Brzeski

Mirador - viewer

Brzeski magazyn informacyjny "BIM"].

Adnotacje

Wyświetlanie 83 adnotacji

Dodawanie notatek tylko dla użytkowników zalogowanych

Opcje

BRZESKI MAGAZYN INFORMACYJNY

luty 2006

BIM

W numerze m.in.:

* Sesja o kulturze 4

* Nowe prawo własności 6

* Unijna loteria 11

* 7 lat za wolność i niezawisłość

– wspomnienia Henryka Bacha 12

* Orkiestra serc 18

* Czas karnawału 20

* Damian Styrna –

grafik nie tylko okładkowy 22

* Happening w MOK 24

* Ślady Boga na progu –

rozmowa z Józefem Baranem 26

* Ludzie z obwodu „Buty” – cd. 28

* Wiejskie mieszkanie 31

* Sport 33

BIM BIM BIM

Wydawca: Urząd Miejski w Brzesku; www.brzesko.pl. Dyżury w redakcji: pn.−pt. w godz.7.30 −15.30.

Redagują: Marek Latasiewicz – redaktor naczelny oraz Iwona Dojka (także korekta), Monika Targosz – fotoreporter,

Łukasz Wrona. Sekretarz redakcji, dystrybucja – Marek Kotfis. Stała współpraca: Bogusław Babicz, Ryszard Cuber,

Andrzej B. Krupiński, Marian Stolarczyk, Ireneusz Węglowski, Jerzy Wyczesany.

Adres: 32−800 Brzesko, ul. Głowackiego 51, pok. 10, tel. (14) 68 63 100, wew. 152, e−mail: bim.brzesko@wp.pl.

Redakcja nie zwraca materiałów nie zamówionych oraz zastrzega sobie prawo do skrótów i zmiany tytułów.

Oddano do druku 3 lutego 2006 r. © Wszelkie prawa zastrzeżone.

Za treść ogłoszeń redakcja nie bierze odpowiedzialności.

Skład i druk: Brzeska Oficyna Wydawnicza A.R. Dziedzic, ul. Czarnowiejska 1, tel. 014 686 14 70.

Nakład:800 egz.

Na okładce:

Na tegoroczna zimę mogą narzekać

wszyscy, ale nie dzieci. Na ślizgawce,

zorganizowanej w sąsiedztwie Krytej

Pływalni, można było pohasać do woli.

Fot. Paweł Strojny

Solidarni

od święta

ragedia w Katowicach dotknęła nas wszystkich. Bezsensowna śmierć tak

wielu ludzi wyzwoliła powszechny smutek oraz współczucie dla ofiar i ich

bliskich.W modlitwie za nich jednoczył się Kościół i Prezydent Rzeczpospo

litej. Kondolencje napływały z całego świata, a Polska od Suwałk po Jelenią Górę,

okrywszy się żałobą, pospieszyła z pomocą dla poszkodowanych oraz ich rodzin.

Spontanicznie otworzyliśmy serca dla potrzebujących, jednocześnie stając się życz

liwsi dla otoczenia. Na kilka dni na margines zepchnięto sprawy chwiejącego się

rządu i perspektywy parlamentarnej koalicji. W zrodzonej w tragedii solidarności

byliśmy wielcy.

yliśmy. Po kilku dniach z wyżyn wspaniałomyślności zeszliśmy na ziemię,

wtapiając się w błoto małych i większych nikczemności. Akcja dobroczynności

została przerwana równo z syrenami obwieszczającymi koniec narodowej żałoby.

W Sejmie na nowo rozgorzały kłótnie i spory, w pracy i na ulicy zapomnieliśmy

o wspólnej modlitwie i niedawnej zadumie.

odstępie niespełna roku przerobiliśmy dwie bardzo podobne lekcje, które

znakomicie ujawniły nasz narodowy charakter. Tydzień żałoby po odejściu

Jana Pawła II przerodził się w powszechny zryw dobroci. Po raz pierwszy na tak

wielką skalę poczuliśmy się jednym społeczeństwem, a nawet rodziną. Wyciszeni,

z dystansem odnosiliśmy się do spraw w istocie drugorzędnych. Ból po stracie naj

większego autorytetu w dziejach Polski autentycznie zjednoczył czterdziestomilio

nowy naród. Pierwsze dni lutego były powtórką, choć w nieco innym wymiarze,

ubiegłorocznych doświadczeń. Okazało się, że w obliczu tragedii po zawaleniu się

dachu w katowickiej hali targowej i wielu ludzkich dramatów również stać nas na

odsłonięcie lepszej strony ludzkiej natury. Heroizm ratowników udzielił się tysią

com bezimiennych dawców krwi i milionom darczyńców, przekazującym wciąż

jeszcze pieniądze na pomoc poszkodowanym w katastrofie, a także tym, którzy

stracili swoich najbliższych.

iestety, duma z okazywanej solidarności rozpierała nas ledwie parę dni. Czas

nadspodziewanie szybko zagoił rany, a pamięć tradycyjnie została zadeptana

codzienną kotłowaniną. Znowu zniżyliśmy się do wymiaru małych w gruncie rze

czy spraw. Lekcje zaliczyliśmy, ale zdaje się, że − jak zwykle − wniosków nie

wyciągnęliśmy żadnych. Niby potrafimy przywołać słowa nieodżałowanego księ

dza Twardowskiego, by „spieszyć się kochać”. Jednak najbardziej kochamy siebie,

nie licząc się ze zdaniem i poglądami bliźnich. Popularny wers nabierze innego

znaczenia dopiero w obliczu następnego „święta nieszczęścia”.

zy jednak codziennie muszą zapadać się dachy nad głowami tysięcy rodaków

i każdego dnia umierać nasz Ojciec Święty?

Marek Latasiewicz

1 z 28 • Strona 1

Mirador - viewer

Brzeski magazyn informacyjny "BIM"].

Opis

Struktura

Podobne

Błąd 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador - viewer

Opis

Struktura

Podobne

Błąd 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Pobieranie pliku

Pobieranie pliku

Usuwanie komentarza

Wyszukiwanie zaawansowane

Zgłaszanie błędu