Chwila.

Mirador - viewer

Chwila.

Adnotacje

Wyświetlanie 615 adnotacji

Dodawanie notatek tylko dla użytkowników zalogowanych

Opcje

Ner 55.

Kraków 8 Marca — Wtorek.

Rok 18641

Wychodzi codziennie rano o godzinie 7ej.

prenumerata wynosi:

rocznie

miejscowa wKrakowie ....zlr. 20. . . .

OCZTĄ w państwie Austryackiem B 24 . . . .

do Prus.............................tal. 16 sgr. 20 .

Rzeszy niemieckiej . «21 «10

Francyi ....frank.

Włochi Szwajcaryi

Belgii i Anglii . .

kwartalnie

.złr. 5 .

,6..

tal. 4 sgr.

5«

108......................frank. 27

116..................

«29

«20

miesięcznie

. złr.2

«2c.25

. tal. 1sgr. 15

«1«25

frank. 10

CHWILA

Num er pojedynczy kosztuje 10 centów.

Prenumeratę przyjmują:

Bidro Administracyi «Chwili" wRynku pod L. 39 wdomu p. Kirchmayera na dole,

tudzież wszystkie Urzędy pocztowe austryackie.

o g ł o s z e n i a (inseraty) wszelkiego rodzaju przyjmują się za opłatą: od wiersza drobnego za

jednorazowe umieszczenie 8 centów, z a następne po 5 centów, oraz za opłatę należy

tości stęplowej po 30 centów od każdorazowego ogłoszenia.

Prenumerat§ i ogłoszenia na całą Francyę przyjmuje p. M . Weintemberger

w Paryżu, Faubourg St. Denis, 12.

LISTY z pieniędzmi przesyłana b y ć winny franco doAdministracyi «Chwili", l i s t y reklama

cyjne niezapieczętowsne nie ulegają frankowaniu, l i s t y n:sfrankowane nie przyjmująsię.

k ę k o p i s m a nadsyłane Redakcyi nie zwracają się i niszczone będą.

ram

Depesze telegraficzne.

Petersburg 6 marca. Dzisiejsze dzienniki o

głaszająukazy carskie względem wykupu włościan,

tudzież urządzeń gminnych samorządczych (?)

w Polsce z zupełnem rozwiązaniemzawisłości mię

dzy szlachtą a chłopami. Prezes Rady państwa hr.

BłudowJnmarł we wtorek. Doniesienie o jego

śmierci ’ągłoszono dopiero we czwartek.

Monachium 5 marca. Baierische Ztg pisze:

Wniosek bawarski na ostatniem (czwartkowem)

posiedzieniu Bundestagu brzmiał: Zgromadzenie

związkowe zechce polecić jenerałowi związkowe

mu w Holsztynie (Haake), aby się porozumiał z

dowódzcą wojsk sprzymierzonych pod względem

obsadzenia dróg etapowych, a zarazem nakazać

wzmocnienie wojsk związkowych )w Holsztynie

korpusem siódmym i jednym z korpusów mię

8zanycb.

Tryest 5 marca. Telegramy londyńskie z d.

4gob.m

donoszą, źe u brzegów angielskich

krąży wiele statków duńskich, które odbywaja

czaty. Na wczorajszem posiedzenia Izby handlo

wój uchwalono podać do N. Pana memoryał

względem obsadzenia i reorgąnizacyi ministerstwa

handlu.

Frankfurt 5 marca. Urzędownie )ogłoszono

w tutejszych dziennikach, że Związek niemiecki

nie otrzymał znikąd zawezwania, aby przysłał

pełnomocnika na konferencyę europejską.

Kopenhaga 5 marca. (S.Z.) Wszyscy kandy

daci wKopenhadze na deputowanych do Folke

thingunależą do stronnictwa narodowo*liberalnego

i są za energicznem prowadzeniem wojny. (Co

znaczy wKopenhadze stronnictwo narodowe? na

zwa ta miałaby znaczenie wprowincyach z mie

szaną ludnością. Red. Ch

.) Były minister Hall

rzekł wmowie wyborczej: «Pytałem lorda Wo

dehous° zajego przyjazdem z Berlina, czyby znie

sienie konstytucyi listopadowej wstrzymało wkro

czenie wojsk niemieckich; na co tenże stanowczo

odpowiedział: nie. (Jest topotwierdzeniem wiado

mego powszechnie podejrzenia, iż Prusy chciały

koniecznie wywołać wojnę, i dla tego nie czekały

nawet upłynięcia terminu naznaczonego wsoma

cyi. Red. Ch

.).

