Czas.

Мірадор - viewer

Czas.

Примітка

Відображення 606 примітки

Додавання приміток лише для зареєстрованих користувачів

Опції

Nf. 50.

Eeleizfell poczto«« pytań*« rjwaftufc

Kraków, Czwartek 3 Marca 1927.

*SRAi" *7lk«M HlriiBMi a B^Azlalfl 11.a] R ^»1,

MHME9 POJKBTMCl?i Sf SlO SlT i

PRENUMERATA MIESIĘCZNIE WYNOSIj

Wi Krakowie be* odnoszenia flo Hornu

zł *80

W, Krakowie z odnoszeniem do domu

zł 540

Na prowincję s przesyłką pocztową » . ,

,,,,

*K}g*q

Eacranleą a przesyłką pocztow ą ...................... .

!!!]*i’i—

Za kaidą zmianą adresu dolicza się zł. 0.50,

Ifiklamacje nlezapleczętowane nie podlegają opłacie pocztowej.

Listów nieopłaconych nie przyjmuje s!ą.

l»r«mmeratę przyjmują: Administracja ,,Czasu", wszystkie urzędy

pocztowe, wszystkie miejscowe 1 zamiejscowe Biura dzienników.

Rocznik LXXIX.

CZAS

KONTO P. K, O. KRAKÓW NR. JM.iM.

KONTO P. K. O. W ARSZAWA NP.. 141.2X1.

AC»« Redakcji f Administracje. Krifcdw, ul. św. Tomaaia t2. Tel. Nf . BI

«odziny bicrowss od 8-tej do « tej 1 od 15-teJ do lB-tej.

!BIT B040ffl||

ss J*6t*s wiar»* uUJ!nj.tr.« p

Ogłoszenia swykł.

...................................................................

0.11

Układ tabelaryczny, cyfrowy, kombinowany,.

zł. u .22

Ogłoszenia w ,.Nadesłanych"

*j, (j.35

Nekrologi

....................................*

1**»»11

zł. 0.30

Komunikaty po «tronie* ,

« « 1 ił.0.45

Ogłoszenia na pl»rw *zej s tr o n i . ............................................................ i i 1 1 l l 0 .60

Ogłoszenia zamiejscowe 25 proc drożej.

Administracja nie bierze odpowiedzialności

za terminowe umieszczanie ogłoszeń

Ceny ogłoszeń obowjązut% nu mia zmiany « oagłówku.

JftfŁnpJitCw ni« rw rr.es »ię

Ogłoszenia prsT.lmujĄ. Administracja ..dąsu" i wszystkl. uii.js.ow . | *a

miejecowe Biura dzienników i oglosiłft.

Nota rządu sowieckiego do Anglji.

Z pośpiechem w dziejach dyplomacji nie

bywałym, bo w cią,gTi trzech dni, odpowie

dział rzą,d sowiecki — nawet mimo nie

obecności Cziczerina w Moskwie — na no

tę rządu angielskiego. Odpowiedź ta, pod

pisana przez Litwinowa, leży już dzisiaj w

całości przed nami.

Najprzód rząd sowiecki odpiera w niej

zarzut pogwałcenia układu z r. 1921, twier

dząc, że żadnych faktów nigdy na to nie

dostarczono. Jedyny rzekomy dowód — list

Zinowiewa — był niepraw-dziwy, a rząd

brytyjski nie chciał oddać tej kwestji pod

żadną bezstronną ekspertyzę. Co do anty

angielskich wystąpień członków rządu so

wieckiego, to nota rosyjska wskazuje na

takie same antyrosyjskie enuncjacje człon

ków rządu angielskiego. W dalszym ciągu

protestuje nota rosyjska przeciw temu, iż

Anglja nie zachowuje wobec sow’ietów

form, przyjętych w życiu międzynarodo

wem (ignorując np. konstytucję sow’iecką);

