Czas.

Мірадор - viewer

Czas.

Примітка

Відображення 688 примітки

Додавання приміток лише для зареєстрованих користувачів

Опції

Kraków, Czwartek 26 Października 1911.

Rocznik LXIY.

Wydanie popołudniowe,

m w wMw ą przyimująi U w s- ^ ttp Cs«*«wKr«Uce«neiurzę4ypaoasew« !Wlejeeewwpe*

WWaeru}ą u l u Ł A Kroyianewakiege, handle: 8t.K«rll6*kieeo, trafika w SukiMnkaeh. Mer* O s a

B«p*«»a i Salomonewej, Gł. T rafika. Ws L*ewit ,,Ciał" )azt tfs utycia w błsrack !lisa. A. »SaasetMepę

I lakaławtklaga, K. Bechitaba, aa ttacyick kolejowych w Tarnowie, Rzetzowia, Ja;ie, Nowy* Sącz* aa pat««»

ar kaiągarnł kola)owaj, tadiież aa łanich główniejszych stacjach a asrtjcrów kaltjswjch.

Ceny o g ł o s z e ń : od wiersza petitem za pierwszy raz 20 hal,, za katdy następny po 15 bal,: układ tabe

laryczny. cyfrowy, ikomplikowany, pierwszy raz 40 hal., następny po 16haL N ad esłan e i Nekrologia

«d miejsca wiersza drukiem petit. 60 haL zakażdy raz. Głosy p ublicz n ości po 2kor.; kaaanlkaty handlowe

pokronice i po dziale ekonomicznym; konsnikatyprywatne, śluby, zaręczyny itp. po 1kor. od miejsca w ierna.

Ogłoszenia i p ren um eratę przyjmują: we Lwowie biura dzienników L. Plohna, A. Olszewskiego,

8t. Sokołowskiego, K. Buc.hstaba; wJarosław iu Biuro dzienników; wP odgórzu Poturalski; w Prze

myślu A Juszyński księgarnia, D. fleszeles; w Rzeszowie M. Weintraub; wStanisławowie Jasiel

ski i Sp.; w Tarnowie M. Bockach, O. Haut; w Tarnopolu Komauiewski; w Paryżu wyłącznie

p W. Raczkowski, 14 Citó de Tre«Ise: w W ie d ni u Haasenstein dc Vogler, R. Mouse (także we wgzyat

felch filiach): R. Schalek, M. Dukes, E. Braun, J. Danneberg, Bock 6 Herzfeld, H. Friedl (tylko pre

numeratą H. Ctoldachmidt dł Comp.); w Frankfurcie n. M. Q. L. Daube St Comp., w Pradze cze

aklej Fr. Hooorka. Listy z pieniądzmi i p r z ek a zy pieniężne na prenumeratę I ogłoszeuia przyj

muj« Adminiatrący* C zatu w Krakowie. Reklamacye nieopieczęłowan% nie podlegają opłacie pocztowej

ŁUtów hitoplaconych nie przyjmuje się. Rękopisów nadsyłanych niw *wraca sią

’S t y Za kał!ą zmianę adrtss dopłaca *ię 46 bal. rtRąg

%DRES REDAKCYI: ul. św. Tomasza Nr 32. Telefon Nr M.

Pod znakiem przesilenia.

O sytuacyi parlamentarnej, tak jak przedsta

wiało aię wczoraj wieczorem, piszą nam z Wie

dnia :

W iedeń 25 października.

(A Z). Liat ten piszę o godzinie 4 popołu

dniu we środę. Podaję godzinę, bo sytuacya

zmienia się co chwilę. Jestem pewien, że jutro

moja korespoudencya będzie już przestarzałą,

obowiązek jednak dziennikarski nakazuje noto

wać nawet chwilowe zmiany.

Nie ulega wątpliwości, że znajdujemy eię we

fezie przesilenia. Rząd zaangażował się wobec

Czechów, ofiarując dwa portfele dla czeskich il

rzędnlków . Oferty tej nłe chce usnąć Związek

ubrodowo-uiemieekf, i w tem tkwi powód prze

silenia. Raąd zajął wobec Czechów stanow isko

i ale może się z niego cofaąc, trwanie zaś na

niem pozbawia go większości. Taką jest naga

prawda.

O godzinie 4 mówią, że barometr idzie w gó

rę, bo Niemcy z kategoiyczuego ,nie", przeszli

w okres namyślania się, wszyscy jedaak nie

wielką mają nadzieję, aby to rozmyślanie w y

dało jakieś dodatnie skutki. W Zwiąsku u*ro

dowo niemieckim panuje chaos; nikt tam nie

ma wpływu i powagi; sprężyną jest obawa przed

chrześeiańsko-socyalnymi 1 obawa utraty man

datów. Cóż może wyniknąć z takiego Btanu rze

czy V Mimo tego optymiści mówią o możliwości

jakiegoś arrungement (jest to now e w yrażenie,

określające rzeczy, o których mgliste panują wy

obrażenia). Każą nam czekać do godziny sió

dmej, o której odbędzie się konferencya u bar.

Geutscha.

Chociażby jeduak przyszło obecnie do jakie

goś porozumienia, to uspokoimy się dopiero,

gdy będzie wiadomem, do czego ono się odnosi

i to za dwa portfele czeskie uzyska państwo.

Prowizoryum budżetowe, fakultet włoski, nowe

podatki, nie mówiąc już o ustawie wojskowej,

oto sprawy najnaglejsze. Czy porozumienie o

bejtnie je wszystkie, czy tylko niektóre? W o

ststnim prsypadku po kilku tygodniach będzie

my na tym samym punkcie, co dzisiaj — a

wówczas... ? !

Ogólne usposobienie nie jeat przeto jasne.

Dobrą wróżbą jest jednak to, że rokowania nie

ustają, że ich nie zerwano ze żadnej strony.

Nastręcza to sposobność do przekonywania, ua

mawianla, wyjaśniania, a to jest bardzo potrze

bne. Związek naroduw o-nietnieeki np. żyje w

ciągłym strachu, że chrześciańsko-tocyalni ubie

guą ich w gonitwie za popularnością. Tymcza

sem ci ostatni uchwalili wczoraj, że godzą się

na nowe podatki, zaświadczając przez to, że

mają zdolność rządzenia. Wobec nerwowości

liberałów i radykałów niemieckich jest to fekt

znamienny.

Reasumując, stwierdzam, że klucz sytuacyi

mifją w obecnej chwili, w edle mego zdania,

Niemcy. N ormalna działaln ość parlamentu zależy

od tego, ozy Niemey zgodzą się na dwóch cze

sk ich ministrów ? Rząd nie może się już cofnąć,

Niemcy więc mają rozstrzygnąć o losie bar.

Uautscha i może o losie samego parlamentu.

W iedeń 26 października.

(r_) Dodatkowo donoszę, że Niemcy na wczo

rajszej konferencyi oświadczyli się stanowczo

przeciw projektowanej rekonstrnkcyi, a dopiero

ua usilne przedstawienia ze strony bar. Gautscha

odpowiedzieli, że przedłożą sprawę pełnemu ze

braniu niemieckiego związku do rozstrzygnięcia.

Bar. Gautsch z uchwały pełuego po

siedzenia wyciągnie natychmiast

konsekwencye.

Z iunej strony Jednak podtrzymują doniesie

nie, że bar. Gautsch podczas ośmiodniowej pau

z-y parlamentarnej rekonstrukcyę przepro*

W!NSTON CHURCHILL.

Austen Yane.

S-zkicu * am erykańskiego ftycia politycznego.

(73)

***

(Ciąg dataay).

VI.

Leez cóż się tymczasem dzieje z wielce sza

nownym i godnym mężem, kontrkandydatem,

Adamem B. H u nt? Gdzież on się przez teu

czas podziewa? Siedzi sobie Da ganku domu

swego w Edmundton, kurzy cygara i niewiele

0 to pyta, Że tam gdzieś fale wzbierają. Siedzi

1 przyjmuje odwiedziny Brusha Bascom, Nata

Billiugsa i Jdkóba Bolcher, Biedzi i podpisuje

cteki na )mię tych panów, czeki na niezbędne

wydatki. A trzeba wiedzieć, ze godny pan Adam,

!o człowiek wielce zasobny w brzęczące dobra

iego świata. A jak powiedsiał Mr. Crewe w mo

wie sw ojej w Hul!: ,,Kulej Północno-Wscho

dnia rozdaje łaski — ale nie płaci, chyba woi

uemi kartami. W ostatnich latach daremnie po

szukiw ałby kto księgi ich ze śladem jakiegoś

politycznego funduszu. Człowiek, któremu kolej

łaskawie pozwala gubernatorem zostać, zawsz;e

sam sobie opłacać musi koszta operacyi".

Czyż przestrzegł kto czcigodnego Adama, że

wznoszą się wrogie fale i zalać go gotowe?

Czy powiedziano mu, że ma przepasać biodra

i kij wziąć w rękę i iść wymierzać ciosy? Tak

jeet, ostrzegli go, owszem, że wydatki tym ra

zem większe budaj będą, niż zazw yczaj. Ależ

uie jego rzeczą jeet gadać i ubiegać się w spo

sób nieprzyzwoity o godność, którą otrzymać

wadzi, a dopiero wrazie gwałtownej

opozycyi Związku

niemieckiego

poda się dodymisyi. Niektóre dzienniki

są zdania, źe możliwą jest jeszcze zmiana w u

sposobieniu Związku niemieckiego. Być może, że

większość, jeżeli się nawet na rekonstrukcyę nie

zgodzi, to jednak poweźmie uchwałę ostrożną,

którą nie pokrzyżuje planów bar. Gautscha,

idzie bowiem tylko o to, by uchwala nie była

dla rekonstrukcyi wręcz potępiającą.

