Dziennik

Мірадор - viewer

Dziennik Polski.

Примітка

Відображення 321 примітки

Додавання приміток лише для зареєстрованих користувачів

Опції

ROK XX

Nr 103 (6295)

DziennikPolski

KRAKÓW

Piątek - Sobota

1 - 2 V 1964

Cena 50 gr

’. '■ ŁÓ. s

V. ‘ii

•4 R"'l

'-.i' “tej,;-A , Lś«-. “te

■«- fe' i; ,/

A. .-. ■»;. ■'

vłi’.*' ■’■" "■

i- MO®’

- ' i; ' ;

:■ Y ■■"V

Z udziałem 40 tysięcy młodzieży

Wielki wiec na Rytów krakowskim

(Inf. wł.) W przeddzień święta

1 Maja 40 tys. młodzieży z wszyst

kich dzielnic Krakowa przybyło z

transparentami i szturmówkami na

wielki wiec, który odbył się na

Rynku krakowskim. Po odegraniu

hymnu ŚFMD zabrał głos, sekretarz

Komitetu Miejskiego ZMS E. Robak,

serdecznie witając wszystkich przy

byłych, a wśród nich sekretarza KW

PZPR S. Piętę, sekretarzy KKM

PZPR: A. Kurza, J. Skibę i R. Kar

wickiego, przew. Prezydium Rady

Narodowej m. Krakowa Z. Skolic

kicgo i kuratora C. Banacha. Pod

kreślił on, że dla uczczenia 20-lecia

Polski Ludowej i IV Zjazdu mło

dzież krakowska podjęła wiele cen

nych zobowiązań. Meldunek o tych

zobowiązaniach złożył brygadzista

ze Stalowni Huty im. Lenina J. Bra

dzisz. Ok. 35 tys., krakowskiej mło

dzieży podjęło już zobowiązania,

których realizacja przyniesie dodat

kową produkcję o wartości ponad

130 min zł, a ok. 430 tys. roboczo

godzin przepracuje krakowska mło

dzież przy uporządkowaniu naszego

miasta.

Sekretarz KW PZPR S. Pięta w imie

niu władz partyjnych i miejskich prze

kazał zebranej na wiecu młodzieży ser

(Dokończenie na str. 2)

> ' . | * W

(te

W -Ł% ®

iiI

■If!

Z. Skolicki wręcza sztandar drużynie

harcerskiej im. Tadeusza Kościuszki.

Fot. E. Węglowski

DZIŚ PRZEMÓWIENIE WYGŁOSI W. GOMUŁKA

Cały kraj uroczyście wita święto 1 Maja. W czwartek w poszczególnych

miastach odbyły się wojewódzkie akademie, uroczyste koncerty. Centralna

manifestacja 1-majowa w stolicy rozpocznie się dziś o godz. 10.00. Po ode

graniu hymnu narodowego przemówienie wygłosi Władysław Gomułka. Na

stępnie odegrana zostanie „Międzynarodówka” i oddane zostaną 24 hono

rowe salwy artyleryjskie, po czym ruszy pochód.

Zawsze w kwiatach

rzypomina się słowiań

ski, stary obyczaj:

święto bóstwa zimy —

Marzanny. U progu

wiosny obnoszono jej

słomianą kukłę wśród

wrzawy gawiedzi, a potem topiono

w stawie lub puszczano z dymem.

Można doszukać się analogii w tym

nienawistnym i szyderczym pozby

waniu się symbolu zimowej władzy

z późniejszymi o całe wieki kukła

mi tyranów i mącicieli, noszonymi

na pośmiewisko lub wśród gniewu

wyzyskiwanych. Ale im bardziej

potężniał korowód pierwszomajo

wej wiosny, tym zabawniejsze, tym

mniej groźne stawały się chochoły

współczesnych bogów politycznej

zimy.

Przyszło nam więc świętować te

goroczny pierwszy dzień maja w

klimacie, w którym narody zdecy

dowały, że trzeba wreszcie kiedyś

zatopić atomową Marzannę, a idea

pokojowego współistnienia stała

się obowiązującym językiem w

wielkim dialogu między Wschodem

i Zachodem.

Przemiany, dokonujące się w eko

nomicznym obszarze świata, tworzą

konstelacje, które łączy orbita wza

jemnych oddziaływań i wpływów.

A w tym skomplikowanym świecie

mamy swoją określoną, dodajmy:

godną uwagi, pozycję. Można ją

mierzyć i naszą, i obcą miarką. Wy

nik pomiaru świadczyć będzie o

właściwym, słusznym wyborze na

szej społecznej i politycznej konste

lacji. Weszliśmy w nią przed 20 la

ty jako kraj bez przemysłowego

cenzusu, bez rolniczego świadectwa

dojrzałości, z ciężkimi okaleczenia

mi wojny.