Paryż 6 marca. Journal des Debats zbijając

namiętny artykuł Morning Posta, (którego nie

możemy umieścić) mówi: Nie jest prawdopo

dobnem, aby Austrya wysyłała do Paryża Ar

cyksięcia i aby Napoleon obdarzał tego Arcyksię

cia koroną, do której ten nie ma żadnego tytułu,

jeżeliby, jak twierdzi M. Post, Wiedeń miał być

ogniskiem zabiegów reakcyjnych, które otwarcie

przysposabiają wojnę europejską przeciwFranoyi.

Na giełdzie zapewniano, że Rada stanu odmówiła

podwojenia akcyj kredytu ruchomego.

PRZEGLĄD POLITYCZNY.

Kraków 7 marca.

Od chwili, jak nsiłowania gabinetu angielskie

go w celu zebrania konferencyj i zażegnaniawoj

ny europejskićj, która wywiązać się może z sporu

duńsko-niemieckiego, zdają się spełzać na niczem,

dzienniki angielskie przemawiają znów gwałto

wnym tonem, grożą wojną i przymierzem zFran

eyą. Wczoraj przemawiał w tym duchu Times;

dziś Morning Post umieszcza artykuł, który spra

wił pewne wrażenie we Francyi a nawet w

Niemczech.— G

dyby się znalazł ktoś dość nai

wny, aby braćjeszcze na serio artykuły Morning

Posta po niezliczonych żartach politycznych, któ

rych sobie ten dziennik pozwolił, gdyby ktoś

chciał jeszcze budować cokolwiek na tym dzien

niku po tem wszystkiem, co on napisał w kwe

styi polskiej, to zaiste mógłby mniemać, że nie

mała zaszła zmiana w usposobieniu Anglii, że się

naraz przejęła zasadami wypowiedzianemi 5go li

stopada, że się stała niemal więcej napoleońską

jak samCesarz Napoleon. Być może, iż ci, którzy

mylniemyślą, że M, Post jest zawsze organemlor

da Palmerstona, gdy rzeczywiście otyle onjest nim

tylko, iż lord Palmerston nigdy niezaprzeczył te

mu mniemaniu rozpowszechnionemu szezególnićj

we Irancyi, dadzą się złapać na jego gołosłowne

przepowiednie, my jednak tak wtymartykulejak

wcałym dzisiejszym tonie dzienników angielskich

widzimy tylko manewr, w celu wstrzymania wy

padków i zażegnania komplikacyj, które sprowa

dzićby mogły rozwiązanie w duchu zapowiedzia

nym przez Morning Post, rozwiązanie, któremu

zawsze sprzeciwiała się Anglia i którego nieprze

staje się lękać. Niemniój jednak ów artykuł jest

wskazówką, jak wielce naprężone jest położenie.

Położenia tego niezapoznają dzienniki francu

skie, a główniejszewypadki zaszłe na scenie poli

ycznćj wubiegłym tygodniu obudziły w Paryżu

obawy wojny i sprawiły pewne zachwianie się

giełdy.

Niemałe zajęcie sprawiła wParyżu agitacyazpo

woda powtórnych wyborów na deputowanych, któ

re mają się odbyć w departamencie Sekwany;

aświadczy ano o coraz bardziej obudzającymsię

duchu liberalnym weFrancyi. Tą raząsprawa tych

wyborów skomplikowała się z nową kwestyą kan

dydata, araczej specyalnej reprezentacyi klasy ro

botniczej. Opozycya liberalna nie postawiła dotąd

swoich kandydatów, postanowiła jedaak sprzęci

wić się nie kandydaturze jakiego z robotników,

lecz kandydaturom robotników, o ileby chciano je

przeciwstawić kandydaturom mieszczańskim. —

W pierwszym okręgu wyborczym stawia się pan

Pinard i oświadcza w swoim okólniku, iż jest za

równo przywiązanym do cesarstwa jak do wolno

ści. Mniemają, że rząd nie postawi żadnego wy

raźnego kandydata, lecz że popierać będzie pana

Piuard.

Wszystkie doniesienia wiedeńskie zgadzają się

na to, że układy między Austryą i Prusami za

pośrednictwem jenerała Manteutfla w Wiedniu a

księcia Liechtensteina w Berlinie, zakończyły się

planem drugićj kampanii do Jatlandyi, a oraz

umową względem dalszego obu mocarstw niemie

ckich zachowania się w obec państw wUrzbur

skich. Co do pierwszego, jen. Wrangel dał się na

kłonić do cofnięcia dymisyi swojćj, gdy się prze

konał, że to co mówił p. Bismark do p. Bucha

nana o daniu mu nagany za naruszenie granicy

jutlandzkićj—ao czemBuchanan natychmiast dał

znać hr. Russellowi, i czego ministeryum angiel

skie nieomieszkaio oznajmić głoŚDO parlamento

wi jako dowód pokojowych usposobieńrządupru

skiego,—że to wszystko było, delikatnie powie

dziawszy, wybiegiem, awłaściwie kłamstwem. Po

zostaje więc bar. Wrangel naczelnym wodzem

wojsk austryacko-pruskich, otrzymawszy jako za

dosyćuczynienie, rozkaz wtargnięcia w Jutlandyę.

Dotychczas zachodziła ta niezgodność międzyBer

linem a Wiedniem, o czem świadczyły obustron

ne dzienniki półurzędowe, że Austrya trzymała

się ciągle jeszcze podstawy traktatu londyńskiego

i uznawała prawa króla Chrystyana do księstw,

lubo tylko na podstawie unii personalnćj; Prusy

zaś nie oświadczając się głośno przeciw tej pod

stawie, starały się wykazywać przepadłość wszel

kich umów skutkiem wojuy i dawały do pozna

nia, iż będą musiały wynagrodzić sobie koszta

wojenne. Otóż powszechnem mniemaniem, umowa

świeżo zawarta między Wiedniem a Berlinem

przyjęła podstawę austryacką, to jest, militarne

działania mają mieć tylko strategiczną a nie po

lityczną pobudkę i nie naruszą w niczem pierwo*

tnćj podstawy. Czy taki układ w samćj rzeczy

nastąpił —trudno z pewnościąwiedzieć, lecz tak a

nie inaczćj ma on być przedstawionym w Paryżu

i Londynie, aby uspokoić oba mocarstwa zacho

dnie, że nie masz zamiaru zmienienia stósunków

terytoryałnych. Wiadomo jednak, jaką siłę mają

w polityce czyny dokonane i jaka była różnica

między stanowiskiem Austryi i Prus jeszcze

przed rozpoczęciem w ogóle wojny z Danią a

stanowiskiem ich po zajęciu całćj niemal Danii

prez wojska. Niewiadomo dotąd, jak oświadcze

nia te i zapewnienia prusko-austryackie przyjęte

mi będą w Paryżu i Londynie.

O ile mogą być zapewnienia te szczeremi, są

dzić trudno, ale do ocenienia ich posłużyć muszą

organa rządowe. Otóż Wiener Abendpost pisze

między innemi:

,,Właśnie to co jest ważnem zasadniczo, uzy

skanie rękojmi zabezpieczających prawa księstw,

wymaga koniecznie pominięcia ubocznychkwestyj.

Nowoczesny rozwój historyczny mało sprzyjaroz

biciu już istniejących państw, nie zmierza on do

zaborów i rozbiorów. Z drugićj jednak strony u

znawano to z największą gotowością i wyprowa

dzano z tego najbardzićj uderzające następstwa; a

tylko tuma być prawotraktatówwprzeciwnymdu

chu potargane. Wogóle należy przedewszystkiem

mieć na baczeniu, że ta idzie głównie o polity

czne punkta widzenia, że traktując tę kwestyę

nieostrożnie, łatwo się ją podnieść może do sto

pnia kwestyi międzynarodowej i że z tego powo

du nie można jćj traktować ani liberalnie ani kon

serwatywnie, ale poprostn politycznie-"

Daleko jaśnićj mówi w ostatnim artykule wstę

dnym Nordd. Allg. Ztg. Artykuł tenzupełnie co

innego przedstawia niż owe zapewnienia przesła

ne świeżo do Paryża i Londynu, o których wyżćj

mowa. Organ p. Bismarka pisze bowiem przeciw

głoszonćj zawsze od r. 1815 zasadzie równowagi

politycznćj:

«Równowaga Europy jest ulubionem wyra

żeniem dyplomacyi i prasy angielskiej, jest formu

łą, z jaką się one starająumotywować swoje mie

szanie się w sprawę duńsko-niemiecką. Mimo, że

wielką jest rola, jaką równowaga Europy odgry

wa w działaniach dyplomatycznych, jednak poję

cie tego wyrażenia jest tak nieoznaczone, tak

względne i rozciągłe, że niepodobnadać mu stałej

formy. Czy należy szukać równowagi europejskiej

w takich granicach państw, jak je traktaty wie

deńskie nakreśliły? Otóż w tymprzypadku Niem

cy właśnie mają prawo stawiać rozliczne żądania;

gdyż obok wszystkich zmian, jakich traktaty te

doznały, Niemcy same jedne są poszkodowane.

Utworzenie państwa włoskiego, które zupełnie o

baliło równowagę stworzoną traktatami wiedeń

skiemi, nastąpiło za szczególnemzezwoleniemAn

glii, a to bez powołania się na formułę równowa

gi europejskiej. Podczas zaboru Nicei i Sabaudyi

przezFrancyęwspominano chwilowo o równowadze

europejskiej, ale tylkotak. długo, ażFrancya wy

raźnie oświadczyła, że potrzebne są jej te prowin*

cye dla równowagi, to jest dla zabezpieczenia jej

granic, i że zatrzyma je nawet na przekór wy

mówkom Anglii. Francya zyskała tem «zaokrągle

niem" granic swoich nie tylko pół miliona ludno

ści, lecz oraz potężne stanowisko, wielkiej będące

wagi tak dla obrony jej, jak i przez to, że posia

dając obie wielkie drogi alpejskie, przez Simplon

i ś. Bernarda, stała się panią Włoch i ma Szwaj

caryę w swojem ręku. Wszystko to jednak nie

zepsuło równowagi europejskiej, a jeżelibyją mia

ło zepsuć, to równowaga ta nie była dla Anglii

takważną, abytachciała dla niej choć jeden nabój

prochu poświęcić. A teraz ci sami dyplomaci

twierdzą, iż wojna, do jakiej oba mocarstwa nie

mieckie byly zmuszone, dla tego, że Dania nie

chciała dopełnić warunków traktatów zawartych

dla utrzymaniatej równowagi europejskiej, iż woj

na ta zniweczy równowagę europejską! Przestań

cież panowie! Jeżeli się nie wstydzicie, aby lam

part odegrywał niegodną rolę wilka, który naga

bywał barana przy strudze, to spróbujcie, ażali

Niemcy przystaną, aby wziąść na siebie rolę ba

ua".

Artykuł pomieniony wyraźnie mówi, że Niemcy

nie będą dla ocalenia równowagi europejskiej o

szczędzać Danii i wyrzekać się korzyści terrytory

alnycb, jakieby wojna dozwoliła im pozyskać.

Trudno tłomaczyć się jaśniij.

Co do postępowania obu mocarstw niemieckich

w obec związku państw mniejszych i tak zwanej

koalicyi wtirzburskiej, nastało porozumienie się

między Wiedniem a Berlinem. Arcyks. Albrecht

wyjechał do Monachium, aby odwieść dwór ba

warski od wtirzburskiego związku, a tem samem

rozbić go do szczętu. Jeżeli misya ta powiedzie

się, Rzesza niemiecka będzie zupełnie w rękach

Austryi i Prus narzędziem powolnem. We czwar

tek ma zapaść w Bundestagu uchwała ze względu

na wnioski austryacko pruskie, aby dowództwo

wojsk związkowych w Holsztynie oddanem było

w ręce naczelnego wodza wojsk austryacko-pru

kich i aby Związek uznał w Holsztynie komi

sarzy austryacko pruskich obok komisarzy związ

kowych. Jeśli się to powiedzie, Holsztyn przej

dzie zupełnie pod władzę austryacko-pruską, a

Związekniemiecki, jeśliby miał dalszy udział w

sprawie duńskiej, to jedynie pod rozkazami dwóch

mocarstw. Strona zaś narodowa sprawy holsztyń

sko-szlezwickiej zniknęłaby w politycznym i mi

litarnym charakterze sporu.