Wieczorem o godz. 7 w salonie prezydenta

izby, zebrali się reprezentanci niemieccy, czescy

i polscy na naradę, w sprawie drugiego plann,

t, j, w spraw ie wybrania komitetu pra

cy. Konferencya była ściśle poufną. To, co o

niej opowiadają, ma tylko wartość chwiejnych

pogłosek. Konferencyę zagaił dr. Sylwester, po

nim zaś bar. Gautsch przedstaw ił konieczność

współdziałania stronnictw dla przeprowadzenia

koniecznych ustaw. Bar. Gautsch mówił też o

projekcie gabinetu urzędniczego

Niektóre dzienniki twierdzą, że omawiano rów

nież ew entualność, że ze współdziałania Niem

ców i Czechów we Wiedniu, wynikać może

chociażby tylko preliininarna ugoda w Pradze;

Niemcy jednak zachowywać Bię mają odpornie.

Uchwały żadnej nie pow zięto, zapowiedziano

tylko dalsze narady. Zdaje się, że właściwa de

cyzya zapadnie dziś na plenarnem posiedzeniu

niemieckiego Związku. Włoskie stronnictw o iu

dowe odbyło wczoraj posiedzenie, na którem

oświadczyło się przeciw wprowadzeniu do ga

binetu narodowych prądów, które zawsze wy

chodzą na szkodę mulej licznych, w rządzie me

przedstawionych naiodów.

Rojaliści w Portugalii.

Skąpe wiadomości urzędowe z rozruchów mo

narchistycznycb na północy Portugalii zaczyna

ją uzupełniać się informacyami przez świadków

naocznych. Jeden z dziennikarzy angielskich,

który bawi w Hiszpanii na granicy portugal

skiej, nadesłał obraz z pola wslki, dający wy

obrażenie o nastroju wśród rojalistów i o dzia

łalności, jaką rozwijają.

Monarchiści — pisze — pragną obecnie na

prawić błąd, jakiego dopuścili się, oddając kró

lestwo bez wystrzału na pastwę rewolucyi. Te

raz w górach nadgranicznych można widzieć

książąt, hrabiów i margrabiów, jak maszerują

ramię w ramię z chłopami. Znalazłszy się w gó

rach koło Mediny, z zdumieniem zobaczyłem

w chałupach owczarzy niejedną twarz, widzianą

poprzednio w Lizbonie podczas wielkich uroczy

stości dworskich. Organizowaniem wojska zaj

muje się porucznik marynarki Sepulveda, adju

tant niedawno zmarłej królowej Maryi PB, dzia

łający imieniem księcia Oporto, który bawi w

pobliżu, przebrany za chłopa. Mimo, iż rząd hi

szpański kazał bacznie pilnować granicy, udaje

się przemycać broń w głąb Portugalii. Odbywa

Bię to w nocy, wówczas małe wb! i miasteczka

pograniczne ożywiają się na chwilę rżeniem k o

ni i ciężkim oddechem samochodów. Hrabina

Bardi, księżniczka Bourbon, która pierwsza po

spieszyła w góry nieść pomoc powBtańcom, p r z e

myciła w swym samochodzie kilk a karabinów

maszynowych przez granicę.

W szeregach nie brak i cudzoziemców. Przy

byli ochotnicy z Anglii, Francyi, Austryi, Brazy

lii, Hiszpanii, nawet paru Belgów znajduje się

wśród walczących. Ochotnicy zagraniczni są

przeważnie członkami bardzo zamożnych rodzin.

Hiszpańscy karliści dostarczają również wielu

żołnierzy z grona swych zwolenników, czekają

jeszcze tylko na pozwolenie Dom Jaime’a , aby

wyruszyć w pole. Stanowisko karlistów ma dla

ruchu niemałe znaczenie, gdyż prow incya Gali

cya liczy wielu zwolenników Dom Jaime’a, któ

rzy czekają na słowo z jego ust, aby chwycić

ma w drodze łaski. Napróżno cztery razy na

tydzień wzywał go Mr. Crewe, by wyznał Bwoje

polityczne credo, w zywał go, by wypowiedział,

co czynić zamierza, gdyby miał zostać guber

natorem. Czcigodny Adam odpow iadał ty)ko, że

zawsze był dobrym republikaninem i że nim

zostanie do śmierci. W myśl uświęconego cza

sem zwyczaju, nie chciał powiedzieć nic wię

cej - chodziły jednakowoż pogłoski, że był

zwolennikiem wa!nty złotej.

Jest obecnie sierpień i radość p an uje w Leith.

Nie ma już teraz najmniejszej wątpliw ości, że

kampania ludowa czyni postępy; a nawet owo

ce przynosi, o czem kandydat nie przemilcza

w swoich mowach: Edmundton otrzymało wię

cej pociągów i Kingston podobnież, a także i

więcej wozów. I w dalszym ciągu budnją się

wozy, budują lokomotywy; również niektóre

frachty zniżono.

W owym czasie odbywały się częste narady

w Fairview i w biurze czcigodnego Hilarego

Vane w Ripton; narady przy drzwiach zamknię

tych, po których radcy wychodzili uśmiechnięci

kryjąc przed ludźmi niepokój serc swoich; na

rady jednakże, przy których i sprzeczauo się

podobno i czyniono sobie zarzuty, czego prze

cież dawniej nigdy nie bywało.

Żadnych jedn akże niepokojących wiadomości

me dopuścili panowie Bascom «t consorłes do

uszu swojego kandydata; to też szanowny

Adam B. Hunt ćmił cygara najspokojniej na

ganku swego domu, aż nadszedł pamiętny dla

niego dzień 15 sierpnia.

Rano o ósmej dnia tego przyniósł mu listo

nosz list, adresowany znajomem pismem Hilare

go Vane. Jak oś zaniepokoił ll»t len pana Ada

ma, niezrozumiałą bowiem była jego treść. «J u

tro w samo południe" pisał pan Hilary, «prze

jeżdżać będę gościńcem koło opuszczonego mły

za broń. Monarchiści zamierzają wogóle podjąć

marsz na Oporto, czekają wiadomości od kapi

tana Conceiry, który znajduje się w Portugalii

i przed paru dniami zaatakował o świcie miasto

Moulalegre, pokonał po krótkiej walce woj?ka

rządowe i z?jąt ich pozycye, wiiany z radością

przez mieszkańców. Jak dotychczas kapitan Con

ceira nie poniósł ani jednej porażki. W dwa dni

po zdobyciu Montalegre pobił zuów wojska rzą

dowe, które chciały odebrać miasto. Monarchiści

zabrali 30 żołnierzy republikańskich do niewoli,

zdobyli wiele karabinów i dział maszynowych,

oraz koci. Więźniowie są kawalerzystami, mia

nowicie szwadron kawaleryi, który chciał oto

czyć monarchistów, został przez nich oskrzydlę

ny i praw ie w całości wzięty do niewoli. Zginęło

przytem 17 żołnierzy republikańskich.

Według wiadomości, otrzymywanych przez

dzienniki francuskie z Lizbony, rojaliści p o

dzielili się na trzy oddziały, operujące w odle

głości 15 kim. od siebie i rozpadające się na

małe grupy, które ustawicznie stakują nieprzy

jaciela. Około 500 żołnierzy pod dowództwem

kapitana Paiva de Conceiro znajduje się niedale

ko miejscowości Homen, 800 pod kapitanem

Camacbo rozpoczęły marsz od Lindego, zaś 300

z kapitanem Chagasetn na czele koło Pitves.

W tej ostatniej grupie znajdować Bię ma rze

komo oddział, złożony z 120 księży, którzy

walczą w sukniach duchownych, z karabinem

na piecach, rewolwerem u- boku i wielkim,

czarnym krzyżem na pieisiach. Rojaliści, zaku

piwszy wielkie zapasy ż?ywności, oczeknją obe

cnie nowego transp ortu broni, w szczególności

karabinów maszynowych i ośmiu dział, które

zakupili zagranicą. Słychać też, że nabyli k rą

żownik, który zaatakuje Oporto, podejmując

walkę ze stacyonowaaymi tam krążownikami

republiki. Ponieważ w dziennikach rozeszły się

pogłoski, iż powstańcy nie mają środkó w ma

teryalnych na prowadzenie watki, kaoitan Paiva

de Conceiro zaprosił bawiących w obozie re

pre:eotantów prasy do swego nsmiotu i poks

zał im ośm skrzyń złota, srebra i banknotów,

oświadczając, że otrzymał od monarchistów bra

zylijskich (?) 2 miliony franków.

Pienia francuskie d noszą jednak dalej o bra

ku funduszów w obozie rojabstycznym i po

w tarzają rzekomy list kapitana Paiva de Con

ceiro do króla Manuela, podchwycony, jak

twierdzą , przez władze portugalskie. W liście

tym ma zapewniać de Conceira, że spróbuje

wprawozie wpaść do Portugalii jeszcze z innej

strony, lecz rezultat wyftaje mu Bię wątpliwym,

gdyż ludność patrzy nieżyczliwie na powstań

ców, wojsko zbś jest wierne republice. Uczyni

jednak, co będzie mógł, w razie potrzeby odda

życie, byle nie ustąpić. Conceira ma być, we

dług tych samych doniesień, dość poważnie

ranny.

Podobnych wieści, aprobowanych przez ź ó

dła urzędowe republiki, pojawiło się wiele; ka

pitan Conceira rozsyła co kilk a dni protesty

przeciw przekręcanio sytuacyi, oświadczając, że

WBzelkie listy jego są sfingowane, zaś operacye

wojskowe nie ulegają przerwie. Według Beri.

lageblatł, rojaliści zamierzają ua razie trzymać

się w pewnej rezerwie, zadowalniając się małe

mi potyczkami, a przedewszystkiem utrzymaniem

wojsk republikańskich w ustawioznem pogoto

wiu, co powoduje ogromne koszta.

Tymczasem rząd republikański wziął się do

walki z rojalistami drogą ustaw wyjątkowych.

Przeprowadzono już zawieszenie gwarancyj kon

stytucyjnyc,h prawie w całym kraju, aczkolwiek

powstanie objęło tylko niewielki kawałek na

północy. Według pierwotnego projektu, rząd

zamierzał skonfiskować w krótkiej drodze wszy

stkie majątki osób podejrzanych o rojalizm, lecz

środek ten wydał się nawet radykałom zbyt e

nergicznym. Uchwalono jeduak ustawę wyjątko

wą, której treść podały telegramy półurzędowe

w samych ogólnikach. Według wiadomości pry

na pomiędzy Edmundton a Hull. Zechciej łaska

wie czekać na mnie".

Pan Adam zroznmiał, że to jest rozkaz. Wła

śnie w tej chwili czytał w Strażnicy sprawo

zdanie z tłumnego mityngu w Newcastle, gdzie

przeciwnik jego złośliwymi docinkami obsypał

jego osobę i zyskał szumue oklaski. Niespokoj

ne myśli opadły pana Adama Hunt.

Ranek szesnastego zaświtał pogodny, dzień

jak wymarzony na przyjemną przejażdżkę. Ale

humor pana Adama uie dostrajał się do pogo

dy» gnębmy go czarne przeczucia. Opuszczony

młyn nad rwącym potokiem było to miejBce bar

dzo malownicze, a postać czcigodnego Hilarego

Vane, siedzącego na starym młyńskim kamienia

pod zielono-złotym cieniem buku dodawała wi

doczkowi temu życia. Pan Adam podjechał i po

patrzył na wieloletniego przyjaciela i wspólnika,

zanim się do niego odezwał.

—

Jak się maBZ, Hilary?

—

Pizy wiąż bonia — odpowiedział Mr. Vane.

Pan Adam z namysłem poszukał odpowied

niego drzewa, przywiązał konia, zapalił cygaro

i zbliżywszy się do pana Vane, usiadł w końcu

ostrożnie na młyńskim kamieniu. W ysiadywa

nie na gauku nie ujęło tuszy panu Adamowi.

—

Masz, jak widzę, jakiś tajemniczy interes,

Hilary! — zauważył, obciągając krrtkę.

—

Takby to określić należało — przyznał Mr.

Vaue, który wcale nie wyglądał na niezadowo

lonego z tego, co miał do powiedzenia.

—

Piękna pogoda! — zagadnął znowu pan

Adam, Biląc się na ton swobodny.

—

Gazeta przepowiada deszcz na jutro —

mruknął czcigodny Hilary.

—

Ty nie palisz? — pytał pan Adaiu.

—

Nie — odpowiedział czcigodny Hilary.

—

Zaległo milczenie; potok tylko szemrał,

przeskakując popsutą tauię.

watnych zawiera ona postanowienie, że wszyscy

rojaliści, bawiący za granicami kraju, m ają być

wezwani do powrotu w oznaczonym terminie,

z zagrożeniem konfiskaty majątków, gdyby nie

przybyli. Wywłaszczenie zacznie się od dóbr

położonych n ad g ranicą hiszpańską. Są to pr*e

ważnie posiadłości k róla Manuela i członków

domu Braganza. W pierwotnym projekcie pro

ponował rząd, aby wszystkich rojalistów, znaj

dujących się obecnie na terytoryum portugal

skiem, zdeportow ać do kolonij afrykańskich.

,,Należy ich zaopatrzyć w mały kapitalik, aby

mogli eksploatować krsj, zasobny w kauczuk,

złoto i skarby podziemne".

Niewiadomo, czy

zyskał moc ustawy oryginalny ten plan depoi

tacyi obywateli za to, iż mając przekonania nie

republikańskie, żyją spokojnie w kraju. W ka

żdym razie faktem jest, że ustawa, uchwalona

przez Izbę posłów, została w senacie zmieniona

i musiała przejść nową dyskusyę, nim ją prze

prowadzono.

Nie przyszło to bez trudu, zwłaszcza, że ży

wioły skrajne postanowiły zmusić rząd do

wciągnięcia w ustawę konfiskaty dóbr rojtli

stów. Przed budynkami rządowymi zbierały Bię

tłumy, oczeknjącs na ministrów, których obrzu

cano obelgami. Były minister Antonio d ’ Alnsei

da został napadnięty i obity tak, że musiano

zarekwirować kawaleryę aby rozpędziła tłum i

dostaw iła do domu pod pałaszami niedawnego

ulnbieńca ulicy lizbońskiej. Tłumem kierują te

same żywioły które uczestniczyły w rewolucyi

antymonarcbicznej i przew ażyły szalę. Obecni

władcy Poriuga!ii muszą dziś brouić się prze

ciw Bwyrn niedawnym podporom. Coraz częściej

też p ojaw iają się wiadomości, iż rzą d zamierza

«zerwać z karbonaryuszami", którzy zmuszają

go do ustaw antyreligijnych i do prześladowa

nia obywateli przekonań rojalisty cznych. Pod

nazwą «karbonsryuszów" operują, jak wiadomo

jeszcze z czasów zamucbu Btanu — wolaoinuia

rze Zmiana nazwy pochodzi stąd. że prasa li

beralna niechętnie używa określenia ,,wolnomu

larstwo", starając się zawsze ukryć ile możności

otwarte wystąpienia lóż. Karbonaryusze.posia

dają znaczny wpływ w wojsku, w szczególno

ści na statkach wojennych kierują załogami, tak

iż przed paru dniami dwa krążowniki odmówiły

spełnienia rozkazów , nadesłanych telegraficznie

« Lizbony, gdyż karbonaryusze uznali je za

zbyteczne.

Ustawa wyjątkowa przeciw rojalistom została

uchwalona większością 6 głosów. Ustanowiono

--ąuy doraźne 59 głosami prseciw 56. Skoro się

zważy, w jaki sposób została wybraną obecna

Izba deputowanych, tj. że składa się tylko z

takich kandydatów, których rząd zatwierdził i

przeprowadził dzięki przywilejom wyborczym

dla żołnierzy w służbie czynnej — to treść u

stawy wyjątkowej musi być s?czegółna, skoro

nawet w takim składzie izby zyskała tak słabą

większość.

Sytuacya wewnętrzna kraju staje się z każ

dym dniem coraz niew yrsźuiejszą, jak stwier

dzają naw et dzienniki liberalne, w ich rzędzie

Weser Zeitung, która oświadcza w jednym z o

statcich numerów, że «obecna republika nie jeBt

uiczem innem, jak dalszym ciągiem samowoli mo

narobicznej pod płaszczykiem demokracyi. Fi

nanse grożą ruiną Już choćby z powodu cięża

rów, jakie Bpadły na nie przez opłacanie rewo

lucjonistów ze skarbu państwa za zasługi, ja

kie oddawali podczas zamecbu stanu — a tutaj

trzeba ogromnych funduszów na reformy w ar

mii, nauczaniu, rolnictwie i t. d. Portugalia znaj

duje się w Btanie przesilenia. Do tego przyłą

czył się zbyt pospieszny rozdział Kościoła i pań

stwa, który nawet Francyę przyprawił o kri/Js,

z której ledwie obecnie się podnosi. Portngulia

nie zniesie takiego wstrząśnienia. Wszystko to

są pomyślniejsze warunki dla restauracyi, niż

parę szczęśliwych bitew, stoczonych przez ro

jalistyeznych ochotników. Warunki te będą dzia

—

Ładne miejsce — zauważył pan Adam —

ja tutaj raz żonę moją pocałowałem, jeszcze

przed ślubem.

Na tę uwagę czcigodny Hilary nie odpowie

dział wcale. Dopiero po chwili zagad nął:

—

Adamie, ileś ty pieniędzy wydał dotych

czas?

—

Coprawds, wypadło to trochę kosztownie,

ale Brush mówi, że czasy są niezw ykłe i bodaj

że to prawda. Co innego, gdyby teu waryat

Crewe nie był się wyrwał... Ja się tam jego nie

boję, ale zawsze jakoś trzeba było przeciw

działać tej jego gadaninie i tej pisaninie gazet.

On nawet tutaj, w naszym Kuryerse ma swoje

dwie szpalty co tygodnia. Oj, upuszczą mn

krwi te gazety!

—

Ileś ty wydał? — zapytał czcigodny Hilary.

Pan Adam obciągnął kamizelkę.

—

O co ci chodzi, Hilary? — zapytał.

—

Naznaczasz mi tak dziwnie to spotkanie w le

sie? Jeżeliś chciał się ze mną zobaczyć, dla

czego nie wezwałeś mnie do siebie, do Ripton

albo nie zajechałeś do mnie, posiedzieć u mnie

na ganku? Przecież już nieraz u mnie by

wałeś ?

—

Czasy są riezwykłe — odparł czcigodny

Hilary. Ten Crewe ujechał więks?y kaw ał dro

gi, niżbyś ty myślał. Ludzie go nie znają, a ude

rzył w popularną nutę. Tu teraz mcdą się stało

wieszać psy i napadać na kolej.

—

Brałem ja to w rachubę — odpowiedział

Mr. Hunt.

—

Bardzo to niefortunne, a przytem

kosztuje. Ale otwarłem szkatułę i pobiję go, gdy

bym miał dom mój zastaw ić !

Czcigodny Hilary chrząknął i zaczął rozmyślać.

—

He, raÓAiłeś, żeś wydał, Adamie"?

—

Jeżeli sądzisz, żem uie dosyć szczodry, mo

gę jeszcze trochę worka natrząsnąć — oświad

czył Mr. Adam Hunt.

łały same, aż pewnego dnia otw orzą się drźwi

pałacu królewskiego w Lizbonie przed Manue

lem, albo innym pretendentem. Portugalia na

razie nie ma jeszcze prawa być republiką".

Nie inaczej wyglądają artykuły pism opozy

cyjnych w Lizbonie, jsk np. Novidades. W o

statnich numerach dziennik ten wylicza szcze

gółowo su my, jakie otrzymują z pieniędzy po

datkow y ch wybitniejsi działacze rew olucyjni. Na

liście tej znajdują się prawie wszyscy wybitniejsi

karbo naryusze. Niezmierne sumy pochłania także

szpiegostwo polityczne, zorganizowane w rodzaj

,,o chrany", która ma szpiegować życie domowe

«podejrzanych* i donosić o czynach lub sło

wach nieprawe rnyślnycb. Były minister w ojny

Prmentel del Castro ogłasza w N ovidades list,

w którym oświadcza, że musiał ustąpić, gdyż

ksibonaryuszc nie pozwalali mu działać, mie

s?ali Bię ustawicznie do jego zarządzeń wojsko

wych, do mianowań oficerów itd. Obecny mini

ster wojny, pułkownik Silveiro jest karbona

ryuszem.

Dziennik wymieniony zarzuca rządowi, iż n*e

może wydobyć się z pod władzy motłochu liz

bońskiego, któremu zawdzięcza sukces rewolu

cyi. Karbonaryusze utrzymują kraj w stanie

ciągłej anarchi*. Przy lada sposobności w yb u

chają bezrobocia hez p odkładu ekonomicznego,

strajki demonstracyjne itd., p rzy czem dochodzi

do najsmntniejazych zajść Przed p aru dniami

zaatrajkow ali bez powodu rozaosiciele gazet.

Oburzona publiczność zgłosiła się do w yd aw

nictw, ofiarowując swoje usługi w szczególno

ści uczynili to studenci. Roznosiciela n apadli na

nich z bronią, zamordowali kilku, poranili cięż

ko kilkunastu, przyszło do formalnych walk u

licznych między inteligencyą a motłoohem.

«Portugalia dąży szybkim krokiem do zmiany",

kończą suggestywnie Novidcidea, nieodstraszone

od krytyki obecnych stosunków konfiskatami

i grzywnami, jakie spadają na wydawnictwo.

Walka i tolerancyą wRosyi.

Reakeyouióci rosyjscy zaczynają coraz w yraź

niejszą walkę z «wolnośc!ą sumienia". W nume

rze poniedziałkowym Nowoje Wremia występu

je już zupełnie jawnie i otwarcie przeciwko uka

zowi tolerancyjnemu z dn. 30 kwietnia 1905 r.

W artykule zatytułowanym «Okłamywanie i łu

dzenie sumienia ludowego*, mówiąc o odpada

niu od prawosławia, pismo to powiada między

innemi:

«Departament wyznań obcych może łatwo

przekonać Bię, że rdzeń tej sprawy ugruntowa

ny jest. w tym ustępie ukazu 30 kwietn!a 1905

roku, gdzie mowiono o osobach zaliczonych do

prawosławia, mając na widoku te ,grupy reli

gijne* państwa rosyjskiego, które urzędownie

zaliczono do prawosławia, w rzeczywistości wy

znają całkowicie inuą wiarę, ojców lub przod

ków. Dążąc do ,wyzwolenia z poddaństwa su

mienia religijnego", ta część ukazu pospieszyła

z uprzedzającą gotowością ogłcsić wolność ,w y

pisania się na prośbę" z cerkwi panującej i przy

łączenia do dowolnej grupy religijnej nie tylko

obcowyznaniow ej, ale inowierczej i pogańskiej.

,Ukaz lej części wyrsźoie wypływał nie z po

trzeb państwowych i życiowych realnych inte

resów, lecz z pojęć abstrakoyjnego humanizmu,

będącego czysią ideologią. Natycbmisstowem tego

następstwem było odpadnięcie ,opornych", b. u

nitów w kraju północno-zachodnim, które zni

szczyło cały szereg parafij w Chehnszozyźnie,

następnie odpadnięcie ,opornych" Tatarów nad

i zawołżańskich, wnoszących prośby ,o uwol

nienie z listy cerkwi państwo wej" i t. d. Wła

ściwie z formalnego punktu widzenia wszystkie

te odstępstwa dokonane są prawidłowo, na grun

cie ukazu i nie mogą być uznane za nieprawne,

ale są to przecież z jednej strony zja

wiska antypaństwowe, z drugiej zaś,

—

A jsk szczodry byłeś? - podjął znów

czcigodny Hilary.

—

Co do dolara nie umiem ci powiedzieć, ale

mam wszystko zapisane w książkach. Będzie tak

około dziewięciu tysięcy.

Mr. Vane odchrząknął znuwu.

—

Przyjąłbyś czek, Adamie? — zapytał,

—

Na co ? — wykrzyknął pau Adam.

—

Na tę sumę, którą wydałeś — odpowiedział

czcigodny Hilary eentencyonalnie.

Szanowny kandydat wyglądał, jak gdyby mu

dech zaparło; spąsowiał na twarzy. Mr. Vano

jednakże zdawał się nie widzieć tych alarmują

cych symptomów. Wkońcu Mr. Hunt okręcił się,,

jak na ob!, chwycił Hilarego za kolano i zajrzał

mu w twarz.

—

Czyś ty mi przywiódł rozkaz, że mam się

wycofać? - zawołał gwałtownie.

—

Do dya

bła, nie byłbym Bię tego spodziewał po tobie,

moim starym przyjacielu, Hilarym Vanei Powi

nieneś byt lepiej mnie znać i Flint powinięn

był lepiej mnie znać. Nie masz tu na co cze

kać, możesz wracać i powtórzyć Flintowi, to co

ci powiedziałem. Flint wie, że czekam na gu

bernatorstwo od ośmiu lat i źe co tok mówiło

się : na przyszły. Zapytaj go, co mi przyrzekł,

gdy na jego wezwanie byłem w Nowym Yorku.

Ja w to wierzyłem, że to człowiek słowny —

a on mi obiecał, że ua teu rok gubernatorem zo

stanę.

Czcigodny Hilary uie okazai po sobte, za

wzrusza go teu wybuch sprawiedliwego gniewu.

—

Możesz zostać gubernatorem na przyszły

rob, gdy ta gtupia reformatorska heca ucichnie

rzekł. — Nie możesz zostać gubernatorem w tyui

roku, nawet gdybyś się uparł i od współzawo

dnictw a nie odstąpił.

—

Dlaczego nie ? — żachnął Blę Adam Hunt

wojowniczo.

C)digitalizacja: mbc.m alopolska.pl

I,ĆZA§** wy«)M§aiaw;)ątki«»teipeałe§aieliilwiętacharecsystych§wana;s .i - .l . aadutwMk

« godimie § n a « i o godzinie S popeładmla.

Numer wieczorny 10 hal., ranny 4 hal.)

PRENUMERATA WYNOSI,

na cały rok na kwartał na 1 eiitaląa

W Kiakewie w miejscu . . .

................................

3 koron

7knr.30h. I kor. 30 lal.

s odnoszeniem do doma ......

8 6 koroa

8kor.—

3kor.—

P e .ltą w państwie Anstryackiem

.......................

86 koron 8 kor. -

3kor. -

i dwukrotną wysyłką po c z to w ą ................................ 42

koron 10 kor. 50 h. 3 kor. 50 haL

Pocztą w państwie Niemieckiem . .

...................

42 koron 10 kor. 50 a.

3 kor. 50 hak

Do wszystkich państw, należących do swiązknpocztowego 48 koron D12 kor. -

4kor.—

W państwie rosyjnkiem (abonament przez urzędy pocztowe) 16 rb. 20 k. | 4 rb. 05 k. 1 rb. 45 kop.

Według «rzędowego wykazn pism zagranicznych, mających debit w państwie rosyjskiem

abonamentCzatu przyjmują urzędy pocztowe: w Petersburgu, Warszawie, Kijowie, Wilnie,

M ofek wit ł O dcsl* . Z innych mlaat l w»i można prenumerować Czas, posyłając pocztą naletytoAi

do urzędu pocztowego najbliższego z powyżej wymienionych większych miast.

Kwww erste i ogłoszenia przyjmują: w Warszawie biuro ogłoszeń Ungra, L. i E. Metal I Sy»,

Mtę§syaarooewe Biuro ogłoszeń - w K ijo w ie księgarnia L. 1dzikowskiege - w W il n ie biura

dzienników K. Taubera.

1 з 4 • Strona 1

Мірадор - viewer

Czas.

опис

Структура

Схоже

Помилка 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Мірадор - viewer

опис

Структура

Схоже

Помилка 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction