Czas.

Мірадор - viewer

Czas.

Примітка

Відображення 708 примітки

Додавання приміток лише для зареєстрованих користувачів

Опції

N er 10T.

Kraków, Środa 11 Maja 1898.

ii**

Rocznik L C.

CZAS

Ilelegacye.

Blida*Peszt 9 maja.

Pierwsze posiedzenie delegacyi austryackiej za

gaił ministi ir spraw zagrani :znych hr. Gołuchow

sk o godzinie trzy kwadranse na 4 tą popołu

dniu, zapraszając dek barona H e1f e r t a, aby

objął przewodnictwo jako prezydent ze starszeń

stwa.

Baron Helfert zarządza wybór prezydenta

delegacyi.

Del Kienmann składa imieniem niemieckiej

paitji Indowej nr stępujące oświadczenie

«We

wnętrzne stosmik* polityczne Aastryi i stosunki

między obu połowami monarchii są obecnie tak

chwiejne i niewyjaśnione, że dla parlamentarnego

załatwienia preliminarza

wspólnych wydatków,

brak w obecnej chwdi silnej podstawy. Możemy

przeto wp,iąć udzie1 w obradach wysokiej delega

cyi tylko z tem zastrzeżeniem, iż z tego udziału nie

może być wysnuwanym żaden wniosek co do na

szego stanowiuka wobec ewentualnych prawno

państwowych kwesty;, jakie mogą byc podnie

sione przy rokowaniach ugodowych, oraz wobec

kwestyi odpowiedniego stosunkom ekonomicznym

rozdziału ciężarów między obie połowy państwa.*1

Del. Dr P ergelt, imieniem niemieckiej party:

postępowej i del. Axmann imieniem stronnictwa

chrześciańsko-spułeuznego przyłączają się w zu

pełności do tego oświadczenia.

Przystąpiono do wyboru prezydenta. Na 53 gło

sujących, prezydentem delegacyi wybrany* został

JE. Apolnary Jaworski 43 głosami. 10 kartek

oddano pustych.

Prezy. ent Jaworski obejmuje przewodnictwo

i serdecznie dziękuje za wyrażone mu zaufanie.

Uprasza dla siebie o poparcie Izby i zapewnia,

że rówilię jak jego poprzednik w tym urzędzie,

przy zachuwai :u możliwej swobody słowa, kiero

wać się będzie najściślejszą objektywmścią i przed

miotowością. Następnie przemówił prezydent Ja

worski w te słowa :

Wysoka Delega yo! Oczekujemy w komisyi bu

dżetowej mcpose p. ministra spraw zagranicznych

o zagran:cznem położeniu politycznem. Nie wąt

pimy, iż dzięki powszechnie uznanemu, świado

memu celu kierownictwu p. ministra, otrzymamy

zadowaltiiające oświadczenia o tak po2ądanem

dalszem trwanin pokoju i o najlepszem porozu

mieniu z sąsiedniemu państwami. Oczekujemy ró

wnież przedłożenia przez wysoki rząd wspólnego

budżetu. Przedłożenia te zbada poważine i grun

townie komisya budżetowa delegacyi, aby następ

nie pełna de!rgacya powzięła uchwały, odpowia

dające interesom państwa. Chcemy mieć nadzieję,

iż wipólny rząd przy zestawianiu wydatków, kie

rował się poważnym zamiarem pogodzenia wy

magań, koniecznych dla wielkości i potęgi pań

stwa, z ekonomicznem położeniem monarchii i

z siłą finansową ludności.

Wszystkie delegacye były dotąd gotowe — a

sądzę, że tak będzie także na przyszłość — ota

czać największą pieczołowitością i m: ością siłę

zbrojną państwa, naszą dzielną armię, na którą

z uptawnioną dnmą możemy spoglądać, w której

szeregach znajdowali się nasi ojcowie i znajdują

się nasi synowie. To samo odnosi się do naszej

znakomitej marynarki, której cel polega nietylko

na obronie wybrzeży morskich ale i na tem, aby

swojem stanowiskiem, wzbndzaiąeem szacunek

wywołała możliwość rozszerzenia się naszego za

morskiego handlu Rząd wspólny i delegacya mu

szą być zawsze ożywione staraniem doprowadzę

ma harmonii pomiędzy żądaniami, jakie w tej

mierze zostaną nam postawione, a ekonor icznem

położeniem państwa, zwłaszcza gdy w rokn ubie

głym ęałe kraje i okolice dotknięte były gwałto

wnero* katastrofami elementarnemi i nieurodzajem,

gdy ludność walczyć musi z nędzą , a skarb pań

t/ a w wysokiej mierze mnsiał jej przyjść z czę

ściową pomocą Mimo to sądzę, iż przy dobrej

woli

wzajemnem poroznmienin także i pod tym

względem osiągnie się to, co dla dobra państwa

jest koniecznym.

Wysuka delegacyo! Z końcem tego rokn obcho

dzi Indność, obchodzą ludy Austryi wielką, rado

sną uroczystość. (Delegaci powstają z miejsc). Mi

liony ludności, wyższych i niższych sfer, b łagać

będą w tym dniu o opiekę i błogosławieństwo dla

naszego gorąco ukochanego cesarza i pana. Ob

chodzić one będą 50-letni jnbilensz objęcia rzą

dów przez naszego powszechnie ukochanego cesa

rza i sądzę, że wypow’adam słowa, płynące z serc

wszystkich panów, prosząc, ahym podczas przyję

cia delegacyi obok uczuć wierności, przywiązania

i uległości, mógł także złożyć u stóp Najjaśniej

szego Pana najgłębsze życzenia, jakiem przepeł

nione są serca wszystkich delegatów. (Żywe o

klaski).

Rozpoczynamy naszą pracę. Rozpocznijmy ją

pełnym zapałn okrzyk’em: Najjaśniejszy Pan, nasz

najłaskawszy cesarz i kroi niech żyje i (Izba po

wtarza ten okrzyk trzykrotnie).

Wiceprezydentem Izby wybrany został hr. V et

ter von de L ie, który w krótkich słowach po

dziękował za wybór.

Sekretarzami wybrani delegaci: Bieiohhvek,

Janda, hr Kottnlinsky i baron Walterskirchen;

kwestorami: Dr Nietsche, Oppenheimer, Dr Stran

sky i hr. Traattmansdorff.

Minister spraw zagranicznych br. GGłuchowski

przedkłada najtępnie przedłożenia wspólneg:o rzą

dn, poczem na wniosek del. Madeyskiego przy

stępuje Izba do wyboru komisyj.

Do komisyi budżetowej

wybrani delegaci:

Axmann. Barwiński, Chlumecky, Czedik, Dnmba,

Dzieduszycki, Gorayski, Hochenbnrger, K*enmann,

Kramarz, Lobkowic, Madeyski, Pergelt, RutowsH,

Sttlrghkh, Vereegnassi, Vetter, Walterskirchen,

Wąs""(ko,

-czek i Zedtwitz.

Do komisyi weryfikacyjnej wybrani delegaci:

Chotek, Hayda, Janda. Schiicker i Treutłmaris

dorf. Do komisyi petycyjnej: Bielohlawek, Gum

perz, Jagicz, Janda, Korcian, Pan za Pogac r.ik

i Tusel

Po zamknięcin posiedzenia ukonstytuowała się

komisya budżetowa, wybierając przewodniczącym

bar. Ohlumeckiego, zastępcą przewodniczącego

Dra Żaczka, a sekretarzami del. Wassilka i Wal

terskirchena. Reieraty rozdzielono w następu,ący

sposób: Sprawy zagraniczne -

Dnmba, ordyna

ryum wojska — Walterskirchen, ekstraordynarynm

wojska — Madeyski, marynarka wojenna — Zcdt

witz, kredyt okupacyjny — Barw"’ski wspólue

ministerstwo skarbu, opłaty cłowe i wspólca uaj

wyższa Izba obrachunkowa — Dzieduszycki za

mknięcia rachunków — Czedik.

Komisya budżetowa odbędzie posiedzeń : we

czwartek o godzinie 2 po południu. Na porządku

dziennym: budżet ministerstwa spraw zagranicz

nych.

Komisya petycyjna wybrała przewodniczącym

de!. Korciana, zastępcą przewodniczącego del

Jandę, a sekretarzom del. Bieloblawka.

Komisya weryfikacyjna wybrała przewodniczą

cym ks. Trauttmansdorffa, a sekretarzem del.

Jandę.

Posiedzenie delegacyi węgierskiej zaga

jone zostało o godzinie piątej po południu. Pre

zydentem wybrany lednomyślnie Koloman Szell,

wiceprezydentem hr. Juliusz Szapary.

Prezydent w przemowie swej stwierdził, że pc

lityka monarchii, jak od 30 lat, tak i dzisiaj, może

być tylko pokojową, dążącą do przyjaznych sto

sunków z wszystkiemi mocarstwami i opierającą

się na trójprzymierzn. Tego przymierza trzymamy

się szczerze i z całą serdecznością, bo w niem w

dzimy rękojmię interesu państwowego i pierwszo

rzędny czynnik dla europejskiego pokoju.

Naszemi sprawami zagranicznemi kieruje do

świadczona ręka tego samego męża stanu, któ

rego jasno określona i naszym interesom odpo

wiada ąca trafna polityka spotkała się z niepo

dzielnem uznaniem, zgodą i znpełnem zaufaniem

poprzedniej delegacyi. Spodziewamy się, że ta

sama polityka, prowadzona z tym samym taktem

i siłą, broniąc w całej pe!n’ naszego interesu, za

chowa na długi czas błogosławieństwa pokoju,

którego potrzebujemy tak bardzo, ażeby znaleść

czas do pielęgnowania interesów państwowych.

Co do woiny hiszpańsko-amerykańskiej powie

dział p. Szell: *Te wydarzenia wojenne nie doty

czą raszych interesów. Ubolewamy nad wybuchłą

watką ze względów humanitarnych. G!ównem za

daniem delegacyi _ ,estdhaćo I.ezpieczeństwo anstro

węgierskiej monarchii.

Acz pokojowe, jednak zbrojne pogotowie mo

carstw

Indów enropejskich nakłada na sily eko

nomiczne wszystkich krajów europejskich coraz

to nowe i coraz to większe ciężary. I my nie mo

żemy się usunąć od na°tępsiw tego pożałowania

godnego położenia i musimy ponosić wszystkie te,

chociażby największe ciężą, y , które wydają się

niezbędnymi dla zabezp:eczeuia całości m onarchii

i jej utrzymania, oraz o iii to jest niezbędnem

dla dalszego rozwoju naszej sity zbrojnej. Jednakże

uie należy przekraczać owych granic, które wj

tyczone są ekonomicznemi siłami kraju11.

Po tej przemowie nastąpił wybór i ukonstytuo

wanie się komisyi.

Przegląd polityczny.

Wyprawiwszy naprzód w bój swego przyjacie

la politycznego z Nowej U"f(f,-my, odpowiedział

nam następnie we własne_ osobie korespondent

wiedeński Słom Polskiego *na razie telegrafi

czn a11. Kie mogąc doczeka,ć tię dalsze; odpowie

dzi staroświecką pocztą, eusimy rozprawić się

;nż dzisiaj z obu demokratycznymi mężami sta

nu. Z pierwszym (chronologicznie) rozprawa bę

dzie bardzo krótka, bo wyręc!zyła nas w tym wzglę

dzie uajznpełniej redakeya N Reformy, wypierając

się zręczn:e ale hardzo wyia. nie p. /J. i jego *poli

tyki11 w kilku wierszach dodanych da jego listu.

Wyrazimy mu więc tylko, wraz z kondolencyą

z tego p,wodu, podziw dla odwagi cywilnej,

z jaką po upływie lat ośmió drw; z *wdzięcznej

drogi opozycyi11. Wyrazimy nadto ubolewacie, że

obaj panowie korespondenci nie porozuminli się

dokładniej, zanim zabrali się do ponczenia kraju

o *właściwych11 zamiarach Crasu i ;ego *grupki11.

Gdy bowiem inspirator N. Reformy twierdzi, że

.,marzymy o powrocie do wyborów przez Sej

my11, korespondent Słowa. Polskiego zapewnia, że

,,właściwem marzeniem polityki Czasu są dwa

lata (co za bajeczna dokładność!) absolutyzmu-1

Cieszy nas ta niezgodność w szczegółach, bo

tem lepiej nwydatnia harmonię, jaka pod wzglę

dem zap arcia się wszelkich politycznych zasad

panuje w naszym obozie demokratycznym. Jeśli

korespondent N. Reformy tak dalece zatracił

wszelką łączność z krajem, z iego stałym progra

mem politycznym, że mów*ąc o dążeniu do wy

borów Rady państwa przez Sejmy, uważc to za

oskarżenie — to przestajemy się dz wąL choć nie

przestajemy się obniżać,

słysząc —

ak ko

respondent Słowa Polskiego mówi o pclityce *tak

zwanych zasad11. Tak, to smutne zjawisko opor

tunizmu nie w środkach, ale w c-elach politycznych

jest przyczyną oburzenia, jakie w kraju wywo

łały ostatnie listy p. Z . ,

nie zaś okoliczności, że

on ,,trochę dalej widział i przewidział, że prze

strzegał i sprawdziło się11.

Naprzód bowiem to *przewidzenie11 jest tylko

chorobiiwem przywidzeniem człowieka, który ma

nię wielkości łączy z manią prześladowczą. W fan

tazyi swe) nważa się za szlachetnego i grnbego

zwierza, którego ,,znów opadła skomląca, ujada

jąca sfora.11Ten elegancki ton polemiki nie uczyni

jej skuteczniejszą. Nikt też n.e uwierzy w dar

proroczy człowieka, który, charakteryzując chwilę

obecną, mówi o dokonanem jakoby nwyzwoleniu

cię zwartego świafa niemieckiego z pod komendy

szaleńców ź la Wolf, czy Schonerer" -

nikt na

seryo nie bierze ,,przywidzeń11 polityka, który

boleje uad *szowinizmem młodoczeskim,11 a dwa

dzieścia wierszy później *przewiduje-1 bliskie

*zwycięsl wo umiarkowania z niemieckiej i cze

skiej strony.*1 Wszystko to są halucynacye, ale

mo polityka - więc nikt się nie gniewa na p. Z

0 jego wieszczego dncha, który owszem jest rze

czą szczerze komiczną. Tu chodzi znpelnie o co

1mego.

Chodzi o stosunek Kola polskiego do Cze

chów i do opozycyi niemieckiej. Na zasadzie wie

deńnkich listów Słowa Polskiego podnieśliśmy w raz

z innymi dziennicami krajowym szereg zarzutów

przeciwko polityce tam propagowane«, zarzutów

ciężkich, których powtarzać uie potrzebujemy, bo

ie wybornie zrozumieli interesowani korespondenci

i redakcye. Zaprzeczono im, ale nie zbito ich ani

jednym argumentem. Jeśli też Słowo Polsku w ar

tykufe od redakcyi oświadcza, że sojuszu z Niem

c-ami opozycyjnymi nie chce, że owszem pragnie

ut-zymauia stosunku zCzechami, *którzy zajmują

zgodne z naszem autonomiczne stanowisko11— tn

deklaracyę tę nietylko przyjmujemy do wiadomo

ści, ale i o jej szczerości najgłębiej jesteśmy

przekonani. Twierdzimy icdnak, że między tern

stanowiskiem a tendencyą i dążnościami wiedeń

skiego korespondenta Słowa jest przepaść, której

redakeya nie widzi lub widzieć me chce. Twier

dzimy dalei, że są w naszem społeczeństwu po

litycy, jak dotąd bez wpływn i znaczenia, którzy

zarówno odnośnie do ogólnej sytuacji, jak i do

sposobu rozwiązania sprawy językowej wypowia

dają i bronią opinij, o jakich się nie śniło rodak

cyi Słowa Polskiego: o sytuacyi twierdzą, że tak

dłngo w Anstryi nie będzie spokoju, póki Czesi

nie zna|dą się znown w opozycyi; w sprawie ję

zykowej godziliby się na uchwalenie w Radzie

państwa nstaw krajowych dla Czech . Moraw, a

na zarzut, że w ten sposób przyznają kompeteu

cyę parlamentu do ewentualnego uchwalenia usta

wy językowej także dla Galicyi, odpowiadają:

i owszem, byle byla korzystna.

—

Dokładnie po

intórmuwani o takich zdaniach i prądach, wystą

piliśmy przeciwko wiedeńskim maniiestom naszej

demokracyi; informacye nasze pozwoliły nam zro

zumieć najgłębszy sens listów wiedeńskich Słowa

Polskiego.

sło dla brakn ściślejszych informaeyj, do znacze

nia walnej bitwy.

Depesze, rozesłane wczoraj wieczorem, brzmią:

Key-West 9 maja. Z Port an Prioce nad

szedł następujący telegram: W edług sprawozdań

z Cap Haiti, dostrzeżono wczoraj w północnym

kierunku eskadrę komodora Sampsona. Widziano

również wczoraj 17 hiszpańskich statków, okrę

tów wojennych innych na wysokości Portorico.

Niemieccy marynarze, którzy przybyli tu wczoraj,

opowiadają, że popołudniu słyszeli w kierunku

północno zachodnim silną kanonadę.

Chichamanga 9 maja. Według półurzędo

wyeh wjądomości nastąpi niezwłocznie mohili/.a -

cya 40.000 ochotników, tak że wraz z 10 regu

larnymi pułkami cała lądowa siła zbrojna wyno

sić będzie 50.000 ludzi.

Nowy-York 9 maja. Wedłng depeszy, otrzy

manej pizez New York-Herald z Waszyngtonu,

postanowił prezydent Mac-Kinley odroczyć na ty

dzień wylądowanie wojsk na Kubie.

Nowy-York 9 maja. Tribuna donosi z W a

szyngtonu: Ambasador amerykański przy dworze

hiszpauskim Woodford przybył tu wczoraj wieczo

rem i udał się wprost do Białego domu, gdzie

prezydent Mac Kinley przyjął go nadzwyczaj ser

decznie.

Nowy-York 9 maja. World ogłasza pismo

przywódcy powstańców Gomeza z dnia 30 kwie

tnia. Gomez dziękuje Stanom Zjednoczonym za

opiekę, udzieloną powstańcom. Zadzierżgme ona

węzeł solidarności i wiecznej przyjaźni między

obu ludami. Gomez dodaje, że wie, iż rząd po

wstańców gotów jest przyjąć ońarowany sojusz.

Dzisia,j rano otrzymaliśmy na tępnjącą telefoni

czną korespondencyę:

WojnaoKubę.

Wychyliła się sensacyjna wieść, że na wodach

kolo Portorico eskadra hiszpańska stoczyła walną

bitwę z flotą admirała Sampsona.

—

Marynarze

na San Domingo opowiadają o odgłosach kano

nady; w Madrycie via Gibraltar, krąży pogłoska

o zwy cięztwie Hiszpanii. Depesze te sięgają aatą

dnia 8 b. m. Dotychczas nie potwierdzone, tracą

ns wiarygodności, gdyż rezultat byłby znany

w Waszyngtonie i w Madrycie w krótkim czasie

po bitwie. Na pobliskich dnńskie,h wysepkach St.

Thomas i St. Cruce znajduje się centralna stacya

kablu międzynarodowego, dostarczająca dogodnej

telegraficznej komunikacyi. Pogłoska — iak się

nie sprawdzi — jest zapewne wyrazem nerwowe

go oczekiwania i obliczeń, że eskadra hiszpańska,

która dnia 29 zeszłego miesiąca wypłynęła z St.

Vincent, może już być pod Portorico dla odnowie

nia zapasów węgla, a z drugiej strony flota ad

mirała Sampsona krąży prawdopodobnie w tycb

okolicach, wyczekując nieprzyjaciela.

—

Do Lon

dynu nadeszła depesza, że w pobliżn Portorico

przyszło do starcia między *bezpańską kanonierką

a amerykańskim statkiem wojennym *Moutgom

mery.11 Nie jest wyklnczonem, że starcie to uro—

W iedeń 10 maja.

Z Waszyngtonu donoszą, że zwycięstwo, odnie

sione pod Manilą, doprowadziło Stany Zjednoczo

ne do decyzyi szybkiego rozwinięcia sił wojen

nych we wszystkich amerykausko-hiszpauskick po

siadłościach. 10 .000 wojska odchodzi na Kubę;

na!sze korpusy, przeznaczone do Hawanjy, for

mują się Na Filipiny odchodzą równ eż znaczne

posiłki. 17a Londyn znown donoszą, że Amery

kanie zwlekać będą z lądowaniem na Kubie aż

po kouiee dżdżystej pory rokn, zabójczej dla woj

ska. Tymczasowo podtrzymywać będą wojnę po

wstańcy, którym Amerykanie dostarczać mają broni

i amunicyi.

—

Berliner Tageblatt dowiaduje się

z Londynu, że powstańcy rozporządzają bardzo

znacznymi kapitałami Komitet rewolucyjny w Lon

dynie ma mianowicie około czterech milionów fun

tów, dostarczonych przez syndykat angielski w za

mian za przyrzeczone ze strony przyszłej republiki

koncesye.

O sytuacyi na Filipinach panuje w Madrycie

przekonanie, że Ameryka wtedy tylko stanie się

niebezpieczną, jeżeli przyłączą się do niej zna

cznie]sze oddziały powstańcze — Gubernator na

Manili telegrafuje do M adrytu, że większość lu

dności jest za Hiszparią. Podobne wiadomości je

dnak nadchodzą bezustaunie także z Knby, a ró

wnocześnie z dnia na dzień wzmaga się tamtej

sze powstanie. Faktem jest jednak, że i Amery

kanie największą wagę przywiązują do powstania

na Man.ii. Admirał Dewey ma ze sobą ajentów

komitetu powstańczego, przez których dowiedzieć

się pragnie o sile i pozycyi powstańców. Ajenci

jednakże — jak telegraiują z Hongkong — boją

się wylądować.

Berliner Tageblatt donosi o pośpiesznej budo

wie fortyfikacyj ua wyspach Kanaryjskich. Wła

dze wojskowe postępować przytem maią tak bez

względnie, że bez pytania zabierają gmachy, bę

dące własnością firm angielskich. Równocześnie

donoszą z Madrytn, że trzy hiszpańskie łodzie tor

pedowe przybyły na wyspy Kanaryjlkie, rezer

wowa zaś flota od(szła kn Filipinom.

W Madrycie samym jednakże sytuacya bardzo

BRACIA Z WYBORU.

(64)

POWIEŚĆ

Zofii Kowerakiej.

(Ciąg dal ujy).

Jan, któremu nałogowy Anglik stawał się co

dzieu nieznośniejszym, wpadł w iedeń z momen

tów zimnego nporn, który go czynił nieugiętym.

Zapragnął pozbyć się Simonsa.

—

Plen*poten mój -

rzekł twardo -

musi

mieć prawo wtrącania się we wszystko.

—

A ja oświadczam panu — zawołał nietrze

źwy Simone -

że albo ot ztąd ustąpi, albo ja!

—

A więc ustąpisz pan — rzekł zimno Jan.

—

Ustąpię, jeżeli mi peusya roczna zapłaconą

zostanie. Taka była nmowa. Wszak mam kon

trakt!

—

Pensya zapłaconą zostanie, ale przed tem

napiszę do kantorn stręczącego żeby mi przyssa

no innego człowieka.

Simone spokorniał nagle. Zmiana, zapowiada

jąca się w jego losie, otrzeźwiła go. Mina mu się

przeciągnęła, odszedł w milczeniu.

Jan wrócił zadowolony, że się pozbył niezno

śnego Anglika. Co to za rozkosz patrzeć na od

jazd wstrętnego człowieka Zapteta dla , iego za

rok cały mut

się znaleść choeby miś! być !.prze

dany aki las, łuóry będzie mógł służyć tylko na

rózgi do karcenia dzieci!

apisał do kantorn strę« ząoego w Angin, żąda

jąc wyprawienia natychmiast człowieka fachowe

go, trzeźwego, z najlepszemi rekomendacyami.

Myślał jnż o wysłaniu po Jerzego, kiedy ten

w łaśnie się ziawił.

—

Wies;i -- rzekł mu bez przygotowań — od

prawiłem Siraonsa.

—

Wyprzedajesz znowu konie?

—

Widzę, że masz mię za człowieka nienor

malnego i że cię niczem jnż zadziwić nie jestem

w stanie. Jestem trochę nienormalny, to prawda,

ale nie do tego stopnia; Simons wiecznie trąci ko

niakiem, winem, a ja wyziewów alkoholu znosić

nie mogę.

—

I dlatego tylko go odprawiasz?

—

Gdy się upiie, jest grubianinem i zrobi nam

iu kiedy awanturę Pozbyłem się go więc, ale nas

to kosztować hęuzie. Zgodzony jest tak, że jeżel

mnie się podoba oddalić go wśród roku, płacę mu

pensyę całą. W Londynie dałem mn tysiąc reń

skich, należy mn się więc siedm tysięcy, które

mu w przeciągu dwóch lub trzech tygodni zapła

cić musimy.

—

Ja nie mam źródła, z któregobym mógł te

pieniądze zaczerpnąć— rzekł Jerzy, któremu oczy

błyskały gniewem, choc mówił SDoko;tie.

—

Wiem, że uie masz, ale ja znaleść muszę

i znajdę łatwo. Albo pożyczę jeszcze na hipotekę,

albo sprzedam jeszcze las.

Jerzemu stanęła w oczach poręba młodsza od tej,

która przedwcześnie sprzedaną zosta’a.

Ujrzał

cienkie i wysmukłe drzewa, które zdawały się

prosić, aby ich młodość oszczędzono. W strzym ał

się jednak od wszelkich nwag. Był niezmiernie

zrażony do wszelkiej walki z Janem i tak pewien

jego rniny, jak gdyby już dokonaną była.

Często teraz, w wieczory zimowe, gdy jtft czy

tanie g« znnżyło, a samotność nczyniła go ma

rzycielem. myślał o tej przyszłości, w której z dóbr

drzewnieńskich nie zostanie jnż ani skrawka ziemi,

a rodzina Gosztyńskich będzie na łasce pam Do

boreckiej. Jakim wtedy sposobem będzie on mógł

służyć Elżbiecie i jej synowi i Gosztyńscy zamie

szkają pewno gdzieś w mieście, gdyż miasta zwy

kle przyunują takich rozbitków... Gn w tem mi -

ście znajdzie też jaką posadę, wplecie się jr i*

życie swemi nsługt,mi...

To ciągłe kroczenie Jana kn niechybnemu ban

kructwu było więc zupełnie przewidziane przez

Jerzego, jednakże każdy nowy krok bolał go tak,

jak gdyby to o niego samego chodziło. Bolał go

więcej, bo on nam, bez obow ązków rodzinnych,

mógł się obejść bez majątku; tymczasem tn ruina

groziła trojgu ludziom, niezdolnym do pracy, a

przy.zwyczajonym do dostatku, a nawet do zbytku.

—

Co mi uczynić radzisz? — zapytał Jan.

—

Wiem, że ci żal lasu.

—

Nic ci nie radzę, bnbyś zresztą mojej rady

nie posłuchał.

—

Powiedz, owszem , cobys ty na mojem miej

scu zrobił?

—

Mój Jasiu, na co próżne słowa?

—

Kiedy ja je chcę usłyszeć.

—

A więc sprzedai konie, zapłać Simonsa i miej

spokój.

—

Sam wiesz, że takiej rady usłuchać nie mogę.

Uśmiechnął się złoś!iwie.

—

O, toby mi ElżuEia po głowie chodzić za

częła — dodał.

—

Myślałaby, że idę za jej ży

czeniem, żem sprzeda! konie, ho ona znajduje, że

wyścigi są niemoralne. To jużnym mnsiał tak

skakać, jakby m ona zagrała. Teraz mam tu ja

kieś dąsy, jakieś szlachetne dnmy, iakieś boba

terskie pozy, jakieś spojrzenia teatralne; potemby

się temu zupełnie w głowie przewróciło i myńla

łoby to, że iest nieomylne.

Wiesz myślałem, że

te *baby coś przed mą wyśpiewały i że ja popa

dłcm w niełaskę, a ty do łaski przywróconym

zostałeś| tymczasem i to nie. Nie chce cię zapro

sić na obiad. Powiada, że moje zaproszei ie wy

starczy. Słowem, tyś do łaski nie przywrócony, a

ja z uiej zupełnie usunięty jestem. Powiadam ci,

królowa, która zaledwie odpowiadać raczy Z pe

wnośrią, nawet by nie odpowiedziała, gdyby me

katechizm, w którym się uczyła o Sak*amentach

i o obowiązkach przez l, e nakładanych. Ciekawv

jestem, jak to ułngo będzie trwało?

Jerzy spuścił wzrok k r zm hu *C’ierpiał na myśl,

że ta biedna kobieta, która odjęła mu swoją

przyjazń, widocznie staczała jakieś tajemne walki,

widocznie przebywała jakieś bolesne przejścia ży

ciowe. Temn kilka miesięcy, widział ją tak nfną

względem męża, tak mn oddaną, że nawet nie

chciała sądzić jego postępowania i z góry uwa

żała je za dobkonałe. Jakimże więc ciosem dla

niej musiał być ten fakt, który jej oczy przetarł

do jaśniejszego spojrzenia. Jerzy tyle razy obie

cywał sobie być obrońcą jej, stróżem, tyle razy

mówił sobie, że stan:ę zawsze między nią a uie

szczęściem, któreby w nią ngodzić miało; tym

czaciem cios spadł, a on go ani przewidział, ani

nawet wiedział, na czem się zasadzał.

—

Czy masz jakie polecenie dla mme? — za

pytał — gdyż spieszno mn było uciec co najprę

dzej od obecności Jana.

—

Poszlij, proszę cię, umyślnego po czara *go

Berka. On mi zawsze ofiarnie swoje usługi To

bardzo sprytny żyd.

—

Ale znany szachrąj i łotr.

—

A cóż mi to szkodzi?

—

Dobrze, poślę po niego.

Jerzy wyszedł. Z ganku chciał zawołać na

swego furmana, który jeździł koło dziedzińca, by

konie nie zziębły na dość silnym dnia tego mro

zie, gdy njrzał Elżbietę, nbraną iak do spaceru,

w stępującą na schody.

Ukłonił się ceremonialnie, jak zwykle, lecz ona

widocznie zatrzymać go chciała.

—

Kuzyn już wy;ężdża? — zapytała, jak oso

ba, która nie wie, czem zagaić rozmowę i której

nieśmiałość nie pozwala zacząć od głównego przed

miotn myśli.

—

Wyjeżdżam. Czy może pani w czem poży

tecznym być mogę?

zapytał Jerzy.

Nie odpowiedziała, tylko tw arz jej zabłysła n a

gle wyrazem wielkiej życzliwości i utności. W j

ciągnęia ku n emu rękę ruchem, który świadczy 1

o porywie serdecznym. Jerzy wziąłjej rękę, trzy

mał ją w dłoni j"dnę sekundę dłużej, niż zwy

czaj nakazuje, a potem, zrozumiawszy wyraz

oczu, pochylił się i nsta do ręki jej przycisnął.

Furman zbliżał się właśnie do gankn, więc

wskoczy! do bryczki i pojechał, uchylaiąc czapki.

Elżbieta w* iegła do domu z sercem napełnio

nem pociechą Przecie, że długa niesprawiedli

wość naprawioną została; przecie, że przyjaźń

była na nowo zawarta! Wiedziała teraz, żt Je

rzemu chodziło o jej szczęście, że posiadrła jego

życzliwość, jego sympatvę i czuła, że jej wszyst

ko przebaczył. Jeden silny nścisk ręki zatarł

wszystko, co miedzy nimi nagromadzonego było

nienfności, żalów i chłodn.

Wolę, żeby tu lie przyjeżdżał na obiad -

myślała — bo wtedy nigdy z nim szczerze po

mówić nie mogę. Nie chcę też, aby Jaś wiedz’iał

0 naszem pojednaniu się On zawsze wszystko

wyśmiać, wyszydzić i sprofanować musi.

Jerzy był szczęśliwy. Był pewny, że osią

gnąwszy to, do czego dążył, zanfanie i przyjaźń

kobiety, którą kochał, nigdy jnż niczego więcej

pragnąć nie będzie, że jego serce o nic więcej

:igdy n tei kobiety się nie npomni i że lof oh

i,arował go sowicie. Teraz będzie pracował za

dwóch, za trzech lndzi i nigdy na zmęczenie się

ne poskarży i wszelki ciężar będzie mn lekkim.

Tyle razy bywał zniechęcony, ale to się jnż wię

cej nigdy nie powtórzy, nigdy mn jnż sił nie zj

braknie, bo *emu nie mógł dać siły ani sen, ani

posiłek, a tylko taki nścisk ręki, jak dzisiejszy.

Zrozumiał doskonale, że Elżbieta odkryła prawdę

1 że teraz _w swem sercu płaciła mn podwójnie

za CŁłą niechęć, ktv.rą w niej jego domniemany

zły postępek obudził. Zdawało mn się, że teraz

jego energia ma żelazne ramii na, że jego po

mysłowość ma skrzydła, a jego szczęście nit:ma

granic.

(ć -}g d. d,szy nastąpi).

O,ldz.e’lne1Nra flZSSłf

?iedziel i ńwi94 (

6 wieczorem.

W Jawto

ńiM" dn « h tfaS8t* c2y. w Krakowief,o 10 ct., z przesyłką pocztową 12 ct.

W Lwowlt |n f ,,Cza*

do Raaje.« w biun cb ditumikAw L. Plohna, A. Oiuewtk o, S. Sokołowskiego.

Prennn?erata

wynosi:

w ,;,l

k%" ^ały rok ,ia kwartał na 1 miesiąc

k»ww;;;;;;;;;

iStKJ

S8-* -

7sU -

i innych pac-.w , należących do związku pocztowe ;o

32 zła.

8 zła.

3 zła.

!!uTh! ? r*

1S P! y’ *°j?8*t żyli**» *»*1 1 tu oatetnleąo -ilnln w miesiącu.

—

Listy z pie

*n AHrair,;K"r6 - o ^ pienie* ena prenumeratę i ogłuszenia (inseraty) uprasza się nadsyłać franco

,_.

^?yi. *za sy ,wKrakowie.

—

!Asty reklam acyjne ni( opieczętowane nie podlegają opłacie

J. lM,stm

i niefranku ulanych nie przyjmuje się. — Rękopis,nów nadsyłanych nie zwraca się.

Prenumeratę przyjmują:

Administracya Czasu w Hrakowle i urzędy pocztowe. Miejsc«w» prenumeratę księgarnia

S. A. Krzyż_anowskiego, hi 1 1 Karliii .kiego, Mańkowskiej w Sukiennicach, handel Kretschm ;ra,

biuro _dzienników Hopcasa i Salomonowej, główna trafik" — 0

- *tnNzrnIa przyjmuje się za op;ita

od miejsca wiersza drobnym drukiem za pierwszy raz 10 cnt., za każdy r°stępny po 5 cnt., układ

tabelaryczny, cyfr_owy, skomplikowany pierwszy raź po 20 ct., n a stępny po 5 ct.

Wadesłane (na

3 strenie) od miejsca wiersza drnki»m drobnym po 30 cnt. za ka-dy . az.

—

Ojęłosaenia i prenu

m eratę przyim ją: we Lwowie biura dzienników L. Plohna, A . Olszewskiego, centr. binro ogło izeń

ul. Kopernika I. li; w Paryżu wyłącznie d. Adam rue de Varenne 38, (prenumeratę p. W . Raczkowski

Courbevoi pod Paryżem rue lu Chemin de fer 44); w V.iealnlu Haasenstein ft Vogier (takie

w H amburgu, Frankfurcie n. M., Berlinie, Lipsku, Bazylei i Wrocławiu), A. Oppelik, R. Mouii( (także

w Berlinie, Hamburgu, Mon-chiun i Norymnerdze,, H. Schalek, M. bnkes, J . Danneberg, H. Fried

(tylko prenumeratę H. Goldsrhmid ft Comp.); w Kia_j* kurcie n. M. G, L. Danbe A Comp.

ilF " Za każdą zmian» adresu dopłaca się 20 ct.

1 з 4 • Strona 1

Мірадор - viewer

Czas.

опис

Структура

Схоже

Помилка 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Мірадор - viewer

опис

Структура

Схоже

Помилка 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Pobieranie pliku

Pobieranie pliku

Usuwanie komentarza

Wyszukiwanie zaawansowane

Zgłaszanie błędu