Obok tych doniesień o jedności Niemiec mają

cej być jeszcze uwieńczoną rozbiciem koalicyi

wtirzburskiej, krążą pogłoski, że tylko pruskie woj

ska wtargną do Jutlandyi, austryackie zaś nie

wezmą udziału w tej kampanii. Za prawdziwość

tej wieści nie chcemy ręczyć. Rozkaz wkroczenia

miał już być dany.

Jako przedsmak przyjęcia, jakie znajdą w Pa

ryżu i Londynie oświadczenia Prus i Austryi o

wyprawie do Jutlandyi, posłużyć mogą dzienniki

paryzkie i londyńskie, oczem wyżej wspominamy.

Król Leopold Belgijski bawi właśnie w Wind

sorze. Każda jego podróż do Anglii ma na celu

zagodzenie albo politycznych albo familijnych spo

rów. Tym razem może jednych i drugich. Króle

wicz duński ma udać się znów w misyi do Pa

ryża, jak donosi Daily-Telegraph. Zważywszy je

dnak, że książę ten (Fryderyk) zaledwie 20 lat

liczy, nie można przypuścić, aby już miał się po

dejmować misyj dyplomatycznych.

Dwutygodniowy termin, wciąguktóregomiała się

Dania oświadczyć, czy przystanie na konferencye,

upływa dnia 10 bm.

La France rozbiera w artykule p. n. «Trak

taty i uczucie narodow e" powody nieudania

się w ostatnich czasach żadnych kombinacyj

dyplomatycznych i tłómaczy niepowodzenie

to nieuwzględnianiem życzeń ludów.

Wsprawie duńskiej, równie jak w większej

części spraw poruszających Europę, ważny znaj

duje się żywioł, który niedość uwzględniają mę

żowie stanu, opierający dyplomatyczne swe kombi

nacye jedynie na traktatach i powadze proto

kołów: żywiołem tymjest uczucie narodowe. We

dług zdania naszego bezowocność usiłowań Anglii,

i trudność położenia Anstryi i Prus pochodzą głó

wnie ztąd, że mało na ten punkt zwracają u

wagi.

Nic zapewne bardziej nie jest potrzebnemjak

szanowanie traktatów. Lecz układy między naro

dowe miały aż po nasze czasy ową wadę, iź po

legały więcej na ideach i własnej ambicyi monar

chów, niż na rzeczywistych potrzebach i pragnie

niach ludów; i ileż to razy od pół wieku potęga

opinii nie zniweczyła i gwałtownie nie potargała

traktatów, które mądrość królów tuszyła sobie u

stalić na długo.

Jeżeli akt dyplomatyczny wjawnej zostaje sprze

czności z życzeniami ludu, któremu go narzucić

chciano, czyż jest właściwą rzeczą czynić zeń wy

łączny punkt wyjścia i konieczną podstawę wszel

kich kombinacyj?

Cóż otrzymała Anglia wsprawie polskiej, upie

rając się przy traktatach 1815 roku, których tyl

ko szczątki pozostały w Europie? Cóż zy.skują

Niemcy i Dania powołując się na traktat 1852 r.,

któremu z drżeniem tylko poddaje się Dania, a

bezwzględnie odpycha go Bundestag. Subtelności

legistów, misterne tłómaczenia, śmieszne komen

tarze odpowiadają na najpoważniejsze domagania

się i kwestye maleją bez rozwiązania i bez zała

twienia.

To się stało w Polsce. Czytaliśmy bardzo uczo

ną i zręczną rozprawę księcia Gorczakowa o du

chu i doniosłości kongresu wiedeńskiego, lecz kwe

stya zasadnicza nie postąpiła ani o krok dalej.

To się dzieje w sporze duńsko-niemieckim, w

którym nad wszelkiemi kwestyami dotyczącemi

zastósowauia traktatu 1852 roku, góruje o całe

niebo kwestyą narodowości, którą nadaremnie o

słaniają, lecz która codzień jaśniej i energiczniej

występuje.

Dla czego upadły wszelkie projekta kotferen*

cyi zaproponowanej przez W. Brytanię? Widocznie

dla tego, że Bundestagnie chce przyjąć za zasadę

negocyacyi traktatu z 1852 r., który lord Pal

merston uważa za conditio sine qua non.

Pomiędzy Danią i Niemcami ważniejszy jest

w grze interes niż zastósowanie i utrzymanie te

go traktatu, interes narodowości, w obec którego

nikną wszelkie trudności tekstu dyplomatycznego

bez wagi i skutku.

Niemcy chcą przyłączyć księstwa do wielkiej

ojczyzny niemieckiej; Dania czując, że w jakiej

kolwiek to nastąpi formie, będzie to nieuchronnym

rozbiorem jej monarchii, opiera się z energią,

którą tylko uczucie narodowe może wytłómaczyć.

Któż ma więc słuszność, Niemcy czy Dania?

Jakież są istotae życzenia mieszkańców Szlezwi

ku i Holsztynu? Czy chcą być niemieckiemi? czy

zlać się na zawsze z Danią? Któż na to odpo

wiedzieć może?

Nikt ich nie pytało zdanie: ani mocarstwa eu

ropejskie podpisując traktat 1852 r. z wyłącze

niem stron najbliżej interesowanych; ani Anglia

proponując dziś nowe konferencye, które polega

jąc na tej samej zasadzie, doprowadziłyby prawdo

podobnie do tych samych zawikłań; ani Prasy i

Austrya, zajmując terytoryum duńskie i usiłując

silą rozwiązać kwestyę, którą tylko prawo i spra

wiedliwość rozwiązać powinny.

Dla czegóż więc tam nie dostrzegać trudności,

gdzie są w istocie?

Stronnicy dawnego prawa mogą zapewne żało

wać, że owa zasada prawa narodowego i wszech

władztwa ładu przeszła w warunek bytu i w racb

nowoczesnych spółeczeństw, lecz na nic się nie

zda zaprzeczać jej; wielką jest sztuką w polityce

uwzględniać zawsze wszystkie żywioły złe czy

dobre, przyjazne czysprzeczne, z których się skła

dakwestyą jakowa.

Dla tego, zamiast trzymania się nieruehomie

podstawy traktatów, które z jednej i z drugiej

strony uczucie narodowe odpycha, czyż nielepiejby

było więcej się zająć uczuciem narodowem? za

miast płonnych protokółów, zamiast gwałtownych

najść, które podęjrzywać każą tajne ambicye, za

miast zaciętych wojen przelewających krew dro

gą, czyż nielepiejby było starać się poznać isto

tne życzenia ludów, o których przyszłość i interesa

toczy się spór na polach bitw, lub któremi do

wolnie rozporządza się przy zielonym stole.

Francya, która w najwyższym stopniu wyobra

ża w świecie zasadę prawa narodowego przy

klasnąćby tylko mogła myśli, któraby oparła po

kój na zadowolenia życzeń narodowyeh.

tadeli, lecz przy spiesznym ratunku bez żadnych

dalszych następstw przytłumiony został.

KORESPONDENCYA CHWILI.

Lwów 5marca.

Z. Z powodu rozporządzenia nakazującego po

nownie meldować się osobiście wszystkim tntej

szokrajowcom, bióro paszportowe w dyrekcyi po

licyi bjło pzez dwa dui tak przepełnione osobami

zgłaszającymi się o pozwolenie pobytu, że urzędni

cy ku temu przeznaczeni zaledwo byli w stanie

w tak krótkim czasie wydołać tej czynności. Od

bierano paszporta, a natomiast wydawano karty

pobytu tym, którzy się wywiedli z potrzeby ba

wienia we Lwowie dla załatwienia spraw konie

cznych. Niektórym niemającym dostatecznych pa

pierów legitymacyjnych pozwolono tymczasowo

pozostać za kaucyą, innym wydano paszporta do

wyjazdu bądź za granicę bądż do innych prowin

cyj austryackich. Mieszkańcy miasta również mają

się ponownie meldować w policyi, do czego dla

każdej dzielnicy inne dni wyznaczono, tak, że ca

ła ta czynność ma być wprzeciągu bieżącego mie

siąca ukończona. Zresztą nie zmieniła się powierz

chownie postać miasta.

Gazeta Lwowska donosi, że w nocy z dnia Igo

na 2 bm. rozlepiono po rogach ulic plakaty zpod

pisem «Naczelnik miasta" i pieczęcią Rządu Na

rodowego, ogłaszające, że Rząd Narodowy nie miał

zamiaru wywołać powstania wGalicyi. Plakaty te

pozdzierane zostały zaraz z rana przez służbę po

licyjną.

Rozporządzeniem władzy wojskowej ustala ja

wność obrad Rady miejskiej. Posiedzenie czwar

tkowe odbyło się przy drzwiach zamkniętych. Ani

publiczność ani dziennikarze nie mieli wstępu. Za

pewne tylko sprawozdawcy Gazety Lwowskiej bę

dą mogli za osobnem upoważnieniem mieć przy

stęp do sali obrad. Obrady ograniczą się zapewne

na załatwieniu sprawściśle miejscowych mniejszej

wagi. Sprawy zaś ważniejszego znaczenia i rozle

głejszego interesu, lubo także miejscowe, jak np.

projekt statutu gminnego dla miasta Lwowa, po

zostaną odroczone do stosowniejszej pory.

Przedwczoraj w nocy wybuchł ogień przypad

kowy w jednym z opróżnionych blokhauzów cy—

Wroeław 5 marca.

X Projekt konferencyi rozbił się o upór Danii.

Tak głosi z pewnem zadowoleniem większa część

prasy nienreekiej, sądząc, że w miarę przedłuża

jącej się wojny i powiększających się ofiar mo

carstw sprzymierzonych, wzmagać się także bę

dzie pewność wyswobodzenia księstw z pod pano

wania Danii. Jest to także myśl gabiDetapruskie

go, wypowiedziana po raz pierwszy przez Bismar

ka w czasie obrad Izby poselskiej nad projektem

pożyczki, a następnie w jednej z depesz przesła

nych do Londynu; wjednymi drugim razie obwi

nięta wtaką powłokę słów, że ją tylko zgadywać

było można, a nie śmiano jej brać na seryo. Ja

koż mocarstwa sprzymierzone wypierały się cią

gle i wypierają podziśdzień zamiaru oderwania

księstw od Danii; nie oznajmiły jednak dotąd, ja

kie są rzeczywiście ich żądania, i jak daleko je

rozszerzą, jeżeli Dania będzie wolała prowadzić

wojnę do upadłego, aniżeli przystać na unią per

sonalną, na połączenie i na autonomią księstw w

takich granicach prawnych, że kraje te, mianowi

cie Szlezwik, bez którego Dania istnieć nie może,

należałyby nominalnie tylko jeszcze do całości mo

narchii.

Dania widzi się zagrożoną w bycie swoim, i nikt

nie może jej wziąść za złe, że się chce bronić.

Nie jest to upór, lecz konieczność, którają do te

go zmusza. Nie potrzebasię też uciekać do denun

cyacyj, jak to Kreuzzeitung czyni, że Francya pod

żega Danią do oporu, aby takowy wytłómaczyć.

Organ feodalny puszcza takie wiadomości wobieg,

aby utrudniać porozumienie się Anglii z Franeyą.

Skutkiem oporu Danii kwestyą obsadzenia Szlez

wiku, na chwilę wstrzymana, stanęła znówwpier

wszym rzędzie w toczących się układach Prus z

Austryą. Mamy tu już telegraficzną wiadomość, że

Austrya zgadza się na przeniesienie wojny doJu

tlandyi. Dania, odrzucającprojekt konferencyi, mia

ła z pewnością ewentualność tę na uwadze. Skoro

się przed nią nie cofuęła, trzeba wnosić, że i w

takim razie wojny zaprzestać nie myśli. Mocarstwa

sprzymierzone mogą obsadzić Jutlandyą, ale, nie

mając na swoje rozkazy odpowiednich sil mor

skich, nie będą mogły ścigać nieprzyjaciela na wy

spach, i nigdy tego nie dojdą, aby go zupełnie

zniszczyć zdołały i w zdobytej stolicy zmusiły do

proszenia o pokój. Poprzestaną więc na obsadze

niu Jatlandyi, rozpisywać będą liwerunki i wybie

rać kontrybucye, urządzą się w księstwach jak w

własnym kraju, i będą czekać, d)póki się Dania

inaczej nie namyśli.

Byłoby to bardzo wygodnie, gdyby taki stan

rzeczy mógł trwać długo, i mocarstwa zachodnie

w taki samsposób Danię opuściły jak Polskę. Dzi

wi mię, że znaczna część najpoważniejszych dzien

ników niemieckich takiem przypuszczeniemsię za

ślepia, że Anglię przedstawia, jakoby nic była

zdolna zdobyć się na żaden czyn, Francyę, jako

by bez aliansu z Anglią nie śmiała przedsięwziąść

nic przeciw mocarstwom niemieckim, lękając się,

aby natychmiast nie miała do walczenia z całą

koalicyąeuropejską, w której oprócz Rosyi znala

złaby się ostatecznie i Anglia.

Jest rzeczą bardzo prawdopodobną, że takie

plany robią się przeciw Francyi; ale to pewna, że

wojna duńska nie doprowadzi ich do dojrzałości,

a z tej prostej przyczyny, że Anglia nie może

opuścić Danii. Dużo już o tem rozprawiano i pi

sano. Dosyć przytoczyć tenjeden argument, że An

glia nie dozwoli, aby Chrystyan IX, ojciec przy

szłej królowej angielskiej, pozbawiony był wię

kszej części krajów swoich; jako i z drugiej stro

ny lud duński nie pomyśli o złożenia go z tronu,

powodowany tą samą przyczyną w przekonania

swem, że w końcuAnglia musi mu przyjść w po

moc. Nie wiele czasu upłynie, a położenie dzisiej

sze stanie się nie dla Danii lecz dla mocarstwnie

mieckich ambarasującem. Wcale mię to nie zadzi

wi, jeżeli niezadługo znowu będzie mowa o kon

ferencyacb.

Zuany wniosek prusko-austryacki domagający

się naczelnego dowództwa nad armią egzekucyjną

i udziału w zarządzie Holsztynu miał tylko sześć

głosówwBundestaguza sobą i przekazanyzostał do

rozpoznania właściwemu wydziałowi, z poleceniem,

aby po tygodniu wniesionym byl powtórnie na

porządek dzienny. Widzimy ztąd, że opozycya

większości Bundestagu nie zupełaie jest złamaną.

Hamburg’ 5 marca.

Wiadomość o zamiarze oblężenia fortecy Fryde*

ricyi wJutlandyi przez Prusaków zrobiła na na

8zej giełdzie wielkie wrażenie. Wcałej Europie, a

zwłaszcza wAnglii i Francyi pojmą zarównojak

tutaj, że krok ten grożae za sobą pociągnąć może

skutki. Wkroczenie do Jutlandyi stać się może

hasłem większej wojuy, aniżeli dotychczas utrzy

mywano. Dziś o godz. 3l/4 znaczna liczbawojska

pruskiego, mającego obsadzić, jako armia okupa

cyjna Holsztyn, przybywa do Hamburga. Towa

rzyszy muartyleryapozycyjna. Wzmocnieniewojsk

w Szlezwiku dowodzi, że Prusacy zamyślają zająć

Jutlandyą. Jeżeli staną na czele okupacyi egzeku

cyjnej wHolsztynie, to wątpić nie można, że księ

cia Fryderyka z Kiel oddalą. Kwestyą holsztyńska

i szlezwicka przeszedłszy wręce dwóch wielkich

mocarstw, stanie się europejską. Wmięszanie się

innych państw, które podpisały traktat londyński

warujący całość państwa duńskiego i dziedzictwo

tronu ’w linii Glttcksburgów, nastąpi niemylnie.

Konferencyą, jak mówił p. Bismark do deputacyi

szlezwickiej, ,jeżeli ułoży sprawę w ten sposób, ż(

Szlezwik i Holsztyn tylko przez unią osoby pa

nu;ącego należeć będą do korony duńskiej, mi

tem samem zadowolnić części niemieckie państw:

duńskiego. Stronnictwo feudalistów, adwokatów

urzędników spadłych z etatu księcia Augustenbu

1 z 4 • Strona 1

Mirador - viewer

Chwila.

Opis

Struktura

Podobne

Błąd 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador - viewer

Opis

Struktura

Podobne

Błąd 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Pobieranie pliku

Pobieranie pliku

Usuwanie komentarza

Wyszukiwanie zaawansowane

Zgłaszanie błędu