Dziennik

Мірадор - viewer

Dziennik Literacki. 1947, nr 36 (7/13 XI).

Примітка

Відображення 304 примітки

Додавання приміток лише для зареєстрованих користувачів

Опції

Cena egzemplarza 8 zł.

^DZIENNIK

LlTEBACKl

ROK I-R Nr 2 (N) %KRAKÓW. 7 -13 LISTOPADA 1947

DZIS W NUMERZE:

Poezja i proza pisarzy radzieckich

oraz

Wiad. Broniewski. Bron. Dqbrowski, W . 1. Do

browolski. E. Głowacki. T. Holuj, M. jastrun,

ialu Kurek, S. Łobaczewska. T. Olszewski,

M. Piecha!, S. Poi! ak, J. A. Szczepański,

if. Tuwim, A, W ażyk, K, Winkler. A . Włodek

Wiersze naszych gości

4LEKSMDER

Patrz." w połowy notes wpłaone

0 łnfodziutktnt źoin;crMt dwa zdanie,

Jak to zimą w crierdz;es)yrn roku

Poiegi w watce nad frńską za;tokę.

Niepozorn;e jakoś tężało

N;czem dziecko — n:aieńk:e ciało

Mróz mu do iodu przypiąi p;aszcz.

Czapkę daleko pon;óst wiatr.

Ruch nte zrw)ygi jeszcze. Choć iegł

Chtopiec -

rzekłbyś, źe jeszcze bieg;,

Tyiko za połę iód chwyta go przez śnieg.

1 wśród okrutnej zimnej wojny,

Której sens rozumowi przeczy,

Nagie samotny - - w żai tyiko wieikf zbrojny -

Śmierć tam!ę wchhtn;am w zrokiem niespokojnym.

Tak, jakbym ja iam dzisiaj iegl

Przym arz nięty, mate;")k;". Z abity

Wśród tej wojny nierozumnej, pokryty

Zapomnieniem, w rastam w iód i śnieg.

Z rosyjskiego przełożył Adam tn o u ek

PĄWLO TVCZV N /

H/ńAur z ZV^rtMnv

N;ikogo w świecie nie kocham tyie,

co wichru w;chrowiewy.

Diabli wicheri Przekięty wicher!

Jak zamachnie się raz -

ryki świsti rozśpiewyi

aż tańczy przeszforoczny iiść,

niby diabeiskre piewy...

Albo; uwfęźnje w czarnaz;em nej bryje,

smagnie wagony w poie —

uch, jak po szynach lecą, Hłg,

aż uginają się )o,poiel...

IDiabii wicheri Przeklęty wicheri

W Bef)paiu siedzi Rabindrana!h;

Odrzucam bunt; cziowiek ie/uony z gi;ny,

Rechocze wicher z Ukrainy,

w icher z Ukrainyi

Przez szkiełka Zachód spoza kra),—

to chyba pochód iinnr;a przez równ;r)y!

Rechocze wicher z Ukrainy,

wicher z Ukrainyi

Diabii wicheri Przekięty wicheri

Z Dniepru skułony łeb — to on jest fami

Daremna grat Panowie, gore wamf

Zamyka,ć łfranti

Ach,

nikogo w świecie nie kocham tyie,

co wichru wichrowiewy,

jego w ędrówki, jego g-nie-wy

i kraj swój w słonecznym pyie.

H923,

Z ukraińskiego pnnełożył Lucjan Szenwald

PETRUS BRCWKA

Do rodzinnej wsi powrócił żołnierz,

do chaty na skraju slota.

Ledwo płaszcz zdjął —

wziął ze ściany skrzypki,

i już pieśnią wspomnier;;a przywołał.

Patce powiódł po strunach skrzydlatych

t sfaw aiy w dźwiękach, niczym w snaehr

)o w śnieżystych czapach Karpaty,

to zr;ów Dunaj, co błękitem gra.

To grzmiał bój

i hełmy migotały,

ło znów dzień utkany z słońca wstał,

)o znów matka jak w baśni się zjawiała,

łub głos dzieci brzmiał drżący od łkań.

Wnet sąsiedzi — prosił czy nie pros:i —

zeszli się. Zapytać każdy rod:

Powiedz; w jakich krainach zamorskich

ntńrcgyieś się tak pięknie grać?

On — zadumał się wiedy. Pogładził

dłonią śpiewny smyczek, spojrzai w tłum,

i rzekł nagie

cały rozogniony

duszą skrzypek i dżw;ękiem s) run:

—

Przyjaciełe grać mnie nauczyił

wśród wędrówek poprzez szłaki wojny,

kiedy nocą w ;a)r tyłko się chyłił

nad otchłanią rch snów niespokojnych.

Ciężką była droga-!owarzystzka,

ciężką broń, oo do rąk przyrosła.

Tyiko szczęście

na postojach krzesały

skądś zdobyte instrum enty prosie.

ł już nigdy tego nie zapomnę,

jnk w opłotkach stojąc, zwykh indzie

łzami szczęścia nasz przemarsz wi)a)r,

jak się z mroków nowy dzień ;m budz;i.

Ożywały W)er)y sioła, poła,

groźny czas, jakby chyłkiem umykał...

Ucłchiy skrzypki.

Milczenie dokoła

Rłychnć tytko; zapłakał m uzykant.

Z białoruskiego przełożył Adam Włodek

HJA ERENBURG

Mmtrowoł Tadeusz O!szewsŁi

NAWAŁNICA

Wasia odezwał się do Kry wieża:

—

No, teraz ty obejmij komendę...

Poprzedniego dn,ia oddział party

zancki, którym dowodzi) Wasia,

w darł się do Łukiazek. Obok chaty

na skraj;u wsi leżały jeszcze trupy

zabitych Niemców.

Partyzant Krv

wiaz by) przed inwazją niemiecką

przewodniczącym rady wie,jskiej. Byi

to człowiek około czterdzies;tki, z rę

kami podobnymi do korzeni drzewa,

ze 6mutr;ą. marzącą twarzą, któżą

rzadko rozjaśniał przelotny uśmiech.

Rodzinę

Krywioza

wymordowali

Niemcy. Powrócił on do sw ej wsi,

gdzie nie miał już ani domu, aa; Ni

skich. Wieśni-aczki obstąpiły go:

—

Ignacy PłotrowicMr, nie spodzie

wałyś"ry się w aś!...

—

Czy będziecie tu nocować?...

Myślały, że partyzanci zaraz odej

dą, tak jak w tułyrn —.

ąpadłi znie

nacka, powystrzelali Niemców i ode

sz!ii B;awiet aię nie ogrzawszy.

się na zebraniu lecz szedł do ataku

wykrzyknął:

—

Hurra!,..

Wieczorem partyzanci tańczyli z

dziewczętami, śpiewaii pieśni. A wa

nesjan mówił:

,—

Ile pamiętam pierwszych ma,—

jów, takiego jak dziś nie było, ro

zumiesz? Kapi wewnątrz,

jest tak

w spaniale!...

Po tygodniu w tej samej wsi, Łu

kiszki, siedzieM nad mapą pochyle

ni Wasia, A wanesjan, komisarz Droż

nin. W asia mówił:

—

Nie podoba mi się to, jakoś się

zbyt prędko poddają. Serg:ejew przy

sięga, że nadszedł do nich świeży

pułk. Żeby to tylko nie była zasadz

ka ...

—

Trzeba posłać dziewczęta — o -

dezwał się Awanesjan.

Natasza Go!owińska i Waria były

oczami oddziału. Natasza studiowa

ła przed wojną medycynę, do party

—

Teraz to już na zawsze — po

wiedz:iał KTyw:cz. -

Wystarćzyl

Zaraz dziewczęta przyniosą chorą

giew, zawiesimy ją...

Było to w wigi):ę pierwszego maja.

Po tygodniu walk partyzanci wyspa

li się dobrze. Rano radrotetegratista

Krotow przybiegł zadyszany:

—

Rozkaz Stałina) Nauczyć się nie

MKWidtaić w ręga.

Ido,nas jest

. ,towarzysze pa-rtyzanci"... Zapisałem,

lecz nie wszystko, za prędko nada

wali.

Dziesięć razy przeczytali

rozkaz,

gratulowałi sobie nawzajem. To do

piero prawdziwe św)ięto!... Kobiety

napiekły ciastek. W dzień urządzi!)

zc,brarne. W asia był przewodniczą

cym , wz)ruszył się} przypomn;iał to

bie, jak to było przed wojną...

—

Otw-ieram uroczyste zebranie z

okazji dnia międzynarodowej

soli

darności. Głosu udzielam przew odni

czącemu rady wiejskiej, towarzyszo

wi Krywkzowi.

Krywicz długo m-iłcMł, po czym

wykrzyknął:

—

Przywraca się wła,dzę radziec

ką, to jasne. Trzeba szybko za;koń

czyć akcję siewną. Nasiona zdobę

dziemy, po to jesteśmy partyzanta

mi, Oto nasz st?,tandąr — czerwony,

w świeżej krwi — za Lukjszki po!e

gM bołratertko Iwa-n Dudia, Zachar

Jegorow i Naum Pałkow;rz. Drogo

to okupione. Towarzysz Stalin po

zdrowił nas,

trzeba wykonać,

siać. jeślt j-uż terytoriom jes-t wy

zwoione, a partyzanci żeby nie wo ;

szczali Niemca...

Przedtem Krywicz dobrze mówił,

płynnie,

wysyłał] go nawet do

Br!ańska na kon,ferencje.

A teraz,

sam to wyczuwał — n"e składa s;a

Trzzba jak oś z.s!:c,kr?.yć... C,Mdło 4ti

araąłp łią ^ jak gdyby nie zMjdowni

zam;tów przybyła zaraz w pierwszych

dniach, iecz kategoryczn;.e odmówiła

zostania sanita,riuszką: ^Macie Pra

chową, jedna wyst;a;rczy, );ł chcę

wa]ozyć..." Zgodzili się: chodziła do

Niemców.

Wyrńądała tak po:ułnie,

że trudno było ją podej-rzewać:

dzieweczka z dwoma warkoczykami,

0 dziecięcych zdziwionyc;h oczać)n

była nieśmiała i nieznającym jej S)u

d?zom wydawała się zawsze prze

straszona i to uspokajało najbardziej

podejrzli-wych. W aria zaś u:zybyla

do oddziału później, w zimie. Była

ona miejsco-wa, znała wszystkie dro

gi i ścieżki} korpulentna, o dużych

piersiac!h, w iecznie senna,

przecho

dząc obok Niemców przyciskała do

siebie dz,banek !ud kobiałkę tak. )ak

by to było całe jej bogactwo, t po

iicjan ci )MŚmiewati się —

,,g!upko

wata".

Dziewczęta często

rid z]łv

razem: W aria ic-]ńei w:etłziała,

jak

przejść, a N atasza była bardz-aj do

świadczona, umiała

rozpoznać tie

gdzie Niemców, czv jes,t a rtv aria

1 moździerze, czy we wsi stoją żoł

nierze z frontu, czy ,,starzy" — łtind

wehia.

—

Trzeba zbadać czy rzeczywiście

nadszedł cały pułk

powiedz.-ał

dziewczętom W asia.

—

N ie wyg"ąda

na to., lecz 7. drugiej strony mam po

dejrzenie. Podeschło, teraz z droga

mi im lżej...

Dziewczęta odeszły. Natasza obej

rzała się, popatrzyła na A war-,M.)a

jasnym,

jakby zawstydzony.m

spojrzeniem i krzyknęła:

—

Do ,widzenia, towarzyszu Awa

neajanie)

—

Do widze,nia, Natasza} Uważaj

cie dziewczęta ostrożnie...

Wasia rozumiał, co kryję się za

)/m l sk.ąpymi; słowami. Dawno zau

ważył, jak patrzą na sśebits Awamw

Czołowi poeci Republik Radzieckich: Rosji, Ukrainy i Białorusi - Aleksander Twardowskij, Paw

ło Tyczyna i Pctruś Browka, w czasie niedawnego pobytu w Krakowie udostępnili Redakcji ,,Dzien

nika Literackiego" swe utwory, które w przekładach podajemy czytelnikowi .polskiemu. Zaznaczyć

przy tym pragniemy, że wiersz Pawła Tyczyn!y pt.: ,,Wicher z Ukrainy" zamieszczamy na specjalne

życzenie autora w dokonanym już wrześnie} przekładzie poległego w r. 1944 poety-żołnierza I Armii,

Lucjana Szenwalda. Wiersze A. Twardowskiego i P. Browki przełożone zostały obecnie:

1 з 8 • Strona 1

Мірадор - viewer

Dziennik Literacki. 1947, nr 36 (7/13 XI).

опис

Структура

Схоже

Помилка 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Мірадор - viewer

опис

Структура

Схоже

Помилка 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction