Tatrzański

Мірадор - viewer

Tatrzański Orzeł =

Примітка

Відображення 78 примітки

Додавання приміток лише для зареєстрованих користувачів

Опції

VOL. 44, NO. 2____________________________ THE TATRA EAGLE____________________________ SUMMER, 1991

Irena Morawska

TYLKO GORAL

Zamiast wypasać owce na halach, wspinają się po rusztowaniach w stolicy.

W kraju, któremu grozi bezrobocie, przebierają w ofertach. Zarabiają do 10

min. Pracują po 12 godzin dziennie. Mówią, że Warszawa jest ich Ameryką.

Tyle że złotówką.

Komunistyczna wielka płyta wyparła sztukę murarską. Przez długie lata na

państwowej budowie łatwiej było spotkać murarza z butelką niż z kielnią.

Prawdziwi fachowcy złapali się za prywatne fuchy, albo wyjechali stawiać domy

cudzoziemcom.

Gdy prominenci gierkowscy zapragnęli eleganckich willi, okazało się, że pod

ręką zostali sami partacze. Prominenci spojrzeli wówczas w kierunku Podhala.

Tam, gdzie przetrwało jeszcze prawdziwe rzemiosło.

Fachowcy spod wysokich gór przenieśli się nad Zalew Zegrzyński. Moda na

górali stopniowo przyjmowała się tam, gdzie pieniądze towarzyszyły ambicji i

sile przebicia.

WIĄZANIE W KRZYŻYK CZY W KOWADEŁKO?

Zdzisław Piwnicki, były urzędnik Ministerstwa Budownictwa, kilka lat temu

zakłada! prywatną firmę remontowo-budowlaną "Konstruktor". Buty zdarł, a

ekipy nie dobrał. Żaden z warszawskich murarzy, którzy chcieli u niego

pracować, nie potrafił wykonań węgarka i nie umiał odróżnić wiązania cegieł

w krzyżyk od wiązania kowadełko. Ani jeden nie zrobił poprawnie fugi.

- Wówczas uświadomiłem sobie - mówi szef "Konstruktora" - że sztuka

murarska już w Warszawie nie istnieje.

Na jednej z budów "Konstruktor" pracował obok ekipy górali.

- To byli prawdziwi mistrzowie. Kazałem moim robotnikom ich podglądać.

Tylko górale po pracy myją betoniarkę, łopaty i taczki - mówi szef

"Konstruktora".

Zdzisław Piwnicki nie dziwi się temu, że na warszawskich rusztowaniach jest

pełno górali. Jemu też marzy się taka ekipa. Nie ma jednak pieniędzy na

zatrudnienie kucharki, żeby im gotowała i na płacenie za noclegi po kilkaset

tysięcy miesięcznie od łóżka. Poza tym, wyjaśnia, góralowi trzeba dać o parę

tysięcy więcej od godziny niż murarzowi "nizinnemu". A firma "Konstruktor

się kurczy. Fachowcy wyuczeni u Piwnickiego odchodzą do handlu.

- Warszawę mogą dźwignąć tylko górale - sądzi mistrz Piwnicki.

AUSTRIACY TEŻ WIEDZĄ O KOGO DBAĆ

Kilkaset prywatnychspół ek i firm remontowo-budowlanych stale szuka górali

- murarzy i cieśli - na warszawskie budowy. Dowiadują się pocztą pantoflową,

gdzie są najlepsze "łowiska".

Na cieślach spod Limanowej poznali się też Austriacy. Polsko-austriacka

firma "AMAX" wyłowiła stamtąd kilkunastu. Górale pod wodzą austriackiego

mistrza stawiają hotel "Sobieski" przy placu Zawiszy. Zarabiają po 20 tys. zł

za godzinę. Ich koledzy adaptują budynek na Żoliborzu, gdzie powstanie

międzynarodowe centrum bankowe "MEGA-BANK".

Kadrowa ze spółki ”AMAX", Elżbieta Matejko twierdzi, że tylko góral jest

w stanie pracować po 12 godzin na dobę.

- Warszawiak odbębni swoje osiem godzin i nic go więcej nie obchodzi -

mówi pani Matejko. - Góral, nie dość, że dyspozycyjny, to solidny i pracuje,

jak na swoim.

Na "Sobieskim" pracują rodziny. Na przykład - ojciec, syn i zięć.

Na najtrudniejsze odcinki ciesielskie Austriacy wyznaczyli górali.

Firma "AMAX", jak wiele innych, przyznała, że warto płacić po 800 tys.

miesięcznie za łóżko dla górala, gotować mu obiady i ponosić inne koszty

socjalne. O górala warto dbać.

NIE CZEKALI AŻ IT.IC SAM PRZYJDZIE

Tego samego zdania jest Janusz Brodowicz, jeden z szefów firmy

remontującej budynki przy ul. Bagateli. Uważa, że góral, jak nikt inny,

wykazuje w pracy inicjatywę i, po prostu, myśli.

Janusz Brodowicz, miłośnik narciarstwa i taternik od lat przyglądał się

góralskim cieślom i tynkarzom. Gdy tylko wraz z kolegą założył firmę,

pomknął żuczkiem do Skomielnej Czarnej.

- To dobre łowisko - wyjaśnia - wyjaśnia.

Stamtąd przywiózł sześćioosobową ekipę kawalerów. Znając górali zaznaczy!

na wstępie, że potrzebuje "fachowców" bez uzależnienia alkoholowego".

Pan Brodowicz nie ukrywa podziwu dla góralskiej ekipy. Gdy na budowie

zabrakło filcu do gładzenia tynku, przywieźli go ze Skomielnej.

- Warszawski robotnik - mówi Janusz Brodowicz - usiadłby i czekał, aż do

niego przyjdzie. Oni, nic nie mówiąc, po prostu przywieźli.

W swej pakamerze, w piwnicy przy ul. Bagateli, górale ze Skomielnej zrobili

stół i ławki. Siadają tam tylko podczas dwóch przerw w ciągu dnia. Nawet

deszcz nie przegania ich z rusztowania. - W górach do wszystkiego można się

przyzwyczaić - mówią. - Poza tym każda godzina jest cenna. (...)

PODEBRAĆ GÓRALA

Trudno powiedzieć, ilu górali pracuje na warszawskich budowach. Z samej

tylko Skomielnej Czarnej przyjechał ich około czterdziestu. Nie wszystkie

firmy rejestrują górali. Zatrudniają ich na czarno, żeby uniknąć podatków i

ubezpieczenia. (Dokończenie na str. 8)

1 з 8 • Strona 1

Мірадор - viewer

Tatrzański Orzeł =

опис

Структура

Схоже

Помилка 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Мірадор - viewer

опис

Структура

Схоже

Помилка 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Pobieranie pliku

Pobieranie pliku

Usuwanie komentarza

Wyszukiwanie zaawansowane

Zgłaszanie błędu