Czas.

Мірадор - viewer

Czas.

Примітка

Відображення 685 примітки

Додавання приміток лише для зареєстрованих користувачів

Опції

Ner7g

Kraków, W torek 1 Kwietnia 1902.

B,ocznik LY.

CZAS

(WydAnie wleoiorne).

Kraków 1 kwietnia.

Jeden ss poniedziałkowych dzienników

wiedeńskich opowiada, że mimo całego, ra

czej jeszcze rosnącego, jak słabnącego ha

łasu o Cyleę, anstryacki prezydent mini

strów zamierza tydzień bieżący poświęcić

wyłącznie rokowaniom z p. Szellem. Nie

ulegajwątpliwośei, że termin tych rokowań

dawno był oznaczony,* nim w lzbie wiedeń

skiej odbyło się głosowanie nad *history

czną14 rezolucyą hr. Stiirgkha, Łba! wiemy

nawet pozytywnie, że ten termin doznał

odwłoki wskutek śmierci i pogrzebu Kolo

mana Tiszy. Jest więc wykluczone, by p.

Koerber na wznowiony atak wściekłości

niemieckiej o Cyleę odpowiadając rokowa

niami o taryfę celną i ngodę węgierską,

zamierzał dać lewicy lekcyę politycznego

rozsądku. Ale zamierzona czy nie, lekcya

ta mieści się w konferencyach z p. Szellem.

Okazują one przedewszyatkiem, że na

wet po owem *wiekopomnem44 głosowaniu,

nawet po niedorzecznościach wieców ludo

wych i artykułów dziennikarskich, najwa

żniejszą sprawą polityki wewnętrznej Au

stryi w tej chwili jest nie Cylea i jej pa

ralelki, lecz stosunek Austryi do Węgier.

Okazują więc dalej, choć wszystkie świą

teczne rozpamiętywania prasy pominęły ten

punkt, a skoncentrowały się w sprawie cy

lejskiej, że nie ta sprawa, lecz ów stosu

nek jest prawdziwą sygnaturą wewnętrznej

sytaacyi politycznej, nie Oylea, ale ugoda

węgierska jest źródłem prawdziwych trosk

i rzeczywistych niebezpieczeństw. W czem

te niebezpieczeństwa tkwią, wykazaliśmy

niejednokrotnie na tem miejscu: tkwią głó

wnie w interesie Węgier, by w Austryi

n ie doszło do skonsolidowania stosunków

parlamentarnych. I dopiero jako pozycja

w tym węgierskim rachunku politycznym,

ma oylejskie gimnszym swoje znaczenie,

o którem się snąć nie śniło filozofom le

wicy.

*Politycy44 ci w zapale walki zaniedbali

obecnie tego, co się powinno czynić po

każdem nowem w Austryi zamieszaniu par

lamentaruem: zapomnieli zajrzeć do dzien

ników węgierskich. Z naszej strony wy

zuajemy, że po głosowaniu z dnia 22 mar

ca b. r . więcej uwagi poświęciliśmy prasie

węgierskiej niż anstryacko-niemieckiej, pil

niej czytaliśmy Pester Lloyda niż N. Fr.

Presse i możemy zapewnić tę ostatnią, wie

dząc, że tenm nie uwierzy, iż ta lektura

byłaby jej się bardzo a bardzo przydała.

Patrząc na szaloną orgię politycznej nie

dorzeczności, do której po onem głosowa

niu dała hasło prasa lewicy, wystąpił wę

gierski monitor z artykułem niesłychanie

czelnym

ale i niesłychanie

charaktery

stycznym. Sens jego w kilku słowach ten,

że wobec tego, co się znów w Austryi

dziać zaczyna, niepodobna rządowi węgier

skiemu pertraktować na seryo z gabinetem

austryackim, bo znowu niewiadomo, czy

ten gabinet w sprawie stosunku Austryi do

Węgier ma za sobą parlament czy nie, czy

parlament austryacki wogóle istnieje, lub

nie?

Widzimy stąd, że w Węgrzech co do

następstw parlamentarnego epizodu cylej

skiego zapanował na komendę pesymizm

przewyższający nawet nastrój zgromadze

nia ludowego w Cylei i Innsbrucku, że

groźby podniesione na tych zgromadze

niach zmieniły aię za Litawą na rzeczywi

stą obatrukcyę, na

dokonane jnż roz

bicie parlamentu.

Kto zna istotę węgier

skiej techniki w rokowaniach z Austryą,

łatwo odgadnie przyczynę i cel tego ultra

pessymizmn. Przyczyna jest ta, że rząd au

stryacki stawia opór całemu szeregowi żą

dań węgierskich w sprawie taryfy celnej

i ugody, a celem jest *łamanie tego oporu

w jakikolwiek sposób.

Wobec zupełnego milczenia prasy pół

urzędowej w Austryi i Węgrzech niepodo

bna sobić wyrobić zdania o właściwym sta

nie rokowań, ani też o tem, na czem w isto

cie polegają trudności obecne. Zachowa

nie się Pester Lloyda dowodzi tylko nie

zbicie, że rokowania idą opornie, że tru

dności istnieją i muszą być bardzo znaczne.

A jeśli tak, to naturalnym z tych przesła

nek wnioskiem byłoby npomnienie, zwróco

ne ku lewicy niemieckiej, aby baczjła ko

mu właściwie służy, a komu szkodzi swo

jemi ekstrawagancyami w sprawie cylej

skiej. Nikt jakoś tego wniosku wyciągnąć,

upomnienia tego formułować się dotąd nie

kwapi, zdaje się dlatego, że wszyscy zbyt

dobrze znają zaślepienie Niemców z lewi

cy i jakość ich austryackiego patryotyzmn.

Jeśli uważaliśmy za potrzebne zwrócić dziś

uwagę publiczną na to, co się dzieje za

Litawą, a odwrócić ją od hałaśliwej kwe

styi cylejskiej, to i my nie adresujemy tego

do Niemców, którzy nic nie widzą i nic nie

czują. Sądzimy tylko, iż wypadki polityczne

nie kręcą się w rzeczywistości około tego,

co niemieckim dziennikom i wiecom daje

żer do artykułów i rezolucyj, lecz około

tego, co jest istotnie ważne; sądzimy, że

w tej chwili istotnie ważne jest nie to, co

hałasem, ale wewnętrzną nwagą doniosłe;

sądzimy wreszcie, że jest w interesie opi

nii pnblicanej u nas, by ją wypadki dal

sze nie zaskoczyły niespodziewanie, bo zdaje

nam się, że aż nadto wystarcaa, jeśli nie

miecka lewica pracuje na jakieś polityczne

dla siebie prim a aprilis.

Pozwalamy tobie przypomnieć pnblioznoioi k a

tolickiej, te s dniem 8 kwietnia upływa ostate

czny termin wpisów na inicyowaną przez X . pra

łata Smoczyńskiego pielgrzymkę do Rzymn na jn

bilensz papiestwa Ojca iw . Leona X III. Zbyt to

nroczysteśś rzadka; doczekali jej ze wszystkich

papieży tylko Pins IX i obecnie panujący.

Cel pielgrzymki jest zapea^ne przede wszy stkiem

osobisty: pozyskanie ła sk boiych dla siebie i dla

o,czyzny przy ich zdroju. Zwrócić nadto trzeba

uwag§ na narodowe insczeaie takich pielgrzy

mek. Rzym jest miejscem, w którem jako Pola

cy występować możemy. Im nas tam więcej i wi

dzą i słyszą, tem o nas też więcej pamiętać bę

dą. Minęły niestety ezasy, w których byliśmy

przez kilka znakomitych osobistości nieurzędowo,

ale stale w Rzymie reprezentowani; tem więcej

potrzeba, byśmy choć sporadycznie przez piel

grzymki nasze dowodzili, śe nasze synowskie przy

wiązanie do Stolicy św. nie słabnie.

Wszystkie narody katolickie oprócz urzędowych

przedstawicieli n Stolicy św. trsymają i pryw a

tnych ajentów świeckich czy duchownych. Jeśli

na to obecnie naa niestać, to przynajmniej trze

ba, by wszystkie warstwy narodu naszego były

reprezentowane w naszych pielgrzymkach, i łe

zwlzazcza osoby, które jnś niejakie stosunki wy

robiły sobie w Rzymie, g!ównie w takich razach

są potrzebne i pożyteczne.

Zjazd w W enecji.

O rezultatach spotkania B tlow a z Prinettim do

nosi pśłurzydowa Agon%ia Ita lia n a: *Wiadomości,

jakieśmy otrzymali o spotkanin w Wenecyi, nie

pozwalają wątpić o politycznem jego znaczenin.