Urodzeni w latach 30-tych nie

rozumieją dziś wielu zjawisk, to

warzyszących socjalistycznej nobi

litacji kraju. Nie pamiętają, że od

bywała się ona przy wrzasku poli

tyków londyńskiej emigracji, w łu

nach nad Bieszczadami i strzałach

zza węgła. Nie rozumieją jak pe

peerowska legitymacja mogła być

wyrokiem śmierci. Nie rozumieją

również jak trudno było otworzyć

katedry, którym wydarto profeso

rów i maszyny, którym uchodzący

przed ogniem katiusz najeźdźcy

miażdżyli wnętrza.

Rewolucja zdobywała z trudem

ludzi i ziemię. Niekiedy przetacza

na bez zbadania grup krwi, powo

dowała niedowłady gospodarcze i

urazy kultowe, które później długo

trzeba było leczyć.

A mimo wszystko (słabsze głowy

czasem tego „nie łapią”) ten stłam

szony wojną kraj w najtrudniej

szym okresie, bez dolarowej terapii

dość szybko przegonił w stalowym

wyścigu Włochy, bijąc dynamiką

wzrostu gospodarczego najbardziej

zasobne, wysoce uprzemysłowione

kraje kapitalistycznego Zachodu.

Zbyt często cytowana bywa pozycja

Polski w przemyśle okrętowym, by

ją tu dokumentować. Zbyt dobrze

znane są milowe kroki polskiej na

uki, oświaty i sztuki, aby je zesta

wiać przy tej okazji z cherlactwem

międzywojennego 20-lecia kraju.

Niekiedy ludzie o krótkiej pamię

ci i złośliwym sercu próbują naszą

stopę mierzyć angielskim, zacho

dnioniemieckim, ba — amerykań

skim metrem. Próbują przymierzać

polskie złotówki do czarnorynkowe

go dolara — i wówczas nie dostrze

gają ani wczorajszych „ośmiu mi

lionów zbędnych rąk na wsi”, ani

oczywistego choćby faktu, że przed

wrześniem 1939 roku w Hucie Bail

don nie było ani jednego robotnika,

który by swojej rodzinie zapewnić

mógł mieszkanie, zbliżone do idea

łu. W statystycznym obrazie tej sa

mej huty łatwo odnaleźć dziś 3.600

robotników, obdarowanych miesz

kaniami, w warunkach pełnego

komfortu.

Nadciągający wyż demograficzny

zmusza nas do nowego, poważnego

wysiłku. Będziemy musieli w naj

bliższych 5 latach wznieść p ó 11 o

r a miliona nowych, często bardzo

kosztownych stanowisk pracy. Czy

to wiele? W tym samym czasie nie

nękana wojnami i w orbicie wpły

wów USA leżąca Brazylia czeka na

piętnaście milionów warsztatów,

aby zaspokoić 20 milionów dziś gło

dujących ludzi i tych, którzy ich

liczbę powiększą jutro.

Za półtora miesiąca rozpocznie

obrady IV Zjazd Partii. Poprzedza

go dziś dyskusyjna fala, ogarniająca

również ludzi, którzy nie są człon

kami robotniczej partii. Oto jeden

z tematów, rozpalający gorące gło

wy: Czy budować polską energetykę

na węglu, czy raczej dowiercać się

do wielkiej ropy? Czy budować che

miczny pług polskiemu rolnictwu,

czy raczej powiedzieć „jakoś to bę

dzie” — i jeszcze trochę poczekać?

W odpowiedzi słyszeliśmy takie

argumenty: Oto Holandia importuje

dziś więcej zboża niż Polska, cho

ciaż przeznacza pod uprawę zbóż

40 proc, swoich pól uprawnych, a

obszar tego kraju odpowiada mniej

więcej obszarowi trzech naszych wo

jewództw... Nie trzeba szeroko roz

wijać tego argumentu. Ten niewielki

kraj między innymi dzięki stosowa

niu chemicznego pługa zdystansował

nas co najmniej dwukrotnie w każ

dej rolniczej konkurencji, a z im

portowanego zboża z pożytkiem dla

swych obywateli „przyrządza" na

eksport mięso, masło i sery...

Związani wspólnotą torów gospo

darczych z resztą świata, musimy

dostrajać swój bieg do najlepszych.

Na Wschodzie i na Zachodzie. Dla

tego stawiamy dziś tak mocno na

dwie atutowe karty: na kartę „S”

(surowcowe poszukiwania) i kartę

„Ch” (chemię). Sporo w tym udzia

łu ziemi krakowskiej. To w sumie

pełna ćwierć polskiej chemii z kau

czukowego Oświęcimia, azotowego

Chorzowa, z azotowo-anilanowego

Tarnowa. Ta krakowska ćwiartka z

resztą wielkiej chemii kraju, z siar

ko-fosforowym Tarnobrzegiem, ela

nowym Toruniem, stylonowym Go

rzowem, azotowym kolosem Puław,

anilanową Łodzią i petrochemicz

nym Płockiem postawi nas w nie

dalekiej przyszłości w rzędzie che

micznych olbrzymów świata.

Chemia — to jedno z naszych ma

jowych zawołań, którymi zamykamy

pierwsze 20 lat Rzeczypospolitej Lu

dowej i pierwsze Tysiąclecie pań

stwowe. We współczesnym słowni

ku polskiej ziemi jest ogromna wie

lorakość tych haseł. Otwieramy ni

mi bramy socjalistycznej współcze

sności ojczyzny. Także i tę, która

wiedzie w siódmy wiek dziejów Al

mae Matris elektronowym pisany

alfabetem...

A jeżeli i przy tej okazji utopimy

jakąś tam Marzannę, odziedziczoną

po kochanych przodkach, to — Vi

vat Academia! Vivant professores!

Vivat et respublica et qui illarn re

git — czyli: niech żyje Rzeczpospo

lita i ten, kto nią włada.

I niech zawsze pozostaną w kwie

cie — semper sint in florę!

Zbigniew Turek

Maty

ZŁE Ml KRAKOWSKIE

Gospodarka

Nauka

Technika

Oświata

Kultura

T urystyka

rzedstawiamy naszym Czytelnikom pierwsze hasła Ma

łego Słownika Ziemi Krakowskiej, którego druk rozpo- ■

czynamy na naszych łamach. Chcemy w nim zawrzeć

Order Sztandar Pracy I Klasy dla Lucjana Motyki

Odznaczenia w Belwederze z okazji 1 Maja

WARSZAWA (PAP). W czwartek — w przeddzień

1-majowego święta — odbyła się w Belwederze uro

czystość dekoracji 121 zasłużonych pracowników róż

nych dziedzin gospodarki, nauki, techniki i działaczy

partyjnych wysokimi odznaczeniami, przyznanymi im

przez Radę Państwa. Na uroczystość przybyli m. in.

Władysław Gomułka i Józef Cyrankiewicz. Gości po

witał zastępca przewodniczącego Rady. Państwa —

Edward Ochab. Następuje uroczysty moment dekora

cji. Odznaczenia wręczają Władysław Gomułka i Ed

ward Ochab. Order Sztandar Pracy I kl. otrzymał m.

in. Władysław Kruczek — I sekretarz KW PZPR w

Rzeszowie i Łucjan Motyka — I sekretarz KW

PZPR w Krakowie. Order Sztandar Pracy II kl. otrzy

mali m. in. mgr inż. Andrzej Bukowski — kierownik

Oddziału Biura Projektów Pfzem. Nieorganicznego w

Krakowie, Wojciech Ropa — majster —• Miejskie

Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w Kra

kowie. Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

otrzymali m. in. Stanisław Dudka — tokarz stacji

obsługi oddziału przewozów osobowych PKS w Kra

kowie i Franciszek Mazur — mistrz walcowni kali

browej — Huta Stalowa Wola, woj. Rzeszów. Krzyż

Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski: Piotr Cieślik

— suwnicowy wydz. walcowni zimnej blach Huty im.

Lenina, Józef Dudek — I ślusarz utrzymania ruchu

wydz. walcowni gorącej blach Huty Lenina, K. Laska

— elektromonter w zakładzie energetycznym w Rze

szowie, Tadeusz Masło — ślusarz — zakłady azotowe

im. F. Dzierżyńskiego w Tarnowie, Jan Morajda —

palacz piecowy — Gorlickie Przeds. Teren. Ceramiki

Budowlanej w Gorlicach, Adolf Przybyciem

najważniejsze zjawiska gospodarcze, społeczne, naukowe i

kulturalne, jakie pojawiły się w naszym województwie w

ostatnich dwudziestu latach. Chcemy zarazem w tych frag

mentarycznie z konieczności pokazanych osiągnięciach móz

gów i mięśni ponad dwu i pół milionów ludzi, zamieszku

jących obecnie te ziemie (równe ludnościowo takim państ

wom, jak — dajmy na to — Albania), pokazać olbrzymi

awans ekonomiczny i socjalny naszego regionu, mieszczą

cego się przed wojną w rzędzie najbardziej zacofanych w

kraju. Mały Słownik nie pretenduje do miana dzieła nau

kowego. Jest bowiem wynikiem dziennikarskich penetracji.

Jego hasła z pewnością nie obejmują wszystkich, godnych

podkreślenia dziedzin. Dlatego, też zwracamy się do na

szych Czytelników z prośbą o współpracę. Chętnie uzupeł

nimy nasz Słownik o nowe, wskazane nam hasła. Żywimy

bowiem nadzieję, że tak encyklopedycznie ujęta wiedza o

naszej współczesności przyda się — choćby jako nić prze

wodnia, prowadząca do głębszego zainteresowania się róż

nymi dziedzinami naszego żucia — wszystkim miłośnikom

krakowskiego regionu.

1 з 8 • Strona 1

Мірадор - viewer

Dziennik Polski.

опис

Структура

Схоже

Помилка 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Мірадор - viewer

опис

Структура

Схоже

Помилка 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Pobieranie pliku

Pobieranie pliku

Usuwanie komentarza

Wyszukiwanie zaawansowane

Zgłaszanie błędu