Zakopane,

Mirador - viewer

Zakopane

Adnotacje

Wyświetlanie 363 adnotacji

Dodawanie notatek tylko dla użytkowników zalogowanych

Opcje

JŻ5 -

WARSZ AWA

REDAKCJA:

BODUENA Nj a

N r . 146 RZECZPOSPOL

WARSZAWA

ADMINISTRACJA:

SZPITALNA Ni la

Nr. 146

lariun m ii

Dlaczego wojska niemieckie na Górnym

Śląsku, podpisawszy dnia 28-go b. m. za

wieszenie broni z wojskami polskiego ru

chu zbrojnego, zerwały je następnego dnia

i przeszły do nowych działań wojennych?

Jest rzeczą jasną, że coś tak niebywale

dziwnego nie dzieje się bez powodu.

lio

przecież Niemcy wiedzieli, fee zerwanie za

wieszenia broni, zawartego za pośrednic

twem Komisji Międzysojuszniczej, ściągnie

na nich poważne zarzuty, jako na bezwsty

dnych wiarolomcójv. Na zaskoczenie wojsk

polskich obliczone to być nie mogło, bo

Czujność nie ustaje w kilka godzin po za

warciu zawieszenia broni, lecz przeciwnie

idwaja się wofoec możliwego ipodstępu. Je

ll i zatem, narażając się na zarzut wiarolom

>twa i wszczynania walk na nowo, zerwali

lawieszenie broni, musiało się w krótkim

Czasie między zawarciem a zerwaniem stać

Coś bardzo ważnego, co ich skłoniło do

mniemania, że jednak jest dla nich korzyst

niej wznowić stan walki.

Aby zrozumieć, jak to się stało, trzeba

dokładnie ustalić, co i w jakim czasie dzia

ło się w sobotę 28-go i niedzielę 29-go m a

ła z jednej strony na Górnym Śląsku, a z

drugiej strony w Paryżu i Londynie.

Co się działo na Górnym Śląsku?

W sobotę dnia 28-go maja, o godzinie

J-szej popołudniu, zawarte zostało zawie

szenie broni między dowództwem polskiern

i niemieckiem za pośrednictwem K omisji

Międzysojuszniczej. Tegoż dnia wydał

Korfanty wraz fc Wydziałem Wykonaw

czym odezwę do ludności polskiej o zawie

szeniu broni. Można uważać za uzecz pe

iwną, że obie strony zgod ziły się na takie u

gpokojenie w przekonaniu, że strona opie

rająca się ściągnęłaby na się niechęć Sprzy

mierzonych.

Nagle, w niedzielę dnia 29-go m aja od

rana, wojska niemieckie w znaw iają walkę

n i całej linji.

Bo co się stało tymczasem w Paryżu i w

Londynie?

•

W sobotę dnia 28-gd maja po południu,

niemail o tej samej godzinie gdy ‘zawiesze

nie broni na Górnym Śląsku było już do

konane, zebrała się Rada Ambasadorów oa

posiedzenie, na którem miała

rozważyć

ważiny wniosek Rządu Brytyjskiego, po

bierający wniosek angielskiego i włoskie

go członka Komisji Międzysojuszniczej w

Opolu, pułk. Percival‘a i gen. de Marinis‘a,

oświadczający się za tymczasowym podbia

łem Górnego Śląska na trzy części, miano

wicie polską z dwu powiatów, niemiecką

z sześciu, oraz narazie międzysojuszniczą

y ośmiu najważniejszych górniczo - prze

mysłowych, rzekomo dla łatwiejszego uspo

kojenia kraju.

Lecz w tym Samytm dniu, w związku 1

z tym wnioskiem angielskim na Radę Am-,

basadorów, dyrektor spraw politycznych w

ministerstwie spraw zagranicznych francu

skicm p. Berthelot wręczył ambasadorowi

angielskiemu w Paryżu p. Hardinge rotę

Rządu Francuskiego, w której p. Criand

oświadczał, że przeprowadzanie ipod^iału

jest niepotrzebne,^ gdyż spokój już i tak na

staje, a właśnie takie niep okojące zar;:ą lż e

nia podziałowe wzburzyłyby umysły.

Rada Ambasadorów stanęła wobec dwtf

odmiennych zapatrywań:

—

Trzeba podzielić obszar plebiscytowy

Ra trzy części, aby uspokoić kraj, mówił

Rząd Brytyjski.

—

Spokój ju ż nastaje i bez podziału,

który mógłby być zrozumiany jako ostate

czny i wywołać wzburzenie, mówił Rząd

Francuski.

Cóż zatem robi Rada Ambasadorów?

Wysyła do Komisji Międzysojuszniczej

w Opolu cztery pytania, zapytując, jak

w ygląda uspokojenie po obu stronach prze

ciwnych, czy gen. Lerond zdoła rozdzielić

przeciwników pasem zajętym przez w oj

ska międzysojusznicze i czy może to uczy

nić przed nadejściem posiłków angielskich,

czy wniosek pułk. Percival‘a i gen. de Ma

ri»is‘a o podziale na trzy części jest ko

rzystny dla stosunków obecnych.

Jest rzeczą . jasną, że, jeżeli na Górnym

Śląsku p an uje spokój, wniosek Percival—

Marinis jest zbyteczny i nawet może naru-,

szyć spokój, ale jeżeli trwają walki, może

być podtrzymywany.

To wszystko, dzieje się w Paryżu i Lon

dynie w sobotę popołudniu właśnie w

chwili, gdy na Górnym Śląsku zawarto za

wieszenie broni.

W kilka godzin później wiadomość o tern

jest na Górnym Śląsku, w Komisji Między

sojuszniczej, a także wrśród Niemców, któ

rzy czy to przez Berlin czy wprost z Opo

la dowiadują się łatwo, co postanowiono

na tem zapowiedzianem i oczekiwanein po

siedzeniu Rady Ambasadorów.

Pułk. Percival i gen. de Marinis, a taksa

rao i Niemcy, dowiadują się, że wobec za

wieszenia broni wniosek podziałowy dwu

komisarzy oczywiście upadnie, jako zbyte

czny.

I wówczas Merncy, tuż po zawarciu za

wieszenia broni,

zrywają je i zaczynają

znowu działania zbrojne.

W ten sposób wyjaśnia się, poprostu z

zegarkiem w ręku, zerwanie zamieszenia

broni.

Takie rzeczy nie dzieją się przypadkiem

nigdy nigdzie, a szczególnie dzisiaj na Gór

nym Śląsku, który jest ogniskiem pierwszo

rzędnych zabiegów międzynarodowych, tak

iż wmawiać tu przypadkowość możnabv

chyba w dzieci.

Ten związek powinien dzisiaj

wskazać

bardzo jasno i dobitnie R ząd Polski, odsła

niając knowania podziemne, które nie mo

gą nie otworzyć oczu Radzie Ambasado

rów.

Stanisław Słrońs!:!.

OSZCZERSTWA UKRAIŃCÓW

O STOSUNKACH KOŚCIELNYCH W MAŁGPOLSCE

OD INWAZJI ROSYJSKIEJ DO ZAMACHU 1 LISTOPADA

Że Ukraińcy małopolscy oczerniali i o- mieckim w Berlinie). Charakterystyczne,

czerniają nas za granicą, że niemiecka ka- iż rnemorjał ten, w tłumaczeniu nieiniec

tclicka prasa, jak "Reichspost" wiedeńska, kiem, niedokończonem nawet z powodu gro

"Kirchenzeitung“ salzburska,

"Bonifatius- żącej in w a z ji rosyjskiej, przesłał austrjac—

Korespondenz“ jest im zawsze, gdy chodzi kiej naczelnej komendzie nie kto inny jak

0 zniesławienie Polaków na usługi, wiedzie- sam metropolita lwowski, ks. Szeptycki, so

liśmy o tem. I nie dziwiło nas to bardzo, lidaryzując się w ten sposób najoczy wiściej

Wszak niepodobna, by opiekun niemiecki z nieszlachetną tendencją tego pisma i po

nie protegował per fas et nefas pupila u- pierając je powagą własnej osoby,

kraińskiego, zwłaszcza, że ten pupil był i 2. Nie inny cel, jak pognębienie Pola

iest tak wierny swemu "opiekunowi" , że ków - katolików w opinji katolickich kół za

się r.awet publiczn ie z tej opieki przechwa- granicy, a zarazem ściągnięcie na nas ze

la. " A że znaleźliśmy zrozumienie 1 popar- istrony rządu austrjackiego represyj, miała

cie w 'Niemczech, za to jesteśmy wdzięczni ogłoszona przez Ukraińca d-ra Czubatego

1 tego właśnie chcieliśmy!" — pisał 8 sierp- w "Bonifatius - Korrespondenz",

a więc

nia 1914 r. lwowski dziennik ukraiński, w piśmie niemieckiem, oszczercza insynua

" D iło, “ organ popierany przez szerokie krę- cja, jakoby Polacy pośrednio współdziałali

gi duchowieństwa unicko - ukraińskiego, z Rosjanami, w czasie inw azji rosyjskiej

Spadkobierca tego organa "Ukraińskyj 1914 — x?»

zniszczeniem Linji w Mało—

Wistnyk", z dumą głosi światu w kwietniu polsce.

"Polacy katolicy stali w najlep

r. b., że na trumnie zmarłej byłej cesarzo- szym razie bezczynnie na boku'* pisał dr.

wei niemieckiej zlecono więniec z szarfami Czubaty/ Tymczasem

fakt}', o których

o barwach narodowych "ukraińskich“ i na- każdy może się przekonać, wykazały coś

pisetn: "Cesarzowej niemieckiej - niewiasty wprost przeciwnego, mianowicie, że łaciń

ukiaińskie".

skie. duchowieństwo małopolskie podtrzy—

Dziwi nas natomiast, że Ukraińcy zaczy- mywało właśnie chwiejący się podczas in

nają pozyskiwać dla swych intryg przeciw w azji rosyjskiej gmach Unji, nad którego

nam i prasę katolicką innych narodów. Tak zburzeniem pracował znaczny odłam kleru

np. pozyskali już dla siebie chorwacki organ

i ludu ukraińskiego

katolicki "Narodni Politika" .

Poza tern

Nikt nie twierdzi, jakoby Rosjanie w cza

ćo o tym sukcesie pisze "Ukraińskyj Wist- sie swej inw azji zajęli bierne stanowisko

n ik “ , wiemy, iż ukraiński informator pisma względem U nji; owszem wystąpili przeciw

z okazji pobytu lwowskiego unickiego me- niej i z jej szkodą przystąpili do organiza

trcpoiity Szeptyckiego w Rzymie, zamieścił cji prawosławia.

Kto jednak był w tym

na łamach "Narodnej Politiki“ takie wiado- czasie pod rządami rosyjskimi w Malopol

meści. iż "ukraiński kościół unicki cierpi ze see, przypatrywał się im, a teraz chce być

strony szowinistów polskich prześladowa- bezstronnym, musi stwierdzić, że w pracy

nie“ . że Ojciec św. przeznaczy? railjon lir swej Rosjanie z reguły nie używ ali

na utworzenie grecko - katolickiego semina- strzejszych środków jak agitacji i urzedo

rjum dla te®iogów wschodnio - małopol- wegq, poparcia prawosławia. Największym

skich w Rzymie, " gdyż Polacy poddali ko- gwałtem, którego się dopuścili, było wywie

ściół unicki we wschodniej Galicji rządom zienie do P.osii 56 kapłanów i 13 alumnów,

niesłychanego teroru“ , że "Polacy nietylko ze wszystkich trzech djecezyj unickich,

fizycznie zniszczyli i powtrącali do więzień wraz z metropolitą, ale tej samej praktyki

większość duchowieństwa ukraińskiego, ale rue zaniechali i względem duchowieństwa

oostanowiii przeszkodzić wogóle kształcę- łacińskiego.

Z jednej tylko łac. archidje

niu się młodych duchownych", że "gmach cezji lwowskiej zabrali do Rosii 21 księży

lwowskiego seminarjum został nieprawnie

i 21 kleryków.

zarekwirowany", że "szowiniści polscy na—

W edług źródeł ukraińskich* w dwóch tyl

padali i napadają na metropolitę z najwięk- ko djecezjach, lwowskiej i przemyskiej —

sza zawziętością" itd.

ze stanisławowskiej brak nam danych —

Te, lub pokrewne oszczerstwa, dziś lub przeszło jawnie, zupełnie dobrowolnie na

jutro, rzucą na nas Ukraińcy w czasopis- schizmę 30 kapłanów, a wśród nich i szam

mach innvch katolickich narodów Europy, belani papiescy i radcy konsystorscy. O—

Zaraz na początku wojny światowej po- prócz tych, znowu bez żadnego przymusu

częli Ukraińcy oczerniać nas przed naczel- uszło do Rosji 61 duchownych unickich (z

nemi władzami państw centralnych. O- tychże dwóch djecezyj. Przed wkr icze

szczerstwami temi chcieli najwidoczniej sil- niem Rosjan wywiozła A ustria ponad 350

niej jeszcze ugruntow ać opinję, według któ kapłanów unickich na zachód jako podej

rej podawali się za "Tyrolczyków Wscho- rżanych o sprzyjanie caroslawiu P tem sa

du" , a równocześnie wywołać represje na mem, jak wyznają sami Ukraińcy, prawo

społeczeństwie polskiern przez A u strję i słrtwiu.

Jeszcze przed wojna wspominał

Niemcy. Przytoczę tu trzy typowe przy- organ duchowieństwa unickiego "N v w a“

kłady:

(1914, str. 184), że 200 k apłanów unickich

i. Już w sierpniu 1914 r. wygotowali U- sympatyzuje z rosyjskiem prawosławiem. O

kraińcy obszerny

rnemorjał do naczelnej tych wywiezionych pisze ta sama "N yw a"

komendy austrjackiej, w którym oskarżyli 0 9 T6, str- 37r')> że wielu z nich byłoby

Małopolan o ..rusofłlizm" , a więc wysunę-^ przeszło na prawosławie, gdyby ich Austrja

li przeciw »nam zarzut najcięższy, bo zarzut nie wywiozła wcześniej. Ponadto około

zdrady państwa w chwili wybuchu wojny. 350 duchownych unickich (zuov. u p dajemy

Cel memorjalu jasny: ściśnięcie na nas i i;a podstawie źródeł ukraińskich), p ociło

prześladowania. (Autorem memoriału, któ- zupełnie dobrowolnie swoje placówki dasz

rego tytuł "Der Russophilismus der Polen pasterskie i skryło się w głąb At.sf.rii przed

in Gaiizicn" jest publicysta ukraiński dr. _n adciągającymi Rosjanami, zostawiając swe

i •izyńskyj; w r. 1915 rnemorjał ten, rozsze

rzony, okazał się drukiem, w języku nie

owee na pastwę prawosławia. Nie brakło

i takich, w dość pokaźnej liczbie, którzy

bez żadnych skrupułów komunikowali in

sacris z schizmatyckitni Rosjanami podczas '

ich pobytu w Małopolsce.

Co do "wier

nych" znowu, to z nich utworzyli schizrna

tycy - Rosjanie już w kwietniu 1915 r.^ a

więc po ośmiu miesiącach od wkroczenia

do Małopolski, 200 parafij schizmatyckich,

a nadto oczekiwano otwarcia dalszych 300. ^

Przeszkodziło temu cofanie się Rosjan. —

" W ierni" szli ochoczo na lep prawosławia.

Znamy dość wypadków, gdzie sami gwał- >

tem usuwali duchownego unickiego, a spro-,

w adzali prawosławnego.

Ze stosunkowo

szczupłej garstki inteligencji ukraińskiej za

notowała sama prasa rosyjska przeszło 200

w ypadków przejścia na prawosławie od

listopada 1914 do lutego 1915.

Mimo tych strasznych cyfr, puścili U kra

ińcy zagranicą wieść o bohaterstwie kleru

swego i ludu. I zagranica uwierzyła! Co

więcej, metropolita Szeptycki ośmielił się w

błąd wprowadzić nawet Ojca Św.,

jak to

widać z listu Papieża do metropolity z 24

lutego r. b., w którym to liście czytamy, iż

Ojciec św. cieszy się, "że bardzo nieliczni

byli ci (duchowni uniccy), którzy, niestj&fy,

odpadli od Kościoła świętego...

że ich

odstępstwo nie pociągnęło za sobą żadne

go skutku w narodzie". A le "polscy ka

tolicy stali w najlepszym wypadku bez

czynnie i na boku",

kiedy schizma wśród

Unitów małopolskich rataczała szerokie krę

g i! — Tak pisał "Ukrainiec. " .

Tymczasem my, Polacy, możemy każde

irau nie uprzedzonemu w samej tylko arebi

djeceziji lwowskiej^ wsikazać 59 parafji ła- ,

emskich, których 'duszpasterze opiekowali :

się pod względem religijnym, a nawet ma

terjalnym, unitami, opuszczonymi przez

swych duchownych i w ten sposób 'zatrzy

mali ich przy kościele. Mimo utrudnień,

jakie pochodziły ze strony jużto Rosjan,

jużto samych Ukraińców, wyciągających rę

kę do schizm y , małopo&stki k ler łaciński nie

patrzył na chwiejący się grnach Cerkwi

unickiej "w najlepszym razie bezczynnie

na boku", ale go z całej swej mocy pod

pierał. Gdyby nie poświęcenie duchowień

stwa polskiego, spustoszenia w cerkwi uni

ckiej podczas inw azji byłyby znacznie wię

ksze.

3. Trzecim typowym przykładem o

iszdzerstw ukraińskeh jest list metropolity

Szeptyckiego z dnra 18 Upca r. 1918, rów

nież do naczekiej komendy austrjackiej, w

którym oskarża Polaków o "nieprawne

prześladowanie ludu

ukraińskiego w

Chelmszczyźnie, ;zwłaszcza na polu iko

ścielnem"

W iadom o całemu światu katolickiemu,

że d o lat siedemdziesiątych ubiegłego st u

lecia Chełmszczyzna była katolicka, była

unicka. W tych łatalch siedemidziesiątych

poczęto szerzyć ta

Apostołami tej sęhiznny byli małopolscy,

nawet lwowscy, duchowni "uniccy": Ku- ■

ziemscy, Popiele, Hoszowscy, Kryniccy,;j

Hołowaccy, Sttmyki, Cybiki, Urbany, Se- ■

menowicze, Lewiccy, Sięgalewicze, Łopa

tyńscy, Szankowscy, Buraczyńscy i wielu,

bardzo wielu ich towarzyszy. Liczny po

czet tych zdrajców i renegatów wydziedzi- ,

czał Chełm szczan z ich własności, zapełniał

nimi miejscowe więzienia, nakładał kajda- i

ny, gnał do syberyjskich kopalni, zalud- '

r,iał katorgi i prowadził na śmierć męczeń- <

ską. Chełmscy księża uniccy w części skry

li się, prześladowani, do Małopolski. Ale,

jak sarni wyznają ci mecze,mnicy, "gościn-{

nośc-i i przyjacielskiej bratniej życzliwo

ści doznali tutaj od szlachty polskiej i du

chow ieństwa rzymsko-katolickiego.

Du- •

chowieńswo ukraińskie wraz z inteligencją

zawsze ich krzywdziło".

Korzystając z rosyjskiej tolerancji reli

gijnej z r. 1905 lud chełmski wrócił mapo

wrót do wiary katolickiej, ale już w ob

rządku łacińskim, aby się znowu :nie mara-«

zić na ewentualne prześladowania. Kościo- '

ły jednakowoż zatrzymali schizmatycy.'

Po wkroczeniu wojsk austrjackich do

Chełmszczyzny w r. 1918 kapelani rzym

sko-katoliccy poczęli rewindykować dawne

kościoły katolickie zabrane przez schizana

tyków . Przeciw tej pracy księży katolic

kich powstaje nie kto inny, jak biskup ka

tolicki i czyni trudności księżom 'katolic

kim w szerzeniu katolicyzmu. Podkreślenia

godne, że d4a metropolity unickiego, a za

tem biskupa katolickiego "kompetentną"

władzą do załatwiania nieporozumień na

tury kościelnej jest austrjaoka naczelna

komenda—

Dr. m.

1 z 4 • Strona 1

Mirador - viewer

Zakopane

Opis

Struktura

Podobne

Błąd 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Mirador - viewer

Opis

Struktura

Podobne

Błąd 404 - MBC

trans "Nie znaleziono strony" %}

Download file

Download file

Deleting a comment

Advanced search

Suggest correction