Rozmowa kanclerza Btlow a z ministrem Prinet

tim misia jak najserdeczniejszy charakter. Obaj

mężowie itacn mogli stwierdzić, te obie ltrony

żyezą «obie szczerze ntrzymaó w zupełności ser

deczne stosunki między sprzymierzonemi państwa

mi, a zawarciu traktatów handlowych pomiędsy

Niemcami a Włochami nie stoją w drodze ważne

przeszkody.1*

W. AUg. Ztg pisze: Z powodn spotkania się

w Wenscyi kanelerza niemieekiegs hr. Btllows

z p. Prinsttim, w łoskim ministrem spraw zagra

nicznych, Eurapa znowu zaezyna s ię bardzo żywo

zajmować trój przymierzem, warunkami jego pe

wodzenia i jego przyszłą postacią. Z najrosmait

szych stron zapewniają, że wszystko jest jaż przy

gotowane; zw iązek trzeeh państw, twerzący od

tyln lat jeden z najważniejszych czynników poli

tyki europejskiej, a od niedawna t a k ie polityki

światowej, będzie odnowiony, a niemal niemniej

ja%t pswnem, że w łonie zwiąsku bez zbyt wi«l

kish trudności nłoią zię również stcsonki ekeno

miczne. Spotkanie w Wenecyi, jakdonozi P o l.C o r r . ,

nie ma na eela odnowienia trójprzymierza, co jnż

z tego wynika, ł e prezydent ministrów Zanardelli

nie bierze w niem odziała; niewątpliwi« jednak

będą tam omówione najważniejsze sprawy obecne

Łatwo cbyba odgadnąć, które aprawy s ą obecnie

Dajwsłniajszemi; dzisiaj należy aię ograniczyć

tylko do omówienia przyszłej postaci trój przymie

rza, bo tylko o tym problemie można twierdzić

z całą stanowczością, śe w najbliższym czasie bę

dzie żywo zajmować kołapolitycsne. Czy nowa trój

przymierta będzie dalszym ciągiem dawnego w nie

zmienionej formie? Albo c zy dawna forma zosta

nie napełniona nową treścią? To jest zapewne

jądrem sprawy, a którą chodzi, i można przypu

szczać, śe tę stronę sprawy trójprzymierza obaj

dyplomaci, mimo wsaystkicb zaprzeczać, dokła

dniej omówili w Wenecyi, n il się to swyklo dziać

kiedyindziej w drodze wyjaśnień pisamnyeb i te

legraficznych.

Dawne trójpnymierse miało w zasadzie dwa

ostrza (aie biorąc tego słowa w zaaozenin ,z a

czepnem u: oatrze włosko-niemieckie, skierowaaa

przeciwko Francji i niemiecke-austrysckie, kieru

jące się przeciwko Rosyi. Jakieś zmiany aaszły

odtąd w siągu ostatnich lat? Najpierw Anstro—

Węgry porozumiały aię z Rosyą w sprawie bal

kańskiej i właściwie nie ma jnś dzisiaj prawie

żadnych punktów różnicy między aimi a ceaar

stw em rozyjskiem. —

Następnie Włochy zawarły

z Francją zmowę w kwestyacb morza Śródeiem

nego, więc właściwie takłe między Włochami a

Francyą nie mośns dziś znaleśó znaczniejszej po

litycznej różnicy zdań. Oba w ięa państwa, a któ

remi Niemcy tworzą trójprzymierze, zawarły z mo

carstwami, przeciwko którym piarwotaie przymie

rz« było wymierzoae, układy osobisto i to nie An

stro-Węgry z Francyą a Włecby z Bosyą — co

mogłoby osłabić, nazwijmy to *pikanteryę" spra

wy — lecz właśnie Włoeby s Francyą, a którą

miały sprawy sporne przy zawiązka sprawy pray

mierzą, a Austro-’Węgry z Rosyą, gdzie sprawa

podobnie się przedstawiała.

Właściwie nie można się inaczej zapatrywać na

ten wypadek, jak na jedno z największych zwy

cięstw — idei pokojn. Dwnprzymierze i trój przy

mierze, te najpotężniejsze polityezne rrganizscye

Enropy, weszły z sobą w świątki prze* dwa wa

żne w iązadła i wspólnie usunęły pnńkta aporne,

istniejące jeszcze przed niewielu laty. Co do trój

przymierza, wynika stąd następująca logiczna kon

kluiya: ponieważ wz ględy politycsne, które do

prowadziły do zaw arcia dawnego trójprzymierza,

dzisiaj niewątpliwie mają mniejszą wagę, zadań

związkn środkowo europejskiego należy szakal

przedewszy stkiem w nlośenin stosunków ekono

micznych dotyczących państw. Niedaleki c z ai o

kale, czy szczególnie Niemcy zreznmieją i zeebcą

uwzględnić «mienione okoliczności; mimo to jest

pewnem, śe bismarckowskie trój przymierze nmar

ło, a new e trój przymierze będsie zapełnia inne,

jak dawne.

__________

Według Tribuny, *zjazd w Wenecyi wykazał,

śe obecny system polityczny odpowiada interesom

Włoob i śs Niemcy chcą uwzględniać poszczę

gólne życzenia w łoskie . Istota włoskiej polityki

spoczywa w utrzymania sta tu t quo na morzu

Adryatyckiem i Śródziemnem. Kwestya trypoli

tańaka i bałkańska znalazły jnż w tym kiernnkn

pożądane w yjaśnienie14. Hr. Btllow miał równie!,

jak pisze T ribu n a , ofiarswać Włochom nsłngi dla

skłonienia Austryi, aby poszła za przykładem

Włoch i nie ntrndniała bez potrzeby nbładów

o traktaty handlowe.

Berlińska P o st utrzymuje, że zjazd wenecki

oddziała zkntecznie na odnowienie trójprzymierza,

które można nważać za rzecz pewną. Zdaniem

Vollcsseiłung, hr. Btllow sapewnił Prinettiego, iż

rząd niemiecki energicznie sprzeciwi się agitacji

agrarynszów i centrum przeciw produktom rolnym

włoskim i zabezpieczy w ten sposób traktaty han

dlowe.

—

Zdaniem S tso l s , przy odnawiania trój

przymierza trzeba będzie uwzględnić stosnnki m ię

dzy sprzymierzonymi a trzecimi mocarstwami,

zaw iązane w międzyczasie. Należałoby także pod

kreślić pokojowy charakter trójprzymierza, dla

uspokojenia mocarstw niesprzymierzonycb, lacs

zaprzyjałnionych z Włochami.

Z prasy angielskisj zabrały głes Sta nd a rd

i D aily M ail. Pierwszy dziennik podnosi, ii Wie

chy zajmnją obecnie w trójprzymierza stanowisko

najsilniejsze pod względem dyplomatycznym. Wło

chy są dla Niemiec i Austryi pod względem stra

tegicznym nieocenione. Nie nlega kwestyi, ł e sta

nowisk« swoje zechcą wyzyskać i albo uzyskają

wielkie kerzyici, albo te l odosobnią się i przy

stąpią do innego przymierza, np. do aojnszn aa

gielsko-jspenskiego. Według D a ily M a il, prsed

miotem narady były tmiany, jakie należy zaprowa

dzić w osnowie trójprzymierza. Zgodzono s ię na

nsunięeie nztępów o tendencji nieprtycbylnsj dla

Francy!.

Przegląd spraw pelskioh.

Protsst mtodiieiy %s Pińsku.

Wiek X X rozpisuje się dłngo i sasroke « no

w y « proteście młsdzieiy szkolnej w gimnazyum

w Pińsku. Młodaież odmówiła odpowiedzi w ję zy

ku roiyjskim podczas nanki religii. Tycb kilka

dzieaiąt relegasyj, która krak młodzieży pociągnie

aa sobą, są nowym dorobkiem wszechpolskiej de

mokraayi, uprawiającej swoją *dojrzałą" politykę

wśród malców gimnazyalnych. O poważnej akeyi

lndzi starszych w tej tak ważnej dla każdego Po

lska sprawie nie słyszymy, ale za to mnożą zię

wieści e *podnoszeniu dncba44 n najmłodszy eh,

którym się lamia życia i marnnjs prsyscłożć.

Z powodu sakaau nCsatum w Nismmtch.

Kraj pisze:

* Broniąc zagrożonej niemczyzny od najzds

polskiego, dał hr. B llo w ognia z kolnbryny, spra

wiającej wiele bnku i wydającej wiele dyma, acz

kolwiek nie kładącej przeciwnika trapem. C s a t o ’

to i krakowskiemu wzbroniono witępn w grania«

Niemiec... Podczas walki knltnrnej nie wpnsaczano

C tasu prze« kilka lat do Niemiec. Przetrwał em

ten dowód niełaeki księcia Bismarcka. Niestraszna

mu więo niełaska br. Balowa... A jednak postę

pek kanclerza zasłngnje na to, by się Polacy osld

nim zastanowili. C s a s należał do tych dzienników

polskich, które przez radykalną prasę nieraz były

napastowane z« ngodowe względem Pros usposo

bienie, za popieranie *polityki dworskiej", s a po

tępianie wrzaskliwych demonstraeyj, za naw oły

wanie rodaków do nmiarkowania. C e a t dopuśeił

się jeszcz e oztatniemi czasy tej strasznej zbrodni,

iż śmiał, podobnie jak K r a j, ostrzegać przed lek

komyślnem zrywaniem długoletniej przyjmżai z ka

tolikami niemieckimi. Znalazły się między dzien

nikami polakiem! takie, które sponiewierały go za

śmiałe wypowiedzenia tego przekonania, całkiem

tak urno, jak poniewierać« nas. I oto złość po

tentatów berlińskich zwraca s ię przeciw temu .p i

smu ngodowemn*, .dw orskiemu41, przeciw pismn

*wyslngnjącemnsi§" katalikom niemieckim. Po raz

setny pokazało się , oe Niemcy nważsją za nis—

R.BAZIN.

RODZINA OBERLE.

Zafpozwoleniem autora prze(oiył e francuskiego M...

(82)

" ,łłt*T_

(Ciąg dalszy).

O tej samej porze, korzystając z nieobecności

p. Józefa Oberle, wnj Ulryk wstąpił do siostrzana.

Zbliżał się termin wojskowości młodzieńca. Na

leżało go uprzedzić o niepomyślnej odpowiedzi

pana Bastiana. Ciężko przychodziło p. Ulrykowi

rozwiewać to młode uczucie, ale niczego uie za

taił Janowi. Od godziny rozmawiali z Bobą, a ra

czej starszy sam prowadził dyskurs, próbnjąc

pocieszyć Jana, który wobec wnja nie ukrył

rany serca i męskiemi zalał się był łzami.

—

Wypłacz się, chłopcze — powtarzał p. U l

ryk.

—

W tej chwili twoja matka patrzy na pier

w szą schadzkę tamtych... Nie bardzo ją rozu

miem. Wypłacz się, ale potem bądż mężny, bo ci

sil na jutro trzeba... Wszakże za trzy tygodnie

stawić się musisz w koszarach. Nie trzeba, aby

dostrzegli łzy w twoich oczach. Zresztą rok wia

trem minie, powrócisz, a wtedy... kto w ie?

Jan ręką otarł oczy i rzekł stanowczo:

—

Nie, wujn.

—

Czemn nie? skąd ma być nie?

Na tem samem miejscu, kędy minionej zimy

tak swobodnie o przyszłości gwarzyli, teraz znów

się znajdowali, ale w jakże różnem usposobieniu!

Dzień się miał ku zachodowi, dzień jesienny, ja

sny i ciepły. P . Ulryk dostrzegł na zbolałej twa

rzy siostrzana ów wyraz męstwa, który go za

pierwszem spotkaniem ncieszył, a który i teraz

wystąpił. Błyski niezłomnej energii płonęły w zie

lonych, jak bory Wogezów, źrenicach.

—

Nie — powtórzył Jan.

—

Muszę wnja o

moich zamiarach uprzedzić: j a tu w żadnym ra

zie nie myślę odbywać służby wojskowej.

Pan Ulryk na razie nie zrozumiał słów mło

dzieńca.

—

Poprosisz o zmianę pułku?

—

Nie, ale do Francyi powrócę.

—

Jak to mówisz! alboż jestto rzecz postano

wiona?

—

Niezłomnie. Nie chcę służyć w wojsku, które

nigdy mojem nie będzie.

—

I tak zaraz chcesz jechać ?

—

Nie zaraz. Dopiero po wstąpieniu do wojska.

P. Ulryk podniósł ręce w górę.

—

Cbybaś oszalał! Wtedyć będzie i trudniej i

niebezpieczniej stokroć!

Chodził wzdłuż i wszerz pokoju, pogrążony w go

rączkowem zaniepokojeniu.

—

Czemu odkładasz? skąd to opóźnienie? ta

myśl dzika?

—

Chciałem wprzódy się wynosić. Ale mama

coś odgadła, wyrwała mi przyrzeczenie, iż stawię

się w koszarach. Dotrzymać muszę. Jest to nie

roztropnie, ale inaczej zrobić nie mogę.

Pan Ulryk w zrnszył ramionami.

—

Zapew ne, obrana chwila jest poważnym

szczegółem, ale najważniejszą jest rzecz sama.

Czyś dlatego postanowił się stąd wynieść, iż dziad

twój na ciebie kr zyknął: *Precz stąd!"

—

Nie, on w tem się tylko zeszedł z własną

myślą moją.

—

Czy odmowa Bastianów na ciebie wpły

nęła?

—

I to nie. Gdyby mi dali córkę i tak mn

sialbym im wyznać, że ani w Niemczech, ani

też w Alzacyi nie pozostanę.

—

Więc może małżeństwo twojej siostry?

—

Tak jest, już to jedno wystarczyło, aby

mnie stąd wydalić. Niech wuj pomyśli, czemby

się stało tu dalsze życie moje!

—

Zastanów s ię, Janie! wszakże schodzisz

z posterunku, opuszczając Alsheim.

—

Nie, bo nic dla Alzacyi uczynić nie mogę.

Jużby tu uikt do mnie nie miał zanfania, do syna

mego ojca, do szwagra pruskiego oficera.

—

A matka, alboż ją tu myślisz zupełnie osa

motnić ?

—

Jedyna to, największa trudność. Ależ matka

nie może odemnie żądać, abym się skazał na ży

c ie zmarnowane, umęczone, które s ię stało jej

ndziałem. Owszem, rada w końcn będzie, żem się

oswobodził z jarzma, które ją samą gniotło i zła

mało. Ona mi przebaczy... A później...

Wskazał ręką na zielone Wogezów pasmo.

—

Trzeba brać w rachubę Francy§. Ona to

mnie ciągnie kn sobie, ona do serca mego prze

mówiła.

—

Mój chłopcze! — rzekł pan Ulryk i przy

bliżył się do siedzącego obok młodzieńca. -

Mój

chłopcze! Jakież ta droga Francya mnsi posiadać

czary, aby po latach trzydziesto takie jeszcze

wzbudzać kochania! tak niepocieszone tęsknoty!

Jej to krew w tobie zagrała’

Przerwał na chwilę i znów ciągnął dalej :

—

Ale ci trzeba znać trudności, znać rozcza

rowania, które tam spotkać cię gotowe. Przede

wszystkiem wypadnie ci odbyć słnżbę wojskową

we Francyi...

—

O tem wiem dobrze. Istnieje ustawa, po

zw alająca uapowrót zostać Francuzem i z tej też

korzystać zamyślam.

—

A co później?

—

Zoajdę przecież sposób uczciwego na chleb

zapracowania.

—

Nie łud ż się zbytecznie, nie Bądż, aby cię

witano tam z zapałem dla tego samego, że jesteś

Alzatczykiem, usuwającym s ię z pod jarzma pra

skiego. Może po tamtej gór stronie więcej zapo

mnieli, mniej od nas pamiętają. Nie licz na nad

zwyczajne ułatwienia i osobną pomoc lnb po

parcie...

Przerwał mu siostrzeniec:

—

Nie rozwodżmy s ię dłużej nad rzeczą nie

odwołalną, nie radźmy o niej więcej.

Wtedy wnj Ulryk, który dotąd Bzarpał siw ą

brodę, nmilkł, zapatrzył się w oblicze młodzieńca,

aż powoli, stopniowo, na jego własnej twarzy roz

lał się wyraz zad owolnionego wspólnictwa.

—

Teraz, gdym spełnił powinność moją i ostrzegł

cię o wszystkiem, nadaremnie, muszę ci przyznać

chłopcze, że i mnie się nieraz to samo roiło...

Cobyś os to powiedział, gdybyśmy się razem do

Francyi wybrali?

—

Razem?

—

Może nie odrazu. Nie miałem tu innego w ę

zła nad ciebie, w tobiem upatrywał ustalenie tra

dycyi... Wszystko się naraz zrywa... Moja obec

ność możeby starczyła, aby ci zapewnić we Fran

cyi gościnne przyjęcie. Gotówbym aię za tobą

wybrać.

Jan nadto był wstrząśnięty teraźniejszością, aby

dalsze snuć zamiary.

—

Niech teraz wnj posłncha, bo potrzeba mi

jego pomocy i dlatego to zwierzyłem się z zamia

rami moimi.

Wstał, podszedł do półki, skąd wydobył szta

bową mapę, którą na stole rezłożył.

—

Proszę przy mnie nsiąść i dać mi raczej

lekcyę geografii.

Była to mapa pograniczna.

—

Postanowiłem tędy kroki zwrócić, ale po

trzeba mi jeszcze kilku objaśnień.

Wnj Ulryk wyglądał żywo zajęty, jakby tn

cbodziło o plau wojenny, a choćby o rozkład

łowów.

—

Miejsce wybornie obrane, najbliższa tu gra

nica. Kto. cię o tem pouczył ?

—

Francnz, młodszy syn Ramspachera.

—

Temu zawierzyć można. —

Czy pojedziesz

koleją?

—

Oczywiście.

—

Aż dokąd?

—

Do Scbirneck.

—

To za blisko granicy, zbyt wielka stacya.

Lepiej w ysiąść na poprzedniej, w Rnss-Hers

bach.

—

I owszem. Tam zastanę wózek z góry za

mówiony i następnie wpadam w las.

—

Chcesz mówić: wpadamy.

—

Jakto? Wuj mi towarzyszy?

Spojrzeli sobie w oczy, jakby dumni jeden

z drugiego.

—

Cóż do licha! będziesz się może dziwił ? —

Wszakci to moje rzemiosło. Ja leśnik z zawodu,

rozpoznam teren, a dopiero, gdy będę mógł trafić

do granicy z zawiązacemi oczyma, stawię ci się

ca oznaczoną godzinę. Pamiętaj tylko wybrać się

lekko, w knrtce myśliwskiej. Wara mi od pa

knnków.

—

Ma się rozumieć.

Pan Ulryk z podziwem patrzył na pięknego

młodzieńca, który teraz na zawsze miał porzucić

ziemię Oberlów, Biehlerów, wszystkich przód

ków swoich.

—

Smutne to jednak wszystko, mimo upojenia

niebezpieczeństwem!

-—

Przeciwnie — rzekł Jan -— siląc się na

wesołość, — przyjdzie mi zobaczyć Ren, po

dwócb jego końcach, tam gdzie na wolności

płynie!

Pan Ulryk przycisnął go do piersi.

—

Do widzenia, mój cblopczo. Bądż dobrej

myśli.

—

Nie zdradź się z twoim zamiarem; ko

muż to jeszcze zwierzyć się chciałeś?

—

Pauu Bastianowi.

Wni Ulryk go pochwalił, a z progu wskazując

ua drzwi pana Filipa Oberle, dorzucił:

—

I pomyśleć, że ten tam biedak, ten szc zą

tek ludzki, ten rozbitek mizerny, więcej ma po

czuc-ia bonom, od całej reszty! Do widzenia, mój

Janie !

Upłynęło godzin par ę, które Jan, jak innych

d i , w warsztatach przepędził. A e trudno mu

było .zebrać myśl, przyłożyć się do roboty. Po

strzegli to podwładni, a jeden z nich, Niemiec,

podobnie jak inni, zauważył głośno, że cbyba

młodemu panu coś się w głowie mąci.

Zadzwoniono na obiad. Jan lękał się spotkania

z matką i z Lunią. T a ostatnia, wchodząc na

salę jadalną, czule się do brata przytnliła. Jak

wszystkie narzeczone, nieświadomie tamtego

całowała, ściskając brata. A ie przynajmniej myśl

jej do niego się zwracała. Szepnęła mu na ncho:

—

Spotkałam się z n i m w Obemai. Rozma

wialiśmy z sobą długo. Podoba mi się coraz w ię

cej, oboje w równej mierze jesteśmy hardzi.

Obiecał mi w pułku zająć się tobą. A le może o

nim przy stole nie mówmy, nieprawdaż? Mama

była bardzo dobra, rozczuliła mnie zupełnie, ale

biedaczce s ię przebrało... Musiałam ją pocieszyć,

zdradzając twoją tajemnicę, i zapewnić ją, że

nie opuścisz nigdy Alzacyi, bo kochasz Olę Ba

stian. Czy mi darujesz? I biorąc brata pod rękę,

wiodła go do stołu, gdzie już zasiadła pani

Oberle.

—

Czemuż w tym smutnym domu, szczęście

jednych, opłaca się boiem drugich. —

Patrz: dziś

chyba ja jedna szczęśliwą się czuję!

(Ciąg dalsay nastąpi).

%O*

. ,C M «« wyshodzi oodsłemde, a wyj,tkiem po niedzieli | świętach uroczyKyoh dwa n , .

dziennic.

a mianowicie : o godz. 6 rano i o ec*

;wi.«««««

y a***nn*,*’

Wa Lwtwit « * n i" jest h aabyc)a w Manck iitaialkf« il łin m U tH , ». Stk(łiwtUafi,

K. Bicbitafcio

PreaiHkrgti wjata!:

m K,ikowi« w miotam

i»a

ro^ l] * * kwartał j]na 1 m iesiąc

T!?h?..1 1

.........................................................I

*0 koron i 10 koron

8 kor. 60haL

...............................................

48 koron g 18 koron

6kor!—

Tnroyi

»**.«tal

Innychnaństw, nalei%eyefa doswi%sku pocztowego

(j 64 koron | 16 koroc fl6 kor. -

Orobna prenumerat*M wydanie poranne wynosimieeięeznle « prnesYlk« poertown 1 korom «

,,.w«

* * l*i w miejsen zodniesieniomdodomu 1 korom«.

Oddam y Mrwydania porannego w Krakowie po 4 haL, a wieózorn. po5» hal.; z przesyłka poostowa 84 haL

??ł’" * 1 prayjmiye się tylko od 1 do ontatmlege dnia w miosi%ou. - L ,inty a plo

* X L y ł.o , . y T r? P i*niS*n« ia* prannmeratf i ogłosaenia (mseraty) nprasaa się nadsyłaćfranco do

_ 3ndnirtna^OKł«iw Krakowdo. - RMamacyt nieopiectftowan« nie podl^aj. opłaoie pooatowej.

w * *tafriwwoteowycJi nie prcyjm^s się.

—

JRfkopumóta nadsyłanych nie zwraca się.

rrenmmeratę fnyjmg]fi Admlnistraeya C§tum w Krakowie I urzędy poostowa.

Kl(Jieow f frem uierstę księgarnia8,A.Krsyianowskiego,handle: 8Ł Karlińskiego w Sukiennicach,

EL Kretaohaera Synek, 10, Biuro dzienników Hopeasa I Salomonowej, Otó%onatrafika, w Synku głównym.

O(losseala przyjmie się sa opłat% od wierna petitem aa pierwszy ras 80 haL, aa kaidy następuj

po 10 haL; układ tabelaryczny, cyfrowy, skomplikowsny, pierwszy ras po 40 hal,, następny po 10 mL

Hadeslame (na trzeciej stronie) od miejsca wiersza drukiem petitowym 66 halerzy sa kaidy ras,

OKlo««emIm 1 pream m erstf przyjmuj%: we Lwowie biura dzienników L. Plohaa, A. Olszew

skiego, 8t Sokołowskiego, A.Hollendra, ŁBuohstaba; w Ja rostawio Biuro dzienników; w Wewym

" ł**B H. Bachner; w Proemsynlo A. Jnssyńaki księgarnia kolej., D . Heeieles, księgarnia Binglnra,

w Bzeszowie M.Weintraub; w Stanisławowie Jasielski i Sp.; w Tarnowie M.Rockach,

w Tarnopol* C. HaUeser; w P aryin wył%osnle p. Adam rue de Varenne 88. (prenumeratę p. W.

Baozkowski Courberol pod Parytem rue de Ubemlu de fer 44); w W ledm lm Baasenstde AYorta

ftakic w Hamburgu. Frankfurcie n. M , Berlinie, Lipskn, Bazylei i Wrocławiu), A. Oppeltk, k. Moms

(takie w Berlinie, Hamburga, Monachium I Norynberdie), H . Sehalek, M. Dukes, J. Danneberg. H,

frtedł (tylko prennmeratę H. Goldschmidt AOomp.); w Frankforcie m. K . O . L . Danbe AComp.

99^ 1* atd% zmianę adresu dopłaca się 40 haL " W

Adro- ^ *d *kcyi: uL*w.TomasaaNr89.- TelefonNr60.

1 з 4 • Strona 1

Мірадор - viewer

Czas.

опис

Структура

Схоже

Помилка 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Мірадор - viewer

опис

Структура

Схоже

Помилка 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Pobieranie pliku

Pobieranie pliku

Usuwanie komentarza

Wyszukiwanie zaawansowane

Zgłaszanie błędu