Chwila.

Mirador - viewer

Chwila.

Adnotacje

Wyświetlanie 565 adnotacji

Dodawanie notatek tylko dla użytkowników zalogowanych

Opcje

Ner 3.

Kraków 5 Stycznia — Wtorek.

Rok 1864.

Wychodzi codziennie rano, w yjąw s z y poniedziałki i dni po§wiąteczne.

Prenumerata:

W KRAK0WIE*

po c z t ą (w państwie Austryackiem):

*tustr.20

rocznie

zł. austr. 24

łroczni.e

10 i pdłrocznie............................

n12

’ai:taln,f ..........................................»

5 kw a rta ln ie ...........................

n lesięcznie......................................... n

2jmiesięcznie .... n

2 cent. 25

Numer pojedynczy kosztuje 10 centów.

PRENUMERATĘ PRZEJMUJĄ:

jj ro Administracyi ,,Chwili" w rynku pód L. 39 w domu p. Kirchmayera na dole,

tudzież wszystkie Urzędy pocztowe austryackie.

CHWILA

Przyjmuj^ sl^:

OGŁOSZENIA, ODEZWY, uwiadomienia, doniesienia wszelkiego rodzaju, za opłatą:

od wiersza drobnego za jednorazowe umieszczenie 8 centów, za naBt§pne po 5 centów

Do każdego obwieszczenia załączyć należy 30 centów na opłatę stęp!ową za każdorazowe

umieszczenie.

list y z pieniędzmi przesyłane być winny franco do b!ora Administracyi nC!iwiliu.

l is t y reklamacyjne niezapieczętowane nie ulegają frankowaniu.

l ist y niefrankowane nie przyjmują się.

rę k opism a nadsyłane Redakcyi nie zwracają się i niszczone będą.

OGŁOSZBSIE PRZEDPŁATY

na dziennik pod nszwą ,,C tlWil«l*%

na pierwszy kwartał 1864 r. tj. na miesią

ceStyczeń,ŁutyiHarzec:

w Krakowie

’pocztą w państwie austr.

kwartalnie . . . złr. 5 kwartalnie złr. 6

miesięcznie . . n % miesięcznie n S c. 2 5

Gdy nadsyłanie małych kwot pieniężnych

fc Francyi jest utiudaione, prz,eto na całą

Francyę prenumerować można na nChwilęu

up. M. Weintemberger w Paryżu, Fau

bourg St, Denis, 12 za cenę:

miesięcznie . . . 10 franków

kwartalnie

...

27n

półrocznie

...

54 ,,

Zanim dziennik vChwil«,u wciągniętym bę

dzie w wykazy prenumeracyjne urzędów

pocztowych za granicą państwa austryackie

go, zechcą Szanowni Prenumeratorowie za

mieszkali w Prusiech i Rzeszy niemieckiej

nadsyłać prenumeratę franco wprost do Ad

ministracyi ,,Chwili11 w Krakowie, a to:

z Prus kwartalnie złr. 7 (bankn. austr.)

lub tal. 4 sgr. 5

miesięcznie złr. 2 c. 50 (b. austr.)

lub tal. 4sgr. 4 5

z Rzeszy niemieckiej:

kwartalnie złr. 9 (bankn. austr.)

lub tal 5 sgr. 10

miesięcznie złr. 3 (bankn. austr.)

lub tal. 1 sgr. 25

Uprasza się o wczesne nadsyłanie pienię

dzy prenumeracyjnych z wyraźnem wypi

saniem nazwiska i miejsca.

Depesze telegraficzne.

Kiel 1 stycznia. Proklamacya księcia Fryde

ry k a z dnia 31 grudnia mówi: Nie chciałem po

zostać głuchy na wezwanie wasze; spełniam obo

wiązek ponosząc z wami trudy tych ciężkich cza

sów. Egzekucya związkowa nie godziła od samego

początku na mój rząd; teraz niema ona dla siebie

przedmiotu. Przekonany jestem , że i Związek uzna,

iż zniknęły powody, które go skłoniły do zapro

wadzenia administracyi za pośrednictwem komi

sarzy. Spodziewam się, że wierni poddani moi

uszanują tymczasowy zarząd ze strony Związku i

u nikać zajść będą.

Frankfu rt 3 stycznia. (Oe. Ztg) Większość

w Związku niemieckim (9 przeciw 7) spowodo

waną została w uchwale wczorajszej (odrzucenie

żądania wyjazdu z Holsztynu ks. Fryderyka) tym

względem, że księciu, jak o człowiekowi prywatne

mu, służy prawo krajowości w księstwach; dla

tego niemożna go wzywać do opuszczenia kraju.

Co do wniosku względem zajęcia Szlezwiku, wiel

ka panuje różnica zdań. Darmstadt wnosi, aby

zajęcie to umotywować potrzebą obrony praw

Niemiec; Saksonia żąda uczynienia zastrzeżenia co

do kwestyi następstwa w Szlezwiku.

Hamburg 2 stycznia. Według doniesień otrzy

manych z Flensburga, król Chrystyan duński przy

był tam wczoraj.

Hamburg 2 stycznia. Donoszą z Kieł z dnia

wczorajszego: Ze wszystkich stron przybywają tu

deputacye z powinszowaniem. Książę odpowiada

jąc przewodnikowi jed nej wspaniałej parady po

chodniowej, położył nacisk na konieczność jed no

ści między rządem a panującym i wyraził niewąt

pliwą nadzieję objęcia wkrótce rządów kraju. —

dług depeszy z Rendsburga z dnia 1 b. m. popo

łudniu , Duńczycy jeszcze nie opuścili tamecznej

warowni.

Hamburg 2 stycznia wieczór. Hamburger Ztw

pisze: Na niedzielę zapowiedziany jest przechóa

12 000 Austryaków i Prusaków; dziś przybędą tu

kwatermistrze. Wieść krąży, że w miejsce odda

lonych urzędników rządowych w Plöen zamiano

w ani zostali: rad zca sądu wyższego w Glückstadt

Henrici, senator Thomsen z Kie! i naczelnik bióra

Griebel z Plön. Na giełdzie krąży pogłoska, że

przybędą jeszcze większe siły wojskowe.

Hamburg 3 stycznia. Ziemia Dytmarska (w

Holsztynie) również zajętą została przez wojska

związkowe. Edera pod Rendsburgiem przymarzła

Według doniesień z Altony, Duńczycy opuścili w

d. 1 bm. wieczór sześć wsi holsztyńskich za Ede

rą leżących.

Hamburg 3 stycznia. Gazeta Berlinga pisze,

że bardzo zm alała nadzieja utrzymania pokoju,

któryby się zgadzał z honorem Danii. Zapewnia

oraz ten dziennik, że nowe ministeryum zamie

rzyło rządzić ściśle w duchu konstytucyi (z 8go

listopada ?)

Altona 3 stycznia. W a rm ii duńskiej w Szle

zwiku miało przyjść do zaburzeń wywołanych przez

rezerwistów z Jutlandyi. R ada w ojenna nieśmiała

obwieścić praw a doraźnego na zbiegów holsztyń

skich. Widoki wojenne są bardzo przyjazne; wo

dy i zalane niziny n a zachodzie, m ające bronić

warowni duńskich, zamarznięte.

Liege 3 stycznia. Journal de Lüge zaprzecza,

aby król Belgów zaproszony został na rozjemcę

w sprawie holsztyńskiej, i mniema, że Austrya

o drzuca żądanie względem przystąpienia do pro

jektowanej przez Anglią konferencyi w sprawie

duńskiej.

Paryż 2 stycznia. (S. Z .) Lord Cowley wrę

czył wczoraj ministrowi Drouyn de Lhuys umoty

wowaną notę z żądaniem zebrania konferencyi w

Paryżu lub Londynie, zapewniającej rozwiązanie

pokojowe sporu duńskiego.—

Zapas gotówki w ban

ku francuskim zniżył się o 175 milionów fr.

Londyn 3 stycznia. (S. Z .) Globe pisze: Je

żeli istotnie p raw dą jest, że rządy niemieckie nie

posiadają mocy powstrzymania zapału niemie

ckiego w sprawie szlezwicko-holsztyńskiej, wtedy

muszą groźne wypadki się pojawić. Natomiast

mowa noworoczna napoleońska wlewa ufność, a

również Anglia nie będzie obojętnie patrzeć na

wyskoki gwałtowne.

Londyn 3 stycznia. Observer mówi, że p arla

ment angielski prawdopodobnie zbierze się 4go

lutego.

Turyn 1 stycznia Wieczór. Stampa podając

treść (znanej już) mowy noworocznej króla, n ad

mienia, że król zalecał depntacyi senatu rozbiór

ustaw podatkowych, iżby ludność byla przygoto

waną do ofiar, jakichby położenie ojczyzny wy

m agać mogło. Tenże dziennik zaprzecza doniesie

niu L ’E urope w przedmiocie misyi hr. Pasolinie

go, jak oby skutek jej wypadł niekorzystnie. Poli

tyka rządu włoskiego jest tak dobrze daleką od

nieczynności, o jak ą go obwiniają stronnictwa

skrajne, jak również od projektów w Wiedniu m a

rzonych. Propozycya Cesarza Napoleona względem

zebrania kongresu tworzy niezawodnie nową fazę,

która wkłada na wszystkie rządy obowiązek by

eia w gotowości n a wszelkie wypadki; lecz Wło

chy nie n arażą pokoju europejskiego, zbyt one

są pewne, iż wyjdą ze zwyci§ztwem.

PRZEGLĄD POLITYCZNY.

Kraków 4 stycznia.

Dwa przemówienia monarsze, odpowiedź cesa

rza Napoleona na życzenia zaniesione mu w dzień

nowego roku przez ciało dyplomatyczne, i mowa

króla włoskiego do deputacyj Izb, są jeszcze głó

wnym przedmiotem zajęcia tak dla świata poli

tycznego, jak dla dzienników. Razem wzięte nie

są one nader pomyślną dla pokoju wróżbą; cesarz

Napoleon bowiem opiera nadzieję utrzym ania go

na pojednawczym duchu monarchów, a Wiktor

Emanuel zapowiada na rok 1864 wypadki, które

pozwolą dokończyć dzieła oswobodzenia Włocb.

Wprawdzie obydwaj monarchowie nie powiedzieli

hic takiego, coby niemógł powiedzieć pierwszy lep

szy czytający gazety, gdyż nie trzeba być wta

jemniczonym w sekreta stanu, aby dostrzedz, że

utrzymanie pokoju jest prawie niepodobieństwem,

oraz że Włochy mogą w każdym razie skorzystać

z wojny, która prawdopodobnie wybuchnie. Dla

tego też przemówienia te w niczem nie zmieniły

położenia, a nawet nie dały najmniejszej wska

zówki co do najgłówniejszego pytania: gdzie naj

pierwej wybuchnąć może w ojna?

W samej rzeczy, od chwili rozbicia potrójnego

jakoby przymierza mocarstw w sprawie polskiej,

a szczególniej od nieudania się kongresu, jest

w świecie politycznym ogólne przewidywanie woj

ny, lecz zarazem największa niewiadomość, gdzie,

o kogo i o co się ona rozpocznie. Bądż co bądż,

plmim o kwestyj księstw nadelbiańskich, która,

zqawtfc by się mogło, że pierwsza stanie się po

wodem zakłócenia pokoju europejskiego i będzie

wedle wyrażenia lorda Palmerstona ową zapałką,

która j)Ożar roznieci, w kwestyi konferencyj mi

nisteryalnych zaproponowanych przez Francyę

zn ajduje się węzeł położenia europejskiego, bo

ona zawiera w sobie sprawę polską, która jak

ją znów nazwać miał lord Palmerston, jest po

chodnią grożącą pożarem. Jeżeli wiadomości na

deszłe z Anglii sprawdzą się, to jest, jeżeli rze

czywiście Anglia naglącą przesłała do Paryża no

tę w celu zw ołania konferencyj dla załatwienia

sprawy księstw nadelbiańskich, to położenie Fran

cyi o wiele będzie ułatwionem, gdyż dając słu

szność przewidzeniom wypowiedzianym w mowie

tronowej i w liście Cesarza Napoleona, dozwoli

jej obstawać i na nowo podnieść kwestyę kon

gresu lub konferencyj ministeryalnych i zmusić

Anglię do nachylenia się do jej widoków odmo

wą przystąpienia do wyłącznego załatwienia za

pomocą konferencyj sporu niemiecko-duńskiego.

Od odpowiedzi więc Francyi na notę angielską,

którą miał wręczyć lord Cowley, zależeć będzie

dalszy przebieg wypadków i zmiany-w położeniu

ogólnem europejskiem.

Do tej chwili nic nam nie dozwala prze

sądzać postanowienia gabinetu paryskiego; sądząc

jednak z zajętego przezeń stanowiska, trudno

przypuścić, ab y się chciał zgodzić na konfereneyę,

mającą jedynie załatwienie kwestyi księstw nad

elbiańskich na cela. To też Indćpendance belge

utrzymuje, iż do tej chwili rząd francuski nie dał

żadnej odpowiedzi i że uważa taką konfereneyę

za przedwczesną, oraz ie odmówił obietnicy za

protestowania przeciw ewentualnej okupacyi Szlez

wiku. Najlepszą wskazówką postępowania F ra n

cyi w tej sprawie, jest ziany czytelnikom naszym

list Napoleona IH do ksi«jia_Augustenburgskiego,

w którym Cesarz pozostap wiernym zasadzie na

rodowości, a k tóry dziś p«wtarzają dzienniki fran

cuskie z G az ety kolońiskie}

Umieszczamy pod Króletwem Polskiem raport

jenerała Kru ka o znacziej potyczce stoczonej

przez niego dnia 25go gudnia, a więc w pierw

szy dzień świąt Bożego Narodzenia w Lubelskiem.

Potyczka ta rozpoczęta pd Gulowem a zakoń

czona pod Kockiem, trwiła przeszło 8 godzin,

wśród których oddział pcski na przemian odno

sił korzyści, to znów dozawał porażki. Potyczka

skończyła się odwrotem p(wstańców przy ciągiem

odstrzeliwaniu się. Strata noskali w rannych i za

bitych jest o wiele znacniejszą od tej, jakiej

doznali polacy. Podobni główne niepowodze

nie tego dnia przypisać należy przypuszczeniu

podczas odwrotu przez tyią straż polską, szarży

kawaleryi bez rozkazu jaerała Kruka. Jak za

wsze tak i tą razą moskle odznaczyli się dobi

janiem rannych i spaleniei trzech wsi, przez któ

re cofały się oddziały p(Bkie. Część oddziałów

które wzięły udział w tejbitwie, udała się pod

dowództwem Szydłowskiej w Podlaskie.

Jednocześnie z wiadomosią o spotkaniu 25go

grudnia, dowiadujemy się ,iż w Lubelskiem po

mimo znacznego zwiększeni sił rosyjskich w tern

województwie, dokąd naciągnęły nowe wojska

z Wołynia, oddziały powsńeze działają i uka

zują się prawie we wszystich okolicach, aezkol

wiek znajdują się one w Irdzo trudnych okoli

cznościach. Mianowicie zby ać ma im na odzieży

zimowej. Znaczny oddział, ożony przeszło z 500

ludzi pod dowództwem Lenwskiego i Mareckie

go, działa w lasach koło B:hawy.

Pod ajemy niżej podług ’Zuryera Wileńskiego

opis śmierci bohatera Litwy,jednego z n ajdziel

niejszych w dzisiejszej wojm partyzantów, Mac

kiewicza. A tak przychodzinam dzień po dniu

zapisać stratę dwóch najwytnalszych i najumie

jętniejszych obrońców sprawjnarodowej i wiary

ojców w krwawej przeciw loskwie i schyzmie

walce.

Kiedy, pomimo tych bolesnya i dotkliwych strat,

walka n a chwilę nie ustaje, lcz trwaniem swo

jem wśród niezmiernie tmduyo okoliczności, sta

je się nieprzepartym dowodem,iż Moskale nie b ę

dą mogli nad al rządzić Polską i że użycie przez

nich n aw et najokropniejszych rodków nie zmie

nia położenia rzeczy, a ten miej postanowienia

narodu, co świadczy o ith niemcy zupełnej wzglę

dem ruchu narodowego polskie§), wydają oni już

nczty tryumfalne, a ukoionowawzy ju ż ,,bohatera

mordów11 Murawiewa, oldają teaz cześć zręczno

ści dyplomatycznej ks. iorczakwa, jakby dla u

rągania się ju t nie z Pdski, ale także z Europy.

Wyższe towarzystwo p(tersbursle ofiarowało w

tych dniach obiad wice-canclerzwi, w dowód u

znania energii i zręcznoei, którph dał dowody

w układach w sprawie pcskiej; pdczas tego obia

du powiedziano kilk a nów, ks. Gorczaków zaś

odpowiedział na toast wniesiony na jego cześć

w następujący ch arakterstyczny sposób: ,,Rola

moja byla bardzo prostai bardzo łatwa, bo mia

łem za sobą Rosyę, nie taką jas ją opisują jej

nieprzyjaciele, ale spokoją, wspa.iałą i potężną.

Dmuchnęliśmy n a cbmuręktóra zacemniała naszą

wielkość, a natychmiast hrop a ujr,ała nas w pra

wdziwem świetle*. Oto n ajświeżsa odpowiedź

ks. Gorczakowa dana Eurpie; wyziać trzeba nie

stety, iż ta zasłużyła sobi n a nią ]ostępowaniem

swojem w sprawie polski(. Dziś ju: pycha Rosyi

niem a granic; czegóż spodiewać się nożna, jeśliby

ukaraną nie została?

Projekt adresu ciała piwodawcztgo został już

wygotowany przez komi?ę. Ks. 3orny będzie

sprawozdawcą.

Nadeszły świeże wiado:ości z Melsyku. J en e

rał Bazaine rozpoczął dzi:ania wojeme w głębi

kraju. Członkowie rządu tymczasowego w Me

ksyku podali się do dymyi, został śę tylko je

nerał Almonte.

L a F ran ce donosi, że reyk siąże Maksymilian

oczekiwany jest w Paryźi z drugiej arony roze

szła się tam wieść, iż mgr. Forey ida się do

Miramare.

Spraw a duń ska posłuż;ą Cesarzow: Napoleo

nowi do prześcignięcia wiiemczech Anjlii, która

się w tej sprawie okazałańeprzychylną ruchowi

panującemu w Niemczeć! Same może jedynie

Prusy wdzięczne są Ang za to jej zac;howanie

się, albowiem gabinet Bjnarka niechęlaem i po

dejrzliwem patrzy okien:na ruch narodowy nie

miecki, który jako nield%cy owocem usiłowań

rządów, w istocie jest wymierzony przeciw supre

macyi obu mocarstw niemieckich. Ministeryum

pruskie poczytuje ten ruch za rewolucyjny, a to

tem samem prawem, jakiem niegdyś minister Man

teuffel opozycyę przeciw dowolności swej zwał

,,rewolucyą w szlafroku i w pantoflach." Anglia na

innem niżFrancya stoi stanowisku w sprawie duń

skiej, bo jej nadewszystko iść musi o utrzymanie

status quo, bez względu na wewnętrzne urządze

nie księstw. Fran cya zaś może niepopierać Danii

i Anglii, zasłaniając się swą polityką narodowości,

bez zachęcania atoli Niemiec do naruszenia tra

ktatu londyńskiego. Możność jed n ak wzięcia tego

traktatu pod rewizyę jest bardzo dla niej ponętną,

bo przysposabia niejako możność rewizyi każde

go traktatu. Francya stawając po stronie Niemiec

jedynie moralną silą, czyni w obec Anglii demon

stracyę i odbiera pogróżkom rządu angielskiego

połowę ich doniosłości. Jeżeli p ra w dą jest, iż Au

strya nie p rzyjęła propozycyi angielskiej wzglę

dem konferencyi w sprawie duńskiej, to przez to

dala Cesarzowi Napoleonowi pierwszeństwo co do

jego p rojektu konferencyjnego. Myli się przeto

zdaniem naszem M oming Post, jeśli mniema, źe

konferencya londyńska zdoła załata ić spór, a bar

dziej się myli Herald, który radzi pogrozić tylko

Niemcom na prawdę, a te ulękną się i ustąpią.

W sporze duńsko-niemieckim uderzają ze wzglę

du na Niemcy dwie okoliczności: naprzód strona

narodowa tego sporu, powtóre stanowisko mniej

szych państw w Niemczech w obec Austryi i Prus.

Ośmielono się bowiem w Niemczech stanąć przeciw

polityce rządowej i postawić politykę narodową,

tudzież obalić przewagę dwóch mocarstw w Rze

szy. Z a prądem narodowym poszły rządy mniej

sze, częścią przez patryotyzm, częścią zaś dla te

go, żeby nie dać sobą władać obu mocarstwom. Za

prądem tym, wzmocnionym przystąpieniem rządów

mniejszych muszą iść chcąc mcchoąc oba mocar

stwa, żeby nieutraciły inicyatywy w Związku, choć

straciły w nim większość.

Poczta wschodnia p rzybyła dnia 2go b. m . do

Tryestu, przywiozła wiadomości z Aten przez 8yrę

bez daty, z Korfa z d. 29 grudnia, a z !Stambułu

z d. 26 grudnia. Z Aten donoszą tą drogą, że po

seł francuski dał bal na cześć Króla, na któr,y

zaprosił trzech byłych ministrów króla Ottona.

Z tego powodu prezes zgromadzenia narodowego

nie był na balu. (Może dla tego, że zgromadzenie

to pozbawiło było byłych ministrów na lat 10

praw politycznych Red. CL). Reorganizacya armii

est rozpoczętą i postanowiono przyjąć uapowrót

oficerów oddalonych za rewolucyi. Jenerał Hahn

(znany filhellen, który był naczelnym dowódzcą za

panowania króla Ottona) zamianowany jeneralnym

inspektorem armii. Hr. Sponneck (niegdyś minister

duński, przydzielony królowi Jerzemu) nieodjeźdża.

Ministeryum przeprowadziło w zgromadzeniu na

rodowem 140 głosami przeciw 60 nienaruszalność

kasy inwalidów morskich. Z Korfu donoszą, że

28 grudnia wyprowadzono działa z głównej wa

rowni Vido. W ojsko angielskie wydali się wkrótce

częścią na Maltę częścią do Indyj. Palkow nik inży

nieryi angielskiej Wynne, powołany do Londynu

dla dania opinii, które warownie mają być na

Korfu utrzymane, a które zniesione, oczekiwany

niebawem w Korfu.

Sułtan przeznaczył 250,000 piastrów dla Czer

kiesów przybyłych żeby osiąść w posiadłościach

Porty. Z Anapy miano wiadomości z d. 3 grudnia,

iż władze rosyjskie czynią przygotowania wojen

n e; wieści o walkach już zaszłych są mylne.

Większa część dzienników rozpoczęła

nowy rok przeglądem całorocznym upły

nionego roku. To rozpatrywanie i rozpa

miętywanie świeżej przeszłości do szczegól

nie zgodnego doprowadziło je rezultatu,

tem więcej zadziwiającego, że jak różna jest

barwa polityczna dzienników, tak różne by

ły ich pobudki w przedstawieniu tego po

glądu na przeszłość. Rezultat atoli ich

wszystkich zgodnym jest co do tego, że o

becne położenie przedstawia stan zupełnej

niepewności i że aby wyjść z niego i stwo*

rzyć położenie normalne, potrzeba jakiego

wielkiego zbawczego czynu. Otóż oczekiwa

nie tego czynu jest wyrazem obecnej chwili.

Polityka z dnia na dzień odwlekła wpraw

dzie rozstrzygnięcie najnaglejszych spraw, lecz

nietylko nie zamknęła tych spraw, ale na

wet nie przyniosła żadnej ulgi rządom, któ

re niemiały odwagi lub chociaż dość by

strości politycznego rozumu, aby inicyatywą

swą nadać sprawom publicznym obrót dla

siebie korzystny. Inicyatywa Cesarza Napo

leona znalazła w całej niemal Europie opór

świadczący o przewadze owego politycznego

systemu z dDia na dzień. Nic też nierozstrzy

gnięto, wszystko oczekuje rozwiązania, a po

łożenie obecne przedstawia się w stanie wa

hania się i niepewności.

Z dwóch przeciwnych stron rzuciły nań

światło przemówienia noworoczne Cesarza

Napoleona i Króla Wiktora Emanuela, któ

re zostają w takiej z sobą sprzeczności, jak

gdyby każdy z nich odmienną mógł iść’dro*

gą i jak gdyby obaj niepotrzebowali oglądać

się na siebie. Pok ojow e, bezbarwne niemal

wyrażenia napoleońskie są wprawdzie o

znaką potulności, jaką Cesarz okazuje

obcym rządom, by sobiefzaufanie ich zje

dnać, zachwiane potężnie mową tronową*

ale w niczem nie zgadzają się z obecnem

położeniem Europy, i dla tego lubo chwilo

wo mogły były rozwiać obawy, lecz ich

nie uśpiły. Przeciwnie, mowa króla w ło

skiego śmiała i zuchwała prawie, każe sie

domniemywać, że po za plecami Wiktora

Emanuela stoi ktoś inny potężny, co go po

pycha do ,czynów. Jeśh się mowę tę ze

chce uważać za przechwałkę, to musianoby

wprzód mieć pewność, że stan Europy jest

tak bezpieczny i niezachwiany, iż wszelki

zamach przeciw obecnemu porządkowi rze

czy, czczą przechwałką tylko wydawać się

może. Ale po mowie tronowej Cesarza Na

poleona, po niezwykłem wystąpieniu ma

łych państw niemieckich w sporze duńskim

wbrew Austryi i Prusom i pomimo zastrze

żeń Anglii, taka nawet pogróżka jak Wi

ktora Emanuela nabiera wielkiej wagi. Czy

jest ona istotnych zamiarówjego wyrazem czy

tylko demonsti;acyą, zawsze zdradza ten do

mysł, iż przez usta króla włoskiego prze

mawia ten, komu może było tym razem do

godniej wyręczyć się zastępcą.

Nie na Anglię bowiem mógłby liczyć

Wiktor Emanuel. Am mu ona orężnej ani

nawet moralnej niedałaby pomocy. Sama

jedna tylko Francya mogłaby go ośmielić

do wypowiedzenia głośno i otwarcie za

czepki. Mowa Wiktora Emanuela ma więc

znaczenie ogólne w odniesieniu swem do

hiancyi jak i ze względu na obecne poło

żenie Europy.

KORESPONDENCYA CHWILI.

Wiedeń 3go stycznia.

L. Tutejsza giełda, która każdego drugiee

dnia nowego roku przygotowuje się do pewneg

w°Paryżn fv

rZUC1Ć T PrzW?cie noworoczn

w Paryżu, tym razem w braku odpowiedniego j(

telegramu z Paryża korzystała z depeszy o nowi

rocznem przemówienia króla W iktora Emanuel

do sprowadzenia spadku na giełdzie. Jak sie di

kazuje z wykazów kursu, udało się to jej i wczi

raj wieczorem. Dziś w południe w skutek wiad(

mości o łagodzącej angielskiej nocie przesłań»

do iu ry n u ruch n a giełdzie był nieco ożywiom

Stanowi temu odpowiada także ogólne usposobi(

me w kołach politycznych. Groźbę króla Wiktor

Emanuela uważają za szczerą, ale zarazem jak

nieniebespieczuą, sądzą bowiem że oprócz dobryc

chęci zbywa mu na środkach materyalnych , ta

finansowych ja k i militarnych do przeprowadzeni

hasła. Italia farb. da se. Również utrzymują, i

na pomoc Francyi król liczyć nie może.

Jak wiadomo, doniesienia o zbrojeniu się Włoc

sięgają początków jesieui, a od listopada ciaal

jest mowa o powstaniu w Weneckiem i ataku n

czworobok twierdz. Od czasu francuskiej mow

tronowej, liczne odezwy komitetów powtarzały t

w Weneckiem. Rząd turyński wysłał margr. Ps

s°hniego do Paryża i Londynu w celu zyskani

jeśli nie materyalnej to przynajmniej moralnej p(

mocy. W Londynie dano odpowiedź odmowną;

nota 3Igo grudnia w Turynie wręczona, w któn

Anglia upomina Wiochy bardzo seryo, aby Ai

stryi nie zaczepiały, nie je s t rozpoczęciem lec

zakończeniem poufnych w tym względzie rokowai

O usposobieniu Anglii dowiedziano się w Turyni

ju ż dawniej od margr. Nigra. Margrabia miał i

Compjćgne rozmowę z lordem Cowleyem, któr

robił mu uwagi z powodu gotowości Włoch d

wzięcia ^udziała w kongresie, a między innen

powiedział, że na kongresie łatwo mogłoby przyj!

do tego, że zamiast z Włochami układanoby s

o Włochy. Margr. Nigra odpowiedział na to, a łoi

Cowley mówił dalej: Mogłoby np. przyjść do teg

że naleganoby na wykonanie traktatu w Villi

tranca i w Zürich zawartego. Jeśliby Europa pi

wzięła takie postanowienie, Wiochy także poddai

by się musiały; a oświadczenie p. Nigra, że Wh

chy same sobie dadzą radę, jest tylko frazą. Ma

grabia zrobił uw a gę, iż to dobrze, że to wszystk

jest tylko prywatuem a nie nrzędowem zdaniei

lorda Cowleya, gdyż inaczej musiałby o tej ro 7

mowie donieść swemu ministerstwu. Lord Cowle

odrzekł więc całkiem seryo, że to co powiedzia

jest zdaniem jego urzędowem, a m argrabia ba

dzo go zobowiąże, jeśli o treści rozmowy naw*

sam emu królowi donieść zechce. Wiadomość o ti

rozmowie jest autentyczną i w swoim czasie zr

biła w kołach dyplomatycznych pary skich wielk

wrażenie.

W Toileryach patrzą na tę sprawę z calkie

innego i przeciwnego stanowiska, o czem donioi

wam jutro obszerniej podając w tym wzgl

dzie ciekawe spraw ozdanie poselskie, pochodząc

z połowy zeszłego miesiąca.

Wiadomości z granicy Szleswicko-holsztyński

są tego rodzaju, że sangwinicy tutejsi oczeku

co godzina doniesieni^ o zaszłem krwawew sta

1 z 4 • Strona 1

Mirador - viewer

Chwila.

Opis

Struktura

Podobne

Błąd 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador - viewer

Opis

Struktura

Podobne

Błąd 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Завантажити файл

Завантажити файл

Видалення коментаря

Розширений пошук

Повідомити про помилку