że dalej nota angielska ma ton obraźliwy

wobec Cziczerina; że ministrowie angiel

scy spiskują z emigracją rosyjską; i że

W’reszcie Anglja cią,gle zdaje się żywić

m yśl o interw’encji. W końcu zapowiada

nota, iż sow’iety nie dadzą się wprawdzie

zastraszyć groźbą zerwania stosunków han

dlowych i politycznych, ale że naodwrót,

rząd sow’iecki gotów jest prowadzić nadal

rokowania na temat usunięcia wszelkich

nieporozumień oraz chętnie pipwita wszel

kie kroki angielskie w tym dilchu podjęte.

Poniew aż ton noty angielskiej był nader

ostry, przeto i sow’iety utrzymały ton swo

jej odpowiedzi również w tonie ostrym. Na

leży przecież przypomnieć, że nota angiel

ska wyraźnie mówiła o ,,intrygach" Czicze

rina i jego kolegów w rządzie w sprawie

rozszerzania pogłosek o w’ciąganiu Polski i

państw’ bałtyckich w orbitę antysowi°ckiej

polityki Anglji. Na każdy tego rodzaju za

rzut W. Brytanji starają się przytoczyć so

w iety analogiczne w’ypadki po stronie An

gljij ale samych zarzutów nie odpierają.

Zupełnem milczeniem pomijają zaś kwe

stję najważniejszą: kw’estję propagandy

bolszewickiej w’śród robotników angiel

skich oraz propagandy antyangielskiej w

Chinach, Indjach i wogóle całej Azji. Rząd

angielski cytował działania Politbiura, Ka

rachana, ,,Izwiestji" — i żądał powstrzy

m ania się nadal od takiej propagandy.

—

,,Rząd Jego Królewskiej Mości — pisał -

żywi przekonanie, że odtąd sowiety unikać

będą powodóAv, które mogłyby wywołać po

wtórzenie się dalszych skarg ze strony

Wielkiej Brytanji". Na ten apel nota rosyj

ska nie daje żadnej odpowiedzi, proponu

je jedynie rokowania celem usunięcia ,,nie

porozumień".

Tak jakby propaganda bol

szewicka w Azji czy w Europie polegała

na nieporozumieniu.

Niema wątpliwości, że nota sowiecka

opinji angielskiej nie zadowolni. Organy

skrajnego skrzydła konserwatystów (Die

hards) nazywają już dzisiaj jej ton bezczel

nym. Zresztą cały nastrój społeczeństwa

angielskiego jest w’ tej chwili zdecydowa

nie antybolszewicki. Nawet tak umiarko

wany w’ stosunku do sow’ietów publicysta,

jak p. J. L. Garvin w swoim bezpartyjnym

,,Observerze" zajął stanowisko niesłycha

nie krytyczne wobec Rosji i piętnuje jej

igranie z możliwością rewolucji w’szech

światowej. Bardzo więc możliwe, że przy

tym antysowieckim nastroju Anglji, nota

będzie przez opinję potępiona i że Anglja

nie uzna dla siebie za możliwe prowadzić

zaproponowanych w nocie rokow’ań. Istot

nie doświadczenia dotychczasowe wcale

nie przemawiają za tem, aby żywić jaką

kolwiek nadzieję co do możliw’ości porozu

mienia się z Rosją. Między sow’ietami a

Anglją istnieje w’alka o życie — a w takiej

,walce nie może być trwałego kompromisu.

Kompromis może mieć w takich sprawach

tylko charakter chwilowy, to znaczy może

dążyć do odwleczenia ostatecznego starcia,

przedstawiającego się dla obu stron w da

nym momencie jako jeszcze niepożądane,

przedwczesne. Antagonizm sowiecko-bry

tyjski może być, że nie dojrzał jeszcze do

decydującego starcia, ale z fatalizmem ko

nieczności obie strony do niego dążą.

Dzisiaj w’e środę ma w-płynąć na porzą

dek dzienny Izby gmin kw’estja obu not, a

gabinet godzi się, aby rozpocząć nad nią

dyskusję. Dyskusja ta zdecyduje o tem, czy

i jaką będzie replika Anglji na odpowiedź

rosyjską? Dziennik tak wpływow-y, jak ,,Ti

mes" przemawia za tem, aby notę sowiec

ką przyjąć w milczeniu do wiadomości i

żadnej repliki nie udzielać. Zarazem jednak

nie wyciągać z niej konsekw-ecji, to jest ani

nie w’drażać rokow-ań, ani nie zrywać sto

sunków politycznych czy handlowych. Je

śli z dyskusji Izby w-yniknie, że takie sta

nowisko odpowiada jej większości, to za

pewne i rząd do tego się zastosuje. Będzie

to bardzo typowe odwleczenie konfliktu

na krótki czas.

Dlatego też - nawet gdyby do dalszej

polemiki na razie nie doszło — trzeba pa

miętać, że rozpoczęły się w naszych oczach

pierw-sze starcia, które coraz bardziej w-y

glądają jak wstęp do niesłychanie poważnej

walki. Powstaje w-skutek tego w Europie

bardzo poważny problem międzynarodowy,

który jest tylko jedną z postaci problemu

w-szechśw-iatowego o decydującej dla przy

szłości świata doniosłości. Ostre zarysowa

nie się tego problemu będzie musiało w

pierwszej linji oddziałać na stanowisko

Niemiec. Ich niejasne i nieszczere lawiro

wąnie między Rosją a Anglją ma się już

ku końcowi. Będą one zmuszone w najbliż

szym czasie zdecydować się na przechyle

nie swych sympatyj ku jednej lub drugiej

stronie. Niedarmo Stresemann przerywa

swój urlop i pełen zaniepokojenia pow-raca

do Berlina. Stoi to niewątpliwie w zw-iązku

z wypadkami anglo-rosyjskiemi.

Także i dla Polski cała ta sprawa ma

doniosłość pierwszorzędną. Niem cy podej

rzew-ają, że Polska gotow-a jest, aby Anglja

użyła ją za narzędzie przeciw Rosji i po

pchnęła ewentualnie do zbrojnej w-alki. Ro

sja jest bow-iem niedostępna od swego fron

tu azjatyckiego, a tylko front polski — jak

pokazało dośw-iadczenie z r. 1920 — może

być dla niej niebezpieczny. Ale Polska

nie ma żadnego interesu w uderzeniu na

Rosję, o ile same sowiety jej do tego nie

zmuszą. Sow-iety zapewniają zaś w tej

chwili o swojej pokojow-ości względem

Polski.

W każdym razie będzie m usiało nastąpić

w szybkim czasie wyjaśnienie stosunku

polsko-sow-ieckiego. Jak się dziś pokazuje,

nie może on być nadal utrzymany w do

tychczasowej mgle niepewności. Sow-iety

same dzisiaj zapew-ne żałują sabotowania

traktatu handlowego, łamania traktatu ry

skiego, podburzania Litwy, organizowania

hurtków, hajdamaków i bandytów na zie

lonej granicy. Gdyby nie cała ta dwulicowa

polityka w-obec nas, o ileżby korzystniejszą

była ich sytuacja w dzisiejszych ich kłopo

tach. Polska nie pragnie i nie może prag

nąć wojny z Rosją, wprost przeciwnie:

chce i powinna chcieć pokoju. Wojna z Ro

sją niew’iele jej dać może, a mnóstwo znisz

czyć. Ale Polska chce pokoju prawdziwego,

,ojalnego i murowanego. Ostatni to czas

teraz o nim pomyśleć po obu stronach.

11wznawiania rokowań po!sko-nisniieskish,

Berlin 2 marca.

(Tel. w’ł.) ,,Die W elt ani Montag" dowiaduje

3ię, że wpływowe koła gospodarcze Niemiec

wywierają obecnie silny nacisk w kierunku

wznowienia rokow-ań gospodarczych z Polską.

Jest to, jak zaznacza dziennik, tembardziej zro

zumiale, ponieważ związek przemysłu nie

mieckiego Rzeszy sprzeciwił się od samego po

czątku zerwaniu rokowań z Polską, niemiec

kie kola gospodarcze w-yrażają rów-nież zdu

mienie z tego powodu, że w chwili zerwania

rokowań gospodarczych z Polską nie pytają

zupełnie o zdanie najważniejszego i najbar

dziej w zawarciu traktatu gospodarczego zain

teres/ow-anego czynnika, jakim jest m inister

stwo gospodarki Rzeszy.

Wiedeń 2 marca.

(P YT) Wiener Neuste Nachrichten" donosi

z Berlina,’ że prezydent Rzeszy Hindenburg

przyjął posła niemieckiego w W arszawie Rau

schera aby poinformow-ać się szczegółowo o ro

kowaniach handlow-ych polsko-niemieckich.

Słychać, że jest możliwe, iż poseł niemiecki po

swoim powrocie do W arszawy przedłoży rzą

dowi polskiem u pewne nowe propozycje rządu

niemieckiego. Uważają jednak za wykluczone,

by żądanie Polski co do zmiany składu osobi

stego delegacji niemieckiej mogło być przyjęte.

Oddam w dzierżawę zaraz folw arh Załuże

331 morg, w tem 126

łąki w powiecie lubaczowskim koło kolei. Zgła

szać się: P rokurator Seminarjum dzielnica łac.

Przemyśl.

(?9.M 3»

Dyskusja o edukacji.

Krakowski oddział Union catholiąue detu

des internationales pod przewodnictwem prof.

Michała Rostworowskiego, powołał do życia

komitet dla omówienia sprawy reformy szkol

nej. Do komitetu należą: prof. Michał Ro

stworowski, prof. W}. Jaworski, prof. Brze

ziński, prof. K. Kumaniecki, prof. St. Kutrze

ba, prof. Ks. Michalski, Dr flanuszak, Dr Wł.

Filipczyk, hr. F. Potocki, Dr St. Serwin, p.

Wł. Sieńko.

W pierwszem posiedzeniu dn. 28 grudnia

192G wziął także udział delegat warszawskie

go oddziału Unji prof. Halecki.

Podajemy przemówienia członków komi

tetu w porządku, w jakim zostały wygłoszone.

Prof. W ładysław Leopold Jaworski.

Problem współczesnego przesilenia, przez

które przechodzimy jest problemem etycznym.

Moralność może być tylko absolutną, to jest

wyniką,ć z religji. Obojętność, zanik lub wrogi

stosunek do religji tworzy m oralności relaty

wistyczne, które z rzeczywistą moralnością nie

m ają nic wspólnego. Dowodem Francja gdzie

moralność świecka, wedle zdania jej twórców,

wydaje rezultaty ujemne, a utrzymańie się na

poziomie moralnym zawdzięcza Francja obu

dzonemu i rozwijającemu się katolicyzmowi,

który przez rodzinę oddziaływa na młodzież.

Religijność jest wypływem łaski, ale wycho

wanie i wykształcenie lpogą usuwać zapory

nie pozwalające na objawienie się jej w życiu.

Trzy drogi otwierają się w tym kierunku.

Pierwszą jest praktyka religijna, utrzymująca

jednostkę w bezpośrednim związku z Bogiem.

Drugą jest budzenie i rozwijanie w młodzieży

uczucia. Trzecią wreszcie jest złamanie jedno

stronności myślenia, w którem odbywa się ca

łe wykształcenie dzisiejszego kulturalnego

świata. Myślenie to rozpoczyna się od renesan

su i poprzez reformację, wiek oświecenia, re

wolucję francuską dochodzi w wieku XIX, w

którym nauki przyrodnicze święcą triumfy do

hegemonji. Myślenie to przedstawia się w mia

rę punktu widzenia, z którego na nie patrzy

my, jako myślenie racjonalistyczne, atomi

styczne, mechanistyczne, relatywistyczne.

Dia scharakteryzowania w sposób nie uży

wający terminów naukowych przytoczymy kil

ka przykładów. Myślenie to jest myśleniem in

dywidualistycznem, opartem na samowystar

czalności jednostki, której rozum jest wyiącz

nem źródłem poznania. Wskutek tego jak w

naukach przyrodniczych myślenie to dopro

wadza do ostatnich elementów, jak psycholo

gja, zbudowana przez to myślenie opiera się na

assocjacji tak też w naukach społecznych wi

dzi ono w grupach tylko sumę jednostek zwią

zanych sztucznie umową równych sobie, nie

uzależnionych wzajemnością różnych funkcyj,

które spełniają. Myślenie to jako empiryczne,

wiedzie z konieczności do agnostycyzuiu, przyj

mując w najlepszym razie Boga, jako fikcję

hipotezę lub punkt logiczny.

Jest rzeczą jasną, że wykształcenie oparte

wyłącznie na tem myśleniu, wiedzie do nauko

wego konfliktu z religją. W konflikcie tym ta

ostatnia ulega. Na czemże więc polegać winno

wykszłtacenie? Na odebraniu hegemonji my

śleniu racjonalistycznemu. Należy uczyć my

śleć uniwersalistycznie, to jest całościami, nie

atomami, myśleć ideami, nie abstrakcjami, na

leży zgodzić się, że są oprócz rozumu inne jesz

cze źródła poznania, ale co więcej, że ,,pozna

nie" nie jest jedynym sposobem ujęcia świata

i rozwiązania tego problemu, którym jest sam

człowiek. W tych kilku słowach zwrócić pra

gnę uwagę na potężny ruch, który w nauce o

braca się dookoła kwestji uniwersalizmu, fe

nomenologji, intuicyjności, w obozie katolic

kim zaś dookoła dwóch kierunków św. Toma

sza i św. Augustyna. Kto wm yślał się w tę

sprawę wie, że wchodzą tu w grę także przeci

wieństwa, jak Bóg, ateizm, miłość i egoizm,

współżycie i samotność, intuicja i rozum, prze

żywanie i poznanie. Jeżeli więc mówimy, że do

wykształcenia należy wprowadzić myślenie u

niwersalistyczne, t.j . myślenie całościami i ide

ami, m yślenie płynące z intuicji, to czynimy to

w pełnej świadomości, że tylko tą drogą otwo

rzyć możemy duszę dla miłości, dla Boga, dla

moralności.

Zdajemy sobie sprawę z wszystkich nieści

słości, w które popadamy przy określeniu tego

innego świata. Określamy go racjonalistyczne

mi terminami, a nie jemu właściwemi, ale nie

może być inaczej. Jest rzeczą pewną, że uniwer

salistyczne myślenie tworzy własną logikę

(Spam, Faigl, Driesćh), ale do tych, którzy jej

nie znają, jedynym sposobem porozumienia się

jest używanie języka, który im jest przystęp

ny. Zresztą przed Arystotelesem, który stwo

rzył logikę, ludzie także m yśleli.

Problem współczesnego kształcenia polega

więc na wybraniu takiego materjału, kształcą

cego, na którymby można uczyć myśleć cało

ściami, ideami, na którymby można uczyć uj

mować świat i uczyć ,,przeżywać życie" miło

ścią. Takie zadanie ma do spełnienia współ

czesna epoka, jeżeli nie mają się sprawdzić prze

Maszyny do rachowania ,,O OHNERM=

jnnnnu Panas i (j)« Kraków, SUrtwlllKS 1. Tł!. ?lBii

iylfdby Bras* I OKtl Lwów, a!. Kopmlka 9. Tal. 562

powiędnie o upadku kultury. Zadanie rozkłada

się na kilka pokoleń, ale jest do pokonania.

Nie tutaj miejsce przedstawiać system tego

kształcenia. Ale kilk a przykładów należy przy

toczyć dla objaśnienia, o co tu idzie.

W lekturze autorów starożytnych central

nym punktem, do którego zrozumienia powin

no wszystko być skierowane, powinien być

Plato.

W poczet autorów grecki’ch i łacińskich, któ

rych lektura jest przepisaną, powinni wejść

w odpowiednich wyjątkach Ojcowie Kościoła.

Na zachodzie są już wypisy, w których św. A u

gustyn przednie zajmuje miejsce.

Nauka historji i historji literatury powinna

przestać być katalogiem królów i bitew i zbio

rem biografij, a stać się historją klej. Środko

wym punktem powinna być historją polska, ale

na tle ogólnej kultury, cloprowadzonem do

współczesności.

Wiemy, że nauka re!igji pozostawioną być

m usi Kościołowi, ale głos z kół świeckich m o

że nie być bez wartości. Nauka dogmatyki win

na ulec gruntownej reformie, jeżeli nie być u

suniętą z nauki szkolnej. Wielkiem polem dla

osiągnięcia rezultatów, o których mówimy, bę

dzie historją Kościoła, jeżeli nie będzie się jej

pojmować jako historji herezyj, ale przedsta

wiać się ją będzie na tle tych wszystkich idej,

które poruszały ludzkość, a odbijały się na ży

ciu Kościoła.

Krakowski oddział Union catholigue d’ótudes

internationales będzie miał zasługę, jeżeli przez

swe studja skieruje uwagę na kwestję refor

my, jako nietyiko kwestji organizacji, ale prze

dewszystkiem na kwestję, co i jak uczyć.

Organizacja Prawicy HaradDwej.

L-wów 28 lutego.

Od czasu wojny nie było może we Lwowie tak

poważnego zebrania politycznego, jak to, na

którem wczorajszej niedzieli dokonano u kon

stytuowania lwowskiego oddziału stronnictwa

Prawicy Narodowej. Duża sala Towarzystwa

politechnicznego była szczelnie zapełniona; za

brakło krzeseł, wiele osób stać m usiało. Wśród

obecnych byli mężowie, mający ogromne za

sługi ź czasów samorządu galicyjskiego, jak

np. Leon hr. P iniński, Stanisław Niezabitow

ski, Jan Konopka, Jerzy hr. Baworowski, P a

weł książę Sapieha, Stanisław lir. Badeni, da

lej ci, którzy teraz wyrobili sobie poważne u

znanie i ci, którzy garną się do pracy publicz

nej, między tymi Wojciech hr. Gołuchowski,

Piotr hr. Borkowski, Konstanty hr. I)zieduszyc

ki, Ksawery Jaruzelski, Jan Jędrzejowicz, F ran

ciszek Żaba, Adam br. Konopka, b. wojewoda

Zimny, Ludwik Smoleński, Karol Sroczyński,

dalej profesorowie Dr Abraham, Dr Adam So

lowij, Dr Tółłoczko, Dr Franciszek Groer, Dr

Chyliński, Dr Lenartowicz, Dr Parnas itd. By

ło także wiele pań, m iędzy temi Róża Łukasie

wiczowa, Marja hr. Czosnowska, Felicja Gara

pichowa, Janina Wirszyłłowa i i. W pierwszych

krzesłach zasiedli delegaci z Warszawy, Krako

wa i Łodzi, więc imieniem Rady naczelne,

stronnictwa Prawicy Narodowej książę Janusz

Radziwiłł i Dr Jan Bobrzyński, imieniem od

działu krakowskiego pp. Stanisław Dąmbski

Stanisław Konopka, imieniem oddziału war

szawskiego p. Artur Dobiecki, imieniem od

działu łódzkiego pp. B ronisław Biederman i Dr

Maksymiljan Solański.

Zebranie zagaił Dr Kornel l’a y g e r t, jako

przewodniczący Tym czasowego zarządu dla

lwowskiego oddziału stron. P raw icy Narodo

wej, który od dwóch miesięcy prowadził akcję

organizacyjną. Dr Paygert scharakteryzował w

krótkich słowach obecne położenie w państwie,

przedstawił cel zebrania i p owitał delegatów.

Przewodniczącym zebrania wybrany został p.

Stanisław Niczabitowski.

Przed przystąpieniem do porządku dzienne

go złożyli życzenia nowej placówce Prawicy

Narodowej delegaci pp. Stan isław Konopka

imieniem Krakowa, Artur Dobiecki imie

niem Warszawy i Dr Maksymiljan Solań

ski imieniem Łodzi, przyczem p. Konopka od

czytał telegram Zdzisława hr. T a r 11 o w s k ie

g o, który tłumaczył swoją nieobecność i ży

czył pomyślnego wyniku obrad oraz porozu

mienia między grupami konserwatywnemi ce

lem stworzenia wspólnego frontu konserwa

tywnego dla dobra i na usługi państwa pol

skiego.

Książę Janusz Radziwiłl,powitany okla

skami wygłosił dłuższą polityczną mowę. Dal

najpierw krótki rys obecńcgo rozwoju P rawi

cy Narodowej w państwie, potem mówił o dzi

siejszej sytuacji, którą nazwał przejściową,

która nie uwalnia nas od troski o przyszłość

I to jest przyczyną, dlaczego ludzie konserwa

tywnie m yślący muszą wystąpić z rezerwy

i rozpocząć akcję w duchu i na gruncie zacho

wawczym, bo tylko idea zachowawcza może

nas z impasu wyciągnąć. To też wolni od ego

izm u koteryjnego i partyjnego dążymy do

stworzenia jednego zachowawczego frontu w

całem państwie. Zawiązane też już zostały

pewne węzły z innemi ugrupowaniami konser

watywnemi. Dalej mówił książę Radziwiłł o u

stosunkowaniu Prawicy Narodowej do Kościoła

i do mniejszości narodowościowych. Naturalnie

że stronnictwo stoi na gruncie katolickim. To też

gorąco zaprotestowało w miejscu decydującern

przeciw kampanji, jaką od pewne.go czasu pro

wadził ,.(llos Prawdy" przeciwko KośckPuwi.

I protest ten nie pozostał bez skutku, bo wła

śnie dzisiejsze (niedzielne) telegramy przynio

sły enuncjację rządową, że ,,Głos Prawdy" nie

jest w żadnej mierze wyrazem poglądów sfer

rządowychiże rząd żadnej odpowiedzialności za

to pismo nie ponosi (Oklaski). W końcu mówił

książę Radziwiłł, że kwestji mniejszości naro

jjowościowych nie m ożna roz.wiązać ani w du

chu wojującego nacjonalizmu, ani w duchu

niedowarzonyeh konceptów lewicy, lecz m usi

ona być rozwiązana w interesie państwa i spra

wiedliwości. Życzeniem dla lwowskiego od

działu Prawicy Narodowej, który będzie miał

duże zadania, zakończył książę Radziwiłł s wo

je przemówienie. (Długie oklaski).

Dr Jan Bobrzy ńs ki wygłosił referat na

temat aktywizacji społeczeństwa polskiego.

Utworzenie placówki lwowskiej jest poważ

nym krokiem w rozwoju P raw icy Narodowej.

Placówka ta ma specjalne znaczenie, tworzy się

bowiem na ziemi kresowej, eksponowanej»« da

wien dawna na walkę na różne fronty i repre

zentującej twórczą pracę i kulturę polską wo

bec innych żywiołów. Potem wyłożył mówca

zasady stronnictwa. Sztandarem naszym jest

czysty konserwatyzm w nowoczesnem tego sło

wa znaczeniu, odbiegającem od dawnych po

,ęć. Je.st to ścisłe dostosowanie politycznego,

połecznego i gospodarczego rozumowania

działania do żelaznych praw przyrodzonych,

które rządzą światem. Trzeba je studjować i w

życiu praktycznem wyciągać z nich trzeźwe

konsekwencje, ldeologja P raw icy Narodowej

opiera się na trzech kardynalnych zasadach:

na metodzie historycznego rachunku sum ie

nia, na państwowym punkcie widzenia i na

bezwzględnej objektywności. Rozumie się, że

Prawica Narodowa stoi niezłomnie przy ide

ałach narodowych i religijnych. Z czem wystę

pujemy na arenę? ()to pragniemy przyczynić

ię do wewnętrznego uspokojenia w państwie,

niesiemy hasło wyzwolenia jednostki z para

liżujących i proletaryzujących pętów zarówno

adykalizmu jak etatyzmu. Z hasłem biernego

wyczekiwania, które sparaliżowało współdzia*

anie najbardziej wartościowych czynników

rzeba skończyć. Trzeba urobioną w bierności

psychozę społeczeństwa pobudzić do intensyw

lej aktywności. Prawica Narodowa stawia so

nie następujące konkretne zadania: organizo

wanie; współpracę z czynnikami rządzącemi w

kierunku reorganizacji i sanacji ustrojowej,

łdministracyjnej i gospodarczej państwa; spra

wiedliwe uregulowanie sprawy mniejszości mi

odowych na gruncie państwowości polskiej;

odradykalizowanic szerokich warstw ludo

wych; aktywna polityka zewnętrzna; praca

nad podniesieniem ekonomicznem państwa. Re

asumując swoją mowę zakończył Dr Bobrzym

ski: w życiu publicznem i prywatnem i w sto

sunkach międzynarodowyc:h podejmujemy ż.y

wą, zdecydowaną inicjatywę i aktywność, wol

ną ocl zbytecznej obawy następstw śmiałe ró

działania. (Oklaski).

Przewodniczący zarządził przerwę dla wpi

sywania się obecnych na listę członków łwow

kiego oddziału stronnictwa Prawicy Narodo

wej. Po przerwie przyjęto statut stronnictwa

wybrano wydział lwowskiego oddziału w na

stępującym składzie: prezes Stanisław Nicza

bitowski, zastępcy: Dr Kornel P aygert i Fra.n

ciszek hr. Zamoyski, członkowie: Karol Bołoz—

Antoniewicz, Stanisław hr. Badeni, Je-rzy hr.

Baworowski, Stanisław Grodzicki, pro(. Dr

Franciszek Groer, L udwik Horoch, Ludwik

hr. Koziebrodzki, Róża Łukasiewiczowa. Anto

ni Szultis, Tadeusz Smarzewski, Włodzimierz

Zawadzki i Roman Żurowski’ z prawem ko

oplacji.

Podróż wypoczfiakoia Massaryks*.

Berlin 2 marca.

(PAT) Prezydent republiki częskosłowaćkiej

Massaryk rozpoczyna w bieżącym tygodniu

podróż wypoczynkową. Prezydent Massaryk

udaje się najpierw do Genewy, gdzie będzie o

becny na posiedzeniach Rady Ligi Narodów,

następnie do Włoch, do Egiptu, Palestyny i

Grecji. Powrót prezydenta M assaryka do kra

ju nastąpi w połowie maja.

1 з 4 • Strona 1

Мірадор - viewer

Czas.

опис

Структура

Схоже

Помилка 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Мірадор - viewer

опис

Структура

Схоже

Помилка 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction