Mirador viewer

Czas.

Annotations

Showing 661 annotations

Adding notes only for logged in users

Filtering

C TLmM wychodzi oodziwipie wieozór (wyjąwszy niedziele i dnie świąteaznel

Numer pojedynczy w Krakowie 1 we Liwowie kosztuje 10 centów.

Pr-enumerata prynasi:

rocznie:

kwartalnie.

miesięczn i

Hle)tfeuw e w Krskowlt

iłr. 90

i-ku,.

złr. 6

złr. 2

Btajfltowa we Lwowie . . .n 21.

BBo.26...%2

P ocztą wpaństwieAuBtryzckiem B 84 .ó

B2o.26

do P r u s ..................

taL 17igr. 2 i . tal.4 zgr. 8

tal lagr.l6

n Rzeszy niemieckiej

t,21B1U....

B6B10 ..B1B26

Francyi i Anglii frank.108 . . . . , ] . frank. 27

frank. 10

H ,o , Włoch iSzwąjoaryi , 116

,29.... Biq

n Belgii

"’’

...,j...

20...

L i s t y a pieniędzmi przesyłane być winny f r a n c o ) do Administraoyi BCZASU4. LI8TY rekla

maoyjne niezapieczętowane nie ulegają frankowaniu. LI8TOW niefrankow asych nie przyjmuje się

RĘKOPISMA nadsyłane. Hedakcyi nie iw rw §ą się i niazcsoZw oędą.

vy Journal de Bruxelles, dzienniku, o którego

zdunie nam chodzi, i który przestrzedz chcie

iśmy, aby nie dawał uwieść swej dobrej

Wiary, i niedowierzał zbytnie swym rosyj

skim, chociaż katolickim, korespondentom.

;ana polskie, od Czasu począwszy, o do

pominanie się podziału Belgii.

Sprawa polska, jakkolwiek w dyploma

cji na pozór lekceważona, w wielu bardzo)

sprawach europejskich ważny brała udział

Tak było i ze sprawą belgijską, gdy szłp

o uznanie niepodległości Belgii pod królem

Leopoldem. Francya i Anglia posłużyły się

w tym celu sprawą polską, a powstanie t.

1831 wyzyekanem zostało dla przyśpiesze

nia uchwał konferencyi londyńskiej. Użytb

nawet w tym celu ajentów polskich, a miano

wicie hr. Walewskiego, dziś prezesa Ciała

prawodawczego we Francyi, wówczas ajeij

ta rządu narodowego polskiego w Londy

nie, i ś. p. hr. Romana Załuskiego, którego

nawet w tym celu umyślnie z Paryża do

Bruksel!i wysłano. Wiedział o tem dobrze

król Leopold, i oddać mu należy sprawie

dliwość, że dopóki tylko interes Belgii na

t) pozwalał, oświadczał się dla Polski z

nympatyą, i dowodzić jej czynami się starał

Polacy gościnnie podejmowani byli w Bel

gii, wielu p nich w armii belgijskiej świetne

znalazło pomieszczenie. Ale już w r. 1842

na własne słyszeliśmy uszy narzekających

fabrykantów belgijskich, jakoby Polacy byli

przyczyną, że Rosya dla przemysłu belgij

skiego jest zamkniętą. W dziesięć lal pó

źniej, jeżeli się nie mylimy, otworzyły się

owe zbawcze wrota, Car wyrzekł Sezam, ra

czył uznać Belgię, a z(akładem przywróco

nych dyplomatycznych stosunków rniędćy

Rosją a Belgią miało być i było też w sa

mej rzeczy wydalenie z wojska belgijskiego

wszystkich zajmujących w niern różne sto

pnie Polaków. I tu sprawiedliwość wyznić

nam każe, że król Leopold ulegając konie

czności politycznej i życzeniom Belgii, sta

rał się krok ten względem Polaków różnp

tńi osłodzić względami. Wszakże, gdy’by

nie wdzięczność dla zmarłego króla, do

której się zawsze chętnie przyznajemy, to

już dla tego samego, że Belgia jest katoli

cką, i stoi po strome woluości, losy jej p

bojętne nam być nie mogą.

Śmiesznością byłoby z naszej strony bro

nić się od powyższego zarzutu, i dowodzić, że

podziału Belgii niedomagaliśmy się. Skądże

atoli mógł się ten zarzut pojawić w Journat

de Bruxelles, dziennika poważnym, od któ

rego zawsze, jako od dziennika broniącego

bardzo stanowczo i odważnie sprawy Kp

śeioła i katolicyzmu, sprawa polska nieraz

doznawała sjinpatyi? Zagadkę wytłumaczy

ła nam zupełnie data korespondencyi, w

której zarzut umieszczony: Petersburg 16/H8

grudnia. Autor listu jest katolikiem, jak te

go dowodni cała osnowa, inaczej zresztą do

Journal de Bruxellts pisywaćby nie mógł, ale

niemniej jest Rosyanmem. Religia, jak się

i zdaje, nie zasłania go przed niebezpieczeń

i ritwem polityki Basila, przyjętej jednomyślnie

w Rosyi, aby Polskę i Polaków zawsze w

najczarniejszych przed Europą przedstawiać

i kolorach. On umysły w Belgii przeciw Po

l,kotn nieprzjjaźnie usposobić zamierzył, na

podstawie, iż się pcdzialu Belgii domagamy.

Przyzwyczajeni do tego jesteśmy, i nic nas

w tym rodzaju oszczerstw nie dziwi. Byli -

byśmy zarzut przemilczeli, gdyby nie stał

mdnwidualność gromady się podniosła, wy

szła z fatalnej odrębności 1}dącej egoi

zmem spółeczuym, aby z niej użytkować

można dla dobra kraju i ogółu, aby gro

mada przestała być kastą, a jej członko

wie stali ^się pbywatelami kraju. Słusznie

l,eż bardzo zauważyła Gazeta Narodowa,

,,że

,g iąiua zbiorowa pozostawia gromadę jak i

,,dwór w obeenem ich stanowisku i zakresie),

na łącząc je w gminie zbiorowej, nie M’y

nwa Wcalć fc tradycją| że tylko nowe grai

,,nie przybywające z autonomii prawa, któ

rych dotąd aui dwór ani gromada nie

,,miały, przelewa na gminę zbiorową."

Dla tego też właśnie, że gmina zbiorowa

ni.e tylko indywidualności gropiady naru

szać nie może, ale nawet zalężeć jej muśi

na utrzymaniu w całej pełni i sile tej je

dnej z najgłówniejszych jej podstaw , nie

możemy pominąć projektu gminy zbiorowej

w Gazecie Narodowej, z 10,,b. m . podanego,

gdzie obok wielu bardzo trafnych myśli, na

które się całkiem zgadzamy,, czytamy. na -

stępOjący ustęp:

Sołtysi pot wsiach, jako wykonawcy nchwał r |

dy gminnej,—

rozporządzeń urzędu gminnego, mc

powinni być jak dotąd przez gromady wybieraki,

tylko przez rady gminne miamewMi; gdyż ł,lth

ś danie zwykli wybierać ludzi uljakwh na Wł)}

tAw.

-TąIu

Nic prawdziwszego, jak, że gromady na

wójtów wybierają częfto(truć ^nijakich lu

dzi. " Ale właśnie Spodziewamy się od wpły

wu zbawiennego gminy, że gromady inaczę

wybierąć będą. Zresztą, jakkolwiek i w^

żne powody przemawiaćby mogły za mia

nowaniem sołtysa czy , wójta, słowem na

czelnika grom ady, Kgodzióbyźmy się ria

to nie mogli. Tchnienie h-ydralietycai e

wpłynęło, tu mimowolnie na auu- . a projektu.

Sołtys nie jest tylko wykonawcą uchwał ra

dy gminnej, nie jest urzędnikiem urzędu

gminnego, ale jest reprezentantem gromady

w gminie. Aby nim był w istocie, musi

być przez nią Wybieranym. Inaczej była

oy tylko fikeya a nie rzeczywistość. Re

prezentant gromady w gminie musi w nią

, rzedetawiać właściwy ży;wioł, to jest wy

borczy, tak jak reprezentant własności wię

kszej przyniesie tara z sobą żywioł dzie

dziczny. Tego wymaga koniecznie indywi

dualność gromady i dworu, z których skła

da się ptawdziwy żywioł gminny, o które

go złożenie właśnie idzie w gminie zbioro

wej, jeżeli ta ma być łpodstawą organiza

cji spółecznej w wolnem państwie.

K,raków 16Btycznia.

(Dr. W .) Przez artykuł p.korespondenta M. M .

p. Czas Ner 8) znajduję Bię w tem samem po

łożeniu, w ktorem Bię p. korespondent po przeczy

taniu mojćj korespondencyi znajdował, to jest, że

uż/ję jego własaych wyrazów, naby sprostować

mylne doniesienie i obywatelstwo krakowskie od

niewłaściwych rasynni cyj jego zasłonić" z tą je

dnak różnicą, jak się to poniżćj okaże, że przez

bliższo rozpatrywanie się doszedłem do przekona

nia, przy btórem mimo wywodów obszernych eza

nowuego korespondenta nietylko obstaję, ale nad

t) poeądzypy_ od niego o niewiadomość, czerpałem

ze źródeł autentycznych, a niechcąc być rozwle

kłym , poniżćj choć w streszczenia podaui dowody

które za prawdziwością mojego zapatrywania Bię

dobitnie przemawiają.

1) Korespondent nasamprzód powiada, nżeoby

watele tutejsi pragnąc, by chwila stanowcza nie

zastała ich nieprzygotowanymi, zebrawszy się w

kole prywatnem zaprosili kilka ze swego grona

mianowicie pp. Kopfa itd. do zajęcia się wypra

c )Waniem projektu do etatnta gminnego itd., że

projekt teu jest pracą czysto-prywatną przez p ry

watne zebranie inicyowaną, pablicznio ogłoszonym

uie został itd. "

Na to jak następuje odpowiadam. Na )riert.szćj

stronnicy projektu statutu dla ki. głów. miśsta

Krakowa ułożonego przez komitet uchwałą magi

strata i wydziału miejskiego z dnia 8 lutego 1863

roku do L. 2094 delegowany, a w Krakowie

czcionkami Karola Budweisera w r. 1865 Wydru

kowanego znajduje Bię między innymi następują

cy ustęp: nNa posiedzeniu Magistratu i wydziału

miejskiego z duia 8go m. i r. odbytem, jednomyśl

uie uchwalonem zostało do wypracowania jfrojec,tu

statutu gminnego dla miasta Krakowa wyzniuzyć

komitet z radców wydziału miejskiego z pj). Teo

dora Baranowskiego itd. oraz mężów zańfania pp.

Ludwika Helcia itd. i projekt ten po następnem

przyjęciu przez wydział gminny obradującemu o

becnie sejmowi krajowemu do latwierdsonia przed

łożyć. "

Z tego uetępu wątpię, czy wnioskować można,

że praca wyszła z koła prywatnego i czy jest tozy

sto-prywatną i czybym więc nie był w prawie

. rzypommenia autorowi godła przezeń przćtiwko

limie nżytego, że słyezal, iż dzwonią lecz nie wie

w którym kościele.

2) Powiada autor, że neejm je3t ciałem prawo

dawczem uie administracyjnemu zaprowadzenie zaś

tymczusowćj rady w Krakowie jest krokiem ad

ministracyi krajowćj," ,,zaozem nie do sćjma (jak

ja radziłem) lecz do władz administracyjnymi w

tćj sprawie udać się należy. " Nawet drogi proatćj

petycyi do sajmu o popieranie u rządu prośby

swój nie uważa za właściwą itd. Nadto nważa, że

nmagistrat nie p winien i nie mógł przedłożyć

sejmowi" statutu, ,,niewłaściwą również jest inioya

tywa sejmn krajowego w tćj mierze," najwłaściw

gzem mu się zdaje, aby projekt statutu wyszedł

od miasta Krakowa tj. od reprezeutacyi gminnćj,

,dla tego też gdy jeden z postów krakowskich

,rzedlożył sejmowi wyżćj Wspomnąouy pr.ywatny

projekt statutu, (myli się szanowny korespondent, bo

l rzedłożył projekt komiuto byłego wydziału jak

powyżćj dowiodłem) obywatele miasta ze zdumie

uiem zapytali się: ,,cóż to za projekt" eto. Na

jiowyższe twierdzenie odpowiadam opierając się

oa wierzytelnych odpisach, że w r. 1861 wydział

miejski łącznie z magistratem, a oddzielnie oby

watele miasta Krakowa podali do ministerstwa

Chociaż sprawy toczące się w Belgii po

ruszają nieraz bardzo ważne kwestye, zwła

szcza spółeczne, rzadko bardzo pisać o nich

możemy; zwłaszcza też w ostatnich czasach

zajmować się niemi nie mogliśmy. Zajęcpe

nasze i kraju całego zwrócone jest tak dalę

ie ku własnym sprawom, iż od pół roku

zaledwie raz o Belgii, i to w krótkim ba^

dio artykule z powodu zgonu króla wspb

ranieć zdołaliśmy. Teap bardziej przeto n

derzyć nas musiał zarzut wyczytany w Jour

nal de Bruxelles, oskarżający wszystkie or

dy.... Panna Benoiton powiedziałaby, że jej grzbiet

piłuje, my wyrażając się mniej modnie, powiemy

poprostn, że literatura poważna nudzi Francuzów.

Spalono ioi podniebieuie nadnżyciem tureckiego

pieprzu— teraz trzeba smak piekący utrzymywać,

jeŻ9li potrawa ma smakować. Gdyby Raciue zmar

twychwstał, sztuki jego dzisiejsi dyrektorowie Tea

trów przyjmowaliby jedynie pod tym warnnkiem,

że mu plan nakreśli Dnmas, styl Sardou poprą

wi, a przegrawki nłoży Offenbach.

Rodzina Benoitonów me przestaje prześladować

Małej giełdy znaczków pocztowych, odbywającej

się co niedziela w tui!eryj ski(p ogrodzie od połu

dnia do godziny drugiej. Była zuowa interwencya

rodziców i podobno rózga w robocie. Odtąd wa

lory podnieść się uie mogą. FauŁny w rozpaezyL.

Jnż rok przeszło wychodn w Paryża dwutygo

doik illustrowany pod tytułem: Collectionneur de

Timbres-Poste. Czwarta jego stroua szczegółowo

zdaje sprawę z podwyżki i spadku znaezków

pocztowych. Dziennik ten skutkiem satyrycznego

wystąpienia p. Sardun, ntracił wielu prenumera

torów. Zacofany kraj 1 wołają młodzi oursiśai. Tu

todao takie pismo postępowe uie może się otrzy

mać, a w Anglii jest ich ośm — i wszystkie pro

sperują.

To prawda. The Stamp-Collectors Magazine u

żywa nawet wielkiego poważania za kanałom.

Jeden takiż dziennik, poświęcony wyłącznie

zuaczkom pocztowym, wychodzi w Belgii, parę

w Ameryce, jeden w Lipsko — jeden nawet w Pu

nama. Bibuła słnżąca tej nowej manii mającej tę

jedyną zaletę, że napomyka zbieraczom o jeogrb

fii i historyi spółczesnej, tworzy jaż tomy, które

znać musi k tj nie chce b?ć oszukany przez fa

brykantów znaczków fałszywych. R)zpuszczone

uiedawuo z portretem Garibaldego, Papieża i kró

lowej Pomary, spekulanci nie mocni w historyi

płacili po 30 fr.

Słychać, że zakazana przez cenzurę sr,taka pana

Barryer: Mąlh^ur aux oaincus, ma by przedsta

wiona z rozkazu Cesarza. Tymczasem, wys/)tą w

książce.

Autor maluje chwilę upadku Napoleoąji; szki

cuje charaktery głównych akt ;rów tego dramatu,

i raz położenie, jakie upadek Cesarza zgotował je

go jenerałom wiernym, zwyciężonym. Pierwsze dni

restauracji oddani jaskrow i — zdrajcy policzko

wani mocno.

Na próbę tonu tej sztuki, przytaczamy rozmowę

l(kai, która mogła przestraszyć drażliwe suduenie

oględnych cenzorów.

W pierwszym akcie, dnia 29 czerwca 1815 ro

ko, dobrze myślący tańcują w pałacu wiejskim o

parę kroków od Ma!maisod, gdzie Napoleon prze

pędza ostatnią noc na francuskiej ziemi. Lokaje

tzekając na panów swoich tak rozmawiają: c

i,— Mój pan wczoraj w dzień biały rozdawał

aa placu Zgody białe wstążeczki, iii i

—

Mój tż na dach wlazł i właauuręcznie ze

skrobał z pałacowego frontonu bamienae pszczoły.

—

Mój lepiej zrobił: spalił żywego orła.

—

To zuch!

—

Niemiał się czego bać: orzeł był w klatce.

—

Przyznaję, że panowie wasi dowitdli gorli

wości; ale hrabia Feniltes, mój pan, dowiódł(jej

już rycerzy, którzyby za ich cnotę chcieli łampć

kopije w publicznej arenie.

Drugie niebezpieczeństwo zagraża Paryżowi: ,p.

Sardou bardzo cbory — niech broń Bożs umrze, to

kto będzie zabawiał stolicę? Sardou Alcybiades

(jak go tu zowią niechętni) Paryźauom dziś po

trzebny jak powietrze do oddychania — jeżeli pa

czas nie pokaże im farsy, jakiego bądź psa bez

ogona, to gotowi wszyscy wymrzeć na cholerę,

pomimo akademii i dwóch tysięcy paryskich le

karzy.

Pan Sardou tedy chory — podobno ze zbytku

racy. Spoczynek zupełny nakazali mu lekarze

ood karą śmierci. Jeśli, mimo zakazu, weźmie pióro

do ręki, w oiągu dwóch miesięcy, jeżeli nie prze

stanie suszyć sobie głowy kombinacyami Aicybła

dowemi, to doktorowie nie odpowiadają za nic.

Ztąd komedya oczekiwana, w Gytnnase poszła

w odwlokę, i niewiadomo kiedy przedstawioną

będzie.

1 We Francuskim Teatrze obchodzoao dwustn

sześćdziesiątą szóstą rocznicę urodzin Racina— bar

dzo smutno.

Przedstawiono M itrydata i Plaideurs: Melpome

na m iała czem się uraczyć— ale publiczność nie;

w kasie znaleziono nie cale 1500 franków.

Od czasu jak Rachel umarła a Beanvaiet wziął

dymiByą, Racine, Voltaire i Corneille uie przyno

szą ani susa. Tegoż wieczora, kiedy Mitrydates

do półtora tyBiąca nie dociągnął, w Vandevi)!a

Piękna Helena przyniosła cztery tysiące, a Czar

noksięska Latarn,ia pięć tjsięcy.

Piśmiennictwo Zdrowe widoezuie wys:ło z rart

Kraków l? Stycznia

Środa.

R0k ]gg(j t

,,s

nii

.1.

n , p,l)in

Prenumeratę prmyimują:

WKrakowie: Bióro J^tracył ,Cmsu" w RynkupodU 89 wdomu p.Kirchmayer.

na dole, tudzież wszystkie U rzędy pocztowe austryaekie.

i)GŁOSZENIA (iuseraty) wszelkiego rooząjn przyjmują się za opłatą: od wienw, drobneao . .

jednorazowe umieszczenie 8 centów, za następne po 6 centów, (,rat za opłat, ualp4vt(Aci

stępłowćj po 30 eentów od każdorazowego ogłouzeuia.

Prenumeratę i ogłoszenia przyjmują: w t L W O W I 1 w Alenc?i czawe"

p. Ifw,iey Hmsreok PtyeHalicki Nr. 1.

wWiedniu n a_

tłppzłiM Wollzeile 22.

NaFrancyęiAnglięwParyża p.L .Pła,,,^

i)oulevaru du Prince Eugóne, 95.

—

tylkoogłoszeniazaś: w W iedniu, azHaZil

l)arga | wl’rankfureie nadMenem pp. Hąnzntwtwfn i Ioglrr °L

w Berliniep.A

Hętmtmeyor- w Pranfcfurele nad Menemp.G .t,’^

naesbm8C!ośmy.— w Llpkkay. WonrytiKnyler — w Urorłs

wlu:p./tfikz afSarmiyhamstom.

OGŁOSZENIE PRZEDPŁATY.

Din Panów Abonentów, Łjcząoych sobie

prenumerować BCzas" od 16go Btycznia,

wynosi prenumerata

X w miejscu:

dokońcalutego. . . n 3złr.

do końca kwartału . . -

4n20c.

z, przesyłką pocztową w pań

stwie, austr. do końca lutego 3 n 25 n

do końca kwarta,łu . . .

5 złr.

j-a

oiv

___ ___ ___ ___ ___

’ .t,’

ir:Ti1,"

Stenograficzne sprawozdania

Sejmu lwowskiego będą przesyłane Panom

Prenumeratorom W Państwie austryackiem

tylko za Opłatą 2 centów za arkusz, to jesi

1 złr. za 5dj apkąsęy druku.

X D la zagranicznych Panów Prenumerato

rów wynosi ta naleźytość z powodu opłaty

pocirtoWdj :"t11

do P r u s ...................................... "

1 tal. 10 eg}.

do,.Rzeszy niemieckiej ,

do Francyi, Anglii, Włoch

i Szwajcaryi

, ^ .i10franków

do Belgii . .

7y, ,,

Prenumerata na same stenograficzne Spra

wozdania bez przenumeraty xCZASU? nie

przyjmuje Bię.;

,I .X

Kraków 16 stycznia.

Gazeta Lwowska w części swej nieurzędę

wej z dnia ligo b. m. podała dłuższy ar

tykuł o gminie. Mniemaliśmy, Łe ujrzymy

w nim odbicie myśli rsądowej, dla nas ar

cyważnej; spodziewaliśmy się więc argu

mentów, znaleźliśmy same zażyte powt(i

rżenia. Jeden tylko argument postawiła Ga

zeta Lwowska, nże_włości nasze zamieszkują

od wieków dwie odrębne warstwy ludn})

ści: dawniejsi dziedzice i dawniejsi podda

ni.u Odnosi się to do bardzo wątpliwego i

nie rozstrzygniętego pytania: czy szlachta

i włościanie w Polsce różnego byli pocho

dzenia? Może to być argumentem w poszu

kiwauiach historycznych, ważnym w bada

niach np. Szajnochy nad początkiem lechi

ckim Polaki, ale nie pojmujemy ważności

jego w kwestyi gminnej, jaką ona jest dzi

siaj. W niej me chodzi o ,,odrębność wie

kową warstw", i w końcu mniejsza o to,

czy była ona lub nie za czasów Piastow

skich, ale chudsi o ,,odrębność stosunków

między dworem a gromadą" której nie było

i która, jak GazecieLwowskiej wiadomo, ód

niedawna się datuje. Powody jej także muszą

być znane, i nie będziemy ich na nowo

roz’bierać. Jeżeli Gazeta Lwowska dowodzić

tylko chciała, że rozdział między dworem a

gromadą w G alicji istnieje, to nie potrzebo

wała powoływać się na ,,odrębność wie

kow ą", dosyć niestety było istniejącego

faktu, którego nikt nie zaprzecza i zaprze

czyć nie może. Sami, i to pierwsi oddawaliśmj

sprawiedliwość rządowi, że go w projekcii

swym uwzględnił. Mogła sobie GazetaLwow

ska co do tego punktu, i badań history

cznych i długich wywodów oszczędzić.

Lecz nie idzie za tem że uznajemny fakl

nad którym ubolewamy, abyśmy go uwie

cznić chcieli. I tu znów oddajemy słusznof

rządowi, że ani w ustawie gminnej z rokt| i

4862, ani też w obecnym projekcie przed-i t

łożonym sejmowi, nie postawił nigdzie prze] s

szkody, aby odrębność ta stosunków mię-j i

dzy dworem a gromadą, tyle dla kraju i i

całej spółeczności szkodliwa, ustać nie moi i

gla, i to właśnie za pomocą gminy. Gazety t

Lisowska stając w obronie większości ko: ,

rnuyi, odwołuje się naturalnie na praktykę^ ,

którą, jak się zdaje, tak rozumie, jak ow6 ,

większość, że praktycznem jest tylko, aby .

to, co jest dzisiaj, nadal pozostało. Dowodź° .

I pjaeto, że nie możija chcieć połączyć dwo(

i iu z gromadą na drodze przymusu, o czem

się mniejszości komiByi ani nikomu nie śn}.

t Lecz pomija bardzo skrupulatnie to właśnie

o co idzie, to jest, aby nie dwór z groma

dą i to przymusowo, ale kilka dworów s’

’ kilku gromadami i to dobrowolnie w jedn j

połączyć gminę. Dla czegoby to miało byjj

niepraktycznem — o tem milczy Gazeta Lwou -

ska\ wnosić więc wolno, że dla tego zape

wne, że tym sposobem jedynie nie byłob?

j tego Co jest, że ustałby rozdział, owa jak

powiada ,,odrębność wiekowa," W prawdził,

zarzuca Gazeta Lwowska przeciwnikom wi^ -

j kszości komisyi gminnej, a zatem i swoiu Ł

że się zapatrują tylko ze strony teoretycznej,

na tę kwestyę, że się praktycznie w ni^j

nie rozpatrzyli na mało który z nioh zapę

wne jest właścicielem większego obszańu

tiemi, w kwestyi bezpośredni interes mają

cym." Na to trzeba było dowieść, że jgmj-_

y na zbiorowa jest teoryą i z praktyką.się n^e

zgadza. Ale milczenie nie dowodzi ani zbytku

i- teoryi ani braku praktyki. Nie wątpimy, żje

wszyscy piszący o gminie w Gazecie LwouJ

skiei gB§ właścicielami większego obszaru

j ziemi." Ale przecież przypuścić nie możemy,

aby oni tylko, dla tego, że są właściciela

mi większego obszaru ziemi, zdrową, jasn!ą

i i praktyczną myśl o gminie mieli. Czy Ga

r zeta Lwowska byłaby tego zdania, że tylkjo

malarz o malarstwie, muzyk o muzyce, a

aktor o teatrze pisać powinien? My innego

jesteśmy zdapia. Widzieliśmy zresztą dotąd

dyplomatów w polityce działających, a mą

;i ło o niej piszących, Chętniebyśmy właśoi

cielom większych obszarów tę samą rolę

i- w kwestyi gminnej przypisali.

i, Ową myśl, której, wyznajemy, napróżno

w artykule Gazety Lwowskiej szukaliśmy,

v podała w wiadomości niewierny jak daleęe

o uzasadnionej, Gazeta Narodowa przed kilku

d dniami. W numerze z dnia 8 b. m . przy

(j pisuje ona obecnemu Ministrowi stanu obh

d wę, jaką miał wyrazić, aby wprowadzenie

ć gminy zbiorowej nie naruszało wyrobionej

a ciekami indywidualności i tradycji gromp

dy. Powiemy szczerze, że nie łatwo naln

zdać sobie jasną sprawę z owej wiekaipi

o wyrobionej tradycyi gromadzkiej w Galicyi,

)- nie możemy odgadnąć, na czem polega jej

y istota. Ale za to pojmujemy bardzo dokła

ie d.de, że p. Minister chce indywidualnośjci

v gromady. Tej nietykalności życzymy so

y- nie z nim porówńie, a gmina zbiorowa np

ruszyć jej wcale nie może. Indywidualność

;t, gromady jest właśnie jednym z najistotniąj

p- szych w niej żywiołów. Lecz dla te§jo

?ć właśnie jesteśmy za gminą zbiorową, aby

Część literacko - artystyczna.

ńon

TYGODMK PARYSKI.

Nowy rok odznacza się spotęgowaną żądzą bu

rzenia : mnry walą się jak podczas trzęsienia zie

mi. Rada miejska zadekretowała zgładzenie trzysta

czterdziestu dziewięcin domów, które to rozporzą

dzeoie sprowadziło dziesięć tysięcy wypowiedzeń

komornego i zmianę miejsca 40,000 ludzi.

wyspie ś. Ludwika dla dokończenia szpitala

S !fi D| zburzą domów sześćdziesiąt-sześć; w

środku Paryża padnie ich gto-czterdzieści-siedm,

a przeprowadzenia szerokiej ulicy des Ecolaa;

Clt0fy ustąpi miejsca przedłużeniu u|i

!g0’ . a czterdzieści dwa zburzą na Chausafce

i nlicy Lafłita, dla dokończenia Bzerokiej

drogi prostsj od dworca drogi żelaznej pólnocnęj

do dworca drogi zachodniej.

Sta tysięcy ludzi, a raezej tytanów, sprowadzo

nych z całej Francyi, %przerażającym hukiem

wali młotami w te skazaue ua śmierć budowle.

irnawał huczy swoją drogą— swoją drogą wi

cher od tygodnia rozpętany uad miastem wyje -

dość, że to WBzystbo razem wygląda uie na roku

początek, ale na koniec świata....

Więeej ,niż końca obawiają się tu niektórzy po

mieszania dwóch światów. Groźno oznaki tego ką

taklizmu znaczą się wyraźnie na karnawałowym

Widnokręgu.

Jedoa ze znakomitości tutejszego pół-świata,

zapowiedziała u siebie bal maskowy. Niebawem

okuło dwudziestu z wielkiego świata zapragnęło

uczęstuiczyć tej fecie i stara się usilnie o zaprosi. .

Wypadek taki przewidział już zeszłego roku

dramaturg Meilhac: w jedno-aktowej sztuce Les

Curieuses przedBtawił nader dowcipnie, jak wielka

dama ciekawa tajemnic zakazanego życia przy- .

bywa na wieczór do jeduej z armid paryskich

Teraz już nie jedna ale dwadzieśeiajdobija się o

bilet w ejścia.

Koniecznem tego następstwem, zjednoczenie. Je

śli hrabina H . wprasza się do saioua kamieliowjej

damy, nie będzie mogłs jej zamknąć drzwi swotc^i,

skoro zapragnie odetchnąć górnem powietrzem

szczytów paryskiej spółeczności.

Ciekawy będzie widok skoro pękną tamy, a

p.zy rodzinnem ognisku zasiędą jego śmiertelhe

wrogi.

Głowy wyższego spółeezeństwa nie dość ta zwa

żają na te zgnbne zachcenia wielkich dam. Za

rejencyi kiedy jawność nie istniała, mcżua było

czynić, bezkarnie podobne wycieczki. Ale dziś,

kiedy się wszystko wie, rzecz śliska. Każdą cie

tową otacza kilkn niedyskretnych— nazajutrz cały

Paryż będzie wiedział, że ta lub owa, herb po

krywszy maseczką, tańcowała za rogatką uczqi

wośoi... z kilku ciekawych plama spadnie na caią

warstwę spółecsną, mającą już aż nadto słnSznych

i nieBłusznycb zarzntów do odpierania.

Pogłoska sama już cień rzuca na potomków

crzyżowców. Jeżeli to bajka— to czemuż nikt nie

:aprzecza? Widocznie damy tr.mronskie nie mają

1 of 4 • Strona 1

Mirador viewer

Czas.

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador viewer

Description

Structure

Similar

Error 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction