Czas.

Мірадор - viewer

Czas.

Примітка

Відображення 690 примітки

Додавання приміток лише для зареєстрованих користувачів

Опції

Ner 194

Kraków, Poniedziałek 26 Sierpnia 1901.

Rocznik LIY.

CZAS

(wydanie wleeaorne).

Kraków 26 sierpnia.

W sobotę pojawiła Bię odezwa wyborcza stron

n ictwa Indowego. Ktoby miał jeszcze jakie wąt

pliwości o charakterze tego ,,stronnictwa", utraci

je przeczytawszy ten okrzyk wojenny p. Stapiń

skiego i towarzyszy. Ale i z innego powodn fakt

opublikowania odezw y jest cennym przyczynkiem

do rozświetlenia naszych stosunków politycznych.

Ci, którzy w niej widzą dowód ,,męskiej siły i

spokoju", odsłaniają swoje właściwe tendencye

i ,,składają świadectwo swej dobrej woli i polity

cznej uczciwości.* Przekona nas o tem kilka n

stępów.

,,Sześcioletnie wysiłki* — czytamy tam — na

szych posłów Indowych zdołały zapobiedz w Sej

mie nchwalenie wieln nstaw dla lndn szkodliwych.

Ale niebezpieczeństwo nie minęło, owszem wzro

sło, bo nowy Sejm, do którego posłów właśnie

wyhierać mamy, niezawodnie powróci do chwilowo

porzuconych projektów, a Ind pracnjący przygnie

cie brzemię nowych ciężarów, jeśli zabraknie mn

w Sejmie odważnych i niestrudzonych obrońców,*

Wedle odezwy przeto Sejm nasz ma za zadanie

nchwalać ustawy, które mają na celn Ind znbo

żyć i zniszczyć. Posłowie Indowi zaś stoją tam

na straży, aby Ind hronić przed temi nstawami i

przed tą zagładą.

Nic dziwnego, że wobec takiej przeszłości, ode

zwa woła do wyborców:

,,Nie dajcie posłnchn zwodniczym pogłoskom,

szerzonym przez odstępców sprawy Indowej, że

większość Stańczykowska Sejmn jnż się poprawiła

i z własnej ochoty da ładowi przynależne mn

prawa, te więc należy sfolgować w walce, gdy

i Stańczycy nstępnymi się okazali. W tycb sło

wach przemawia fałsz i zdrada, która Was knsi,

byście zaniechali własnej obrony, a wtedy za pó

źno jnż będzie jęczeć i lamentować, gdy skrępuje

Was niewola i wtłoczy na Was jarzmo. Nie lodź

cie słę, Bracia Wyborcy, a bądźmy przekonani, że

bez ciężkiej walki nie osiągniemy poprawy doli

naszej i owszem, w tem większe popadniemy u

ciśnienie.*

Na jakąż to ciemnotę licz% przewódcy stron

nictwa Indowego, wpajająe w lad przekonanie o

konieczności wojny domowej, którą należy wypo

wiedzieć i do ostatniego tchu prowadzić z czyha

jącymi na jego zgnbę stańczykami! Ale jeżeli —

niestety — to podniecanie najgorszych instynktów

n a w s i popłaca jeszcze, chociaż daleko mniej

jo ż dzisiaj, — to niepodobua ehyba przypnścić,

aby w mieście te same argnmenty miały wy

wrzeć jakikolwiek skntek.

—

A jednak tak.

—

Nowa Reform a, dziennik przeznaczony dla inte

ligencyi, nazywa odezwę npełną męskiej siły i

spokoju*, widzi w niej świadectwo, że nwśród

ubiegających się o zaufanie łcdn partyj znalazło

się stronnictwo, któremu nie o mandaty chodzi,

aie o głębszą znacznie pracę nad Indem", że

,,autorom odezw y nie o tytuły poselskie chodzi,

ale i e traktują wybory tylko jako jeden akt obo

wiązku swego względem lndn*... i t. d. Na ja

kąż to Binteligencyę" bezy Nowa Reforma, pi

szą ca powyższe artykuły?

Jeżeli w jakiemś zakordonowem piśmie czytamy

bałamnctwa o tntejszych stosunkac h polityczoycb,

to żałujemy tylko, że redakcye padają ofiarą złych

informatorów, lob że fabrykują artykuły na miej

scn, uie znając stosunków. Ale No wa Reform a

powinna cbyba wiedzieć, w jakim to stopnia au

torom odezwy nie chodzi o mandaty, ale o speł

nienie obowiązkn wobec lndn 1 Powinna wiedzieć

0 tych cichych spółkach, w którycb wybrany po

słem Blndnwiec* płaci procenty ze swoich dyot

,,przyjaciołom", pomagającym mn do spełnienia

takiego to eto ,,obowiązkn* wobec Indu. Kogóż więc

pragnie N owa Reform a wyprowadzić w pole,

przez obieranie w strój bohaterów ,,poczciwych

polityków*, dla których dyety poselskie są opatrz

nościowe m źródłem powiększenia ojcowizny?

Z ,,programem" stronnictwa Indowców, doma

gającym się wyknpna dłngów chłopskich, rozbi

cia wielkiej własności, uwolnienia od egzekncyj

za długi, powszechnego prawa głosowania, Bpo

słania pod bat chłopski obszarników* i t. d., nie

chaj się liczy na seryo N. Reforma. Ale kto

z nią będzie się liczył poważnie, gdy takie

,,programy* zachwala i popiera?

Niejednokrotnie pisaliśmy o ubóstwie progra

mów stronnictw opozycyjnych, o brakn wszelkiej

oryginalnej myśli, o żywienia się cudzym do

robkiem. Ale nawet wtedy, gdy dobrą, chociaż

nie swoją, myśl podejmą, jakżeż ją przeprowa

dzają , jakich środków używają i jak ją starają

się wyzyskać dla celów partyjnych? Gdzież więc

w tych obozach szukać owej ,,dobrej woli i ucz

eiwości politycznej" , o której pisze się kazania?

Czyż zdaniem Nowej Reform y Sejm rzeczywiście

składa się w swojej większości z ludzi, których

wyłąoznem pragnieniem jest wyrządzić szkodę

1 krzywdę Indowi?

Czy Nowa Reforma rzeczywiście jest tego zda

nia, że w Sejmie mnsi być ,,strat*, chroniąca lud

od tych zamachów ? Czy dziennik ten naprawdę

liczy na to, że rozszerzając takie opinie, znajdzie

wiarę wśród inteligencyi miejskiej, wśród doj

rzałego mieszczaństwa krakowskiego?

Pocóż więc i w jakim celn ta nie mająca ża

dnych granic krytyka?

Tak to odbijają się na każdym krokn łata ca

łe strawione Da negaoyi i krzykliwych hasłach.

N. Reform a straciła zupełnie miarę w swej kry

tyce i dzisiaj nie różni się w niczein od wszyst

kich innych pism, upatrujących całą swoją am

bicyę i całą swą damę w czernienia tych, któ

rzy pracają pozytywnie, nie dla popularności, ale

dla dobra krajn. Był czas, że socyaliści zwątpili

o ,,rozwoju politycznym* skoncentrowanej demo

kracyi. Był to czas, w którym obnrzano się

w tym obozie na samą m yśl połączenia Bpatryo

tycznych* demokratów z międzynarodowymi so

cyalistami. Czas ten minął. Skoncentrowana de

mokracya ,,zradykalizowała" się jak tam mówią,

porządnie i sumiennie. Stanowisko jej wobec

odezwy Indowców j est jednym więcej dowodem

osiągnięcia odpowiedniej ,,dojrzałości politycznej*.

Niezaprzeczony to postęp!

Przegląd polityczny.

Wiadomością o ustąpienia ministra

wojny bar. Krieghammera zajmuje się

żywo cała prasa węgiersks, występując mniej

lnb więcej gwałtownie przeeiw ministrowi: Organ

bar. Banffy’ego, M agya r Szo, ogłosił senzacyjny

artykuł, powtórzony przez całą prasę austryacką

i węgierską, w którym twierdzi, l e dym isya mi—

Distra stoi w związku z głośną sprawą pomnika

Hentziego, pogromcy Węgrów w roku 1848. Jak

wiadomo, pomnik ten przeniesiono z jednego

z placów budapeszteńskich do ogrodo szkoły ka

deckiej, a jenerał Krieghammer w rozkazie d zien

nym polecił wychowańcom szkoły, by Hentzi’ego

nważali ta ,,wzór, godny naśladowania". W ca

łych Węgrtech wywołało to oburzenie, a ówcze

sny prezydent ministrów bar. Banffy i minister

honwedów bar. Fejerrary interweniowali c cesa

rza, który udzielił jenerałowi Kńeghammerowi

nagany; już wówczas byla mowa o jego dy

rnisyi, którą tylko odroczono.

—

Dzienniki wie

deńskie powtarzają tę wiadomość na ogół, bez

komentarzy, a niektóre z nich wystąpiły z arty

kułami, skierowanymi przeciw jenerałowi Krieg*

hammerowi. N . fr . Presse zarznca mn, że nie

tylko niczem się nie odznaczył podczas urzędo

wania, ale nadto tłnmił , z krótk:i widzącą za

zdrością* wszelką iuicyatywę w armii, wnoszoną

przez inne czynniki. Armia możs tylko zyskać

ua jego nstąpienin, a on sam oddać cesarzowi

i państwa na innem stanowisku znaczni’e większe

usługi. W. Tagblatt zapewnia, że powcdami

ustąpienia są prywatne stosunki ministra i pisze,

że ustąpienie przyniosłoby tylko korzyść armii,

która otacza swego ministra zupełnym brakiem

sympatyi, za stanowisko zajęte w sprawie rega

lacyi płac oficerskich, za ograniczenie autonomii

stowarzyszeń wojskowych i t. d. Także w ko

łach politycznych jest minister wojny os)bisto

ścią mało łubianą, gdyż okazywał zawsze lekce

ważenie opinii publicznej, nawet w delegacyaeb.

Dziennik wiedeński kończy następującą konklu

z y ą: ,,Nie jego obelżywie wyniosłe i apodykty

czne zachowywanie się wobec opinii publicznej

i jej reprezentantów w parlamencie i prasie, nie

jego niesłychane praktyki, stosowane do pod

władnych oficerów, byłych i obecnych, lecz

zajścia natury prywatnej i kotflikt z szowini

zmem węgierskim powołają jego ustąpienie. To

daje do myślenia i wskazuje ezłonkom dełegacyi

tory, po jakich kroczyć powinni w przyszłości

w stosunku do ministra wojny*.

W Litomierzycach odbył się wczoraj wielki

wiec katolików niemieckich z Czech,

zwołany głównie dla potępienia propagandy, sze

rzonej pod hasłem: Los eon Rom. Jak donosi te

legraficzne sprawozdanie, w zięło W niem ndział

kilkuset delegatów stowarzyszeń niemieckich

w Czeohaob, między nimi kilkunastu przedstawi

cieli najwyższej arystokracyi Czecb. Przewodni

czył prof. X . Pohl, który podniósł, że celem wie

cu jest protest przeciw agitacyi Wszecbniemców

i ich hasłu: Los von Rom, które jest także ha

słem: Los von Oesterreich, oraz zamanifestowa

uie wierności katolików niemieckich w Czechach

dla Kościoła, państwa i dynaatyi. Kanonik X.

Kordac mówił następnie o ,,prasie katolickiej

i jej wrogach."

Ostatni referat wygłosił prof.

Boissl z Pragi o ,,katolicyzmie i duchn współ

czesnym.* Przed końcem posiedzenia odczytano

bardzo wiele telegramów, między innymi od arcy

księżnej Maryi Waleryi i Maryi Teresy.

Równocześnie zebrali się w innej Bali dla

kontrdemonstracyi Wszechniemcy, którzy na

zgromadzenie zaprosili wielu Niemców liberal

nych z innych stronnictw. Głównym mówcą był

pos. Eisenkolb, ,ew an gelicki papież Czech," który

wygłosił referat na temat: ,klerykalizm jako

wróg cywilizacyi.* W wywodzie swym zape

wniał m ówca, że ,,katolicyzm jest synonimem

szlachty i wielkiego kapitało. Nasza walka jest

walką światła z ciemnością, prawdy z niepraw

dą.* Po długim szeregu podobnych inwektywów,

przerywanych okrzykami: Lo s von Rom, mówca

zaczął w namiętny sposób w yszydzać procesye

katolickie, wskutek czego podniósł się komisarz

rządowy i oświadczył, że za ciągłe naruszanie

nstawy o zgromadzeniach i nieustanne ataki na

religię uznaną w państwie, zmuszony jest roz

wiązać zgromadzenie. Oświadczenie to wywołało

ogromny tnmnlt. Roznamiętnieni członkowie zgro

madzenia wywijali groźnie kijami i chcieli się

rzocić na komisarza, którego zaledwie zdołali

ochronić członkowie prezydyicn, siedzący na estra

dzie. Tłum, opuściwszy lokal zebrania, ndał się

następnie wśród okrzyków Los von Rom kn Hra

dahof, gdzie odbywał się wiec katolicki. Odparty

przez żandarmerię, pospieszył do parko miejskie

go i udekorował wieńcami pomnik ctsarza Jó

zefa II, śpiewając: Wacht am Rhein; następnie

przeciągali demonstranci przez nlice, śpiewając

praskie pieśni narodowe i wykrzykując swe hasło.

O przyjeżdzie Mikołaja II do Francyi

rozmawiał dyrektor paryskiego Ga ulois z Bwybi

tnym dyplomatą rosyjskim", który zapewnił, że

podróż cesarza nie jest prywatną ,,zachcianką"

monarchy rosyjskiego. Podróż ma wysokie poli

tyczne znaczenie, r zważyli ją gruntownie dyplo

maci obu mocarstw i przygotowali również z głęb

szym namysłem. Mnóstwo przyczyn przemawia za

tym nowym objawem przyjaźni i wzajemnego za

ufania. Nie godzi się zapominać, że po ostatniej

podróży cesarza do Paryża zaszły nader ważne

wypadki: wojna boerska, wyprawa do Gbin, za

burzenia w państwach bałkańskich, zatarg maro

kański, a do tego wszystkiego przyłączyła się

jeszcze kwestya odnowienia traktatów handlowych

między państwami trój przymierza. Ponieważ spra

wy te są po większej części na porządku dzien

nym i widnokrąg kn wschodowi się zasępia, przeto

potrzeba, aby R isya i Francya przypomniały ca

łemu światn swą łączność w postanowieniach i

przedsięwzięciach. Cesarz roznmie, że w tem leży

rękojmia pokojn świa ta, który mn jest drogim i

dla którego zabezpieozenia nie szczędzi żadnych

trndów.

Prawdopodobnie cesarz, rozmawiając z dyplo

matami republiki, poruszy kwestyę marokańską.

Francya pragnie mieć w Marokko wolne ręce-,

pomoc Rosyi będzie dla niej pożyteezną i nie by

łoby dziwuem, gdyby zawarto w tym względzie

osobną ugodę. Że Mikołaj II zeszłego roku nie

był na paryskiej wystawie, to tłómaczy się to

niechęcią jego do mieszania się w jakiekolwiek

wewnętrzuo polityczne sprawy republiki. Boć w ro

ku ubiegłym wzborzeuie opinii publicznej we

Francyi z powoda sprawy Dreyfusa było jeszcze

bardzo silne. Prócz tego zależy cesarzowi miano

wicie na korzystaniu ze sposobności, aby wyrazić

swe uznanie armii francuskiej, a taką sposobność

nastręczają mu tegoroczne wielkie manewry w Szam

panii.

Na zapytanie dziennikarza, co sądzą o podróży

cesarza w jego najbliższem otoczenio, rosyjski

dyplomata odpowiedział, że stronnictwo, sprzyjają

ce Niemcom i A nglii, dołożyło wszelkich starań,

aby cesarza przekonać, że żle zrobi, gdy do Fran

cyi pojedzie. Aliści cesarz poszedł ta swemi oso

bistemi skłonnościami, jak zwykle, jeżeli to się

zgadza z interesem i dobrem Rosyi. Daje on też

chętne ncho radom swej matki, która franko-ro

syjski sojusz pochwala od samego początku. —

A co się tyczy twierdzenia, jakoby m!oda cesa

rzowa nie lubiła Francuzów lnb nawet nienawi

dziła, to polega ono na mylnem zroznmienin sy

tnacyi, jest błędnem i bezpodstawnem. Przeciwnie,

podróż z r. 1896 bndzi w cesarzowej jak najmil

sze wspomnienia i zapisała się w jej pamięci jak

Dajlepiej, przeto wybierze się ona do Francyi po

raz wtóry z chęcią i npodobaniem.

Ru cli wyborczy.

W sobotę wieczorem odbyło się w Krakowie

zgromadzenie komitetn przedwyborczego rękodziel

niczego i przemysłowego, zawiązanego przez ce

chy w Kole mieszozańskiem. Komitet liczy do

tychczas 220 członków. Na ngtatoiem żebranin

achwalono wezwać kandydatów z kół rękodziel

niczych i przemyd o wych, którzy by o mandat n

biegać się zamierzali, aby kandydatnry swe na

ręce komitetn zgłosili najpóźniej po dzień 2 wrze

śnia rokn bieżącego. Oprócz tego wybrano osobny

komitet wykonawczy z 12 członków, któremu po

lecono ro-zpatrzeć się w sytuacyi wyborczej i za

wrzeć kompromis wyborczy, któryby odpowiadał

najlepiej interesom rękodzielników oraz przemy

słowców.

Również w sobotę po połndnin odbyło się tn

ponfue posiedzenie wydziałn Rady naczelnej stron

nictwa indowego, przy udziale około 20 członków

pod przewodnictwem wiceprezesa Dra Bernadzi

kowskiego. Podobno na posiedzenia członkowie

wydziałn, przybyli z różnych stron krajn, składali

sprawozdania z sytuacyi wyborczej o poszczegól

nych powiatach, poczem omawiano kandydatury.

Jeszcze jedno zalecenie kandydatów stronnictwa

ma się pojawić przed terminem wyborów.

Listę osób, uprawnionych do wyborn 4 posłów

z miasta Krakowa do Sejmn, wystawioną na wi

dok publiczny w magistracie, przeglądało dotąd

nie wiele osób. Przypominamy więc potrzebę do

kładnego przejrzenia listy przez interesowane fl

achy, aby przypadkiem nie njrzały się w ostat

niej chwili pozbawione prawa wyborczego. We

dług obi czeń, lista na 7286 osób, zawiera blisko

2600 wyborców izraelickicb.

Centralny komitet przedwyborczy nchwałił pray

jąć do wiadomości naBtępnjące kandydatury z ku

ry. gmin wiejskich, przedstawione mu przez ko

mitety powiatowe:

Brzozów: p. Zdzisław Skrzyński. Cieszanów: p.

Jan Gnoiński. Cbrzauów: p. Andrzej br. Potocki.

Gorlice: p. Władysław Płocki. Rawa: p. Włady

sław Górka. Rndki: p. Stanisław Bal. Stryj: p.

Karol br. Dziedoszyckl.

A l. Vogel, sekretarz. Wl. Ko zło wski, wiceprezes.

OSCAR W1LDG.

SALOME.

Tragsdya w jadnym akcie.

(Tlómaczył Władysław Fromowicz).

(Ciąg dalszy).

MłodySyryjczyk: Nie zatrzymnjcie się tutaj,

księżniczk o, błagam usilnie, nie zostawajcie tu. —

Salome: Jaki on wychudły! Jest jak cienka

fignra z kości słoniowej. Jest jak rzeźba ze sre

bra. On zapewne nieskalany, jak księżyc. Jest

jak promień, jak smukła kolnmna ze srebra. Jego

ciało musi być bardzo chłodne, chłodne, jak kość

słoniowa ... Cheiałabym mu się bliżej przypatrzeć.—

Młody Syryjczyk: Nie, księżniczko, nie! —

Salome: Muszę mn się bliżej przypatrzeć.

Młody Syryjczyk: Księżniczko, księżniczko!

Johanaan: Kto ta kobieta, co na mnie spo

gląda. Nie chcę jej wzroku mieć na sobie. Dla

czego na mnie patrzy złotemi oczyma z popod

błyszczących powiek? Nie wiem kto ona. Nie

chcę wiedzieć kto ona. Każcie jej odejść. Do niej

mówić nie chcę. —

Salome: Jestem Salome,

Herodyady córka, księżna Judei. — Johanaan:

Precz, Babylonu córo! Nie zbliżaj się do wy

brańca Pana. Matka twa zapełniła ziemię winem

swych żądz, a bezlik jej grzechów do Boga krzy

cy_

—

Salome: Mów dalej, Johanaanie, twój

głos jest jak muzyka w mych uszach.

Mło

dy Syryjczyk: Księżniczko! księżniczko! księ

żniczko!— Salome: Mów dalej! Mów dalej,

Johanaanie i powiedz m i, co mam uczynić? - -

Johanaan: Córo Sodomy, nie zbliżaj się do

mnie. A raczej twarz welonem zakryj, głowę po

syp popio em , idż na pustynię i sze aj Syna—

Człowieka.

Salome: Któż to jest Syn Czło

wieka? Jestże tak piękny, jak ty Johanaame?-—

Johanaan: Sły sz ę sznm skrzydeł Anioła śmierci

w pałacn.

Młody Sy r yj czy k: Księżniczko,

błagam Was — wejdźcie. — Johanaan: Aniele

Pana, Boga mego, co robiBZ tntaj

z mieczem

twym ? W tym pałacn kogóż szukasz. N

nad

szedł jeszcze dzień dla tego, co ma w srebrnym

nmrzeć płaszcza.

—

Salome: Johanaanie

Johanaan: Kto tn mówi?

Salome: Kocham twe ciało — Johanaanie.

Twoje ciało jest białe, jak lilie pola, którego

kosa nigdy nie dotyka. Twe ciało jest białe jak

śnieg, co leży na górach Judei i do doliny przycho

dzi. Róże w ogrodzie królowej Arabii nie są tak

białe, jak ciało twoje, ani róże w ogrodzie kró

lowej Arabii, — w ogrodzie korzennym królowej

Arabii, — ani nogi mrokn, gdy się na liście ob

suwa, ani piersi księżyca, gdy na morzu leży....

nic na świecie nie jest tak białern, jak twe cia

ło.... Pozwól mi się go dotknąć, twego ciała. —

Johanaan: Precz, Babylonu córo! Przez kobietę

zło na świat przyszło. Nie mów do inuie. Nie

chcę cię słuchać, słucham tylko głos i Pana,

Boga mego.

Salome: Ciało twe jest ohydy pełne. Jest jak

ciało trędowatego. Jest jak tynkowana ściana po

której żmije pełzały; jak ściana tynkowana gdzie

niedźwiadki swe guiazdo bndowały. Jest jak po

bielany grób wszelakiej nieczystości pełen! Ono

straszne, — twe ciało straszne jest.

—

Twe wło

sy kocham — Johanaanie. Twe włosy są jak

winograd, jak liście czarnych jagód, co wiszą na

winnej macicy Edomn w krajn Edomitów. Twoje

włosy są jak cedry Libanu, jak wielkie cedry

Libann, które dają cień Iwom i rozbójnikom, gdy

się za dnia chcą ukryć. Długie, czarne noce, gdy

księżyc twaiz chowa, gdy gwiazdom tęskno —

nie są tak czarne, jak włosy twoje. Milczenie, co

w lesie mieszka nie jest tak czarne. Nic na świe

cie nie jest tak czarne, jak twoje włosy... Po

zwól mi się dotknąć ich - twoich włosów! —

Johanaan: Precz, córo Sodomy, nie znieważaj

świątyni Pana, Boga mego.

Salome: Twoje włosy są ohydne. Drętwieją

od pyła i śmiecia. Są osadzone na twej głowie,

jak korona ciernista. Są jak pęk w ęży dookoła

twej szyi omotane. Nie kocham twych włosów....

Ust twych pożądam Johanaanie. Usta twe są jak

szkarłatna wstęga na wieży z kości słoniowej. Są

jak granato jabłko nożem kości słoniowej rozdzie

lone. Kwiaty jabłek granatowych, co w Tyra o

grodach rosną, co są bardziej rozżarzone niż ró

że, nie są tak czerwone. Czerwone fanfary, co

głoszą zbliżanie się królów a w nieprzyjaciołach

drżenie wy wołają, nie są tak czerwone. Usta twe

czerwieńsze od nóg tycb, co wino w tłoczni w y

ciskają. Czerwieńsze od nóg gołębi, co mieszkają

w świątyniach, a żywność od kapłanów otrzymu

ją. Czerwieńsze od nóg męża, co przybywa z l a

su, gdzie lw a ubił i złotobarwnego widział tygry

sa. Twe nsta są jak gałąi korala, którą rybacy

w morza otchłaniach znaleźli, jak koral, który

zachowają dla królów!.... Są jak purpnra, którą

Moabici w kopalniach znajdnją, jak pnrpora, któ

rą od nich królowie mają. S ą jak łuk wladoy

perskiego, pnrpnrą pomalowany i kor; ) m wysa

dzany. Nie ma nic na świecie, coby było tak

czerwone, jak twe nsta.... Daj, niech je ucałuję,

twe usta!

Johanaan: Nigdy, Babylonu córol córo So

domy! Nigdy; — Salome: Chcę ucałować twe

nsta, Johanaanie. Chcę ncałować twe nstal —

Młody Syryjczyk: Ksężniczko, księżniczko,

co jesteś jak ogród miry, co jesteś gołąbka nad

gołąbki, nie patrz na tego człowieka, nie patrz

na niego. Nie mów doń takiemi słowy. Nie mogę

tego z n ieść.. księżniczko, nie mów takich rzeczy.

Salome: Ja chcę ucałować twe usta, Johanaa

nie. -

Młody Syryjczyk: Ab! (prz ebija się,

pada między Salome a Johanaanem).

Paż Herodyady: Młody Syryjczyk pozba

wił się życia. Przebił się młody naczelnik. Przy

jaciel mói pozbawił się życia. Podarowałem mu

małą, maleńką puszkę nardu i srebrne zauszniki,

a on się teraz zabił. Ach, czy Die powiedział, że

się coś złego stanie. Ja to także mówiłem - i

ziściło się. Wiedziałem wprawdzie, że księżyc szu

ka czegoś martwego, lecz nie wiedziałem, że on

był tym, którego miesiąc szukał. Acb, dlaczegóż

ja g or nie nkryłem przed księżycem. Gdybym go

był nkrył w jakiejś pieczarze — nie byłby go

Pierwszy żołnierz: Księżniczko młody na

czelnik pozbawił się życia. —

Salome: Pozwól

mi ucałować twe usta Johanaanie! — Johanaan:

Nie mrozi cię strach, Herodyady córo? Nie mó

wiłem ci, że słyszałem uderzenie skrzydeł Anioła

śmierci — w pałacu ? I nie przybyłże on — Anioł

śmierci ? — Salome: Daj mi ncałować twe nsta!

Johanaan: Córo sprosności, istnieje tylko

Jeden, co cię ncałować zdoła. Ten o którym mó

wiłem. Idż, szukaj Go. Znajdziesz na jeziorze ga

lilejskiem w czółnie do swych nczni mówiącego.

Uklęknij na wybrzeża jeziora, wołaj nań i wy

mień Jego imię. A skoro przyjdzie do ciebie -

przychodzi zaś do wszystkich, co nań wołają —

uchyl się do stóp Jego, by ci przebaczył grze

chy. —

Salome: Daj mi ncałować twe nsta,

Johanaanie 1 — Johanaan: Bądż przeklęta!

córo kazirodnej matki. Bądż przeklęta! — S a

I o m e : Chcę ncałować twe nsta, Johanaanie! —

Johanaan: Nie chcę patrzeć na ciebie. Ty

przeklęta, Salome, ty przeklęta! (Schodzi do cy

sterny).

—

Salome: Cbcę ncałować twe nsta

Johanaanie, chcę ncałować twe u sta !

Pierwszy żołnierz: Mnsimy stąd nsunąć tru

pa. Tetrarcha nie znosi widoku umarłych. Chyba,

że sam zabił.

P a ż Herodyady: Był mi bratem, tak, był

mi więcej jak bratem. Dałem mn puszkę nardu

i ag a t m y pierścień, który zawsze nosił. Wieczo

rem — bywało — gdyśmy się przechadzali nad

rzeką, pod migdałów drzewami — cbętnie opo

wiadał o swojej ojozyznie. Mówił zawsze bardzo

cicho. A brzmienie mowy jego było, jak fletn

brzmienie, jak, gdy kto na flecie gra. A wielką

mn sprawiało przyjemność — oglądać swój obraz

w rzece. Ganiłem go często z tego powodu.

Drogi żołnierz: Masz słuszność, musimy

trupa usunąć. Tetrarcha nie powinien go widzieć.

Pierwszy żołnierz: Tetrarcha tu n e przyj

dzie. Nie przychodzi nigdy na terasę. Zauadt j

się proroka boi. (Wchodzi Herodes, Herodyada i

cały dwór). -

Herodes: Gdzież Salome? Gdzież

księżniczka? Dlaczegóż nie wróciła do nczty, jak

jej polecić kazałem? Ahl tntaj jest! — Hero

dyada: Nie patrz na niąl Ciągle na nią pa

trzysz !

Herodes: Jak księżyc dziś w nocy wyglądał

Cuś dziwnego w nim tkwi. Nie jestże to dziwny

obraz? Wygląda, jak obłąkana kobieta, jak ko

bieta obłąkana, co wszędy zal ,tuików szuka. A

jest naga, znpełnie naga. Chmury chcą odziać je

go nagość, lecz kobieta nie pozwala. Wśród nie

ba wystawia się na widok, jak pijana kobieta,

co się po obłokach zatacza.. . Zapewne szuka za

lotników. Czy nie wygląda jak pijana kobieta?

Coś dzisiaj tkwi w księżycu, — jakby obłąkana

kobieta, nieprawdaż? — Herodyada: Nie -

księżyc jest — jak księżyc. I to wszystko. Wej

dziemy... Nie mamy tn co robić. —

Herodes

Ja tu zostanę! Manasseh, rozłóż tn dywany! Za

pa)cie p cboduie. Wynieście stoły z kości slonio

wej i z jaspisn. Powietrze tn słodkie. Napiję się

jeszcze wina z gośćmi. Mnsimy posłom cezara

wszelki okazać szacunek. — Herodyada: Więc

nie ze względu na nią chcesz pozostać?

Herodes: A przecież; — powietrze tn bardzo

słodkie. Chodź Herodyado, goście nasi czekają

na nas. Ab! Potknąłem się. Wstąpiłem na krewi

To zły znak, to bardzo zły znak. Dlaezego tn

krew?... A len umarły? Co ma oznaczać ten

trup tntaj? Sądzicie, t e jestem, jak król Egiptu,

co nie wyda gościom swym nczty, bez pokazania

im trnpa? Kto ten umarły? Nie chcę go wi

dzieć. —

Pierszy żoł,nierz: To nasz naczel

nik, panie To młody Syryjczyk, ten, któregoście

dopiero przed trzema duiami, naczelnikiem gwar

dyi przybocznej mianowali. —

Herodes: Nie

wydałem żadnego rozkazu, by go zamordowa

no. —

Pierwszy żołnierz: Sam się zabił,

panie.

Herodes: Z jakiej przyczyny? Mia

nowałem go naczelnikiem przybocznej gwardyi I

Drngi żołnierz: Nia wiemy tego Panie. Lecz

własną się zabił ręką.

—

Herodes: Dziwnem

rai się to wydaje. Przypuszczałbym, że tylko

rzymscy filozofowie sami sobie życie odbierają.

Nie prawdaż Tigellinusie, filozofowie w Rzymie

sami sobię życie odbierają? — Tigellinus:

Jest tam kilkn, którzy się sami zabijają. To stoi

cy. Stoicy, to Indzie bez wykształcenia. Śmieszni

ludzie. Ja, co do siebie, uważam to za rzecz za

pełnię śmieszną.

—

Herodes: Ja także. Śmie

szna zabijać się samemu.— Tigellinus: Wszy

scy w Rzymie śmieją się z nich. Cezar napisał

satyrę przeciwko nim. Czytają ją wszędzie.

Herodes: Ab! Napisał przeciwko nim satyrę?

Cezar jest podziwienia godny. On wszystko umie...

Lecz dziwna, i e się młody Syryjczyk życia po

zbawił. Przykro mi, że się pozbawił życia. Bar

dzo mi przykro. Bo był piękny, przyjemnie było

nań patrzeć. Był bardzo piękny. Z oczu szła mn

taka tęsknota. Przypominam sobie, widziałem je

go tęskne cezy, gdy patrzał na Salome. W isto

cie, pomyślałem, on patrzy na nią zanadto.

—

Herodyada: Są i inni, co się na mą zanadto

patrzą.

Herodea: Jego ojciec był królem. Wypędzi

łem go z krajn jego, a matkę jego, co była kró

lową, uczyniłaś ty, Herodyado, niewolnicą swoją,

Był zatem gościem moim, że tak powiem i dla

tego mianowałem go naczelnikiem. Przykro mi,

że nie żyje. He, dlaczego zostawiliście tntaj tru

pa? Trzeba go gdzieindziej umieścić. Nie chcę go

widzieć. —

Precz z nim! (Wynoszą trupa). Tu

zimno. Wiatr wieje. Czy nie wieje wiatr?— H e

rodyada: Nie, wiatr nie wieje! — Herodes:

Ale powiadam wam, t e wieje wiatr... A w po

wittrzn słyszę, jakby szelest skrzydeł, jakby sze

lest potężnych skrzydeł. Czy wy tego nie dyszy

cie? — Herodyada: Nie słyszę nic. -

Hero*

d.e s : Teraz jnt nie słyszę. Lecz słyszałem. To

Jhył powiew wiatrn. Jnż przeszło. Słuchaj — teraz

| znowu słyszę. Czy wy tego nie słyszycie? Wyra

,, C M » wychodzi ood«eMie z wyjętkiem po niedzieli i *więtaoh uroctyttych dwa razy dziennie,

» mianowicie: o godz. 6 rano i o godz. 6 wieczorem.

°*

W* Lwtwis ,,Ctu jut it ubycia w blaracb ttlaaaiMw A. l uwikiai*. t . Soksławskla««,

K. Bichstaba.

PreiauerAti wyioit:

w w..I,..m,i« .

Ina cały rok na kwartał na I miernao

W Krakowie w miejsca

40 koron

10 koron 3 kor. 60 hal.

foozti w państwie A u t t i y a o k i e m ...........................................

48 koron

12 koron

6kor _

«A k N,t,micckiem .

66 koron

14 koron

5 kor. 60 hal

«o Włooh, Francyi, Anghi, Belgii, Szw^oaryi, Tnroyi

iimyoh państw, należęoych do zwiętku pocztowego . . .

| 64 koron

16 koron

6kor. -

Osobna prenumerata na wydanie poranne wynosi miesięcznie u przeiTlkę pocztowa 1 korom«

.....

w miejscu z odniesieniem dodomu * koronę.

;ielny Nr wydania porannego w Krakowie po 4 hal., a wiedzom, po 20 hal.: z przesyłka pocztowa 24 hal

Prenumeratę przyjmuje się tylko od 1 do ostatniego dnia w

sięon. — L latr z nie^

aladzmi i p r a e k a a y pieniężne na prenumeratę i ogłoszenia (inseraty) upruza się nadsyłać fra nc o do

Aamuiistraoyi Czasu w Krakowie.

Reklam acye nieopieczetowane nie podlegają opłacie pocztowej.

Ltatow n%tjrankowanych nie przyjimye się. — Hfkopitmów nadsytanyoh me zwruoa się.

Prenumeratę przyjmuję: Admiuistrącym Czata w Krakowie i urzędy pocztowe.

H lejscow ę pre n u m e ratę księgarnia 8 .A. Krzyżanowskiego, handle: St Karlińnkiego wSnkiennioaoh,

H. Kretschmera Rynek, 10, Biuro dzienników Hopoasa i Salomonowej, Główna trafika, w Rynku głównym.

O g ł o s z e n i a przyjmuje się za opłatę od wiersza petitem za pierwszy raz 20 haL, za każdy następny

po 10 hal.; układ tabelaryczny, cyfrowy, skomplikowany, pierwszy raz po 40 hal,, następny po 10 hal.

N a d e s ł a n e (na trzeciej stronie) od miejsca wiersza drukiem petitowym 60 halerzy u każdy raz.

O(Kłoszenia i prennm eratę przyjmtdę: we Lwowie biura dzienników L. Plohna, A. Olszew

skiego, 8 t Sokołowskiego, A. Hollendra, K. Buohstabs: w J a r o s ł a w i u Biuro dzienników; w N o w y m

S ę c z u H. Baohner; w P r z e m y ś l u A. Jnszyński księgarnia kolej« D, Heszeles, księgarnia Ringlera

w Rzeszowie M. Weintranb; w Stanisławowie Jasielski ISp.: w Tarnowie H.Roekaoh’

w Tarnopolu C. Halioser; w Paryżu wyłęozniep. Adam rue de Yarenne 38,(prenumeratęp W.

Raozkowski Courbevoi pod Paryżem rue de Chemin de fer 44); w W i e d n i u Haasenstein A Vogle

(także w Hamburgu, Frankfurcie n. M,, Berlinie, Lipsku, Bazylei i Wrocławiu), A. Oppelik, R. Moase

(także w Berlinie, Hambnrgn, Monachium i Norymberdze), H. Sohalek M. Dukes, f . Danneberg, H,

Friedl (tylko prenumeratę H.Goldsohmidi AComp.); w Frankfurcie a. U . ti. L. Daube A Comp.

9 0 * Za każdę zmianę adresu dopłaca się 40 haL " W

Adres Redakoyi: ul. tw. Tomasza Nr 32. -

Telefon Nr 60.

1 з 6 • Strona 1

Мірадор - viewer

Czas.

опис

Структура

Схоже

Помилка 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Мірадор - viewer

опис

Структура

Схоже

Помилка 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Pobieranie pliku

Pobieranie pliku

Usuwanie komentarza

Wyszukiwanie zaawansowane

Zgłaszanie błędu