wolno było przychodzić do siostry,

kiedy ta przyjmowała wizyty; ale dziewczę nie

mogło dłużej usiedzieć na m iejsc u ... Pani Pointu

nie było w domu.... Zaweseliła jej się twarzy

czka i lekka jak ptaszek wybiegła z pokoju.

Hrabin a siedziała na scfie przy marmurowym,

bronzami wykładanym kominku. Do koła niej, na

stcłsuh i etażerkach leżały rozmaite bogate modne

drobiazgi: stara saska porcelana , malachity, w a

chlarze, keepsaki i mnóstwo pamiątek z Karlsba

du, Wiednia i Paryża, w postaci albumów, rznię

tych szklanek, chińskich figurek i próżnych p rzy

rządów do pisania.

Pokój cały wspaniale był urządzony. W oknach

błyszczały prawdziwe średniowieczne szyby, z m a

lowaniami przedstawiającemi sceny z katolickich

legend i z czasów rycerstwa. Kosztowne obicia

okryte były obrazami sławnych mistrzów. Na mięk

kim kobiercu w rozmaitych kierunkach rozrzucone

były gienialne wyroby Gambsa *). Na przepysznem

wreszcie biórku leżało mnóstwo francuskich ro

mansów, i , o dwiwo! jedna rosyjska książka,

niesłychanie zdziwiona, że się po raz pierwszy

ujrzała w tak świetnym pałacu.

Naprzeciwko sofy, n a której niedbale opiei ała

się hrabina, siedział Szetinow, prowadząc przyjaciel

ską pogadankę z gospodynią.

—

Cóż tam nowego?

—

Słyc-hać, że na święta pan G. zostanie szam

belanem. Dotąd wiele drzwi było dlań zamknię

tych; może otworzy mu je klucz szambelański.

—

Cóż więcej?

—

Wesele. Księżna B. zdecydowała się pójść

za swego upartego wielbiciela.

—

Ależ ona go cierpieć nie może i od dwóch

lat drwi sobie z niego.

—

To nic nie znaczy: on odebrał jakiś spadek,

a księżna tylko w lata coraz bogatsza. Wczoraj

były zaręczyny, a dziś na podziw w nim jest za

kochana.

—

Biedna księżna! Zresztą to pod każdym

względem przyzwoita partya.

-—

Mówią tatże o drugiem weselu - mówił

dalej Szetinow — to jest, że mój przyjaciel książę

Czudin żeni się z dwoma milionami.

Hrabina spojrzała złośliwie na Szetinowa i n

śmiecbnę)a się:

—

To nie prawda. To "tylko gadanina. On o tem

nie myśli.

—

A propos — rzekł Szetinow

murzę pani

powinszować nowej zdobyczy.

—

A to jakiej?

—

Wszak pani znasz przyjaciela mego Leoni

n a ? Biedak cd zmysłów odchodzi. Przypominasz

sobie pani tego młodego oficera, o któregoś mnie

się pani nie dawno temn z tabą ciekawością wy

pytywała. Nie daje mi pokcjn, żebjmgo w wielki

świat wprowadził. Dawniejsza miłość całkiem mu

z głowy wywietrzała, a na wspomnienie p ani mię

sza się i czerwieni ja k student.

—

Leonin— rzekła hrabina jakby do siebie.—

Leonin, tak, to on być musi... Wnuk Swerbiuowej.

*) Właściciel jednego z pierwszych magazynów me

bli w Petersburgu.

Prenumeratę^ przyjmują:

W Krakowie: Bióro Administracyi »Czasu" w Rynku pod L. 39 w domu p. Kirchmayera5|

na dole, tudzież wszystkie Urzędy pocztowe austryackie.

OGŁOSZENIA (inseraty) wszelkiego rodzaju przyjmują się za opłatą: od wiersza drobnego z ą /

jednorazowe umieszczenie 8 centów, za następne po 5 centów, oraz za opłatą należytości P

stęplowćj po 30 centów od każdorazowego ogłoszenia.

I_fjj

Prenumeratę i ogłoszenia przyjmują: w e LWOWIE w Ajencyi ,,C z a su ^

p. Ignacy Äereofc w rynku podNr.238.

w Wiedniu p,A ..

O ppelik Wolłzeile 22.

Na Franeyę i Anglię w Paryżu p. I

Płoński,

Boulevard du Prince Eugene, 95.

w Hamburg-u pp.Haasen»teini Vo

gler

w Frankfurcie nad Menem p. Otto M olien — w Lipsku

p. Henryk Vngler

w Wrocławiu:pp.Jenke

et Sarnig

hausen.

jtwo i szlachta są rodu niemieckiego, ale

ud nie jest niemiecki, a przeto i prowin*

jye nie. Wszakże, ciągnie dalej, są kraje,

!;dzie więksi właściciele są pochodzenia

solskiego, a czy Rosya przez to kiedykolwiek

przestała uważać ich za rosyjskie ? Nie mo

te więc być mowy, woła w końcu, o auto

iiomii narodowej, któraby się sprzeciwiała

równości w używaniu reform spółecznych,

jakiemi Rosya chce wszystkich swych pod

(lanych bez żadnego na ich pochodzenie

względu uszczęśliwić L

Oto treść listu, który Nord, bez żadnych

uwag l8go b. m. zamieścił. Wdzięczni zań

jesteśmy p. Skripicynowi; wykazał bowiem

jasno, jak niepolitycznie postąpiła sobie na

rodowość niemiecka w Rosyi, przyklaskując

wycieczkom przeciw narodowości polskiej.

Przychodzi i na nią kolej: stronnictwo ro

syjskie piórem p. Skripicyna wyraźnie ogła

sza, że nie ma narodowości niemieckiej w

Rosyi, że nie ma pod berłem carskiem pro

wincyj niemieckich.

Lecz nie na tem koniec, bo w liście o

wym jest i programat centralizacyi, który

podobno jedynie rewolucya wykonać zdoła;

czy takowa pójdzie z góry czy z dołu, w to

nie wchodzimy. Nie będzie jej chciało do

puścić stronnictwo niemieckie i bronić się

nie przestanie. Stoi ono u władzy, ale sła

bo walczy z dążnościami i zasadami stron

nictwa rosyjskiego, a nawet przeciw oso

bom nie występuje. D la tego listy donoszą

ce o zmianach w rządzie, które p. Wału

jewa na poselstwo do Paryża wysyłają, a

p. Milutynowi wydział spraw wewnętrznych

oddają, nie są bez znaczenia. Są one czemś

więcej niż symptomatami, są programatami

a zarazem próbami. Wobec takich skezó

wek ciągnącej się walki i zbliżającej się

zmiany, dzienniki rosyjskie żądają od nas

obojętności I uznania, że wszystko, co sip

dzieje w Rosyi, jest stanow’czem . Zmiana(«

która się tam gotuje, może być katastrofą;

może chwilowo ogromne sprowadzić nie

szczęścia na wszystkie kraje pod berłem

Cara zostające, ale zawsze położy koniec

temu co się dziś dzieje, i zmieni systemat.

Są zaś położenia tak nieszczęśliwe, że każ

da zmiana systematu jest pożądaną. Wszak

i narodowość niemiecka w Rosyi przewidu

je tę zmianę i ściąga na siebie gniew p.

Skripicyna.

1 of 4 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction